장음표시 사용
11쪽
lla homines ad divina transferre. Unde Ambrosius nec judex dignatur esse lititim, Σ' arbiter facultatum ercis s) Obedite, inquit Paulus ad Hebreos XIII. I 7,Prapositis vestris, er subjacete eis. Apostoli autem constituerunt legem , quae di ina certe non erat, de sanguine, & suffocato. Id vero non secissent, nisi a Christo potestatem accepissent. Hinc Paulus Aia. EM. v. 4I Perambulabat Syriam , er Ciliciam .-.... precipiens custodirσpracepta Apostolorum Or Seniorum. Negat quidem wit herus, hoc ia glarcis codicibus extare; sed in vetusto Codice Alexandrino reperiri eruditus Milius Anglus in hoc cap. v. Acy. Apostol. confitetur. Fac tamen non extare; quid tum Θ Lucas eap. m. vers. 4 dicit haec :Cum autem pertrvi sirent civitates, tradebant eis custodire dogmata, qua erant decreta ab Apostolis, crSenioribus , qui erant Hierosolymis .f. X. Itaque non tantum de rebus ν quae ad Religionem , & Melesiae gubernationem pertine- Tiant , tum voce , tum scripto praecepta Constituerunt , quorum quidem sacri libri pleni sunt; sed etiam legibus repugnantes, statumque reipublicae pergettent es scenis compresserunt. In primis Pass- Ius, cujus plura ,. quam alius cujusquam Aposto-ICrum , SCripta extant, virgam minatur Corinthiis 1 ; profitetur, habere se in promptu ulcisci omnem inobedientiam ex potestate quam dedit, ait, nobis Dominus ca) , a et ne eos denunciatione potestatis frustra per epistolas terrere videretur Pales sumus minquit , verbo, tales ei prasentes in facto ..
g. XI. Thessalonicensibus quoque imperat, ut sibi obediant, ct si quis non paruerit , eum a Chri-
12쪽
st Ianorum so ietate exterminandum jubet: Si qui inquit, non obedit verbo nostro per epistolam L hunc notate, ct ne commisceamini cum illo ua P. Quam eamdem poenam Phuribus quoque criminibus Constituit ca); ct eadem etiam coercuit tum Hyme naeum, & Alexandrum in fide naufragos 3 , tura Corinthium inCestus itu novercam reum 4 . Quia ne sola severitate jus sacrae potestatis eXercerdivideretur, eumdem Corinthium postea resipiscentem Eccles se communioni restituit 5).
. . f. XII. Qui tantam in Ecclesiae subditos habet potestatem, ut eos omnino ad parendum CO-gat, Paenis Coerceat, in eorum Crimina animadvertat, an non etiam tribunal habere poterit, in UIO eorum controversias judicet g Certe Paulus I) vehementer objurgat Ozinthios, quod eXtrae Christianorum rempublicum judices quaererent j qui eorum saecularia negocia cognoscerent, & abjectum quemque hominem e Christianis aptiorem ad judicandum dicit se quam potentiorem quemlibet, qui Christianus non sit. Tum nescitis, inquit, quoniam Angelos judicabimus: quanto magis facularia' Ιpse Paulus sa) Timotheum docet judicii methodum, quam Episcopum contra Presbyterum servare oportetia
i) Apostolas I. ad Corinth. VI. vers. I re sese νquem laeum ita interpretatur Io. Chrysostomus Hom. 16 in I. Ep. ad Corinth. uum. 2 pag. Ia,6 tom. Io opp. edo Monifaucon Paris. Volani nos docere quodcumque tandem
13쪽
furit, non oportere nos externis commistine, eum ob ctionem, vel tulis esse videbatur, movisset, prius illam solvit. Hoc enim vult signis re . Fortasse dicet quispiam, nullum esse μpud vos sopientem, neque ad yudicium ferendum aptum, seἡ contemptibiles omnes. Ea qώid hoc 3 Etiamsi enim nullus sit sapiens, inquit smos minimis permittite. Hoc autem ad verecundiam vestram dico m. 1 I. ad Timoth. V. I9 Conser Tertullianum Contr. Marcion. lib. s cap. It pag. 677 edit. Venet. I7 φ. Atque haec quidem ab Apostolo proposita judicii contra Presbyterum agendi ratio tamquam firma, e stansque regula in omnibus ecclesiasticis judiciis observanda semper agnita est, ostendunt Theodoretus Histor. Eccles. lib. I p. 22 pag. 67 ed. Tauris. I 748, & Acta Cleti Gallicani De la Iurisd. Ecclesiast. pur. 2 pag. 3O seqq. rom. s
6. XIII. Vita lanctis Apostolis ν eorum Sucis
Cessores suam Semper eXercuerunt Potestatem non
solum in interiori, sed etiam in exteriori foro ci); habueruntque judicia non tantum de rebus fidei,
morumque regulis ca), sed etiam de controveris si is, quae inter Christianos oriebantur. Id vero factum est non modo cum Christiani, sed etiam cum ethnici imperio potirentur. Hoc enim temporis intervallo semphr Ecclesiae. Μagistratus, hoc est Episcopis ea curarunt, quae ad Religionem pertinent s atque etiam poenis coercuerunt Crimina Chri-Stianorum ν praesertim poena excommunicationis squa nulla gravior est, ct quam servato ordine ju
ιὶ Ioannes intinus de Administri sacram. enitem ιib. y eap. 16 num. I 8 π I9 lib. 6 cap. 2s num. I x demonstrare conatur, per plura saecula in Ecclesia censuras a publica poenitentia distinctas non fuisse, recentiori autem disciplina inductum suisse, ut censurae sint actus
judiciales in foro contentioso, qui ex iurisdictione proce dant , atque has a publicis poenitentiis distingui, & tam-
14쪽
spiam iudiciales actus haberr coepisse eum strum exterium ab interiori distinctum est . Verum salsa prorsus haec sententia est, & veteri Ecclesiae disciplinae adversatur
Certissimum enim est semper ab Ecclesia eensuram fuissedistinctam a publica poenitentia, atque habitam tamquam sententiam , qua servata judicii methodo reus criminis. condemnabatur, ita ut prorsus a Christianorum societate repelleretur, & cum eo reliqui fideles nullam societatem, rerumque communicationem haberent . At vero publica poenitentiae non ita gravem afferebat poenam, atque, ut plurimum, erat signum reconciliationis,. quoniam Saepe imponebatur iis, quibus dabat Ecclesia pacem, posteaquam ipsos ab se omnino rejecerat Qui publicae poenistentiae subiectus fuerat, semper ecclesiasticae communioni restituebatur, eaque imponebatur poena ut post emensa legitimae poenitentiae spatia restitueretur 3 sed alia erat censurarum ratio . Similiter exploratum est, Ecclesiam semper habuisse sorum exterius ab interiori, & poenitentiali distinctum, neque aliquis ignorare potest, eam Semper Contra reos criminum accusationes, & denunciationes MeepiSse, audivisse testes V cuncta expendisse, ac denseque Sententiam in reum protulisse . Certe ad interius f rum non spectat Paulus I. ad Timoth. Vis I9, eum Vetat Episcopum adversus Presbyterum accusationem recipere , nisi sub duabus, aut tribus testibus. Canon autem Apostolorum: 66 dc 67 apud Cotelerium M. Apostolic. tom. 2pag. ed. Amsreiad. I 24, itemque Concilium Anti Ehenum sub Iulio I. ean. ς, & Carthaginense I. can. I o
apud Labbaeum tom. 2 col. 3 9o cy' Ια47 edit. Venet. ut mittam Cetera monumenta, quorum magnuS est numerus,
solemnis iudicii larmam, quae in exteriori sero adhibetur, disertissime proponunt. Videndi quoque Sunt Balsamon ,& ZOnaras in can. 3 7 Apostolor. apud Beveregium Tom. I. p. 2s, a quibus multa de ecclesiasticis judiciis afferuntur. Quin etiam certus erat judicii exercendi dies, nimirum feri A seeunda , uti tradit A vetor Cansiit. Apostolic. lib.1e p. 47 apud Cotelerium tom. I pv. 2 VI ed. cit. Consule Ioan. Antonium Blanchi delia Potesta, e delia Polixi della Chiesa , lib. I cap. y g. a n. II tom. 3 eq. p. 443
seq., π inmaehium lib. II. dei Diristo libero della
ies a Tom. II. Par. I pag. I 3I seq. αὶ Conser Doujatum Pranos. canon. lib. 1 cap. x,
3ὶ Cyprianus Epist. ad Cornelium apud Labbaeum
Tom. I col. 7I6 ed. Ven. Nam cum statutum ait, inquit,
15쪽
omnibus no is, est' aquum ris pariter, ac justum, ast Mniuscujusque causa illic audiatur , ubι crimen
admissum . oportet utique eos , quibui prasumus, circumcursare, nec Episcoporum concordiam eoharentem sua subdola, O fallaci tem ritate collidere, silie causam suam, ubi π accusatorem habere, π testes sui eriminis possunt . Habes hic accusatores, testes ,
sententiam; quid aliud ad verum judicium, sorumqae constituendum requiritur Ipse Cyprianus loe. eit. narrat solemne judicium actum adversus Privatum, & adversus Iovinum, ac Maximum, qui omnes re primum diligenter quaesita, & cognita plurium Episcoporum sententia damnati sunt. Huc etiam referendus est Tertullianus, qui in Apologet. cap. 39 pag. 3I ei. Paris. I 67s Coimus, inquit,
in caelum, Ly' congregationem .... Ibidem etiam exhortatione , cy' censura divina . Nam cy' judicatur magno eum pondere , ut apud certos de Dei conspectu : summumque futuri judicii prajudicium est, si quis ita δε-
lilucrit , ut a communicatione orationis, cy' conventus G omnis sancti commercii relegetur. Quibus ex verbis intelligitur, censuram ecclesiasticam, ac praeSertim e
communicationem , de qua Tertullianus loquitur, fuisse actum judicialem, eamque ab Ecclesia, re primum C -gnita , & expensa diligenter, ferri consuevisse. Quid dicam de Concilio Eliberitano, quod habitum est an. 3 3 EIn eo duo sunt canones, nimirum can. 74 2 7s , iaquibus agitur de accusationibus, quae contra clericos pro- ponuntur, graveSque Contra calumniatores inducuntur poenae, ac ea de re tota agi dicitur in conventu clericorum.
Duo hi canones sine dubio pertinent ad judicia ecclesiastica , ut rectissime observat Albaspinaeus in Not. opp. pag. 18s ed. Ne pol. IIIo.
f. XIV. Temporales quoque causas Christianorum , ethnicis dominantibus, ab Ecclesiae magistratibus judicatas fuisse, vel ex eo intelligitur, quod per tria saecula aliquae Certe inter illam h minum multitudinem exsistere debuerunt Contro- Versiae , quae ne desuerunt quidem initio Ecclesia ac vivis Apostolis, & tamen nullus unquam Christianus eas detulit ad ethnicos magistratus. Man
16쪽
hat erit in alta mente repostum prae r tum Bau Ii , quod Christianos coram ethnicis magistratibus litigare vetabat, & ideo qui Christianae reipublieae Cum imperio praeerant, hanC etiam sui imperii , & ossicii partem in suum cuique reddendo era
Q secandum Apostoli praeceptum Austor. Const. Apostolis. lib. 2 cap. 4s , apud Cotelerium N. Apostolie. tom. I pag. Is s ed. Amstet ad. Vetat, ne quis adeat ad judicium gentilium, imo ne patiamini, ait, ut saeculares Magistratus de causis vestris judicent. Et cap. q6 pag. eau. ne igitur, inquit, disceptationes vestras gentileaeognoseant. Concilio HipponenSi anni 398 can. 87 t. heia. I collect. Labbaei, ed. net. item statuitur, quod catholicus , qui causam suam sive justain, si υe injustam , ad judicium alterius fidei juaicis provocat, exeommunicetur. Hinc S. Augustinus in Hal. 218 Sem. 24o n. xom. 4 col. I 34o, tr de Oper. monach. cap. 29 n. 33eol. 499 tom. 6 edit: Maurin. net. I73o, ex Apostoli praecepto repetit judicandi munus, quo ipse tamquam
Episcopus fungebatur. Uterque hic Augustini locus dignus est, qui sedulo expendatur, ut pateat, Ecclesiae iudicia, vera fuisse judicia, & veros item judices fuisse Epis
pos , non arbitros litigantium consenSu constitutos, eamque Augustini fuisse sententiam, quod Episcopi ex Apostoli lege judicia exercerent. Inquit enim ipse Augustinus eii. Serm. v : Maligni infirmos premunt, o causas suas od nos ferre compellunt, quibus dicere non aude.mus t dic homo, quis me constituit judicem , aut divi sorem inter vos I Constituit enim talibus causis ecclesiasticos Apostolus cognitores in foro prohibent jurgare Chriassianos . Habes hic judicia acta ab Episcopis in invitos, non in eos , qui illos sua voluntate tamquam arbitros elegissent . Haec autem ipse Augustinus de Oper. monaessicit. eap. 29 dicit, mallem manibus aliquid operari ....... quam tumultuosissimas perplexitates causarum alienarum pasi de negotiis facularibus vel judicando dirimendis , vel interveniendo pracidendis . Quibus nos molestiis idem afflixit Apostolus , non utique suo, sed ejus , qui per eum loquebatur, arbitrio . Locus hic ostendit, Epi- IcCPD. non solum fuisse arbitros controverSiarum, nequc
17쪽
solum eas ossicIIs eomposuIsse , quo spectant verba . vel interveniendo praeidendis, sed etiam veros fuisse judices, quo referenda sunt verba vel judicando dirimendis, &haec quidem iudicia habuisse tumultuosissimas perplexi- rates , quibus verbis judicialis strepitus, cursusque multi plex indicatur. Hoc ipsum Apostolicum praeCeptum agno scit Concilium Carthaginense III. ean. 9 tom. 2 coι. I AGI collec . Labbaei, & Concilium Carthaginense U. ean. I
f. X v. At enim E cIesiae Magistratus arbitri potius erant, qui mutuo litigantium Consensu dissidia componebant, quam veri judices ν Cum ne que jus coercitionis haberent ν neque jus redderent servatis judiciorum solemnitatibus, neque litigantes eorum sententiis parere Cogerentur . Sed primum nego, tantum ex Consensu litigantium , non
item jure suo, & proprio Ecclesiae Μagistratus rudelium controversias judicasse. ApostoIus Chri-τtianos apud ethnicos litigate vetuerat ν neque id Consilii j sed praecepti loco constituerat ci); α vero Consequenti aetate Christiani omnes huic Apo- tolico praecepto paruerunt. Si Christiani apud
ethnicos judicium exercere non poterant, Conse quens est ut ea agerent vel apud Sapientem, quem Paulus eligendum suaserat, quique eligi non poterat Sine auctoritate eorum, qui Rei publicae
Praeerant, vel apud Apostolos, ct Episcopos, limest apud illos, qui summum in Christiana Repubibra magistratum obtinebatit. 1 Verba Pauli cit. visn I ad Corinth. VI. sunt tmdet aliquis vestrum habens negotium adversus alterum , judicari apud iniquos, π nora apud sanctos emi tam graviter objurgat eos, qui hoc audent facere, nonne evitanter ostendit, indignum esse hoc nullo modo
ferendum 2 Quare qui in illis Apostoli verbis non praeceptum, sed comitium inra e putant, ii mihi non videm .
18쪽
animadversisse, Paulam segem dediisse assuersus ausum ψquem ipse graviter reprehendendum putabat, & in hunc quidem sestim non consilium , sed praeceptum cadere debebat. Consilii quidem est electio Sapientis, qui possit judicare inter fratrem suum s sed quam dissimili ratione id Paulus uiget, quam diversis hoc loco verbi utitur lRevera Apostoli praeceptum memorant Auctor epistola ac Iacobum apud Cotelerium t. II p. 6o, Auctor Constitutionum & ceteri, quorum paulo ante facta mentio est ν& Concilium Hipponense Ioc. cit. excommunicationis poena
plectit Catholicum, qui ad judicium alterius fidii ju-
diris provocat. Adde observantiam trium Saxulorum, quo spatio temporis neminem e Christianis ad ethnicos judices ivisse scimus. An id tam longo temporis CurSu, atque intex ingentem illam hominum multitudinem tam diligcnter observatum fuisset, nisi Christianis omnibus. persuasum fuisset, ab Apostolo datum non consilium , sed praeceptum , cui omnes parere oportebat 3 Ipse Augustinus Enchirid. de Fide spe eharisate cap. 78 opp. to 6 col. a 26 edit. lnd. Paulum illis, quae supra descripsi , verbis non merum dedisse consilium, sed terribiliter vetuisse docet, ne Christiani extra Ecclesiam judicia exercerent . Neque vero obtrudi potest sactum Pauli, qui a Caesarem provocavit Act. Apostol. 6V. Ipse enim comprehensus a Festo Praeside, qui ei vim inferre volebat, necessario provocare debuit ad Caesarem, hoc est ad eum mcui Festus, suberat, quique ejus vim reprimere POSset.
XVI. Itaque Christianorum judicium ire
aliorum Christianorem controversiis non volunta xium erat, quodque a litigantium arbitrio penderet , Sed necessarium, quoniam ipsi extra Christia. nam rempublicam judices, quaerere prohibebanturώAtque hi quidem judices omnem habebant pol statem , ct jurisdictionem, qua Praeditos esse opon. tet Magistratus, qui Reipublicae cum imperio prae sunt, & quam Apostoli non semel ostenderant, praesertim Paulus qui se in promptu habere declaxaverat ulcisci omnem inobedientiam I , qormeXandrum, quod verbis suis restimat deritare
19쪽
jusserat a , qui eum, 'qui sibi non obediebat ,
notari, & cum reliquis fidelibus commisceri noluerat 3 . Revera toto illo temporis Cursu , quo ethnici imperio potiti sunt, adeo Certum, fixumque Christianis erat controversias suas ab Eccleissiae magistratibus esse definiendas, seque, eorum judieio parere oportere, ut nemo adversari, atque ad ethnicos judices adversus illorum sententiam querelas deserre ausus fuerit.
1 Apostolus II. ad Corinth. X. 6 seq. Σ) II. ad Amotb. IV. I s. 3) II. ad Thessalonis. III. I 4.
g. XVII. Quod si Ecclesiae magistratus sorismidolosis illis temporibus jus non reddebant ea pompa, ct splendore, quo ethnicorum judices, si non erant stipati ministris, qui adverSus repugna Π-tes vim adhiberent, si illas judiciorum ambages, ct solemnitates non observabant , non inde Certe essici potest, quod in Christianorum Controversias non, judicaverint. Quando Christiani non alios habere judices poterant, quam Ecclesiae magistratus squando hi in Ecclesia imperium , & potestatem habebant, quando ipsis cuneti parere Cogebantur, quis neget, eos vera judicia eXercuisse , aut sal tem , quoties opus fuit, suo jure exercere potuisse Τ Pompa, ministri, solemnitates nihil ad judi-Cii- naturam pertinent. An non etiam summarium judicium , in quo hae solemnitates omittuntur, ve
rum judicium est 26. XVIII. Iudicium faciunt duo litigantes a
quorum alter actor, alter reus est, Causa, Seu
controversia, & magistratus, qui judicat, suaque sententia controversiam dirimit. Quando haec sunt,
20쪽
verum iudicium est; cetera non inhaerent in res
natura, atque usu fori extrinsecus accesserunt.
Itaque si Christiani controversias, judicia etiam habuerunt, & harum controversiarum judizes non. alii esse potuerunt, quam qui Christianae reipublicae cum imperio praeerant, quibus omnes Parere debebant semperque paruerunt.
g. XIX. Atque haec quidem in Ecclesia judi-
Ciorum ratio fuit, donec ethnici rerum potiti sunt. Delato ad Christianos imperio , Consequens erat , ut illa inter ecclesiasticam , civilemque rempubli-Cam Conciliaretur Concordia, quae inter Christianorum, atque Ethnicorum societatem esse nequiverat . Ecclesiae Magistratus curam abjecerunt ea Tum rerum, quas antea administraverant, quod de deceret, ethnicos magistratus miscere se in rebus Christianorum , Curamque retinuerunt rerum Spiri tu alium, atque omnem in Clericos pote Statem . Nam utraaiae respublica civilis, & ecclesiastica in Suo genere perfecta, ac distineta est, utraque suos habet magistratus, ct subditos, Certasque res Suae
potestati subjedias. g. XX. Ad Ecclesiam pertinet divinarum,
Sacrarumque rerum administratio , atque in his nulla clericorum, & laicoruin distinctio est, Sed
omnes, qui per Baptismum inter Ecclesiae filios TeCepti Sunt, ejus potestati subjiciuntur. Civilis
Potestas curat res temporales, ct in his quidem in omnes suos cives imperium exerrct, uti etiam Ecclesia imperio utitur in ci es suos, qui clerici Sunt . Utraque re publica omnem haint potestatem in reS, civeSque suoq; utraque impurat, poenaque Coerzet eos, qui latis ab se legibus non obtem-yerant .