De Demophanti Patroclidis Tisameni populiscitis quae inserta sunt Andocidis orationi. Dissertatio inauguralis quam ..

21쪽

de judici εκ revrautio omnino nihil constat, eum Solon mentionem solus faciat quae ex ejus verbis effici possunt, hae sunt: aliud erat judicium atque Areopagi et ephetaruna, aut de aedis

φονου σφαγῶν aut turannidis adsectatae criminibus judicabat et quod e verbis αα- ωσθέντες - τῶν μαυ- efficitur, huic judicio rex saeroruin praeerat Itaque si praeter rem sacrorum alii oris reges judicio is πρυτανείου praeerant sententiamque de derant, hortum mentio Soloni addenda erat; quas eum sit missa, Muneri ολοβαψευσι nullus est lucus atque hos βωσιλέας suisse αγχοφας βασιλέας statuendum est. Reete dictum esse tων μολέων plurali numero, de qua re dubitavit Εmperius l. l. p. 206, qui proposuit in του μαχέως, ex eo effieitur, quod nominantur omnes reges saerorum, qui ante annum l. 4 caedis aut tyrannidis reos

exilio assederunt cf. Dra sentis verba s. l. ' Iarora crimen hoc sol ludo extat a jure Attico, quod saeculo quinto et quarto fuit, prorsus est aliel um. VI. Haec Solonis verba, qualia nunc in Patro elidis psephismate leguntur, neque cum antecedentibus cohaerent neque integra sunt

servata; sed ita sunt eorruptelis et interpolationibus obrutae, ut nisi lutarinus genuinam legis formulam servasset, omnino me dari non possent Sunt autem verba haec:

νατος --Π-σθη σφαγεν - τνραννοις. Atque primum quaerenti, unde pendeat verbum ἐδμασθαι non est nisi pronomen μοσα, cui supplendum est ονοματα quod absurdum esse apparet itaque inter verba μεινάντων et λεξυρείου πάγου nonnulla excidisse patet. Deinde ipsis verbis non paucae insunt

Κirchilomus praeceptor illustrissimus monuit ex Solonis verbis non

sequi judicium is voracius οὐ etiamtunc Solonis aetatis suisse et valuisso; verba enim talia esse, ut eredi possit jam anis Solonis aetatem hoc judicium abolitum sis, ut Solon sententias olim Me judicio do modo et ranni datas iteraverit, ns quis aut ipso, qui condeuinatus erat, aut ius posteri

restituerentur.

22쪽

mendae. Post Areopagi ephetarum ἐκ προτανεω judicionim mentionem lanitates judicium ἐκ Λελφινίου. t omnia ephetarum judicia jam vocibus νίφετων sunt commemorata curciam unum ephetarum judicium Delphini additum est Quod ut expedirent, viri docti Patroclide iii Soloneae legis verba ἐκ πρυτανrio malo intellecta ad judicium ἐπὶ πρυτανείω retulisse existimaverunt. Vereor, ne ineptus suisse jur credatur atroclides, si recte eo iecerunt. Ipsi errarunt, qui atroclidem errasse statuerunt; nam

si verba δε πρυ--- de judicio, quod erat ἐπὶ neu seriis, intellexitiinetur, non modo Delphini judictum non erat addendum sed ne verba ἐκ ne reuis quidem, quae nihil novi asserant, servanda erant itaque verba - ελφινιο delenda sunt . Et delenda est conjunctio ii, quae ante τῶ μα- legitur eum non legatur apud Solonem. Perversa totius legis senientia est, si serva

tur codicum ἐδικάσθη huic enim vocabuIo cum sit notio causam agendi et sententiam dicendi an de judicibus uiit de magistratibus, qui judicibus praesunt, verborum ἐδικασθη - ἔγνω sctri argumentum est quicquid judiciis supra eriptis actum est et de quacunque causa reges sacrorum Sententiam tulerunt ac ne forte eredas omnes horum judiciorum sententias, sive absolverint sive eondemnaverint,

reditus et restitutionis facultatem adempturas esse, verbis ina ' et quae sequuntur, ea tantum nominantur sententiae, quibus rei condemnati sint. Miris ambagibus usus est Patroclides, quamvis non haberet, cur sanum et simplicem Solonis legis moriam mutaret Restituendum igitur si ex Sesone lege Mou minam, deleta conjunctione, quae est ante νον voeabulum Sehesbius l. l. p. 209 recte verba ,ατος πια-- expunxit, quae cum

eo ungi non possint nisi cui verbis Ἀτταγευσιν τυραννοις, abhorrent ab Attico dieendi usu Verba, quae illis expunetis supersunt, ferri non possunt, cum exilium aut ad σφαγέας aut ad tyranno pertineat, caedis autem agnito prorsus desit; iret, hosfiu igitur Solonis verba restituit m pom ... πα- τνραννιδι, quem sequi nullus dubito.' Servari sideret, si probari posset Matin iras M. Ath pag. 5 mm ectura Delphinium aequo atque Palladium exeunt medulos bellasiis tradu

23쪽

νειον καταδικασθέντες - τῶν νειοὐ καταδικασθεῖσι cimo τῶν βασιλέων ἐπὶ φονω βασιλέων ἐπὶ φονα τις ἐστι

Ad verbum fere Soloneae legis formulam in psephisma recepit Patroclides qua in re initium et extrema verba omittenda suerunt; sed eo mediorum verborum simplicem planumque sermonem ordibnemus dereliquerit et uberiore formula usus sit, non liquet. VII. Tertia psephismatis parte, quas incipit inde a verbis iis αλλα, dieitur, quomodo fiat resutino verba sunt haedit δι ἄλλα -- ἐξαλμα, τους πρακτορας καὶ τὴν βουλην Ma

Enuntiatum hoc non ab omni parte integrum est. Primum verba καὶ τὰ εἰρη-ν πα-αχοθεν corrupta esse non fugit Sluiterum et J. Bekkerum, qui ιτα τα εἰρηνένα scribendum esse eensuerunt;

quod si probas, non est, quocum reαντα -- ω'iungatur Sebeibius igitur l. L p. 2i proposuit βοιλήν καὶ iis velum πανταχ' quas verba haud recte vertii dua non αὐ- Mite herie fundena, - - et was in dem Murangis didre' Sed verba mi es ἐστιν, τυ δημοσίω non de metro sed de compluribus, quae non acturatius desniuntur, lotis dicta esse docet pronomensos, qua

quam articulus δημοσίω voci appositus unum certumque locum significare videtur; o 'μοσιον igitur est loca publica et verborum horum argumentum: si quid loco publico propositum extat sive

per vias oraque lapidi inscriptum sive per magistratuum αρχεω. Disitiro b Go rate

24쪽

Emendantur hujus parus verba ex titillo Milao c. I A L 32 Li0-ia de peeuntis saeris reddendis, qui haec habet an

φοντων ἐσαιδὰν αποδῶσι, ζη αντες τά τε -mein καὶ ταγραριμι καὶ ἐάρι νυλλοθι γεγραμμιένα cujus paragraphi argumentum psephismatis partis persimile esse patet. Restituitur igitur justa apud Patro iidem verborum ententia, si ζητ μαντας participium, quod optime ad πανταχoθεν adverbium quadrat ingeritur. Autographorum mentio, quae verbis non τι εστιν ἐν τα δηριο- non inest et quam commemoratam fuisse apparet ex nuntiato, mi τι ανι ραφόν ἐστι, sic enim codicum scriptura secundum sermonis Attici onsuetudinem transpositione sananda sunt psephismati deest, eis omissa ess non potest inserendum igitur postd -- accedit quod Andocides ς 6, qua psephismatis argumentum breviter narrat, haec habet ταυ Ἀ- δεμενι-- ἐξο - μαι - -

τα ψηφισματα κοὐ rei τι uis a r-- ἀνα--- qua verba, eum sollemnem formulam serpent, oratorem ex ipso psephismate

sumpsisse verisimillimum est. Restant verba καὶ τα εἰρημένα; Seheibius licet sente aliae Satis fecisse censendus sit, scribere debuit aut ευρισκομενα aut ευρη 'λει ita Stulteri et Beckeri con-jeeturae obstat, quod ultro addita sunt hae verba, codicum scripturae, quod jam verba τα δε αλλα πάντα hanc sententiam continent; itaque quid sibi velint baeo verba et quomodo sint me danda, non liquet. Praetores praesente senatu tabulas debitorem

delere et operam dare, ne quae nomina publicis locis proposita praetermittantur, themollietae reliquiqu magistratus autographa et exemplaria inde descripta, quas ipsi aut per οὐ in alio modo habeant, praetoribus tradere iubentur. VIII supra substiti post verba Myδενὶ ἐμνα, et quae sequuntur μηδὲ ινησικακῆσαι μηδέ-- ab antecedentibus sejunxi quod eis

secerim, demonstrandum est quamvis Sehesbius enuntiatum αδ ειρ ται - μηδέποτε in unum contrahere non dubitaverit ei tamen re sententiam non sanam reddidit apparet enim nonnulla deesse ante haec verba. Nam si cum inle sed lilibu conjunguntur, quibus privati homines horum debitorum nomina tabulasque possidero

vetantur, idem bomines privati s illis tabulis stur serro et malam Diuitias by Corale

25쪽

24 retinere memoriam simplis senui vetantur, si deus gravi momime, tam de quibus Areopagi judicium iudieabat, poenis asseiuntur; quod ineptum esse nemo non videt Andocides Meet Patroclidem praeter debilarum restitutionem alia rogass ij 76-ώ,

την γνωμην Πατροκλειdης quod tunc luctum esse Lysias XXV. 27 testatur τοτ αείρους ἡτέμους ἐποιήσατε τοτ αλλοις me, ὁμώνοια ορ-ν μινυτε. Atque horam sacramentorum de concordia

inter cives firmanda saetorum mentio, cui in reliquo psephismala nullus relinquitur laeus, ante verba ρειμι - ωαradimu Urdonis saeta est, ut optime haec verba subsequantur Exciderunt fortasse talia' θυ-- -- καθ' ἱλεων τε - ἐν λειβ ιν ομο---ν codieum ι--κακευμα in μν' -- σειν mutandum est. Extrema psephismatis verba poenas eo uiuunt, si quis eo Ordiam sacramento firmatum neglexerit fregeritve:

Eis quae adhue disserui, probasse mihi videor psephisma quod exhibent codices, idem esse atque, quod Patroclides anno es.s3. 4 tulit, foedissime corruptum et interpolatum.

VIIII Restat, ut de tempore, quo latum si pse isma, quaer mus; quae temporis definitio, cum praeseripta servata non sint, ratiocinando ut inveniatur, periclitandum sit Andoeides igitur Patmesidem psephisma inllas dicit ἔ ηἐ- ἄ-λες ροσαν Mari mau=εκία δε--- uberius narrat Xenophon l. II. 2 8 minuωιας ιναλα- ωτους iaceda

Patroclidis psephisma pertinere in aperto tit, identidem constat Digiti Ze by orale

26쪽

2b Athenas tum, em Patroclides ad populum serret, terra mariqus

obsessas se neque vero id, quod rotio aliisque, qui eum secuti sunt, laeuit, latiim esse sephisin alite obsidionem inceptam et Lysandri adventum. Cum certi quid, quo tempore Athenae obsideri coeptae sint, traditum non sit, nam quod rotius propOSuit ovembri mensi in eptam esse obsidionem, alii extrema aestatis parte, conjecturis tantum debetur, non possum, quin dubitem, an omnino

certi quid de obsidionis initio, ex quo psephismatis deunitio pendet, me possit. Ipsi quidem psephismati ertissima inest temporis significatio sed ejus tantum temporis, post quod laetum est Verba enim dico, quae Patroclides de muscis rationum a magistratibus anni proximi redditarii feeit eum psephisma ad populum serebatur, magistratas rationes jam reddiderant, de honnullis jam erat udiearum ομνε υνα πινές -τι κατεγνωσιώναι privatorum hominum, qui rationibus intercesserant, γραψαι nondum erant delatae. Magistratibus per Hecatombaeonem mensem rationes erant reddendae Harp. s. v. Drι τεαὶ οἱ λ τας ευθυνας των διωκ tati ν ἐκλογιζονται ἐν ἐμέραις λ' ὐταν αποθωνται τας αρχὰς οἱ αρχοντες ; per certum tempus privatis licuiss intere est ero tradit Pollux VIII. 45 - σ- να χρονον ἔνι διωρισμένον Μν ολου--ο- ων quod tempus Boeckhius recte eundem Hecatombaeonem mensem fuisse conjecit Oec Civ.

P 26M. Post meatombaeonem igitur mensem anni ol. 3. 4 au Hidis psephisma latum efficitur. Temporis, anis quod Patroclides rogaverit definitionem ex Lysiae oratoris verbis addere posse mihi rideor me enim XXI. 33

' Η τελευται ναυμαχi nn nisi hae pugna est quod in ea Athenienses τοῖς τριηραρχοις οπωθοσαν in τὴν γενομένην συμ νοραν, reliqui a lares non

tradunt Xenophon de pugna ad Arginimas saeta narrat orationis aetor lii dies αι murii i ,-- δε α ἡ ω, Xenophon sit. 1. 28 2M VIIII naves seo tacesso dicit quarum ui in inprum eum conon ausigerunt, sola Paratus innas pervenit, Ephorus Diod.Mn. 06 decem naves eladi mersum dioiti Disilige by orale

27쪽

seimphorions mens anni ol. 93 3 factum ess domiti m Pr methemii tempore, ex quorum die nune pendet quaestio, conjicitantum licet Thrasyllus, qui septimam Isaei orationem egit, eodem anno, quo Delphis Athenas rediit peractis Pythiis, Prometheorum horegiam subiisso narrat h363. cum Pythia Bueatio

Desphorum mense VII fortasse die , qui idem fere est atque Ath

niensium Metageitnion, faeta esst congi et, ses. Et resiliomum Ber. it. Beri Ak. 186 pag. 29-3l Promethea Athenis post Metageitnionem ineuntem celebrabantur. Ex tituli Atti et C. I. r. 213 festorum dierum ordine Λιονυσι Θαργήδεα Προμήθεια υναίχοα, quo

cum consentit auctoris de rep. Ath. III 4 ordo mov&rux αer alaex Παναθήναια Προμήρεια μειστια, Promethea inter Panathenaea, quas Hecatombaeone mens agebantur, et Hephaestia suisse sequitur;

quando Hephaesita suerint non constat, A. Mummsenus Imore p. 3ii adn. '' ea chalceorum, quae 'anopsione exeunt celebrabantur, partem fuisse et 'anopsionis Da mi aeta esse oriecit. Quae oriectura si cum eis, quae modo des thiis disputavi, eo jungitur Promethea aut Meia linionis exeuntis aut Boedromionis aut Pyanopsionis euidam diei adsignanda sun Redierat igiturissianae orationis actor anno ol. 3. 4 ante Iallop Sloni finem; neque vero quidquam certi ex reditus tempore de obsidioni initio et fis,itur nisi id, quod Maema terionis mensis initium extremum obsidionis institutae tempus esse conjici istet.

Jam quaerendum est, an quid ex deditae urbis die et obsidionis tempore de obsidionis initio esse possit Thucydides V. 27 totius belli Peloponnesiaci tempus nominat, sed cum duo diversad belli initio testimonia proserat, quod infra demonstrabitur, omittendus est Plutarctus vit las ab urbem deditam esse dieit μυ- νώων - βαρβαρον quibus verbis error manifestus i est, qui etiam de cor Ast. 7 extat nam pugna ad Salamina minmissa est XIX. d. Boedromionis Boealii Mondeyklen p. 69ὶ ita ius

Ρlutarchus aut eo erravit quod adjecit pugnae mentionem aut eo, quod cum pugnae diem laudare vellet diem, quo ob victoriam Salaminiensem dies festus Athenis agebatur, suom mseni eortol.

pag. 403. 4l-i 2 substituit; apparet igitur indieationem Pluta Diuitiae by Corale

28쪽

. et ebeam si apta urbis die non ita eras certam solidamus. certum obsidionis tempus nemo tradidit Xenophon arra II. 2 obsessa urbe ἐμειδὴ mi ελως ἴδε ὁ πιος Actia iam primum legatos

ad Agidem Sellasianique, post eorum reditum Theramesem, quiquarto demum nae Iuge a Lysandro redierit, denique alios cum Theramene legatos missos esse, qui pacem reportaverint: e qua narration pro certo mihi evadit per quinque certe menses obsidis them esse perductam. Si lutarche diei fides haberi potest, huic detrahendis V mensibus ad Maemacterionem mensem exeuntem

reducimur, quem modo extremum obsidionis institutae tempus suisse statui, ex qua conputatione psephisma Patroclidis post Mamaet rionem latum ess sequitur. Sed si diutius V mensibus obsessas sunt Athenae, quas opinio aliquam veri speciem habet, accurate, quo mens lasander insaniasque ad urbem accesserint, definirnon potest

de Tisamentussphismalo.

Tisameni psephisma exhibent codice inter k82 et 8b. g rent de eo et ei, qui res Athenis anno ol. 94 2 gestas conseripserunt et ei, qui in explicandis antiquitatibus Attistis norianthesiae formam atque rationem exposuerunt praeterea occasione data alii aliis locis adtigerunt. I. raescripta librariorum cincuria praeter verba doris

Instrino εἶπε interierunt; quae servata sunt, mutila sunt, eum ante exciderit 6 βοῶν και Tisamenus praeseriptis psephismatis aucior nominatur complures Tisament, qui vixerunt exeunte saeculos, noti sunt. εισαμνος ο Πα rinis, , qui quaestor Minervae suffectus sui anno Q l. 3 c. I A. I l33 et pag. 67ιτεισαμενος, qui est in titulo C. I. Gr. 292, Tisamenus, quem e

villatur Aristophanes chara. v. 60 et quem scholiasta aut ξένον και μασ2ιγέαν ut πανonero fuisse conjecit denique Tisamenus Mechanioni f., quem Lysias in leom. 28 una cum Nicomacho υπογραμματέα fuisse dicit. e quintus ejus nominis psephismatis auctor aedederet, Osannus apti Boeekhium pag. 182 quaestorem psepbisma tulisse eonjecit, quae conjectura neque reselli neque

29쪽

probari potest alii ita γραμματέα decreti auctorem suum si tuemini, de qua opinione idem atque deminimiana Mirandum est.

Ei autem, qui eundem igamenum et quaestorem et v γραμματέα et psephismatis auctorem fuisse credunt, quam maxime errant Quaestores enim Minervae usque ad annum Nausini ei ex pentacosiomedimnorum classe electos esse, πογραμμα Iέω mu Dere aut servos publicos aut cives, qui rerum inopia coacti victum stipendiumque quaerebant, unctos esse constat. Accedit, quod Seheibius tertiae hujus inuectura auctor Lysia verbis Hu d Nn quasi vim affert, ut onjecturam firmet diei enim oratorem bis verbis augendo veritatem depravasse, quod eis redamus omnino

non est.

II. Ipsius rogationis prima pars hae babet:

λι--σθω - 1ν ἀ- ,-- τὸ πιε ηια νυμοι δὲ χρπ- τοῖς Σόλωνος καὶ μέτροις καὶ σταθμοῖς, χρησθαι ἔοις ρακοντος θεσμοτ οἷσπερ χριομεθα ἐν et ἔμπροσθεν quae verba, etsi sunt perspicua, propter ea, quas infra legentur, notanda sunt Τ'). ΙΙΙ. Subsequuntur haec: -- σῶν προωιη οἱ ρη-- νηι οβ μαι - ταν βο-ς λωγράφοντες ἐν σανισιν Δαψένrων πως τους ἐπωνυμους κο-

Jam prima hujus pariis verba sana non esse apparet, eum δέ particuli po8 o non habeat eui oppi natur quaIn ob au SamReiskius et luit erus numero no in Othi, uiam restituendo ille, cum AE pro ικακκ πινra, hie cum pro δέ δεκα scribendum proposuit, Recto distinguuntur solanis νομοι et Draeoniis θεσμοι recte verim μηρα - σωομά eo ungi docet titulus c. l. r. i83-ει τοῖς μέμοις D 9ll Zeum Gom e

30쪽

cori uptelam sanare sibi visi sunt l. eque vero hac ratione verba οπισων - νομγθέται melius inter se cohaerent sed excidisse aliquid ante οἱ δέ statuendum est enuntiatum enim ποσων ν oςδέη equi necessi est apodosin, qua die tum est eas leges,

quibus sit opus, revera additum iri et nomothetas ad eas addendas electum iri. Consentior igitur lassio, qui servata codicum scriptura anis es adunam statuit ). Codieum eorrupta lecti α-- reo orico aut oumrράνοντας utrum ἀν-- νος scribendo, quod L Betaerus, an αναγρα ντας, quod proposuit Naberus, emendetur, diludieare non audeo. Deinde verba προς ους δε---: seniluni, eum sollemnis sit sui mula ἐπι-- ἐν σανι - πρὸς τοῖς ἐπων is οις aut me imo των δετωνυμ ων σκοπεῖ βουλομένφ restituendum videtur πρὸς τοῖς ἐν Mi μοις Nihil ubi uini inest verbis, quibus

ante mensem peractum novae leges ταῖς αρχα tradi jubentiir; primum enim, cun Juli non supersint ira SPrilitzl oluiit ejus mensis dies jam superfuerint, igitorum iis ile inde stirinium Atheniensium intererat tempora quam revissimo interjecto has novus leges proponi totamque nomothesiam absolvi. ας αρχάς Sch0mannus de comm . pag. 270 viginti viros, quorum mentionem facit Andocides,

suisse arbitratur, quod baud probabile, ibi eo videtur esse, quod de uno ollula pluralis numerus praedicari vix potest Sebeibit, M. II pag. i49 adn. 7 qui Deo voeabula ad senatum nomothetamus quingenios pertiner eredit, opinio refellitur eo, quod plans neglexit vir doctus μήορον vocabulum; nam leges, quae senatui nom stetisque, ut recenseantur, traduntur, ab his, antequam sunt traditae, recenseri non possunt dicta igitur esse videntur illa verba

magistratibus, qui tunc munere fungebantur. Cum constet Atheniensium senatum compositum fuisse ex quingenis senatoribus neque vero item constet, quot tune fuerint nomothetae, Petitus L. A. p. 100 et Bakius l. l. v. 246 verborum βουλὴ καὶ οἱ νομοθεrαιοι πενzακοσιοι ordinem, quem odices exhibent, tentaverunt et nu-

jecturam ira cie μένοι non esse probabilem, ex eis, quae iusta disseram, pparebit