Oedipus Rex

101쪽

δυσάνεμον. Neque, licet singulari numero βυθό diei soleat es Aa 1087, hil. 783 O. c. 500, fragm. p. Plutior p. 17 α, Prom. 30 Cho. 500, Suppl. 403, r. Inc. 68ὶ pluralis

numerus illi interpretationi obstat. s. trag. desp. r. 3. , quod colorem habet omnino Sopbocleum και με συμ*:ρας αεὶ

βαθεῖα κῆλις εκ βυθῶν ἀναστρέ i. At vel sic tamen de huius explicationis veritat subdubito non tam propter Genetivorum, quorum alter ab altero pendeat, coacervationem neque enim illud plane est insolitum quam propter nivitat huius Ompositionis Obscuritatem. Quid autem, si υ s fuerit participium verbi βυθῶν, quod me vi significe ς ε βυθον πεσεῖν, cf. Ai. 10823 Ita demum in h. l. quadrare elegans Brutichri versio

Latina nee poteδ ampliu Mer3um ρδtu anguineo aetollere eoFuf. Frustra autem viri egi egi adnotationes ad h. l. consului. Inuutiquiorum quidem scriptis, quae hodie supersunt, verbum is non legitur, sed reperitur apud Fleandrum in heriae. v. 596, et notum est verbum suctitivum υιι ιν es ἀςιστα - αριστ. ζειη. Ceterum huius loci vietaphoram egregie illustrant pulctierrima verba Aeschyli Sept. 795 de Thebis servatis ab hostibus πόλις - εὐδί - καὶ κλυδωνίου πολλαῖσι πλ ηγαῖς αντλον οὐκ Mξατο Compuratur igitur civitas, ut saepissime, navi cum procella conflictanti, neque eum clinei Win de dilunio cogitandum esse Videtur. V. 25 sqq. grorum et animaliuili sterilitas ab Aeschylo in Eumenidibus tribuitur viro, quod iratae Dirae terrae instillent. s. v. 78 sq. et 800 sqq. Hinc placatae a Minerea ipsae canunt 938 sqq Δενδροπιη- 4 μη et so βλάβα, -

ioοι χρόν: τεταγανδ τε. s. Suppl. 74-692. V. 27 s M adverbialiter α - τουτοι . s. indorsad. 18I. Apie comparaveris formula πρὸς S, μετα et ἐπιHerodoti lectoribus notissimas. In Anti g. v. 420 et Electr. 7l ambigua quaestio est, sitne de mes an de hoc usu adverbiascenti e0gitandum. V. 27 πυρωρος vocatur . . Poti πυρετο ρος), O C.

102쪽

260 Cerea infra denique 206 omini αἴγλα i. e. aera inbuuntur Dianae. V. 28. σκηψας ceu fulmen. s. Aesch. ers. 717 λοιμου τις λο σκηπτός et Herod. I. 05 τοῖσι τούτω εκγόνοισι νεσκ ηψε - λεαν νοῖσον. Alii iam attulerunt huc II, 47. Pra

terea s. idem ib. c. s. Verbo 'eumἷere simili vi de morbisuiuntur poetae Latini. Vide eerthampium ad Hor carni. 3, 3I. - . αυνm ea at vitiit. s. i. 275 504, 756, Trach. 1017, lat. haedr. 210 d. V. 30. πλουτιζεται. Oetae iniurastu lacti pini eorurn, qui h. l. allusisse eum putant ad Πλούτωνα, licet concedam tragicos interdunt plus usi huiuscemodi verborum lusibus indulsisse. Sed ab hoc certe loco ea sυι της est alienissima.

bl7 689 Suppl. 60. Eodem sensu mox μυοποι, ubi nihil opus est admittamus Sehesia sine coniecturam: ἴσως

V. l. δαιμονων ξυναλ. γαῖς. Re te scholiusta intellexit δαρμονων esse Genet obiectivum interpretans ἐν ταῖς πρὸς το sPν

κοινωνίαις καὶ πιλύαις Similiter infra 960 explicandum νίσου ξυναλλαγῆ, quod non satis accurate Bruninius verti moniintervenis comparari debet locutio νόσν κακcu, συμροραῖ. Simqηυγυῖναι Συναλλάττειν enim Si συγεῖναι, μιλεD. Cf. intha v. 1130, Eur. Her. 4 Dem. XXIV. p. 192. V. 35. Si lectio una, ξαυσας . l. Vale κατελιπας, ἔπαυσμ cs Train. 56. Celerum haud sciam, an posita scribendo σκληρα δοιδοὶ δατμὸν pro ου παρεἱχομεν, vulgarem verbi usum sequi maluerit. V. 37. Quod editur καὶ ταῶθ' ὐφ' - periturum est nemini

superioriam interpretum fecisse negotium Etenim, quid, quaeso, Thebani edipiam de aenigmate docere potuissent qui si ipsi

πλέον τι scivissent, non opus iis suisset, ut opinor, edi . Contra sana ratio postulat, ii deorum ope edipus dicatur griphum solvisse, licet nihil ipse comperisse ad enigin explicandum. s. v. 396. Hinc erat, quum corrigendum sus picare και ταυτα γ' μῶν τἐ , ut ἡμων pendere a πλέον sed

103쪽

85 retinuit me obsera ait post formulam καὶ ταλα idque nusquam addi particulam γὲ ' Videndum igitur an ab omni

parte satisfaciat quod etiam mihi Veni in mentem: - ταυτα Θηβων οὐoευ ξειδως πλέον τε Ad Verba ἐξειοί - ε ἡδίδαχδείς Cf. racb. 8 μητ' - στα μεχ γ γλμη da. θ ιμι Eur Phoen. 38 νους - ἡ GAων Demosth. pro monitione G. V. 88. προσθη κρη θεου ἐπικουρια Schol. Recte nam προστίθεσθαί τινι est: adiungere a partibu8 al euiva. s. . . v. 332 AuV. 1. Cf. O. C. 327. V. M. ἀλκην i. e. αποπροστρον του κακο5. V. 1. τας συμ*ορας, ας αποβάσιι:. s. huc. I. 40 ibique schol. queiti locu in in comparavit MusgrBvius et ὐσο e St thymnte si uoceδεα orentea), ut insin v. 483. Locus igitur unissimus, neque ulla causa erui , curru iungius rescriberet ἴσα - τοῖ βουλεύμασιν, quae praeterea inepta sententia est, siquidem siuliis non minus quani prudentibus eventus consiliis respondero dici recte possunt, quia mala consilia malos, bona bonos eventus habere solent.

V. 48. πο μίας mireris underi et Bergkii iudicium prae opum codicis eripium arripietilium variam lectiomem p. προσακλας upographo Flor. . Utriusque vocabuli e stans est in libri IISS. conlusio. II O. C. 043 ναιο της προμηθίας nescio an aptius sit της πρ θυμία, . V. s. μεμω μόθα. Optativus requiritur; si enim senientia ευκτική, non προτρεστικη. De s mst uica, quam restitui, vide Elmsteium ad Heracl. v. 83.

te natum est illographia, et inde actum, ut genuina vocula exciderit. Nec tamen mihi quidem placet laydesii coniectura κατ' O D. Melius ad sententiam M. elimidiius in hilologo 183 p. 10 proposuit dirasέ, Ne ιθοἱ Et οὐθα veram videtur, sed quum iam Genetivus αρχης perideatis Verbo μεμλημεθα,

i Suapte natura haec formula admitti neqnit in locis, qualis est Aesch. Eumen. II sq. ubi neusquo sine suspicione scribitur: Ο αλida ozχεται νεβρου δίκκν, καὶ revele Oiφωι ει ι tolli ἀεικi orti xων coeo υοεν. Ni sorte versiculus Xcidit post ρκ in τατων, pro iis tu eorrexerim καρτα, quod

104쪽

dimus ex eodem suspensa sunt nuda participia quare premtulerim ιμ--sα ῶς σταντες - i. e. se rini ita retardemur,

a qui prim in erret deinde re ferinas. V. 52. ρυιθι. O in Ol'nulla δάχεσθαι τὸν ορνιν οἰωνον i. e. aeeipere omen, Ilterpretanaent Obliterata est ap. Aesch. g. 623, ubi egistho dicenti 'Aλλα φιλα- πίκωπος οὐκ οἰγομπιθανὸῖ chorus ferociter succlamat: δεχομένοις λάγει θαγει σε τη γ τύχην καρπου θα. Expulso manifesto interpretamento, poetae reddatur δεχο νως λύγεις του ἱρνιν την τύχη καρπού αεθα. V. l. Schol. το παν του νου ει σε θάνει τl Corrige εις σὲ φέρει i. e. te mefat. v. 56. cisi τε πύργος μου c. s. t. si οὐ πύργο ς ου V. 57. se ημο. - ἐσω. Similis est abundantia in verbis Aeschyli Pers. 293 ιναυδρου ταξιν ηρημου θανών, ubi αγανδρον

per prolepsin additur. Uno vocabulo poetam. C. t dixit πόλιν σύνανδρον CL Aeseli. Os II et 716. V. e. αλγος missum esse in Laurentiano testatur G. Wolfius, quod perniarum est uehiterum . qua est oeulor uni a te

et in his rebus peritia, sugere potuisse. Agnoscit Rureni hanc vocem Teles M. Stob. Flor. 5. I, qui notabili varietate pro tribus xss. 62-61 exhibet dum hosce: α μὲν γαρ υ γ λγος

εἰ ἔν ριται, εγω ν μαυτὸ καὶ πόλιν καὶ σὲ senos, quae scriptu It placebat bauckio eui lubens concedo nimium serelanguere ista μουνον καθ' ο&υτὸ κοὐοέυ αλλον, neque uinus

εν ἔρχηται sol. v. I9 recte dictum videri. Habet tamen illa formula ἡ Γ μὴ ψυχή pro is colorem iis

Sophocleum, ut interpolatoris ea osse credere nequcam. Quis ignorat Sophocleum illud ex Antigon η εμ 1 φυχη παλαιτέθυ ηκε es mox V. 95, . c. 207 et El. 775. Fortasse igitur Teletem memoria lapsum esse existimare satius est. V. 5. πν ευδατα. Similia congesserunt interpretes, quae vide apud ipsos. Hinc Badhami coniecturam ἐυδμα vocavi invar leet i ta recesaariam. Est limen ita lenis et elegans, ut fortasse ae reli tetigisse dicendus sit.

105쪽

εύρον ἀτραπον δαμοHως ors Oυα. Paullo aliter infra v. 11 rτιν ἄλλην μαντικης ἔχω ξδον. Similiter Eur Phoen si SAκουε δή νυν θεσ*άτων ἐμῶν δόυ et Arist. Pae. 733 ημεῖς δ' α τοῖσι δεατα l ν ἔχομεν ὀδον λόγων εἴπωμεν - πλάνοις i. e. πλανώπινον. s. Schol. V. 68. σκοπῶν ηυρισκον. s. insta 286 σκωπῶν - εκμάΩι. Sinailiter D. C. 2 32 7Dι α ἀθρων, ubi lacuna fortasse explenda a boo exemplum: οὐ γαρ ἴδοις ιν ἀθρῶν βροτον ουτ ιν α ν), οστις αν ει θεος αγοι φυγεῖν δύναιτο. Prono certe errore librarii oculi ab Gri, ad seri a reberraro potuerunt V. l. πεμψα. Verbum εαπειν in στελλειν, cuius interpre- tamentum est, mutetur Eur. Iph. A. 100 cl. II et 896V. 72. τηνδε υσοίμην. Od. V ρυσάμην, unde Vulgo i νοῦ ε υσοίμην. Primus in Oodius Futurum υσοόμη requiri intellexit, recepitque eam lectionem auehius et indorsus in eubn riana Sed ne sic quidem locus persanatus est; nam spondaeus est in sede quarta senarii. In anapaesti eis quidem et melicis tragicos hanc sumsisse libertatem, ut brevem vocalem ante lite ram non producerent, satis constat, sed in senariis eos eandem admisisse praeter hunc locum hodie neo vola es nec vestigium. Unicum exemplum olim asserebatur Aeseli Prom. 235, sed duduin ibi e Medice restitutum est ξελυσα ut, η βροτου του - λαρραισθέντα ει Αἴδου μολεῖν. In quibusdam apographis

haec lacu abiit in ειμάμη=, quae scriptura prava coniecturae quam corruptelae similior est. Idem h. l. Sophocli accidisse

suspicor, ut quod ipse dederit λυσοίμην, R Sciolo in υσοίμυν mutatum sit. Ita sensus erit quo pacto hanc urbem redimerem s. liberarem a malis CL Aesch. Suppl. 65I. ματερ ει ατ μονας ἐλυτατ ευ χειρ πα-ν- κατασχεθών.

V. 74. λυσαι τί πράσσwnon his solus, ut videtur, inte pretum sed iniuria haesit ergkius, λύπη τι θράσσει suspi-l Non hac sola de causa improbanda ratio, qua echin rescripsit in editione sua onclamatum Aeschyli locum in Agamemnone V. 34. o.ια ME τ ρηξε et καὶ κακοστοῶ rore, τε . , usi iratis corrigens nolit rati et ρίγξ νος Loci tamen sententiam bene assecutus est, quo magis miror eum non coniecisse:

106쪽

nec tamen satis recte vertit angit visantem, quid Delut Potius πρασσειν Vi intriinsitius a stipiendiim esse suadet logi sententia, et vertendum quid agat, i. e. ungi me metra, ne qui orte ei cecideris. In sqq. non poteram non amplecti Porsoui coniecturam πέρα mutantis in πυδ, deletous sequent, qui misere lanmei et Suid in του καMκα ας Nempe πες signisca εἰ περας σχει, quo sensu hoc verbo S. utitur infra v. 674 apb i ταν θυμο περάση e. Bergkius coniecit: το γαρ εὶκὰτος πέρα Ἀπεσθ,οτα δε παλι ν κητ,

θω κακος Hi quum suspicionem nemo sanus illi praetulerit. V. 80. Ne pro et conieci Martilandus, reei resulatus a Porsono, qui comparat esch. Sept. 78 et Choeph. 135.

quam collata glossa esychian φάτις ρυμ genuinuui Meperperam iudices Horsus enim nihil est in vulgata scriptura, quo vel levissime offendamur, siquidem vocabulo Het άτα promisciae poeta usurpat illud undecie hoc, undevicies hi puddum epyeri), tuque temerarium arbitror levissimi libri lecti oneri gravissimae opum codicis auctoritati anteponere. IRedemit autem vir acutiis hoc et similia σφαλματα egregiis emendati0uibus, in quibus non pessima est, qua luculenter correxit s. sequentem, rescribendulii Oeen θυοθή γ', quod ipsum legisse Scholius tam paret e scholio ad h. l. ξ γ Γς γάγω α παυrαχ ευτυχ πολιον, εἰ και τα δύσρημα τύχοι ορθον ξελθὸντα. Quid enim Eliud, quaeso, δυσθμα figuisica quam δύσφ mn Visium ut long pleraque in Sophocle est Suida, Zonara e Stobaeo Florii Ἐ0S oh antiquius. Suidas et ZoIiura in v. δύσφορα

107쪽

εατι πιλλους ἐρεῖς L. ες Mox pro φέρω frustra Blaydesius coniecit τρέφω, num φέρειν πέ,- λυα ἐν ἄλγος, similia, optime dicuntur. CL Euri lc. 337, Iph. . 688, ib. 7b. Melius fortasse, suadente lege rhetorica, illud verbum nostro reddas in Antig. l089 sq. καὶ - τρέφειν τὴν γλῶσσαν συχχιτεραν το γοῖ τἀμείνω τῶν φρόνων νυν φέρει, ubi paullo melius, ni fallor,

scriberetur τρεφει. V. 100 sq. *όνου λύοντας i. e. caede, caede redimentea. urip. r. 40 dici λύσs i. s. h. 597. Verbo medio in eadem re usus es Aeschylus Choeph. 803 των πάλαι πεπροσαγωγ λυσαισθ' αἷμα προσφατοι δίκαιο. b. 48 τί γα λύτ ον τάντα α λατο H32 CL ib. 309 ei 00 sqq. - Eur. I. T. 122 τὰν 2 ἐ;: i M. H. F. 40 c θυ ει ρυργ, Inem pbora sumta non ab igiat, sed ab quo. s. Aeseli. g. 57εσπιν θάλασσα, τί δε ι κατασβίτει; Creon autem his versibus ipsa oraculi verba resere videtur, quare non opus sterii. Bruncti coniectura pro τόδ' requirentis τM'. e persuasit mihi ei ne hius nuper in ualectis oplo elei p. 22 eana suspicionem commendans.

108쪽

γ' s Huriungi inventum probat indorsius bene observans brecte addi pronomen, ut diseritus quam verbo solo signifi- .cetur, quam longe . ab Omne vel origiliis suae vel ei

Vulgata lectio γέ πω, licet do Lai dudum mortuo ridicula sit, defensorem tumen nacta es Nauchium, qui asserens Agam. 296 Med. 365 Elecis Soph. 403, si a dictum esse pro ου Gς perhibet. Frustra, si quid iudico; nam in illis locis princeps siν iiiii alio larinulae ούτω π nondum satis pellucet, quod idem valet infra de . 594 . Usum autem Homericum, cuius longe diversa ratio est, in poeta Attico nihil moror. Aeque absurdum est, quod apud Eurip. in cognomine sabula 224 Andremache de Hectore pridem desuneia dicit: καὶ

μαστον ηοη πολλακι γρηθρισι σοῖς πόσχου corrigendunt puto aut καὶ τονδε μαστον κτi. DL Aesch. Choeph. 96, aut lenius καὶ μαστον δε i. e. V. 102. Revocavi seripturam prim inuit. 63s, quae meliusquam τηυδε poetae mente in referre videatur Seiasus euius eηim piri se i. e. hoc nodo, his verbi S deua indicat clamitatem' quod non assecutus sciolus male bonum ieetionem pro suo capi mutasse videtur. V. 06. πιστόλιλε σα x π αγωγε ε 42χνως 96. v. 107. ευται sopiria soluta, quae Sophocli propria est Secundum Phryniclinia Beli L. Anecd. p. 5 1l, quaeque contracta est procul dubio antiquior, Suss)iceris,

alteram vocabuli puriem olim habuisse digamma, quod deinde abiisse in spiritum asperum. De vera vocis origine frustra

Phrynicho et p. 20 ob quibus praeiverat Euripides in Suppl. 12.1b diu bene explicatur si indocto ii Prudenter poeta

reposset, quem P0stinodum paret non alios punire sed ipsumispuniri debere, ne Creontem, qui in postrein demum sabula,Oedipo succedit '' Fallunιur igitur, qui ex Mograpbis me

109쪽

st seruo τινάς, nec minus ii, qui, aut αξ substituendum nuper putariant. Eodem iure opinor, hi subectum his omitti votoit, quo missum est V. 02.

V. 108 που πο . In vulgata lectione nos δ' prorsus ineptum DTOri Omen relativum de vestigiis tondum repertis neque iudi- cutis. Cf. Electr. 1442. Male an tuetur, nulla addita suae

opioionis ratione IIeims thius . . p. 51. V. II l. quae Creon adiecipi interrogationem respondei,

isere Creontis personae minus accommodata sunt, quare existimois eqQ idem ion hoc tantum resti OIritisse deum, interfectorem -Laii Thebis esse indagandum sed adiecisse etiam reliqua, uti,non inepte φευγειν scribendum esse coniicias, oratione et .seolentia oraculorun rationi accommodatissima.' MEINExius Aia. Soph. p. bel. Cur ea verba Creontis personae minus Conveniant, haudquRiluani perspicio Locus communis est et Chuerent Ii p. Stob. Ecl. hys. I. p. 236 et Terent Eeaut.

IV. 2 8. , quem non video cur alienuni putemus ab eo, qui Oedipi obieetioni suo Marte respondeat Praeterea dubii an

satis recte sic diceretur pro γ.ωτὸν Iu ac εκφεύγειν δὲ κτῶ. V. J2. Quod ad improbatillitatern attins huius Oedipi Ignorantiae multo, ne iudice, melius Erlardi ius provocavit ad locum Aristotelis de Poet. c. Io, quam rei Bothius, qui eam rem ex praemeditata docasino reticentia, cuius nullum in stibula vestigium est, explicare frustra conatur. Fac utem

IocaStam rem con Rulto celasse Oecliphylia, tui inde est ili scitiant verisimiliori, Nonne eque improbabile est, rem, quam nemo Thebanoruin ignorabat, ex in annos si nullo cum rege esse communicatam 3V. II 6. συμπρακτωρ δού poetice pro σαγι δοίπορος. V. 117. Non dubitavi admittere probabilem indorti emendationem κατεῖ qua tollitur omnis dissiculius, quae est in odicis scriptura κατεῖδ' του Banc tamen Mettiekius An.

Soph. p. 222 retineri posse uiui, quod aepe in tragoedia, ubi

duae re commemoratae tui, in equentibus, a tantum revis/atur. qua in sententiam vellem exeniplis illusti asset. Verum fugit virum egregium ineptissime quaeri, an itineris comes i et

eiusmodi quid, quia hoc tantum scire intererat, an quide tua, quae vidisseι, indi uet. Quod autem ipse proposuit

110쪽

ου η; γ ῆ κλύων om. Ad ἐξ :, EM , es. O .QI7l. γ'εγί Hariungi inventum proba Dindorsius bene observa .recte addi pronouien , ut disertius quam verbo solo signifi-

.nori R e commissi culpa absit Vu gata lactio lice de Laio dudum mortuo ridicula sit, deseusorem tamen vaei est Nauchium, qui afferens agam. 293, Med 365 Eleere Soph. 403, dictum esse pro αἰαμῶς perhibet. FruStri, ii quid lucico: nam in iliis locis princepasianificatio formulae ο πω udum satis pellucet, quod idem valet insta de . 59I Usum autem Homericum, cuius longe divera ratio est, in poeta Auleo nihil moror. Aeque absurdum est quod apud Eurip. in cognomine sabula

v. 22 Angromaeue de Hectore pridem defuncri Gici ς και πτοῦ ρόη et avi ci L . mr c , Corrigendunt ux0- αἱ τογοε 'D N. eL Aescit Choeph. so, aut lenius v. 02. Revocavi seripturam pricia man. seus quae melius quana 2 δ poetae IIae uteri referre videatur. Sensus ex iud exi striri ita L e. hoc Diodo, his verbis de Ἀηdieat ecllamitatem' quod non assecutus sciolus male bonam tertionem pro suo eam mutasse videtur.

propria est mundum nra uteiriliai Bekk Anecd. p. 15 1l, quaequa contracta est procul dubio antiquior, suspiceris, alterata voeabuli pariet olim habuisse digamma, quin diabiisse in spirituat speruui De vera vocis Origineo quaero nurn Graminaiie Oiuna derivationes ausurdae

Ib. bene explicai. Oraculum τι, dixisse V Met, quem Postin

.putiiri debere, nec ,Oedipo succediti

라틴어 텍스트