장음표시 사용
21쪽
9. XXI. sed ecclesiasticae coercitionis sum. Brias est gradus ejectio eorum, qui in religionem, vel in societatem peccarunt. Si quis religionem violare ausus fuerit crimine, schismate, haeresi, neque monitus redierit in bonam mentem, eum sive clericus, sive laicus sit, Ecclesia ejicit a sacris , & sozietate Christianorum , propter potestatem, & ossicium, quod habet in omnes Christia. vos, curandi, regendique Cuncta, quae ad religionem pertinent. Qui aliquo crimine Societatem labsit, si clericus sit, Ecclesiae iudicio subest, non Propter rem ipsam, quae propria est Civilis retia Publicae, sed propter personam, quia Scilicet e Clesiasticae reipublicae civis est. Itaque in eum E CIesia animadvertit Carcere, aut alia poena CO O- tali ci), ct si gravius crimen sit, Cui non parem habeat poenam Ecclesiae lenitas, & mansuetudo, eum de gradu dejicit, hoc est non amplius suae reipublicae civem esse sinit, sed a1 instar ceterorum laicorum subjicit civili potestati. Ipsa vero in hunc hominem , qui jam suae reipublicae CLVis est, imperium exercet, quod habet in reliquos
cives suos, eumque Coercet morte , Ceterisve pinnis , quae sunt a civilibus legibus constitutae. o Agam de his poenis copiose Libro IV, αἱ deeriminali Ecclesiae potestate disserendum erit . Interim, quoniam carceris feci mentionem, hoc animadvertam, iam inde a IV. saxulo Ecclesiam ad puniendos clericos Criaminum reos carceres habuisse, qui Decanica appellabantur. Patet id ex Arcadii, & Honorii constitutione , qtiae est Leg. 3o Cod. Theodos. de Haret. Hos carceres memorant etiam Iustinianus Novel. 79 e . a & Capitularia Caroli M. lib. s cap. 3 78 apud Balutium t. I col. 6 4 ed. Ven. I 77 , ubi dicitur in deeanicis, alii in catenis, Ecclesia recludatur , competenter pαnas Iutturus e in Grminum para
22쪽
rRIIs apud Henricum Iustellum Biblioth. iur. eanon. t. t pag. I 3 3 s habentur haec: in m=ν Eois sem με δακλε lωσαν in claustriam ecclesiasticum conjiciantur ἀEorumdem carcerum mentio est apud Basilium Diaconum in libello ad Theodosium, π Valentinianum in actis Conril. Ephesini par. I cap. 3o num. 3 col. 977 rom. 3concilia . collect. Labbaei ed. VPn. , & apud Gregorium II. In epist. ad Leonem Isaur. tam. 3 concilior. col. 67Iejusd. collec . Consule Du-Fresnium Comment. in muti Siletat. pag. s94, & Iacobum Gothostedum in eit. Leg. scicod. Theodos. tom. 6 pag. I 66 ed. Lipsia cit., qui tamea vir doctissimus hoc loco deridendum se praebet , cum facetur in decanicis, qua procul dubio loca coneltisa fuere , Dnmorigeros clericos asservari consueviSse ; i.aquit tamen, quod Ecelesia his temporibus jurisdictionem proprie non Daberet, sed audientiam tantum. Sed quomodo Siae ju-xisdictione potuisset Ecclesia clericos in carceres detrudere, In iisque conclusos, & custoditos retinere P An signum CSse luculentius, & praeclarius jurisdictionis potest Decanicam secretarii partem fuisse putat Binctamus Orig. Eec Ies. lib. 8 cap. 7 g. 9 tom. 3 p. 26 ed. Hala Magde-bum. 17s 8. De verberibus , exilio, mulctis pecuniariis ceterisque poenis, quae ab Ecclesia dabantur, sequenti libro, suus erit agendi locus. Confer praeterea la Cerdam Adversar. cap. 39 Num. a.
f. XXII. Ita sane postquam ad Christianos Im-
Peratores rerum summa delata est, Ecclesia non
solum de rebus spiritualibus I , sed etiam de civilibus clericorum controversiis cu) , adhibitis solemnitatibus, quae in veris, persectisque judiciis
adhibentur ca), ct in suo quidem laxo judie
vit. Quin etiam ne quis clericus minus ecclesiastico judice contentus ad laicum iret , graves Constitutae sunt poenae , quibus hujusmodi facinus merisceretur 5 . Hae autem clericorum Controversiae ,
ut plurimum, in provinciali synodo 6), sed saepe etiam Episcopi judicio dirimebantur 7 .
i Cunctas de religione controversias a soIa Ecclesiadcfiniri Porse, ac semper definitas fulise, inter catholicos
23쪽
omnes constat. Sed In LIs desiniendis iud;c Iariam quoque
methodum adversus haereticos adhibitam suisse, facile intelliget quisquis ad ea advertat, quae in conciliis gesta sunt.
Nicaeni Patres antequam in Arium sententiam ferrent, eum ad Synodum vocarunt, tum eum, tum ejus aCCuSatores audiverunt, denique re cognita, expensaque diligenter, Cum plane convictus esset, adversus eum sententiam protulerunt, Sicuti patet ex Socrate lib. I cap. 9 pag. ITed. Vales. Cantabr. I7 Eo aliisque. A Patribus Ephesinister citatus, atque ad synodum vocatus est Νestorius, ut adesset juxta eanones, squorum nomine Beveregius Cod. ean. Primit. Eccles. vindie. lib. I cap. y num. 6, aPud
Cotelerium ra. Apostol. tom. 2 pag. 23 designari putat Can. Apostolor. 7 3 quoniam nihil, inquiebant, ex iis
omnibus, qua ad ecclesiasticum ordinem pertinent, prἀ- termittere par est . Legatorum, quos Postremo misit Concilium , monita suerunt, quod nisi raram de omnia hus , qua scripto contra te allata fuerint, sive citrin criptum expurgaveris, eum Synodus condemnasset. V catus bis, & tertio Nestorius venire noluit, atque in Contumacem, & absentem sententia lata est, quae omnia
narrantur in relatione Concilii ad Coelestinum Pont. t. 3eoncn. Labbaei 'net, ed. col. Ir9o. Vide etiam Bossuetum Remarques sur ι' Histoire des Cone. d' Ephese, π de GaIced. de M. Dupin. tom. I s ed. Leod. , & Cl. Cardis Gerdilium Confutaxione di due libelli contro ii Breve oee. rom. I pag. 3I9 seq. a quibus ostenditur, quemadmodum totum illud judicium eontra Nestorium jussu Coelestini P. actum fuerit. Trina monitione Eutyches a Concilio Constantinopolitano, & trina item monitione Dioscorus V catus est a Concilio Chalcedonensi, ac denique expensisvmnibus contra utrumque lata sententia est, quae Omnia
Patent ex relatione ejusdem Concilii ad Leonem apud Labbaeum tom. 4 col. I 78 π colleci. et 8 tr. Quid aliud hic restat, ut onmes iudiciorum solemnitates adhibita Videantur Concilii Patres, qui ejus controversiae iudices Sunx, reum citari jubent, repetunt bis, & tertio citati nem, quae solemnitas judiciorum est a legibus inducta,
ut nonnisi post unam peremptoriam , aut tres simplices
Citationes adversus contumacem reum sententia proferatur.
Emissis tribus citario Eus, itemque secundum judiciariam methodum elapsis terminis sententia emittitur. Quid
aliud egisset judex laicus, si de re sui soli propria judia care debuisset Atque in omnibus aut Epiacoporum dep
24쪽
tulanIbus aut Ita reticorum condemnationIbus occurrunt a Cusationes, citationes, testes, iudices, cetera ad verum, pectectumque judicium necem aria. . i) Concilium Nica num Can. s t. a collect. Labiaei
ed. Ven. eol. 3s , Constantinopolitanum I. can. 6 cit. t. acol. II 28, Carthaginense 1. can. Io col. I 247 eod. tom. 2, Carthaginense IV. can. 23 cod. tom. 1 cor. I 39, Andegavense can. I col. I 8 rom. s coI. 326, Agathense ean.32cit. tom. y eod. 26, Aurelianense III. can. 3 1 eod. t. scolon. I 28 I, Aurelianense IV. can. 2o Gla. t. 3' col. I 3S , veneticum can. 9 col. 8I e . s, Matisconense I. . n. S col. 662 tom. 6, Innocentius I. epist. ii ad Victris.
Rothomag. cap. 3 , apud Coustantium D. Pontisi. Rom. col. 7 9, Gelasius P. ran. II cap. Ia qu. I, Ioannes VIII.
3) Ecclesiam in exercendis Judiciis adhibuisse m
thodum judiciariam, ostendunt tum ea, quae paulo ante diximus praesertim de Nestorio, Eutyche, DioScoro, tuin Ξndoles ipsa rerum, de quibus Ecclesiae judicio agendatrierat. Definiendae erant controversiae, quae fervebant inter duos, pluresve clericos, qui ad laicos judices ire non poterant. Quomodo hae controversiae sine vcro, perfect
que judicio definiri potuissent 3 Revera in litie Judicio
Erat causa, actor, reuS, judex, non deerat citatio, testes, probationes, cuncta demum, quae in iudiciis requiruntur. Iudex expendebat actoris petitionem, reique e Ceptionem , ac denique , cum explorata erant omnia,
sententiam serebat, cui clerici, qui judicium illud egerant, parere cogebantur. Quid aliud agebat judex laicus in causis, quae ad ejus tribunal dcserebantur λ Fateor, haec judicia, quae ab Ecclesiasticis fiebant, cursum, atque exitum habuisse celeriorem, quam ea, quae a laicis exercebantur, atque ab illis procul fuisse tricas, ambagesque forenses; verum haec non pertinent ad intimam judicii naturam , neque iis neglectis minus verum , minusque per fectum iudicium videri potest. I ii summa judicia ecclesiastica vera erant iudicia, quae ex litigantium contentione, & judicis potestate, imperioque fiebant, ac iudex audito actore, & reo, expeasisque probationibus, absolutoriam , vel condemnato iam sententiam proferebat, cui litigantes parere cogebantiar . Iam pars lita, inquit S. Ioannes Chrysostomtis de Sacerd. Lib. 3 cap. II tom. Iopp. p g. 3 99 ed. Paris. III 8, quam Episcopum tractare in judiciis eonvenit, infinita certe odia, infinitas of
25쪽
ροεfensiones parit. Haec certe In Iud Icem og;l, 8c offenclois
nis causa quem alium attingere potest, praeter litiga tem, qui condemnatus est, ac sententiae parere invituς' cogit Simile est, quod habet Concilium Tarraconense I. can. 4 , apud Labbaeum tom. ς col. 698 ed. Venet. , quo sancitum est, ut nuIlus Episcoporum, aut Presbterorum, vel Clericorum die dominico propositum e useumque causa negocium audeat judicare . Ergo clerici exercendactus vere judiciarios, & contentiosae jurisdietionis, qui
die. dominico fieri non possunt. Verum etiam, persectumque judicium ecclesiasticum memorat Sidonius Apollinaris lib. 2 epist. in eoi. y χχ, Or lib. 6 epist. 2 Er edit. Si mondi int. ejus opp. ed. Venet. I 728 col. Π76 est' s77, Synesius autem epist. Ios pag. 248 edit. Patavii I 633. Episcopum vult esse legum Doctorem, ut qua legibus consentanea sunt, loquatur. Sed videndus est in primis Ambrosius, qui graviter reprehendit Syagrium Ueronensem Episcopum , quod in iudicando non eam adhibuisset methodum, quam adhibere oportebat epist. y tom. s p. 479 opp. ed. Maurin. Venet. I 78I ; ex qua quidem epistola manifestum est , qua solemnitate ab Episcopis ludicia agerentur, & quemadescdum in iis nihil omitteretur eorum, quae ad verum, & persectum iudicium requirebantur. Quin & Episcopos non solum iudicasse, sed & judices suo arbitrio dedisse, testatur Socrates Histor. lib. 7 e. 3 7 pag. 387 edit. Valesii Cantabr. 172o, qui narrat, Silvanum Troadis Episcopum, cum suos clericos, quo dirimendis controversiis dare judices solebat, aliquod inde lucrum quaerere animadverteret, laicos iudices elegisse,
qui controversias illas definirent. Hi laici, qui Episcopi jussu, & clericorum loco judicabant, quam in iudicando
methodum servare debebant λ Adde ea, quae in causa S. Athanasii a Liberio Pontifice dicta sunt adversus Constantium Imperatorem, qui sanctissimum illum virum vehementer condemnari cupiebat, apud Coustantium Epistol. Roman. Pont . col. 433 seq. Ex quibus intelligitur, quam accurate diligenterque ab Ecclesia iudicia agerentur , diu multumque audito reo, datis ei defensoribus, excussis omnibus probationibus, servatis demum omnibus, quibus opus erat, ut verum, perfectumque judicium haberetur
Qui Ecclesiam vera, & propria iudicia exercuisse inficiantur, ii negant, habuisse territorium, & forum, in quo jus diceret, atque aiunt, Episcopale judicium
26쪽
non verum, proprIumque iudicIum, sed audientiam, hoe
est arbitrium appellari. In primis autem obtrudunt novel-Iam Valentiniani III. quae est μυel. Ia de Episci fudis., in qua scriptum extate Quoniam eonstat , Episcopos fo-Fum legibus non habere, nec de aliis eausis , quam de
Meligione posse cognoscere, ut Theodosianum corpus osten--it , aliter eos Iudices esse non patimur, nisi voluntas urgantium sub vinculis compromissi procedat; quod si τlteruter nolit, sive daicus, sive clericus sit, venemublicis legibus, cti' jure communi . At si territorii n Oine intelligimus locum intra certum terminum poSitum,gn quo magistratus ius dicit , & suam iurisdictionem
exemet, quis neget jam ab ipso initio Ecclesiam tertitorium habuisse λ Cum divisae sunt dioeceses, Cum instituta Sunt jura metropolitica, quae sane Titum, & Timotheum habuisse constat , cum item iura patriarchica, Quorum initia aut ab Apostolis sunt repetenda, aut certex ἰicaeno Concilio antiquiora sunt, nonne Episcopis, Metropolitis, Patriarchis datum est territorium, in quo jusHi Cerent, Suamque potestatem exercerent λ Concit. NicamoeAn. 6 apud Labbaeum tom. 2 eol. 3 s ed. Venet. designata Sunt Certa loca, quorum omnium Alexandrinus, ct Antiochenus Episcopus haberent potestatem. An non his Iocis eorum Episcoporum territorium est Postremo ipsum serritorii vocabesum expresse memorat Zosimus P. Ep. rapud Labbarum erile L eonesi. tom. 3 col. 4 9 ed. Veneris Omnes Sane , inquit, admoneantur, ut quique sinibus , xerritoriisque suis contenti sint. Quod si Episcopi habebant territorium, in quo imperabant, ius dicebacit, poenis Coercebant, Coraequens est, ut etiam forum habere debucrint . Nam serus locus est in quo inter litigantes jus dicitur. Neque reseri , quod non hoc ipsum sori vocabulum Occurrat; nam satis est, quod fuerit res ipsa, hoc est potestas, & locus reddundi juris, ut deesse nota tuerit foruS, quo tandemcumque vocabulo appelletur. Quid quod Constitutiones Apost. lib. 2 cap. 47 apud Corelerium M. Apostol. e. I p. 2s ed. Amseeledami I 72 EXPrebSe memorant forum ' Quod vero audientia nomine interdum ecclesiastica iudicia nuncuparentur, id certe argumento esse non porest, quod vera judicia non essent, sed potius arbitria haberentur, quae sententia est Cujacii in Paratis. eod. de Ep. aud. opp.rom. 2 cet. 3o, Caroli Loysei de Selanturies cap. Is ,
Hevetii in Libro de Abusu lib. eap. 1 . Itemque Uan
27쪽
in Extravag. de Episcopali judie. Cod. Theodos. tom. spag. 3 o ed. Lipsia I 7 3, aliorumque maxime Protestantium . PrincJpio apud Iurisconsultos in Iuris civilis voluminibus audire causam idem significat, ac rite cogno- seere cir judieare litem L. L. C. da tit. eonstet L. 2 C. Si ex fals. instrum. vel testim. L. 6 9. Super his C. de Appellat. , & auditorium saepe pro tribunali serumque judiciario usurpatur L. y4 1. de Ostic. Advers. Deinde vero ad ecclesiastica officia designanda utrumque vocabulum & judicii, & audientia usurpatum C Stat, quod evidenter ostendit, veteres inter haec duo vocabula nubium discrimen posuisse. Certe judiciam ecclesiaSticum,
non audientiam memorant S. Leo M. epist. 2 ad Rustic. Narbonen. opp. tom. I col. I 2 erit. Balleris. I s3 , S. Augustinus ad Bonifae. lib. 3 cap. s tom. Io col. 6s6. Sem. 3s I num. Io tom. y eol. 13s 9 ed. Venet. 173 IS. Ambrosius epist. s ad Syagr. Episc. Veron. opp. tom. spag. 479 ed. Maurin. Ven. I 78I, SOZomenus Histor. lib. I9-2I edit. Valesii Cantabrig. I 72o. Gratianus Imperator epist. ad Aquilin. apud Gustantium Ep. Roman. Pont e. col. y3o, qui ecclesiastico judicio vim tantam attribuit, ut Imperatorem appellare vetet eos, qui sunt condemnati judicio recte sentientium Sacerdotum. Mitto loca alia sexcenta Patrum, & Conciliorum; ac mitto etiam
titulum Codicis Theodosiani, qui est de Episcopali judicio ;quoniam de eo paulo post suus erit agendi locus. Deinde vero titulus ille Codicis Iustini ei da Episcopali audientia editus est, posteaquam multae prodierant Superiorum Imperatorum Constitutiones , quibus judiciaria Ecclesiae potestas confirmata fuerat, adjectis legibus, ut quod ab Episcopis judicatum fuisset, ab omnibus ratum,fimumque haberetur. An judicia tam solemnia, tam fi
ma , quibus omnes parere coguntur, mera arbitria videri possunt Extat ea de re Constantini Constitutio in E tramas. de Episcop. judie. Cod. Theodos. tom. 6 p. 339, qua sancitum eSt ut omnes causa, qua vel pratorio jure, mel cimili tractantur, Episcoporum sententiis terminata perpetuo stabilitatis jure firmentur, nee liceat ulterius retractari negotium quod Episeoporum sententia deciderit. Falsam hanc constitutionem putant Gothostedus, Feyretius, Loyseus Ioc. eit., sed eam late vindicant Altaserra de Iurisis. Eeeles. lib. I cap. 7, Baronius ad ann. 3I
num. 3 8 rom. 3 pag. Π71 ed. Luca, Sirmoadus in Append.
28쪽
Valesius in Not. ad Euseb. de Vit. Constant. lib. 4 cap. 2F6 o ed. Cantabrig. Seldenus de Synedr. lib. I IO, Joan. Antonius Blanchi Podesta e delia Polivia della Giesa tom. 3 pag. 7o , Fr. Florens de Iurisdict. Tecles. tom. 2 pag. 3s ed. Norimb. I 7s6, Doujat Hanonean. lib. 2 cap. a , ac Ioannes le Getare viseopale judicium advers. calumn. Gothostedi acerrime υindicat. Atque ad hanc quidem legem spectare videntur Eusebius de Vit. Constantiv. lib. 4 cap. 27 pag. sso ed. Valesia Cantabrig. I 72o, & Sozomenus lib. I Histor. cap. 9pag. 2I edit. ejusdem, Cum de Constantino scribit quod
litigantibus permisit, ut ad Episcoporum judicium pro
vocarent, magistratus civiles rejicere vellent; eorum autem sententia rata esset, aliorumque judicum sen
tentiis pravalereν , perinde ac si ab Imperatore ipso data fuisset. Patet ex hoc loco, Episcopos habuisse forum ,& contentiosam jurisdictionem , Secus enim quomodo episcopale judicium, potius quam saeculare litigantes elegissent Ac patet etiam, Sententias Episcoporum exitum& vim tantam habere debuisse, quantam habere maximam poterant, & ideo non arbitria fuisse, quae forte despici potuissent. Eamdem Constantini legem, cujus nunc facta
mentio eSt, memorant etiam, atque confirmant Capitularia Caroli M. lib. 6 eap. 366 t. I col. 63 8 ed. Balutia Ven. I 7 7 2 ubi ea sumpta dicitur ex sextodecimo Theodosia Imperatoris libro cap. XI, qui locus nonnullos in eam opinionem adduxit, ut crederent illam legem a Carolo M. non Constantino, Sed Τheodosio adscriptam fuisse. Sed falluntur egregie ; quoniam, ut observat Balutius in Notis' som. 2 rol. 8 I9 iis verbis Τheodosianus Codex designatur. Cum Constantino consentiunt Arcadius, & Honorius , quorum est constitutio in L. 9 Cod. de Episci audient. , qua Imperatores inquiunt: Episcopale judicium ratum sit omnibus, qui se audiri a sacerdotibus elegerint, eamque illorum judicationi adhibendam esse reverentiam jubemus, quam vestris defarri necesse est potestatibus , a quibus non licet provocare . Quis, nisi plumbeus injurisprudentia sit, merum arbitrium dicat Episcopalem 5ententiam, Cuius tanta vis est, ut ei cuncti parere debeant , atque ab ea ne provocare quidem liceat Est etiam de Episcopali judicio lex Marciani Imperatoris, quae est Lu. I 4 Cod. de Episcop. audient. , & ex qaa similiter
29쪽
dicis partes egisse. Idem etiam ostendit Lex Geod II, di Valentiniani in Leg. 47 Cod. Theodos. de Episc., ex qua intelligitur, Episcopalem audientiam verum fuisse judicium, S ab eo tantum nomine discrepasse. Quod si Episcopale judicium, profecto cum Dibonianus in titulo Codicis audientia vocabulo usus est, nullum inter a dientiam , & judicium discrimen posuit; praesertim cum ipso titulo Episcopali audientia leges descripserit, in quibus judicii vocabulum usurpatur, qu*que ad verum ju- .dicium pertinent . Cum autem tot Piaeclara habeamus Episcopalis judicii monumenta, nulla prorsus habenda ratio est constitutionis, quam edidit Valentinianus III ,
ut Episcopis jus suum adimeret, quamque eius Successor Majoranus abregavit, uti ostendit Baronius ad anu. ' Asa. num. sa tom. 8 pag. I 3 ed. Luca. s) Concilium Antiochenum an. 3 I ean. s tom. xeol. 19o colleci. Labbaei edit. Venet. , Carthaginense III. an. 9 eol. Igo I eod. t. 2, Chalcedonense ean. 9 col. I 68stom. 4, Aurelianense IV. can. 2o col. 1367 tom. 1, Matisconense I. can. 7 πῖ col. 63 9 π 66ci tom. 6, Toleistanum III. ean. I 3 col. 7oo est. lom. 6, Parisiense V. can. 3 eol. I 389 eod. tom. 6, Cabillonen e I. can. II col. 397 tom. 7. ε
can. I 3 loc. cit. Eodem Se munere saepe lanctum testatur Augustinus, qui illud ex Apostolico praecepto repetit, ut demonstratum supra est. Atque in ejus vita opp. Aug. tom. IO col. 27Ο cap. 19. Possidius narrat, qua ipse diligentia, ac pietate Causas judicaret, idque, inquit Possidius , 'secundum sententiam Apostoli dicentis r audet quisquam cre. Idem quoque Ambrosium praestitisse, testatur ipse Augustinus Conses. lib. 6 cap. 3 tom. I col. I 2 Lcit. ed.
f. XXIII. Ipsi etiam Christiani Principes non
solum sponte sua , Sed etiam hortatu sanctissimo rum Episcoporum, quibus certum , atque eXPlora tum erat, clericos ad laicos judices non esse tra
hendos I , aequissimas tulere leges ca), quibus Cautum est, ut clerici auarum coalioversiarum ju-
30쪽
dices nonnisi ecclesiasticos haberent. Quin etiam dignitas Episcopatus, ct praeclara virtus illorum, qui eo fungebantur , diu fecit ut Episcopi civi-llium quoque controversiarum, quae inter laicos fervebant, judices constituerentur 3 . Uerum id fiebat consensu litigantium , qui coram Episcopolitigare malebant, quam Cdram saeculari magistratu, ct concessu Principum, qui ab Episcopis, quin rum Sapientiam exploratam habebant, civium Suorum causas judicari cupiebant.
1ὶ S. Hilarius Pictaviensis Episcopus ad Constant.
August. lib. I n. I opp. tom. 2 col. in ed. Veron. I73Ο. Pro υideat, sy' deseernat clementia tua, Constaritio Ιmperatori inquit, ut omnes se ubique judices , quibus provinciarum administrationes credita sunt, ad quos sola cura, γ' sollicitudo publicorum negotiorum pertinere de bet , a religiosa se abstineant, neque post hac prasu mant, atque usurpent, . putent se causas cognstscere clericorum. Extat autem in Lib. I 2 Cod. Theodos. de epis Oroeeris. Constantii lex, qua Cautum est, ut clericorum
causae nonnisi ab Episcopis judicentur; atque hanc quidem legem Hilarii hortatu editam, putat Baronius ad an. 3srnum. 8a pag. yyy tom. 4 ed. Luea. Eadem est Ambrosii sententia epist. 2I num. 2 t. 6 pag. s 2 opp. ed. Maurinis Menet. I 78I, qui laudat ea de re Valentiniani legem, qui sacerdotes de sacerdotibus voluit judicares eademque etiam Μartini Turonensis, uti testatur Severus Ustor. sae. lib. 2 cap. so tom. a pag. 263 edit. 'ron. 17sq. Abutuntur autem auctoritate Patrum quorumdam ii, qui judiciariam potestatem Ecclesiae negant, eorumque Se tentias detorquent, praveque interpretantur . Nam locus Lactantii de Divin. instit. lib. s cap. 2o tom. I pag. ΑΙ - M. Paris. IV 8 pertinet ad Afideles, qui inviti ad fidemi compelli non possunt. Chrysostomus de Sacerdoti Lib. a. num. 3 opp. rom. I pag. 3r4 edit. Mon aueon. Paris. non negat imperium, & potestatem Ecclesiae, quam imo certam habet, cum illud Apostoli ad Timot. praeipsae doce ita explicat Hom. 13 num. I pag. 61 7 tom. Ii mides ut imperare sacerdotum necesse sit; tantum dicit