장음표시 사용
41쪽
Quid hic nos offundat An crimini si vortemus mariti desiderium 3
Ridiculum essui, meliorculo. Unum locum asseram pro multis. Dicit Antigona V. 16 qq.:
Itestat Electra oratio v. 1060 sqq. . ii iii Wilamowitχius vituporationis illius ansani invenit Fieri non potest. Nam ut Eloctra acrito invollitur in matrem, ita in vellitur neque ignominia illam fractura neque gaudio loquendi de talibus rebus, sed ut
conscioni iam matri Oxcitet, id quod iam supra annotavi.
Wilamowiigium igitur iniuria tam grave crimen intulisse Electra ovidimus. Quomodo autem tu ipso iudicas do Electra Euripiduae
moribus atque ingenio 3 Electra animus o Vera bonus est et ingenuus, id quod supra oston disse me Xistimo. Est autem exacerbata perpetua miseria. Socius ab Omnium consuetudino, quibus regiae
Virgine solent uti, privata omni vita iucunditato satis otii habuit indulgendi ira atquo odio, et oiusmodi homino animi motu minimo rogor docet nos illa qua sortur de animi humani natura scientia. Consor qua dicit ollius: On no reconnait plus a nobi Vierged Sophocle dans cotto passion uroco. Iac ratione Xplicona nonnulla quae mira nobis videantur in Electra ingenio. Praeterea autem etiam aliud rospiciundum osso videtur. Nupta est Electra, quamvis ad illud tempus virgo manserit. Quaro fieri non poterat, quin Electra procedente tempore do robus ad matrimonium portinentibus magis e mulieris moro quam Virginis ot sentiro et loqui inciperet. Ianc propriam Electrae condicionem si respiciemus, non iam mirus nobis videbitur doliis illo, quo utitur Eloctra ad allieisendam Clytaemestram. Tertium assero id quod iam supra com-
momoravi, Euripidem, ut quam maxime movero Spectantium animos, non nunquam Superlatione commisisse.
Villamowitgius autum etiam alia vituperat in Electrae ingenio. Dicit: Schon ais luinos Madchen ill si auuopassi abon, elcho roilotto lytaomostra nach hros atton Ablobon gemach liat. Quid ii mirum ost Est nim positum in natura hominum BOS, si puerili aetate grave aliquod actum viderunt, multis annis post non ipsius acti meminisse, sed singulae alicuius rei, qua tum eorum
69 animi multo magis occuparentur quam ipso facto, quod, quanti momenti osset, nondum intellegoroe poterant. Sio 'at inmat auctioino Brauligam ollabi thron Onhel Cast0r, das orlahit si nichi, dum Oton des rudors uigubringe und es dion aucti ais urget dor Rodo idor dio Muttor.' Praccipit Electra nuntio, ut dicat fratri ab omnibus ussu se aulictam. Non possin so sumiliariter uti puellis, pudore so Castoris, cui antea fuerit sponsa, non iam se habere matrem nihil vituporandum invenio. Quid autoni significare voluit Milamowitgius os vocabulo 3 Electram antea mp0n8am fuisso Castoris 3 Hoc absurdum osset; nihil onim dicit Eloetra dolia re v. 1064 sqq. Res facilis est ad intollegendum. Dicit Electra: ,Τu, Clytaemestra, tuaque soror insigne estis corporis pulchritudine; sed vita vostra indigna est Castor fratre, qui ablatus est in caelum. - . . . De Galle, o geliorsum errauch st, traut ili docti nichi rectit. At o si mi gwo jungon Outon in Gospruoli trissi. istolim das Verductitig si untschuldigi don auor bo doniasten, ais litteor tino Sotiso gosagi. Prosecto labo Electra cur Xcu8et a ritum. Nam cc vorsibus 41 sqq. manifeste consequitum colonum prosecto orogrinos mala fido ad 4 venisse opinari, quam propter opinionem pro innimo eius agresti reprehendore cum non licet; Electram autem excusare cum oportet h erster Austrat surde Brudor is dis Llago ibo ilir seliloclito loidung. Concedo Electram nuntio imperare, ut primum re8ti, quam misera in sua Vestimenta, narret Sed hoc eam mandasse illi puto non οὐ quod
gravi8Simum esse existimabat pulchra carere esto, sed primum ο-quitur i, corporis, Moin do animi misoria. Orditur igitur ab iis
quae statim sub oculos cadant. deinde reliqua commemorat maiore
Ex contrario mingularum elegantiam uix attribuerim. Iubet Eloctra nuntium colloqui cum Oreste nomine suarum pStu manuum, quae muneribus servilibus paene craSsae factae sint, linguae, quae tot aerumnas i narraverit, animi, quem tantopere oppre88um 88ecognoverit, capitis tonsi quod dedeceat Virginem regiam, Iatris,
42쪽
scaenam Orestum ligniturus 3 Ob hanc causam Euripidos illos vorsus ScripSit, non ut Electruo rursus miseriam suam dolendi praeberet occasionem. Wie sic de Gallon bolianduit so thu si os mitd0m audagogon, dor auine IJanli fur suine ullo, monder nurhoclisahrondo aurochi uisunt sum scines lutchisinnigen IIossiiungungi horon ichomini. Signifieat Wilamowitgius vorsus 508-547. I 'rimum rogum filias servos non alloqui solore moneam, quasi 8tis sindi paros Doinde iam supra memoravi Electrae animum phine OSSO Oxacerbatum. Tales autem tominus spei locum aro admodum dubitant. quin itiam Caudio quodam afficiuntur aliis, quam Vana sit eorum Spes, ostendentes Tun illos versu re vera non Electra loquitur paedagog rospondens, Sed Euripides ipso vituperans Aeschylum it sortasse otiam Sophoclom. Inseruit igitur versus non ipS0rum cauS VerSuum, Sed certo adductus consilio. Quasi oblitus est praesentis rerum condicionis, ut acriore sono poeta quod Susos cur miromites iam non habeamus. Coturum consor V. 57 sq. Als sio dui uerudor Wiodororkunni, bringi sio nichi moli horvo ais in panes honuontionullo Phrason. Quidnam Electra dicit 'hili φανείς ut εχον. ἀελrrio=ς cons. V. 570 et οὐδέ im doJasa et κHiος εἰ si Et abrupto dicit, nequit phis dicoro, nimium est gaudium. Sed suavissimum voltiptatis sensum luetra manifestat verbis illis, quae Millamowitκio dum vilia dumques inania isso videntur. IΙic quoquo Euripides humanae maturae peritissimum osse e Stendit. Qua sontiunt Electra atque Orestes, Urbi non possunt Xprimere. An illimowligio totis D multorum Orsuum mugi placuisset γ Ιm ingan klagi sie War bruit genug, abor iis is dio gango Monodie moli uis in Summe Von Gomuinplutgon γ' Non possum ibimo Witχi assentiri. Sunt quorchio Electra lugentis patris mortem, advontum fratris desiderantis. uaenam ulla proserat 3 Sophoclea quoquo Electra illiis duas cogitatione variat. Ceterum vorsus 112- 16 insignes sunt luctuoSa quadam VenuState, quae potissimum vorsibus 112 11 rupetitis officitur. Praetore autem illorum vorsuum repetition toti lamentationi larma cantici attribui videtur. Quaeram x Wilamowitgio, num praeclaram illam de cygno imaginem locum OSSe putet communem. ἡ . . . . Sic rei bi das lugen, um
Tum Dor it Voni est a s ιε' κ . Matris montionem facit in U0. duinum
servam so osse demonstret, quare ancillae non utitur auxillo Certe
valdo probabito osse videtur Omnes autem qui magna l0quun voce, gestus agunt ergo lectram hγdriam deponere oportet. Hoc
so ipsa tum patre esse putat speciem assectar se ae lac fione xplicasso mo xistimo et cur non ipsa deposuerit hydriain et cur omnino hydriam capite serens noluerit obtestari patrem aliam attulisseau Cotorum xstat post v. 139 lacuna hau gu
quisquam dicere possit, tum in in ver uum
et orba. Id ortum esse videtur ad V. 14 tran8ltioneIIl, haberemus illos versus, faciliorem suisso suturam. In annotation Wilamowitgius v. 1214 1217, quos Orestem loqui consent oditores, Electrae attribuit addens: Also habenwi anguorkonnen, das Electra das Schwor gogo die Mutiu
43쪽
Suam composuerit. Pauca ex iis quac piosori diligentius tracturo Olo. 4 Dor aeschyle ischo Drang. dio disession si illichon Problomo im rama u loson uti in ior Murchgoistigii ni dos Nythus ito Rqligion dor ater in don Horgon sui nos ronamen Vol hos inii er- halten, a Sophocles ornor. Equidoni optioclem o ipsum thica problemata in tragostdiis tractavisso puto. Admono solam Antigonausabulam. Scriptae lege inferiores sunt iis quas ipso natura inscripsit in animis nostris. Nonne haec est grandis quaestio atque sublimis 3 Quae autem addidit milamowiigius. ipso paulo post rolatat his verbis: Em gab dum ollio des Vol hos ut gesserint in sui num Goisto uruch. Vihil uim aliud his orbis dicoroe voluisse videtur
rursus se ipsum rosulat i lamowitgius dicons: Er War uino dorgoniaten Nouerer, ulcho an de Sago solbs mit illine Phantasiuwoitor dictiton. Erat oti non cum fabularum traditarum tum religionis. Ianc semper praedicabat in tragoodiis. Janc consstrvabato colebat Un docti tui sicli 0 Glucklictior 40lbst dom in- flusso dum uberiugonon Gonialitiit 40ino. Rivulun michi in trichen honnen, o liut es Wohi uar nicii geWolli ... Iam pag. 20 Sophoclum in posterioribus sabulis nonnullis robus ad uripidem se applica88 commemoravi. IIo libentor concedo ilamowitκio. Sud vellum non dixisset do superior Euripidis ingonio. Moo inim ciudicio utrius ingonium maius duci it omnino mon lotos diiudicari. Nam uterque magno ingenio duit praeditus; sud si comparaveris, magis dissimilos intor so osso os invenies quam similos equo hoc concessorini ilamowitZio Sophoclos quin applicare so ad Euripidum fieri non potuisse. Iam prius Wilamowitκius Sophocllam fabularum traditarum i modo superiorem modo insertorona fuisse contendit. Eadum quaes illo loco in il amowitκii sontentiam protuli dii uo-petur milii condonos. Quae Voro addit Wilamowitκius: 'Venigstonsfindon sicli tui lim so dirokto IIinwuisungon austramen de Euripides, io sic unum nur ni eigone Schoplangen nacligeWiuson sind prorsus reiciam. Quaenam proserti cxompla ad 4ontontiam cillam demonstrandam Exspuetos gravia atque orta Vilamowitgius autem praebet nobis in annotation pag. 34 incerta, dubitutionis plena, quae et ipsi tibi, si legeris, vix satisfactura osso mihi or- suasum est Sed audias, ad quantam audacium Wilamowifgius pro
I, gil vom Mascliinengotio und Prolog von do hominatischo Parodos und om Rodoliamps, das iit on do psychologisclio Durchbildungdor Charaktor und soli hausig Non dor ah dos Stosses, dasgil in altum inguino vo dor praelio. Quid dicam do hac mira sontentia Ilic quidem inguriis, postquam diu tacuit, vocem rursus intendit acriter invecturus in Cilamowitχium pag. 8. In sola Philocteta sabula usus os Sophoclus illo qui dicitur ex machina deo. Consor qua dicit Din dorsius: Ita in in fabula deorum voluntate perficitur, quod improbis quas in initio sabula meditatus orat Ulixes artibus offici non potuerat. Quam saepe Euripides
induxit in tragoedias illum caelestum conciliatorum Quod autem attinet ad prologum, quam multum intersit in universum inter Sophocl00 ut Euripideo prologo8, Supra Siendi.
Pag. 43 Wilamowiigius ipso dicit: I tu illino is an dum
orston Chorliud ui optiolitus nocti in Pliilolito und im odi pus aus olonos botelligi, in orsterem has aber Neoptolemo nur . . . Anapaestu nil in pati Wortor uinos ambisclio Versus. Num licet, cum sic se habeat rus, Sophoclem in hac re ad Euripidem
Certamina verborum quot sint in Sophoclis, quot in uripidis sabulis, inquirere nolo Tantum admoneo ea quae de talibus controvorsris scripsi pag. 59 sq. Paeno autum absurda mihi esse viduntur verba: Das illvo duro ali dos Stos s.' Consor qua dixi do tragicorum Graecorum argumentis pag. 15. Longe ultra modum progre88us est Wilamowitgius affirmans Sophoclem accuratissime Euripidis dicendi genus esse imitatum. Neque opus es80 videtur de hac re plura
Verba autem: Da git vo do psychologischen Durchbildungdor Charah toro' vix tolerari possunt. Ne id quidem, quod inprimis est poetae ori atque ingeniosi, artum morum describendorum WilamowitZius Sophocli attribuit l rum pergit pag. 35: Auch in de Elelitra is Sophocles . . . vo Euripide abhangi geWosen . . . und docti VerschWinde die Achnliolikoit ontgstens uim unmittolbaren onus de Poc sievollig. bor allordings is das rama aucti estimini, ego Euripidros et wirhon. Milii quidem ilamowitgius non persuasit Sophoclum in Electrae tabula componenda imitatorem fuisse Euri
44쪽
similitudinum in legenda sabula. Aut udus similitudo aut non
adest. Si adest, animadvortamu cam nocesse est, iv tragoediam
perlegimus tantum sivo critico iudicio tractamus. Atqui Wilamowitκius similitudinum so 0 animadvertisse in ipsa sabula lections conce88it Orgo non adest similitudo, non imitatus est Euripidem Soplioclos. Elchira tragi fortan diu sophokloisclion, icht dio Ouripideiselidi Luge. Ros sic so habui . sed non quod Sophocles tragoedia sua Euripidis tabulam oblivioni tradidit, sed quia Euripidi non contigit advorsarii tragoedium vincore. Non dubito, quin Euripidis Eluctra Athonisensibus initio haud xiguam voluptatem praebuerit; postea autum Soplioclua Electra principatum occupavit atque obtinuit usque ad hunc dio m. Servavit Onim optiocles Voram atque pristinam abii hi formam Euripidis autem Elootra nihil aliud est nisi ingoniosum cxpori montum tractandi atque immutandi tabulam traditam cum omni libui tuto Euripidi, quo erat ingenio, contigit;
onmes alios poeta periculium non suisse evitaturos admodum probabilo St.
I 'ag. 206 cpetit Wilamowitgius nonnulliis Sophoclis accusationes et asser quaedam, qua Sophoclum ab osollyb ut Euripido nautuatum 88 putat. Tum porgit pag. 3T: Ebon 80Went Wie Itoichthun doro 'findung miro assentitur uoiathorus pag. 151)ist roligioso orti usun bo Sopitolitus u findon. Quaenam invonirot Sophocles Accupit argumonium tabula ab Aeschylo ut ita
tractavit, ut Sophoetea Electra nominari debeat opus artis absolutum atque perfectum.
' uuae innia Flossa diligentissime collegit pag. 25 sqq. et conclusit
tabulam quandam, in qua oota tantopolo applicaΗΗet se ad anteceΗsorem, prius compoAtham Aso portor quam altorius podius do ood in argumonto tragoediam. Quae oro dicit ilamowitgius : Das Electra voti ἰ rabSponden ilire t ruders gwar Ort, abor durch thron Unglaubon voti sicli Oist, si in uripidoischos Moitu , laiidaro non possvin. um apii Sophoclom lo tra antea nuntium fratri accoperat, quar non potura cogitaro do restis advolatu Euripidoa autem lectra, iiamvis ab Orosio fratrum osse iuuin audierit, tanton paeda
vivimuli ignorieri. Quam sententiam prorsus salaam 880 Ontenderim Conoodo Sophoolum Orosium non oscripsisso cunctantem ante caedem atque morantum, postea paenitentia capessitum. Sed agentem cum tacit sucundum Apollinis imperium et hoc ipsum sabulla sua voluit stondor diis oboediundum esse, quodcumque imperant. Quare non intollogo ilamowitgii verba Orostos han doli
wosonflicti. ' Ego divinum mandatum summi osse momenti puto,
solum prudentur git sed etiam summam ingenii subtilitatem munisustavit collocans in sino tabula Αogisthi sodum. Nam si Aegisthus prius interfectus osset, poctatorum exspectatio atque ulti0nis qua8l cupiditas satiata osso Clytaemestra nondum necatu, ut matri caede spectatorcs, ut tu odio ni tuo missericordia amo rontur, suturum fuiSSe admodum probabile essu videatur Maximo autem Sophoclis intererat, ne miserorut Clytaem stra spectatorus ratio enim tabulae os illam persul Vere poenam scoloriim iustam arbitrari flagitaliut quare Sophocle quam scelestissimam opinxit Clytaomostram. Non igitur prius orat assi- , ciunda supplicio, sod egisthus Cuius viri crudelis et ignavi necespectatores, quorum animi usque ad illiti tempus vehementi SSi me Suspen8 fuerant, quasi onero levantur ot cum gaudio quodam Aegisthum mortum vident subeunteni. Nequo scio an poeta iam longum compositor it num sabullio, ut capitis momoriam aliquantum
45쪽
I hut sicli attonsalis io hen loss quidum i lanio xxiigium Orestis Verba vv. 1505 sqq. salso interpretatum esse puto. Dicit Orestes:
, Si omnes scelesti hominos, ubi primum commiserunt Scelera, aqua egisthus poena, i. c. supplicio assicorentur, non tot committerentur scelera. I)o ogistho autum confestim supplicium sumptum esse non dicit Orosius nequo potos dicero, quod egisthus vicesimo domum anno post Agamemnonis caedem scoloris poena dedit. Inest autum in illis verbis hoc vita praecuplum iustitiae semper 88B satisfaciendum, quod praeceptum mihi minime absurdum osso Videtur. Et loquitur Orosius astidio quodam et ira fructus, quod manus Sua sanguine tam mali hominis necesso sit polluat. Quare iniuria dicit ilamowitκius: Un docti is diu Senton ais Olche stilistischunoriusflicti, danai das Stiicli si nigormassen ausi lingo uni derSchauspieler inen . Abgang habe. Hoc miserabili consilio Sophocles ne unum quidem vorsum composuit.
Pag. 238 loquitur ibimowiigius de iis rebus, quibus Sophoclem superavisse putat Euripidis sabullam. Et multum laudis attribuit Sophocli, quam laudem quidem non magni suuio, cum WilamowitZius, quod ad summam rei attinet, totum outae subulam aspernetur. Qua autem dici do versibus 1126-1170: Eloctra mitdor soli dos rudor is uino so tios illi ronde Erscho inung, assinan illi dabo vergissi, Wio linglicii mussi diu cun ist, undwis uigio diu artor, uictio dor laudor dor Schwostor anthiat, )dio o Laum vorkon non anti', comprobaro non Os8um. Mihi quidem vorsus illi minimo supervacano osso videntur. Voluit nimpoeta Electram postremum per Omnes doloris atque desperationis cruciatu perducere, ut O maius osse gaudium agnito si atro. So-quebatur autem agnitionem caedes Clytaemestrae. Quam optimorum sic instituit outa, ut ante ipsani a tam θονῆν pauhim retardaret fabula explicationis progressum. ΙΙac ratione spectatoribus aliquid temporis praebuit quasi parandi se ad ea quae Orant Ventura. sanquain quiescimus Electrae οὐ diui audientes, cum nos Orestem
iam adesse noverimus ideoque non admodum animi commOVOamur.
IIabomus otium plano nos dedendi histrionis arti camque admirandi. Quod autum pertino ad ilamowitκi do Electra cruciatu dubitationem, quidem Orestem, quae esset lamentans Virgo, non SciVi88eas firmum Nam ubi primum chorus Electram nominavit v. 1121),' Schlogelius pag. 161 Euripidem vituperadi propter eandem cauSam. Defendit poetam ueckius pag. 4.
vehementissime commovetur et porturbatur Orestus v. 1174-25); paenitet eum. quod Electrae mentem dolore assecit. V. 1113 sq. ,1 11 sq. . 1123 sqq.) antea vel unam ex Electram amicis eam vob propinquam isso coniecerat v. 1125) Cetorum tacito fori
poterat, ut Orestes inter ipsam Electrae lamentationum mirari inciperet querelam tam vehementem et post Versum 117 in eo esset, ut quaereret X Electra, quanam causa adducta Orestis mortem sic doleroti chori autem, consolatione, quominus quaerat, pr0hibetur. Quaro nihil labo Brutinius, iuri vituperet Sophoclem pag. 322:,Electrae autem urnam adloquentis si paullulum repressoris ud mirationem, non no admodum tibi mire videbitur Orestes, qui in pr0logo gemitu exaudito statim Electrae heminerit, munc surdo par FSSest caeco 3 Equidem Orosium sororem ante versum 'l70 non agnovisses existimo, quar, Electram consulto sum cruciare non p0test diei. Pag. 23 didit Wilamowitgius So rhonno ich don Vorrangdor Eloliti a dos Sophoklos oroitwilli an, Mira esse videntur hau verba. Nam ilamowitgius in universum repudiat Electram Soplioclis, id quod satis superque patet e iis quae adlauc protulit. Et tanto Sophooleam sabulam pluris ostimare se dicit quam Euripideam. Quomodo solvi potest liae discrepantia 3 Praeterea paulo post rursus implicatur discrepantiae dicens: I io obortogen-hoi dos tragisclion Gonius bowaliri Euripidos aucti ior.' aniequidem utrius poetae ingenium maius Sit, eiusdem tragoediam praestantiorem esse arbitror.
Ex iis quae praeterea Milamowitgius proseri, pauca a fora my). Velut dicit pag. 40: Die rei Philolite te in . . . ineschlagondo Parallelo u doni, was ich hierou die lolitron bo-welse. ΙΙoc quidem argumentum iam Gruppius pag. 453 protulit, et supra monui pag. 4), quam sint infirma talia argumenta. Omnestro poetas tragicos Oedipi argumentum tractasse inter omnes constat. Dicit autem indorfius vol. Ι. pag. a: Oedipum ante Sophoclem scripsit eschylus, . . . post Sophoclem Euripides , ut ergkius ΙΙΙ, 418 ann. 170: Das Euripides orsi nacti Sophokles de Oedipus schriob, wird war nichtobortiosori, is abor haum v 0κWolsella. Qua ratione argumento Milamowitgian etiam plus fidei detrahi patet. Wer nachsinnen ili, ird diu Dichtwois dos Philolito dodonigen' Inde Singorus iam non loquitur do Uilamowitgii commentatione.
46쪽
Wilamowitκius dissortationem Fr. Seliroodori, do iteratis apud tragicos GraecoS , qui magnam osso coniunctionum intor Eloctra o Philoc- tota tabulas observaverit Cotorum WilamowitZius non potest
pag. 663-666), alii incerta esse nonnulla, quae Solii Oodorus
protubu'it. Est doniquo lubricum illa ration consorro duas tabulas ad aetatem d0finisendam. Nam in huc ro tuo ipsius sensu ut nimis ignoscas facillimo adducaris, unde cola Sequitur magna sententiarum discropantia. Volui Wilamowitκius loctram Sophocloam ultimis huius cola sabulis adnum orat rospocto dicondi onero totaque sabula ration0. 0rghius autum Elelitram cum Aiace atquo Tracti in iis ascribit sabulis prioribus, quae prodant amari aliquid ut tuo artificiosi III, 3763, cum postrema subulae, in iis littoe totos insignes sint grata se volubili oratione, alacri sententiarum studio, praecipuo
mulierum ingenia describendi amore ΙΙΙ, 375 ann. T).
Rem igitur non tam obaram osse vidos, uti putaro videtur Wihamo Wii Zius; nam si osso clara, magna oosset sentontiarum
Wilamowitκ ius autem non solum nucloavit, qua de cau8 SO-pliocles ut suum Electram opponoro Euripideae subula adductus sit, sud otiam Euripidum Soplioeli Eloetra novam tragoediam opposuisse repperit. IIaec autoni tragoodia est Orosius Ilic quoque cum solita fiducia argumenta profert. Sunt autem se quido in iudicio argu monta illa tam incorta, tantoporo caron omni firmo sundamento, ut nemo Vol aliquam probandi vim illis sit attributurus. Est Orestes, ut opinor, tabula, qua posita, ut C. O. uolli ri cogitation II. G. S. II, 160 utar, id nisus osso Videtur, ut tanquam molom indigustam affectuum inter o pugnantium X aggeraret,
quorum Ventus nondum igitificari potest.
odor gar idor donMnhali das Altor . . . antilior Schriston ii bo-stim mon. IIanc cogitationem et quod concessit Wilamowitgius 'g.
239 Sophoclis Electram mulio magis antiquitatem redolere 3 quam Euripidis fabulam, hoc quidem loco maxime premamus; Si enim demonstraturus ilamowitgius ex metricis rationibus Sophoclis
Electram postremis poetae tabulis esse adnumerandam.
Inspiciamus, quae proserat ad hunc remi Numerum solutionum, quae in trimetris iambicis inveniuntur, ne ipso quidem magni isse momenti ad 40tatum tabulam alicuius definiendam concedit. Et prosecto ros sic habot. Nolut Electrae tabula xhibo 27 solutionus in trimotris 1095, ut hanc tragoediam
certe reserendam esse in numerum priorum Sophoclis fabularum arbitreris; nam solutiones in posterioribus octarum tragoediis multo saepius quam in prioribus inveniri iam dudum annotavero viri docti. Evolvas autem Oedipum Coloneum, quam tabulam novi88imam 88e Sophoclis ninos consentiunt. Praebeti solutiones in 1271 trimotris cum multo plures exspectos. Estne igitur oleiqnda observatio illa'Minimo: lod cave ne adhiboas in setat subuliae uiusdam accurate dosinionda. Nam po0ta numeros sibi sumunt secundum argumenti naturam. Velut in fabula, quae plena sit exspectationis et affectuum, phiros quam in alia solutio nos invonisentur. Ialis sabuli os Oedipus
tetae fabula ollationum numero superatur; sunt autem et Oedipus Rex o Philodiolos priores quam Oedipus Oloneus. - Nam Palleae tabula nobis rolicta sunt, ut obsorvation illi aliam atque universam rationum sequentibus nobis non liceat uti. sum loquitur ilamowitgius do canticis: Si sin Zii diesem Bolium inor oppollon'Interstichian Zu lintergiolion, erSt0n nach dor orto illing Wischen Chor uni Schauspiolor, gw0itens nacti dendari verWondeton Masson. - . De Gesan Von de Buline Ver-
mowitgius Sophoclem de industria antiquitatis sp0cioni assectasso putat Quare affectarot ' uuam sententiam atriam HS Supra Stendi.
47쪽
Quem conspectum si diligentor eontemplatus oris, Wilamowitgii sententiae Valdo eum esse perniciosum milii concedero non Vereberis. Dixit nim vir doctus Electram in numero posteriorum fabularum osse habendam. Illo autom conspoctu otium plus demonstraVi quam Wilamowitgius demonstraro voluit Electram sesso ultimam Sophoclis sabulam. Nequo minor vel maior orsuum lyricorum numerus affert aliquid ad rem, id quod consequitur ex hoc conspectu:
Sunt enim, ut iam supra monui, pauciores nobis olicta tabula quam ut examinatis earum numeris tabulam aliquam aut prioribus aut posterioribus adnu morandam osso nobis licoat contendere. Quaro illi in trimo trorum in vocalium elisioni non tantum momonti attribuam quantum alii, velut Boockllius. Scio poetas tragicos prosecta aetate ad tragoedia sormam leviorem quandam rationem OSS SQ-cutos, quae potiSSimum patet e solutionum in trimetris iambicis numero choriquo deminutione canticorum. Sed multa alia poetis rQSpicienda erant, quae ad sormam tragdodiae pertinebant. Velut non nihil reserebat ad cantici alicuius versuum numerum, qualia ossent ea, quae aut antecedobant aut Sequebantur canticum. Ceterum non eam Sse rei Summam putaVerim, quot Versus canat chorus, Sed quotiens canat. Canit autem in Electra chorus ter in Oedipo Colone quater, in Antigona quinquius Quid consequatur Vides Ood. R.
Porro dicit ilamowiigius: An allon andore lyrischen Partio nolimon dio orsonen Teii, und War in si meis bovor-κugi. Dius il vor alieni vom lyrisclion Haupisti teli des ramas,dor arodos. Si umlassi rei Strophenpaare uia eine podo, allegWolgo tulit, o das dum Choro di orsio luinor Hiil sto, dis volt grossore Elelitra ustilli, und aussordem gelit nocti in Mon odio Elelitras vortier. Consideremus hanc Irὰροdoi'. Sunt Versus ii Electrae, chori 3. Num magna tibi videtur osse ista difforontia γAttribuit autoni Sophoclus choro linus VerSuum, quod muliereS, quae Agamemnonis filiam consolaturae venerant, largis eam verbis urgere non docet. Respicias hunc quoque conspectum:
Sex vorsuum adesso disserentiam Vides Sequitur Ar pdυς. Exclamavit auton Electra v. 229 sqq. neminom SQ OSSQ OnSolari. Quare tacet chorus, cum paucis Verbis sola enovolontia impulsas locuta osse se firmaverint mulieres. Ceterum Electram, quae
primas agat partos in lac praρὐd hi, intro eam uberior modo admodum videtur aptum. Est igitur roicienda lilamowitgii sententia. Pergit ilamowitκius: Diu illine is an dum orston Chor-liud ut Sopholitos noeli in Philolito und im Oedipus aus olonos boteilligi in orstorem at abor Neoptolemos nur . . napaeSte undoin paar Cortor ines ambiselion Ver808.' Conser pag. 3). Oedipi Colonoirruso his contino Versus 119, quorum lioru integros canit versus 65, Antigona et Oedipus si post V. 183 quattuor Versus intercidisse statuimus), Versus quadraginta. Praeterea chorus in iis versibus, quos poeta semel Vel compluries divisit, magnam, nonnunquam maXimam ver8us parten recitat. Est autem Oedipus Co-
48쪽
Stropho inum cichauspioler gelioren unx uingekeliret, '' is Jer Solitus guboton das dor horniliror in dioso Liodern do Clior vertriti, o das os in triclichus uolt 'ar. Haud scio an nonroeto intellexerim Vilamowitgii verba sed quantum equidem ea porcopisse me opinor, non possunt traduci ad illos noctra Sophocloaovorgus Nihil in iis possum inuontro illius invorsionis, do qua dicit Wilamowiigius; potius lectra atque chorus in utraque antistropha oodum quo in strophis ordine canunt Be Sophorius finde sich
1 OS 1 1217 Practor id, quod hoc quidem loco minus divisi sunt vorsus quam in Electra, res sic se habet ut in hac tabula. Chorus unima opo nititur sicut antea Neoptolemus et UliXes), ut cum Ipsis Troiani rodoat Philodiolos. mi autum tam obstinatum se praebet, ut facilius ipsum sibi manus illaturum esse declaret quam illuc abiturum Num in tali rorum condicione altor altorum commode loqui ἡ ii 3 Minimo. Illam autoni invorsionem ne in Philoetet quidem reperire potui.
Sophoclos, quod vorsus divisit, ut hac quoquo ratione anu orum motum opingorot optimo automao socii poeta in v. 10-o48 ubi chorus cum magna obstinatione rogans Oedipum cogit fere uduis sit qua0quo sudori narros. Ex his brevissimis nuntiationiblis quasi sentire nos opinamur cum chori perseverantiam rabet nimius quaorondi tum Oedipi dolorem pudoremque. Phis x omnibus his locis quos attulit Wilamowitgius, con-
49쪽
Trachinia attulit oxoniplum, una ipso in annotatione dicat: Aultorals El0ktra undihilo tot schol non diu Trachiniurinnon Mea autem sententia, siquis sabulam notato osso postoriorem ostendere Vult adhibero aliquid, quod iam in prioribus sabulis invenitur, non licet. Sed non multis orbis opus ost. Quid nam naturae magi convenit quam chorum se recipere intor agnitionem Num mirum videtur, quod Electra Orostos chorum adusso omnino iam non reminiScuntur 31 In Sophoclea autum Electra mulio ros chori non quasi statua stant, sed istud mediocriter gaudio moventur, id quod ex versibus 123 sq. On Sequitur. Pergit ilamowitχius: Betrachion ir nun chliossi ich dio Vorsinasso. Ich boschranko mich aut dio Galliingon Anapii sic, I0nther und das gumis lite Mutrum dor 'urodos. De his numerorum generibus loquitur pag. 45 - 49. Quae Proseri, certe omnibus, qui diligonio legorint, magna admirationierunt. Mirabuntur absolutam fore sociaritatem, qua ilamowitgius singulas observationes, quas quidem fortuitas osso existimo, leges quasi promulgat ad omne tragoodias portinentes Onmia minuit, quae obstare Videntur eius sontentiao, logontes quasi occaecat Sati8sacerem tibi puto ascribonioni ochlei nil orba: Es berulit obonso derNachweis, etcho datur orbrachi Wird das diu sophokloisclio Elolitrador lolgien Perio de des Dichtor ang0hori, aut hoclis unsicheron
Finit ilamowitgius commontationum suam vortiis his: Ichhalto os schlechthin sit undonkbar, das . . . noch in ZWoiso liberdio Enistoliungsguit dor Electra aushommon ann . . . tuli enn kein InstanZ, Wolcho gogo diu v0rgetragono Datierun Zu prechen aucti nur schoinon onnto. Iaud scio an aliqua dubitatione, num Wilamowitgius octo sontiat, afficor te mihi contigerit. Nova est quaestio, quo anno sit docta utraquo luctra. Qua de quaestione, cum iam non it mei pr0positi, pauca faciam Verba. Pormulti libri libelliquo conscripti sunt do illa materia. Quae Stobscura plenaque dubitationis, ut, qua viri docti inquirundo de ea elicuerunt, magnopere uter se differant. Mihi quidum hac ratione ad ortum finem nos non pervonturOS
esse persuasum est, nisi prospora fortuna aliquod consilium solvondae quaestionis nobis suppeditaverit; ost nim fundamentum, quo nititur
' Hoc die potos do innitas tragoediis, in quibus iuvenitur αναγνωροσμος.
quaestio, tam infirmum, ut ultra coniectura non posse nos progredioquid om ducam. Ex omnibus quae huc spectant commentationibus collegit iussa quae notae erant ei pag. 11-23 Brulini solam diliguntius consideremus. Nititur Brutinius, ut Euripidum in IIolonae fabula compluries irridoro Sophoclis Electram demonstret. Iolonam autem doctam osse anno 12 ergo Sophoclis El0ctram ante annum 412 osso Oetam. Euripidum autem Electram docuisso anno 13, qui annus con8equatur ex v. 1347-1356. Si igitur Sophocles Electram anto annum 413 composuerit, perspici non OSSe, quare Euripides S0phoclum in dolo ita domum fabula, non in ipsa Electra irrisorit. Quod pertino ad hanc Brutinii argumentationem, id maximo interesse statim idos, num o vora irrisorit Euripido Sophoclem in Iulona. IIuis subula adhibu versus hos: auia Dra ς ad μι 'νεσε τις 1056). GD ID TO II Morrida et a rota δε 1242).ἐro δ' ε/ιαε λον proλΓ λοιδορL Ga d . ου 49 2 9aιὰ G: IDDς κακκως Dia o ιεν 1171-72). In his locis tribus Brutinius aliquid issensionis invenit, quod ex ipsa quidem tragoedia explicari non possit. Dcindo assur Sophoclea Electra versus 2-64: dc ἀεὶ δον πολλάκις καὶ ους GD IOZ
et pergit: contemptim Menelaus Euripidous suopius consilium Sometipsum mortuum nuntiandi adhibitum Micit quam ut indo salutem sperarot Irridori concludo ab Euripido Sophoclom dompora mis- contem heroumque aetate attribuentem, quae illa aetate acta non sint. Praetor quod Hormannus JΙelena v. 105, sanum esse negavit Electrae quoque Sophocleae vorsus 62-64, quibus inprimis nititur Brutini sentcntia, monnullis viri. doctis, velut echiuinio ars 80phoclem ni pag. 170), puri esse Visi sunt. Et re vera spurius osso v. 62-66 quidem Oxistimo. Sunt inini languidi ot cohaerontiani tollunt vorsuum GP et 67. Ipso trutinium concedit Itoo pag. 309: Illud . . . eclino constedo non nihil languere hos versus idque ideo, Ruia absque ulla necessitate sententia planissimae hoc quasi argumentum adnectitur. Mihi autum Sophoclem tam languido VerSUS non composuisse persua8um est. Si igitur vorsus 62-64 languidos ipse nominat Brutinius, eosdem suspectos esse videri contendere mon est cur dubitemus. Suspectis autem versibus quod
50쪽
Brutinius nisus est in doson lenda sententia, laudare non possum, Sed audiamus ipsum pag. 3l2): Reprehendebat illo Euripid0s Sophoclem, quod Horodoti gratia languidis vorsibus tragoodiam deturpavisset. P0tius igitur Brutinius Sophoclem languidos Versus composuisse existitia ut quam interpolatorem os inseruisse. Ceterum Sophoclus cur languidis versibus Iorodotum laudavorat, minimo possum intellegere, si quidem voluit laudare. Fundamentum igitur, quo nititur Brutini sontontia, labosactatum osse vides. Sod otiam ab alia parto aggrodiar Brutini sontentiam. Nam X Vorsibus 1347 1 356 annum, quo docta sit Euripidis Electra, nucleari posses 40gavorini Non in im poetam versibus illis res publicas attigisse puto. Equidem ex orbis: νο ιν ει πονroi 2 κρυν σπουδῆ
aliam sententiam non possum licere nisi hanc scro: Nunc rursus D ficium nostrum suscipiamus servandi nautas miseros ab interitu.
Num Euripidus his orbis ros publicas significare videtur Versus autonsi 1349 135, adhuc semper coniuncti sunt cum Iersibus 1347-1348. Equidonis Castorem et Pollucem post versum ' 348
animum intenderes rursus id scaenam personas existimo. Est autum sonsus versuum 1349-1353 Por aura volitantos non super mare), malos non adiuvamus p eos autem, qui boni sunt, Magno periculo liberamus Orosius inutum it Electra ortu erant boni; nam gerunt boodiuntus p0llinis impurio quare Castor et Pollux salutoni iis attulerunt dicuntes, quid facerent quoque se conserrent. rum urgunt, Nequis moliatur quidquam iniusti neque se applicet ad periuros t. o. ad iniustos ira πλε si ii igitur por imaginom est intellegondum id quod minimo mirum essu videtur Equidem Castorem et Pollucem, antequam ducedant, illoqui eos qui in Scaena Versantur, multo aptius 88 puto quam eos multa sacere verba de munero