Oedipus Rex

201쪽

in uin inversa ratione poeta dixi O. c. 50 ὀμβρία χαλαζα. Porson emendationem, quam recepi cum Dindorso, hic com

rone in de Orat. lib. III Io nodo miri imbri lavsu oluo praei uvis adit. Ibidem in sine versus pro ἐγγετο scripsi ἐρρ -υ' quod proposueram in xerc. Crii. p. i5, probant Dindorso in praelat ad ed. Teubn. s. Trach. i5, 19, ur. Alc. 07I, O R. 508 sq. Vulgat ἐτέγγετο originem dedit proximo Praegressum ἔτεγγον Hic vero non s0lum propin nomina ὀμμοι χάλαζα nec minus propter oppositum esse, gravius postulatur verbum, ut vere ait Dindorsus, violentis signi rationem abens, sed etiam isseγγετο Graece de imbre dici nequit τέγγει enim Ἀμβρος, opinor, 0 τέγγεται. Post haec non necesse est addam, cur Meinini coniectura ἐδιυότο quum protulit in An. Soph. p. se mihi vehementer displiceat. V. 128 sq. Vide Dindorsi a.dnotationem ad ed. Oxon. V. 282. ηδε θημος Nauchius auctore obeckio, qui ad Aluc. 56 de lac cras dubitavit, rescripsit τῆν ἐν ἡμερ . Frustra: nam, iti μέρ . sine iusta ossensione legitur praeiere his locis Aiae lasa, Aristi V. 107 et Thesmoph. 756. Idem sed e correctione habet cod. a. in Aiac. 778.

παθήμασιν ri. Conseratur ipsius Oedipi testimonium in D. C. V 26s tira l πεπονη--τι μαλλα ἡ δεδρακμα similia de se profitentis iis, quae Regem ea dicentem lacu

V. 289 τον μητρός Muinius, probante indorso, coniecu vitrio quod eorum uterque recepit. Ita recie dici posse es pauci ignorant et exemplis quibus adde, si ianu est, o Deus

202쪽

Latinis locum Catulli CXIII 4- - ωlebunt a cillam), abunde vir optimus demonstravit, sed codicis lectionem mendosa inesse, id ver minime ostendit Neque enim video, quidni eodem iure obscoenum aliquod substantivum, . c. αισχυντῆρα Aescii. Clio. 990 aut μιάστορα Schol. reticeri posse credamus

quavi Verbum.

V. 296. ποικτίσαι. Hoc verbum Aeschylo reddatur inchoeph. v. 567: Μοοί - ουτως ωστ επεικάζειν τι- μμους γεται λιγισθὸς τὀ. quae intellectu facillima erunt, rescripto V. 297. σα ἐγὼ ποσέκυρς' soloecum est Emendandi viam praemonstrat Choeph. 13 ποτερα δόμο4 τι πτῶμα προσκυρεῖ νέον; V. 300 πηδήσαο CL 257, 189. 811. V. Idol. μείζονα interpretainentuni esse videtur rarioris formae μάσσονα , prorsus enim inconcinnum est μείζονα τῶν κίστων is Aesch. Pers. 33, si Agam. 586. V. 1305. Verba πολλὰ Ἀθήῆσαι ut plane οποσδιόνυς expunxi,

monente eimsoethio . . p. 227. XI auehitis praeterea suspectu habet verba που ι πυθόσθα, nec sortisMe Pro immerito.

V. 308 sq. uius quoque loci scriptura valde inceria est Alius aliter edunt; underus, expunei e indorsi coniectura

λαπλαται, Scripsit:. πιαῖ αἰαῖ,

Ηartungius: Ἀναια δύστανος ἐγω ποῖ γας πέτεται τλάμων, παχοιρραγγα οραδην; δαῖμον , ξηγοῖ. His omnibus praestare mihi visa est Nauckii scribe nil iratio, quam licet et ipsa inceri sit, secutus sum, nisi quod

203쪽

V. 1314 sqq. ariungius edidit: νεφος εμ, ατροπον πιπελώμενον φατον, quod equidem vulgatae lectioni posthabuerim.

Pro δυσουριστον ergrius δυσηριστο Niapix,' Naucrius - νιστον conlaesi, quod idoneum non habet audiorem nee senientiae satis videtur eonvenire probabilior videtur Beroti

coniectura iii v. antithetico metri causa reponenduu esse κ--οὐ Pr κηδεύων. Si δυσούριστον anum est, bene Hermannus

inserui post eam vocem L, quod pari eum indore aliis in textum admisinus. V. 131.. φατου. oc vocabulum cum alio scribis nouore permutatum videtur apud Euripidem in Iph. . v. 842, ubi Iphigenia, agnito fratre, exclaniat: τοπον η δογαν λαβον, ωλα Verius videtur ἄφατον ἡδοναν ri. s. Ion. 78 et El. 11si. Idem ατοπον corruptela natum esse suspicor apud Demos

8--. Valet igitur δυσεξόριστον, quae opinio potior mihi videtur sententia eorum, qui hoc adiectivum deman ab illa οὐρίζω, de quo egimus ad V. 696. v. 1317. 4jσέδυ i. i. 4ubiu animum Herod. VI 38, σφι V. 3I8. οἰστρημα, - ἀλγηδώ- οιστρώσα ἡ ψυχη V. 320. Pro opsis in&liciter Beroius coniecera φρονεῖν. rum vidit Nauchius, cui assentitur Mimmethius . S. p. 41.

V. I 322. Duce varia lectione μοῖς, πόνοις Berghius coniecti συ μεν εμοῖς πόνοις , quod, si accuratius responderet metrous antitheliei νέφος πιν ἀ τροπον, satis ore probabile. Vix. certe dubitandum, quin ἐπίπολος, quod ' πρόσπολος diei posse parum es verisimile, mendosum sit.

204쪽

ὀρων το σον et Ι. Τ. 117. V. 330. Recte ditto Iraphias in Oc s. quae non sunt m. PrimR, κακα et ἐμώ expunxit Hariungius, quem Nauchius seeuius est. Addita videntur ab eo, qui metrum non convenire cum meim s. n. eiici 1350 intellexerat. V. 1338. προσηγορον, i. e. προσρητον, quomodo v. 13ligintiliter cogente metro diri φιμον pro ποπτον. s. O. O. 27 et 28, ubi ξοι ἐσιμος et οἰκουes eodem sensu gaudent. Ad rem s

V. 13M. nepte vulgo iungitur προσεγοσον - α υμγ, quam dubium non est, qui recte reposuerim τί τ' se Ἀκουειν ri. Post ΚΟTEIN proclivi errore excidit o et in antistrophe v. do post A vocilla ἄν, quae egregie ex fuga revomuit Hesmmethhis . . p. 16. V. 1340. Desuri ferri non posse apparebat, quare miri si in ed. x proposuit tabo πων, quam emendationem persecu

Nauchius, pronomine demonstrativo it Opus esse qllul Sen

tiret, pro με quod sit interpretamentum, τῶνδ' substituendum acute suspieatus. Aliam tamen rationem suadet locus uice gemellus Antigon Ioel: πιόσπολοι ἄγετε μ' στι τάχος, αγετέ- εκποδών τὸν οὐ δωτα μαλλον , μέδένα Quapropter

ia τόποι mutavi ill εκποδων, quod idem Vocabiesum restitia tri in velim Trach. 955 pro εκ τόπων. RuisIn ne trum Prorsus

conveniat eum , anuuietim, pro ra malim τόνδ' H. V. 13st. Erlarduus non male coniecit τὸ μέγ' ὀλεθριον, idque

recem Nauchius Lenior tamen Turnebi correctio quam cum Din dorsi aliisque ad inisi. Immerito Ost nisus diectivo μέγαν Berghius ceteroquin ingeniose rep0Suit: τον λεθροι με γας. V. Id 5. θεοις ἐχθρότατον. Iam evenerant ea, quae ne acciderent metuens rex miser II 5 exclamaverat: αεχθροδαἱμων μαλλον ν γένοιτ' ἀν-ρ; V. 348. rava sententia, Elmsteius coniecit: ηθέλησα μην γαγγῶνα ποτ αν. Haud paulo melius Obraeus σχηέλησα μηδαμα γνωνοὶ ποτ αν. erunt taIide in vidit Nevius, quem secutus sum cum undem, indorso, aliis.

V. 1349. 3λοιθ' ἔστι ἡ πιι Non pastorem sospitatorem suum sed ipsum Cithaeronem Oedipuin vilem de causa e

205쪽

secrantem es Euripides Phoen. εοι Ταρτάρου γαρ φελεν CL infra v. 1391. V. 135 sqq. Verba mendosissinia, quae vix unquani certa ratione resuiuentur in integrum Satis igitur habui textum edere, ut hodie vulgatur a Dindorso, atque Nauchio, hii quod cum aliis ομα praetuli Elmsteti coniecturae νομάν cod. νομαδος . . Bergkius edidit: λοιθ' οστις - ος Ἀας ἀγρίας πιδας νομας quod λαβι delevit, sedit fortasse recte es. var te in Ret, qua nimium incerta sunt Bariungitis: λοιθ' οστις ην ἀγρίας πέδας νομα επιποδίοις ἀπο φόνου

ἔρυτο κὰγεσωσεν.

Nauchius in addendis ad ed. Scheide. coniecit: Vel 3ς π πεδιας, ἐπιποδiM κτί. Non est admoduni dissicile similia quaedam comminisci, sed ariolationes meas de loco desperato silenii premere malui Laudanda potius bona Fortima, quod de verborum sententia satis constat.

V. 1355. Σοί, i. e. .ύπεη. O vocubulo antiquior i scriptoruna pedestri uua solus ut videtur Xenophon usu est Cyrop.

et V 1M 20. In sequiorum scriptis est admodum frequens. V. 1357. a. , nempe Thebas male inis rei iur ἐγενόμην, asserentes l5ὶ θιοῖς ἔχθιστος κω ubi οἰκω emam esse vix dubito. V. 136 I. μολεχης. s. ομοσπόρος supra V. 460. V. 1365. πρεσβυτερον - κακου κακὀ J κακου - - SCHOL. Vide muti Cleomen cap. x med τρυ- κώ πολυτελέας καὶ κρέα καὶ δανεισμα καὶ τὰ πρεσβύτερα τούτων κακὰ

V. 1368. Hariungius edidit 4 4 49 τε haud sciam an non recie, quia ς σι ν ῆσθα μη et dictum est pro κρεῖσσαν σε μηκέτ' ibi. NM. M. consis autem in Miamo iis similibusque sormulis particulam e recte muti.

206쪽

V. 1:373 ο - δυοιν Eadem rarissi Dis Onstructione pro Accusativo poeta usus est infra, postulata te ne tro, V. 1402ο DMM m et Muci 2 8 ἄρ' isu οὐτος ταυτ' ἔδρασιν δικα. quod in tragio serendum, idem non concedendum videtur comico, quapropter Vesp. 135 πολλοῖς γαρ

Oedipi animus borret meminisse incesti unde natae sunt matrimonii Med. 88s αλλ' ἐσμὲν οἴσω ἐσμεν, οὐκ ἐρῶ κακον, γυναῖκες. Ad idem loquendi genus pertinet locus Horod. IV 68 λεγοντες τῶν στων τον ν η λ ωσι, ubi egregie fallitiir, qui coniecit θέλωσι. s. 70 inii Melius ib. in extremo capite corrigas ἄλλοι πάρεισι μάντιες και μάλα πολλοὶ pr ἄλλοι, qu si retines, non intellegitur qui sit iudiciorum, de quibus ibi

menti sit, nis. Βλαστουσα, ubi expecies βλαστόντων inde habes excuSationem, quod φις is νων, nil lio participium pendet, est periphrasis pro τεκνα. Dicit enim S. hoc αλλα τα τεκνα δῆτα,

οπωσοῖ βλαστόντα, ποθὶ νά μοι προσβλέπιιν. Miungius de sua coniectura edidit βλαστά, . V. 378. ἀγάλμααα h. l. templa sunt, non rigo. s. Euri II. R 28 I. V. 380. xpunxi vorsum infleetum, cuius auctorem satis prodit vocula posita eo loco, ubi si quid significabit, sententiam absurdam reddat necesse est. Sensi id Hariungius, tui frustra coniecit is ραῖς Θηβαις, quod vel ob mactine Praegressum imp bandum est. Ceterum quicunque hunc VS procudit imi στραφεὶς scripsisse bene intellexisse videtur ideli vir doctus Explicat enini elioliasta per διατρίψας. V. 1383. Pro monstruosis illis και δεους του Λαιου ariolatus sum: καὶ γένους λάστορα vel καὶ παλαμναῖον γhρυς Ingeniose Badhamius v. τὸ tanti scribendum

207쪽

putat, expuncto versu sequenti. Idem haberem, si χθιος

Graecum esse constaret.

V. 138b ορθοῖς ιμμασι h. l. 0 ut supra v. 528 ppο-nuntur ομματα διάστροφα sed ἀπεστραμ μένα. Vide quae ibi volavimus et Benticium ad M. Carin I 3 18. Theocr. Idyll. V as: es τύ με τολμῆς ομμασι τοῖς Ru τως 3 ορθοῖσι V. 1386 4s, ακαυούση π1ηγῆς, i. e. τῆς πηγῆς της ἀκοῆc. - V. 1387. is quae indorsius disputat hic et ad Antig. 334,985 et ad Mae 909. V. 1388. οὐκ αν σχόμην τὸ ἀποκλῆσαι Severior mammatica,

παρ' υτων Eur. Hipp. 658 οὐκ αν ποτ' Dχον μου οὐ ταδ' ἐξειπεῖν πατρι Sed haud raro poeiae, ubi ob inetro excitiditur, uinantur nudo μή Saepe vero a librariis utriusque voculae synizesin ignorantibus, peccatum esse probabile est. tuis. c. in Here. Fur. v. 326 οὐ γαρ αλκην ἔχομεν στε ἡ θaγεῖν Euripides scripsisse Videtur: στε ἡ ου θανεῖν. V. 390 τὸν φροντίδ' b. e. τὸν νων κω των κακῶν οικεῖν, i. e. -ula,m unimadversere. Verba iκεῖν et ναίειν cum e-Ρosuis συνοικειν et i alii a tragicis subinde usurpantur pro εLαι et συνεῖναι. te autem εξα των κακῶν οἰκεῖν idem est qliodalibi dicitur τοῖς κακοῖς συνοικειν. Similiter tragici dicere solent χειν πόδα ἔξω πηματων, συμφορῶν, κακῶν.

V. 39I Vide minekium An. Sub p. 242. V. 1395. αρα- ιω- e mentia. s. v. c. l. 35. V. 397. alia Oedipus, qui modo nobili se genere prognatum comperisset, dicere Onilii Ii O OIi poterat. Debetur hic Versus, quem tum Hariungius liabuit suspectu ut sciolo inter-Ρretunt κάλλος κακῶν πουλον in s. praecedenti quae eleganter Brunckius verut sint iturinis periem msirum Aductam uteret. V. 1400 τουμον αἶμα interpretantur de sanguinis communione patrem inter et ilium. At ita poeta potius dedisset: κοινον αἷμα. Melius alii sic dictuni esse volunt pro si τοὐμου πατρός, quum tamen interpretationem dubito a sutis

ineantur loci, qualis est El. 138 τοὐμον μνῶν οιρου. Ibi enim τοὐμὸν sin satis proprie dictum est. Neque inter

208쪽

plurimos Oeos, quos hue perιineuin congessit obeelii dilbgenii ad lac. v. 7 pag. 6 sq. d. III unum reperio, quiplal l eertam reddat liuius loci scripturam. Ad Oniecturaliani eam θεαμον comparum C. 622 Il. Λ Τ et Quint. Smym.

V. 1 96 Pm αιυ ἐμφύλιο, artungius cautis parum salsis v quod μφύλιον creueum esse opinatur parum haud idoneis adductus in ed. sua rescripsit αἴ- σμυτον.

persuasit nulli Melitekii disputatio in n. Soph. p. 2l3, udquam lectorem relego. Quod vero dixit subridiculum osse hominem mediterraneum Optare ut in mare abiiciatur inde dii se potest excusari quod haec mula docebatur Athenis apudV. 1414. Logis quibus hape illustrantur ab interpretibus, adde verba Herculis apud suripidem II. F. 233 Pγ' ταλαύστωρ ανο--MA, cui Theseus: ουδεις ἀλάστωρ respondes τοῖς ἰλώς εκ των φίλων. V. 1416. ἐς δέον. s. tαλον Supra v. 78. v. 1418 μουνος. Vide orson praes admec. p. IX. V. 420. πέστις Vergit hoc substalitivum hic in eam seni- scandi potestatem, quam subinde habent verba τιστε ει , es ἴκττειν, nempe του πιθέσθαι ι - . s. ad . 25. Nam postulat contextus ut Oedipus hoc cat es Κρέων si κη μοι πείσεται; . . qua in re merito morem mihi geret Gren Deinde expertus leviri benevolentiain v. 131 dicit mi. V. I 22. γιλα - , i. e. eruor. Eodeui seita εγγελαστὴς

V. 1123 των πάρος καχων Engem των πάρος Naucari των πεπραγμένων oniecit. I ii Vulgata lecιione quid vituperandum sit, non video.

209쪽

θνητων θανατους λ.αθεν. ego λιτων Noto usu αλι ἰνήιν τινα DS peccare contra aliquem. s. v. c. Theogia. 170.

V. I421-I63l. Naucrius cum Oedipi oratione coniunctos transposuit, quam sententiam cinerius in n. Soph. p. 2s ita corrigit, ut G. 128-I431, Oedipo eui hoc unuvi sit in votis ut quam eserrime patriam relinquut male convolitentes, serventur Creonti, ceteri, quippe ab huius pers Diali alieni, tribuantur Oedipo. Quod ut coinrnode fieri posse pio ἐσκομίζετε coniecit misi os, quin vero hoc Graeculii sit pro οπιμύζω ut σκόμιζι σαυτό, poeta dixit Antig. 10μεν κομίζοις α σεαυτὶ ο ὐόλεια Et σκομίζετε quin de caeco Uedipo ad servos dictum optiine habeat, non erat dubitandum. Κομἀης sane indigebui ὀ τυφλ στείχων παρ - ποδι, ut in verbis Euripideis Hec. 056ὶ es supra v. li e 1292. Mihi autem ni orationis Oedipodeae v. lol sq. ταμ γὰρ

κακα - βροτῶν itis Omparatu esse videtur, iit lilii eormnode

addi possit. Si posset, melius certe sequerentur,ss. 1224-I23I, quod Nauckio placuit, quam pars eorum nam hoc quidem dubium non est hos M. divelli omnino non posse, siquidem

vis. I 21 1428 causam continent cur imperentur cetera M. 142 1431. Aeque tamen certum videtur lios uss. equi non potuisse statim post v 1ι2 o. 1ne suspicor i ter s. 12 et I 2 excidisse quaedam, quibus Creon increpuerit chorum,

quod Oedipum oras progredi passus est; non enim si is esse eiusmodi piaculum a mortalium genero conspici. Sic demum

recte sequi poterant haec ἀλλ' εἰ τα θνητων η καταιχύνεσε ἔλγω γ. κτL Osui igitur signa lacunae. V. 1ψo0. τοῖς γενει γαρ κτε. s. . . Id τοῖς γαρ

210쪽

V. 4 37. θα νουμαι pro Συο μαι gratus accipio a Meinelito, qui comparatis Oedipi verbis 440 sq. et 15 sqq. siescribendum esse docuit in n. Sopli. p. 245. Contrarium errorem idem post Minium sustulit Aiuc Il0 φανῆ pro θάνη. iramque emendationem recepit in ed. Teubn Dindomitus Argutius ulli verius iuper θακη defendit M. Seyffertus in sua iacis editione, asserens locutiones proverbiales, qualis legitur Antig. 807 sqq. - b. μηδενος προσηγορος et .vPassivo, ut hil. 353, ubi iungitur cum Datio Activum os idem vocabuluni nun l70 Tisia δο δεας πως κώμην

V. 1138. Nauchius suspicatur: ἔδρας' αν, ε τ,5 Dθι νυν, εἰ μὴ θοοῖ Mire sane post repetitur particula conditionalis Invitus tamen curerem arilaulo ad sob. s. 1145. Quare, si quid mutandunt, malim δρα ευ του ἴσθι γ'. V. 416 Dindorsus in utra tu editione non monit ictetore l=r προστρέ φροιαι π03uit προτρέφομαι, quo sensu non satis intellego. Futurum post raesens tempus illatum interpretes tuentur loco Thucydidis 1 c. 1 et Trach. 216, quae tamen exenipla an huic similia in valde dubiin Vere aliquid hiel arbatum esse et aliquot,ss excidisse contendit Wundemis. Ceterui eadem ab iandalatia ad augendam precium vim saepius scriptores utuntur. s. O. C. 10II. V. 451. De a monosyllabo vide indorsum ad meli. Prometh. 566. andem contractionem patitur Verbum θεασναι. V. 452. οὐαὶ Κιθαιρῶν οἴκι edidit Icti tui igius, coniectura pessima tentans sanissimum locum Melius ortasse quaeras uirum in s. sequenti recte scribatur, an poeta dederit κυρὶ reserendum ad malaei patremque, quibus erat in oed, pum ius vitae ac necis. Sed nihil novandum. V. 455. περσαι siguriate pro πολέσαι, lit Saepius πωεῖν, V. c. Esch. Cho. 680 'γω κατ ακρα ἐ-ν ς πορθούμεθα. Prae sagi Oedipus vitae suae finem, qualis describitur . . Ioos

라틴어 텍스트