장음표시 사용
301쪽
D i theniensum legat in ad Sicilia regem missus munera aeripit. O Demosthenes Philippi regis munera cur recuserit. I. Demosthenes AEschinem accepti contra legem muneris arguit. Corinthiorum abstinentia a rege Siculo tanquam asurda, nu ex mente legis correpta. ra ordinaria muneraprohibitione legis non coniinentur, nes hol
Barbarus non ut legatus legationis munuου sed ut privatus hostes jure hos iii Xenium a Pontifice accepit. . ra Hostisalia munera a legationismuneribus steparata. υ Legationis munera διbitationem movent, utrum misse, an mi tenti cedant: itidem hostialia.
so tam comtarum moribus legat. munera cedunt mittenti. sr Romanorum morabw olim in ararium delata legatorum muneras. sa Hosi talia munera ararιo non debentur.
H Guunera legationis nonpossuntjurea mittente vindicari. s Suodper honorem alterim quis accipi e Neis, uι augit,no eis per cujus honorem segratiam accipitur. ss LMunera bene actae legationis testimonia. sσ Hermannus Vult θω aureo torque in legationeDanica a rege dona- tus: se Burchardus Lucanus insigni moniti a rege Britannia.
y Fabritius maluit aurum habentibus imperare, quam Use aurum ρυμσαώωρδ arein Paulin legatus Electoralis Saxonia ad Henetos munera preciosissima ibidem data reliquit. 6 Phocionis ab inentia ad Alexandrum missZIoo In muneribus repudiandis prudentiae temperamentum adhibe
ror Iuviso nemini beneficium confertur. Ioa Deorum munera non rescienda, secundum Homerum; ita nec
302쪽
ros Gratia gratiam parit. ro Munera qua legatus reddit,stontanea vel remunera toria. Lros ta nera legatronem maxime commendant. roo Bablonicus rex legationem sine munere contemst. Ior Dare, quam accipere malit strinceps. IOI Dare regium,accipere strvile . ros Gamuera non sint accipientis dignitate inferiora. IIo Persarum reres vilissima munuscula asubditis accipiebant. in Subditorum munera non tam honoris, quam subectionis ergo a cipiuntur. IIa Maximilianus p. L. vitrea pocula Venetorumsibi donatam genda curavit.
10 Viiri datisignificatio mystica.
Ir Vunera mystica muti solita non honoris irrisis gratis. II; Schytarum ad Darium dona missa m fica. II si tam,tica munera,quaesarcasmonferunt,non accipienda. 117 Raritas ct artificium munera nonnulla commendat. III Persarum regis ad CarolumMagnum missa munera, horologium. candelabra,ct Hepha Iry Regi Galliae, qua ab Electore Brandeb.munera oblata. Ia o GMaraus instar fugientis fetis eum odore gravi dictus di ζῆλ Ia I Persarum legati pravata munera in aula inauratiana qua telia querint. raa Pretiosissimus acinaces nobilissimo viro Ottoni a Marsichiae comsiliaris Haggiaco donatus a legatis Persicis. Iay Dina planu honorifieae ergo nonsolum duces ac comites, sidetiam literae ut ostendantur legatis in itinere vis digna ad sum. 2ψ Curiose alterius regni arcana non sirutanda. ras Saguntinis legatis Romani licentiam Italiae perlustranda δελ-
303쪽
-s6 DE JuRE, OFFIC. ET DIGNIT. ra 'stium legatis imperii arcana aperire inconsiuitum. ra I mytibus negusius quidem earum rerum, quae illicere illo obsint,
rao Galli in Italiam ab Hetrastis bonisate soli isiecti. 13o Longobardia Narseteoni Italicuustu pellecti ad Italiam invadendam.
υr Longobardorum retes legatis exieris delitias o bonitatem regni sui iussio siummo occultarunt. rsa Nesauri legatu non ostentandi. IN Pecuniarum ostentatio multum levitatis in se habet.' G. E cis. s rex Iudaeorum a Deo obiurgatus,quod legatis exteris th saurossuos ostendisset. Us Henricus V. I . a Polonorum legatis irriseus, quibus seuos thes
13σ Familia nobilis in Polonia tunde nomen duxerit. 1 II Asa nunc agedum nostra militari ritu conclamemus, dcc M . V de discessu honorifico cogitemus. Nec enim responso a cepto, diutius legato fideli, Lotophagorum exemplo, reverina tendi domum memoria exuta, apud exteros haerendu . Quan-3 doquidcm, ut lege castrcnsi, desertor ille judicatur, qui ulte- - ιιι ra inis, quam ut signorum cantus audiri queat, secedit, ac eman- sor, qui per prolixum tempus hinc inde vagatus, serius ad ca--stra regreditur: Ita legationis desertor ac cmansior habendus, F qui mandatis expositis , responsoq; aecepto, aut prorsus, Vel diutius emanet,&renunciationem suam negligit aut gratia α. donis ac promissis exterorum corruptus, aut oelitiis Sc illecebris regionis peregrinae captus, aliisve invitamentis seductus. Alcvinum scujus monumen tu &ost uarium patria mea Hers-ο seidia ostendit, in antiquissima regalis accxemptae Abbatiae 7 Ecclesia, quae eodem anno, quo venerabilis Beda decollit, hu-
304쪽
LEGAVI , LIB. II CAP. IX. C ag
manae redemptionis septingentesimo sexto, condita est, cujus ramb. in C.r . administrationi nunc temporis , cum haec editioni secundae committerem, felicissime praeest reverendisi. &illustriss . prin- ceps Otto, Laudgr. Hassiae, &c. illustrissimi Principis Mauritu primogenitus, qui ad celsissima patriae virtutis fastigia secundissimis gradibus contendit) a Scottae rege ad Carolum Ma- 9gia una missum legatum emansisse,seseq; in gratiam ac fidem &officium Magni dedisse,artesque Logicas & Mathematicas,a- Iostrorumq; scientiam Imperatorem docuisse accepimus. Bene quidem illo, quod Imperii nostri caput sapientiae fonte ita iga- II .rit: Sed male, quod legationis provincia deseruerit. Ita &Her- 12 molaus a Venetis Romam missus, Romae remansit: Romae diem suum obiit,quemadmod um epitaphii versus docet: IIVrbs Venetum vitam mortem dedit inelyta Roma, Ron potuit nasci, nobilii sue mori. .
Remansit in Polonia a Florentinis missus Philippus Callima- chiminabis chus,poeta & orator ac historiae scriptor elegans,cui Cracoviς nolu Dv in ex Joh. Albertus aeneum monumen tugosiuit. Remansit ibi . 'dem ad Stcphanum regem missus Andreas Lorichius Germanus, a Succorum regeJohanne III. missus. At ejusmodi legatos similes corvi illius dixeris, qui adsiccitatem terrae explorandam ex Noae navi emissus, nunquam admittentem rediit. . Fidus vero S industrius legatus,nequc ullis sese escariis delitia- Isrum Vinculis, ut Plautus loquitur, neque Circcis voluptatibus, neque largitatibus ullis alligari sinit, sed remis velisque, quan tum potest, contendit, ut quam citissime, respon so accepto, domum reversus legationem renunci t. Neque enim habere potest,publicis iacgotiis perfectis,quod remoram itur objic re possit, cum privatorum negotiorum occupationibus, ut supra ostendimus, implicari nullis debeat. Ideoq; excusare a
sentiam longiorem, cum illis Evangelicis invitatis hospitibus, i s
305쪽
vel du ctae uxoris , vel empti agelli, vel comparati bovis caesa tnequit; quandoquidem dc provinciali legato foris domum emere senatusconsulto interdictum, multo vero minus legatus vel merces adducere vel abducere mercaturae gratia po-icit et si alii, qui comitentur iter legationis, id facere possint, ut mercibus commutandis studeant. Legato aute illud omnium sordidit limum foret, ii, quod Jovius scribit, Florentinorum legatos, viros Patricios, ad Carolum V. Imperatorem, & Pontificem Clementem VII. Bononiam mimos,fecisse, imitari idem vellet. Illi enim nonnihil siccum mercis tanquam legationis vasa&luppellectilem, quae a vcctigalibus immunis, in urbem con vexerant, sed dolus & fallacia a publicanis olfacta & deprehens ,ritum & contemptum ludibriumq; ipsis peperit, ut tanquam indigni legationis splendorc, inaudita causa, fuerint di- milli. Emptione autem carum rerum, quae propriu in usum &neccssitatem conferuntur, legato propicr senatusconsultu non abstinendum: providendum tamen, ut nominibus factis ante abitionem omnibus satiS faciat. De omnibus enim contractibus, quos tempore legationis legatus init, judicium accupere non immerito cogitur conveniendus coram judice ejus loci, in quo contraxit, cui sese per contractum, uti etiam per delictum, cum alias subiectus non esset, obnoxium fecit. Illud autem & j us gcntium, & naturalis aequitas dictat, quodJulianus argumenti& rationis ergo addit,ne potestas legatis sit,immunitatis syccie res alienas domum aufercndi. Estque hoc omnium, secundum vulgatam regulam aequissimum, nequis cum alterius damno fiat locupletior. Debere autem, uti Pcrsa rum moribus turpissimum crat, ita a legationis dignitate alienum. Lata n itaque herbam nostro lcgato praesto esse optarim, quam Asclepiades dixit olim a Persarum rege legatis dari solitam, ut quocunque venissent, rerumOmnium copia abundarent. Diuiliaed by Corale
306쪽
LIGATr, LIB. II. CAP. I x. aio
darent. At nos per Latacen hoc loco non quidem herbam ul- PIAI g. s. ri. g. lam, sed legativum splendori legationis necessarium, intelligi- '. mus. Valde aut e legationis autoritatem,& honorificam lcgati discessione obscurat egestas,& creditorum importuna flagitatio. Quod quidem nuper accidisse Periaruna legatis hinc inde comperimus, ut postquam largitionibus magnificis sese ex- 19 hausistent, factis nominibus quam plurimis, debitorum quasi fluctibus obruti ut de Otione, Galbae optimi senis occisore 3 Opessimo, Plutarchus loquitu6 hcserint. Consultius autem fuis set illos intellexisse illud, quod olim Luod vicus XII. rex Galliae p ron unciare fuit solitus: SapienIi re satius esse nihildibere, quam 3Imul a largiri. Rubori est autem legato per debitorum impedi-ἐρmenta fieri, dc dici Callipedem, ut quidem quotidie abituriat,
neq; unquam tamen abeat. Quo joco Tiberium vexatum Vul- 3 ago Roma: fu i ii e serunt, cisa vehiculis, commeatibus, Omnibusq; , quae ad iter necessaria erant, multoties dispositis abituriret, nunquam tame urbe abiret. Notarunt autem Graeci hoc 33
nomine cum, qui cursitare quidem , sed tamen , ne cubiti quidem mensuram progredi dicebatur. Nec vero tardior, si rte 3 ob eam causam factus reditus sit, cum profusionis & intemperantiae, nimieq; largitatis & prodigalitatis culpa debita fuerint 33 contracta, excusationem mereri potest, siquidem non nisi necessaria causia, & ordini patriae probata, moram longiorem ex- 36cuset. Dabit autem noster operam, ut non solum mature, sed etiam honorifice dimittatur. Quod si cnim ipse legatus aliquam sua culpa causam praebuerit, quo minus honorificam , dimissionem, ibi ennemq; splendorem abitio ejus sit consecuta, non miniis infideliter δc imprudenter administrati muneris , accusari poterat, quam si in alias legationis partibus ossicio suo tigda ιnjuri defuisset. Honorifica autem dimissio nunc majoris, nunc minoris exhibitionis est, prout legationis vel dignitas, vel gratia Oo feret.
307쪽
rho DE Ju RE , OFFIC. ET DIGNIT. 37 ferct. Nec enim cum tanta honorum exhibitionc dimittitur hostium lcgatus, quanta vel amicorum, Vc icon foedera torum, vel comiter conser vantium, honorifice tam cla talesque dimit Let captio. titur, si co modo, quo dimitti quisq; id genus legatorum soler. 33 Hostium legati, citi neque muneribus, neque viatico per pro vinciam accepto, neque aliis honoris causa exhibitis officiis, discedant, nihilominus honorifice dimittuntur, si sine injuriis& contumeliis, line jurgio du indignatione salvi & incolumes remittantur, idq; illis praestetur, quod praestari hostium legatis 39 soleat. Illud autem jure legationis ipsis debetur, ut quemadmodum accedendi iter tutum & inviolabile habuerunt, ha- O beant etiam recedendi securitatem eandem. Securitas enim veniendi includit siccuri ratem rccedendi. Iniqtia itaque & im digna Pontifice ista vox, qui iura omnia in pectoris sui scrinio Αδ se habere jactitat, cum Leo X. Paulo Batonio securitate ad se iis, ' veniendi concessa, recedendi securitatem non comprehendi
ιι.tib.is. diceret, id coq; contra fidem datam eundem capite mulctaret. 3 Nec minus nefarie & scelerate egit regina Illyriorum Tucca, M .c..ιν -- cum Romanae legationis reditum, ac si securitatem non amplius deberet, homicidiis cruentaret. At Romani, ut eo tutius Polyb.lib. a. legati hostium reverterentur, abeuntibus duces dc custodes 4 utque ad fines sui territorii adjungebant,eoq; modo remitas, Carthaginensium caduceatores Livius testatur. Favorabilium I autem legationii dimissiones eo honoratiores sunt, quo tum amicitiae, tum hospitalitatis officiis & largitatibus cumulari 46 res. Non solum enim honorificae exceptionis, sed&dimissionis munera legatis exhiberi solent. Uerlim quid hic legato iam stro dandum consilii 3 multa enim honestequi de in offeruntur,47 quae tamen honeste non accipiuntur. Utrum igitur contrahemus potius an explicabimus manum ' Diversa veterum ea de
48 rc instituta&scita. Corruptionis periculum & suspicio cau-
308쪽
LEGATI , LIB. II. CAP. IX. 29Isam praebuit legi veteri Atticorum, qua poena sanguinis munerum acceptio in legationum functionibus prohibita. Eandem vero ob causam mulierem aliunde, quam ex bonis mariti quippiam acquisivisse, juris civilis providentia non permittit,
quo turpis quaestus suspicio in matrimoniis e vittat . Facile autem excoecari etia prudentium oculos largitionibus,priscum , 3o ipsiusJovae dictum est. Moti itaq; eadem causa,qua Athenienses, Vereres Corinthii, eandem contra lcgatorum μυλι&νle. 3rgem anxerunt. Atticς autem legis severitate judicatus Epicra- uertes,& capitis damnatus, quod legationem, munerum acceptione incestasset, quem neque red tacti ex Pyreo populi beneficium,nec aliain rempubl. merita supplicii gravitate sublevare potuerunt. Condemnatus eandcm ob causam Callias, qui SI etsi, ob gloriosam cum Persis initam pacem, gloriosis muneribus dignus erat, accepti tamen in legatione Persica doni me. nam, mulctatus talentis quinquaginta,lustinuit Nec Philocrates, quod donatus a Philippo Macedone rcdiisset, impune il- Iud tulit. Atque hujus veterum Grmorum cinctionis servantis limi sunt cliam Ucneti, quoru scitis, capitale legato est, mu- IInera in legationis functipne acceptasse. Cujus quidem legis severitatem non potuit clarissimus Oratorum, quem antea nominavimus, Barbarus evadere, quin etiam absens patriae suD 36 fragiis condemnatus fuerit, quod contra legem mulacra pontificia contrectasset. Sed haec potius ex Xenocratis philoso- phorumq; schola, quorum pecuniam contemnere est, & ex Curiorum domo disciplina emanasse videtur, quam ex veteri 38 legationis jurc, moribusq; gentium defluxisse. Vetustissimus cnim gentium prope omnium mos fuit, non tum per legationis commorcium munera a mistis ad se accipere, sed etiam tum mittentes, tum missos αν -ις, vicissimq; datis donis pro- 19 sequi, quae certe non corruptionis ullius aut malitiae, sed ho-ε Oo a noris
309쪽
xo a DE Iu RE, OFFIC. ET DIGNIT. noris & benevolentiae, amicitiaeq; signum, ac memoriae conservandae argumentum & titulum ferre sunt dicenda. Eam ob op causam priscae simplicitatis nostri Germani, et li auri & argenti prccium nihil serme penderent suti superioris seculi memoria 6Ι etiam Helvetios & auru & gemmas cum 2Esopico Gallo igno-62 raste testatur Cominaeus) tamen vasa ea argentea asservabant,& honoris causa ostentabant , quae honorifico legationis τ' titillo ipsis erasit mris donata. Tam solennia autem&ordinaria in legationibus munera erant, ut ingrata aestimaretur 63 missio & contempta, omnisque honoris experS esse,quam donatio munerum nulla commendasset. Propterea aegre non
6 sollina tulisse, sed & indignatos vchementer Germanos fuisse, in m si si ovacui nati neru ex legationis functionibus revenissent, Marcellinus scribit. Romani vero, ut & fortuna: & imperii splendor ferebat, indonatum hostium cxcipio) legatum fere nul-61 lum dimittebant, sumptibus immensis in hanc rem collatis, neque hoc sollim in urbe,sed & in provinciis ita servabatur, ut 66 si sorte exterorum lcgati transirent, praesidum etiam munerit V bus, nomine principis & reipubl. afficerentur. Illud aurei mi, ' '' minore cum onere ac gravamine provincialium fieret, 67 constitutum propterea est,ut & pannicularia,quae compendio suo vertere praesides,aut intervertere optioneS ac commentarienses solebant, publico fisco cederent, servarenturi tum ad alia necessaria impendia, tum ad barbarorum, hoc cst, alterius - linguae cxterorum, legatos munerandos. Qilod tanquam indignum legationis dignitate reiicit, sexi; ob id , qtiod ex Ulpia-As-H lv. no istud reseratur, erubescere scribit cruditissimus Gentilis. Et- rinio. si non videam, cur hoc magis sordid um sit, q uam alia, quae ex ο3 fisti pecuniis conseranturpraemia ac munera,quandoquidem,
310쪽
LEGATI, LIB. II. CAP. IX. ας3 ex puris χnticulis, sed etiam ex impuris lactibus & paludibus esse solet,secundum illud quod Callimachus cecinit:
fraus Iluvius volvit magno agmine luctus, Et trahit iliaviem multins hinc inde a sordes. Sic quoque fisti sagena & everriculum,non solum ex pannicu. lariis pecunias suas, sed etiam ex lolio per Vespasiani institutum contrahit, cui nihil, quod aureum di argenteum est, Olci, nihil foetet . Nec vero Romani solummodo exterorum legatis offerebant, sed citam ab aliis oblata dona accipiebant. Nam radem non accepisse valde inhumanum, ac nimium insolens, morosum ac in civile fuisset. Quod etiam de praesidum& proconsulum Xeniis rescripsere Imperatores, quae quidem cum Iegatorum Lauicis plane conveniebant, quod utraque ex iure hospi tali tatis ac benevolcntia profici scerentur, i ab illis, quae senatusconsulto crant interdicta donis ac muneribus plurumum differebant, quae non ut hospitibus & peregrinis honoris dc moris ergo, sed amoris & gratiae conciliandae causa magistratui vulgo offerebatur, quae cum corruptionis suspicionem alant, jure fuit magistratibus acceptione illorum interdictum. Si quidem magistratum oporteat & Deo & legi ac principi manus puras in administratione muneru civilium servare. Quod etiam Saxonico jure juramcntis judicum hodic insertum habetur. Xenia vero, prohibitione senatusconsulti, utpote quae ad qualitatcm munerum non accedant, non comprehenduntur. Nam & humanitatem,& hospitalitatis benevolentiam videretur tollere, qui Xeniorum & Lauteorum honorificum usum submovere vellet. Caeterum ut Atticam & Corinthiacam legem barbarae inhumanitatis suspicione liberemus, intuendus utriusque sensus penitius est. Non etenim hoc volcbant