Euripidis Ion

4쪽

Iono Euripidis quum publico inter'

tari constituissem, consilium cepi edendas eius tragoediae. Quod si tum iam cognia tum ha Duissent, Bothianae DindOrsaI1aeque editionis fabulas separatiar vendi, nitida editione, quam L. 1 indorsius curavit, essem iuuis Bothianam enim minus pro bo, quum propter alias caussas, tum ob mira metrorum descriptiones. Nam demetris non Inagis amo disputare in scholis meis, quam de nominum, Jerborum

declinationibus. Placet vero sibi vir illo an hoc quoquo genere supra modum, id

quod etiam nuperae hys censura editionis meae Sola hoclis ostendunt. In quibus quod dura riuxctioque exprobrat, di simulasse nos com plura , quae ab se a ceperimus, id milia si sorte etiam in Ionoaecidit, neque ego Intrabor, nec fortasAealii. Neque enim aut Er1iudii ulla si1it aut aenea est in eum malevolentia, sed

eredes surdito idem quod mihi usu venisse, ut rarius inspiceremus ipsius edi siones. Itaque si quid nos latuit, quod

5쪽

o ipso prius quam ab nobis inventum

esset, tribuendum est hoc negligontiao cuidam nostrae, salis illi fortasse excusabili. Ioliis haec editio Inagis mihi quam volebam festinanda erat, ne exemplaribus carerent auditores odebam enim fabulain in ipso interpretationis decursu. Quo sactum est, ut nonnulla mimis tIam de e-hat expolita darem. Accedebat negligerinta potheta, qui Vel notatos errores non corrigeret, atque adeo adderet novos. Praeterea Seidierum rogaveram, ut mihi impertiret, si tui liaberet, quod ei tragoediae luco asserret quod is fecit quidem amicissime, sed quum eas adnotationes impressa demum sabula acceperim, nunc quae vel ab illo mecum sunt communicata, Vel ipse Tetractanda aut addenda habeo, proferam. V. 2. Veretur eidlerus, ut Particivia

in verbo ad finem Atlantes laboris reserenda sit, aeternum laborem salis indica xi putans participio praesentis ἐκτοίβειν

τρίβεσθαι, quod diu texatur Alini, ut dosine laboris qui nullus futurus esset cogitarem, haec caussa fuit, quod alias ti

τρίβειν non atterere. Sed conterere: i. e. eonsumere terendo Sign11Icat.

V. 25. Seidiem non videtur languero τίς ut adiectum, quod. et murum hoc institutum sit, et Per se leve.

6쪽

VV. o. Idem εἰλικτον praeseri, ne Versus ex solis iambis constet. At vide vel huius prologi V. S. 15. 18. I. 57. V. 2. Seidlerus αμφὶ βωμίον τροφὰς servandum putat, quin interpretam πια

gabatur, ut solunt pueri te niere iuc illuc currere. ing onin puerum si non mendicantem, at certe victum ab aris exspectantem unde ipsum de so dicere v. 556. βωμο ιι φερβον, υπιών τ αδε ξένος.

V. 98. Boisson adsis audacius nec meistri logibus convenienter: ruiι τ ευφημον

φρ ρεῖς, ἀγαθον γλωσσης ἰδίας ποταίνειν, φήμου, ἀγαθα τοι ἐθέλουσιν μνwύεσθαι. νιεῖς δὲ etc. V. III. Hanc stropliam nondum Pese Purgatam 88 putat Seidlerus, quod ni mi ineptus sit hic ab lauro ad myrtum transitus. Atilii quidem illa α σαίρεις et σαίρω arguere videntur, vituperandum

potius quam emendan litan ESSE POElum.

Nisi fallor, lauri myrtique simia ramis aream Verrebat Ion unde aliqua saltem accedit excusatio. Quamquam melius procederet oratio, si legeretur αδεπτων, ἐξ

7쪽

ἐμοὶ οντα, sed τὸ ἀμφον μοι, Φοῖβον, πια τέρα um. Itaque si scripsisset Euripi

des Φοῖβον τον καταναον, nemo facile haereret. Sed potuit, opinor, etiam geniti Vum onere, Φοίβου, referendum illum

ad τ ιο Luμον, hoc sensu id quq utilo mihi est patris nomino appello, a

Phoebo illud proficiscens, tempti incola. Φοιβo igitur valebit no Φοίβου. Ex tua explicatione, si recte te intellieri, integra sententia haec est: το φέλιμον his Domimuseo omγμα- πατέρος Φοίβου του κα-τῶ ναον In iis praeter aliti 1O incon modum est, quod genitivus ossio resem tu ad πατέρος. Nam non hae sententiaost id quod utila mihi est, patremilio bum appello, sed id quod utile mihi est

Phoebum, patreui appello. Plioebi igitur nomen appositionem facero debet ad τὰ ωφέλιμον, i in ad iniέρος. Haec ego

quamquam subliliter, atque adeo, si quissensum qui verbis subest spectet, etiam vere disputata esse video tamen et de constructione illa, quia verbis ita collocatis, durior est, et de interpretatione d .

bito, quia prosa orationi magis quam poesi convenit. AEst enim haec τὰ ἐμοὶ.ε οφέλιμον λέγω πατέρα, ν ἀπο Bois3ου ut1E- . latem melim appello Patris no inine Eam ipsam sententiam reo quoque ea quam

8쪽

si, quem Poetiuae dictionis Tatio post laxet, i. e. utili mihi patris nomine mine bum appella.

V. 16O. De hac mesodo, deque epodo quae mox Sequitur, magnopere se dubitore ait Selalexus. Id ipsum est, quod ego quoque ditat. Sed ubi nec sensus emborum neque indubia antistropharum V stigia de certo vitio admonent, Probandum est quod habemus, done integrior eo x id falsum esse docuerit. V. 165 Missonadus attulit haec Deme

μαρι σωσις πρὸς τὸν πικροήν πεποιημέ h. iii Displi t. inquit Seidlexus huius versus initium. A iure eum os sendit anaerusis, qua est in syllaba ver bi linali incipiente vorsum malit quis S ne accurate aequatas esse syllabas quod

Sed quum una numeri perpetuitato cohaereant hi tres versus, membrii quod medium est terminari dόbebat integro Vese

9쪽

V. 2I. Hic Alcyoneus fuit secundum

Nonnum XX V. m. XLVIII. AL

V. 243. Boiasonadus coniecit γενναι V. 63. Selaleriis seripsisse poetam putat,olisos ε τον νουν σχρον ἐνθάδ' ovo που.' Uno ut in ἔσχομ- oraeumperetur, fe-.cisse sequentem syllabam D. Non asse tior, iii a reo coniectandi articula est, qu e Vix convenit huic loco. Et ἐχρεμνPoebent codices. V. 2 o. Seidlorus . , sortasse scripsit Poeta ἐκ στου ς σωρος πέφυκος i. e. τίς σε V. . 298. Seidlerus , , misso non ausim mutuo. Nec video, quemadmodunchio aptum sit Mini quidem nec ferendum Πυθιος, nec λθω non aptum videtur. Nixanti Creusae cur de Macris quaerat, asp inde Ion in honore habent eum Ioeunt 'tho et Glgura dilhia L e memorabilis est ille locus urbi huic propter observationem Apollinis fuL

εἰςιδεῖν, cur ferri nequeat, apertum St.

V. Sor. Etiam Pollux huno

10쪽

--im attulit, ubi pro time Dion nominatur, ut observavit Boissonadiis. V. Si f. lutarchus de Pythiae oraculis p. oo C. τὰ ἁγιστα πολεων μαντευ-- σωματο, γείας.

ioci in hilas ne hocce ipso iuraenapio, an in labitaculis ad templum Pertinentibus ΤμV. 528. Idem Scribendum puto v - ia istas. Accommodata est haec

coniectura ad explicationem qua ira oditi raecedentis Versus, quam etsi probo, non Putem tamen adiectione articuli opus se. Dissemini haec ita in Midleri com ieetua a gno θεου subiectum, δῶμα pra dicatum est in Vulgata script lina praedi-eatum pariter est dωμα, sed subiectumuis θεου si ut ultima Voce ex praedi eat a meten hi Ao videtur δῶρα θεσο α i nodi incommode et templum et collas Od. laeentes templo bara prenendere.

. 563 2χων displicere sibi ait Missi os opter additiuncillam se. Neque immerito Nescio an praestet scribi, GP-υ- ἀνηβης, περ εἶχε ῖν μέτρον Quod et- videri suilest aliquid perversitatis habere, quoniam proprio intelligendum es set περ εβε--τὸν ἡβης -τρον, tamen, quum id pro Auin habeat ellipsis, aut pori a omissum est minus cxplicate