장음표시 사용
51쪽
82tas Quod quomodo comprobent, non habent. multo
veri similius est Tabulas, quae quidem Ssent Probatae, et identidem per certum temporis spatium Cta CSSe et, ut legerentur, descriptas et vulgatas. Velut Gellius nobis narrat Ν. A. III. I. HI sqq. Plautum tabula Naevii et aliorum in usum suum CQnvertisse quo demonStratur eas fabulas non fuisse reconditas. Et ille locus Suetonii De Gramin. 2), unde etiam sibi videntur emcere POSSe, quo tempori fabulae Plautinae editae sint, nihil porro docet
quam hoc auctore Cratete scripta nonnulla, quorum tantum κδοσεις Xstarent, tunc justis διορθώσεσιν esse divulgatas, et omnino Cratetem ad imitationem grammaticorum rhetorumque Graecorum Romanos instigasse. Quod talem rem tentare potuit, vel id ipsum documento esse debet, Romano eo tempore multo eruditiores et litterarum studio- Siore suisse, quam qui tabulas Plautinas incuriosi ignotas
PoStremo, quod supra demonstravi, aliquot locis juxta breviorem histrionum recensionem verba pleniora ipsius Plauti nobis tradita Sut. Tota ista ratio, ni fallor, inventa est, ut XPlicaretur, quomodo Plautinae tabulae tam multifariam interpolatae essent, Sed prius Puto o nova inquisitione egere, num re vera interpolatio tam late in iis pateat.
Praeterea Oetae Paene aequale alter alterius non verba aut verborum complexiones imitantur: talis imitatio est eorum, qui sermonem suis tem- Poribus vetustiorem usurpant et ea, quae jam mortua sunt, in vitam revincant cujus modi uerunt ii, qui non sui temporis sed Atticorum linguam sequentes Atticistae dicti sunt, et apud Romanos ii, quos Archaicos hollie
Neque Mil. Glor locus cum Ad. 3 collatus multum valet. Vel hodie parentes nimis curiosi, ut theris mali quid acciderit, metuunt ne innatando vitam Perdiderint, aut per glaciem soleis serreis labentes sint immersi vel tale quid Similiter ad metum proclives erant parentes antiqui sed metuebant talia, qualia suis temporibu moribusque accommolata erant, scilicet ne filiis in palaestris nescioquid evenisset, ne in equitando cecidissent et alia hujusmodi. Quod pater igitur metuere, ne filio in equitando quid acciderit, et apud Plautum et apud Terentium fingitur, id nihil miri habet.' Cons Leo Plaut. OrSch. V. 7.
Quae convenere in Andriam ex Perinthia, Fatetur transtulisse atque Sum Pro suis. Id isti vituperant actum atque in eo disputant, Contfiminari non decere tabulas. Facilintne intellegendo, ut nil intellegant pQui quom hunc accusant, Naevium, P Larua uis, Ennium Accusant quos hic noster auctores habet. Ter. Prol. Andr. S. 3-I9.
2 i. Argumentum Pseudoli duas partes Continet abductionem Phoenicii a lenone et comparationem viginti minarum a Simone, ita inter se conjunctas, ut Phoenicio abducta etiam argenti comparatio persecta sit. Promisso enim Simonis, se viginti minas ultro daturum, si Pseudolus Phoenicium per dolum abduXerit, duae argumenti partes in unum Connectuntur. Itaque specie quidem haec fabula, etsi paullo compleXior sit, argumentum totum atque rotundum habet. Sed si paullo accuratius in rem inquisiveris, Concinna sorma paullatim vanescit, solidum Corpus dissolvitur, cum tandem varia membra remanent, admodum laxe inter se Copulata. Primo quaeri potest, utra sit pars primaria, abduc
tione inhoenici an frustratio Timonis. Dixeris forsitan
52쪽
abductionem Phoenicii huic esse subjunctam, quippe tanquam inStrumentum, quo pecunia comparetur adhiberi. Huic sententiae Conveniens est, spectatore prima cena in
CXSPectationem adduci, fore ut Pseudolum Calidoro viginti mina comparet, magisque etiam hanc CSSO Partem, quae per ultimum Actum, in quo Seudolus promissum argentum i Simon: accipit. quasi χ φραγῖδα sabulae imponat. Contra ab ea abhorret, quod pars secundaria majorem in sabuli locum obtineat, it totum simile sit homini, qui longissimis robustissimis Cruribus iarvum admodum tenueque corpus fulciat. Adeo inconcinniu est, Personam lenoni inter a1nex primariam esse actam. In fabula, Cuju argumentum sit, ut supra Posuimus: Callidum Servum erili alii inopi patre ad rem attent Pecuniam comparare V lenonis persona locum Niguum habere debet. At in nostra fabula poeta copiose et ornate raUOS OrCSPessimum ingenium, Crudelitatem impietatem lenonis describit denique eum nobis Iroponit, Cui malum VCnturum CSSe e intina corde speremus. Invidiam in eum etiam rauget ingendo ejus diem natalem SSe quo lorianS, jactantiae Plenus. Servos mi Sero omnia ad OnVi-Vium, 'RO natalicia Celebret, apparares jubeat. In iosortunae fastigio malum in ortuniumque quod in Nitu sabulae ei accidit, tanto est acrius atque acerbius. Tantum operae vero in Persona Secundaria describenda Consumptum Concinnitatem aequabilitatemque turbat. Sic ille homo quem Supra finXimus, in robustis et longis cruribus etiam tuberi habet, immanem cim modum prominen totumque
Si principio autem illa lenonis frustratione fabulae argumentum Continebatur, et apparebit Simonis personam aliunde SSe petitam, omnia, quae nunc in figura lenonis vituperanda sunt, probabilia fiunt et ad artis rationes
22. Supra dixi primam tabulae scenam Simonis frustrationem a Pseudolo praenuntiare. Id paullo accuratius exemplis confirmabo. Dicit Calidorus Vs. 43 sqq:
Perii salutem nusquam invenio, Pseudole,
Ca Argenteam Similiter S. 49 Sq:
Quam subito argento mi usus invento siet.
AC abductionem virginis respiciunt soli is IIx sq:Ps. Satin est si hanc hodie muliere messicio tibi Tua aut sit aut si tibi do viginti minast Verum in Spon Sion qnae sequitur sus. II 4-II 8 tantum
Si igitur frustratio lenonis ipsa olim tabulam es citquam littera B Ballio indicabimus, Comparatio argenti autem aliunde est sumpta, in ea fabula littera: Simoin
Utar an Primam cenam, quippe quae quaSi praedicat emunctionem Simonis, ad S referri necesse St. Non minu Perspicuum est et cenam Secundam et tertiam, in quibus Ballio primarias partes agat, ad reserenda esSe. Si statim Yplicatur, cur Calidorus in tertia Cena omnino venditionis Phoenicii ignarus esse videatur et cur hic altera Xpositio occurrat, Cur denique poeta hic primae scenae nullam rationem labuerit.
Apte huc quadrat alium diem abductioni Phoenicii statui in prima scena atque in tertia Cons. in fine).
De qua re mirum St, Criticum, qualis fuit Ritschelius, VCrSu Ino, Per Conjecturam anato Scilicet, discrepantiam tollere voluisse, magis etiam mirum alios ei adstipulatos esse in Nam si in Prima scena pro cra. Substituas hodies,
Proposuit iisclaelius: roxuma ad Diovsia: sensu us mirum illucifroxuma Diovsia. Etiam Lorengrio non perspexit laoc loco tantum illud cr.iqquadrare interpretatione enim ejus significationem delere tentat: We wir saIren loster is der et Zie Termin glir alii uni di se Summ . haben i nu das ervori retende, epocheniachende est im Sinne und
53쪽
totum Cenae Consilium absurdum fit. Non solum verba, ros vim iacit in is iaci V vs io et sic e r-tumst mihi is ut tenebras tenebras meis .e-q vs. O sic prorsus nequeunt intelligi, verum etiam
incongruum St, quod non Certum Spatium temporis ante Phoenici abductionem relinquitur; qua re totum ConSilium Gomparandi argenti nititur. Ei ipso illo tempore
jam adesse soterat hiles, alix ratio cineunda fuisset, e . . , ut SeudoluS XCubias ageret ante domum lenonis, ut militem advenientem deturbaret, vel Simile quid non ejusmodi consilium capiendum, quo perfecto, Phoenicium jam abducta SS POSSCt. In argumento B contra, ubi Calidoro necopinanti repente Ballio nuntiat, Phoenici uinciam veniisse emptorem jam jam adventurum, subitum illud, quod in illo hodio inest,
23. Utri fabulae, B an S, cenae 4 et 5 SSignandae sint, dubitari nequit. In sc 3 Simo ipse primarias partes
agit, Simul cena , in qua Pseudoliis rursus tantum de inveniendo argento cogitare videtur, arte cum ea Conjuncta St. Cons. S. 397 q.
Quae nusquam nunc Sunt gentium, inveniam clamen.
Cons. Praeterea S. I Sqq. 424 Sq. 3O6, 336 q. In straque scena autem inconcinnitas est ea, ut reseratur 'φ rem, praecedentibus scilicet mctam. quae tamen in nostra Pseudolo nusquam Compareat. Versus O6-4O cons. nullam omnino offensionem habuisse possunt in fabula alius argumenti. Potest enim, ut in parte sabulae , quae huic loco praecesserit, suerit, ad quod Pseudolus ad ideret. Sed praeterea aptuna
est et naturae Comoediae conveniens, Pseudolum de ingenio eri majoris, quem decepturus St, SpectatoreSadmonere. Ipse enim eo Callidior erit, quo magis erus cautus et suSpiciosus Saepius igitur ad hunc modum in fabulis ingenium alicujus personae ab altera XPlicatur. Cujusmodi sunt verba Davi Andr. US II Sqq.
dis es h o mi euci Me infensus servat ne quam faciam ciniam prici L. Paulla est a m. Cons. Praeterea men. 96 qq. . CaPt. 5. Sqq, Curc. 6 Sqq. Sed ab argumento Pseudoli hi locus alienus est. Neque minus Contaminationem Commendat, quod Seudolus auxilio Calliphonis, quod sibi in fine C. invocavit in hac fabula nusquam utitur. 24 Actus tertius, qui contra morem comoediae Graecae mi pro quadam progrediendi argumenti intercapedine aest Cons. cap. 4 S 7 Suspicionem movet, Xargumento di quoque nonnulla ieesse. Convivium, rudquod coquus conductus est, quod lenonis Verba in prima Scena jam aespiciunt vs Q 37. I 66-I7οὶ in m olim ad inctionem magis pertinuisse verisimile est Ita hunc
actum Irin reliquiis alicujus argumenti partis, ilim Cum tot arte Conjunctae, habeo, quae nunc, deperditis quae argumenti interiorem amnitatem Heclararent, soluta itinconnexa videantur Quodsi actus III argumenti partem neceSSariam MXhiberet, memo, opinor, pueri Soli loqui viii sollicitaret III, ain Puer enim spectatores honet et lenonii diem matalem esse, it eum hominem malum et crudelem esSe, quod utrumque in argumento graviSSimum. Solent autem comoediae Plautinae persona habere Semel tantum inductas, quae peracto eo, ad quod Poetaeas adhibuit, rabeunt meque 4n scenam revertuntur. Id non dubito in comoediis Graecis simili ratione usurpatum
54쪽
eSSC. Tota comoediae antiquae ratio talia ποοςωπα rnorariis in mediam comoediam, ut ita dicam, a poetis ascita admisit. Confer coquum Curc. 23 sqq. ChoraIrum ib. 462sqq. Puerum CaPt. O sqq. Pythocli Cum Aul. 363 37O. Poeta autem hujus fabulae a Vime id operam dat, ut bene Sentiatur, de quanto fastigio lenonis ortuna prolapsa sit qui in principio sabulae laetis rebus superbe gloriatur, in Nitu desperans sibi ipse mortem denuntiat. Cons.
Oia, si misideraris, soli loquium pueri SuPerVa Canctum vi potest videri. Brevi ante enim quam illa fortuna acerba lenoni accidit, monet, qualis homo fuerit rebus secundis. Et id ipsum, quod sere omnes hanc cenam sollicitavere, potius eo resero, quod Actum III aliter atque fieri solet ad argumentum sabulae pertinere arbitrati in soli loquio vitii orix inem itida ararent. Sed pro ecto scenae hujus actus inter Se Separari nequeunt, de toto non de partibus disceptandum St. Argumentum B autem non totum in nostra Pseudolo exhiberi vel ob numerum versuum est veri simile paene 83O, Cons. infra). Etiam hujus actus igitur rationes ad contaminationis
23. In actu IV discrimen erit positum, quid nostra
Hic Vordium mihi erit in Comparanda PonSione, quam Ballio cum Simone init sc 6 S. IOIO Sqq. Cum ea, quam in C. Act. I Pseudolus cum Calidoro secit. Us. IO68 Sqq. Ba. Minae viginti sanae et salvae sunt
s est a S. Roga, obsecro hercle, e Stio promittere. Ca Dabisne argenti mi hodie viginti minas' Ps. Dabo molestus nunciam ne sis narii l. Sunt loci orma admodum similes, ut dicas alterum ad alterius exemplum CompoSi tum Sse. Re tamen Issi Opere inter se disserunt. Sponsio a Pseudolo joculariter inita a sponsione justa magnopere differt. Si servus enim sponsionem perdiderit, nihil amplius ideo erus habebit quam antea poteS Servum Punire, Potuit etiam nulla raponsione Uacta. Jocularem hujus sponsionis ma-
55쪽
altera legitimae sponsionis pars, quae Condicionem Continet, qua quid datum iri spondetur. Itaque haec sponsio nihil est quam promissum in verba gravia Conceptum X reique levitate juncta verborum gravitate ridiculi nescioqui persequens. aec facile ad exemplum aliquod
Longe 'liter altero loco ac se habet, ubi sequentia ostendant oponsionem taberes juris effectum Ouod in CXemplari Graeco si quidem suisse non potest, quia talis sponsio a Graeco jure aliena est ).
, Cons. Mi Inst. III a At illa verborum obligatio DARI SPONDES SPONDE adeo propria civium Romanorum est, ut ne quidem in Graecum sermonem Per interpretationem proprie transferri possit. Si hanc fabulam exceperis cons etia a Capt. A. 897 , Plautus ibi Teresponsionem adhibet, ubi adulescenti virgo deqpondetur. Murc. 674Ph. 'pondes me Miles, hanc uxorem h. Spondeo. Poen. II 33 Sqq.
In Pseudolo sponsio ter occurrit de alia re sus. II sq. 333 sqqQ o7osqq , primo loco oculariter inita et sorma non absoluta cons supra ;duobus aliis 'ocis justae sponsionis vicem obtinens.
Primum hic oritur quaestio, num Plautus Graeci verbis paullum mutatis in sponsionis formam redegisS POSSit, quod apud Graecum poetam aliter quod in compositum
Fac Graecum poetam hic promisso Ballionem se astringentem Simoni fecisse, ut ei viginti minas daret. At flagitat ratio perfidi ingenii Ballionis, ut re severiore quam promisso impeditus sit, quominus, si libuerit, idem rum-Pat. Non Si vir, qui propter Solum promissum viginti minas perdat in principio sabulae, nisi fallor satis ostendit, quam Parvi PromiSSA, quam magni autem argentum Penderet coni. S. 282 3II, 3I 2 333 376 378; etiam S. II 23 Sqq.). In insequentibus vero tantum humiliter petendo a Simone, ut argenti sibi veniam faciat cons. S. 224), hoc damnum effugere conatur, neque id sibi arripit, quod in re promissa paratissimum dixeriS,
ut Plane recuSet promissum solvere Simonis Contra Verba ejusmodi sunt US. I 223, 23 I), ut appareat, eum nullo modo dubitare, lenonem sibi argentum numeraturum CSSe. - Promissum igitur in uia locum non quadrat. Etiam accurata Cum sponsione Primae cenae Com Paratio docet, Plautum hic nullum exemplum Graecum imitatum esse. Nam etiamsi itSchelio Concedas, Plautum in eadem sabula non bis eundem Versum SurPare Po
que occurrit tam inter se similia sunt, ut in utroque tam similiter verba Graeca CommutaSSe nequeat. Rursus si Graecia poeta hi non promissum adhibuerit, sed prorsus alia ratione locum habuerit onScriptum, non possit intelligi, Cur hi utus ejus rationem mutaverit et locum ita maluerit tractare, ut necessario ad rem in hac tabula iam bis usitatam recurreret, atque quae jam ante identidem repetisset, denuo spectatoribus ProponCret Inopia inveniendi hoc excusari potest. Et iam haec igitur ratio no adducit, ut credamus sponsionem ab ipso Plauto
56쪽
additam, non paullulum immutatam e Graeco exemplari
Ponamus igitur totam hanc sponsionem a Plauto additam SSe. Si quaeritur, qua causa, imprimis utile est ConSideratu, quo a PonSi pertendat. Multi autem notaverunt, Simonem in sequentibus non admodum pigere videri, Pseudolo Consilium pro8pere successisse. Cujus rei nam per se illud gaudium mirum videtur haec optimaeXplicatio se offert, quod sponsione Cum lenone inita omni damno se liberum esSe sciat. Si Plautus igitur sponsionem addidit, hanc ob causam secit, ut Personae Simonis rationes in C. 7 probabiliores redderet. Si adducimur, ut Plautum suspicemur in C. aliam Personam exemplaris Graeci in hunc modum invertisse, ut ibi partes Simonis Suscipere POSSCt. Eadem conjectura perspicuum reddit, quomodo in Caperrona tam multa inesse poSsint, quae a Patre Comi Colonge abhorreant Cons. Part. I S . Tum ei favet, quod Simo in Act. , ubi rursus Simonem illum pristinum agit patremque Calidori, inon minus sortiter repugnat, quominus Pseudolo viginti minas promissas det, quam OStro loco ad eam rem se promptum ostendit Cons. Act. IV S. 24 Sqq. Cum Ct. V s. 3I6sqq.). Illicet ejus, quod se acturum denuntiaVerat S. 24 Sq. et sponsionis, qua leno ipsi adhuc viginti minas debet, omnino immemor Sse Videtur.
In ambagibus igitur extremae hujus fabulae partis via patefit, si ponimus, Plautum in septinia Cena Ct. Ualiam personam ad suscipiendas partes Simonis CCommodaSSe, quam ad rem etiam hanc sponsionem lenonis cum Simone adhiberet.
At si sponsio etenae additamentum Plautinum est,
debent ea quoque quae in Cena 7 eo CSPiciunt, non arte cum Ceteri Conjuncta esse. Et revera si ii versus
tolluntur, nihil prorsu desiderabitur. Si enim VSS. 223
itidem s. I 23I sine damno aberit. Omnes hac rationes igitur Conjecturam aut non recuSant aut commendant. Nun videamus, quomodo Conveniat Cum propΟSitio OStro Comprobandi Contaminatam esse Pseudolum.
Scena in ultima fabula B posita fuit ejus enim conclu-Sio, i. e. OnVerSio Ortunae Ballionis, hi ad finem perducitur. In ea igitur Cena in Graeco eXemplari persona Simonis fuisse non potest, unde essicitur, ut aut a Plauto addita aut mutato nomine et Colore ab alia aliunde de-S impia Persona deformata esse debeat. Hoc iis quae supra disputavi ConVenit. Item quattuor primae Actus IV scenae ad argumentum
B. reserendae Sunt. In prima parte S 4 demonstravidiversa esse tempora quo Phoenicium a Simia abduceretur et quo Harpa rursus ad aedes Ballionis veniret interea quae IU, 4 et ea, quae IV, 7 fierent, aliquod temporis spatium interiectum esse. Ea temporis differentia in scenis negligitur, paene dicam oblitteratur. Inda jam statim veri simile fit, si hae cenae Graeco poetae
debeantur, saltem eas in Graeco Xemplari non eundem locunt obtinuisse. Sed possuntne e Graeco exemplari Sumpta CSSe, Si mea conjectura rata Oriis Praeter C. , de qua jam dixi, hic solus locus St, quo utriuSque argumenti personae primariae Simul in cenam Prodeunt.
Saltem altera igitur huc a Plauto illata Sit, neceSSe St. Et quidem Simo, qui hic quoque familiarem Ballionis se PraeStat, minime Graecum ingenium sapit. Sed si Simo in Graeco exemplari non insuit, tota C. 6 in eo insuisse non potest. Altera enim hujus diverbii persona sublata, totum tollitur. Si autem c. 6 a Plauto addita est, idem de C. 3 accipiendum est. Nam breve lenonis solitoquium nihil aliud est quam praeparatio quaedam et introductio ad cenam insequentem simul et hi illam, de qua disputavimus, nemporis ambiguitatem offendimus, ut leno,
57쪽
quamquam aliquod temporis spatium post abductam Phoenicium aedibus Progressu Sit loquatur, tanquam Si nuntius militis puellam modo ab ipso acceperit in mea con-Jectura igitur seri ut totus hic locus a lauto in diasceve additus sit. Etiam totius fabulae rationis respectu hoc
Primo enim nihil in utraque scena inest, quod prodat originem fraecam, mihil te horibus, ies res publica de 'liquo hominum genere memoratur. quod Graecam
Deinde nullus argumenti processus in his scenis est actio tanquam torpere videtur Praeterea mihil uti iis inest quod non jam e praecedentibus notum sit. Praeter illam Sponsionem enim forum quae rantes in scena acta sunt narrationem sontinent. Hoc quidem contra artem Graecorum poetarum est. Irequentes sunt narratioties in comoediis Terentiam is et Plautinis, sed semper earum rerum, quae in scena mota sunt acta. Eae narrationes SemPer Suam ob auSam a poeta adhibitae sunt, it aut locum eorum, quae uapte natura in scena agi nequeant occupent, aut intellectum argumenti spectatoribus taciliorem reddant. Talem autem locum, qui tantum versatur in iterandis iis, quae spectatores jam sciunt, praeter hunc
non facile in Plauto invetitas. Inam, data opera talia
Cons. Poen. 33 sqq. Poen. 92o-922 qui procul dubio non ut versus praecedens in diasceve additi sunt).' Minc non discrepat s. O98:
Qui illam quidem jam rim Sicyonem ex urbe Versus corruptissimus est, sed ' qui eum in ther, io hc d h.
gligunt, nihil in eo glosSatorem Uere.
Tum etiam comparatio Pseudoli cum Ulixe vs Io63, Io64 repetitur s. 244 in soli loquio Sinaonis, quod propter alias causas etiam additamentum Plautinum habuerim. His rebus motus Actus I scenas 3 et 6 a Plauto additas esse recte statuere posse mihi videor, ut duas partes argumenti olim non Continuatas inter se Connecteret simulque eas Iartibus ae Sumptis melius applicaret. PoStrema quaeStio est, num a ConjeCtura discrepantia, quae est inter VS IO79-IO86 et S. 896 qq. X-plicari possit. Potestne igitur Plautus in scena 6 Act. IUimmemor fuisse ejus quod in fine Act. II dederit: Potest vero, ut mihi videtur. Nam Plautum omnino in Contaminatione admodum socordem fuisse exemplum Militis et Poenuli in docet. Quas si respexeris, fabulas videtur scripsisse ad usum, artis incuriosus. Μeo judicio multo acilius ita peccare potuit, qui duo diversa argumenta in unum Confunderet quam qui unam ipse tabulam scriberet. Ille enim tria argumenta , - duo illa, quae in Contaminatione adhibebat, tum novum, quod Contaminatione essiciebatur, mente versans facile aliquid Conturbare potuit. 26. Una hic quaestio restat. Si Plautus C. 3 et Actus IV addidit, cur non similiter persona Simonis in Sc. 7, qui in Graeco Xemplari fuisse nequit, ab eo addita est. Primum non est moris Plautini tanta cura locos additos iis, quibus adduntur, implicare. Deinde Consentaneum soret, eum PerSonam additam magis CCommodasse ad illum Simonem, quem altera sabula praeberet. Si enim illic novum Simonem finXisset, finxiSset eum, quo PuSeSSet; sin aliam personam jam in ea fabula occurrentem invenit, quae in Simonem ei reformanda erat, non mirum, multa in ea remansisse, quae a vero Simone abhorreant. Ut omnino in contaminatione, ita hic Plautus opus tollendi
58쪽
contraria, Fonciliandi diversa indiligenter et sestinanter
profligaUit. Deinde naturae humanae accommodatius est, duos esse qui eludant, unum qui eludatur inde veri simile fit Graecum poetam lenoni sodalem addidisse, quocum ad-Venientem Harpagem acciperet. Ratio totius scenae si- militer atque extrema cenae Persae vel tertiae Act. III
Et quod gravissimum est, in fine et leno et cacula abit debebat igitur unus restare, qui aut actum Concluderet, aut si hic finis sabulae erat, postrema ad spectatores verba saceret.
habuisse, vel in sae occurrens persona Simonis indicat Sed etiam scen illinc sumptam esse puto. Nam verba Pseudoli in fine Act. I sC. 4:
in seudolum non amplius in scenam prodiisse Praeterea ab argumento B id alienum oret, quod mala fortuna lenonis quam raptissime exitu scenae Ac Ufinitur conser similem neni similis argumenti Persae)Hinc sis citur IV, 8, quae Actum I ad U tanquam transducit, a Plauto assiciam esse. Simo hic promittit se I seudolo viginti minas ultro oblaturum esse quod quidem non iacit at tamen Sic explicatur, cur domo Progrediens Jam Stati in cruminam secum portet. Videtur igitur ipse Plautus an rem explicatione egere putasse. Et re vera propter ipsa verba Simonis, quae quod supra e locissimilibus comparatis ostendi cons. Part. I, satis ostendant eum de improviso voce et pultatione Pseudoli
mras accitum esse, mirari debemuS, eam tamen cruminam manibu tenere.
Comparatio 'utem sabularum aerentiarum et aliarum I lautinarum socet, tunc Actum ilim in multo lon-
giorem fuisse in . Hanc ob rem mihi a veri similitudine non abhorrere videtur, Plautum in C. 2 duas scenas Graecas Confudisse, in quarum priore Pseudolus Simonem promissi admoneret, in posteriore argentum a Simone acciperet Simonem autem in fine prioris adpetendum argentum domum intrasse neque iam statim, ut fit in Pseudolo, inde cum argento prodiisse. Tota loci proprietas ita non absurde explicari videtur. Plautus autem, quod ipse intellexerat opus suum in hoc loco im- Persectum esse, cena 8 actus IU, de suo inserta, aliquantum ei sui subsidio. Quid igitur de contaminatione Pseudoli sentiam, Perspicuum. In parte autem insequenti breviter disputabo, quatenus argumenta fabularum B et S cogitatione assequi possimus simul ibi locus erit uno Conspectu Comprehendendi, quae Plautus, ut alterum argumentum ad alterumaCCommodaret, aut mutaverit aut addiderit.
3 Andr Act. V habet scena 6 versus autem uss. 6 I; Heaut Act. Vseen S, VSS. 93 Eun. Act. V Scen. 8, vs. 274 Phorm et Ad similiter, Hecyrae Saepius a Terentio retractatae Act V minor est. Fabula Men. Act. V si in s. 88 incipit, habet tamen ad 3oo Mer. plus a Versus Most plus quam Ico Capt. liri, 4o; sin plus quam IIo In Truculento et Trinummo initium Act. V dissicile est statuere.
59쪽
Quibus Graecis fabulis Plautus cim componendi Pseudolo rasus sit. 28. Ar rumentum sabulae B in praecedentibus jam paucis verbis adumbravi Versatur in perdendo lenone, et quidem ii ipsius natali. Fere similis argumenti tres Tabulae Plautinioe sunt: Curculio Persa, Poenulus. Fortasse ex earum similitudine quaedam erici poterunt iis additis, quae de eo argumento ex ipsa Pseudolo sumere licet. Quae autem Cenae ex fabula hujus argumenti sumptae sint, facile discretu est: in parte enim haud exigua ipse Ballio oc irrit, in Actus I Usc. I autem Marpagis et Ballionis partes ita conjunctae sunt, dilucide appareat, lax ad cidem argumentum Semper Pertinuisse omnes cenae igitur, ubi aut Harpax aut Ballio occurrit, in B olim locum habuerunt Meindescena, ubi Charinus seudolo Simiam adjutorem promittit II, 4 et cum scena, in qua Harpax occurrit cons. II 6 sqq. cum II, 2 et cum I L, in qua Ballio, ConneXa est; essiciendum est a' echa connexione 294X,S. 56 sqq. qui cum actu tertio Cohaerent, ' inde, quod partes Simiae sum Irioribus racenis in Ct. I tam arte connexae Sunt, ut Separari inequeant Iersonam Simiae ad idem
Sunt igitur argumento B attribuendae:
Act. I, c. 24 3 ACt. II, c. 2-4 Act. III, Sc. I, 2;Act. IU, C. I 4, 7. 29. Initium vero fabulae B non suisse orationem lenonis I, in facile Statuere posSumus; nam tales Cenae, quae totae in ampla Xornatione alicujus partis Secundariae VerSantur, Secundae scenae locum in sabulis solent obtinere. Ita res se habet in Mostellaria, in Poenulo, in Curculione etiam Rud. , C. 2-5 similis materiae sunt. Praeterea Spectatore quodammodo praeparati esse debebant ad ea quae in C. 3 futurum erat ut agerentur. Veri simile autem duco fabulae B exordium a prima scena Poenuli non multum abhorruisse, ita ut in eo spectatoribus Cum ingenium personae, quae scelestas ut ita dicam Parte actura Sset, summatim describeretur in tum de universo argumento quae OPUS SSent, XPonerentur. Argumentum hujus Cenae breviter adumbrabo, non quin sciam tale quid admodum incertum esse et lubricum, Sed ut Xemplum proponam, quemadmodum scena illa quae neceSSario PraeceSSerit, CompoSita esse Potuerit. Calidorus servo Yponit se in amore Phoenicii fere omnes opes perdidisse in deinde Cum munera minora lenoni mitteret, hunc minari Coepisse, se Phoenicium alii amatori permissurum aut venditurum SSe. Neque
precibus neque Conviciis in adduci potuisse, ut Phoenicium ipsi diutius concederet ') Postremo eum Certam
misereri postulas,3 Ita etiam vox simum in s. 84 Nam si h De metuit ne illam vendas ob simultatem suam explicanda est. ConfPoen. s. 73 sqq. Novum aliquid et inauditum protulit orengius de ea voce Phil. XXXV pag. 69: Es is ei hoheren Stilgatiunge angehoriges Wort. 'o Ciceronis autem epistolis frequens est, praetera occurrit Phorm. 232, in Ioco excitatiore quidem sed minime elatiore.
60쪽
diem ipsi statuisse, intra quam nisi viginti minarum
pretium pro Phoenicio solvisset in excluderetur, Cum lenoni sine mora divitior alicui virginem vendere Certum SSet. Ante diem tamen argentum se Comparare non Potuisse in nunc igitur a lenone petendum esse, ut brevem adhu moram Concedat Hoc nimirum Consilio adolescens et servus a lenone colloquium petunt. Nam ubi primum leno substitit, servus Pro ero minore hoc ipsum rogare incipit. US. 276 qq.
eg Prope modum: ut male sit mihi. Et id et hoc quod te revo Camus quae Soanimum advorte. Ba Audio: 'Atque pauca, radi occupatus mun CSum, Confer quid velis.
Illinc sudet quod tibi promisit quaque rid promisit ite, Quod tibi minax viginti pro in mi Caetiam non dedit 3 o. Si hoc recte ponitur, quemque Ctum quam niaxime partem sabulae in se rotundam emcere solere, ex reliquiis fabulae B quae in Pseudolo supersunt, imaginem totius sabulae adumbrare cum aliqua veri similitudinis specie licet Actus I secundum an rationem continuit talem C. I , qualem Conjectura repraeSentare conati Sumus, deinde C. 2 et , quae in nostra seudolo eXStant, Praeterea breve aliquod Pseudoli solitoquium
similis argumenti atque id, quod 362-573 Continetur. Scenae 2-i Act HI Pseudoli fere etiam Actum II tabulae B effecisse Videntur. Actum III seudoli non totum Actum III B exhibere,
veri simile mihi videtur jam propterea, quod ejus Principium Cum Praecedentibus tam laX Cohaeret. Aut ante scenam coqui igitur olim plura fuerunt, e quibus monologus pueri lenoni solus reliquus est, aut post eam hic actus Continuabatur, in quo etiam puer lenonius suas partes haberet. Quattuor Primae scenae actus IV Pseudoli sere actum I B explesse OSSunt.
Eς actu solus cis locus superest, in quo leno
Suam malam fortunam agnoscit in quem sabula vidc- tum olim desiisse. Quodsi latum est antae eum laudpauca deficiunt. Ita fit, ut de illo lenonis sodali omnia incerta sint, quod genus hominis sit et quomodo in in fabulam inductus sit. Maxime tamen ad rationes Comoediae accomodatum videtur si uerit vicinus lenonis nam in B nullus Ceterum lenoni vicinus memoratur sed 'ongin alius ordinis atque Simo: immo sauperem egenum eum fingamuS, tamen more multorum liberorum Atheniensium illius aetatis opificia atque omnem laborem despicatui habentem. Itaque ejus ordinis atque Condicionis suerit, cujus sunt advocati in Poenulo , Cujus in universum etiam parasitis homines, qui ob bonam cenam vel parvum subsidium argentarium multa mussitantes, tamen illa Tropria 'iberorum civium superbia tantur, ut illos ipsos, quorum auXilium SubSidiumque non recuSent, deSP-ectos habere et Contumeliis afficere par Xi Stiment.
In deficientibus ortasse Ballio cum illo suo sodali de venditione Phoenici deque timore, quo Pseudolus ipsum
affecerat, Communicavit ita quidem ut de iis rebus loquente in cenam prodirent. Hac ratione enim Plautus efficere olet, ut ne repetantur quae Spectatores jam no- Verint, neve ab altera parte personae in sabula agitantes quae neque audierint neque spectaUerint, tamen tenere
videantur Cons. e. g. Epid. I, 2 PSeud. I, ). Ballio autem metuit insidias Pseudoli, etsi de iis quod quidem in nostra fabula invenimus non admonitus; nam