장음표시 사용
161쪽
choru8, cum est cyclem Sit ev0lutum, in qu Hercule recubat s0mn d0mitus et X0ris li0rumque corp0ra ab illo occisa. Incipiunt, metrum i re8picimuS, VerSus inde a v. 1042 a d0chmiis, qui Drmam praebent nul l modo diversam ab usitatissimis. Iam, ut olent p0etae tragici altu generi Versu dochmiis commiscentur. Metra sunt iambica uterpositis versieulis, qu0 Reigi-an0s consuevimus V0eare tum dochmii, iambi, anapaesti Sequuntur, qu0s cum de eis infra sit dicendum, hic omittamus denique ver8 1057, quem Supra XScrip8i, ad ip80 dochmi0s revertitur poeta. iii Ver8us non nulla praebet difficultates. Ut pri0rum temporum viri docti etiam itam0Wilgius, cum explicet Verguum metra II , p. 191 eum diei d00hmium 88 cum proceleu8matica, i. e. duplici anaerusi, et e adducitur exemplis, quae asser IIere. 878. Bacch. 989. 998. de quibus infra disputabimus. Primum Velim, quae sit ipsa reS, pel Spidiamu8.
162쪽
Qua ex regula metrica ducuntur tale versus quali PDuae Osseruntur cau8ae, quarum altera haec St. Conglat 0chmiorum breves pr0duei 0sse. Quas in duas breves iterum dicunt di880lvi posse e0dem mod0, quo eae, quae per Se habent I0ngam mensuram. In eo ObliviSeuntur 10nge aliam 880 rati0nem Syllabarum productarum et puerilem suturam suisse Graecorum rem metricam, i mne breve produxis8ent, pr0ducta autem iterum
dissolvi8sent. Quo loe sub Sistendum Quae tamen pinio neque antiqui rei metricae interpretibus neque his temp0ribus viris doctis probatur. Altera, quam nuper etiam ii protulit in Here. Is p. 265, opini haec est. Aecidit, ut oceurrant nobis, cum versus dochmi
aco per8crutamur, nonntillae Syllabae, quae per Se metrum non
e0nfieiunt neque ullo modo videntur intellegi 08se. Quare eas secernendas putant viri d0et a reliquis metris, eum interiectaestu ut integri versus fragmenta. Est ea rati veterum interpretum, qui metra, quaecumque sunt, in parte dividunt et, ut exemplum asseram, oelimium dicunt esse compositum ex antispasto et syllaba Hephaest. p. 185 .). Quam rati0nem etiam Her- mannus secutus est ut in aliis metris, ita in versibus d0sthmiacis et ad eam rem putat pertinere Arist. Probi. IX, 6 de quo l0co iam supra p. 34 egimus), Plut de mus. 1140 F. f. Elem d0eir. metr. p. 285. Qua ratio nobi n0n potest sufficere, qui metra componenda, non dirimenda didicerimus esse. Tamen distinguamus inter syllabas et metra terna et plures syllabas). 0 ign0r etiam in hac disputati0ne multa b eam rem esse dubia, quod m0d0s mu8ico libri 0 servarunt. Fieri
p0test, ut multa metrorum fragmenta, quae no iam non OSSumus redigere ad eorum rationem, quae Sola nominare et legere conSuevimu8, Odis mu8iei ita expleta suerint, ut plena 88ent metra. Sed vanae Sunt cogitationes. Nam artis musicae thesauros abdit0s in terrae visceribus nondum pr0trahimus, neScimus, an in aeternum reg0nditi maneant equitique ut areana obsignata atque clau8 Saecul0rum anulo. 08 earum modo rerum rati0nem habere 90SSumVS, qua perSpistere nobis listet eo nemur necesse est c0llatissimilibus 10 is certas regulas saluere neque multa reStant de quibus desperemus. Quare etsi tres etiam syllabas c0llegium sacere concedimus atque, heu Sati saepe - mai0re VerSus
163쪽
d0mp0nere nequimus, nu8quam in eo substistamus, ut unam aut duas syllabas metri alicuius fragmenta vocemu neque coniungere c0nemur cum aliiS, ut versus essetamus. Qua ex re pr0secti dubio illo loc08 perScrutemur. Incipiamus a versibus implicioribus, qui tacilius intellegi 08sunt quam ei, qu0 Supra app08ui, qui syllabis solutis adm0dum obscuri 8Se videantur. Plurima ill0rum dubi0rum metr0rum sunt in cantici 80luti8. Quae re summas praebet disseultates. Nam et libris parum p088umus dei habere praesertim eum versu tradantur inu8itati, neque in emendandi eis locis securi sumus, nisi antistrophica ratione adiuvamur. Quare caute agamus et ubicumque seri potest, a canticis str0phici proficiscamur, ne de via aberremuS.
Tις ελεος τις δ' αγων φονιο ερχεται. Incipit igitur ab interiectione, quae cum in omni metrorum genere tum in ipsis d0chmiis saepe Secernitur a reliquis Ver8ibu i), 8equuntur verSUS: qu0rum alterum dochmium - - esse acile intellegitur, alterum idem metrum praebere duabus syllabis brevibus ante-p0 Siti8 neScio, in quis lutet Recte mutem y Illud ipsum his oeis: Med. 111 143. Hipp. 208. Audr. 29. Suppl. 806-8l 9 Phoen. 340. Saepius bis positum. Praeterea in dialogo Med. 1008. Multi alii l0e dubii, cum strophica ratione non ad
164쪽
Omnes eum Versum recitarent, nisi in carmine dochmiaeo reperirent, in qu omnia Solemus metra d0chmiorum similia d0 elimi0sputare. Est enim dimetrus reticus:
' Iisdem creticis postea v. 366 dochmiorum cursum redardat poeta et ad iambos revertitur:
165쪽
qui versus ut traduntur, dochmiaci videntur esse anteposita una longa syllaba. Est autem prior hic quoque dimetrus cretieus: Alter propter l0ngam mediam syllabam idem Agenon p0teSt. Quare recte ut Blassium alterum delere, ut meru sequatur d0sthmius. IIic etiam locu8, quem asteri Wil. Baech. 88 8 1. 4008 8 l.
ant. επὶ τ καχ βίον ῆιμαρ ες νυκτα ' garoυντ ε σεβεῖν . . . in eo erravit, qu0 Verba rao rati laetoc, cum dochmi 8peciem praeberent dochmium putavit es8e Tamen n0 sic distinguendi Sunt ver8us. Sed sententiae insti Sione. quae S in Stropha, etiam versus finiendus est, ut 0 est iciatur metrum: Itaque etiam hi idem est dimetrus reticus, nequaquam d0chmius eum duplici anaerHSi. Eiusdem modi versus imnibus codicibus traduntur in Hec. V. 1081:νaυς πως ποντιοι πείσμaσιν λινοκροκον κτλ.Qui inde a verbo arco et syllabis lictoli ut 0ehmiae p088unt legi, etsi certe quattuor sunt retici, qui singuli verbis terminantur. Hic est primus quem tractamus oeus, qu viri 0 etinulla alia causa quam ut integros efficerent dochmi0s, quae librigi raduntur, mutaverunt.
His et multis aliis qui infra tractandi sunt loci in eo erraverunt viri doeti, quod in carminibus dochmiaei vix alia metra putabante88 quam ipsa dochmiaca Sed est uberrima copia similium versuum, qui dochmii in ei mixti hae carmina multo magis quam alia reddunt varia et pulchra. Atque p0etarum tragic0rum imprimis Euripidis mira quaedam est ar8, qua peri0d08 0mposuit in antidis d0ehmiacis n0 do elimia eas, sed ad dochmiorum similitudinem saetas. Quam rem ei dierus, etsi non plane St perseeutus, rectiSSime observavit. Cs Seidler, de ver88.40elim trag. Graee. p. 40 8qq.)
166쪽
τερος 0chmius, Sed Syllabae nullum metrum conficiunt. Quare dimetrus est iambicus, qui suppressa alterius metri pri0re syllaba ad 0elimi0rum similitudinem cecedit. De Hipp. 30 sq.-8484q. amplius iam disputavimus p. 56 8q. Str. 1 ελε μελεα τα νε παθη
Tum demum iterum dochmi de gurrunt. Etiam in Here. 737 iugmodi extat versus: lco diκ καὶ θίων παλίρρους πOTlως.
167쪽
Cum omnibus his l0cis versus dochmiis similes n0 ips0sd0chmio Viderimus agn0scend08 880, alii sunt versus in anticis d0chmiaeis, qui e ullo ali0rum metr0rum genere ViX 08- sunt deduci. Pr0ficiscamur ab I0nis antic 1441 sqq. in quo unum X illis metris toties invenimus, ut errare n0n OSSimUS V. 1480:τον λato νυν πάγον θ 6σει.
y antistr. v. 15l corruptus videtur esse.* Ex concentu apparet verbum rscii cum brevi syllaba pronuntiandum neque finem anapaesticum esse. Tamen fieri potest, ut etiam in dochm anaelastidis nam ii sunt illi dimetri anapaestiei es it Here. p. 220 breves contrahantur. Cf. Here. 1085:
168쪽
dieatur catalecticus es p. 85 adn.). Atque quae Supra Vidimus de aliis versibus hic de ipsis d0elimiis potest intellegi Sunt enim ii versus mira arte ita consormati, ut intercedant inter duos
varii generis verSus quorum utrique aliquo modo Simile Sunt. 3 De interpretatione s. Wil. 9 222 Sq. x Strophae versus corrusti.
169쪽
Leeti sine dubio vera numquam aeriter graviterve impugnata est Carmen est dochmiaeum, antecedunt dochmii, deinde a. V. 685 haec sequuntur: tum illi versibus, Nu0s apposui. ad 0elimi0s redit p0eta Qui iambici esse n0 p0ssunt ut l- - s. Tro. 5794q aliuτον ' Ἀλγεων. co Zευ ζὰ υμφορῆς ἰ) eum alter dimetrum n0 expleat et mira sit libera resp0Π8io: neque omnino ex metris notis p0ssunt deduci. Sed priusquam hanc quae Sti0nem possimus diiudieare, hune versum oportet Xempli probari, qui ab ineuntis saeculi viris doetis, qui eum trip0diam ambigam, eum iambum arbitrarentur c0nstare e brevi et longa syllaba dueebant, rarus putabatur, his autem temp0ribus ni fallor, cum n0 esse iambicum intellexerimus, omnino mittitur vel etiam extare eum in tragic0rum partibus lyricis negatur. Quem tamen D0 modo rarum, sed frequenti8simum esse facile intellegetur exemplis, quae eram, quae viros doct0 sugiSSe ex eo tantum declarari potest, quod versus d0chmiis similes in dochmi0smutare, mutato in textum recipere con8ueVimus.
170쪽
C0nseramus Hec. v. 15. Depl0rat Hecuba P0lyd0ri filii mortem carmine exeitati8Simo. Quae cum horus v. 13 negis quae it au8a, quaerat ei Si trimetro iambico, etsi ei non resp0ndet, tamen ab eodem trimetro indipit; sed iam metrum nimis quietum subito, ut hiatus indieat, interrumpit et ad 0chmios transit. Qui nullo alio metro interrupti sunt et exeunt in d0chmium integrum praeter . 15 Traditur: Ουχ σι Dd νεκτα. που δίκα ξένων; Versum si esse dividendum ex o elimi0, qui antecedit et qui sequitur, apparet. Editore mutaVerunt, ut d 0 elimi08, quale novimus, efficerent, Sed ingente Sunt coniecturae. In eadem sabula peri0dus a v. 1077 incipit a tribus d0eh-miis et terminatur claro d0chmi 1084: λεθριον κοίrat . Intercedunt retidus, Vel Su ara Tm, Ira alitim, Ira βω, qui ni8i ut dactylicus aut anap. legi non p0test, i quattu0r cretici )2 0elim anael. , Vel SUS: τίκν- ἐμέων νυλοί, Traducit igitur iterum illud, de quo di 8putamus, membrum aversibus alius generi ad 0sthmi08. De Hipp. 593 iam verba see supra p. 34q. TQ χρυAT γαρ πενηνε, ta 'ὀχλυύαι