De Plavti senariorvm iambicorvm compositione artificiosiore [microform], dissertatio...qvam..

1쪽

Reproductions mannoti made Without permission homColumbia Universit Library

2쪽

COPYRIGET STATEMENT

States Code, concems the mining of photocopies odiother reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbia Universit Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orderiis, in iis judgement fulfiliment of the order ould involve violation of the copyright law.

3쪽

DE PLAUT SENARORVM

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT

Master Negalive Restrictions o Use: Origina Materia a Filmed aristing Bibliographic Record

5쪽

μlnches

6쪽

DISSERTATIO INAUGURALIS

QvAM AUCTORITATE ET CONSENS AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM IN ACADEMIA PHILIPPINAMAR- PURGENSI ORDINIS AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES RITE CAPESSENDOS SCRIPSIT

FRIEDLANDENSIS MEGALOPOLITANVS

7쪽

Dissertatio referente Theodoro Bir ab amplissimo philosophorum ordine probata die XXII mensis Februarii anni MCM

Parentibus optimis

8쪽

praesaso.

Syllaba longa brevi subiecta vocatur iambus, Pes citus unde etiam trimetris accrescere iussit Nomen iambeis, cum senos redderet ictus Primus ad extremum similis sibi: dicit Horatius in carmine, quod inscribitur de arte poetica tractans iambicum metrum so 251 sqq. . Haec verba, ut Blat demonstravit, pertinent ad versu senarios Catulli, qui in quarto carmine, quod celebrat phaselum illum, non alios iambos conformavit nisi puros. ἡ Senos igitur ictus primus ad extremum similis sibi reddidit . oeta Pergit: non ita pridem, Tardior ut paullo graviorque veniret ad aures, Spondeo stabiles in iura Mema recepit Commodus et patiens, non ut de Sede secunda cederet aut quarta socialiter, quae verba pronuntians de ansbis suis ipsius cogitat, ut v. d. ille eodem loco exposui Nam si perquirimus illa carmina, quae poeta iambos, nos inscribimus Dodon liber, spondeos de secunda et quarta

sede cedere Videmus.

Tum demum Horatius venit ad senarios veterum poetarum scaeni- eorum atque dicit:

Hic et in Acci Nobilibus trimetris adparet rarus et Enni

In scaenam missos cum magno pondere Vereus

Aut operae celeris nimium curaque carentis Aut ignoratae premit artis crimine turpi. Quibus verbis magna cum ironia dictis scilicet et Accii et Ennii artem metricam poeta vituperati am uterque pro Senam multiS, quos adhibuerunt, perpaucos habet, qui imitentur Graecam artem cordormandi iambicos trimetros, ut etiam nos ex fragmentis Videmus quae tradita sunt.' Accius autem non tam multos spondeos iniecit senariis es Philologus 63 p. 455 sq. ' Accius fero I: 4, 5. Ennius loro I: 3. 3.

9쪽

suis quam Ennius, imprimis ille rarius eis utitur quam ii et in secunda et in quarta sede. Plautum poetam commemorat Horatius nullis aliis versibus nisi

his 270 sqq.:

At vestri proavi lautinos et numeros et

Laudavere sales, nimium patienter utrumque,

Ne dicam stulte, mirati, si modo ego et vos Scimus inurbanum lepido seponere dicto Legitimumque sonum digitis callemus et aure. Magna igitur cum ironia Horatius de hoc poeta sua aetate clarissimo

loquitur. Vituperat numeros , i. e. Structuram VerSuum, atque Sales , i. e. genus inurbanum dicendi certe, ut e versibus, quos antea tractavi,

elucet, etiam hoc ei crimini dat, quod permultos spondeos adhibebat. Neque enim lautus in versibus conficiendis distinguit inter pedes primo tertios quinto atque secundos quartos. Sextus scilitet pes nobis neglegendus est, in quo positionem, i. e. thesin semper brevem esse opus est. Quod autem et a Plauto et a ceteris scaenicis poetis omnibus sedibus, praeter sextam scilicet sponde admittuntur, longitudines vero in duas breves syllabas etiam apud Graecos poetas dissolvi possunt, multo plures versus inveniuntur, qui hunc vel illum pedem dissolutum habeant in Romanorum poetarum senariis quam in Graecorum trimetris. In 044 versibus senariis fabularum Plautinarum, neglexi prologos, qui habent eandem fere rationem inveni 2111, qui praebent nullam solutionem, i. e. 1:3, 337. ItaquΘhac re commotus sum, ut perquiram fabulas Plautinas, quibus locis atque quibus condicionibus poeta non admiserit dissolutos versus, admiserit indissolutos. Nam multo facilius est scilicet eos conformare, quibus permultae licentiae insunt, quam qui constant ex puris iambis. Hi sunt artificiosissimi atque summum studium postulant. Sed antequam venio ad rem ipsam. tractandae sunt nonnullae quaestiones, de quibus quid statuamus, maxime interesti

1. De eorreptione.

Neminem esse puto, qui neget Plautum, ceteros poetas in hac tractatione neglegere possum, multa vocabula, quae dicuntur iambica, i. e. quae constant ex una brevi et ex una longa syllaba,

pyrrhichice metiri Altera igitur syllaba corripitur Sed ut lotet

umeravi secundum leges et correptionis et synizesis ot hiatus, quas postea Xponam. l. H. Lepperinam: De correption vocabulorum iambicorum, quae ud Plautum in senariis atque septenariis iambicis et trochaicis inveniuntur iMonasterii uestph. a. IS Collegit voces qua corripiuntur iambicas.

demonstravit, has duas brevitates uni elevationi vel positioni , inessa opus es Porro nihil interest, utrum syllaba altera, quae corripitur, natura an positione longa sit. Assentiri non possum Moigio dicenti causam esse correptionis Metricam metrisches Positionstaretvngs-geset p. 41 Mea quidem sententia declarare hanc licentiam ex vulgari pronuntiatione melius esti accentum positus erat aut in brevi ipsa syllaba, ut altera longa in pronuntiatione magnopere neglegeretur aut rim ea, quae Sequitur,

ut neutra ictum haberet Atqui difficillimum est post brevem syllabam acutam inuntiare longam, qua rascausa ire vis ire viat dongam. EL syllabae, quas

omni ictu carent. facillime deminuuntur in pronuntiando etiamsi dongam sunti Hoc modo etiam AER quae intra tractabo, intellegi posse existimo. am haec lex non in verba iambica conclusa erati aliam verba trisyllaba, quorum ultima syllaba elisione deleta es ut restet iambicum, tyrrhichice metitur poeta. Porro perferebatur illa regula in duo verba monosyllaba Minimo interest utrum revera monosyllaba sint per se an elisione facta an altera pars initium vocis compositae siti' Ab omnibus fere o. d. hoc conceditur Sed quomodo se habent verba polysyllaba, quae iambo incipiunt Ἐlot etiam horum alteram syllabam corripi posse demonstravit, si verba sunt quattuor vel plurium syllabarum et tertia

syllaba acuitur p. 87 sqq. . Restat quaestio, quo modo Plautus

tractaverit verba bacchiaca et iliambica, rim quibus mos quidem alteram syllabam incuimus Ἐlotet quamquam concedit non omnes loco huius modi tolli posse, negavit haec verba corripi atque alio modo Versus qui restant. declarare conatum es Saepe ostendit alteram illam syllabam ne vulgo quidem ictum habuisse, propterea quia verbum encliticum aliquod accentum mutavisset, ut in Voluptas mea', dedistin eὶ .' Sed etiamsi hanc pronuntiationem concedimus, non omnes versus metiri possumus. Ne quidem sententia habemus his in verbis veterem legem pronuntiationis Non altera syllaba a populo acuebatur, med irima. i. e. accentus e X pirR-torius . cuius vis antiquis temporibus non tam gravis erat quam musicalis, rim prisco sermone Romanorum quam longissime

a line aberati concedendum est scilicet etiam alteram syllabam

Philologica Association XXXVI Isin p. 176sq.

10쪽

illis temporibus interdum ictum habuisse. Plautus nesciebat, utra

pronuntiatio verior esset, atque quoniam utramque audiebat, modo

hanc modo illam adhibebat. Ioannes sch egit de his ipsis correptionibus in opusculo, quod inscribitur De Platai correptione secundae syllabae vocabulo Sy laborum, quae mensura iambica incipiunt Monasterii Guestph. a. 1897 .

Cui non omni ex parte assentiri possum. Primum alteri locos, ubi, si codices sequimur, correptio secundae syllabae probanda ea Tum eos corrigere conatur. Sed etiamsi rarissime pro locis non correptis inveniuntur versus, in quibus hoc vel illud verbum correptum est. tamen numerus Xemplorum tantus est, ut se ipsa delendanti ammea quidem sententia, ubicumque fieri potest, nos codices sequi necesse est. Accedit, quod Plauti tempore leges metricae non erant tam severae quam posterioris aetatis. Sed paullatim sanciebantur. Porro auctor non omnibus locis verba trium syllabarum seiungit ahela, quae Plus tres habent, quamquam ipse confitetur hoc fieri opus esse p. 9 . Nam ut exemplo utar, Verba amatoris, amarios, amici rimam corripi non licere demonstrat praeter alias etiam hac de causa. quod Verba amicus, amator sim sescenties non corripiantur apud

Plautum ' p. 102 . Immo vero fieri potest, ut correptio alterius syllabae ex illis longioribus perlata sit ad haec trisyllaba vocabula. Porro ita procedit, ut uno in capite traetet vocabula, et quae ictum habent in altera syllaba et quae in tertia. Quid vero Si conceditur ferentarium, sedenturii, magistratus sim corripi posse p. 98 sqq. , qua de causa negatur hoc eri posse in verbis sagittatus, venustistima, villationes, iuventrιtis sim. Mea quidem Sententia causa non est, eur haec verba impari modo tractentur. Tum permulti versus exstant, in quibus etiam verba trochaica quin etiam spondiaca quamvis perpauca, pyrrhichice adhibita sun Sed plurima eius generis inveniuntur in prima sede Versus, quae etiam in Graecorum arte metrica saepissime a legibus discedebati Praeterea plerumque coniunctiones vel pronomina sunt, quae hoc modo corripiuntur i. e. Vocabula, quae ipsa ictu gravi carent in enuntiato, ut iri demonstravit. Haec igitur est causa

tractat verba quattuor syllabarum et quem sequitur lex, Ahiberg:.De proceleugmaticis iamborum trochaeorumque antiqua scaenica poesis latina studia motrica et prosodiaca III Lunda 1900 p. 40 et p. o sqq. Porro Fran Shutsch: Forschunge gur lateimachen Grammati und Metri I: Plautinisches in Romanisches Studio gur Plautinischenlrosodie' Leiptigiae', qui numeralium viginti triginta pronuntiationis causam Me rationem continentem putat, et Herman Bergleid: De versu Saturnio suar-purgi attorum 1909 p. 16sqq. et p. 45 sq. Mus. Rhen. 51 p. 240 sqq. et M supplem. p. 120 sqq. porro MotZ l. l. p. 45sqq.

breviationis. Neque vero opus esse mihi videtur Syncopen Recipere

in his vocabulis, ut Skulach et Ahibem p. 109 sq. putanti Optime

hanc licentiam declaravit mea quidem sententia atque argumenta Shulachii repudiavit adsord,' qui sequens rhyimicos illos vel se musicos in quattuor genera syllabas distinguit: I. longis longiores,

4 breves brevioribus 'atque putat primam vocis unde, ut exemplo utar, syllabam 1 l, moras continere, ultimam ii. i. e. totum verbum 2 4. ut pyrrhichice tractari potuerit.

Usque huc tractavimus voces iambicas sive iambicas partes Vocabulorum polysyllaborum correptas atque causam esse correptionis pronuntiationem populi vidimus. Sed etiam haec paragraphus agit de vulgari pronuntiatione. Nam illa quae dicitur synizesis nullo alio modo declarari potest nisi ex sermone cotidiano. . Consen idescripsit eam hoc modo: . Das Iusammensprechem sic unmitteibar aeruhrenderVocale eines orte in 'iner metrischen Silbe rim Verso, Vermoge esse Mindestens de eine de heiden Vokale in-soweit ineainbus Aetner Ondauer erieidet, das e mittet-2eiti oder verechwindendisura ird . Sed antequam deges huius licentiae metricae constituimus qua rendum est, num opus sit synizesin accipere. am complures .dd. ut C. F., Mulier,' Havet, kulach i in eam pugnaverunt. Primum occurrunt Propertii versus VI, 7-8, quos code Neapolitanus sive Gudianus, qui est optimus atque antiquissimus, sic

legit:

Hosdem habuit secum, quibus est elata, capillos, Eosdem oculos lateri vestis adusta luit,

f. Marius Victorinus I S: nam musici non omnes inter se longas aut breves pari mensura consistere, si quidem et brevi breviorem et longa longiorem dicant posse syllabam fieri metrici autem ... neque brevi breviorem aut longa lon orem, quam natura in syllabarum enuntiatione protulit, posse aliquam reperiri .

l. Plautinische rosodio' Berlin 1869 p. 456sqq. ' es. Satura Viadrina p. 122 sqq. et 'PAE, Abhandiunge gur indogermanischen praeligeschichis,