Oedipus Rex

211쪽

aqq. Similiter . 146 vocabula ἔνθ' , . dii innui Polynieis apud Argivos exiliuin recte monuerunt in te pletes. V. 457. - θην. Hoc verbum tina συθῆναι confusum Si P. Eurip. L . 593 σώθητι καὶ σύ μισθον - λαβὴ - σω ρ Lem: σύιητ' ἐκει σε κτε. V. 1458. ἡ - , μων μοῖρα Ad inscitiam pronominis constructionem s. r. v. II70 Saepius ita inerodotus, v. o. II 6 8 δε αὐτων νῆσοc.

V. 462. Emendavi haec ex probabili praecepto obet in x. GL p. 7 sqq. Docte de ea re egit Mndorsus in amnotatione ad O. c. IIld in ed. Oxoniensi ubi vel contra metrum in eo die correctum est ἐμφύσα pro ἐασύντε. Quod autem in inscriptione Atuca I. 5, 3 p. oecklitum c. I. P. 232 legnur vi δύο σφραγίδε λιθίνω χρυσου ἐχούσα τοι δακτυλιον, inde hoc quidem constat iam ineunte sedulo quam exstitisse in sermone plebeio formas seminina dualis numeri articipioru in Sed neuliquus uppiuret easdem duit 8Sas fuisse multis ante annis in sermonem uuiorein idque promiscue cum formis masculinis. Felici casu factum, ut librarii non animadverterint . 175 φίλοι, e se semininum; sin minus procul dubio scripsissent ταῖν μοι ἱλαι δακρυρροού-

σαιν ob eandem causam in laetum reliqueruli locum Electrae v. 977 in ἰδέσθε τῶδε τω κασιγνητω - ω - ω -

αμιώσαντι, sed mox vocula recordati sermonem esse de mulieribus antiquum obtinent corriguntque scilicet σαυθανούσαιν θ'. V. 1463. Hunc versuIn eorruptum Esse nem criticorum

iam dubitat, sed de emendatione minime constat, neque hucusque repertum est quod ab omni parte satis M. Vox ἡμὴ viiii sedes visa est omnibus, qui locum lentarunt. Ea riungi in δὴ Nauchio in sed simul rescripto

sus praecedentis nullam admitteremptius Oedipi mentionem; id quod uirus ariungius videtur intellexisse. Recte vero Nauchium verbum ivissendi unde suspensus si genitivus βορας,

requirere arbitror Quare videnduin an, Oniuncta utriusque

212쪽

si locum, ut recte fecit in dorsius, sic interpretamur, ut cohaereant verba τοῖ δ' H2.m --- μέλἁσθαι, nee

Genesiviis τοῖν - παρθένοι suspensus sit a praegresso tam μωμναν, va miniis recte statuerat isticius Sensit lim incisus, qui ex apographo recepit OB. V. 1467. ἀποκλ. αὐτασθαι κακα. s. Trach. 53, hilOet. 939. Verbo medio similiter usus est comicus Vesp. 564 οἱ μεν ἀποκλαονται πεινίαν γω καὶ προστιθέασιν κακα πρὸς ταῖς κακοῖσιν - αν ἰσώση τοι σὸν ἐμοῖσιν, ut scite hos M. correxiι Meinerius in in is Aristopliseia Comparetur δακρύεσθα sch. Sept. 796. V. 1468, 9αξ, ut mox I , μἱ et γάγω τι extris Versum

positum. s. O. C. 315, 318, 27I, Philoct. 750, Trach. 865 I08 sqq. V. 1472. οὐ κo. Ita qui loquitur indicat opinor, non

,,modo praeis expediationem sed invito se animo audire Agemitum filiarum. s. iii l. 23 3, Antig. 381. Adde Sopli.,,up. Stob. IOr. 77, 9. Atque sic, ut puto, constanter. HVide lacos a Co in nem XI p. 228 congestos. Quare rivere , ne S. scripserit κλύω cvi' maucius M. Soph. p. 24 sq. V. 1473. δακρυρροεῖν Notundum est, constanter veteres scripsisse τριχορρυ et πτερορρυεῖν, non τριχορμεῖν et πτερορροειν, quae apud sequiores demum reperi tur Euphonia in causansisse videtur. V. 1177. Vitiosa esse vocabula si .las πάλαι dudum agnovere critici. Neque enim probabile est verba τερφιν παλαι breviloquentia quadam dicta esse pro τερψιν τουπὀθου ει ν πάλαι. s. Eurip. Phoen. 91, is.

Nihil autem pranditur axiungi mutatione, qui edidiιειχες παλαι Sententiam bene assecutus est Nauchius coni, ciens iis χε πόθον, sed paulo et lenius et elegaritius pussi

213쪽

-ος exciderat, suppletum esse suspicor, nisi sorte luerasola olim superfuit. V. 148l. Elmsteio solus, quod sciam, sed merito obtemperavit artungius pro reponent se. Eodem modo corrigatur Trach. 365. V. 118 ουτουργου πατρός, leoni,issice, ut saepe ο φιτύσας παT ἡρ, η τεκουσα πηρ, φθίμενοι κυες, similia multa. s. Aesch. Suppl. 586, Soph. rach. 359. V. I 683. Verbum προξενεῖν saepius iam ligata quam pedestri oratione translate iis patur pro παρέχειν s. περιποιεῖν τέ τινοCs Tracii. 728, O. c. 65. V. 485. Quaeri possit, an eadem servata mei hora poeta dederi : ροτηρ ἐῖλθη Dθεν αὐτο4 ηρόθην. Sic Euripides in Troad. v. 33 Primum pyelluVit τον πεν κον ἀροτηρα

τέκνων.

V. 490. - λαυμέναι is A seli. Clio. 457, 731. Nota sunt momerica illa δs δακρυνται δέ α ι οσσε ι δεδακρυνται παρειαI. s. v v. 467. V. I 93. -υ παρας; φεQ, i. e. qui aleam inibus Soph. in Scyriarum r. p. inb. IX, 3 de mereatoribus λεπταῖς ἐπιροπαῖσιν ἐμπολας μακρὰς, αε παραρρίπτοντες οἱ πολύ πω, ἡ σωσαν ἡ 'Hρδαναν ἡ δαλεσαν Ceterum hoc loco malim: Tu ουτος εστ ιν ος παραρρίψει et τίς εστι τέ ποθ', ο παρ. s. Philoct. 990,I24I. Ibid. IMe τἰψ ς; τίς ἔσται μ' οὐπικωλύ ονταει Legendum au τίς ἐστι τε , aut οὐ πικωλύων, num uirumque Graecum est in Eur Ion 1019. V. 1491 sq. Absurdam codicis scripturam alius alio modo

Winus: τοισδε τοις γο-υσι vel cum Arnduo ταῖς muγαμβροῖσιν, quod propter V. 150 ferri non posse recte observa Nauchius. Non magis verum est, quod nuper Hei insOethius K. S. p. 23l Iegendunt contendit: a τῆς ἰση ς γονε - σται, num P0s hanc sormulam male deinde

t Ita quoque explicari potest corruptela, quae invasit urip. ol. 287 κο κ αν δου ναιτο ζην ο κατθανων πύσις, ubi πάλιν procul dubio veruin est.

214쪽

abundareni vocabula M oti . aden, salsam esse clamanie laetimim L elimidii in Philologo a. 861 α τοῖς μοὶ

συγρυσΠ ετ ra κτE. Siquidem filiae ipsae loeum occupabati inter τούς Oedipo συάντα e. O vero salis constare naihi videtur

recte artungium et Heimsoet litui vitii sedem quaesivisse invocabulis τοῖς ἐμοῖ . Idem secit Meinerius, qui in An. Soph. p. 216 leniat: α τοῖς τέ τοι ονευσιν κτλ, in qua coniectura quod ipsi placet eι, inihi vehementer displicet. Huius igitur vestigiis insistens suspicor Sopli Ociet scripsisse: α τοῖσί τε γονεῖσιν, supervenisse autem sciolum, qui verbis male intellectis superscripserit interpretamenium μῆς, quod inde textui se insinuaverit.

σοι κακων;

V. 149 sqq. Similiter eadem de re Aeschylus Sept. v. 758sq. ἔστι μη πρὸς ἀγὼν σπείρας α ραπι ις ἐτράφη νγ α ματόεσσα ἔτλα Nauchius hunc locum si in brevius contrahendum coniecit, ut legamus: τὸ, πατέρα πατηρ μων gra* θενπερ αυτυ ἐσπαρν κακτησα θ' ὐμας, ωνπερ αὐτος ξε*υ. Recte qui leui Meinelitus A. S. p. 247 explosit Nauckius scrupulum ποθη parum honesto dictum videri, sed an ipse locuti persanaverii scribendo aut ἔπου - ῆς δε pro Di i , valde dubito. Nempe ἐκ των ἴσων pro εκ των αὐτων dicium vellementer mihi suspectum est, neque igitur scio an hoc 3 Oni in Nauchi audacia selix praedicanda sit. Sin minus malim, ut M. Aesch. l. l. ,οθεν - ἐτραφη V. 1502. χερσούς. Hoc vocabulum, quod proprie de telluredietum simiscat aterilis, hoc imico loco ponitur pro ἄπαις. V. 1505. Iuliis quoque loci certa inendatio nondum est reperta. Da est colaiecturam περιiδης Inpugnavit Porsonus tamdeae s. 286 tragicos ab hoc verbo abstinuisse vere monens, Non enim hic usus excusari potest oratiano illo Dario Flerumque dolet rem e sedeatri, laod sensu dictum es longe diverso. Ipse agitur coniecit: ἡ παρα ς' ἴδης. At verbum παροραν iuxta cum illo tragicis sui incognitum, quare non verior videtur ΙSerghi coniectura παρ in ἴδης. Denique purum

probabilis es Exsurelii sentensia μὴ σφ' ἀτιμάσης iusιo audacius nec satis apte coniicientis.

215쪽

Quo vero sensi in vita Ommuni ponitur VerbuΠ περιορῶν,

verbo simplici usus est Euripides in Oreste v. 746, ubi hic Menelao supplicat: μή μ' ἰδιῖν -- - ἀστων καὶ κασιγνητο quem locum male leniat Gentius Mnem. VI p. 1lὶ, s. v. 1389 et Med. 12 e Aesch. Suppl. 27.

Hinc mihi venit in mentem, an manus poetae suerit: σφ' ἴδης ποτη τἐ., ut παρίδης fluxisse putandum sit ex interpretatione. V. 506. Osisu scripsi Dindorsus, ut si regna Drum prae oderiuulae, sed hoc vocabulum ullum habet fideiussorem quod idem valet de alia coniectura εκστεγεῖς Nec pror8u eadem ratio est vocabulorum Dλκος, κτιμος, κλμος. Utrλque ra stare videtur Heimsoethii suspicio ξένους Ipso conieci πτωχας αρανδρου γην προ γῆς λωμένας. Ad tuendam codicis estionem frustra comparatur Herael. 23 σοὶ γαρ GV αασχρον, χω ὶ RViter corrupiu πόλει κακόν, ἱκέτας ἀλητας συγγενεῖς, οἴμοι κακῶν, βλέψον προς αυτου βλ.έφον, ἔλκεσθαι με, euius loci longe diversa est auo. Vide tamen an ἐγγενεις

relineri yssit, sed addit particula νὴ es. Iph. . 84:

καμ στρατηγεῖν, καρτα Μενέλεω εῖλοντο, σύγγονόν γε, et Soph. O. C. 1278, ut sensus Sit roli pati ea8, tua quippe conganguinea3, mendica vastari. Ad πτωχμ - ἀλωμένας es Heracl. 3I8 mr ους ἀλητάς.

ευρεσθε μοι. in dorsius autem violenta Diu tutione rescripserat ηυχθω μειον Si quid mutandum sit, scribam: γυ δε τουτ ευχ ηυτ μοι, cl. Dem. XIX 82. Sed codicis seriptura nihil habet absurdi, modo intellegas μοι esse Dativum ethicum, quas res non observata haud fuit criticis. Auctor est Oedipusillabus,

Dat. s. ur Med. 204 Hec. 605 l. μοι pro μου), 39, 979. Melaehi tamen morem gessi pro . optime rescribenti non cum indorso), unde, ut ipse sit, veteri literatura Ei seripio facillime ἀό nasci potuit. V. 1515. Post ἄλις sero constanter omittitur verbum εἶναι es. 106l, O C. 194, rach. 332, Philoct. 892. V. Iolo. Ad silebo uitam et Philaei. 402 sqq. Nus-

216쪽

quam autem alibi leuametris in exitu dramatis Sophocles usus est, Euripides in solo Ione, Aeschylus in uno Aga

V. Iol7. λαεις, πιαι τότ' εἴσομαι. Loeis, quos similes Minterimi interpretes adde Eur oph. 5ῖ3 ον υ μη μζεις - πολῶ βριμ α λογον Hecub. 99 sq. et Aesch. Agam. 21. V. 1518. Pro πω malim ἐς I, ut apte haec respondeant

s. 524-l530 sepsi uncinis, secutus verissimam Alexandrinorum sententiam, cuius haud obseura vestigia exsian in vetusto scholio ad s. 1523 καὶ αὐτάρκως ἔχει τὸ δραμα, τὰ γαρ ξης ἀνο&εια, γνωμολογοῖντος ἰθἰποδὸς. Neque enini, OPinor, huiusmodi sententiae morales in optioclearum sabularum exitu usquam rectiuntur a protagonista, sed ubiubi occurrunt, paucis verbis hoc st a choro. Praeterea hos M. suspecios reddi simillimus exitus Hoeninari , unde prosectis videtiir interpolator Apparet auten e scholio, quod modo laudavi, Oedipo hos Vss tribuisse Alexandrinos non choro, quod hodie perperam faciunt omnes editores excepto uno arturigio, qui recte si scribit. , -- Walictast illinertieli, en derisClior, naclidem Oedipos ent de beretis hinein gegangen nisi, de docti de Zuschauer de Riichen giagedrelit fiat, ,,den uschauer gurisse Selit da, das is de bertihm teisOedipos . . . Aussexdem is m edenhen, da die Anre- ,,d ω πάτρας mi nur reus dem chor serus immunde des,,Oedipo I asst, elcher nata v. 11 das verininmine Volh

re monuit obetus in nemos. V p. 267. Satis autem callide interpolator arripuit vetus dicium Solonis,

quod memorat erod. c. 32: ἐκεῖνο δ το εἴρεό με ρυ

qua voce M. Cic. de in II 87. Est enim vehementer cum alios laticos delectatos esse tum ipsum Sophoclem probe noverat conserunt v. d. Euri Andr. 100, Troad ola, Suppl. 270 Iph. A. 6l, II. F. 103 Aesch. g. 37 et Soph. Trach. v. l. quibus locis adde egregium fragmentum Sopb0

217쪽

oleum, apud Stob. Flor. V De Ovid. Metam III 135 sqq. V. 1526. Veterem lacunam το ἐπιπια nisi ὀνόμασιν expletum esse suspicatur obetus Mnemos. V. p. 267. Sphirium totumus habuit Jacobrius probantibus undes et indorsio, neque ego dissentio, quippe qui totam hanc gnomologiam alienam putem a Sophocle. Non amen ita ut hodie legitur scripsisse puto interpolatorem, sed potius qualem Minngius edidi ex Marti iiii Ellendii et liSgravi coniecturis: τὰ ου ζήλη πολιτων ταῖς τύχαις πέβλεπιν; I. . . II33.

218쪽

V. 293. oci Antig. 23 alia ratio est. V. 61 quamvis οἶδε ferri possit, iure non est sollicitandunt. V. 23. sine poeta dedit: ς κυβερνητο λεώς, h. e. ως 3 ναυτικός λεως κνεῖ εκπεπληγμενον βλέπων τον κυβερνήτη . Propter viciniam Vocabuli κυβιρνήτης non opus sui addere V. 28 sq. Si quid in his vis genuinunt, ueri forsitan: τάν ἐκ δυοῖν ἔρρωγε συμμιγῆ κακα. Nescio iamen an melius quod feci cum indorti utrumque Eleveris. V. 140 5 ANCITETATTON et ANCITEATAI TON Vix dignoscaSΡ. 77 v. 20. Pro Q lege 'l7. P. 78 ML 1. Laetus video in Mysserti editione Supplicum, qua mihi his diebus affertur, v 646 sere eodem modo

emendiari.

P. 79 not. I. Reputes, Velim, V. 38 . esse anilesto spurium. Nihilominus ibi quoque κανὸς dedisse videtur interpolator. P. I 00 adn. ad V 2l4 sq ScMOENIus in uiuae men o a. 848 p. 305 suspicatur πλασο debuerat saltem πλαθῆναι φλεγον ἀγλαωM

satori deberi satis videtur probabile.

219쪽

P It 579 Scrupulum tamen mihi iniiciunt verba Creontis: ἰ ἡῖμαι, ν -- τος. P. 1a 603. His tamen exemplis non defenditur Euri . F. 59, ubi necessarium est P. 137 710 sq. In Antig. 70 emendatione, calamian typorum errore incerium, legitur M. Vinio Vesebum ἀνεσχόμε νεκυν κτἐ. Cf. o. R. 17. P. I 36 OL 1. mano coniecturam occupatam esse video P. 38 adn. ad M. 760. --- L motum vel genuM.

Herod. I 8 e locis bene multis. P. 78 not. I. Mod habet ς νυται, non ηγνυται. Vide Bergli. Lyrio. d. III p. 758. P. 194 adn. ad V. 1524-Ib30. Eadem de re videst monuisse virum doctum in Philologo a. 1861.

220쪽

EURIPIDES

라틴어 텍스트