Oedipus Rex

121쪽

συλλ.αβωνται αὐτῶ. 'δει enim, it aeque δδem ignarva rumoria de caede, quam Udiu facinori/, non uno demum, longo te ore praeferia o illud inreatigarem, ri non uberem ali Oid iudieii nempe oraculum allatum a Creonte, es. v. 212 ut putat indorsus). ne sero, nam poti inium internetum demum istis me redemissum, bis est. Vocabulum μακράν hanc interpretationem adniittere persuasit mihi locus Euripideus roud. V. 60ci pτ' ιμ' ἀδελφοι is τε tac ἡμας πατηρ ου μακραν δέξεσθε με neque igitur necesse est cl. V. I et os' interpretemur procul is augurem, ut secit uni aliis Selineideminus , qui Propterea, recepto ex apographis quibusdam αυτος pro αυτὸ , voculam , delevit, locum sic explicans rem obiε propoηam, quia olua meatigara non multum proficerem, ι Ne qui se mZabeam indietum. At ne recepi quidem huc ora ectione, quem ille volui sensus nascetur, rimo quod ita sis ad ἐξ poeta addidisse υμῖν, eeundo quod formula υ γαρ αν ' necessario spectat ea verba, in quibus es gravissimum sententiae pondus, itaque referendum est ad illa ξένος μεν τοὐλόγου ξένος τι πραχθέντος quae mox stabiliuntur verbis υσυρος - τελωὶ, non ad tino. Drtio quod aliud est rom in reinstare, aliud in v figando procere. Qitamquam igitur procul ab lia tum interpretatione tum emendatione abhorreo, nolo auae reticere me quoque dubibiare de vulgatae scripturae integritate. Vix enim σύμβολον ad oraculum illud referre posse credideris, quippe in quo nullum de interfectore indicium appareat. Quocirca nescio an corrigendum sit: ο, γαρ α μακραν ἴχνευον αὐτο κοὐκ χοντι σύμβολον hoc sensu: vae dieam aeque ignara aermonum de Iuli morte in hinna Miseris: minua, id eres non inreat, gar lavo temporis si praefertosa neque omni arens indirio,

h. e. tatim rem investigassem, quum recentem indicia nondum descerent.

V. 222. Ἀ- δ Ἀστυας γὰρ οὐ Ad constructionem comparat Ellipsis, huic formulae propria, saepius a scribis expleta est. Ita . . Herocl. Iv. 144 om γαρο αν τον καλλίον ne ταρδον ro et rio ει χώρου δνttas ν ονε ε fit strat, o ησαν τυφλοί ultima quatuor verti, inriseia esse loeum irrepicientibus apparebiti

122쪽

sequi exemplum e ni, qui ex apreophis quibusdam pro αστός subsilitiant se; Perpetua autem es in librisim uiriusque voeabuli confusio. Apud Euripidem in Suppl. 355 λαβύ υ

Meinelitus idem vocabulum Sophocli reddidit O. C. I2, ubi inlaticii mei inmethius . S. p. 60 proposuit ις, nec meli Nauesctu υἱός. V. 227. Locum aut iii scium esse dixi aut gravissime depra- ratum. Nihil certe hucusque repertum esse reor quod sum ciat. Hurtun iis de sua coniectura edidit: κι μὰν ολῖταιτούλαλη , εα ξίτω - κας αὐτά, non memor Graecum esse ἐπεξίτω - ἔαυτ . Non magis probaverim quod in

Teubneriana editioiae de suo scripsit in dorsius -sξέλοι, ut sit crimen obterfullius, nam, ut taceant ptativo locum non esse,

visam esse eam coniecturam verba α- καις αὐ σου, quae ita idone sensu careant, satis evinculit. Denique repudio, quod nuper post ludesium et Nauchium proposuit inmetheus

K. . p. 92 καὶ μη οβείσθω τοὐπίκλ η πεξελεῖν κτε. , quae e violenta mutatio est, et aperte pugnu cum notione

verbi πόξαιςειν. Bene iam monuit artungius λειν, ἐξελειν,-εξελεῖν ἔγκλη - κατά τινος Graecis inaudita esse necis. 1420, quo loco abutuntur muci, πεξαιpsis signiscat obdurere. V. 29. ἀστεργέ α πικπν per litoten, ut Repe τερπης pro λυπρος et apud Oetas Latinos inamabili pro invi/tia, odios ponitur Mox ἀσφαλής satis defenditur loco O. O. 288 neque ulla causa est, cur cum Dindorso in e neriana praeseramus Grammatici coniecturam ἀβλαβής. V. 230 corruptum esse ne ui dubitat. lerique critici sedem viiii quaesiverunt in Vocabulis ἐξ αλλης χθονός, quia ius sisset oraculum μύασμα χορας - τευαμφώνον χθονὶ is τενυλαύνειν, neque igitur de peregrinis esset quicquam edicendum. Hinc Wundem partim e Vauvillarsii partim o Misi coniectura edidit ἡ ξυλλης επς, quam mutuli Orieni non ussicere intellegens einisoet litus praeterea rescribi iussit: ἡ αὐτοχειρα, . ., ipso in expreto, ἡ ἐξ αλλης χερος η κα οικειαι χερσὶ πύργον

123쪽

ποιήσαντα. At neni incile probaverit hanc sententiani verbis

ita correctis inesse. Erat, quum putarem Sophoclem in Trach. 391 similiter loeutum esse ubi seripsit: οὐκ ἐμων ὐπ'Ἀγγέραν ἀλλ αὐτόκλητος ἐκ δομων πορεύεται , sed huius loes aliam rationem

esse neminem utrumque O um lilige Iiter comparantEn latebit. Aliam viam ingressus est Nauchius in αλλον latere ελοθυτ' Suspicatus. At ne sic quidem tollitur difficinas; nam haud intellegitur cur haec speciatim addere rex, quum iam in superioribus 224 sqq. generatim dixisset: οστις - Λάιον - κάτοιδεν

ἐκ τἰνος διωλετο, τουτον κελεύω παντα σημαIνειν μοI.

Recte tamen Nauchius hoc perspexisse mihi videtur αλλον depravatum esse, reliqua sana, et, nisi egregie ultor poetae reddendum est G ἐλάων an ἐξ αλλης χθονὸς τον Nempe Oedipus postquam dixerat ri via e/tra. i. e. civium Thebanorum nomis Lati interfectorem, eum omnia indieare militabeo aptissime subiungit m ero vi Hemirena ἐλθων ἐξ χθονὸς ZZebi ἀπ- Dei a uesorem omnint, ne aceto. Si demum intellegitur quorsum specten sequentia, γα κέρδος

τελῶ 'γω χη χάρις προσκείσεται CiVibus suis reci erat, a mregrinis fetu solliceturque ii tum incedem iam gratiam. Ne quis obmoveat huic coniecturae, non satis recte si sibi re pondere verbo κεἰ μεν οδεῖται et ij - - ἐλθών, secimi reputet omnium consensu ista depravata esse.

V. 237. Si ista sanum est, θρόνους ex ιυγμα additum sit necesse est; nam, ut nihil est riuus quam παπι νεμιν es Ai. 101 et supra v. 201ὶ θῖόν- ouis nec dici memilii, nec qui

diei potuerit satis intellego, sed onstanter Graeci dicunt θροώους σχειν. s. o. c. 1351 Aesch. Sept. 205 Eur. . F. 67. Praeterea . . offensione non caret, quod post breve inieri vallum v. ι idem verbum ἐμει, in eadem senarii se recurrit, quam rem, nisi ubi cum emphasi idem vocabulum repetitur, anxie Sophocles, ut omnes boni poetae, evitare solet quod in paucis critieis bene observavit eimsoethius. Vix igitur dubito h. l. scribae oculos aberi asse a v. 10, 80phoclem autem recte et ordine scripsisse se εγο κράτη τε

124쪽

και θῖόνους ἔχω, ut secti in Antig. V. 37 Πατη--, καὶ θρόνους ε χω. s. infra v. 586. V. 238. μητ ετ δεχεσθαι. s. ur. r. 13 ἐκκλ ρομαι γαρ δωμάτων ποι δει. - Μητε προσφωνεῖν. s. ib. 75 πω ἐγ-ιγα οὐ μιαίνομαι σε εν, ex si a sqq. Ad χερνιβας νέμει osib , 1601's γου θίγοις αν χερνέβων. V. 240. χέρνιβας Fortasse non iniuria ergkius plinuit Primae manus scripturam χέρνιβοe, qui potest esse genetivus partitivus ui νέμειν χέρνιβος ad verbum significet tribuere parilem aquae ἰ--is. Neque singularis numerus insolitus ost. CL Soph. rugm. 708, Aesch. Eum 656, ur. te. 100, Η. F. 929; qui locus rem egregie illustrat δαλον χειρὶ

δεῖ φέρειν δε χέρνιβ' βαψειεν. s. Athen. IX p. 409 et inprimis Arist. Pae. 56-962. - κοινός pro νων dixit etiam Aristophanes Vesp. l7.

V. 244-254. me transponendis V. 216-251 os 27 Ribbeckius egit in Museo Rhenano XIII p. 9-132. Non autoni

huic primo aliquid horum suboluisse apparebit legenti obraei notationem in Advers. II p. 32. Praeterea vero ipsa res clamare mihi visa est, versum 255 δ' es γαρ ἡ τὸ πραγμ α

με θω.ατον τε statim sequi debere post illa: ς το Πυθικὸν θεου μαντεῖον ξέ*ηνεν ἀρτίως μοί neque minus V 21 sq. ἐγω φῶν ο - τοιοσδε ν τε δαίμονι ri non potuisse olim obtinere

alium locum quam os illa verba ν υ γ μιὶ v. 258 -- 'Aγήνορος v. 208), quibus rex significavi se,

Lai successorem, illiusque viduae maritum, nihil intentatum relicturum esse, it caedis auctorem pervestiget. Idcirco illos quoque M. loco, quo nunc leguntur, novere non dubitavi.

θεηλατο 255), quod sane memorabile foret breviloquentiae exempluna. Ego cum ceteris criticis Burioni correctionem recipere non dubitavi, nisi quod pro τ' correxi γ' quod ominem dari Meinelitus An Soph. p. 24, bene monens τε post κοινων hanc ioiam orationis partem κοινων - εκπεφυκότα coniungere cum proxime antecederi tibias. Eiusdem viri iudicium in Teubnerian ed. probavit indoinus.

125쪽

V 261. τε παlisv - οἱ M 9. Infeliciter auehius κύματ' et κυ 1αατ, paullo melius Harum uso ματ pro κοL αν substituendum esse coniecit. Longe sane bis opinionibus praestat, me iudice, obmidui suspicio, quum proposui in Philol. u. 86I: καὶ ων i. e. mihi e Laio τά, αἱ δων οἱ ν' - κω.

α εκπεφυκόγων, niSi quod fortas8 εκπsit κότα servari poιerit. Nuper tamen vulgata erilitiira egregium defensorein aeta est Meinehium, qui interpretatur: comm e nobis uti e eri liberis semitatis inolo inser ad uin, quina dicas κοινῶν τε παίδων obscurius sane, si ita seripsit, poeta, locutus esse censendus est et idcirco vituperandus. Σοψον τοι ait Elirili illes, τὸ σαρες, ου ο μη σαφές neque eo itio laborat, quod hic poeta, similiter repetit adiectivo oo , dixi in Ione V. 652 κοινὴν τραπέζης δαιτα προς κοινην πεσών. V. 264 ταν Non necessariam esse Muduit correctionem τοbis' pro τάν hodie ore convenit inter criti eos, certati nilaudantes i. 346. Addere possis locunt Aristoph. V p. 334 - γα - ὁ τ αυτ ιν εἴργων, καποκλείων, - , nisi, ibi potius aut mecum legendum sit τὰ γάρ Dr ω τῶν ὁ ' εἴργων, aut οὐνταυθά εἴργων, quod in Lindisiis Ariuol eis proposuit Ietiaekius. Quaerendum autem loco, queri tructamus, uti pr0pter comparationem σπερεὶ τοὐμου πατρός r0n0men demonstrativum GD recto omitti potuerit. Ego quidem de ea re valde dubito Videant alii. V. 244. Da nisi v metinnunge die Rede ist, sonderit OVun andiunge is τοιοbos verschrieben sur τοιοῖσδε. V eim- Soethius . . p. l. Argutius quam cutius, et acutius quam Verius lV. 245. dies . Rarior est iu stagoedia forma inedia πελομαι, cui loeus concedi non videtur nisi in melicis. Quare apudi Simillima eorruptela laborare mihi videtur Iocus Euripideus in Oreste, I 054, ubi Electrae licentici πῶς α ξι eo νω ταντ δν, H θεμις, κτανοι καὶ μνζμ δέξοιτ' respondet frater: Ηδιστ ὰν I ταυθ' ' ρῆς θ ψέλι ν ς ἐσπανίGμεθ', coat κοινον νεζὲν Epoli. Non sepulehri communio , Opinor inde sequebatur, quod amicis destituti essent, sed utriusque praematura mors, qua flebat ut sepulchro indigerent. Procul dubio igitur reponendum: ωστε και - δεοῦ τάφου ut τε sepulcro nobis opus sic

126쪽

Aesch in umen. 199 αμὸς συ τούτων οὐ μεταBιος πελει verius mihi videtur πέλεις. V. 251. Πίως. Non meiniIaerat Iei uisoethius loci Sophoclei

in Electri II8 λ μ τίμως κἀθέως θαρμένον, quum R. p. I infelicissime coniiceret ἀτέκνως Adverbium ἀκάρπως non tantum fructus agronam sed etiam iiii tragicis et

μέν εἰ ἀνοσίων δε et D. Hinc recto Phrynichus eis. p. 14explicat οἷον μιμεοος θεων ἐπικουρὶας παροίτης. V. 270. - mutandum erat in ιις quocum saepius in codd. confundi constat. Diversa est eorum locorum ratio, quos ad h. l. tuendium excitavit underus Herodo. 85 exis. ἀτον Valet μαῖνον. Rectissime, ut hoc utar, Diox V. 24 in apodosi ad Qtur νιν, quia ibi sententia interiecta a prodosi dirimitur. Cf. Trach. 28 sqq. et Electri 36 sqq. 'Λνι λαιὰ ἀναδιδόναι fruges tam ipsa erra dicitur quam, ut h. l. dii. V. 272. Ad dictionem compara Electr. v. 370, Antig. 4. Aesch. rom. 87I. - πότμος est vocabulum medium. I. Aeso. Pers. 695. V. . 218. Porson emendationem αμοῖον contra maydesii coniecturuia κακον κακας νιν ύσμορον τρίψαι βίον bene tuetur Mein iusAn. Opli. p. 25. V. 250. Annotare neglexi in vari lecti me ξυνει-ος codirexisse pro συνείMm. V. 275. Cf. O. O. 1121. V. 276. s. Ant. 329 το γαρ l πρῆγμ υτ εδρας ολ εἶδονοστις η ὁ δρῶν. V. 278 τού πέμψαντος. s. infra V. 301.

V. 276 pro ram Eustathius p. 309, έ, memoriae inore, ut videtur Dindorsio. D. A raro uti. s. o. c. 76,

et 284, ubi do in apodosi missum.

V. 280. ἀλλ' ἀναγκάσαι θεους κτἐ Similis sententia legitur apud Euripidem in Ione V. 37 sqq ἐς γαρ τοσούτου Ῥαθίας ομεν ἄν, εἰ τῆς θεούς κοντας ἐκπονήσομεο, φράζειν μὴ θέλουσιν προβωμίοις σφαγαῖσι μηλων ἡ οἰ-ta re M. Romanis id non omnibus aeque persuasum fuisse, docet exemplum ulli regis apud Liviui I e. 3 exu. licet rara et illis ea relictio videretur.

127쪽

V. 287. Bene intellexit Moine hius hic locum non esse verbo modi πραττεσθαι Similiter apud Aristophaiiem Vesp. v. 83 corrigendum puto φέρ' ἴδωμεν r φέρ' ἴδωμαι, quae formis comoedia prorsus aliena est. V. 292. δαπόςων. mio rumor propius aberat a vero.

mente poetae prorsus aberravit Schmidtius, qui coit iecit quod si verum esset ho colloquium iraepte abui daret. s. 122. V. 293. rimus Diri torsius ex unonymi coniectura edidit

τὸν δὲ μω οὐδ- Hesmmethius autem intelligens ne hδquidem ferri posse proposui os m. S. p. 13. At in o.

loqui non potuit, nisi si desperaret de iis, quae ipse aiillo ante in contione v. 21 sqq. edixerat Perspicuum vero est regem chori verbis θανεῖν ἐλώχθη προς τινων ὁδοιπόρων sic sere debuisse respondere: Audini et evo, ae nemo in quia aemu commiserit. Hinc verum esse uio: τὸ δρῶντ' ουδεὶ θροει, quod olim scriptum ΡοCI utile abiit in Pol, unde mox autum est ΟΡΑΙ. Vertili iii θροων r λέγει diophocli est in deliciis praeterquam enim t. l. et v. 320. ubi restitutum

es a Bergia μο φορῶν, decies septies legitii in libulis eius superstilibus Fortasse his locis addi potest Trach. Is ubi nescio an in opa idem v viii delitescat θροεῖς), quod moneom usum OIuni, qui in sanando illo loco depravatissim ingenium experiri velint.

V. 29 . Iure spreverunt critici underi coniecturam τρέψιιμόπις. Nam eis vis NMii Sophocleum est e bene Graecum, δείματος μερος τρέφειν subabsurdum M. Nempe μέρος s. μοῖρα,)τιυδ Grae ei iungere solent Verbi ἔχειν, λαμβανειν, λαγχάνειν redsigniscandam eam notionem, quae subest compositi μετέχειν, μεταλαμβάνειν μεταλαγχάνιιν In plerisque edd. recepi est coniectura Tricliniana διίματός, ἔχει μέρος, in qu me risulcrum esse nec praeterea quicquam, fugiet neminem. Hinc

cum indorsi admisi correetione minariungit. V. 297. Sine idonea causa haec tentat eimsoethius K. S.

D. Isb), ἀλλ' ὐξελέγξαν is πάρεστιν coniiciens, quae tecu0 me iudice, est vulgata deterior Mihi exin, quem ἄγουσιν v. 29s),

128쪽

108 Aeschylus Septi es abstinuerunt ab imitando loco Homerico

de Calchalite ο τ κδει- τ θυτα τα τ εσσόμενα πρό τ οντα, quem poeta in in iis tigeiaiosus Euripides saepius expressit. CLHelena v. 4 Iph. T. 26s, Ion. 7. ib. ακτα τε αρρητα τ' i. ire τά τε καὶ ἄρρητα. V. 80 l. 'ονοστιβε vox ab ipso, ut videtur, poeta formata

non iis li. l. reperitur Analog πεδοστιβης, στιβής, ευστιμής, et apud sequiores μοστιβή, - μονοστιβής.

V. 305. . o μὴ primus recepit undems, quem Inlidoreus et alii secuti sunt oberraverant scribae oculi ad . 30g. Minus plaee Fritetschi coniectura, quam Berghius recepit, καί.

V. 308. , Prorsus inutile usi sensun ne prope lixerim lun- ,,guiduui est Stud b, quo debilitatur potius sententiae vis,,quam acuitur. Neque ullo uti loco Sophocles μανθά,si, ,,coniunxit, qui si vim notionis quae subest verbo μα-νων Aintendit, μα-- dicit constanter' MLinoivs n. O .

p. 226. p. inur. el. 20 correxerim εκμαθουσα - pro δ' b. V. 3l2. θσαι σεαυτον κτέ. Similis est orationis color in lectra v. 987, ubi sororis implorat auxilium: παῖσον ἐκ κακῶν ἐφω, παυσδὲ σαυτήν. quierus Od. u. δο αλλα σάω με ταυτα σαω ν ἐμέ. V. J6. τελη λύη π λυσιτελη. Eodem sensu nudum verbum λύειν usurpat Sopli. l. 005 λυς γαρ ημα si δὲ earta*ελει. Saepius sic uripides sed cum Dativo casu CL Med. 566. III et 362 Alc. 63l. esych. λυει λυμιτελεῖ ortasse

eodem verbo usus es Euripides in Suppl. 597 Hsi δ' οὐπώφερε βροτοῖσιν H. ubi libri variant inter ρέρει et λεγει, quο-rulia verborum neutruli ARIIS Rptum est. Λιι ει Spe ios Suspicatur Hein Soetilius. - sententiaui apte comparaveris Trach.

31 sq. qui locus his Tiresiae verbis illustratur. V. 18. QMO . e ἐπιλαδόμην. ut σώγi 0 σώ Mais dicitur pro μνημονεύω cs. O. c. 4530 Trach. 682, Aesch. Prom. 583, Eur. Suppl. 9l6, et. 26 sq. V. 20 sqq. is μ'. Similiter, sed arte Orage inferiore, apud Euripidem in hoenissis v. 89 sqq. Tiresias oraculum Creonii aperire recusat Creon, ut loquatur, aieni impellit V. 322. εὐνομα Tiresias, qui ut alas pollinis publiea fruebatur auctoritate, reticendo Phoebi oracula, si non contra

129쪽

scriptas leges, ut certe coniris τούς ἀγράφους νόμους peccare Oedipo poterat videri. Quare fortasse nihil novandum. V. 324. Dindorsius ii ed. Teubner de coniectura sua edidit: ορω - ου τε σοι τὸ Φίνη. ιὸν προς καιρὸν ρθως, μητ'.ω ταύταν πάθω in qu lectione ista mihi displicet et post τὸ ni talor, requireretur piativus, ut legitur . . nun685 εγω οπως συ μη λέγεις ορθω τάδε l ού τ' ἄν δυναίμην ii τ' επισταίμην λεγειν. Ad still)uidum iStud ὀρθῶς defenden tum alios requirimus delusiores quam Lucianimi, unde in dors citat

ὀρθῶς κατα καιρ vol. III p. 2 l). Quae autern e Sophocle inert&καιως ὀρθι v. 853 infra, ubi ipse probat verissimam emendationem δίκκ οήθου, et Trach. 347, ubi hoc ipsum legitur,

I ilii huc astere nemo melius intelleget quctili ipse vir praeclarissimus Etlaui in eo sallitur, quod ait scholiastaui ad i. l.

explicare μηδὲ per μή interpretaniem καγ- νη μη προς καιρὸν a nati φυλάσσομαι. Nuxu, si quid video, hic recte solvit voculam 8δ in καὶ Similiter v superiore οὐδἐ σοὶ non Vulet, Opinor, ne tibi quidem, sed et etiam tibi homota haud raro Graeci dicunt: εἴ τις και ιλλος, κἀγώ et siuinia, καὶ posito in utroque membro. Hoc vero libens indoin concedo purum probabilem esse aposiopesin verbi σιγῶ, o quam confugii Scholiasies.

Nesei igitur an vera sit letiissima Obraei eorrecti ὐστ' Οὐ μη εγω τρωτον πάθω . Comparari poterit locus Aristophaneus

quum dubitat medicina perquam incertis, ut vel ex ingenti coniecturarum numero potes apparere, quarum rumipuose' memorabo. runckius ταμ' ἐξωΘω debuerat exin ἐξανέπω, ut ait Dind. Dindorsus ταμ ε ξανοίξω vel ἐξελίξω, es. E ir. Suppl. 1 ν ξελίσσεις πως θόου θῖσπBματα At ibi de interpretando non de periendo Oraculo sermo est. Quare hoe quidem nomine praetulerim τάμι ἐξινόγκω cl. Trach. 7 I: M i , ξήνεγκας, α κνον, Θον Nuperrime Meinelitus in An. sopb. p. 22 ταμ . ως ν ἡ ω i. e. unquam ego meu vim que δο/ube t essabor, ut εἰ πω sit explicaeli voculae es cl. Iesych.

130쪽

ψω εἴarce). Aliis nescio, sed mihi ista fotin ne is habeo huie loco parum convenire videntur, nec cur Tiresias adderet satis causae fuisse puto. Meliorem iam iniisse mihi videntur qui ἴπω sanum esse statuentes viti sedem quaesiverunt in voculis 2 a M. In his est C. F. HERMANNUS, qui proposuit τὰ μασσού ιπω, non male. CL Aesch. A g. 598 και Κυν τὰ μάσσω μεν τ δε γ.εγειν μοί; Minias Diihi placet Bergrianum μουν ἀνείπω S. α μουστινει- Melius errem, quod reposui Hur ungius θέσφα εἴπω. aut quod edidit Nauchius αυωγαο .lim. Eodem tamen iure possis τί γνωτον is et alia fortasse haud pauca ust ut nilqui quam certi de hoc loco statui posse videatur. V. 35. ὀργάνεια h. l. π οργίλ- , alibi ident verbum Olionem habet intransitivum, Dγἱ σθαι. s. Trach. 552 et Eux. Alc. 1110. Mirum est formum ὀργἱ ιν qua risinphanes, Pluto, alii utuntur, uisquam apparere apud tragicos, pudquos tamen forma media liuius verbi non est ili frequens. s. 339, 36l. Satis iam explosa est summi Hemsterhusii παραδιόρθωσις ὀργάσειας, quae imposuit Ruhnkeni ad im lex. p. 129.

V. 336. ατ ς εύτ ητο Gl. πρακτος, καμπης AgΠOScit Eustathius . Reiicienda certe Selioliastae interpretatio: τον η τελευτην παγοντα τοις ητουμενοις, quam probare Videtur

Dindoinus. Ni quid pectu tum in re scribis, melius cum Nauchio intellegas infractabilem mi de ma mellis inde, nisi aeriurlomti. Cogitavi de reponendo εκ ανεμύνητος i. e. et inde Πω, Vel καπαραίτητος i. e. et inerorabili8.

V. 337. ἡ σο υγήν). s. O. C. 855, ubi idem animi vitium Oedipo exprobatur a Creonte. Adde ib. 95 sqq. V. 338. ἀλλ' ὐ ψέγόις. His verbis, ut recte ait Naucrius,

cuni emphus repetitur cogitatio 1μέμψω τεην μην. Locis, quos tari, reddatur Eurip. Andr. II 1 στεῖρος ουσα μόσχος οὐκ ἀνἐξεται τίκτοντας αλλους, ου εχους αυτη τέκνα. Temere igiιu quem iraciamus locum vexavit Hariungius violentissime rescribens αλλα λανθά=si Obber verbum φέγsi reddatur Sophoclio C. V. 59s ubi Theseo ritu ausi Oedipus respondet: μανμαθης μου νουθετει, τανυ δα Cui ille δ ιδασκ ' ανευ γνούμης γαρ οὐ με χρὴ λέγειν Genuinuti esse ψέγει vix poterit dubi-

라틴어 텍스트