장음표시 사용
111쪽
sa CAP. V. DE THEOLOGIA CHRON. prouerbium viderent. Sed nec dimetieest, illo modo quaevis Scripturae. S. dicta
Idem Orator Theologus docet . Spiritum S. dari in Scriptura S. idem esse, ae Spiritum S. praesentiam suam noua quadam operatione patefacere x). Ex quo cognoscitur, eum illis accedere, qui ap- proximationem substantiae Diuinae hujusque Varios gradus negant, eoque ipso grauissimis erroribus, praesertim in doctrina de unione duarum 'Naturarum in CHRISTO & de Sacramentorum materia Gesti, viam aperiunt. Alibi puerilia cogitata appellat, si quis in Ceremoniis Ecclesiae nostrae vel minimum reperiri existimet, quod ad colendum DEUM pertineat y . Controuersiam quoque de Illuminatione ho s non renati, in qua quidem
112쪽
habet E . Sed tempus est hujusmodi excerptorum facere finem: quae in medium protuli, partim quia Ecclesia facile aliquid detrimenti ex illis capere potest,
partim ut appareat, cujus armaturae
sit miles, qui Chronologiae nostrae bellum indixit.
113쪽
. sidio in positu Hebraicorum Acta ,
g. I. Bms quidem, qui omnis etiam scri
ptionis rationem aliquando reposcet, optime nouit, qua re Annotator compulsus cumprimis Chronologiam configendam sibi proposuerit, quae in publicum prodiit, ut integritatis Scripturae S. testis esset & vindex, & variis Verbi Diuini hostibus intercluderet frequentia prae aliis perfugia. Nunquam sane Vir doctiss. a me
114쪽
laesus . nec ex facie adhuc mihi cognitus est. Interim ex editis ejus contra. me paginis mamam aduersus Sacras Literas reuerentiam colligere non licet. Ambiguime, inquit,
verbum DEi carere nunquam audiui a):
quasi audiuerit tantum 'Schmaluios b), Limborchios c , ' Canisios d), Migelios e ; nec Vnquam Viderit, quantum impendit laborem B. Glassius f , vi Jesultae
Hunilaei de Scriptura S. erimmationes re-tiuideret, euinceretque, stimonis genus, quo
a Annot. ad Hypo p. p. ΦΦ. b) sebi stim CHLISTo studiose assectatam amisbigustatem tribuit. Ast studio ambigue loqui non CHRISTI, sed sophistariim est, laeundum s.
ruensted. System. P. I. p. IIo. N c L borchii verba sunt: dcripturae phrases nonnunc quam sant ambiguae. Sed contendens contra eum B. Franchius, Falyum est, inquit, ocri ac phroes, quibus DEVS mentem suam declarauis, diaesum se um recipere , Exerc. Ami - Limboreh. l. p.
praebens certam scientiam, sed quae In quamuis interpretationem flecti possit, Op. Catech. p. 4 ce inestellas Scripturam vocat ambidextralia ae flexiloquae atque ambiguae obstiaritatis accusat, teste B. Gethardo Exeg. Loe. l. de scripti S. 3. 3r. s philol. S. Libr. I. Tract. 3. seci. I. p. m.
115쪽
C. VI. DE FIRMO CARON. PRAESIDIO
quo Spiritus S. in Scriptura S. utitur, planum, perspicuum & ab ambiguitatibus litaberum esse. Et serio quidem illa ab Annotatore esse scripta, tot interpretationum Biblicarum, quae excogitauit, portenta satis arguunt: quemadmodum & ipse ambiguum dicendi genus, id fors in pro virtute ducens , haud raro in scriptis suis sectatur. Nec mirum est ita sentire, qui de Codicis Sacri Hebraei Accentibus tam sinistre sentit, et Ludovico Cappello inter summos Virog primum concedit locum g . i
Hunc honorem Cappello delatum non amittant. ex animo, qui Annotatoris excu
sationem de Accentibus & querelas de fa- lcta ipsi ea in re injuria h legerint. Sed& verba latis sunt aperta i , pr-um enim
ac praecipuum interpretationis suae praesidium ex accentibus arcessit , quod PROINDE h. e.
116쪽
ob causam modo dictam, quia scit. ex ae- centibus illud arcessit, Deo habendiam sit , nemo non intesilite etsi Noster respectu postea dicendorum ita se scripsisse perhibet. Lepidos profecto nactus sum aduersarios:
nam alter vitio mihi vertit usam vocabulo- tum putare, credere, arbitrari, credibile h), quamuis non sine ratione adhibitorum; alter in ea significatione verba vult accipi, quam totus terrarum Orbis adhuc ignorat.
Quippe scire debebam, PROINDE idem esse
ac ob causam postea dicendam. - At quis -- quam vocem istam ita usurpauiti Nescio, an majori jure Annotator , ut probet me non ubique parem ad perlegenda ipsius scripta attentionem attulisse, prouocare potuerit ad verba sita I): Non extrusidem esse
puto, Annum qua Vesimium nonum Demheis dici quadraginta annorum, eo quod HOGanno, ἱn annorum is uri supputatione,, min res numeros majori HUIC jungere desinerent, o suadraginta hoc sensiu, annos prosilarene',
117쪽
quae secundum tri am Grammaticorum regulam interpretatus stam , quod Ι'ronomi - na Demonstrativa ad duo ante posita ita re- ferenda sint, ut Pronomen Hic ad propius& Pronomen Iste ad remotius denotandum . . adhibeatur. Hanc scilicet mentem Authoris esse censui: Annum 49. finem heic dici AO. annorum, eo quod hoc anno oo. minores numeros majori huic jungere desinerent, & AEO. hoc setasu annos anno 49. profligarent. Talem autem interpretationem
eo celerius arripere potui, quod alia non solum magis monstrosa, sed & nonnullis ipsius Hypotypostos locis contraria esset. Vtrum enim facilius est ad diuinandum gDari, cui finis O. annorum sit postrema annorum Cycli decas annum O. excipiensῖ an dari, cui 'nis ita sit annus ultimus, ut 4o: anni denotent e ressionem anni quadragesimi in numerando post tricesimum 'Sane, si finis ψο. annorum idem est ac vitimus expressionis armi M. vel vutimus adjectionis numeri minoris ad *o. ni- hil impedit, quo minus & annus quadra-
118쪽
gesimus primus dicatur primus vel initium quadraginta annorum, & annus decimugnonus finis decem annorum. Sic Hagae Abrahamo Junes 1 tuu , non anno decimo , . sed anno I9. commorationis in terra Cana- lan. Gen. XVI, 3. Sic Israel, non anno 43 o. sed *39. ex Aegyptu eriit, Exod. . XII, 41 Sic Salomo non viginti annos aedificationi Templi aediumque stiarum linpendit, sed undetriginta, 2. Chron. VIII, 1. Itaque judicent cordati, an erratum meum in sententia Nostri de sine ψO. annorum tam i f
ii sit, ut salua modestia illud ut indicium . , expromere potuerit, nihil minus quam in proponendis aliorum sententiis a me expectari posse m). Significatus certe vocis Proinde Unice Vsitatus, & mox ad-
dita Authoris dedaratio, quod pertinaci de accentibus concertationi, finem fortasse, ut opinatur, non habiturae, se immiscere nolit, cum concertatio haee in primis sit de origine & authoritate Accentuum Diuina, me satis stiperque in eo excusatum reddent, '
119쪽
Ioo C. VI. DE FIRMO CHRON. ΡRAESIDIO quod putaui, Authorem in sequentibus
ut καὶ' ωΘροὐπον disputaret, patronis sententiae, quae alias ipsi parum cordi, tantisper accedere, quemadmodum in Hypotyposi n) se iis rantisser accedere ait, qui Abrahamum anno Tharae Il o. natum esse contendunt. Nec aliter intellexit Nostri verba Alphonis Beroliriensis, qui ideo illum ut fidum in castris Cappelli commilitonem, quamuis occultum, haud obscure laudauit ο .
Vtinam meliora edoctus sententiam mutasseti Hujus tamen rei nullam fere in iotationibus suis spem praebuit, non
loco habendum sit, nemo non intelligit. cela esseste a entendre. 0οute. Pertinaci quidem de Accentibus concertationi finem sortasse non habi- . . turae nos immiscere nolumus. ceu ny est par mesns intel2Vibie: σ on comprend, facilemem, qH
120쪽
obstante mirifica illa gloriatione de nouis in dost ina Accentinam obseriratis di porro obseruandis p . Vmodad Accentuum auctoritatem attinet, inquit, tantum abes ut ea V sententia prosit, νt pro mea potius utramque faciat patinam, id quod ad F. I 4 Sret. 2. . demonstraui q). Vlteriis ad g. I . euictum es , nusio prorsu loco habendum hoc praesidium,
quod Κ. scit. in Accentibus I. Reg. VI, ITsibi datum esci persuasum habet r). Ex
accentibuου istam accedere praesidium, indicauiis min s . Inno tantum abest ut dubiis nostris
K. hic satisfecerit. νt robur potius re pondus addiderit emuissimum t). Parturiunt montes; quid nascetur φ Nimirum, qUia Κ. . concedit, . obtinere diminionis signum inter. annos epochae ipsimque epocham, ideo fatetur v), in omnibus temporum notati- 'onibus accentus distinctiuos conjunctiuorum potestatem habere: & hoc probato, ab omni etiam dubio remotum est, majoris distinctionis signa fortius heic coniungere. G 3 con-