De Demophanti Patroclidis Tisameni populiscitis quae inserta sunt Andocidis orationi. Dissertatio inauguralis quam ..

11쪽

Hλ. quam conjecturam rectissime Franckius Gen. I iit Zu. 844pae. 734 collatis verbis refutavit ποιερον κυριος ὁ νομος

δd' nil ου κοριος , uti de legem tantii in recitatum esse apparet. Alii Andouiden pro orator uni Alli eorum more Suque Solonis nomine abusum verba, quae pro Soloneis laudat, ex Demophanti psephismate petiisse dixerunt. At redi vix potest: neque enim issentaneum est, judices, qui vel omnes vel nonnulliani paucos annos Demophanti psephisma ipsi probaverant aer mentoque erant adstricti, ita se alli passos esse, ut Andocides pro Soloneis venditaret, quae ipsi suis sententiis eumprobassent et quas novissime saeia esse novissenti Ad hoc argumenium, quod quam grave sit nemo non videt, medit, quod lex Monea aliud habet de bonis eorum, qui sint intersecti, praeceptum τὰ χρήματα - αποθανοντος eum qui interfecerid, atque Dem ipbant ps

phisma τα χρημαι δημοσι εστα κῶ τῆς θεο τὸ ἐπιδέκατον et saeramentum τα ἐμισῆα bona interfecti rω, κωναντι αποδωσω. Denique dubitari potest an oratorum, qui saeculo quarto fuerint, e0nsuetudo Solonis nomine abutendi Andocidi quoque fuerit; nam illi oratores leges Atticas ex ea legum Atticarum sylloga noverunt, quae anno M. 94 2 laeta et leges antiquissimas Solonis Dr eoniisque et postea usque ad annum l. 94 2 laias eontinebat, ut singularum auctores originis tu tempora iam non possent dignosci, Ando ides autem judicesque apud quos verba laeti, usu memoriaque noverunt, qui legum status antea idem are bonum fuerit et quis quamque legem tulisset non ignorarunt. Itaque verba quae Antaeides laudat, re vera e lege quadam Solone petii sunt 3. Nullo igitur jure post Andocidis verba και μοι νάγνωθι τον νομοντο ἐκ 17 στήλης Demophanti psephisma legitur, scriba, quem A docides recitare jussit, legem Solonis recitavit.

In eandem sententiam discessit rantelius Zischr. . . . 842 pag. 090 qiu ininus recte verba Plutaretii comp. Sol et Publio 2 affert

12쪽

Quod uir attulit, ut Epicharem accusaret maxirnae Andoeidis levitatis est testimonium; nam oblivioni lege, ne quis rerum ante aetarum accusaretur neve multaretur, prorsus neglecta ad eam Su

lonis legem, quam amnestia laeta ad tempus Athenienses abrogaverunt, redii neque Demophanti ipsius psephisma, quod idem amnestia abrogatum est, neque restitutum, quod ad res ante popularium reditum gestas non spectabat, afferre licuit Andocidi. Ter Athenis lege populius scito sancitum est, ne homines novarum rerum cupidi rempublieam turbarent: prima Solonis est lex, quae quo tempore data et ubi primum proposita suerit, i certum est exeunte saeculo quinto ante curiam pilae incisa

legebatur. Sequitur decretum, quod anno ol. 2. 3 Demophanto auctore populiis divit denique post rempublicam liberam per Thrasybulum restitutam iteratum est Demophanti psephisma et propositum ἐνδε βουλευτηριον πομένη μα τοι καθ' εκάστην νι ρανσρονιουσι καὶ βουλευομένοις ria τῆς πατριδος οὐ δεῖ πρὸς τοιουτους homine rerum novarum et tyroinnidis cupidos ἔτειν, ubi propositum etiamtunc securgus anno es. 1l3 2 legit. D Patroclidis psephismala. Patroclidis psephisma requentiorum hominum doeiorum industriam quam Demophanti et Tisianen in s convertit in quo expli- eando et emendando eum soli legi Soloneae, quam continet, animum adverterint, factum est, ut reliqua fere omnia neglegi jacerent. Scheibius, qui solus de toto sephismate uberius quaerere instituit Ziselist. . . T. 842 pag. 202 11 minime in totum diligentia aequa atque in partem Soloneam recumbens reliqua aut strictim

tetigit aut plans praetermisit. Quae si psephismatis, ut odicibus servatum est, integritas, nemo quantum video quaesi ii I. Ipsum psephismatis initium mutilum est, eum praescriptorem sola sormula morestiavi, mors servata sit

Patroclides quis fuerit neque ab Andoeide neque ab aliis aucto ribus distimus, nam quas Sehesbius ex Aristophane attulit, huc non pertinent Patroclidem, quem axillatur poeta ino. v. etsi ob

13쪽

sordes, eundem atque psephismatis auctorem fuisse nequs est eertum neque ex selioliastae verbis esse potest, quae sunt mire Πατρο πιλείδης πολιτικὸς api rex λόγιος αλλως Di cro xv νων etων στρωμάτων liquet enim scholiastam nihil de Patroclido illo

novisse, neque Patroetidem sordidum eundem asilia psephismatis auctorem fuissρ xistimasse Scheibius, qui harae opinionem salsam scholiastae supponit,iatroclidis sordidi, psephismatis auctoris, etiam Plui. v. 84 mentionem fieri conjeeit, ubi poeta Patruelem quendam sordidum cavillatur; sed eholiastas verbis, quae et ipse laudat, Πατροκλῆα τις των τονώακωνικον βίον λονντων ' ν--, resulatur nostrum enim psephisma rogare, eum urbs terra

marique a Lacedaemoniis obsidebatur, minime erat eius, qui hostium partes sequeretur, sed jus, cui patria Mendenda et calamitates ovium sublevandae ordi essent. Post praeseripia et ante ipsam rogationem inserta sunt haec: ἐπειδὴ ἐν πιι -- 'Atθην οι τι ἄδειαν me τῶν νειώ-νωστε λέγειν ἐξεῖναι καὶ ἐπιφην ζειν quae cum praescriptis addita sunt, ut expliearetur, quomodo Patroclidi licuerit de re, de qua populus dieendi veniam dabat, verba

sacere.

II. Sequitur rogatio atroelidis: 'φισασθαι τον ὁ μον ταμ απερ τε ν τα ηλα καὶ συν-

νεγκεν Ἀθηναίοις ἐπὶ τ αμεινον.

doeides ab Patroclidis psephismatis hoe suisse argumentum dieit: -λευσασθε me, μνοέως in ἔδυξεν - τοτ α πιος ἐπιτέριον ποιῆ - καὶ in τὴν ris si ' μαατροκλειδης quod argumentum ex ipso psephismate oratorem sumpsisse, enumerationem autem trium insimia generem ipsum sponte addidisse μι διατιμοι τίνε ἐσαν - ἐγω νμας διδάξω verisimillimum est ri phisma, quod exhibent odices, de debitoribus tantum ali Oelidi veniam dicendi datam esse dicit, reliquorum infamiae generum non facit, ρntionem. Itaque eum atroclides ili sumium restitutionem proposuerit, ei de his quoque distendi veniam datam esse pineesse est; et rectissime Sauppius ep. erit ad G Hermannum pag. 39 hanc sententiam restituit verbis Misy iίμων καὶ ante των ὀφειλιντων inserendis. At qui laetum est, ut quamvis veniam Digiti Ze by orale

14쪽

dicendi de in lamibus et debitoribus dedissent Athenienses, a tr elides de reliquis praeter debitores publicos infamibus verba non fecerit. aes sane difficilis expediri posse videtur psephismate illo lato, τε ἐν τα Μηδικα. Andoeides enim j Ui narrat ῆkέκα βασι- δεες ἐπιστράτεουσεν ἐπὶ τὴν Ἐλλάδα Athenienses πνω- τονς νοντας ααδεξασθαι καὶ τον --ν ἐσω - πο-πι quo anno haec restitutio sueta sit, non constat, eum orator pugnas ad

Marathonem et apud Salamina commissas misi uerit' ses. 1083. Exules non revoeavit putruelides s 80 χους δε νεννονι ---εΠ-ροκλείδης viis καtisin. 09'i, p -ασθε sed alierum de infamibus restituendis psephisma iteravit et latum praeter ea, quae de debitoribus eontinebat, iterasse videtur eum quid reliquis pristini illius sephismatis, quod iune profuerat, institutis adderet mutaretve, non haberet, ea, quae dicta erant de debituribus, non probavit sed nova rogavit. Hae conjectura explicari videtur, quod reliquos infames silentio praetei lati sit quae si recte conjeci, comprobatur Boeckhii sententia, qui Ind. leet Ber. Ν2 9 pug 7 Meieri opinione Mus Rhen. II. 274 refutata inde a verbis περὶ των Patroclidis additamenta incipere statuit.

III. Addidit autem Patroclides haec: πιρὶ ιῶν ἐπιγεγραμμένων εἰς τους πρακτορας τον ταμιας

'sereat εσθαι solemne est verbum de timemate aut alia re

lapidi inscribenda Boethh. Oec. iv Il l 063, de qua notione hic cogitari non potest; sed hic de eis usurpatum est, qui in tabulas

''visus ad Dem. Lept. 460.3 omnino de hae restitutione, oujus alii seriptores non faciant mentioneni, haud recte dubitavit 'ehenuus Li haud restitutionem eandem atque, qua Aristides et M in χρόm oriamo anio suam Salaminiensem Themistoci auctor redierunt, in eoiqeeiti Disilire by Omle

15쪽

eaialogumve relati sint; cuius notionis solemis si Atheniensibita vox ἐορα in Recte igitur Emperius opuse Mad pag. 20s proe leum mendos ἐπιγεγραμμένω ἐγγεγραμμιιν- seribendum esse censuit j. Debitores publieus, qui apud praetores inscribebantur, ei,

qui Minervae reliquorumque deorum aerariis debebant, sequuntur. Cum quaestores Minervae et quaestores reliquorum deorum per annos l. 86 2 usque ad 4 2 duo collegia suerint, atroclidis autem seIihisma anno ol. 3. 4 latum sit atque psephisma solemnem dicendi iasum sequi debeat, ante etων αλλων inserendum

est οὐ et ut haec duo quaestorum collegia aeque atque praetores quaestores re sacrorum opponantur, pro καὶ quod legitur. seribendum est. Cum non tradatur, qui fuerint regis sacrorum debitores, verisimillima videtur conjectura Meelchii λα cis P 2I9 adn. 6 τοις rorem, ινο---μ δελια eos fuisse, qui eponymorum, quos vocabant, heroum aerariis deberent Nova debitorum classis sequi videtur indo a verbis h Deum,

quae haec verba sequuntur, opponantur anteeedentibus eoniunctione attamen de eisdem atque supra agitur, nam inter eos, qui jam im scripti Sunt, eosque qui non expuneti sunt, nihil interest. Blassius igitur, ut duo debitorum genera efficiat, ante L εγράνη ορθως addidit, hoc modo odicum servari posse ratus. eque vero conjunetioin i, sed ἐξεγρα peti voci mendos quid inest. Reiskius ἐξεγράφη vocabulum intellexit de expungendo, cujus notionis testimonium non extat praeter Dion Hal. XVIII. 22 salsam ess hanc interpres tionem, docet sermo sollemnis Atticus is enim s expungendo

semper ἐξαλει μιν vocabulo utitur; ἐκορά - verbum plane ab eo alienum fuisse videtur. Ad hane gravissimam caussam, qua de επρο- vocis integritate, quod eodiem exhibent, dubitare licet, alter, accedit, quod verborum, quae radita sunt, sententia non satis bona est; nam οἱ μὴ πρανέντες, si Misia utimur interpretatione ei sunt, qui quamvis pecuniam, quam debuerant, jam quaestori reddi-

alios recipi, ut receptus eis, inter quos recipiatur, par aequinque sit, signifieati te alia verbi notio esturrit. Sam delendam censuit Emperius i. L pag. 209.

16쪽

derint, hujus negligentia ex debitorum catalogis expuncti non sunt; qua in quaestoris negligentiam γραν , ovλευσε ciaci persequi licebat. Itaque si Allienienses, ut horum nomitia expungerentur aesque alie 'num remitteretur, decreverunt, his veniam dederunt, quam non

solum dare fas erat sed etiam jamdudum dedisse decebat, quaestoribus autem, quamquam neglexerunt muneris ossicia, indulserunt. Qua venia data, qua homines privati maxima assiciebantur injuria, psephismatis auctorem cives ad defendendam patriam et labores obsidionis subeundos promptos reddidisss vix eredas. Hic quoque Muppius l. l. primus odicum lectionem mendosam esse statuit, erravit autem in vocabulo, quo emendare sibi visus est; nam ex eis, quae supra disserui, non ἐπιγραφη, quod Sauppius pr0posuit,

sed ἐνεγραψ, scribendum esse apparet. Restitutis igitur psephismatis verbis sententia evadit, ni ei debitoribus, qui fraude inscripti non erant, aeque atque τοῖς ἐγγεγραμμιένοις indulgeretur, accusatio aboleretur, quamquam ende ixis institui licebat, est unia, quam debebant, remitteretur hoc cum proposuit Patroclides revera ivibus non parva condonavit et impunitate praebita stimulum adjecit. Verba σοι τιμι ησαν Ἀφειλοντες corrupta sunt debitores

enim et infames si distin . non possunt, si de solis debitoribus agitur, dum debitores quoque sint infames delenda igitur est aut sola coiuunctiori aut verba NHλοντες. Imperiecto sese, quod se stare non potest, eos tantum debitores, qui ante tempus quoddam infamia sint affecti, restituendos esse essestur quod tempus definitur verbis ura τῆς ἐξελθοων βοολῆς ἐφ' ἐς Καλλιας ρχεν, id est, eum Callias arcton fuerit anno es. 93. 3, ad finem proximi

anni Blassius recte ante μέχρι comma inseruit, quia σοι vocabulun ad roυς ἐγγεγραριμένους tantuni reserri poteSt. Hujus igitur partis armi mentum fio est quicunque in debitorum catalogos, qui sunt apud praetores quaestores Minervae quaestores reliquorum deorum regem sacrorum, usque ann pr0Ximi

finem relati sunt aut si quis ex lege erat reserendus, relatus aulam non est, et ob eam causam infames sunt, in integram resti-inendi sunt Verba, quas da rationum redditarum causis subsequuntur,

egregi illustravit Boecthius m QR P ita adn. 2 idem pag. 26s

17쪽

recte monuit pro codicum Ἀων παρέδρων soribendum esse καιΠaelis muthius A. H. II. 199 et Mei erus l. l. p. 275 in verbis προςrὰξεις offenderunt, cum non liqueat, quid sint προς-ξεις κατεγνωσμέναι et cum Andoeides supra infamiae Metis προς- uitii mentionem sederit, hic quoque de hoc infamiae genere actum

suisse et hanc pariagraphum exdidisse conjecerunt Sed minus recte Gniecisse videntur, eum Patroclides non de infamibus sed da debitoribus hae psephismatis parte egerit Blassius 'ε ταξεις voe bulum eorruptum et de debiturum quodum genere verbis quae exciderint, actum esse recte judieavit in eo, quod ad hune senestram supplendum publieanos et Moςκαταβλήμα- ex clxpetiit, errasse

videtur, eum Andocides ipse hunc infamiae generum descriptionem addidisse videatur, ut ex his ejus verbis nihil de psephismatis argumento effici possit.

ΡοS ἐγγυα καrεγνωσμέναι temporis definitio quae lipla de debitoribus erat constituta, recte iteratur εἰς-ὼν amo ro Dis χρονον

ad sinem anni ol. 3. 3, cum rationes magistratibus, qui anno proximo munere functi erunt, anno ol. 3. 4 ineuute reddendae essent causaeque, quae inde exoriebantur, primis hiuus anni mensibus instituerentur.

Exeeptionibus verba de quadringeniis viris anteeedunt haec: καὶ λ α - - τῶν τετρακοσίων τινος ἐπέγραπιαι λαλλο oscteibius et qui eum secuti sunt, haec verba de rebus gestis

actisque quadringentorum agere crediderunt vertit enim OL V pag. 37 similique modo A. G. Beckerus p. 1783 fideren amen

in die Reae de 409 inget, age uia non denen onat in tur Zei de Otigarchie et Ginsten dei selben tollaogene Handiungis ingetrichnet wEre , quae inter prelatio eo offendit quod Seheibius vera horum verboruni sententia neglecta alia misit alia plane finxiti

18쪽

bonden Dm, -- - werrin quod inseruit debitoriim ea talogorum mentionem, minus recte sedit, eum nihil in his verbis inveniatur, quod de debendo dictum sit consilio aut eas laetum est, ut utemus vocabulum omnieret verba vim Aέμ- ονος ferri non possunt; nam eum homiuibus Atticis singula suerint nomina, de ali ius nominibus dici non potest delendum igitur est

pronomen, quod quo modo intor decreti verba insertum sit, non liquet. In quos catalogos quadringentorum ii omina relati sint et quae fuerint alia scripta de rebus per ligarebiae tempus gestis, conjicere non audeo. IV. Secunda psephismatis pars exceptione eontinet, quarum prima haec est: πλην ὁπόσα ἐν στήλιις θρο- αι - μ δε θάδε μινάντων.

Excipiuntur igitur a restitutione, qui condemnati sponte terram Atticam dereliquerant et quorum nomina pilis erant inscripta. αLes1Velatas infamia pag. 2M V. Jam perventum est ad celeberrimam nostri psephismatis pariem, qua Solonis lex de infamibus restituendis iterata est quamvis iterum iterumqus actum sit deshae lago et permultas sententiae

conjecturiisque sint prolatae, haec quaestio non ad finem perducta esse videtur; ideo pauca, antequam de psephismatis verbis agimus, de ipsius Solonis lege praemittenda sunt. Solonis lege rvavit lutarchus vit Sol. 19 ξων νομος

aere eδικασθέντες - ἐῶν βασιλέων ἐπὶ φον ῆ σφαγατ σιν hiis muάδι νγονον ενενον Sintenishοτε ὁ θεσμὸς ἐφάνη ολ. Verba quantum video integra sunt, sententia plana et perspicua est, si

in eis adquiescimus, quas ipsa verba ultro docent congestis autem undique, quae huc pertinere credebantur, seri potuit, ut simplex legis argumentum quasi obscuraretur. Quicumquesta hac Solonis lege disputavit, dubitare non videtur, quin Sindruannus viris antiquitatibus Auleis illustrandis optime meritus egregii quid docuerit, eum Solonem eo potissimum consilio

exceptione legi addidisse diceret, ut Alcmaeonidas, quorum auctore talem opesque metueret et qui tunc ob Oloneos interiectos exulasso Diuilias by Corale

19쪽

dicantur, Athenas et in terram Atticam redire prohiberet. Huie conjecturae non pauca obstant. Atque primum quidem ex eis, quae Thueydides Herodotus Plutarchus de scelere Cyloneo, quod vocatur, tradunt, Memaeonidas damnatos et in exilium pulsos ess non eo,

quod laneos interfecerunt sed, quod Cyloneos supplices caedentes et ipsi saeruuium commiserunt et urbem sacrilegii macula in derunt, apparet. Diuo I. 26 ανα ni rem ει αὐτους Cyloneos aureliora οἱ - ' μαιων μετ' uia -- λα- ....

a πάροι- ἀπ- ναν καθέζομένους τινάς καὶ his τώ σεμο νθεων ἐν τοῖς βωμοῖς ἐν τι παροὐ διεχρη -- καὶ π τουτου ἐναγεἶς καὶ λΩ Οιοι η θεου ἐκεῖνοι ἐκαλουντο . Neque vero omnino σεβειa mentionem ullam fecit Solon sed tantum cIo vovσφαγῶν τυραννιδος. Deinde obstat rerum gestarum series et ordo. Solon anno ol. 6. 3. quo archon fuit, legem edidit et omnes qui ad hunc annum infamia erant affecti, an integrum restituit. Cum

cyloneum scelus viginti sere annis ante Solonem archontem accidisse inter omnes constet, inter insames, quos non restituturus erat Solon, Alcmaeonidas quoque numerares, nisi gravissimo testimonio eos iam ante annum es 46 3 restitutos esse appareret. Solonis istat bellum sacrum contra crisaeos gestum est varia traduntur

de liquis belli praetoribus Attis, ut videntur, scriptores Solonem praeturam gessisse narrant, alii alios laudant praetores Aristoteles Mis hujus belli auctorem solum fuisse scripsit Σολι- ρν-- ἀνατιθείς, τὰ δειμ υπομνήματα Plut Sol li quibus

major est uetoritas hac in re quam scriptoribus Atticis quam plurima maximaque Soloni tribuentibus et quae Aristotelis consensu firmantur, lemaeonem Atheniensium dueem inne fuisse tradiderunt: ἐν δὲ τοῖς δελφιον inosia rimae τιν - Σολων Ἀθηναίων στραryro αναγέγραπται Plut Sol. 1l in Sacri hii jus pili lampus, Pario quod vocatur marmore, et Callisthenis verbis definitur, juxta quos scholiastarum Pindari Pyth. Hypoth in minima vel nulla est auctoritas. Certamen nitium ob expugnatam Cirrham anno l. 47 3 institutum est ex marmore epota 37-ολυμ-

20쪽

anno es 45. 2. Quoeum consentit remim ordo, qui est apud Plutarctum, qui hoc bellum ante Epimenidis adventum et Solonis nomο- stetiam ponit. Quas eum ita sint, Alemaeonidas jam anno es 45 2 in integrum restitutos esse et Athenas rediiss necesse est, ut Solones eis cogitare non posse appareat immo jam ante hunc annum

eos restitutos esse pro certo haberi potest quia fieri non potuit, ut Atheniensρ ejus belli, quod sacrum esse volebant Alemaeonem, qui paullo ante aerilegii reus exulaverat, dueem elegerint'). Non de Alcmaeonidis sed fortasse de Cylone fratreque, qui caedem evaserant, eos Ita vi Solon, cum exceptiones addebat; quod et

Sebossius omedit Herm. VI 2lin. Si speclosissimam illam olueeturam non ex omni parte satis solidam esse recte probavimus, eae quoque eomecturae, quae ex hac pendent, dilabuntur eorum die virorum doctorum, qui Solo-nemis Alemaeonidis cogitass rati prytanes nauerarorum Herodoteos attraxerunt, quibuscum judicium ne nemrex irasso coriunxerunt, Thucydidis, qui, ut dissimulato quidem nomine Herodotum castigaret, horum prytanum ne mentionem quidem sedit eorumque loco archo

te nominavit, ratione non habita. C. O. Mulierus Solonis legi ou νυλοβ-λέα inmiscuit ad Aeseli Eum p. 157 adn. 13 , quos plerique v. dd libentissime acceperunt. Primum obstat, quod de his ne verbum quidem apud

Solonem legitur; nam cum legis verba sint, quae Plutarehus serva vit, sollemnis dicendi usus sollemniaque nomina ei servanda sunt,

ut si de regibus tribuum revera agitur, hos sollemni et justo φυλ μαυ- nomine nominari necesse sit neque redi potest tam ineptos fuisse Athenienses, ut βασιλέων nomine et tribuum et saer rum reges appellaverint. Deino verba Hαδιαπιτθένος π των

μολέων ad tria udieia, quae antecedunt reserenda sunt; at Areopagi iudiei τὸν αο- βασιλέα praefuisse constat d ephetis Meet titulus de perseribenda ius Dracontis c. I. Α. I. 6 δικά

' Temero iacterus Alcmaeonidarum condemnationem anno l. 4 4.