장음표시 사용
81쪽
Servari possit, concessurum isse, homini is ales dicere incipiunt servus in ea re Strenue adju Vat. Vs. 326 qq. Vanitatis. o. Minume dum ob rem Ge. Ster-c ibi iam m. Ph. o. Ita ne clandem ac re oportet: Mo. Sic sum, si ilaceo, ratere. Etiam in Pseudolo Calidorus servusque lenoni maledicta ingerunt. Plautus Nero in e, loco longius commoratur quam Terentius:
Similiter in Pseudolo colloquio finis fit:
Vs. 37 Sqq. Verum quamquam multa malaque dicta dixistis mihi,
Nisi mihi hodie attulerit miles quinque,
quam debet, hina S, Sicut haec est praestituta summa ei argento die Sa
Hoc officium meum St. Duo hi loci eam habent differentiam, eamque rurSuSCongruentiam ostendunt, ut facile intelleXeris, Suo utrumque poetam more Graecae alicujus fabulae Cenam similem Convertisse. Hi igitur apte comparatio artis Plautinae et Terentianae institui poteSt. In qua, quamvis Plautus amplificando locum nimis in longum extraXerit in , utique non ab omnibus partibus inserior est. Nam ejus natiUa quaedam Vis, quae hi quoque non deficit, ad multa, quae minus laudabilia Sint, Compensanda valet. Quod magni momenti est, Phormio rursus Terentiana hanc cum Pseudolo similitudinem habet, cujus jam duas alias cum a fabula notavi: alteram in eo positam, quod quasi vicario partem Sui muneris servus Callidus alteri allegat Pseudolus Simiae, Geta Phormioniὶ alteram, quod OrUUS minatus, se adulescentem, nisi dicto audiens sit, relicturum esse, ea PS re eum ad paullo majorem Constantiam Conirmat. Ea Sunt tamquam lineamenta similia in diversis tabulis aut eundem piCtorem prodentia aut discipulum manum magistri imitatum. Quarto loco hu pertinere puto Simiam a CarySto venire. Res per se satis levis, quod animi humani proprium est, variis modi omnibuSque in rebus Semper adnatale oppidum evagari, hi non Spernanda St, Si quidem etiam alia indicia suadere videntur, ut poetae Carystio hanc fabulam assignemus. Quanquam nisi multo majora et plura fragmenta Graecorum Comicorum inUenta erunt, nemo prudentior Apollodoro Carystio hanc fabulam vel potius alteram e duabus, quas in Pseudolo Plautus SeCutu eSt, SSignare audebit.
3 Veri simile enim est, ipsum Plautum aliam vertendi rationem secutum scenam Pseudoli tanto longiorem ea, quae in thormione exhibetur reddidisse cons Ballionis verba s. 278 Atque in pauca, ut occupatu nunc Sum, confer quod velis.
82쪽
ARGUMENTUΜ. CAPUT I De sabulae Pseudoli argumento, indole,
traditione. Vird forum sententiae poeta kitit hori. ri ''
CAPUT II De contaminatione Pseudoli.
multis artibus inter e pumis h. i. a.
83쪽
S . De corum ratione, qui magnum inconcinnitatum numerum ad interpolatores reserant. Quos interpolatos esse velint, stilo et oratione discrepare a certo Spuriis locis S . Locos, de quibns disputetur colorem Plautinum liabere. Io. Utique orengium frustra esse, III I interpolatori tribuentem. II. De Fri Leonis ratione, Vs. 767-789 et Io79 O88 additos esse ab iis, qui I et in agendo sustulissent, censentis S 2. Accuratius diSceptatur, num omnibus dissicultatibus explicandis Plautinae socordiae ratio snssiciat.
I 3. Multos viros doctos textum tabularum Plautinarum multifariam interpolatum habere. De Cistellariae SA. 25, 3Ο, I 3I, 32 S 4. De Poenuli s. II 69-II73. Utroque loco in textu Plautino-juxta pleniorem Plauti breviorem histrionum recensionem traditam esse. 3 3. De ratione Fri Leonis censentis, mi versibus ante suum locum iteratis adhuc indicium exstare omissionum ab histrionibus olim in tabulis Plautinis actarum S 6. Memoratur conjectura Fr Bucheleri, multas interpolationes in Plauto eo reserendas SSe, quod posteriore aetate Plautinos locos spurcissimos aliis verecundius scriptis commutare conati sint. Ad eam conjecturam confirmandam laudantur seud. 2I8-224 IO-2I6, Truc. 28-293 diti ad locum quendam in praecedentibus, Bacch. 486-488 - 48I-483. I7. In universum conjecturam Bucheleri non probabilem esse disputatur, resutatur accuratius de l.I. Truculenti. IS. Item de .l. Pseudoli, ubi Nordentis eam disertius tutatus est. I9. Recusatur de Bacch. .l. ordine VerSuum mutato locus sanatur. Siso. Virorum doctorum de interpolationibus in Plauto opinionem, non commendari iis, quae de historia et traditione earum tabularum nobis nota sint.
Par II. Mes Pseudolo contaminata 83.
2I. Argumentum Pseudoli duas continere Partes abductionem Phoenicii et frustrationem Simonis; eas inconcinne in unum conjunctas esse. S 22. Primam scenam expositionem esse ad argumentum, cujus Sit materia erus major a servo callido elusus' S et pertinere ad argumentum, cujus CaPut sit captio lenonis Bὶ sic explicari, quomodo Calidorus in his
scenis nescire vidcatur, quae in prima audierit S 23. I 4 et 5 ad S reserendas esse, ita inconcinnitates in iis occurrentes expediri S 24. Actus tertii ratione conjecturam contaminationis commendari S 25. s. o58 sqq. ad exemplum versuum II 2sqq. Conscriptos esse . Plautum de suo addidisse ut partes ejus personae, quae in Graeco exemplari . cum lenone Harpagem eluderet, ad Personam Simonis argumenti S Dccommodaret. S 29. Plautum illam personam in Graeco exemplari
invenisse, non ipsum hic addidisse. S 7. V et olim in S locum habuisse; IU contra ab ipso Plauto additam esse. Non sine 'eri similitudine statui posse, Act. V sabulae S multo longiorem suisse quam sit Act. V Pseudoli.
Par III. Quibus Graecis Fabulis lautus incomponenda iseudolo usus Sit pag. 98.328. Tres sabulas Plautinas, Curculionem, Persam Poenulum similis argumenti esse atque . Ad B esse reserendas I 2, 3;II III I a IV I-4, 7. S 29. Aduinbratur cena, qualis I I fuisse potest. S 3o. Imago totius sabulae B adumbratur.
3I. De sabula S. S a. De locis, quos Plautus addidit, ut
duo argumenta inter se accommodaret.
Improbatur quod multi viri docti quaestionem de hiatu in tabulis Plautinis praejudicio decernunt; non bonae rationis Sse, Propter solum hiatum lectiones alioquin probabiles ejicere. 4 2. M vs. 159 Similium ratque hoc versu inest glossematum exempla laudantur s. '6 sq. Asseruntur alia exempla, ubi vocabulum suo loco pulsum in versu insequenti locum obtinuit.
4. De s. 89 conjectura Schollii in eum ejicitur Demeretricis nomine, quod in libris mss. Xytilis traditur. 4 6. De VS 385 sqq.: disputatur s. 384-386 additos in iis . qui in
agendo II, omisissent. genuinos Versus, quihus Pseudolus a Calidoro amici certi auxilium peteret, suis sedibus expulisse. S . In Versuum 39 sq. lectione cod. A trium Nersuum reliquias nobis Servatas esse. De vocabulis delectu et dilectu Invs 396 adverbium Vassile aestituendum isset de constructione verbi Varriendi Io. De significatione imperativi dicito in s. 48i II s. 424-545; probatur Pseudolum mon modo
lenonem verum etiam erum majorem frustrari non dubitari posse,
quin hoc poeta voluerit. Emendantur singuli hujus loci versus: Sa9, 434, 44 1 444 Disputatur Vocabulum fera s. 53 non spurium 'abendum esse ideo , quod in Plauto modo hic inveniatur De παξ εἰρηνιενοι apud Plautum 4 a me uss. 696 et 696c Criticos nimis prolixos esse ad damnandos locos qui tantum Pal. serventuri de Cist. S. 25-I28, Poen. 456b et 456c. Me actione 'acrificandi I3. Emendatur os 762 4 4. Me vss. Ioaa, Joa3 S. Me s. II 6 Sq.; personas aliter quam in edd. fieri soleat Histribuendas esse. 6 6 De s. II96 4 7. Vs. MI AEq. Pseudoli ad Thesaurum Menandream alludere mechronologia exemplarium Graecorum B et S. 4 8. Comparatio Pseudoli P 3 cum Phormionis aerentianae III Et χυ has
scenas similes et ob alio loco non abSurdam esse suspicionem, Graecum exemplar B Apollodoro Carystio attribuendum esse. Iosi
84쪽
a Laoco aut interpretatione illustratos aut quod ad rem criticam attinet racitatos asterisco notandos curaVi.
85쪽
86쪽
Truculentus US. 243 Sq. ....... 7
VS. 244 qq. . . . 485 qq. . . . 369 qq. . . .
87쪽
Ar melle dulci dulcior mihi tu si Ph. Certe enim mihi tu ita laCodd: tu vita 's mihi.
Quae in tergum meum ne in e venisint male formsdo
Nec quisquamst tam ossibus opulentus, qui mi obsistat in via V.
Ib. s. I legendum CenSeo: Cum bolis, cum bulbis reddin etiam argentum aut virginem
88쪽
III. VI. Bacch. S. II 32 legendum CenSeo:
So. Meum pensum ego lepide adcurabo quam et quam Knut Mortem amplexari.
VII. Capt. s. 797 legendum censeo:
Umerus aries, sim genu ad quemque eicero ad terrim dabo Codd. iecero.
Nam ubi amor condimentum inerit quoivis placituram α cen credo.
IX. Ib. s. 427 legendum esse Censeo Quid opus est, qui sim mortuos equidem tamen Codd. Sic.
Men. S. 44 legendum censeo: Sε ego .sumne inscitus, qui ero me postulem moder1rier Codd. drome. XI. PerS. S. O legendum enSco: Hercu istum abiisse gasideo, oris erouis, eccere autem Codd. aperit.
XII. Poen. S. SA qq. personae distribuendae sunt in hunc modum:
Sy. Mabe rem pactam, si futurumst. Mi Mo tibi operam hanc. Sy. quo modo ZΜi Ut enim ubi mi vapulandum sit, tu corium Susseras. Sy. Apage, inescio, Muid viri sis mi malus sum. Sy. Tibi sis mi Te volo.
Μost Vs Q 86 Censeo legendum esse: Equidsim pol miror sim catam, tam doctam te et bene e dilatam Codd. bene doctam.
XV. Trin. S. QO28 legendum Censes:
Utinam in bustae veteris homines, veteris parsimoniae.
Truc. S. O legendum Sse Censeo: Ssiluos sum, quia pereo si non peream, plane ferierim Codd. uriem.
in m eam remαri r squid habebo, tibi quoque etiam proderit: Si asilares puerum tum a milite omnis mihi spes animam essisiverit. Codd. γ a milite omnis tum mihi.
Ib vs 966 legendum esse Censeo:
RAn amabo siquis animatus iacere, laciat sit sciam. Codd. romabo.
89쪽
XIX. Ambrosianum atque Palatinos ex eodem sonte manaSSe Leo Plaut Forsch. Cap. I non satis firmis argumentiSprobaVit. Si recte statuitur apud Terentium hiatum non legitimum SSe inde non Concludendum est, item rem Se habere apud Plautum. XXI. Fabula Graeca ad quam Plautus Curculionem eXpressit primum ' o a Chr. n. scripta SSe PoteSt. XXII. Peu Sat. O Buch . p. 4O, 3 legendum eSSe enSeo:
avidius ad fonta manu porreximus
XXIII. Cic. de Orat. II, 328 ayse prave Victorii emendati-
nem, consistitur pro eo quod codd. habent constituitur legentis, negleXit.
XXIV. Comparatio sagittarii, de in . . et M. III, 6, 23,
ut enim q. s. depravata libris traditur.
XXIV. Cic. Tusc. Disp. Ι, I 6, 37, inter
Altae Acheruntis salso Sanguine imagines mortuorum S.
Nec vero de hoc quisquam dubitare posset, nisi idem nobis accideret diligenter de animo cogitantibus, quod iis Saepe usu venit, qui cum acriter oculis deficientem solem intuerentur, ut SPectum omnino amitterent; sic mentis acies se ipsa intuens nonnunquam hebescit, ob eamque causam
contemplandi diligentiam inmittimus inter intuerentur et ut lacuna statuenda St.
XXVI. In fragmento Philoctetae Accii, quod occurrit Cic de
Fin V, II, 32 metrum Bacchiacum restituendum est et ut Accio sua reddantur tertia persona Verbi, quam Cicero habet priniam, mutanda in hunc modum:
Configebam tardus celeres, Stans Volantes
vix enim bonae fidei viro convenit auxilium in publicum polliceri, quod praesentissimis quibusque Periculis desit, monstrare portum, ad quem navis accedere nisi lenibus ventis vecta non Possit. Codd. intrare.
Iniuria obetus Nou Leci p. 32οὶ, en Heli. VII, 7ωστε ι 'Αρκαδες Ουδἐ αλλο πράξαντες rariωσαντες αυτων την χωραν ἀπῆλθον πραξαντες delet. XXIX. Dem. Phil. III, 2 legendum esse Censeo: ἐπιὶ 4τι ci σπερ Ἀρίοδος καὶ καταβοὶ, πυρετο et αλλου
90쪽
XXX. Dem in idiam, o legendum esse Censeo:
Φιλοκρατους si συνεῖπεν ουτος.
Verba του Φιλοκρατους pro glossemates delenda esse
Johannes Zetetes in opusculo suo, cui Do 'μιοδου titulus est, unam praeSertim vitam, ab antiquiore aliquo grammatico ConScriptam, SecutuS St, atque ita, ut ParteS, qua e ea Sumpserit, et materiae et stili diversitate ab reliquis opusculi partibus discernere pos
XXXIV. In illa vita pro vocabulo ἐπισίτι γαν ed. Flachii p. T, quod tamen jam zeletes invenit, olim fuit ἐρριπισαν. XXXV.
Verba o di 'Oμηρον τετρακοσιοις στεριζοντα τεσι, καθά φησι καὶ μοδοτος ib. p. VII in fine pro glossemate κ-
vss. 303-49 etiam si Sero demum Odysseae inserti Sunt, antiquam tamen originem produnt.
XXXVII. In Soph. Ant. I 8 Demosthenes legisse videtur:
injuria mauchius in Comm. id Meldm. annotavit: , ει βλέψαρα lam schwerlicii etwas anderes legeichnenais die Augen Den'. XXXIX. Soph. i. 35 legendum Propono:
καλῶ, δ' ἀρωγοες τας ἀεί τε πανδικους ἀεί θ' υρώσας πάντα τἀν βροτοις πάθοCodd. παρθενους. XL. Iniuria Nauchius. Soph. O. C. S. I 256, qui in cod. Laur deficit, spurium judicavit. XLI. Sine causa necessaria aberus, Ar. V. 342 Sq. τάςδε τας τιμὰς προγονων παραδοντων ἐπι μοὶ κατέλυσαν ἐπ ἐμοὶ in ἐν ἐμοὶ mutare voluit.