장음표시 사용
121쪽
ςonjunctivos vero accentus distinguere κ).Pemonstrabimin, inquit, ipsum Athnachum de ponte dejiciens y , in temporum nora
tionibis distinIIiuos accentus vim conjungendi habere. Si quis vero medios terminos ad
.hibiti ratiocinii requirat, nullos inueniet, nisi quod Annotator in praefatione Z ex , cidere sibi passiis est verba, annos epochaz cum ipsa epocha omnino conjungendos esse. Atque haec est demonstratio illa magna Sc toties jactata, qua Annotator uniuersam meam Chronologiam . tanquam uno ict a iprostratam jacere autumat. Egregia vero . demonstratio, siquidem somniis demonstrare possis te esse Regem. Scilicet secum. dum Annotatoris placita e. c. Hagg. II, Darga dininguit c diar a riv N , STiphcha vocem Uriri, fortius conjungit eum , quam Ἱ'ebhir vocem cum . qu* tam absurda sunt, ut nihil videam, quod putem conferendum. Longe alia est Accentuum ratio i quam qui
122쪽
ex eonstituto ignorare nolunt , conssiderente. g. dictum Psalm. XII, 7. Sermones Horae sermones sunt puri, sicut argentiam conclatum in. tigilla terra, purisicatum bis septies. Nonne omnia haec Verba Vna propositione, Ut membra humana Vno corpore , sunt conjunctat Propterea tamen Logicus non intermittet distinguere in illis duo comparata, ic in altero Subjectum &Praedicatum , in altero simile & praecipuum comparationis tertium, iterumque in illorem di circumstantiam loci, in hoc actum S circumstantiam numeri: quae distinctio- nes ad unum omnes diuersis ibi dignitatis Λccentuum Metricorum gradibus, eXe- .plorum conspiratione sat ' firmatis, luculenter indicantur. Vt vero rerum talium imperiti, quid si hi velint Hebraeorum Accentus, vel manibus palpare possint, en Accentuum in dicto illa rationem hac Tadibula repraesentatam2
123쪽
ta. )-sicut argentum conflatum in tigillo terrae, purificatum bis septies. e Sin sa) sicut argentum conflatum in tigillo terrae, 'a a) Hut argentum tonstatum
bb) bissepties. Similiter I. Reg. VI, Accentus hanc praecipiunt Passici dispositionem :Schenia υποδιαιτολῆς Acce tatuunar. Reg. VI, I.
124쪽
i. Et factum est 48o. anno, post exitum Israelis ex terra Aegypti anno quarto, mense Siv, is mentis alter); cum regnaret Salomo Israeli: Aιίxacb. A. Et factum est 48 o. anno, post exitum Israelis ex terra Aegypti amno quarto,mense Siv, is mentisalter
sa) Et factum est 48 o. anno, post
exitum Israelis ex terra Aegypti anno quarto, mense SiV, Eebbia. a a) Et factum est *8o. anm, post exitum Israelis ex terra Aegypti anno quarto, GeνGeb. aaia Elfactum s 8o
ex terra Aerapti anno quarto, - - serest
l. 1 A &aedificauit is domum illam JΕΗO
125쪽
Contratie jam si agula Tabulae membra in Terminos Logicos, & habebis analysin Textus ab ipso Spiritu S. suppeditatam & intentam. Nam hoc etiam atque etiam tenendum est, Accentuum positum non dependere .principaliter a Construmone Grammatica, sed ab ' ordine illo Idearum Lo co , quem Spiritus S. praecipue intendit. Idearum varius datur ordo, sed non unum quemque viriptor praecipue intendit. Itaque cum nonnunquam ordinem illum nemo , praesertim Vsque ad toties repetitas di- ivisiones, sine facto ab ipse scriptore ejus j rei indicio pernoscere possit, quilibet videt, ipsam Accentuum naturam prodere consecutionis, qua in Scriptura S. gaudent, originem Diuinam. Quod si autem notae dis itastionum inter quodammodo con-auncta positae vim, distinguendi amittunt: nec Latinorum colon inter antecedens Sconsequens nota distinctionis erit, totumque Accentuum systema in confiuium recidet chaos. Manifestum igitur est, mao-
126쪽
tatorem, dissiciles ejusmodi nugas publico Propinantem vel Accentus Codicis Sacri ludibrio habere, vel de illis judicare, .ut coecus de coloribus. Quantae autem temeritatis & imprudentiae sit, ne quid gravius dicam, in tam vana de rebus non intellectis persuasione scripta edenda & in annalibus recensenda extruere, hic nihil attinet eloqui.
Immota ergo atque immobris manet Chronologiae nostrae veritas, quando An- notator argumentum ab Accentibus suintum, etsi forsan eam tantum ob causam,
ut de praetermissis aut spretis reliquis se e cuset, pro principali habet. At ex mea semientia non solum disserunt inter se argumentum vel iundamentum priapum & primarium, sed & Chronologia nostra, praeoter argumenta, si sigillatim spectentur, variae probabilitatis inaequalis roboris, aliis permultis nititur argumentis aequalis fere firmitatis ac ponderis, adeo ut dissicile
127쪽
rc8 C. VI. DE FIRMO CHRON. PRAESIDIO
sit dicere, quid in his sit anteferendum caeteris. Quam impudens autem Annotatoris sit gloriatio do nulla a se dissimulata obiectione, . neminem, qui Desensionem meam perlegerit, praeterire potest. Nam ne dimidiam quidem Defensionis meae partem attigit, &quae attigit, partim perverse proposuit, partim peruersis Scripturae S. interpretationibus declinare conatus est, partim nuda contradimone, inani repetitione, ventosa superbiloquentia, aliisque artibus Sophisticis satis refutata existimauit: miniama Uero ex parte se aequum & laudabilem
praebuit opponentem. Annorum rationes , inquit, in Patrumfriptis, munumenta scit Veterum in rebus7 Historicis, merito res elo a). Ad ea respondere, homini a foret, otio Do intemperanter abutentis b). 0-- modi argumenta ad limam non re camin c . Theophili . testimoniam non moramur d ). Quoties crepat etiam 'demonstrationes suas
pliantasticas i Quoties nodum quaerit in scirpo Quoties, dum culices captat,
128쪽
camelos deuorandos obtruditi Postremo, ut Chronologiae meae eo magis noceret, Historiam controuersiae, quae mihi cum ipse intercedit, quasi tertius quidam a studio partium vacuus, lingua Germanic4 usus composuit atque edendam curauit: nam styli & ratiocinationum natura Authorem illico prodit. Ibi conclusiones nostras ex I. Reg. VI, I. de quibus Arnotator personatus ex Chronologiae S. p. 3 O9. & Desensionis p. 99. exponere debuisset, earum rationes studio celans S intercalares arbitrarios mihi falso tribuens ita deformauit e), ut sic quidem enarratae nemini placere possint. At non facile dolosis eiusmodi consi- 'liis decipientur sapientes, nec sapiente dignum iudicabunt proculcare, quae non fellere possis.
Ita Annotator nihil respondere potuit ad argumenta nostra, quibus probauimus,
129쪽
I1 o C. VI. DE FIRMO CHRON. ΡRAEIDIO
annum 68O. I. Reg. VI. esse annum mundi, ducta ab innocentia hypotheses, a da-plici apud Hebraeos anni initio, ab usitato in Scriptura S. dicendi genere: & quae, ad reliqua post fmstra impugnatos Accentus respondit f), stantibus his pariter ac illis, nihil ericiunt. Fieri potuisse, ut pii Israelitae tempore Dauidis in tanta, qua tunc g visi sunt, rerum Chronologicarum luce annos Mundi conditi prorsus negligerent, 'S annorum numeros in Pentateucho Mosis nauci haberent, thesis est, cujus vltima analysis non nisi in hoc principium recidit, quod idem simul possit esse & non esse. Vbinam autem dixi, Hebraeos primum seculi cujusque annum nullo prorsus dein signasse numero Num si quis rem unius vel primi anni appellet anniculam, inde
necessario colligendum est, eum nunquam primum annum designare numero Sed notator pergit: Eadem profecto opem de monstruri promissionis Abrahamo facta Ocbam, in obscurioribis temporu norationibam p. M.
130쪽
quaerendam esse. Cujus vero promissionis tAnte introitum in terram Canaan, an post introitumi Porro si ante introitum, promissionis prioris Gen. XI, 3 I. an posterioris Gem XII, 1. seqq Si post: introitum, an illustrioris Gem XXII, 16. seqq. an minus illustrium Gen. XIII, 14 seqq. XV, XVII, ψ seqq. XVIII, 18. XXI, Ial Fiat periculum in qualibet: sed saluis omnibus Scripturae S. dictis, salvis tot Veterum
monumentis. , Addatur quoque exemplum ductae unquam a promissionibus Diuinis Epochae, S libenter victas dabo manus. Vnum aliquam prae se fert speciem : quando scilicet Aduersiarius obuertit, in more positum esse Hebraeis, annorum numerum epochae praemittere. Concedimus id, i tercedente Praepositione , & de epocha solitaria. Verum I. Reg. VI, I. duae πο- chae junguntur quam proXime, quarum altera ad euitandam confusionem emphatico quodam modo indicanda fuit: quare nee, in riNx, vicem Praepositionis hic proprie supplet, sed idem potius est ac respectu,