Oedipus Rex

91쪽

αλλ' εὐτυχοίης, καί σε τῆσδε τῆς δουδαιμων ἄμεινον ἡ 'μὲ φρουρήσας δοι.Ἀ80 Io τέκνα, που ποτ εστέ; δευμ' ἴτ', ἔλθετε ἐζ τας ἀδελφας τάσδε τας εμα χυμ, ad του φυτουργου πατρος μιν οραντ προσθὲ λαμπρα προυξένησαν ματα

1485 πατὴρ ἐφάνθην ἔνθεν αυτος ἡμίθην. καὶ σφω δακρυω προσβλέπειν γὰρ οὐ σθένω

νοούμενος τα λοιπα του πικρου βίου,

οἷον βιωνα σφω προ ανθρώπων χρεών. ποίας γαρ αστων se εἰς ομιλίας, 14s ποία δ' ἐυτας, θὲν ου κεκλαυμεναι πρὸς οἶκον ξεσθ' ἀντι τῆς θεωρίας;

αλλ' ἡνίκ Dan προς γάμων 1κη ακμάς, τις υτος ἔσται, τίς παραρρίψεi, τέκνα, τοιαυτ ονείδη λαμβάνων α τοῖσί τε 1495 γονευσιν ἔσται σφφν θ' ὀμου δηλήματα; τί γα κακων ἄπεστι τὸν πατερα πατυυμων ἔπεφνεν τὴν τεκουσαν ἡροσεν,οθὲν περ αυτὸς ἐσπάρη, κἀκ των ἴσων ἐκτησα Ἀμῶς, ῶν περ αυτος ἐξίφυ.l500 τοιαυτ ὀνε, διεῖσθε κετα τίς γαμεῖ;

ου ἔστιν οὐδείς, I is Ἀλλὰ δηλαδὴ

92쪽

χέρσους φθαρχναι κα γάμους αα χρεών. παῖ Μενοικέως, ἀλλ' ἐπεὶ μόνος πατὴρ

1505 ολώλαμεν δυ τε, μή σφε περιίδενς μι- ἐξισώσης τάσδε τοι Ῥοῖς κακοῖς. ἀλλ' οἴκτισόν σφας, δε τηλυκάσπ ὀρων

πόλλ' 2 παρ νουν νυν u τουτ ευχεσθέ μοι,

υμοῖς κυρῆσαι του φυτεύσαντος πατρός.

is15 ἄλις is ἐμεις δακρυων ἀλλ' ἴθι στέγης ἔσω.

ΟΙΔΙΠΟΥΣ.

πειστέον, κει μόδε ἡδύ

οἶσθ' ἐφ' οἷς ουν εἶμι;

λέξεις, και τό εἴσομαι κλύων

ΟΙΔΙΠΟΥΣ.

γῆς, πως πέμψεις ἄποικον.

ἀλλα θεοῖς γ ἔχθιστος ψω.

93쪽

τοιγαροῖν τεύξει τάχα.

στεῖχέ νυν, τέκνων δ' ἀφού.

πάντα μη βουλου κρατή ῖν καὶ γαρ ἀκράτησας ου σοι λβ φ ξυνέσπετο.

M πάτρας Θήβης οικοι, λεύσσετ, ιδίπους 1525 ος τα κλείν αἰνίγματ ηδη καὶ κράτιστος ἔν ανήρ,οστις οὐ ζήλ πολιτων και τύχαις πιβλέπων, εἰς σον κλύδωνα δεινῆς συμφορα ἐλήλυθεν. ωστε θνητον ἴντ κείνην την τελευταίαν δεῖν ἡμέραν επισκοποῖντα μηδέν ολβίζειν, πρὶν γ

153 τέρμα του βίου περάση, δὸν ἀλγεινον παθών. '

95쪽

V. l. παλαι νεα. VERO A. III, 81 seque Duo veterum deceptum errore locoria in ' uiuscemodi oppositiones veteribus poetis sunt in deliciis. Noster in Electri v. 757 ἐν βραχεῖ χαλκῆ μέγιστον σωμα, in se νέκυς ψυχρὸς ποτ'

ratam indorsi de hoc loco disputationei in adnotatione ed. Oxon dubiuii esse nequit Pessime Hari ungius de coniectura edidit, quod ne Graecum quidem est, mores. Vss. 1-3 Sententia: Ἀνδρες- αῖοι τι, α μυρι καθησθε. De supplicandi ratione apud Graecos qui diligenter exposuit underus in excursin immemor fuit loci Aeschyles, Clioeph linueo, quo peracta eaede Orestes et δε ἀλλ καὶ στέφει, inquit, προσίξομμεσὸμ δαλόν ''ὶ δρυμα, ubi στέ*ος dicitur lana ramo Areumnotiuas vitta, ut loquitur Verg. Aen. VI 237. legaliter haec velamenta ab Aeschylo SuppL Is Vocantur ἀγαλματ αιDAυ qui absque illis supplicui ab Euripido in reste v. l 388 dicitur αφύλλους στόματος ἐξαπτω λιτας. V. παιάνων. Dein XVIII DI παιάυω η πόλις κυ

PH αλλων nuper Meinelitus in Analectis Sophoclei p. Isaeui coniecit ἐμων, ollat Duob. 39ὶ μειν ς ον α , ουκιμων ὐπ' αγγέλων, ἀλλ' -κλητος κ δίμων πορεύεται. Iure uten negat, qui Oe ad tuendam vulgatam lectionem asserri

96쪽

78 soleant, Eurip. r. 53I et Xenoph. Cyrop. I 6. β, huc trabi posse. Non iamen ausus sum sita in textum recipere, propterea quod

vereor, ne pronon in versum inchoanti maior sit emphasis, quam loci sententia patitur. Si vulWata BD est, qua tamen de re et ego valde dubito, inlini λδ.an, labere πεξήγησιν praegressi ἀγγέλων, additum a poeta, ut augeretur vis oppositionis, quam interpretari cum aliis παρ' ἀγγελλόντων. iverissime autem l. i. einelitus monet ΜΩΝ Σμῶ, pro ΑΛΛΩΝ αλλων ideo verisin illi non esse, quod Sophocles larnia Dori ea nusquam usus sit, iis ubi vulgaris metro excludatur. Eade in Observati fortasse non valet de Aeschylo, apud quem de Medice editum est Eumen. V. ψ ῆσαι υλάσσωνεστιας αμης λαψ. s. Sept v. 17. Formam autem Doricam perite idem M. reddidit Sophocli in Aiace v. I καὶ μητsp'AΜΗ μοῖρα τον Σύσαντά τε καθεῖλε pro ΑΛΛ H. OIII EPUS, quem illo loco poetam imi tutum esse aut non praeteriit Alexandrinos es. Schol. , praeiverat dicendo: ἡ γαρ πατέρ' μου ἀπέκτανε δῖος χιλλεύς. Iurima autem Lauretitiani codicis vitia ex unciali scriptura prognata nutfeliciter a in coirecta sunt a v. d. alit etiam nune corrigi possunt Pauc exempla asseram. i. v. 67 Δεisa sumes,

INON Elinsteius sollerter eruit ΚΑΙΝΟΝ - ΑεΙΝΟΝ i. e. κλεινὸν quum optimum emendationem iniuria sprevit indorsus non reputans καόου dici non potuisse nisi de eo, qui

mortu B ut repudiatu uxore linti duxisset, quiae res non cadit

97쪽

7s Ad idem genus erroriim pertinet, quod vitium ego in hae bula v. 273 sustuli scribendo ΚATTAC καυτας pro QTTAC κλυτῶς .

In Electr. V. 8 θέλεις μείνωμεν αυτο κἀνακούσαμεν γειν certissime corri endum καπακούσωμεν i. e. καὶ ἐπακ.). Est autem literarum N et ii unciali scriptura frequens confusio.

Ex similitudine vero literarum, et O causam repeto, cur in Trach. 88 legatur ἐξώδης οσον pro uita Ganris, qu0d quanto usrestituenduin ' similiterque confusio literarum C et E peperisse

Videtur terii pus praeSen μκημονευει Ρhil Oet. 2l, ubi necessarium est Futurum μνημονεύσεις. Finem ut ud nolationi imporium corrigendo locum, multis frustra tentatum, O C. 47 sq. V ουν em τοι το ξανιστανα πόλεως l δή τι θαρσος, μὰ et φῶ. In IAP latere puto Aps i. e. παρών.

113I et II 56, Trachin respondens formulae vernaculae in seri . V. M ut spuriuui e textu liminavit underus Male cctum auehii tuiti in dorsi ad h. v. iiii Otationes Proditu ut ei lite ei sus statim ab initio illani vanitatem, quae inhaerens optimi ceteroquin regis moribus, pro parte Saltem excusa sati in eum crudelitatem. Misericordiam otius spirare quam vanitatem auehius, opinor, non dixisset, si verius iudicasset de Oedipi Eiso ita, ut iis gravissi inuin ilium το μεῖζον ἡ κατ α ρωπον ψρονεῖν prorsus praetervidit. Ceteris vero argumentis, quae pro huius versus κησι- τι pugnant, hoc accedit quod, si eum retinemus, maior es Oedipi orationis concinnitas ita enim versuum numeri, quibus singulae sevientiaei contrario erraro apud Eurip. in A. F. v. ι Λυκός οι ὁ κλεινος αναξ δμώλεο scribitur pio και ὀς, quod poetae reddo, es. v. 567. Ineptum enim est κλεινος in Megara oratione do viro, quem non modo odorat sed uitanimntemnebat. b. v. 78 pro κελαινον ἄρμα eum auehi malim τὸ κλ/ινον 2 Eadem confusio pessumdedi Eur Med. v. 739, ubi editur μαο τάχ αν τιθοιο, ut violenter correctum est pro απι it O ,κεt , in Una m θοιο At in mΘOm laiet ΠPOOIO, quare corrigas α.Gκ ο κ μ λ μ set Iο τ ὰν πρόοιο. Sensus enim amicis fas inimieta meis, ne eorum per Prae eo caestis uino negliναι.

98쪽

v. l. στέρξαντες. Verbum στέργω sere signineat αρμιττεσθαι τὸ παρούση τύχη, i e uecommodare ae ad ea, viremutire nequeunt et hinc aequo et laeta animo ferre et O. C. 5l9 Trach. 99 et . . . . Itaque huius loci sensus esse videtur liueo: immodo assecti πως δια χείμενοι 3. quo animo edetis, permisi timore tranquisii Et sic sere Elinsteius, qui fortasse vertendum est: --η perduci uti spem salutis Mentes Dindo sius nixus loco O. C. 109 sqq. τί;ξα, s non diversum esse Rit ab μείροντες v. s. At obstat, ni fallor, usus oristi. Ita enim poeta scripsisse στέργοντες. Ib. θέλοντος Mente suppleatur: εἰ δυναίμη . V. o. βωμοῖσι τοῖς σοῖς. Frustra Nauchius, quem soritisse decepit Aeschyli locus Suppl. 365 coniecit δόμοισι ' Recte enim

Schol. οὐ γαρ , θεου βωμους παρεισιν , τους προ τῶν βασιλείωνιδρυμένους, neque huiusinodi κετεία sine ura cogitari potestitiis x v I 2 per βάδεω intellige arae gradis, tu quibus suppliees depositis velamentis consederant. V. 3 sqq. Vulgata e codice scriptura gruvissimis dubiis

obnoxia est Nam primo si ipsa verba per se spectantur, malo membri generali atque indefinito οι - - οντες opponitur

membrum definitum substantiu lapsis est Brunkii eo rectio), secundo post Zo ubi exspectaveris οἱ γαλλα θεω . Sequitur ο ἡ θέλγ . εκτοί, terti suspecta est illa inest adipelivi επιγ.. κτος, quod is Suni diectivum IUλεκτὸς in tragicomun scriptis frustra quaeritur. Accedit quod de hae quidem lectione odiei non satis constat Duebnerum inter et Gustavum olfum, qui οἱ δὲ ἡδέων, erasa iterupos a m. r. legi testa iur. Sed etiam gravior dissi- cultus nascitur extrinsecus ita in haud in te egitur, quom OGO Iovis sacerdos . 3 longaevos illos sacerdotes una cum insantibus et adulescentulis sic enim explicantur . 6 sq. uno nomine et in complecti potuerit θεοῖσι μέν νυν συκ ἰσούμενὸν σ' ἐγώ ουν οἱ δε παῖ δός ε μεσθ' *ίστιοι. Sensit eam dissiculiatem ei nekius eamque tolli posse urbitratur Scribendo παντες,

99쪽

quod me iudice, in hae quidem sententia admodum langueres, neque sic tolluntur ceterae, quas modo enumeravi, dissiculiates.

Praeterea illud παῖδse aliquod eri praesidium habet in v. 58 παῖδες ix τρο , V. 13 λλ' τάχιστα, παVδες, μεις

et v. ψ παῖδες συμεσθα Licet enim concedam hasce appellationes non per se solis desilire aetatem eorum qui compellantur mirum tamen iam crebro illas iterari, dum

nusquam iacterqiuim dubio illo loco de quo agimias, en una neque Merdotum ista mentio, quo tamen honor is certe caussta rege speciali nomine compellandos fuisse credideris. Non ergo, se me audius, interfuerunt huic j sol senes praeter ipsiim Jovis sacerdotem, quo duce supplices regis

lavit σύ γ' ω γεραιόκτ i. postquati uirius ipsos Supplices allocutus

est. Ad amussim his responden V. uel sq. γωουν οιδε παῖδες. Quae sensisse videtur Nauchius euius tamen rationes ignominlocum, de quo agamus, sic corrigens, ut edidi. Ipse suspicabar: βαρεῖς' ιρεύς γ εἰμι ηὐξος κτJ. s. iiii 5 5 Reetis sint autem N. contendit Vocabula οἱ δε υν γηρ βαρεii uiore tragicis satissamiliari, spectare solum ovis sacerdotem.

Iam alia oritur quaestio. Necessarione fonte supplicibus intermisse eo iandi sunt 3 endo ea quaesito ab interpret

de infantibus uecipi sponte apparet Ari vero Ment Debent, si constat tragicos vocabulo νεοσσός, νεοσσοί enim sunt οἰ- υδέπω μακρὰν πτέσθαι σθένοντες, ut recte iam olim observavit Musgravius)usos esse de olis fansibiti . t dicitur uiuis de adtima, ut apparet ex Aeschyli ho ephoris v. 25 cs. 50 l), ubi Orestes se et Electram, adulios ambos. τοῖ οὶ τρου χαριν ita Vocat. Hinc forsitan non absurdum fuerit suspicari vocabulis οι--σείνοντες non intelligendos esse insanies sed adulescentulos, qui deinde vocantur δεο et mox dira Ide, quos misericordiae excitandae gratia sacerdos cum pullis comparaverit, quippe qui alietio auxili ad dirigendum vitae cursum nondum ut possint carere. comparare possis vernacyli sermonis formulam visis opessenu telen κη'eu riseri, ita respondet Latinae natare ne ortire. qua interpretatione hoc lucraremur, ut demto ornatu poetico haec esset prioris membri sententiu οἱ ἐν νεοί, ο γέροντες,

100쪽

82- Gissile subiungeretur altenim membrum, quo illud explicaretur ba ἱεμυς , - οι δε--λε σοί. V. 17. σύν γή βαρεῖς i. e. Mares annis, ut loquitur misi

Sat. , , V. 4. αρύς sensu passivo π βαρυνόμνος , ut instav. 673. V. s. λικτοί, ut Videtur, αριστινh1ν.V. 20. ακμ ο verbum unde ue ημα et mo1σις, cum primitivo Adisi frequenter is tragicis usurpatur pro καθίζειν Substantivum axo in Atticorum dialectu respondet Ionicae formae θωκος, ex Homero et Herodoto notissimae. Tragio a non

nisi illa sorina in usu fuit Aeschylo in rom. 280 en 833, illi si odie M ideo, hic e Brunckii coniectura θακος reddi-

nam saepissime quidem illitas libri scriba di finale vocabuli praecedentis praesgit vocabulo sequenti aut inversa rationest initiale iungit ultimae literae vocis praegressae sed id licere non solet, nisi ubi altera liter est , ut ambae literae M

δείματο- ἔχει, V. 6 6 συθείστ αυ, alia. Non tamen idcires veram esse puto Metilii suspicionem δευτείας πίον, qu si nua esset, simul corrigendum foret ἐπ Ισμγ 9S Vulgatam lectione' iam bene explicavit Scholiasta, quem secuti sunt recentiorum plerique interpretum. V. 23. σαλεύει Moschopulus: σαλεύειν κυρίως ἐπὶ γηος λέγετα, ότα - ἀγκύρας n im καὶ ἀστα ἡ ins ἡ - των κυμάτοιν

verbum Sophocli reddidimus e Dobines coniectura Compositum ἀποσαλεύειν sign. iactari in uis α μετεωρίζεσθαι--λατελὰγM, CL huc. I, 37 VIII, 16. Demosth. p. 2l3. V. l. βυθῶν. Recens Schol. p. runkium ἀπο ου σάλου βυθῶν σέ. Si haec est vera loci interpretatio, quam sequuntur,

ni ultor, omnes, ipsi fundo maris a poeta tribuitur nuctuum uasio, mare funduis agitante procella. s. Antig. v. 584