장음표시 사용
41쪽
De librorum Canonin numero, auctoritate,
se omnes inter se concilia τι queam, Cr soleam : ardui tamen Muti' est itaeonciliare omnis,ut omnις Omnino tollatnr lectura, vel audιtorι scrupulas. De sola Euenuliorum conciliatione scriptum est a quo dum copiose. Quod p omnia scripturae loca, qua interso pugnare inditur,conciliare voles,plua
κ vii I. Ομndum eundem cisticultatem, er confirmant tandem ua via Sanctorum expositiones, uarics eorundem de Scripturis quibusdam sententiae,Cr dilutationes. Tum cordatιorum quorundam Hereticorum exaomole er. Fatentur enim,qui inter ipsos ranuου insamum,ut quispiam sacracliteras commode exponat,sollidet inteMPt, opus Ube peculiari Dei spiritu. Eono interpretationis inguarum Oogmtιone, Patrum lectione, σ olys praeaferea multis,qua communiter citra sudorem,Cr puluerem non obtineunt. mi X. Quae hactenus exposivimuε,baud obscure evincunt, lurium Biblιorum lectione Laicis, plane quae idiotis no satis tuto permitthais ideo Episipos,no invidia,aut meseuolentia ut seditiosi quinti Euangelij mirustri blateram sed singulari prudensia, amore, Cr benevolentia motos,non Ommabus popularibus promiscue eorum usum, CT lectonem iudatvre, sed certis, eertost; cum delectu. constat erum quotidiana experientia multo plures vera tinnis stiritum hinc haurire, Criam ante bausisse, quam, uel peccatoram otium, uel uirtutum studium. NN. Hortantur quidem ex veteribus nonnulli fidelem populum ad seripturarum lectronem.sed pium, sed catholicum, sed docilem sed mimmerario uni cuiumodi hoe noliso saeculo no est admodum frequens ids eo tempore, quo solis Episcopis publice contionandi ius erat.ais adeo quo pauef- bii e bubebuntur publicae conciones. Erat enim unin tantam Epιscopus in una ciuitate, β populostor erat,er quandosne unuε qaidem:dis, ideo Mnas ta
Clia Ecclesitae, alia rursum ratione considera
tione, maiorem est auctoritatem Scriptu
I. Qvomam uero inmmonstratum est utruns er Scripturas approbrare, CT easdem,ubi neceβιtM postulat interpretari, munus esse Ecclesiis proopriti: purum bis, cum ptilistaeι omnes tum nonnulli quos de agmine I sera Isti*,Cr contra superiuε adserta,argumetamur hanc in modi . Si Ecclesiae est
42쪽
dc Iegit1ma interpretatione. Sectio IX. a a
eontrouersias, quae circa Scripturas earumve siementium interdum oborivaratur,oomponere,ac prostigare: easdemq; calculo suo apρrobare, maior ergo erit dathoritas Ecclesia, quam Seriptura prout maius id Oe Alet, quod approbat consimat,vel benescit,eo qu)d approbatur, oonfirmatur,uel be'
I. Quicquidsit de re ipsa,de qua alios pronunciare mulo, quim ipse
aliquid temere effutι re, certὸ argumentatio baec non est ualida. Num eadem prorsm argumentandi βrma inferretur,qui Regem, uel Imperatorem in boamnum turba constitutum peregrino cuipiam certo ollanderet, maiorem esse Rege,vel imperatore. Sacerdotes item, qui consecram Eucharistiam: Susa fraganeos,qui Metropolitanum:caremales Episcopos,qui Poruifice M ιν nrum,maιores esse rebus,quas consterans. III. Imo uera Ioannem Bapti tim, vel Eeclesiam maiorem esse chriasti,uel Sριritvsancto. Nambae conera Euxorium destiuuit Spirιtamsanctum Merum esse Deum Illum P atri per omina squalem, σομοουσι ομ: ille vero christum uerum esse agnum istum, qui ad hoc in carnem ueneτat, quc mundi pec aturn aboleret. Et tamen nemo,mst insanus plane, aut mente eaptus,aut
Ecclesiam maiorem dixerit Spiritu sancto,aut Ioannem c brilis. IIII. Sed etsi alicui bomini eam Deo impartireturgratiam,)mnisve firmitatem: quam utis, citra miraculum,si utilet,impartiri posset, ut qui quid diceret,aut p=onunciaret,id totum citra controuersiam verum esset,eru polhi bane vel ιlla Scriptura Sane,in qua renati sumus,et vivimus,Ecelea sum :uel aliquam aliam rem , de quaqμαβις erat, veram, aut diuinum esse promineturet: nstitim a maioris auitaritatis censendus Get Ecclesia, uel Scriptura,vel alia huiusmodι re,quam ipse talem indie ei. v. Porro autem utrius authoritas amplior si Ecclisian an Scriptust vae, id propter diuersu opinιones, Cr morosas ea de re dissutationes,non faelis instituere, nee frie tutum fatis absolute pro cιare. Adopιnunates autem quod spectatsunt,quι Scripturam simpliciter anteponum Ecclea sae: siun contra, qui Ecclesiam Scripturae:μM tandem, qui quo medium inter duas has extremas ingrini uiam, Ecelestam late acceptam,Scriptuarum excellere: prege autem, Cr stricte sumptam, a seriptura excelli albeo
VI. Fuse accepta eos omnes complessitan quisumfueranis ab orab=s exordio, er futurisium usque ad seculi finem: er per conbequens ipsos auos sacro ubrorum scriptores. Stricte autem eos tandem ambitu suo
43쪽
De librorum Can o m e. numero, a uth oritate, concludit, qui in concilιo ge twrati s ragum domi ιuam haevi, ut Epipoepi,σ reliqui Ecclesiarum praebcti.
VII. Heretιci ptarιs omnes Scripturam avi omnι Ecclesiae: ars ideo authoritatem Scriptura authoritati Ecclesiae. Et ne temere id secere uia deamur,allenivi Papam cum omnisus Episopu errare posse, cilia homines sine error HM,Cτ πψrtys obnoxi νοῦ Scrιpturam autem nequaqgam, ut qua
proxime non ab alis,quam a Spiritusancto dictara'. VIII. Sed haec ratio friuola est, er merito in authorum caput ab O rathodoxis iam olim retorta. Nam 3 ideo maior est vις Scriptura, quam Ecaias quod qui Ecclesiam constituumsunt homines erroribus, er infirmitavitibu/ obstricti, poterit eodem argumento, Cr secrorum quos uoluminum authoritia infrinI. Nim Cr horum quos proximi authores fuerunι bomianes, eisdem infirmitatibus,σ miseri r cιrcgndati, quιbus illι,qui Ecclectam absoluunt. IX. At librorum scriptores, inquiunt illi,quia certa quddam spiriatus sancti ope niterentur, ab omni errore, Cr lapsus periculo fuere certis Idem er nos ipsi quos de Pontifce maximo, er Episcopis, Cr caeteris,qui 'Ecclesie corpus con lituunt: quando de ijs, quae Adem, uel mores concernun publici , ac solenniter pronunciam asseueramus. N. cuibolici uero,qui Scripturam Ecclesiae proponunt ron ob id prouponaut quos bomines sint humanis infirmitatibus presi, qui Ecclesiam est eluviosed quod maior ιilis, quorum opera scripta Biblia in lacem prodiere. Spiritia sancti affluensia, Cr peculiarior quaedam eiusdem, ne uel in nummo
Pon scibus, σ reliquis Ecclesiae Praelatis obtingere soleat. Erunt enim illi immediati Dei opt. Max. amanuensier,er propria eiusdem orvariat. XI. Et quamuis simul etiam essent illustria quaedam Ecclesiae membra, hoe tamen necessario no eram, ut Dei amunuensier, vel Spiritia sancti orgara erant. Poterat enim Dem per quoscunt sceleratos usum ipstfuisset uolunatatem siuam mundo patefacere, suams legem exprimere. Sicut per calapbam.er Balaam improbos alioqui, er nequam homines,maxima qucdam constiij lvi secreta orbi patefacere non dubitetvit. VII. Saluo itaque per omma, non solam Ecclesiae Catbolice, ped omnia etiam rectius hae in re siententiam iudicio, citra ullam temeritatem definia posse existimo, Ecclesiam,Cr Scripturam ad eum stre modum se habere, quo ρ habent,quae sie mutuo excedunt, er . se inuicem uicisim exceduntur. Ec
desti en sine scripto serbo esse potest,er plurimos uncos citra Adam om
44쪽
& Iegitima interpretatione. Sectio IX. a a
ntra Seripturam sacram nun i liciter 'tit. Siquidem i mundi exordio Q ad populi Israelitici exitum de Aegγpto qM patium illud firme exae.
quat,due etiam superat, qμod inde ust, adinc mitram aetatem consequuatum est rubis ommim in sacris aeditum extabat. Sed Cr non pauci quos fuaxerunt anni,antequam,qua Semator no kr christus stcerat,ta' docuerat,in
literas, π monumenta redιgerentur.
XIII. Scriptura asstem,ut diuina, π sacra,citra externum Ecclesiae lalietum, se queat, ut reuera est: nam Ecclesia flua definitione sacram,aut diuinam non escit festatuum eiusmodi esse decerimi, publices temtum faseit: attamen 1 t Ecclesia suam bis authoritatem, π calculum interponat pv. blire pro hui odι haberi nou consuevit. Notum est erum illud D. Aura Leonιra Manis.Euanulis nos crederem, inst me inmmueret Ecclesiae auistboritas. π IIII. At uero licet Ecclesia censeat, publices bane, uel illam Seriapturam talem. puta sacram, uel diuinam esse temtum faciat, non ob id laomen,at hera Scripturam regi: aut ullam ipst legem tanquam anetae imposvit. Quin contra potius Scriptura ressi, Cr gubernat Ecclom: uel Deus potius iuxta Scripturam per administrosfluos relli Eeclestam. Debet enimumaersum Eeelesta regimen scripturα esse cummensuratum, uel saltem ira non esse disen aneum: ut quae expresum gerat digma ero nos voluntatis opum,ac SImbolum. Nu: Addo bis, si idem est prorses authoritas, quod dieen is uerit 3. vel ueraeitus: ut communiter definditur, maiorem omnino diuinarum Seri plurarum authoritatem esse, authorirate Ecclesiae. mia vox Seripturae,est uox Dei immediate: Deus enim loquitur nobis per Scripturas: uox autem
Eeclesiae est uox hominum, tametsi non quorumlibet,aut vulgarium, sed Jivitum Deι, infallibilem eiusdem θiritus axis,mium baben ium. Vnde si, quod feri nullo modo potest in aliquo disicerem Ecclesia,et Seriptura,bus ius potius,quim illius sententia Mndum nobis,ac nitendum est. XVI. At obi erunt hic quidam. Deus per se non seripsit Ne . attraman per se dictauit,quod in idem redi ae si perse siumserinidit. Quare
tieet diuina Seriptura hominum mini'rio sit excepta, non est tamen bomianum aut humana, sed simpliciter diumarais i eo bomo eum abroPre,aut immutare,dut qua illa absolute praecipit,relaxare neqaaquam potest. Matamen omnia,pro temporum, ac locorum ratione hos et Ecclesias eici ductoritas limpliciter maior est authorime Scripturae.
45쪽
. De librorum Canome.numero, authoritate,
. XVII. At vero Decreta, ac Leus Ecclest ut simpliciterier absolute Ecelassae loe est,positiva sum: er bumanc sunt, π recte humana appellat tur. Mare etiam per Ecclesiam mutarsi et ommno etiam abrogarι possun/..σpro temporum quatitate bubinde mutamur, Cr abrogamar. Hactenuatamen haec ipsa quos Itituta,vel praecepta dιuina dici possime, quatenus Naagi'raim Ecclesialtieus inferendu legibuε tiuma aut horim te Iuscitur. Sed quoniam hoc ipsi cum Mapstrata potitico ini partem commune est, in non habet,ut ei modi praceptu reges, stitum, vel decrem ciuinorum nomine aea
XVIII. Sed conera bee elasimodi ratio in litui posset:Ecclesia in praeaceptu Apostilicis nonnunquam dispensat, etiam in lys, qua exrant in Scria a Trti plura s constit nam legem de bigamis, de percussoribus, de sanguine erA D suffocato,de , alijs id genus nonnullis latam, Cr literis conliguatam, uel museruari vel non mutinterseruari. are Ecclcsta non tantum magistraalam, uel, ut aliν loquκmur,tam'rialem in Scripturam authoritatem ba betoed jεσποτικta quMῖ,boc est,absolute plenam: qualem nutarum Domianus habere solet in seruum. XIX. Ne non potest, Ecclesiam in eiusmodi 'triit cilpensare posse. π reipsa interdum dispensuspee Verum eiusmodi 'tuta, ac leges uousumlimpliciter diuina, in omne aeuum uim Cr robur obtinentia :=ed, ut retia qua positiua pro loco tantum. Cr tempore obligantia. Q naua proen de straeacepta Apostili non assiderunt, ut christι amanuenses, uel ut legis eiusdem promutuitores,velli hoc quos, non tamen praecibe: Ad ut paIures, E risurum Rectores. X X. Etenim ut duplicia extune precepta diuina: quedam tempor lia,ut in ueteri Testimemo omnia iudicialia, er caeremo malia et quadam ueu τὸ aeterna, ut moralia, Cr alia quadam fidem, π noua legis Sacramenta concernensia, qua proinde mutationem non recipiunt: ita ιnter Apollatica, quaedam pum ommno indispensuvia: ut illa, que ά cbril,simpliciter proinponenda, CT promulgansa acceperam: alia vero, quae mucitIonem,erdialpensationem pro rerum stitu admittunt: ut illa omius, quae ipsi propria a thoritate pro pace,Cτ tranquillιnte Ecclesiae, publicis commodi prom tione iustituerant. X X I. Objest tertio, Cr postremo: Eeelesti aeque tuta est ab error atq; Scriptura, erga ambae puris authoritatis, Me est, veracitatis existunt. Neutra errare potest,nee Ecclesia nee Seriptura, eo tame minus Seriptura: qua immediatius a pupremo, ursempiterno ueracitis profluxit spiritu. XVII. Non Disitigod by COOste
46쪽
R Iegitima interpretatione. Sectio X. a
NXII. Non recipit quide ueram,uel ueracitas c. tam sit queda relatis seeundum se mensione,aut remi 'onMat utrans tamen secundu bundamen tum resipere oontinIt: flue id fit sapiemia, er boratasti me aliud ab utros diuersium. certum est enum eo unumquemlibet esse ueraciorem, quo stire Ler melior, Or sapientior. Et quoniam Scripturarum author Deus, o sum me bonus,ersiumme rvrsium sapiens existit, fit, ut trunqua st fallere,nee una
quam rursum falli queat: uti ideo,ut necessario uerax jemper extitit. Omnis
autem homo ex se mendax estola autem gratia Dei verax.
XXIII. Uerum erumvero me Ecclesia sit infra Scripturam : Deseriptura infra Ecclesiam: flue pari passu procedant ambae, eertam Cr riis dubitatum est, lietq; semper elltimum Scripturarum iudwem, ac ineris pretem esse Ecclesiam catholicam. certum est ruhilosetius permagnam esse
s eripturae authoritatem hoc est,praeter caetera, veraciditem:ut qua, ad ma
dum iam expostum,i p rimo, Cr essenstri, uerime proxime dimanant.
In fidei, cir religionis controuersijs, valitiin, ex veteri, via alap nostra Hitione, argumentum duci: ex resipis
uero ubi ab hac disident, uel nullum, vel tantum probabile. Sectonis decimae, Er postremae Thesiis.
I. Magnam opera est preeium, at in Ecclesia catholici une extet Bi. bliorum aditio, citra omnem controuersiam certa, ervera: a qua proinde trulli omnino hi fidei controuersi r,er gravioribus morum,et relι Ionst queamombus, de aliam quamcuns appellare liceat. II. cur non plures s quid νψ hoe,ut immotam, de eertum in Erelestap rine iam semel stituatur, nullum unquam inter haeretisos Cr catholicos disidium poni:nulla contentio de fide oborta sopori: avi inhaerest dea pτehensus,erroris,berestissae dιlucide poterit reuinci. II . Etenim ubi primum ex eorum grege qui iam sie animaduerterit premi,ad eum 'tim editionem prouocabit, quam errori suo mest Ilvere intellexerit. Id quod boe tempore, ubi praeterquim plurimas ueteres ot pene extam nouae Bibliorum uersiones,aut peruersiones verius ,qssot Η cresticorum sectae, Ionge erit Dalι num. Disiti co by Corale
47쪽
De librorum Canonic. nmmero,authoritate,
IlI I, Hae autem aditio nostra bac aetate, er musto etiam ant apud Latinos est uetus vulpita,qua alio nomine appellatur Huron miana: proapterea quod D. Hieron mi opera ex Hebraea factasti Latinacidq; tanta fissi industri ae studio,ut Graeci bomines alioquι superciliost, ET Latino nomini satis in f non dubitauerint eandem Graece reddere: quemadmodum idem HieronImus in apolomico eontra Rustiram disertu uerbis testitu id facta.
V. Sant,qui hanc nostram aditιonem ex daabus conflatam exqtimant: hine quidem ex Hieronγmiana, inde vero ex altera quadam peruetusti, qua ipsi septua Inta Interpretum vocant.SedIane falluntur bac in reno parum squam enim nolisa in i s praebertim, quae alιcuius siunt momenti i cotexta Hebraeo recedit, a septua Inta autem in quam plurim=ς. De vetem Testis
menti editione nobis bis est fer :nam nouum D. Hierondimin Latine non exposuit ,sed tantum ad exemplaria Graea eorrexit. Sicut er psalteriam quos,cuius, Cr nunc,Cr iam olim frequens Uin est iu Eeelestia Latina. V I. Ante hane porro celeberrima in Ecclesta erat septuaΠnta Intera pretum expositio. In Graea quide Greea,in Latina uero Latiua,ex Graea
ad uerbum propemodum expressa: qua etiam usi sunt curianas, Ambros stM,Augullinus,eπ multi etiam a*,qui partim anteipsos,partim post ipsos in Ecclesia c albolica vixerunt, er scripserunt. VII. Diuι GregPrij saeculo utraq Uum obtinebat,et baee ipsa,er Hiraron miana quos,quam proinde solam Ss. s nolin Tridentina absolute ausibentica esse uoluit ait enim: Insuper eade saerosancta Tridentima SInodue considerans,non parum utilitatu aeeedere posse Ecclesiae Deis ex ommbas Latinis editionibus,quae eiretiferantur sacrorum labroru,quaena pro authenatica babenda sit,innotescatstituit,er declarat,ut bac ipsa uetus, er uulvia aeditio, qua longo tot seculorum Uu in ipsa Ecclesta probata est. in pabliculemonibu ,di1 utatiombus,praedicatiombus, erexercitionibus pro Mibenattea habeatur,et ut nemo illa rei cere,quouis praetextu audeat uel praesivmat. VIII. cur non alias etιam recepit Nullas, quae modo catholicorum essent,damnavit:dtq- ideo reliquas omnes orthodoxorum ad uberiorem, illus
striorems huius anius expositionem permisti: sed interim unam bane infladei controuersijs,irrefragabilis authorici tu esse uoluit er id merito . Ut qua una nulla alia extet, aut exactor, aut diuturno Uu receptior, aut Iocuplestio aut incorrxptior pote ab incorruptifimo. er in utras lingua exeracitat imo viro ortum ducens. Eequid enim sunt Monfisi, Pellicum,er alii eiusmodi nuper nati Theoloς, de Bibliorum interpretes cum beato Hieros ramo collatis I T. Sed Diuitiam by Goral
48쪽
& legitima interpretatione. Sectio X. a4
IV. Sed quid opus est bιρ aerbis, uel inuisti comparatιonibus Aut bac stra aestio,in i s praeserti quae mores,vel idem concernun Ilam de cvaeurbis,uel hedera Ionae, e ulcere Ezechiae,de coruo ad Arcam redeunte,uel emanente, alijssst libas minus hie nobis laborandum censeo aut,inquam, hae nostra aedιtιo falsa est,aut vera no falsa,cum iu dme os,nsum sit Ecclesta in fidei,cr morum quaestione errare non posse: Si vera est, cur ergo cum, Crantiqui; inta,era sanct ima viro Theologo maxιmo ortabi,pracstearis omnibus non admittatur N. Dices forsan, cum Augustinum, Cr alios veteres Theologos, tum
ipsum quos Hieronγmum fontes subinde adeundos, er consulendos esse alia bi admonere Recte hoe illi, tametst di ar huius, er icius saecidi sit ratio.
Nam tempore Hieronγmi, Cr Augultim fontes adhuc puri decurrebant,aut certi puriores, quam bac aetate. Nec erat tunc una communis Latina,ve modo, sed multae, eadems puri in lacu ad cum mendose:utpote paratim ex septuaginta, partιm etiam ex alijs conlata. Unde quoties D. Hlearon mus editionem Latinam inter commentandum taxat, non taxat ban .q am ipse culerat,sed eam, quae sua clate is usu erat. Quanquamne hoc num quidem iustisemper κt ipse tundem re melιus confiderata agnouit. VI. Sed er nunc quos fon es adire, Cr consuIere licet, modo tamen aditio illa nostra, er eonputatio eo temeritatis non progrediatu in Vs praesserti in quibus morum,uel fidei questιouersatur, ut uulpitam, Cr Sγ di Tridemimi calculo,uti authenticum iam approbata adιtionem,ad exemplari via Graeca, Hebraea, uel chaldaea, emendare velimus. Num hac emendandi prouincia, homini priuato nullo modo permitti debet. NII. Secundum hanc Latinam,Cr vulgatam aeditionem primus in E
elesta christi semper obtinuit septuacivia Interpretum. Nam es Hebras rutato haesit antiquior, hae tame post christi Seruatoris nostri ortum semo per habita est angustior. Unde quoties Apostoli, uel Euangelistae,aliquos ex veteri scriptura testimonium proferam, semper fere secundum septu Insa Putrum interpretationem ιllus prostrum uix unquam vero iuxta Hebraici
X MI. Sed obieceris bis, er quidem merito obieceris: Fidi interpretis est nihil eorum omittere, quae babentur in prototγρου, nihil miatare, nitu de suo addereseptuennis autem Interpretes, quaedam eorum, qua in proto apis habebantur,omiserant,quaedam rarpum mutarunt, er nonnulla denig ex propris asecerunt
49쪽
De librorum Canoniinnumero,auctoritate,
Domini nolim Oeconomiam, σ arus praeterea, sisnnulla bustium ab Hia tia praeterinse: at hoc non malo dolo,autScrιpturas adulteranti proposito, sed uerae pietatis studi e uidelicet ustissima VIa reumnis nostra mas iris αGen sevi,quibuη ipsi aeditionem Graeeam moliebamur udibrio haberentur. Que autem addιderun/,ea siessum mn mutantsed ill iram,atq; explarati Qua demum Αιter uerterunt,ea et fisecundum literae pve ciem prolo opis nonnihil recedere uideamur, secundum sensum tamen mγ' - σμα eundario i Spiritu sancto intentum non recedunt. Velltcat in bri qua dum Hieron mus,std ea aliter latebantur in exemplaribus, quιbas ιρμ usus est. quam moso in nostru . Vnde librarios instimulare deb--ψ'm quam, septuamma Interpretes. - XV. Instia denuo si proba erat septuanni Patrum Mais, quorbum D. Hieronymus meditatus est aliam i d ι deo inter eatera ecit,νod illa,cρια sua edite septuaIn a nomine circumferebatur, erat ualia deprauam, obfruvird,σ mutila:tum etiam, quo Iudaiis simul er Greest omnem omnino causeundi,uobus msultandi oceastonem asimeret. Poteram hi enim res ιὶ malistiose eduillari,hoe,vel illo modo extare, uel non extare in contextu Hebraeo,
uel Graedo: ut nunc sectarum magistris quando cum Itinguarii rudi certamen susceptum fit. Rursum Latinos rubii habere proprium Maommamzim, Crquasi precariis aecepisse ab alijs. Tum demum,quδ sumptuum,et labora paratem praecideret sacrorum studiosis. Nam ante bane Ηιeroumanam aedi. tionem,qui ueram sementium Gis eruere, uel assequi siellet, multas con ualaret recessum erat. , 'x vl. Vrges tertio er postremo:non solumis sieptuagnea aditιone d eidere,quae paulo ante exponebantur, sed nonnulla quos eiu -- misastra uulgatam irrepsisse deprehenduntur Nam his etiam perperam intreo dum eitatur Propheta pro propheta, tempos pro tempore, lacus pro Iosue quemadmodum lion uno id loco apud Euangsistas est uidere X VII. Ad hoc usonderi potest,id no Scriptorum uel interpretui sed librariorum uitio decidisse mox idem quandos . diuersis expori. Hinc non id siemper refirri quod rei teste series exigebat, sed quia ab alio relast tum esset Oonstabat. id quod uiri eruditione, er sanctmoria elari, em auri non infrequeter,tum maxime in prolixa illa B Stepham oratione usu uenide opinantur. Poliremo Spiritin sancti assensati- , aliquid intendum Οαιιι ab uno,quod posta expletur ab altero. π VIII. Q AE R I bic etia solet, σ iure quaeri potest ratumie uo
50쪽
di Iegitima interpretatione. S eetio X. - as
ellam eluxerint ex pirita bumno s Ad quod breuiter citra ullam,aut diatre mem, aut dilutationem respondendum exillimo, quιcquid sacrorum libraram aruboris scripserunt, id ιotum ceam quadam dinini Spiritus ope. er χροαγωγία scripsisse, mlut aut Z omiuno θιritu prorsus humano. Nanta spiritus humanus ιnterdum non erres, errare tamm potest. 4criptores autem sacrιinec errant,nec errare possum. Unde nullam fasscitem bactenus is diuinu Seripiaris deprehensam legimus.
. XIX. Praeteret Ii siemel admissum fuerit, bος, vel illud spiritu btima.
noscriptis es,totius stitim Scrιptura enervetur authoritas, necessum est. Dicerent erum aduersari'Abι primum Scriptura alicuius authorintegruanius arterentur , id scriptum esse stiritu humano, non diuino. In idem in mmmoda incidas portetit in nummis quousdam, uel leuibus proprio spia ritu ductos esse,aut duci potuisse dixeris, in arduis autem, Er discili bia non uenti Statim trans Am gomiti hoc,vel illud, quod ipse bibι donari cupit, inarunismesse causabιtur,etiamsi permun. ponderisiiludfuerit. Demiamsi in sacris, atia dιuino, iata uero bumano θιrιtu aedis tituatur in biIBrijs d scitimum erit discernere, bbcue,uel illud humana ratione aditu It,an diuina m X. Verum eminuero licet mira pars librorum sacrorum aedita sit spiritu pure humano, non ommu tamen edita suut ex peculiari spiritu sanare reuelatione. Multa enim scrip berum Apostili. er Euangelistae, quae inlperstuum in embabebam vel fida relatione didiceram. Sed hoc interim non ob time,quiequιd illi scribebam, id certo quodam spiritus impulseu.σoishmia serebebam. ιιιustradi praesidis illor etiam is parte usos fuisse creadιbile est,qui saeras Isteras semere. de candide interpretati sunt. Nam et Ieales non habuerim 1piritum Propheticum, babuerum tamen quiddam bule. Spiritui cognatum. πα I. ceterum cum D.Paulus appellat quaedam siua, quaeiam uero
Domini praecepta: non esὶ id inaccipiendum, quasi quaedam instituerit 1 iaritumerebumano,diuino binc prorsin seclusio: quaedam uerὸ Spiritu simpli. citer,er absolute diuino sed boc solum instrinat non om a quae praecipiebat, uel ordinabat, ordinanda, uel praecipienda a Domino accepisse: sed quaedam etia avtboritate Apostili ,qua sunmatur instituisse. Et baee de Scripturis, sarumsauibo legit. interpret. LAUS DEO
Suh praesidio Theodori Peliant. Doctaris Theotos. publice defendit egregiπ oudiriemis. Sepletam vir.Μ Sinas iamri Hotan .saevae Theologiae Baccalaute nec non Eccisae Cois