장음표시 사용
351쪽
ra ΕΜuNDus M ERILL Iuss.lis Hethus 6.D.deor .jar. Prudentes vero illi, jus accrescet, di constituerunt ex interpretatione legis in legitimis haeredibus; Si contingeret nonnullos ex his, quibus delata erat legitima haereditas, deseere antequam haereditatem adire possent: eo casia veteres haereditatem non aditam transinitti non posse vomerunt, Lun.9.in novissimo s.Cde caducaeolonae sed aliis qui adiissent portionem non aditae haereditatis aure accrescere , quasi lex XII. Tab.eos QIos vocasset ad haereditatem . Et ita in legitimis hae. redibus jus accrescendi constitutum tuit ex interpretatione legis: sed in scriptis haeredibus inductum fuit ex interpretatione voluntatis , nam quos testator haeredes scripserat, eos quoque deficientium aut repudiantium portiones cal ere voluisse vis has est,& inde essedium ne quis testatus pro parte, & pro Parte intestatus decederet . quae regula est iuris civilis haIjus no rum π.D.DRQjur. ut semper ostendatur jus accrescendi, ct quoc competit Ieritimis haeredibus; & quod competit haeredibus scriptis , iure civili suisse constitutum ς atque etiam illud quod competie legatariis ratione conjunctionis. Ulpiani Ag.ΛUAD.aq.I. Ia Iure civiIi concursu partes flabant , non concurrente Oluxo pars eius alteri accresebat ἀC A P. I Lmotenus jus vetus aecrescendi pos legem Papiam sublatum fuerit
IN jure accrescendi tria tempora sunt observanda , ius vetus quod obtinuit a xI I.Tab. ad legem Papiam: jus novum quod obtinuit post legem Ρapiam; & jus novissimum ex constitutione Iustiniani in I. an. Cde eod. toiaenae. I. 3. q.U F- ubi ius antiquum quod ante legem Papiam obtinebat, Iustinianus recentavit . iuro antiquo ius accrescendi competebat haeredibus legitimis , si ii, quibus lege xi I. delata erat haereditas ab intestato , ut agnatis proximis, ante eam aditam deficerent , II ex pluribus 9. D. M is G Iegitim. Titio εI .D.de Legat. a.Paulus Bb.4.tie. 8 .quoct& ad alias legitimas haereditates rMrreictum , eas stilicet quae SCtis deseruntur, I.uD.Insit.de Scio Orphition. I. I. nemo v D.ad Scrum Teraria. quo novo iure haereditas ad nos pertinere
352쪽
DE IURE A e CREsCENDI. rarpotest, L I .Di Haeredit erit. & hoc jus accrescendi quod competit jure antiquo legitimis haeredibus nulla in parte lege Papiat mutatum fuit . haeredibus scriptis etiam jure antiquo competebat jus accrescendi, si qui ex illis aut vivo testatore, aut post mortem testatoris deficerent, aut etiam delatam sibi in testamento haereditatem repudiarent , vel omittererat , quod jus accrescendi inter haeredes scriptos lex H pia non omnino sed aliqua
ex parte sustulit . Nam post legem Papiam , si quis deficiebat
vivo testatore ς id in causa caduci esse dicebatur et Si vero post mortem testatoris , ante aIaertiaram tabularum c quia ex parte haeres si riptus non nisi apertis tabulis haereditatem adire poterat , Ulpian. tit. I7.I. I .f. YD.D.deIur. Usct. ign. I. multum a I. D.de Condit.ει demonsrat. id proprio nomine caducum dicebatur , Gn. stro fecundo 4.S I. in novisi o s. C. de caduc. tia nae Ulpian. ticis cad. atque illis casibus partes caducae fisto vindicabantur , LItem Deniunt a o. I. aufenatur '. D.de Θaeredit. periquibus etiam casibus , jus antiquum accrescendi quod compete-hat haeredibus seriptis subIatum est ; cum deficientium porti nes aliis non accrescerent, sed fisco peterentur . ubi vero apertis tabulis dies adeundae haereditatis cesserat , si qui tunc ex haeredibus scriptis partes suas repudiarent, vel omitterent, aut etiam ante cretionem deficerent ; hoc eam , etiam post legem Papiam ' inter haeredes scriptos mansit jus accrescendi, Lqui eπduabus I.qui patri s9. D.de ae .veI omittenaehaeredit. I. haec scriptura α6.nde Condit. demonsrae Ia.Itai duo 8. D. de Bonia
Nili retinet ar legem Papiam l .si ex plaribus 9. D.de Suis & l gitim. neque ibi recte eouigitur , jus acerescendi oetus inter .aeredesfcriptor Iege Papia sub atum esse. NEc vero Colligitur recte CHae.Lb. I a. Ob . I I. ex Iorex pluribus 9. D. de Suis G Iegitim. jus accrescendi intel
353쪽
EMuNDus ME R in L Ius haeredes scriptos lege Papia sublatum esse; nam d. Lii explar, bus 9. nihil quidquam ad legem Papiam restrri, ad eamve pert,nere potest . Ibi Martianus confert haeredes legitimos cum hae. redibus scriptis , stu institutis. ; quorum illi jus accrescendi adhaeredem transmittunt , hi vero sus substitutionis non possunt transmittere. Quod & jure antiquo , & iure novo post legem PDpiam obtinuit: nullo jure jus siubstitutionis transiuitii potuit; sed utroque iure, & antiquo, & novo haeres scriptus qui haeredita.
tem adierat,ius accrescendi ad haeredem transmittere potuit. de quo non loquitur Martianus, tantum ait haeredem scriptum non
transmittere ius substitutionis , sed non ait inter haerectes scru tos non esse ius accrcscendi; aut haeredes scriptos ius accrescemi non transinitterea quod ex specie proposta faciIe liquebit. fimge , Primus, Secundus, & Τertius fuerant haeredes instituti r &ex illis Secundus Τertio cohaeredi suo substitutus, Secundus adita haereditate decedit, postea Τertius, cui Secundus erat subst, tutus , partem suam repudiat ; quaeritur an jus substitutionis, qHod competebat Secundo si Τertius haeres non esset , haeredibus quoque illius competat , & ait Martianus Secundo vivod ferri ex iubstitutione haereditatem , non etiam si Secundus de cesserit, haeredem ejus sequi. idemque Paulus m.4. tu.8. Ergo hoc tantum colligi potest ex Is expori s v. ius accrescendi quidem haeredcs sequi , jus substitutionis haeredes non sequi , scd colligi non potest inter haeredes scriptos ius accrescenoi lege Papia sublatum esse. Quinimo in specie proposita cum Secunctus adita haereditate decessisset , postea repudiante partem suam Tertio , pars illius non stium primo,sed etiam haeredibus Secundi accrescet, ac licet iure substitutionis admitti non possint, jure accrescendi tamen admittentur, ut in I. qui patri s9. D. de Aeq. PeIomitent haeredit. ex qua certissimum est etiam post legem Papiam inter haeredes scriptos, qui haereditatem adii ni, mamssse jus accrescendi. Et hac ratione evincitur, postquam apertae tabulae suerant, si qui deficerent, aut partem suam repudiarent, ad eos casus lex Papia non pertinebat: sed tantum s qui deficerent aut vivo testatore , aut post mortem testatoris ante aperi
ram tabularum; quia non nis apertis tabulis dies Iegati cedebat, aut dies adeundae haereditatis, Lipatronum 44. I. I. D. de Ron. Hi ert. si qui igitur ex haeredibus scriptis haereditatem adiisset.
354쪽
DE Iu RE ACCREsCENDI. Ia non amplius fuit locus caducis ; sed repudiantium aut deficientium portiones illis accrescebant, qui haereditatem pro parte sua agnovissent i atque ita post aditam haereditatem inter haeredes striptos mansit jus accrescendi , quod lex Papia non siistulerat. Et hoc verum est etiam jure novo , quod non putat Cuiacius
ea I. Haeredi Meredis instituti , qui adiit ex sua insitutione;
jure secrescendi obvenire portionem cohaeredis non adeuntis,quae non fuit deluta defiancto et licet neque jure veteri, neque jure novo aut novissimo haeres institutus ius substitutionis ad haeredes transinittere potuerit, atque in eo substitutio disieri a iure ac- crescendi.
C A Z IV In quibus disseri , aut e Penit jus accrescendi eum obsitutionci I A est igitur disserentia inter ius accrescendi & substitutio
nem , ut haeredis haeres ad si1bstitutionem non admi
latur L s ex muribus 9. D. de Suis G Iegitim L qui δε-berir 8. D. de Due. ει pupiII. ius accrescendi haeredem sequa tur, L qui patri s9. si de Aese vel omittenae haereae cujus disserentiae ratio haec est, quod ius accrescendi sit reale & pars Pa ti accrescat, L. Titio 33. D. de in ris. ει quemad. I. in totam
83 D de Aeq. Iomittent faereae substitutio Vero personae deferatur,. plurιburs quae ubi decesserit , iam illi deserri non potest ς & ita si haereditas non ad ita non transmittitur, mul to minus haereditas non delata transmittetur . Sed & quaedam aliae disserentiae reperiuntur, quod ius accrescendi invito competat, Lqui ex duabus x 3. rase Aeq. dies omittent haeredit. Lee-Famento 6 Tale impH.S aL. biitui. Lun. I his ita I o. C. de cad. substitutio vero non nisi volenti deseratur . nec obstat
Lqui patri s9. Di Aeg. via omittend haereae ubi substituto non desertur necessario ex substitutione haereditas , sed jure accr scendi . Nam cum quis cohaeres filio adjeeius fuerit, idemque filio substitutus ; perinde est ac si ex parte pure, & ex alia parte sub conditione institutus essct, L cohaeredi 4 I. I. cohaeres 6.D.dem quod si ex institutione adierit, & ex substitutione adire n lit , jure accrescendi nihilominus invito defertur haereditas, d. I. qui ex daabus r 3. D e Ae te omittendobaered std non idem estin
355쪽
citUm , L erDus eommunis ε'. D.de Ara . eis omittenae haereae Et d. I. qui ex duabus vero admittitur ex voluntate expressa testatoris . Propterea substitutio semper potior est jure accrescendi, & substitutus conjuncto praesertur, I. a. s. si duo 8.D.de Bon osse se. ab .un.I.in primo 3.'S. pro fecundo A. Cricari tomni in his disseri ius accrestendi a si1bstitutione , sed in multis quoque convenit e Nam qui succedit in partem deficiem tem iure accrescendi , est quasi ibstitutus . & ius accrestendi,
transi cum onere , veluti substitutio ς post rescriptum D. veri, II Titio 6I.D.de Legat.a. Secundo convenit ius accrescendi cum substitutione , quod haeredibus institutis portio deficiens accr stit pro ea parte , qua sunt haeredes instituti, I. ian. I. his ira Io Cri ea toVeni & pro portione legati, L. Maevio 4 I. in princip. D.de Legat.a. ita & substituti pro ea parte ad substitutionem admittuntur , ex qua fuerum haeredes instituti, I. s. I. 8.L3a. D. de
qui non admittitur ut substitutus; quandoque ut haeres adjectas pdmittitur, Ibi pater famulas o. D.de haeredit. insit. ' cujus legis ratio petenda Videtur ex tu piari.Δbsing. Reg.tit.aao nem. Cum quis haeres institutus erat sub imperfectam cretionem, &non cernebat intra dies cretionis, substitutus in partem admiti 'hatur a Et hoc Tiberii temporibus obtinebat, quod alioqui pu
Ius accrescendi competit haeredibus legitimis , ct competere
potest haeredibus scriptis ; etiam si conjuncti non sint . leg tariis non competit nisi ratione conjunctionis .conjunctio tripleκ est inter haeredes o legatarios,Liri Bra I 42.D.de Verbrigniscat. L re conjuncti 89. D. de Legae. 3. Alii enim re & verbis conjundu
356쪽
siant, quos rei & nominum complexus jungit, veluti LuCIus ET TITIus HAEREDEs suNTO e LuCIO ET I ITIO PUNDuiri CO NELIANUM DO , LEGO, alii re tantum coniuncti sunt, ut quicumque haeredes instituuntur; sive conjunctim , sive separatim, semper conjuncti intelliguntur, quia ad eandem haereditatem
ut sunt etiam Iegatarii, quibus eadem res disiunctim , seu sep ratim legata est. veluti, LuCIO suN Μ CORNELIANU Μ Do, LEGO. ΤΙΥlo FuNDuΜ CORNELIANuΜ , DO, LEGO . Illi re tantum conjuncti int, qui & alias disiuncti dicuntur. Alii verbis tantum conjuneti videntur, ut quibus eadem res aequis partibus conjunctim relinquitur . veluti MAE VIus ET ΤITIus ΑΕouIs
iuncti non videntur, quia partes habent separatas , sed verbis tantum . Hoc iure coniunctionis , ut loquitur Ulpianus in Ilai , eonitione I 6. D. Hb.moaeus rues.smitt. constansu praeserum tur illis qui con)unta non sunt, nam si quis ex haeredibus coniunctim scriptis deficiat, portio deficiens non omnibus haeredibus scriptis, sed coniunctis selis accrescit, L haeredes 63. D. defaeredib instituend.Lun. f. his ita Io. C de cad. to unae Ac veluti conjuncti praeseruntur illis qui conjuncti non iant; sic inter conjunctos praeseruntur illi caeteris , qui magis coniuncti sunt. Re& verbis coniunctus , praesertur illi qui aut re tantum aut verbis tantum coniunctus est . finge , fundus sic legatus est, ΤITIO ET
cesserit praeseretur Titius caeteris, qui Maevio re & verbis coniunctus est. Re conjunimis non praefertur caeteris , sed omnibus deficientis portio accrescit . ut in specie hujusmodi, ΤITIO ET MAEVIO PUNDum CORNELIANuM DO , LEGO . GMO FUNU M CORNELI ΑΝuΜ Do , LEGO . SUO FuNDUM CORNELIΛ-NuM DO , LEGO . Gaius. S. Sejus re conjuncti sunt si tamen Seius
deficiat, pars illius non selum Gaio , sed etiam Titio & Maevio
accrescite quia re conjunctus Oon est potior caeteris . Verbis conjundius, praesertur reconiundio; atque etiam re S. Verbis coniuncto . S ita Paulum audio in d Ire eonjanni 89. ut quemadmo
357쪽
I3o ΕΜuNDuS MERILL Ius dum re & verbis conjunctus praesertur caeteris sic magis esse, ut qui verbis conjunctus est, caeteris quoque praeseratur : & il lis qui re & verbis conjuncti sunt, di illis qui re tantum coniuncti fiant. ut in specie hujusimodi, ΤITIO ET MAEUIo, pu&
DuM CORNELIANUM Do , LEGO. si Gaius decesserit; Sempronius , qui verbis illi conjunctus est, praeseretur Τitio & Maevio, qui verbis & re simul conjuncti sunt: & Sejo qui re conjunctus est . Non autem in specie proposita, Sempronius Gajo verbis solum, sed etiam re conjunctus intelligitur: ut ita caet is praes, ratur . Recte Paulus in HLre coniuncti 89. Verbis conjuuctum et, deri , non etiam re . Videri quidem , qvia partes habent separatas ; sed tamen re conjunctum esse: magis tamen verbis, quam re conjunctum videri , Nullus est coniunctus verbis selum, qui non re quoque coniunctus intelligatur. in I. 66. D.de Haered instituenc Gaius & Maevius re coniuncti fiant, licet aequis partibus sint haeredes instituti: sed verbis conjuneti non censen- tur alioqui pars deficientis Gaji, Maevio sisti accretaret, non1itio. nec ita pugnat cum d Ire conjuncti 89-
linquere: id etiam me juVit quaerere.in eXcesili tantun esse lacum juri accrestendi , ut in LMaevio de legat. a. ex qua male colligunt, conjunctum Verbis, non Praeferri re conjuncto .
Species est, Maevio partem dimidiam, Sese partem dimidiam do,
Iegineundem fundum Titio G, Iego. his verbis per vindicationem legabatur, ut est apud UIpian. Di . 24. in quo quidem totum ab initio habebant legatarii. sed in specie hujusmodi partes legatae fiant, nam totus fundus per partes Maevio & Seio et & totus Titio legatus est . quare duo semisses sundi constituendi sitnt ; in uno concurrent Maevius & Sejus, in alio concurret Τitius, cet. I. cum quaestio a 3. e Iegue. ubi totus sundus, deinde partes legantur et hic vero partes fundi primum, deinde totus Iegatur. Si
358쪽
tamen ex his Seius decesserit, antequam dies legati cederet, pars eius non Elum Maevio, sed Titio accrestit . dubitari poterat, nam Maevius Seio magis conjunctus videtur ; cum utrique pars fundi legata esset, uterque in unum semissem coactus sit, arg. I.
re videretur. utrique accrescit nihilominus, & rationem hanc
assert Modestinus, satis obscuram. Quod eumfeparatim G pamiesfundi, G totus Iegatus is necesse es, ut ea pars quae cessat, proportione legati , cuique eorum quibus fundus separatim Ie
rus est, accrescat. separatim igitur partes fiundi legatae crant quod notandum est,) id est dimidia separatim Maevio, & dimidia si paratim Titio legata crat: atque ita in specie hujusinodi, Macvius &. I itius conjunta non erant vel bis ; ut colligunt, cum utrique separatim pars legata esset: Τantum re conjuncti erant, Maevius, Seius, Titius. & quia coniunctus re tantum non est potior caeteris, Lre conjuncti 89.nde Iegat. 3. Ideo pars Srii non solum Maevio sed etiam Τitio accrescit , qui perinde Sejo re conjuninis est, ac Maevius. Nisi Τitio totus fi indus legatus esset. Biter Maevium & Srium non fuisset jus accrescendi: deficiente Sejo, pars illius Maevio non accrevixi, sed quia testator exces.st, qui, cum per duas dimidias totum landum legasset Maevio& Seio, adhuc I itio totum legavit: propter eum excessum fuitius accrescendia concurrens Titius S imminuens aliorum Parte .
inter eos juri accrescendi locum esse secit. Sed si in stra te proposta Seius decesserit, antequam dies tesati cederet: cui construtuendum est alioqui clie legati cedente sus petendi legati ad haeredem transinisisset, quod per vindicationem relictum erat; nec Maevio & Titio quidquam accrevisset.) cur pars illius caduca
non fuit Z Ulpian. tit.a . tantum expressit non concurrente altero ex conjunctis per vindicationem , partem illius caducam misse. non expressit an non concurrente altero, ex disjunctis per vindicationem , pars fllius caduca fieret. tentari potest ex hoc loco, non concurrente altero ex disjunctis per vindicationem, pariem
illius etiam post legem Papiam caducam non fuisse ; sed caeteris accrevisse, aut potius non decrevisse, ut quibus Elidum ab initio
359쪽
C A P VII. An conjunctus iure eoniunctionis p 'aelatur fuerit riscopos legem Papiam. LEx Papia ius accrescendi sustuIerat inter haeredes , fi qui
aut post testamentum Dinam , aut post mortem testatoris deficerent ἰ antequam dies haereditatis cederet et nec deficiens portio caeteris accrescebat. Ita & caducum erat legatum, aut in causa caduci; si legatarius vivo testatore, aut post mortem, ante apertas tabulas decederet: nec penes haeredem remanebat,
sed fisto vindicabatur; cuius gratia caduca fuerant introducta. Verum an iure coniunAionis haeres coniunctim scriptus , aut lingatarius conjunctus , fiseo praelatus fueru post legem Papiam, quaeri potest. quod acerrimi vir iudieii intentatum non reliquit, Parum tamen de ea re videtur sibi convenisse. Ille enim Cujac., Bb.a 4.ObserD.cap. 34. ait, Ideo Paulum scribentem ad lagem Papiam de conjunctis egisse lib. 3. ex quo sumtae fiant L. triplici I a. Di verboigniscat. & Lre conjuncti 89 D- de Iegat. 3. quod Conjundis fiseo praeserretur. veluti si conjunctim Τitio & Mamvio legatum esset, & Τitius ante apertas tabu Ias decessasset; caducum quidem erat Iegatum : feci Maevius iure eoniunctionis fisco praeferebatur ex illius sententia; quasi ius illud conjuncti nis inventum esset ad caduca excludenda . Contra vero in Po- sum. operis. ad Lavn.Cde caducuouenae ex quibus illa Ohservatio tota sere exscripta est, ait, jus conjunctionis & sus acerescendi νlege Papia sublatum fuisse et quod magis verum est, ct. coniuncto fiscum praelatum fuisse in caducis. disertim Ulpia n. Δ9.. g. ReguL tD.a4. I. II. Non eoncurrente citem, pars ejus rideri a crescebat e Sed os Legem Papiam Poppaesim non capientis pars ca- ea fit. Ideo vero Paulus scribens ad leges Iuliam & Papiam de conjunctis egerat, quia in aliis Casibus, qui ad legem Papiam non pertinebant puta si legatarius apertis tabulis legatum repidiaret, aut haeres partem suam o ius coniunEtionis locum habuit. tunc enim conjunsis potius repudiantis aut deficientis portio, quam caeteris accrescebat. seu quia Paulus, cum ageret de iis quae pro non scriptis habebantur ; de iis quae erant in causi
360쪽
DE Iu RE AE R EsCENDI. I 33 caduci, & de caducis c ut Iustinianus in I. un. in princip. C. de ea romnae & de jure conjunctionis simul egerat. Nam licet in iis, quae erant in causa caduci, jus conjunctionis sublatum esset lege Papia et semper tamen obtinuit in iis quae pro non striptis habebantur, ZLun. in primo 3. puta si Maevio & Τitio conjunctim
legatum erat, cum Titius rebus humanis exemtus esset: pars
Titii pro non si ripta habebatur Maevio accrescebat, si per vindicationem conjunctus esset. ne obstet L Si duobus I 6. I. I. D. H Igae. I. quae est de legato per damnationem.
An refuncti ab initio foIidum veI partes habeant e Geonjunctis G disjunctis in Iegato per vincestionem. Non nisi ex dii inctione lagatorum potest intelligi, si conjuncti ab initio solidum, vel partes habeant: quod iam nostri 'homines viderunt, meliorum ope librorum adminiculati ; caetexi frustra siant, atque etiam Goveanus, Duarentis, qui tractationem istam ex disserentiis legatorum non distinxerunt. Nec hodie ita facile est distinguere. nam Ulpiam Abiet. Reg. tu.a . hac in parte lacunam ha it. Paulus Lb. 3. Sent. tu.6. men di sit-spicione non caret. Gaius Itb.a. Insit. tit. s. I. s. ut passim ruptus & interpolatus est. Tribonianus in libris nostris legat rum disterentias tollere , & juris illi omnia interdelere vestigia curavit, adeo ut totum id obscviram sit. plurimum tamen Iuei asseri Ulpian. aetie.a4. I. I 3. Si duobus, inquit, eadem res fler vim
sentiar . Cujac. in notis ad inpian. & in repet. Lam. C. de cadia tu Lenae,egit. πHis partes debentur, quasi haec differentia constituenda sit inter legatum vindicationis, A legatum damnationis; ut si eadem res duobus per vindicationem disiunctim relicta si, partes debeantur et si vero per damnationem, solidum debeatur alia lectio retineri potest, cum certum sit eadem re duobus separatim per vindicationem relicta ; solidum relinqui ab initio secl
totus Maevio, & totus Τitio separatim relictus est ; sed concursu