장음표시 사용
51쪽
tib i hist- is erat Remensi Rem ς p 3 Episiapus te uirestas Domini Baselus ex territoriρ L nnuicino regisne Armoricana vili prosapia oriundus, apa tibus H,istumae patrociuia Beatissimi Remigii desiderabiliter ostiis, stri. ne ἡm deuenis ad urbem. Aquitaniae unde no- meis harit; Atiae fit, sed non longe discrepantes sententiae. Veteribus Aquitaniae nomen deductum ab , Aquitanis piauliaribus Aquitaniae populis. Plinius: Lib. . e i, Aquitantias nilniarei, Pictones, Santones, Liberi, sest ani cognomiise Ubisci, Aquitarui, unde nomenProuim ci . Et hos non alios esse , quam quos vulgo Aquenses appellitissim pridem obseruauit Elias Vinetus, Au-
Nisegi, , vi stirpis Aquitanae dixit Paulini
matrem; quae Aquensis Disset,id est oriunda Aquis Aurare tal Non gelant. qui Aquitaniae nomen repetant ab obliquis iquis Ligeris fluminis, quibus in orbem In Gloe r. serE'eingstur i-: Aquitania regis sab
gest. Pont, rus,scriptores vitae s RMacli ijsdem verbis r Epeii 'C' Aquitani , quam quida autum ut tertiam partem Gaio iis , 7 κου E is m, ais obli . a s Igms fuminis nuneupata. Sed ra- , όώ.': tio ieri pomi h lane fenitaliam danti fiat; 'ham, Aquit,sppl. 3. niae' nonae prius natum' usu celebranini scimus, quales Ligeris Aquitaniae terminiis effet,quod hon ante Augustum . Media; & s litios sententia st, Aquitaniam , ex quo nota& hentataRhmanis fuit, amita nomine Armoricae pari sDificatione Aquitaniam dictam, ab aquis, quod' ceano maxima ei parte coniuncta si, vel quod tuis&ssuminibu, abundet. Ita recte Aympinus Lib. i. hist. M nόnus us ., A aiauia dimo, n juo prae teterii
52쪽
rio imen constantissme retinuis ad postrema usque tem Pora. Aymoini aevo, illibatum permanebat Aquitaniae nomen : Aquitania,uoque , inquit ille , avitum non est
gnata nomen mutare. Posteriores, Guiennam vocitarunt,
Laad dubie a vernaculo Aigue, quod aquam reddit, elisa priore syllaba, quod satis familiare est Francis in nominibus propriis, quae incipiunt a vocali, obyitandam grauitatem coitus alterius vocalis articuli is , L. sed id nominis vix reperias ante D. Lndo uici tempora. Nonnulli e recenti'rihus Guiennae nomen quaeserui, a Guillelmi nomine', quod fuit gentilitium Ducum Aquitanorum , quasi Guielmiam dixeris, sed nimium stulte : quae enim analogia, seu proportio harum vo-
cum ρ Praeterea Guiennae nomen nusquam auditum Guillelmorum Aquitanorum Ducum aeuo ἀ qudru gratia & auctoritas escere potuisset ut Aquitania suorum Principum nomen assectaret: nec altius repeti potest, quam a D. Ludovico,quo tempore obsoleta iam & serea mnata erat priscorum Ducum memoria,restitptaque
Aquitania termini. Aquitania ab Augusto ampliata usque ad Ligerim.
EM po Risus Iusj Caesaris Aquitania angustioribus terminis coercebatur, ac verius pro- . uincia, quam tertia Galliarum pars videbatur. Nec enim latius quam a Pyrenaeo monte ad Garumnam
Asse patebar. Augustus pr/ectus in Galliam rerum
53쪽
nouaru copescendaru gratia Aquitania ampliauit,eliis que fines porrexit ad Ligerim, Celticae dano, ut ex strabone obseruatu;eo soria c5silio ut Galliaru Prouilicias meliore in forma redigeret; aut verius ut Celtica partis abscissione debilitatam facilius in obsequio contineret, minus suspecto Aquitaniae incremeto,quod Narbonesi Prouinciae coluncta,non difficulter armis coerceri posset,si quando tumultum cieret. Aquitania hoc modo ab Augusto producta usq; ad Ligerim,terminos habuit ab occasu Oceanum, qui Aquitanicus sinus dicitur,& Pyrenaeum saltum,a Septentrione Ligerim, & a meridie
Narbonense Prouinciam praeter Ptolem ii Ethicus&Orosius ijsde verbis. Aquisania Prouincia obliquo cursu L, Orosi: b- i geris fluminis ex plurima parte terminus eius est, in orbem agitur haec a Circio Oceanum habet qui Aquitanicus sinus dicitur, ab occasu HUJanias, a Septentrione Lugdunensem, ab Euro meruis Narbonensem Prouinciam contingit. Et haec Aquitaniae diuisio inconcussa stetit etiam sub Franco rum Imperio. Aymoinus Monachus : Aquitania, ut P Lib. i. hist. mb, atque Iulio videtur , a Garumna flumine ad Pyrenaeos' ' montes, ec ad eam partem quae est ad Hssaniam, pertiset. Spectat inter occasum Solis em Septentrionem ἰplus tamen hoc tempore determinatio Orosia superius a nobis declarata tenetur, secundum quam traditionem in Aquitania continentur urbes egregiae Narbona , Arvernus, qua nunc Clarusmons vocatur, Cadum , Tolosa, Gaualis, Rounus, Lemovis, Petragorica, Pictauis, Burdegalis, Sanctona, ' in Engolisina. Aquitaniae inquam a meridie limes positus Narbonensis Prout Itb. . ς. cia. Vnde Tolosani Tectosages qui sunt Narbonensis,
P.lin. lib. . a Narbonensi diruitur mo*Cemmeno ita Cebenna Strabo:
54쪽
Gentes Aquitanorum sunt plures viginti, exiguae tamen o obscurae, in fere ad Oceanum.accolentes : quaedam in conmnente m ad extrema Cemmenorum montium usque ad Tect
fages. Inde Cebennis montibus premi Aquitaniam di-i. xit Ausonius, rub. ra. Interiusque premunt Aquitanica rura Cebennae & Helvios, qui sunt Narbonensis, Cebenna monte Aruernis distinctos ponit Caesar,horum locorum peri- tissimus, quos victorijs suis perlustrauit: In Helvios o-ficiscitur, de se loquens, etsimons Cebenna, qui Arvernos ab H lusis discludit, durissimo tempore anni , altissima niue Gaal, i:ιν impediebat.
55쪽
prouincia , in alia non prohiberetur, licet eiusdem nominis esset. Sed &dulisis prouincijs Praesides qui uniuersas, id est illibatas & integras Prouincias regebant, longe dignitate S imperio praestiterunt aliis, qui sectapprouincias regebant, ius enim gladij, & in metallum
dandi habuere. Vlpianus: uniuersas Prouincia regi t. l. illicita, g.
ivsgladii habent, in metallum dandi potestas eis Et ij sunt ni fallor quos Dio sophista vocat
γεμιρνας maiores Pristis. At rectores sectarum Prouinciarum ius gladij plerumque non habuere,nec aliam maiorem animaduersionem, de quibus accipienda CH-stitutio Antonini P. Secundum peto, ex eo, quod diui s. C. denas fuisse Prouincias temporibus Alexandri Seueri,au-λψς stor est Dio Cassius eius synchronos: 4 ουτω Lib. in
:πει ν γὲ αον , 6 πολυ ανδυο πν ια ά ελη ἀμια Recens.i autem Prouincias hoc modo ;tuoniam nunc earum quaevis suum habet peculiarem praefectu, tuum antiquitus binis,vestemissingulipraefuerint Tertium, x Itinerario Amonini nomine inscripto, in quo passim nemorantur scissae Prouinciae, & inter has Aquitanialiuisa in primam, secundam,& tertiam,quae Nouem opulania dicitur, velut truncum & imbelle cadaueracet..' Aquitania I. in qua est Bituricum. Aquitania II.
v qua est Burdigala. Nouempopulania in qua est A ra ; Sinim vulgatae Autoris inscriptioni fides,hanc diuisionelaouinciarum non ab alto,quam ab Adriano proximo . leces re Antonini factam credere par est, nec ab eiusngenio aliena fuerit haec rerum uouatio: rerum enim ouarum maxime Hidiosus fuit, ex Spartiano aliis. ia Vita
56쪽
tino Imp. acceptam serunt. Mouentur ex eo quod Co- stantinum Imperij administrandi rationem immutasse Iib. auctor est ZoZimus, & quod scriptores quotquot eam agnouerunt, Constantino aetate posthumi sunt. Duas Aquitanias posuit Festus Rusus in Breuiario, quod V lenti dicauit: Sunt Gallia cum Aquitania in Britanniis Prouinciae decem oe octo, Alpes Maritimae , Prouincia mennensi , Narbonensis, bove vulana, Aquitaniae duae , Alpes Graiae, Maxima Sequanorum, Germaniae duae, Belgicae duae. Notitia Prouinciarum Honorij temporibus edita: Galliae Prouinciae XVII. Vienncnsis, Narbonensis prima, Narbonensis secunda , Aquitania prima , Aquitania secunda, Nouempopulana, me. Notitia Imperi, ijsdem tempori-DEa s,.n 'promulg ta; ρορμlacia Galliarum decemseptem, Vie piasisIpr nensis, I gdunensis prima , Germania prima, Germania secunda, Belgica prima, Belgica secunda, Alpes Maritimae, A pes Peninae, in Graiae. Aquitania prima, Aquitamia secunda,
Alpium Penninarum o Graiarum, Maximae Sequanorum,
Aquitanicae primae, Aquitanicae secundae, Noue opulorum. Ego sane an Aquitaniae partiti Constantini opus sit valde dubito, ante Constantinum enim plurcs Prouineias diuisas constat,ut Moesiam, Germaniam, & alias, unde Aquitania pari sorte uti potuit pro ratione temporum. Scd etiam post Adrianum mutationem huius.
modi contigisse probabile est : nam in libris.nostrisi ἡ:i Adrianu rc scripsit Saluio is est Saluius Iulianus I. C. de Custod auctor Edicti perpetui) legato, id est Praesidi Aquit niae, abscissE & sne ulla distinctione primae & secundae quam verisimiliter non omisisset, si tum nota suisset: Min inscriptione Gruteri I. Iulianus inscribitur Praeses
57쪽
Liber primus. 13Prouinciae Aquitaniae , sed & Ptolemaeus , qui sub
Actriano vixit, unam & simplicem Aquitaniam nouit; L qualis ab Augusto constituta suerat: η ελγγω ο ictεις ἐπαρχιας ακουῖ bHM :ηγὶ κεκικίω, ναρβωνησίαν , ἡ-ουν ακουν νια δυσμιων ἀ- ουκείμω, Celiogatitia in quatuor Huis est Prouincias , Aq*ita T, L dunensem, Belgicam ,-Narbonensem, Aquitamia fuerbabet ab Occidente Aquitanicum Oceanum. Et Tetricus Ty-xannus Aquitaniae Prssidatu gessisse memoratur Eutropio ει Aurelio Victori, cum a militibus Imperator et ctus, it Burdegatae purpuram suscepit. A Constantino quidem crebriores extiterut Prouinciarum diuisiones, - semel diuiso Imperio vana ambitio principum saepius Prouincias scidit,ut Imperij labem & iacturam Prouinciarum auctiore numero, remque suco & fictione supplerent; vel qtiam ut amplior es et gratiae locμ ,& plures praefecturis demerere Valerent. . - I u .
Clauditinus in Eutropium: ν Ne quid tamen orbe recisio Venditor amittat , Prouinciar aequesuperste i Dividitur geminumque divis pessura tribu*M ....ccitur alterius pretium sarcire peremptα. - .
postqua vero Prouinciae principii libidine in plures
dividi coepere manu iniecta tentatuot diuisa Pr ouincia in duas, in eadem duae, Metropolas excitarentur , quod vetuere Patres Concilij Chalcedonesis, & Innocent. L Can. ii. ia epist. ad Alexandrum Episcopum. Hoc hcino eV Elias Cappadociam diuisit in duas, ei r sy V. a. a nsem , yt Basilio Caesariens Metropoli no acerbissimo Arrianorum hosti Tya-nsem Metropolitanum
58쪽
iii 6 i . su -: testes sunt Gregorius Natiantenua & Gra- V . gorius Presbyter, quod ipse Basilius in Reipublicae nocem vergere probat in epistola ad Martinianum, chiri Epist. 319. ait diuisionem Prouinciae velut sectionem bovis vel equi, non duos constituere, sed unum illum perimere, nec hac latione augeri modum vectigalium , cum non numero, sed viribus res censeantur. Aquitania, ut ad nos redeamus, in Gothorum ditionem redacta, etia miripastita permansit. Sidonius ad Agroelium Senonen-Lib., Ep., fm Episcopum, de electione Metropolitani Bituriceimss: Iis accessit, quod de urbibus Aquitanicae primae flum oppidum Arvernum Romanis reliquum partibus belia fecerint. Eo ' Et Gregorius Turonensis ubi de persecutione Gothica in Aquitanos . inquit, tunc Noue opulanae, g minaeque A quitamiae sic enim restituendum,pro geminaeque Germaniae urbes, ab hae maxime tempestate depopulatae t. Non desulit tamen script ores, qui post Constantinum, florente in Galliis Imperio Aquitaniam primam & secundam Aquitanicae nomine comprehenderunt, & Nouempopulaniam, quae est tertia Aquitania, Init. lib. de quasi Prouinciam perseposuerunt. Hilarius Pictavien- γη sis , - beatissimis Fratribus o Coepiscopis Proui ciae Germaniae mmae, Germaniae secundae , primae BelgAc , Belgicae' d o Lugdunensisprimae, Lugdunensis standae, OPHAinciae quis irae, o Prouinciae Nouaepopu-
59쪽
Ider primus. 1 s& in inscriptione Gruteri de Saturnino Secundo, qui
foruit sub Valente & Valentinianor SaturninoIecundo it si xipt i V. C. Praesidi Prouincia Aquitanis,&c. CAP. IV.
Tituriges. Bituriga Metropolis Aquitania. Tituricensis pagi insignioris oppida. Noviodm
num, Argentomagum. Exoldunum. Vicus Dolensis: Castrum Radulphi. Sancereium, Hirsonis castrum. Magdunum.
R o v IN c iA Aquitania prima continet octo Ciuitates, quae hoc ordine describuntur in Itinerario Antonini & Notitia Prouin' clarum,Metropolis Ciuitas Bituricum, Ciu. Arvernorum, Ciu. Rotenorum,Ciu. Albigensium,Ciu. Cadurcorum. Ciu. Lemovicum, Civ. Gabsum, Ciu. Vellaunorum. Non temere obtigit is ordo ciuitatum, sed consulto pro ratione dignitatis cuiusque. Hoc argumento dignitatem Catalaunensis Ecclesiae tuetur Fulbertus, quod in Notitia Belgicae secundae ipsa ciui-aas tertium locum teneret: Sed ne riuitati vel Mesesia alaunensi uum derogetis honorem, meminisse vos decet , quod in antiqua destriptione, ouinciae Belgi secundae,i a ciuitas a Remensi tertium locum habeas. Et Prim tum Lugdunensis Ecclesiae in Senonensent, non aliunde quam ex serie ciuitatum quae in Notitia prouinciarum se habet, colligit Ilio Carnotensis in Epistola ad Richerium Archi t so Pistopum Senonensem me veteri querela, quam habet aluenis, Senonensem Ecclesiam Lugdunensis Ecclesia,L νήρ, σ
60쪽
. a 6 Rerum Aquitanisarum, consulo, visiqua habetis priuilegia Apostolica manu roborata: v bcripta authentica, quae primatum Lugdimensis Ecclesiae,
quem aliquando ex catalogis ciuitatum coniicimus extitis, ab Ecclesia vestra remoueant ea confratribus nostris ostendatis.
Aquitaniae primae Metropolis Ciuitas Biturigum, Bituriges alij Cubi, quorum caput Avaricum ; alij Vivisci
quorum caput Burdegala, de Cubis Plinius: Hinc Bitti- tib c ir, riges liberi , qui Cubi appetiantur. Strabo: si Βιτε υγες
οι κουβοι καλάμ- οι et in Bituriges cognomento Cubi. Ptolemaeus, της μιετα πν γειω πο ἰον διτε ρ Κοῦβοι, ἐπολ se Κυάυκον: Participant Ops Ligerim fluuium Bituriges Cubi, in ciuitas Avaricum. Biturigum caput Avaricum atque adeo pulcherrima pene totius Galliae vibs, Ideo imminente Caesariana obsidione, & re in conellium deducta, an succendi, an desendi praestaret, vicere Bituriges,&tuendam recepere a Vercingetorige. Caesar : Deliberatur de Avarico in communi concilio incendi placeret an defendi; procumbunt Gallis omnibus ad pedes Bituriges,ne pulcherrimam propὸ totius Gallia urbem, quae praesidio O ornamento sit ciuitati suis manibus succendere cogeremtur.Posterioribus temporibus Au ricum Pagi nomen accepit, Biturigas pro Ciuitate ipsa dixit Sidonius. Prius Bituriges voveram, quam Biturigas. R 'Gregorius Turonensis : Gidam Biturigas riuitatem Lib-ι- hist adgressus. Et paulo postr: Haec est nunc Ecclesia apud Bis revi urbem prima. Biturigam idem Turonensis. Sit
urbs primum a sancto Ursino, qui a Discipulis ... Apostolorum Episcopus ordinatur in Gallias destinatus est, , ii vς--mstatis accipit. Bituricam idem etiam, Brita i de Biturica a Gotbii expulsibunt. Bituriam Guillelmus