Oedipus Rex

181쪽

it a poeta scribi potuit, si sumamus, quod saepe factum est. Veterem lacunam imperit τοῖς τυχουσιν ὀνόμασιν is Scribis exple-tλm esse Fortasse tamen erunt qui post v I 0 lacunam statuere malint duorum versuum, quibus Oedipus, quinam Prionis essent, quaesiverit, nuntius rem aperire nolens permn bai res responderit. Cui acrius instans Oedipus o per iacto per ratrem vel palma tuum te oro, en mili e liea. s. Iph. A. 909, 233, L . 102l. Ita deleto signo Iitemigandi Scribendum: ω - θεῶν πρὸς μητρος ἡ πατρός, φράσον. Minus tamen mihi quidem ea ratio probatur. V. 1050. ως ὁ καιρος ηυρῆσθαι rius. Haec formula non ita infreque iis iescio quomodo nuper sesellit virum linguae Grae eae peritissimum, einekium dico in egregio libello, qui inseribitur indiria Aristo eae, rustra tentantem sanissimum lacum Plusi: ῶς ὁ καιρὸς οὐχ Mλλειν, ἀλλ ἐ--αὐτης - ἀκμής-ἔ. Non meminera vir eruditissimus ipsum comicum in Thesm. v. 660 , scripsisse: ως ο καιρός τι μέλλειν ἔτι. s. Aes h. Choeph. V. 10. Optime igitur articulus huic formulae additur, optime idem mittitur cf. V. c. I lectr. 22:ιν οὐκέτ' ὀκνειν και ός, ἀλλ' ἔργων ἀκμή.V. 1053. ἐμάτι- Euripides utitur utraque forma μαντεύειν μαστεύειν, sed hac ianium, ubi metro requiritur. Apud Sophoclem et Aeschyluti ii ora nisi illa reperitur. Ci'. Erniann ad escit. A g. 058. Reddenduin autem hoc verbum cum obet suspicor Euripidi Helen. 022 αυτοὶ μὰν ου πιν ἐξων γ' υρίσκετε, ubi doceri velim, quam vim ubeat parsicula γε Ευρίσκετε fortasse est interpretamentum verbi ματεύετε. V. 105 sq. Quaerit Oedipus, num Iocaste et illum noveriri de quo v. 859 dictum erat et eum de quo chorus modo,,dixerat, ita ut dicere posse utrum ius idemque an duo Ahomines in Diso Parum est, me iudice, verisimile, poetam fecisse Oedipum, qua erat veri sciendi cupiditate, eiusmodi ui Eutem umbugabus. Quidni statim iecit quaerentem, identiae esset an alius Locus igitur non videtur integer Varie tentatus est, sed nondum repertum, quod plane conveniat. exolus coniecit: γύναι, νοεῖς κεῖνον μου ρτέως κτ. Spengelius: γύναι, νοευ εἰ κεῖνον - τόνδ

ουτος λεγει.

182쪽

Iure non serens in tali senientiae forma es, δε a Minus roposuit γύναι, νοεῖς ει κεῖνον - ἀνὴρ υτος λεγει, Accepto a Speli geli κεῖνον, erat quum mutatione propemodum arulla scribendum putarem γύναι, mi εἰ κεῖνον οντι ἀρτίως - πMιεμεσι απόνθ', ουτος λέγει , i. e. in αδ rem in agris), G. 76 sq. caesura non obstat. s. 1071, 1076. languet parti ipium απαντα Ili utiliter addit uni, neque Verbo οελ in huiusiriodi sententia locus esse videtur. Iam igitur vide an scribendum sit γύναι, τι ὸς κε ω οντιν' ἀρτίως μολεῖν ἐφιέμεσθα τόνγ υτο λάγόι Veieri literatur TlΦΕi et NOEnsueti conmduntur. V. 056. Quis I Hivit in dorsiuin ut postquam in ecl. X. recte e codico edidit τί δ' ιτις - , tu eubn reciperet rursus τίς ν οντιν Iis, quum lectionein idone sensu carere munis tum est Ti verum esse claman ipsa sequenti μηδὲ ἐντραπῆ .LL Aesch. rom. 766. V. 063. - φίδουλος. Neminem poenitebit consuluisse Beh-kerum , Homerisqhe luite p. 28 sq. v. 066. τα λ ττα s. τα βελτιστα λέγειν dicuntur, qui

optimum alicui dant consilium. Mium es illud ristophanis in luto ην γαρ τα βέλτισθr o θεράπων λέξας τύχη, ὀξη M

V. 1069 α Sisi. Futurum pro Imperativo, ut Saepius. II ince rigas Euri or v. 60 Men. παιρε θυγατρος ασγανον. r. μυδης ἔφυς Responsum sensu carebit, donec rescripseris:

καλεῖται, μετεστι κατα με τους νομους προς τα δια δια*opa πασι το ἴσον, κατὰ Γε τη αξίωσιν, ως καστος γ' εὐδοκιμεῖ,

183쪽

V. 1080. O in τῆς τύχης Locis, quibus interpretes haec vorba illustrant, addatur O. C. 323, ibi olynices de se ipso dicit: οὐ κακου πότμου φυτευθείς. oriunae silium Horat. proverbiali locutione Hlinae K- siue vocavit Juvenalis XIIII 1. Murriliter Gelasimus parasitus p. lauium in iacto v. 155 sq. Ra,em ego fui e os eo matrem mili nam so/tquam

ε δε δοιης. Nempe aec est precandi formia δοίης ἀγαθα, quemadmoduni homines dicuntur αιτεῖν τους sob τἀγαθά. V. 1082. συγγενεῖς μῆνες. D. C. 7 ξ χρόνος ξυνων μακρός DIND. Similiter interpreintur eximantius, aliter Exsurditus, meis si e tempus, cuius partier a sortunae beneficio metuin esse putet ed. ut ad summum eveheretur felicitatis listigium diei ratus Ῥηatos ab Oedipo Ersumitii explicatio propter praegressam Ocem μητρός probanda 1detur, nec tamen assequor, quid sibi velint verba: μικρὸν - μέγα δῶρισαν, de quorum sententia quae interpretes commenti sunt non sunt unius

assis quicquid autem homin versuum auctor voluit, non assecutus est, ut obscuros et ineptos silos versi ulos mihi quidem pro Sophocleis venditaverit. tuum vero inSulse, postquam lium se Fortunae pulcherrime Sophocles dixerat, impost hoc eo demonstra scilicet, quod eo matre uisatis quamque absurde tempus vocatur μῆ 9s: quidni dies, aut orae8 hique

appellatitur Oedipi cons anguinei l tinni de dii Obus Sqq. versiculis subdubito, an genuini sint, sed in his quidem res manifesta est.

V. 108 sq. reliqui codicis scripturain, eis de eius integruisti iure dubitatum est Leniter quidem Doed linus coniecit

α λγ.ο , ut SenSus Sit non amplis de ulla alia re qtiam vitabo , quam ut originem meum e lorem. Nihilominus non praestiterim hanc sententiam satis defendi loco, quem ipse . Minlii, Euri Iph. T. I ἐξέβη γὰρ αλλοσε. Muli tamen minus placet, quae alii de hoc loco commenti sunt. Ihndo

fius in Teubn d sua coni dedit: υκ αν ξέλθοι ποτε Ἀλλοῖος. Berghius coniecit αλλος et θ' vel ἔτ' ἄ-ποτ αλλος. mihi venit

184쪽

162 in mentem , an sorie Soph. simodo sunt hi,ss. Sophocleii eadem

ironia, tuti saepius in hac fabulis Observata est, scriptum reliquerit: τοιοσθε δ' κφύς, ου ἐξέλθοιμ' Β ων λαος,

τε 'κ si is τουπιν γένος , simul respiciatur a poeta ea meduas, quae secuta es anagnorisin. Eundem Mysero memtem suisse puto, quum coniiceret ποτ' ἀλαοe, sed enclitiolim ποτε versum ordiri prorsus nequit. Quantillum vero ΑΛΑΟCab ΛΛo disserat, cadit in oculos. V. 108 sqq. Eis ego, non minus quam proximi editores persuasissimum habeo misere titubatum esse in hoc carmine ascribis, malui tamen retinere scripturas codicis quam admittere eas coniecturas, quae nullam habeant probabilitatem. IIIIIarum numer est . . quod . 1090 Dindorsius pro υκ ἔσει ταυαύριον de suo reposuit οὐκετι ταν εραν qua coniectiva ne tollitur quidem dissicultas quae M in πανσέληοον, quod ipsum vocabulum potius corrupiniae originem debere videtur.

Recte praeterea in πατριωταν ResisSE videtur II Brim fraus,

sollerter inde eliciens πατέρ' δά ori se non neglegendum, ea ipsa duo vocabula, quae inter ei plurimum ilicessunt negotii, πανσέληνον et πατριώταν, prorsus non tangi a schinasia in interpretatione sua. Fieri ergro potest, ut ea non legeriti Nihil turrier excogitavi, quod satis probabile ess videatur ut cum lectore communicem. Negationem ante ἔσει sine ulla necessitate deletam vult cinissethius p. si . . Non melius alios ex Mographis rescribere 'ειρος pro πείρων doces laudaia a Dind fio Hesychii glossa ἀπευ ας ἀπειράτους Σποκλης Θυμτη. De suo artungius edidit: μα pessime pro ου es. v. titheti τον πιλυμπον απειρον Quae memoraSSe vinciat. V. 1095. πίηρα εροντα, i. e. χαρι μειον Nota locutio Homerica, quae apud ruricos praeterquam hoc loco non legitur. V. 10ss. κονα, pro h salis probabiliter coniecit post

non addito substantivo ambiguum dicat ne de deabus an quae hic procul dubio signisscantur de nymphis. Sed parum mihi quidem placent, quae audacissime novat in sqq. escribens: Ἀνο ορεσσιβάτα που προσπελασθεῖσα κοίταις εἴτε καὶ pro si σέγε θυγατηρ videlicet Λοξἱου, in quibus που ser marini est, male receptum a uuis. Etenim Lachmannus certa paene

185쪽

coniectura ex συο raroscissis elicuit, ne una quidem inlata litora, nam I POC Ollipe Iid ritu Vocis παrρος SS οὐδ αγνοειὶ πατρος πελασθεῖς', quod bene receptuni est a Bergkio et si

uerio, quos sequi non dubitavi. Non minus violenter quam Hetas illius laeum mutavit Dindoctus edens: si σου πια lNύ α ρεσσιβατα που Πανι πλαθεῖσ' ἡ σύ γε καὶ γενέτας

ΛοξIου κτλ Vix autem memoria digna est viriungi suspicio ἡ σέγε υρειος κάρα Λοξίου. sis igitur omnibus praestare mihi videtur Arndii coniectura: ' ανατειρα τις quRm, etsi incertam, quia et lenis est et sensui accommodata, recepi. Cf. ur Ion. 15 sqq. Aesta Prom. 895. Ἀνή- huiuscemodi vulnera sunt, eaque curantes haud raro κακώ κακῶd ἰωμεθα. V. II 60. 4ςεσσιβάτα cs om. Hymn. XIX formatum ut

Phil. 943, O C. 1057. Similiter ab Euripide I. T. 1126 Pan

vocatur θρεμ inavi cum Nymphis consuetudinem idem poeia tangit ei. 91 , Bacch. 95I. V. II 09. συμπα ἱζει. Oeis, quibus interpretes huius verbi usum illustrant, adde Hom. Od. ζ 06 et Arist. an. I 0. V. HII. σταθμασθαι, i. e. τε ιμιούρεσιαι, minos M, si ζειν, συμάλλιιν. Hic verbi usus proprius es lanibus. Os erod.

1 37. V. Illi αλλως τε praeterea, ut recte interpretatur underus. Eurip. Ion 6l ἄλλως τε τὴν - ἄλοχον οἰκτείρω, πάτερ, Iniuria Naucrius de sua coniectura edidi amin τε Per αλλως signiscatur, maiorem huic argumento vim tribui ab Oedipo quam priori. Quem enim servi eo ipso consilio missi adducebant, de eo, quin pastor esset, dubitari omnino non poterat. --iissime vero idem vir doctus expunxit interpretamenium περ, pos αγοντα participium ὀντας excidisse sagaciter suspicatus. Ηο igitur ego resului. Similiter participium ντα cum Reishio restiti tendum videtur nostro in Aiace v. 070 κατοι κακοῖ προς ἀνδρος μνδραJ δημοτον φ Mγ κα- των ἐφεστώτων κλύειν. Haud dubie verum est: ὀ-αδ--ην κτέ. licet obloquatur novissimus editor Myssertus, qui rhetoricae nescio cuius figurae amore immigrare maluit incertam legem grammaticaui. Eadem tedicina adhibita sana Disitias by Corale

186쪽

exeunt, quae leguntur Ar Plui. v. 258 MM. γεροντας λδρας ἡδη Scripserat enim poeta γέρων μὴ optime editur Ach. v. μι γαρ ἐγχάνοι πογεροντας Αντας ἐκ γων Ἀχαρνεας, ubi, quod ντας absit a cod. Ravennate, insana coniectura ritetschius ἄνδςας substituendum s secatus est. V. 113. δε τανδρὶ σύμμετρος τω Κορινθίω μηλιξ. μαι ἴσος

ωτι κατα την ηλικίαν Sc HOL. Liber dum vetustum scholium importuno recentioruni interpretuIIiento.

V. II μιστημη. Opponitur IIlI. Similis inter δοκεis es φρον is opposui es alac. se. V. 117 ἔγνωκα γαρ ri. Hariungius de coniectura edidii

,,reserendum γάρ, uix ad sententium suppressam, quae haec Hest; προυχοιμ' - σου τὸ ἐπιστομη V. 1118. ταγουχος - ἀνηρ. Seniensia postulat erat enim Lai servus :

v sarior quasi aut pastores infidi esse solerent, ut parumsdes requirere eorum ministerium lesam poenite me retinuisse vulgatam. Ad is γα ἡ es. 112 Λαῖο diris' ista σύ similiter

causa in his haesit Franchenius in Conin uationibus Lya iaci p. 4 sq. Neque aliter solent Latini. Terent Andri II 2 v. 1hμαι ibi Mua ideo Byrraiam. V. II 20. Ad stichomythiam compara l. 20 sq. Trach. 41 7 et O. C. 46. V. II 2I. δεῖρο λώπων, i. e. 2.μων te με, ut loquitur Aristophanes Eq. 292. Ce Trach. 402 Eur Med. 300, lautimst. 35 quam au ad me rela es. 1026. Mi sensu M. Nub. 323 βλεπε νυν δευρὶ προς την Παρνηθ' s. q. 62.

V. οἴκοι τραφείς, i. e. verna, ii proprio nomine Graece

187쪽

Is r. anain. 123 Herod. v 72. diversum est Latinum et enalia, de quo vide ein dors ad or Sat. I L, 47. Non sine superbia quadam magis enim in honore fuisse vernas quam emptos notum est pastor non inquit, mimaeram, aedis a. V. IIgέ μεριμνῶν, i. e. ἐσπουδακως περ c. A. V. 1130. male ait unius 8 ου ξυναλλαξαι τί πω. V. 13Ι Dindorsius in praes ad eubner. d. p. XXIX, μνήμης υπ- codex contra usum loquendi, qui μνήμης Ara, postulat v. 113 ημος. Vocabula μος et τημος proprie diei de tempore diei, ut pud Attico Ubia: ο - Nνίκα , ppurere potes ex IL VII. 433 aliisque locis Homericis Ap ad Herod. IV 28 ηφιος - τηνικαυτα si lacu sana, sibi respondent. Κάτοιδιυ dictum

μέμνημαι τε, similia. Non tamen inde defendi posse opinor quod legitur p. Eurip. I. . Id ηκουσα χρυσῆ αρ,3 ἡνίκ' is περι, quia Atrei et Thyestae dissensio, de qua ibi sermo fit, ante natam Iphigeniani locum habuerat; quare necessarium est, quod iam alii proposuerunt, ουνε i. e. m. V. 1135. Reeepta elegantissima mimmestii coniectura quam proposuit . . p. 82 apparet quod non apparebat, unde suspensa sint vocabula τον Κιθαιρωνο τοπον. φο τανδρὶ ut saepissime in tragoedia positum est pro ἐμοί quem usum imitati sunt poeine Latini v. c. Η - μι o. 9 47. Cf. II 3, a violentissime nec satis recie ariungius sinoe υα

Κιθαιρῶν ναπο - πλη ἱαζεν Vides, quid coniectura a coniectura disserat.

V. 137. εκμηνους σόγους Scriptores pedestres substantivum uere solenti V. 1138. χειμῶνα, quia legitur in codice, nimia religi oretinent novissimorum editorum plerique Antiqiaiores enimiam ex apographis recte ediderant, quod grana Inatica postulat, χειμῶνι. In huiusmodi rebus nulla omnino est codicunt auctoritas, sed certa loquendi norma suprema lex esto. Dindorsus in ed. x , quo tueatur si in citat Od. λ 190 ἀλλ' ο sχειμοδι με ευδε et en Heli. si Γορδιείλοντες τὸν χειμωνα, quasi ullis opus sit exemplis, ut Probetur χειμωνα Disitias by Corale

188쪽

signiscare so kiemem. At, nisi quis credere mali per alem

pastorem greges reduxisse ad stabulas, i. t. necessarium est 4ieme non iemem itaque πιι tu viri non πιιμῶνα. Quod bene

intellegentes Berghius et artungius illud reposuerunt. V. Illo. formula es vitae eommunis, qua nusquam usus est Aeschylus, rarissime reliqui tragici Sophocles praeier h. l. hil. 1387, Euripides Herael. 322 ni ibi scribendum te est, quia Iolaum parum videtur decere alii familiariter alloqui regeni paene ignotum et 88, et semel in sabula satyriea: es. δέ. Amrmula xvira plane videntur abstinuisse. V. 115 -- - ἀποστρέψ ει χερας es Arist. Lys. 455

ἀποστρέφετε τας χεῖρας αὐτῶν. ω Σκύθαι Sic retorquere manus Latini. Idem περιαγειν τὼ χεθε et πίσω δεῖν τὼ χεῖρε dici soletis Vitis communi λερας σμις απι νοντα Aiacem Minerva

dies M. 1. V. 1155. quod vim seribitur προσχριων ex certa lege

Grammatica iungi debet cum praegresso subieci τὶς 1155). At non servus, credo, em ibi imperatur ab Oedipo erat προσχρήζων, sed ipse reX. Necessaria igitur est laydesii codirecli ατ-WH iς- V. 156. Heimsoethius . . p. 1l coniecit: ι παπῖδωκας. Nihil opus. Immo maior h. l. vis inest quaestioni directae quam in directae. V. 1158 νδικον αλη ἐς Neve i , indicante Brunckio. f. δι-

Ρhoen. 129 sqq. qui locu Antigonae eo Iit Iliuandus et corrigendus ad hoc exemplum τις οὐτος ὁ λευκολου*ας, lor παρές γ Hai στρατου παγχαλκον ἀσπίδ' - Ἀρ-ονα κουφίζων λοχμιγής, ῶς εοικεν τις ποθὲν γεγώς oci: δασον, ω γεραιέ, τις ὀνομάζεται; ubi vulgo inepte paedagogum respondere λοχαγός δέσποινα, iam non latuit exinatum Gepli iudieium. s. 15 - 119 et Eur. Suppl. 395. - Ιb ες τριβας ελα. empusne futurum sit ἐλα, ut 318 Ai. 504, 756, an praesens h. l. ambigi possit. Hoc magis suadet sententia, illud dicendi usus, etenim solas tragicorum Euripides subinde in Imperativo usus es inmata pro λαυνε H. F. t et bis in Phaethontis fragm. V.

189쪽

V. 116I. εἶπον - πάλαι hyperbolice dictum, ut El. 676θανον 'Ορ πην νυν τε καὶ παλαι λέγω ses. 73 et alibi, praesertim in comoedia, saepissime. V. II65. πλέον interpretamentum esse genuinae lectionis

coniectura sustulimus supra V. 445. HeSych. περα πλεον.

V. II 67. E quaestione edipi ἡ υλος ἡ νου τις εγγενης γεγώς satis urerere servi verba concepisse labem. -- fungius, cui insuper musculum τὶς nullo intervallo cum sumstantivo neutro coniunctum iure displicet, ingeni e coniecit: των Λαιου τοίνυν τινος γεννηματ' ἐν hae coniectura in Teubn. d. praefat. sic iudicavit indorsus. Mirent emisitis emi verborum Sophoclis sed non ipsa poeiae verba --,,cuius est. Neque enim verisimile es γεννηματα numero ,,plurali hoc loco de uno puero dixisse S., quod non defen-riditur numeri plur pro singulari positi exemplis, quae ,,Ρorsonus ad Eur. r. 05 aliique collegerunt. Itaque non, dubitandum, quin hi quoque v. ut tot alii antiquitus,,vel corrupti vel desecti, interpolatoris manum sit; expertus, HS autem aliud quid scripserit, quod Oedipi quaestioni

Vellem vir egregius significasset , quid inter illa exempla numeri pluralis pro singulari usurpali et Hariungi γεννsi en interessei. Suam certe coniecturam ieinini melle probabit. Ad artungianam quod attinet, a potius eo nomine minus probabilis est, quod illa simul vocabulum trans nitur simul duo alia mutantur. Quidni enim potius credainus solum depravatum esse illud vocabulum, quod solum interpretantibus creat

molestiam Hoc vero quod aliud est quam . μώων quids utem aptius respondere possit Oedipi quaestioni, quam haece

lectio res Λαῖο τοίνυν τις is εα δωματωγ Similiter Supra v. I 164 Oedipus quaesierat τίνος πολιτων τῶνῖε κα ποIας στεγης;

V. Il72. quid sit καλα λέγsi docere potest . I sitablesque loci. Quid auinin h. l. requiratur sententia, aperiet

190쪽

M. Ingratior eniim et insuavior iisdem mc illi iam exiguno intem allo sine causa repetitio. V. 1174. τέ ς εἱα : γα τι χρήσαιο αὐτὼ :V. II 82. s. v. 10 II. Patefacta iam sua origine, Oedipus non potuit exclamare τα H, αν ἐξηκοι σα , quod est comicbentis. Vera igitur videtur aucti emendatio V. 1183. ω ω κτό. Ambime cogitat enim Oedipus vitae

lueem spectatoribus, falsi ilae haud muris, de coecitate mox insecuta cogitantibus CL chol. Similiter summus recentiorum

temporum poeta in thesi aes V. e. 2 init ludit in vocabulo tisat, simul de eandelae ex de vitae luce usurpato PM Mιle isti, ad se - - - με ligat olius lusus in eodem voca hulo notandus apud Aeschylum ers. 29 sqq. ubi ad nuntii verba Σάρξης βλεπε φάος tossa μοῖς μίν, inquit, ειπας ίμασι φάος μέγα. Ceteritin es Eux eo. I sq. et 35 sq. V. 1187. πια καὶ το μηδέν. s. Sches ad h. l. Aiae.

Locr. D. M. Stob. XCI III, 1 et ne trag. r. b. LV. 1188. Huius versus ei antithetici 1l97 metrum bene

restituit Beroius eiectis articulis. In illo pro πάτησα plerique editoris auctore ermanii reposuerunt κρατησε, quod, me iudice, parum probabile est, quia proxime praecessit του ον

δαίμονα τον σου, τλαμου Οἰλποθα et Statim Sequitur: Zου και βασιλευς κα2.ε sec. Pers. Iam ero, restituto metro a Berghio, unica

ratio, quae eritimini coniecturam tueri poterat, viris doctis et psa est. Mute autem nuper eimsoethius . . p. 187 observavit mire Sophoclem, postquam gurate dixisset ὐπερβο/.αν τοξεύσας, derepente biecta illa Dietaphora iisum esse verbo iOn gurat κρατεῖν, quum elegantissime adhibere potuisset Verbum κυρεῖν i. e. τυγχάνει το σκοπού), quod ad eandem imaginem pertineat. s. mo. Agum. 628 Contein igitur ἐκυρω σε, in hoc uno salsus, quod fidem habuit correctiunculae Hermannianae. Debuernt epim κυρ ησας, quod ego rePOsui. Ceterum cum . . comparetur ur Troad 638: γ δὲ τοξεύσασα - τῆς τύχης μαρτανο V. 200. Gm tu, aptius malebam ραι δόν. Non

라틴어 텍스트