장음표시 사용
401쪽
est vocabulis propriis, atque undique desinitis, et determinatis: me. taphorae autem sunt omnino eliminandae, si abSque erroris discrimine nequeunt adhiberi. 5' Curet saepissime, ut discipuli mentem iq or clinem idealem, atque rerum obieetivitatem, quae in ideis volvitur, defigant. Nimia enim sensibilibus realibus repraesentationibus adhae- filo, atque cum pheuomenis corporeis familiaritas nocet abstraetioni, et renexioni qua in maxime, quibus nihil tam perspicuum esse debet quam distinctio categorica ordinis ideatis ab ordine reali .. 6.' Demum De tempus perperam insumatur, atque ad usitata lantum et vulgaria , aliis tamen formis et vocabulis implexa discipuli addiscenda eo. gantur , satagat praeceptor ut Solidae ac fundamentales quaestiones ipsis proponantur, atque graves producantur di me ullates, ex quibus universa scaturit Rhilosophia, ne vana, aut plane sutilia ac anilia tractans cum discipulis nugari 3 ideatur.
praesertim non abhorret: 1. a methodo quorumdam magis proprii honoris, quam utilitati S tu enum, cupidorum, qui dissertationem sibi studiose praeparatam, Vix cathedram conscendunt, extemplo Oratorum more legunt, atque lectione peracta, quin ne vel verbum quidem explicandi causa apponant, descendunx inter plausus quidem, ast simul inter tacitos maerores iuvenum, qui nibit inde fructus Scientiae pereeperunt. 2.' A methodo nonnullorum qui equidem quae Stiones proponunt, Iariis argumenti S explanant, obiecta di SSolvunt, conclusiones dedueunt, et haec Omnia magi S memori ier, id est Sive exemplari, sine seripio, siue textu. Hae enim docendi ratione eum discipuli textuni, quem identidem consulant, atque, ut Sic dicam, ibi adnotai oues sibi signent addendas, aut erronea nolent depellenda, non habeant in il-i .es oportet ipsis idem repetere ante quam iuvenes dicta memoriae mandaverint. 3.' A methodo tandem quorumdam i qui quod explied-turi sunt prius dictant, atque sere totum scholae tempus in scribendo serunt, quo sit, ut celeriter po Simodum per temporis brevitatem enucleent, quod susiore oratione egeret. PraeceptoreS eiusmodi, heu quam multis in ruinam conspirant in Ventutis, quae scholis abscedens, millibus angitur dissiculta ιibus, dubiis torquetur, nihil ex magistris domum reserens Beeeptum, quam aureS declamationibus praeceptoris adhuc reboautes.
tur, quem mens humana indeclinabiliter tenet. Porro mens humana ex universalibus, ad peculiaria graditur 1 , idest ex idea eutis ve-
Quod corte sensistis, e1 seu 3ationibus singularibus inci patibus, pro- laeto uon alludit.
402쪽
luti proficiscens, eam sensationibus apponit, atque trioas speeisigas. plenas, et imper laetas acquirit; deinceps ope reflexionis abstrahentis eas perpolit, puras et ab Straetas sibi tingit, specificas primum, deinceps generi cas. Ita praeceptor, Sumpta Occassione ex perception intelleetiva rerum, ad ideam entis regrediatur, atque ex ipsa discedens eursum absolvat usque ad ultimas ideas res exas genericas. Qua in progressione, Iarios ordines reflexionis quos transiliit, discipulis annuntiet, ut noscant idearum hierarchiam discernere. Caeteriim haud nos praeterit interdum fore magis secundum ordinem mythologicum quam ideologicum incedendum idest non ea praemittenda, quae in ordine logico praecurrunt, Sed quae in ordine psychologico plus mentem, pene dixerim, seriunt. Hinc siquis ex ordine pri chologico, arrepta veluti occasione, Vellet prima A exordiri leetiones, dignus non est, qui improbetur, dummodo lectionum serie iuvenes paullatim ad generi cum rerum ordinem perdueat. 724.' Ut autem ad discipulos iam veniamus, ii ad lectiones ph losophicas non admittantur, quorum ingen in m humanioribus litterissat adhuc ocultum non est. Futurum est enim, ut secus ne primi oribus quidem labiis philosophiam degustent. Non equidem philosophia est quaedam per quam sae illima diseiplina euilibet menti accomodata vel accomodanda, verum scientia sublimissima, cui addisce dae animus nedum arte et seientia, sed et natura ingenii paratus sit oportet. Se imus ignaros matheseos nunquam aeeadem iam Platonis adivisse, quia pluris esse philosophia aestimabatur, quam ignari matheseos existimabant. Quam ergo dirridiculos se produnt, qui philosophiam adeo facilem, et inlimam volunt. ut inemellae eam possi ut etiam apprehendere, atque contra Vehementer philosophiae ira se untur, quae tantas animi dispositiones exquirit ' Tam enim imo magis impossibile est philosophiam ad quaeque ingenta obtusa. et rudia de primere, quam caelum ad terram. Sin autem dieaut . et dicunt frequenter, Se aliam faciliorem habere philosophiam, cui iuvenes possunt indiscriminatim studere, eamque esse, quam ipsi a praeceptoribus etiam acceperunt atque omnibus ingeniis accomodatam; iis sorti animo, et erecta fronte reSpondemus. Hanc, quam philosophiam faciliorem appellant, aliud non esse, quam simulacrum, Spectrum, lar amque Verae philosophiae, neque unius quidem stocei habendam. Nam si quid veri, inter tot ambages, imaginationis ludibria, Sensuum hallucinationes, errores putidissimos, habetur, id neque ex genere veritatum philosophicarum esse, neque Studio comparatum, Sed tot humanae naturae oracula, ideas directas, communes, principia atque primas applicationes sensus communis, sormis atque vocabulis circum ornatas philosophorum putamus. Enim vero, dic nobis quaeso, erroribus decerptis, cuiusnam naturae Sunt veritates, quae ex. gr. in nostri S imVOL. I. 26
403쪽
stitutionibus philosophi eis tradi plerumque solent ei rea animae humanae naturam, Spiritualitatem, libertatem, immortalitatem etc.; circa id earum originem ei rea existentiam, et attributa Dei, circa legem moralem etc.' Aliud, dicam intrepide et scite, aliud non sunt nisi iocidem veritates, quas tu Venes priusquam Scholas peterent vel ex maternis institutionibus vel ex conver Satione, vel ex cathechismo vel ex ipsa conscientia, et nativa restexione iam pridem apprehenderunt. Neque nos putamus mentitos suisse, quemlibet pro Vocamus, ut paucas sparsas veritates istarum institutionum scholasticarum , verbis detractis, cum notionibus harum rerum, etiam foeminis nostris eompertis, c0nserat, videatque, an perseeta sit identitas, nec ne. Quor-
Sum ergo tam impense philosophiae vacamus, si nihil novi, nihil sublimioris nihil persectioris adipiscimur ' Quorsum rudis plebs di me ultatibus solvendis incapax, philosophos quaerit, ut eas explicent Quorsum philosophis ae cademiae, et gymnasia molis ingentis con-Struuntur si etiam in stabulis, si in plateis, Si in agris, Si in sylvis tam bene philosophatur, quam in scholis Vae philosophiae detractori-Busi Ne ergo istorum insidiis irretiatur, sciat unusqui Sque, omnium primum nostra aetate, qui phil0Sophiam vastavit, corrupit, infecit, Lochium fuisse, ut qui etiam Stulte arbitrabatur, se philosophiam
adinvenisse omnibus obviam, planam, Syrtis, et scopulis liberam, quam modo novimus esse philosophiam Sensisticam, qua scientiis, artibus, et religioni pessundandis nihil aptius est. Quam etiam nunc plerique philosophorum, Vel potius S0ybi Starum no Strorum, Sequi, docere, e Vulgare, et insinuare, nou Ferentur etsi palliatim, et sub speeie veritatis, quam, utpote sensi Smo, et subiectivismo dediti, nunquam conspexerunt. Interea dum veram solidamque conantur philosophiam depellere, quia talpis, quia noctuis, quia obtuSis etiam non pateti Prohi dementes: caeci sunt caecorumque duce S, quos veri nominis philosophi iamdiu deceptos monstrarunt, atque utinam eos
fugerent omnest . . . FiNIS VOLUMINIs PRIMI.
404쪽
De spiritu voras philosophiae . . ibist. De locis philosophicis . . sHujus preti minaris tractatus necessitas. . ibid. Capcr I. De scientia in genere. . II Ciptor II. De scien latum hi rarehia . . ISCivix III. De essentia philosophiae. . εCιPLT IV. Praecipuao recensentur ae resulantur phi sophiae definitiones haetenus
traditae. . 23C PLT V. De genuinis philosophiao charaeteribus . . 21 Caucet VI. Cur philosophia voeetur Studium Sapientiae . . IC pcr XII. De supremo principio totius philosophiae generatore. . SICινcet VIII. Categorica vel suprema philosophiae divisio . . ar Synoptiea scientiarum philosophi earum labula. ω ε 3 Capret IX. Methodus philosophiao apte colendae. . ibid. C pie X. Amnitatos ot discrimina philosophiam inter et theologiam. - gC1νcT XI. De actuali philosophiao conditione. O llo PROTOLOGIA - Palxpimio . . meuatuor protologiae species praemittuntur . . ibid. PARS NA PROTOLOGIAE Gsosminsii. s De cognitione humana in genore. . ibid.C PCT I. De intrinsoca cognitionis humanal eonstitutione. a ibid. Art. I. Tantum Interest discriminis sentire inter et cognoscere, ut inanite
distent inviseem. . . a Art. 2. Declaratur eue eo ostero idem plane sit ac iudicare. . se Arti 1. De elementis e nitionis humanae . n fisArt. .. Lpx ontologiea unthesismi intellectivi. . Art. s. Quaeritur an praelata cognitionis elementa sint adeo invicem connexa, ut nequeant seorsim existere . . v IC pcet II. De variis cognitionis speciebus- . 7sArt. I. De elementis cognitionis intellectivae, vel PHTae . . et rarti t. An cognitio inbellectiva, vel pura aliquo egeat elemonio sensibili et Phantastico . . I Art. a. Do elementis eognitionis rationalis perceptivae . a TaArt. h. Elementa cognitionis rationalis perceptivae non voluntatis intelligenti
sod humanae naturae a tione nectuntur . . R
Art. s. Num altera ex adductis cognitionibus alteri praestet; quaeque earumpit humanae naturae aptior. 4 ibid.
405쪽
De ideae natura . . Is TC pum I. Ideae definitio . . Ibid. Art. i. liberior ideae desinitionis explicatio. . IasArt. a. Modus idearum existentiae est plane sui generis, neque realium subsistentiae comparandus. . st Art. a. An id litatem liceat more neo-platoni eorum realitatem nuneupare. . ICorollarium primum Distinctio inter actum et potentiam . . I x Corollarium secundum -- Natura intellectus humani . . l a a Corollarium tertium - Lumina intelligibilia . . ibid.e νιτ II. De philosophorum opinamentis in idearum naturam . . I Art. l. Doctrina ideologica philosophiae italosraecae . . ibid. Art. a. Theoria ideologica fis. Ecclesias Patrum . . I τArt. s. Da forma seu specie intelligibili Scholasticorum . . lasArt. h. Ideologismus . . . .. - Corollarium - Solutio problematis de ponte comunicationis Inter anImam et mundum externum. . 1 3m idearum characteribus . . i. cimet III. De divina idearum natura. NArt. l. De obiectivitato ideae. .
Art. s. De possibilitato et intelligibilitate ideae. αArt. a. De simplicitate idoae. '
Art. h. De unitate et identitato ideae . . ibi LArt. s. De universalitato et infinitate ideae. . HaArt. 6. De necessitate, immutabilitata et aeternitate ideae. . 1 sAnimadversio in praelatos charaeteres idearum. . corollaria. . . ibId. Ciscet IV. De ideis divinis atquo de earum ab humanis disserentiis. . 13a Corollarium - Batio imaginis Dei in homine resuItantis. . illacipuet V. Controversia inter realistas, conceptualistas et Dominatistas. . Is TC pcT VI. Da idearum classificatione. . Ill Art. unicus. Hierarchica idearum descriptio. . ibid.PARs TERTIA PROTOLOGIAE - lamcoκi . . et εPrologus - Ideogoniae necessitas. ω ibid. Problema ideogonicum. . Is 1 Principia completae problematis solationi noeessario observanda . . ibid. ινcet I. Logica systematum id gonias elassificatio. . 1 ε Capuet II. Expositio ad contutatio praecipuorum systematum quae idearum gen sim ex sola atque inde erminata ac nuda ἰ poten ta cognosciιiva animo ingenita derivant. . Is Art. I. Loche. . ibid.
Art. s. Condillae . . oo Art. 3. Lammiguiem - Galluppi. . 72Art. 4. Reid. . I . Animadversio generalis in systemata Metonus reiecta. . Ig
1pur III. S1stemata quae potentiam simul et obiectum cognitionis complectuntur, in quibus proinde multa sive desectu in qualitate, sive excessi in quantilate obiecti alfixi precantur . . ITTArt. I. Mibnitius . . ibid.
Animadversio generalis in reiecta sIstemata. .
406쪽
expur IV. Systemata, quae etiamsi polentiae cognoscitivas obiectum divinum e pulent tamen obiecti sive quantitate, sive qualitate excedunt. Pag. 18s
Animadversio generalis in Rulomata exposita. . 201 Carvet V. Sancti Patres problema ideogonteum iam pridem recte noverunt, ac inconcussis rationis fideique documentis penitus resolverunt. . ibid. Art. unicus. Id gonia s. Thomae Aquinatis . . 26 Tg. I. Iuxta s. Τhornam potentia intellectiva lumino divino orbata sibi non sussicit ideis pariendis intusndisquo. . ibid. g. s. Quid sit aput s. Thomam lumen intellectus agentis . . adsg. a. Expositio originis idearum ad mentem R. Thomae. . II sh ε. Cur iudicium primitivum dicatur a s. Thoma, abstractio speeterum intelligihilium a phantasmatibus . . a ag. a. Anne sit Angeliei doctrina, quod sensus directe, intellectu statem reflexive sensibilia cognoscat. α 2IS g. s. S. Thomas expresso statuit lumen intellectus agentis vel pus universale tamquam prineipium formale omnium cognitionum . . st sh 7. Lumen intellectus agentis, ens universale, ii xta s. Thomam est nobis divinitus inditum. NCAPUT VI. Ideogonia xx Patrum novis ac nitidioribus formulis aecommodata ad
in scientificum systema redacta. . 22 Art. l. BPpraesentatur glatus quaestionis. a ibid. Art. a. Sententiarum synopsis. . ibid.
Art. a. Mothodus problemati solvendo adhibenda. . 222 Art. 4. Expositio analrtiea cognitionis primitivas. olla Art. S. De natura entis ideatis, vel universalis et communissimi. . IssArt. s. Qua ratione ens in genero dieatur possibile, et quomodo ex eius possibilitate caeteri profluunt characteres laudati . . 226 g. l. Ens possibile est ideale . . as Ig. g. Ens possibile est initiale et indeterminatum . . 228 g. a. Corollaria. . 12sArt. 7. Discrimen inter lumen rationis, lumen gratiae et lumen gloriae. . stat Circet VlΙ. De origine ideao entis universalis . . a SArt. 1. Idea entis argumentis negativis innata evincitur . . ibid. g. r. Idea entis nequit ullo modo ab externis sensationibus deduci. . 216 g. g. Idea entis ab interna sensatione proprii ego non procedit. π ibid. g. a. Idea entis neque m rellexione locviana, neque meditatione galliippiana producitur . . 237g. h. Idea entis non comparatur per abstractionom . . lasse a. Idea entis non est cuiuslibet iudicii ollaetus. a ibid. g. s. Idoa entis nobis divinitus in ipso actu perceptionis corporum non
infunditur . . lla g. v. Idea entis a nulla mentis facultate progignitur . . ibid. Art. a. Divina ideae entis origo argumentis positivis conssrmatur. . a. οἶ. i. Idea pntis est elementum formale, essentiale, et constitutivum humanao intelligentiae . . ibid. g. a. Idea eniis in omnibus idias Meessario continesur. . a 4 i
407쪽
g. a. Idea entis est elementum essentiale iudicii primitivi. Pag. a. iciscet VIII Origo omnium idearum ab idea eniis universalis . . a ,2 Art. I. Thooria iudicii primitivi, quo primae rerum ideae aequiruntur . . ibid.
Arti x. Origo omnium idearum generatim . . CapsT IX. Origo idearum, quae purae vocantur . . R IArt. i. origo ideae substantiae et accidentis . . ihi d. Art. s. origo ideae causae et esseetus. a 2 gArt. 3. Origo ideao Dei. . ILIAru h. origo idearum, quas elementares vocant. a 2 SCaνLT X. Origo idearum, quas materiatas, aut non-Puras ppellant. . st,sArt. i. origo idearum substantiae corporeae et spiritualis. ω ibid. Art. s. origo ideas motus, temporis, et spatii. . adicapcet XI. Thooria ideogonica hactenus concinnata defenditat a nonnullis censu ris ot notis ipsi impaetis . . 21 PARS QUARTA PROTOLOGIAE - cich - Ρηι νιTio. . 21sI. Loeus quo inter scientias philosophiens logica eonsistat statuitur . . ibid. II. Logicae natura atque origo. . III. Quanta sit Logieae necessitas declaratur. . 263 IV. Triplex Logistae genus describitur . . lle IV. Logicae divisio. . 2ssLOGICAE PARS PRIMA - Dx ivvicio. . Cipui I. De iudicii elementis. οArt. I. Iudicium in idea entis absconditum explicatur . . Is Art. g. De iudicio perceptionis intelleetivae. . 27o Art. s. Do iudiciis opera reflexionis consectis. a 2 3CιpuT II. Regulae praescribuntur veritati a salsitate iudiciorum internoscendae. . a r. Art. I. Do relationibus praedicati ad subiectum, seu de Praedicamentis . . 2 sArt. x. In septem praedicabilia, atque Categorias decem . . a Tg. 1. Praedicabilia ideologica secundum extensionem . . ars g. s. Praedicabilia id logica seeundum comprehensionem . . ibid. Corollarium . . ibid. circet III. De iudicii subiecto. . ibid. Art. linteus. Subiectorum classificatio . . ibid.c rex IV. De eopula iudicii. . 28 lArt. I. Super novem copulativis. . ibid. Art. s. De sex modis copulae subiectorum realium verbo habere exprimendae. . 28a
Art. s. De copula negativa, atque de eius triplici disiunctione dialectica . . ibid. Art. h. De suprema regula identitati praedicati cum subiecto iudieii verisi-candae applicata. . 211g. Unicus. Do definitione. . 28 Art. a. Altera regula pro iudiciis cum aliis evidentioribus conserendis, ut omrum eluceat identitas, proponitur . . 28sCayLT V. De propositionis natura. . 28 sArt. I. De generali propositionum et assificatione. . thid. Art. s. De propositionibus compositis, earumque cIassisteatione. . 29sArt. 3. De propositionibus aequipollentibus, convertibilibus, et Oppositis. . as Art. h. Regulae quibus dignoscitur an propositiones sint realiter, an appa renter tantum sibi invicem eontradictoriae. . as
Art. 5. De applieations principii contradietionis salsitati propositionis vore
contradictoriae depromendae. . 2s
408쪽
Art. s. Principium identitatis in medium veritatis propositionis contradietoriasinu niendao causa assumitur. Pag. Hs LOGICAE I ARS SECG DA - DE ARGUMENT Tios L . . in C,νcet I. Quaedam inter deductionem simplicem, argumentationem et demo strationem nolantur discrimina. . ibid. Art. I. .m forma logica argumentationis . a ibid. Art. s. Schema ominicum generale formae sIllogisticae ex principio identilatis deductum. a assArt. s. De ordine quo in organismo ullogistico tres propositiones distribuuntur . . asto
Art. h. Variae explicantur ullogismorum figurae. . ad IArt. 5. De modis propositiones in sIllogismo componendi, ut aliquid inde recte
Captet II. De Regulis re te ae solide argumentandi. . 3ο. Art. a. Rogulao universales pro recta argumentatione. . ibid. Art. 2. Exhibonlur regulae speciales argumentationis . . llos Circet III. De variis argumentationis speciebus. . sos Art. I. species argumentationis iuxta formam ullogismi distinetae . . aos g. I. Enthimema. . ibid. g. 2. Epich rema. a ibid. g. a. Sorites. a ibid. Art. a. Species argumentationis secundum materiam syllogismi, aut ordinem intrins um entis . . a Iog. i. Additio - Inductio- Exemplifieatis . . ibid. g. a. Subtractio - Dilemma. ν ara, a. Proportio. . 1 ag. .. Integratio - Analogia. . a Iag. 1. Circulus solidus, seu regressio. ν 3 1 Sophistica . . ars
CapuT IV. Sophismata quae in argumentationis materia peceant, . ibid. Art. I. Sophismata ex confusa subiecti notione congesta; sophisma absurdi, ut aiunt, impliciti. . 1 IArt. 2. sophisma infiniti non pereepti. a ibid. Art. a. Sophisma indeterminati. . 3IηC1PLT V. Sophismata ex confusa praedicati notione. . 3 sArt. i. Sophisma salsas causae . . ibid. Art. s. Sophisma laeti chimaprici. . axo Art. a. Sophisma induetionis vitiosae, aut enumerationis imperfectas. a ibid. Capuet VI. Sophismata ex desectu debitae eonnoxionis praedicati cum subiecto. . asi Ari. l. Sophisma accidentis. . ibid. Art. a. Sophisma generis. . ibid. Caycet VII. Sopbismala ex des tu formae ideatis Rrgumentatio is . . Ella Art. i. Sophisma aequivocalionis, es amphibologiae. . ibid. Art. s. Sophisma pronuntiationis . . ibid. Art. 3. Sophisma loeutionis figuratas. n 3 1
Art. .. Sophisma sensus compositi et divisi . . ibid. Art. s. Sophisma iudieii absoluti. . 32 Art. s. Sophisma petitionis prineipii, vel circuli linearis. . ibid. Art. T. Sophismata nullius aut salsae eonsequentiae, necnon interrogationum
Cinet VIII. Sophismata ex seopo disputatiouis . . 12
409쪽
Arti unicus. Sophismata quaestionis erratae, et ignoranliau elenchi. Pag. ars LOGICAE PARS TERTIA - Da assExsu. . a I
amet I. m natura assensus. . 328
Art. i. Assensus definitur. , Ibid. Aru 2. De assensus dixisione . . a s Art. 2. De animi statu quoad deficientiam assumus. ν 3 3GArt. 4. De variis assensus proprietatibus. . ibid. g. I. Assensus contradietionem non exeipit. . ihi d. g. s. Assensus Ter x est atque sincerus. . 3 3I, 3. Assensus duplex, necessarius et liber. . 232, 4. Assensus est per suam naturam absolutus . . ibid. g. s. Diserimen inter varias amensus species. . 333g. s. In assensus desectus . . a 31 Art. 1. Facultas assensus designatur. . . llas e Pur II. Do essectu assensus, seu do persuasione. . 3 3TArt. i. De qualitatibus et desectibus persuasionis . . a 38 Art. a. De potestate aliis persuasionem insinuandi. a 34o carer III. Do ratione ad reete assentiendum sumetente. . 3MArt. I. Rationes intrinsecae, et extrinsecae assensus. . ibid. Art. s. De rationibus ultimis assensus. . a s Art. 3. De regulis, quibus in assentiendo dirigimur. . s. a ινιτ IV. De causis indebiti assensus. . 3 SArt. I. Da causa assensus gratuiti . . ibid. Art. 2. De eausis indebitas suspensionis asse sus . . ibid. Art. 3. De causis assensus erronei. . a saria 4. Assensus erronei ex voluntatis praecipitatione vel improbitate pro- laeti. . ab Aria a. Assensus erronei ex occasione circumstantiarum. . 34sLOGICAE PARS QUARTA - DE v alet Ta ET T TUDiΝL COGNITIONIS EUN NA . . alio
Capur I. De veritatis essentia. . ibid. Arti 1. Do veritatis divisione. . ab Corollarium primum Realitas potest ceu veritas vel exemplar subinde accipi. . a Iacorollarium secundum Distiatio inter veritatem et verum . . ibid. Corollarium torιium - Quot modis hoc dietum veritas res in. telligi potest . ullo a corollarium quartum Absurditas quaestionis - an ideae verae vel salsa sint . . ibid. Aru a. Classilicatio veritatis logicae . . ibid.
Corollaria. . ad Capuet II. De veritatis criterio . . 31 Art. l. De supremo veritatis criterio . . a se Arti x. An prineipia rationalia tot sint eriteria suprema. . a17 Corollaria. . . allaCapuet III. Do certitudina . . ibid. Att. l. De supremo cortitudinis criterio . . 31sArti a. De variis certitudinis speeiebus . . as CipvT IV. Opiniones philosophorum super supremo veritatis erilurio in paveae seruntur . . 1ga
Tabula Synoptica . . a si Tabula synoptista Frstematum de universalibus . 167
410쪽
CapuT V. Natura et origo scepticismi. 'ag. 368 Cipur VI. De erroris natura et causa. . SI IArt. I. Erroris natura. . ibid. Corollarium primum Quid de sensu communi sentiendum est. . ar Corollarium secundum - An scepticis notionem veritatis negantibus
credendum sit, an irridiculo habendi ut ueophantae . . ara Arta x. Causa erroris . . ibid. Corollaria duo animo penitus infigenda. . a s Captet VII. De prohabilitato . . Ibid. LOGICAE PARS QUINTA - Martio insit . . 21sCινuT I. Definitio ae divisio methodi. . . ibid. Corollarium primum Necessitas snis in methodo . . ibid. Corollarium secundum AnalIsis et unthesis divisim aeceptae me.
thodum non officiunt. . Corollarium tertium - Variae mei di species. . ibid. Art. i. De methodo naturali atque scientifica . . ago Art. I. De suprema et generali regula methodi cuiusque. . 381 Art. a. Specialos methodi rogulae numerantur . . 38scινο ll. De methodo demonstrativa. . 383Art. l. De dubio methodico demonstrationi praeeunte. . 184 Art. a. Do esseetu demonstrationis . . 38 Art. a. Regulae generales pro recta demonstratione. . 3 87 Aru .. Exempla violationis harum regularum . . Ibid. Art. a. Regulae speciales demonstrationis recensentur . . 38 Art. s. De demonstrationis snibus atqus speciebus. . 389
Art. T. Leges in disputationibus adimplendae. . ass ινιτ lli. De methodo inventiva. ibi LArt. I. De arie bene discendi . . Ibid. AN. 2. De sontibus artis sciendi. . 3s g. l. De institutione. δ' g. s. De hominum testimonio. ω Ibid. g. a. Do consensu universali hominum . . as. g. .. Do auctoritate . . 3s1 Art. s. Do secundo artis discendi fonte, seu de natura eosmica . . ibid. Art. 4. Do tertio artis discendi fonte, seu do spiritu humano. fg Art. s. De arte inventionis . .
Circet IV. De methodo didaetica . . ibid. Art. unicus. Regulae speciales methodi didaeticae . . ass