장음표시 사용
361쪽
Sed integri in hoo libro loci ita redeunt, ut praecepta semper , demirutuo exempla, interdum ipsa conspireni verba. Ne vero his posse eandem , quam sano iudici Schneide rus in resecandis illis adhibuit, rationem accomodari arbitreris, ii ut alteram eiusdem argumenti expositionem libris περισυντάξεως vindices sunt quaedam, quae bis in ipso libro tractata etiam in adsuto panno sedem habeant ut, quae de eis in constructione praecepta erant, iam Schneideri en sidio his resiliuia sint. Si quas de adverbiis in o exeunt bus in hoc opere tradita suerunt, legiinus p. 622 9 sqq.: Tu εἰς οὐλή, u/τα την ἐν αὀπτ σχέσιν καῖ ὀνως περισπαται , - ἔροιο αὐτο καλώ εδεο ἐπιέρηματικόν
θειαν τιθεται και ἐπι σχέσιν της ει τοπον e. q. s. Et tamen
eadem bis in libro n. ἐπιρρημάτων inlustrantur. Vide enim: p. 87, 29 sqq. Tu εἰς ου λήγοντα ἐπιρρήματα, ἐάν τε παρ' ὀνοματα
ἰν τ οφ οὐ παρὰ το τῆλιτο τηλο so δύναται
362쪽
α που ἄρα επολῶ. rui. Nec minus de adverbiis quad
ει καὶ ο ὐδαμον -- ρακείμενον λον δαμός. in , ei σι exeunt, eadem bis
363쪽
llae vero adverbia ut bis perstringerentur, id videri polus rit in causa fuisse, qu0d et τοῖς ει ι et τοι εἰς θεν cognata sunt ui iure in utriusque quasi tribus percensione producta sint. Quae ratio neque cadit in ea, quae de adverbiis ino desinentibus excripsimus, et nil perlinet ad adverbia ἀεῖς. et τὰ εἰς ι si imodo hae sunt adverbia , quae iam p. 572, 2 sqq. et 574, 7 sqq. tractata iterum prodeuni p. 609 7 sqq. ut 698, 5 sqq. uomun repelitio eis non
multa conplectitur - παραγωγον enii esse φι erininali0nem docetur il li et qua ratione τα εἰς ω deriventur ab praepositionibus expeditur p. 76, 9 sqq. et 609, 9 sqq. lamen alio nomine insignis est in secundo enim quod φιierminationem inlustrat capite bis specta grammaticus primam eiusdem rei explanationem p. 608, 5 ei 609 5. Unde profecto consequitur, non casu alteruin caput aliunde in hunc librum invectum, sed ab ipso grammatico adiectum esse consulto. Quod si ita actum est, iam non dubitari potest, qui Apolloniit certo consilio, quod aliud fuerit atque illud quod in prima tractatione secutus est, ad eiusdem rei rediniurationem se accinxerit. Atque hoc quod fuerit, essetiliorum, et, sinium toralio, ut plane perspiciamus Antea enim cum id egerit Apollonius, ut formas earumque leges explicaret, nunc in id potissimum intentus si, ut his quansubsi noli exponat. Quod vel prima uiriusque de is ne disputationis verba aperte indicant altera enim sic incipit: τα εἰς ω λωντο βαρυνεται, altera autem his τα εἰς ω ληγοντα επιρρ ματα σημαι νει και το ἐν ὀn κα et εἰς
τό nov. Ouibus veri, is convenit, quod deinde in in adverbi notionem accuratius inquirit grammaticus, sic ut de τι terminatione iterum agens τι et νόσφι formarum significalionem indagat. Neque in grammatico ubertatis amantissim potest ostendere, quod de notione disputans non veretur animadversiones de Orniis iam antea traditas adnectere.
364쪽
Idem autem ei fuisse ronsilium in adverbiis, quae ins vel et quae in v exeunt, bis percensendis, persuadent indicia non ambigua De illis enim non obscure hoc eonfialium significant verba, quibus secunda eorum tractatio inducitur . : παράκειται τοῖς εἰς θεν λήγουσι τα εν ὀπτ, του τέλους εἰς το ι μεταλαμβανομένου. Quod autem ad adverbia in os desinentia allinet, salendum est, in ipso altero capite eis dical nihil ex lare, quod eius modi consilium prodati At id habuisse Apollonium perspicuum sit inde, quod cum his adverbiis ea, quae in τε exeunt, ita coniungit p.
ματων κτλ. 30s igitur v et τε fines, quorum neuter deria vatur ex altero, quo modo geminos dicere potui grammati-eus , si sormas spectavisset contra αυτο αγχου et λλοτε πάντοτε, cum omnia 'το ἐν τίπτ' significent, artissima a
sinitate utuntur, si notionem respicis ui dubitari nequeat qui noli sit, cuius grammaticus ut in is ne p. 607, 2sqq. inlustrando ita in v terminatione iterum perstringenda rationem habuerit. Hoc unum igitur constat, quattuor illa genera, quorum terminationes sunt v, θι vel σι, φι, , bis in libro, ἐπιρῆ μἀrm Apollonium ractasse, ita ut modo forma modo nolio explanaretur. Nec id mirum duxit Schneiderus immo perupleopinaltis est graimii Blicum, cum do localibus adverbiis in θεν exeuntibus dispularet, correlativa quae vocant genera in
ου θι vel desinentia quamvis iam antea inlustrala iterum producere. Verum ut concedo prudenter egisse Ap0llonium, quod haec genera, quippe quae omnia locum significent, in unum consortium conligavit ita pernego id in pacto si qualiuor generum redintegrationi posse excusationi esse. Si enim eis sedem in hac libri parte concedere voluit grammaticus, cur iandem iam prius ea percensuit 'Duo quidem illa, quae in τι et σι velis exeunt, sane integritas clis putatio iii et flagitavit, ut etiam in ι finis explanatione commemorarentur. At nulla eius modi ausa aderati
365쪽
em duplex o et ranibus tribueretur expositio qui item uir et ζε et σε sines, qui semel tantum in adverbiorum localium doctrina prodeunt, antea praetermittendi uermiti in autem grammaticus omnes quae locum indicant formas conprehendere voluit, eur huic capiti adverbia in οι desinentia non inseruit Disserit enim de prosodia tantum eorum p.
Schri ei deri igitur opinio, longe abest, ut probari possit. Ut autem, quanta sit dissicultas sub illa quattuor generum redintegratione delitescens, plane perspicias in libro nostro, qualis a codice Parisiensi servatus est, adverbia ita rece sentur, ut, cum qualiu0 illis generibus, quae sine habent si vel ι, ι, , duplex concessa sit disputatio, altera larm rum causa, altera ad notionem expediendam, longe plurimorum generum formae modo expictnentur atque quattuor, quae desinunt in τε σε ζε, δον, semel tantum, sed notionis habila ratione preserantur. Nec vero ipse habeo, quo modo hanc rem ii e plicem, ut ulla insit persuadendi necessitas. Al significavi eam, quia, eum Apollonio istu in disserendi inorem inputare nequeam, persuasissimum habeo novum inde indicium accedere eorruptae huius libri conditionis. TIBI, mi Vah lene, qui conlega mihi olim coniunctissimus, semper nileus fuisti suavissimus, lubens ossero lue
brationes has de Apollonii Dyseoli libris grammaticis quae
Tlli nunc in terram longinquam nobis erepto aequo amoris mei testinioni atque metrioriae sint consuetudinis iucundae,
qua ad vada caerula Rheni ruebamur. Sed uberrimum mihi fructum rettulisse videbor, si V his quaestiunculis monitus iam non cunctatus eris eandem qua de Latinis litteris eximie meritus es laudem etiam de Graecis reportare. Vale. Dabam Bonnae m. Debruario DCCCLVII
367쪽
rum et argent ut et alia liti talia, ire lium Victo tuae. Non hie.
368쪽
mein e ii de bat plumbum album. Eumeni v erma*nt an ineranber Stelle panegyr. Constantino Aug. dictus cap. 9 , mo
br et ben im eri e da r junber tranferer ei tre*nunce investi Isinius EmΦt haruber h. n. q, 17. 9 Sillig): nigro plumbo adsistulas utinasque simur, laboriosius in Hispania eruis iο-iasque per Gallias, sed in Britannia summouerrae corio adeo large, ut lex ultro dieatur ne plus certo modo fiat. Die Sorte
369쪽
vir sui aere salii nummo aereοLaui taleis serreis ad certum pondus examinctiis pro nummo nascitur ibi plumbunt lvium in mediterraneis, in maritumis ferrum, sed eius exigua est