장음표시 사용
11쪽
dando, tutores constituendo, A manuminsonibus apud se factis... Gς ψ VII. Itaque falluntur viri docti qui inter privatas personas hos Legatos referunt, eonque inter Assessores numerant. Etenim Ansessores erant Iuris studiosi, quos magistratus si ri consiliorum participes adsciscebant. Itaque quamvis jus non dicerent, nec
pronuntiarent , ab eorum tamen sententia vix magistratus recedebant, ut colligitur ex A Di ε e L Augustino, cum verba facit de Alipio assecis h. vi. . sonem exercente. Elegans est locus Iosephi, 'r' dum eomparationem instituit Iudaeorum cum Romanis in legum patriarum peritia.
Illos enim de suis legibus citius responsuros asserit quam de nomine proprio ; hos autem ignorantiam suam profiteri, cum Praesides provinciarum Adsessores sibi assumant, qui peritiam legum in judiciis praestent. Ceterum privati erant omnino, adeo ut absente magistratu nec caussas audire nec libellis subicribere possent. Attamen ex instituto Alexandri Severi , salaria illis constituta εἰ - sunt se ris,s staria instituit ; quamvis spe dixerit eos esse promo endos qui per se Rempublicam administrare possent, non per 'fessus. Quod exemplo Pescenni j decretum
est. Hic enim, teste Spartiano, addidit Consiliariis flaria, ne eos gravarent quibus adside-haint, dicens iudicem nec delere dare nec accipere. Annonas quoque Adsestaribus e publico i ..e praestari solitas testatur Theodosius. Neau et c. admi . tem immensis sumptibus premeretur aerarium, unico tant i in Assessori annonae e publico constitutae sunt; quemadmodum do--. ε. d. -- cuit Iustinianus in Novella de mandatis P i' ' Principum , ubi Praesidibus praecepit ut virum gravem & manibus castum adhibeant
con siliis sitis, qui contentus sit iis quae a fisto praestantur, quique ab iis amoveri possit, si quid contra spem illorum egerit. Quare non erat cur viri cocti sibi persuaderent Legatos in Asse rum numerum referendos, Assessoresque vocari in Novellis x x X. & c II r. Etenim licEt unicus A ssessor tribuatur a Iustiniano Proconsulibus Cappadociae & Palaestimet a ne recens institutis , eique salarium
praestari jubeat E publico, hoc dictum E fota
ma quam erga ceteros omnes provinciarum rectores observatam vidimus . quibus unicum Assest orem sibi socium adsciscere Permissum est. Quare ut apud ceteros magistratus Asietar ille pro Legato sumi non potest, qui solis Proconssilibus dabatur olim a Sena tu ; ita quoque cum de Proconsulibus illi, novis Cappadociae de Palaestinae agitur, AD sessorem pro Consiliario , non autem pro Legato, accipere par est. Unde rectd Iulia nus πάρεδρον sita enim dicitur in dictis No.
vellis ) Consiliarium utrobique vertit. VIII. Quemadmodum provinciae assignatae Populo, per Proconsules administra. t antur; ita provinciae quas Augustus Prin cipum curae retinuerat, per Legatos Caesaris. quae alia erat species Legatorum distincta a Legatis Proconsulum. quamvis etiam Legati Caesaris suos quoque secundarios Legatos haberent ex instituto Augusti , teste
Dione. In eas autem provincias quae consulares erant vel praetoris mittebantur cX parte Caesaris Legati, qui Conseiares dicti, vel
Legati pro Praerore. Strabo eas vocat πρεαυ- raci Dii κους ε HKευτῆς τρα-ν Mos. Passim Occurrunt in veterum monumentis Con a-
res qui trahendi ad Legatos Caesaris & provinciarum rectores, quibus jure consulari provinciae administrandae concessae erant,e si nunquam gessissent consulatum , quemadmodum supra monuimus id usurpatum in Proconsulibus qui jure consulari provinciis populi erant praesecti. Minutis provinciis rectores praeficiebantur ex equestri ordine,
Praesdum nomine, vel Procuratorum. Vnde fluxit illa distinctio provinciarum in proconsulares, legatorias, & praesidiales , quae aliquoties occurrit in scriptoribus historiae
augustae. Ceterum, ut inquit Macer, Prae dis nomen generate ess 3 eoque consides O Legati Cisris , ct omnes provincias regentes, licet Senatores sint, Praesides appellantur. Post Constantini aetatem imminuta sunt pleraque magistratuum nomina & ossicia, omnem ha rum rerum curam ad se trahente Principe. Mitto de Legatis exercituum, legionum, &cohortium verba facere, quia nihil ad insti tutum nostrum conferre possunt. IX. Novum genus magistratuum emersit
ex Constantini institutione, scilicet Vicatri Praesectorum praetorio , de quibus hic pauca dicenda, quae illustrandis aliquot hujus Discsertationis articulis usui futura erunt. Qu*tuor Praesectis, quibus orbem RomanumDre partitus Constantinus, aliquos Vicarios
adiecit , qui non juris lictione mandata a Praefectis, sed a Principe sibi data. in judiciis
reddendis uterentur. Ne tamen de dignitate Praesectorum praetorio detrahi videretur, vices Praefectorum agere dicuntur Vicarii, unde illis nomen , de apud Ausonium praefectit- rarum titulo secundo provincias tenere, Min Codice Vicariam agere praeseruiram , &s secturς praetorianς trahere portionem. Fascibus de securi ornati erant, dc vice sacra judicabant. Vetuc Poeta de Valerio Procu lo : Ter vice qui sacra disiis it Iurgia judex.
Vicariorum autem certus erat numerus; quit Principe milli, in Dioecesibus sibi assignatis, id est, in tractu multas provincias com-
12쪽
olectente ius dicebant. Omnes illi Vicarii, G a S a acan apud ULCM
tum in Notitia utra atque I per)j, x ii . ἰὰ- .hesiis. Dius , t ab ea cujus meminis Cιceroo ibit, Codicis reseruntur. In imperio Ux ς o Vlpia j. Hae fit lot/nui ct at a gutturem data: ti, erant tres Vicarii , Asianae, Ponti κ, dc o r. . - utilli, Maudasia est ad milia , illi pra- Thracicae Dioeceseon , quibus additus est ea asistit Ab ra. Vicarius Macedoniae, post recisam ab Occi- I V. Ab Ora utii Fulvis direa quoque L Pis
erant septem Vicaris Vrbis, ita yy di legationes reeen ci , Africae , sub Praefecto praetorio Italiae, Viearius septem provinciarum in Galii , Vi- V abriasti Vis que Pontifices mittebant aliquando
carius Hispaniarum, & Vicarius Britannia- --is ei Luatos, ut Iulius ad orientales . quiarum sub Praefecto praetorio Galliarum. bus ministerium nudum i unctum erat, nulla vero ju- Al a est ratio eorum qui vicem alicuius risidictio. Ad hane speciem pertinet levatio Fausti ad Praesidis obtinent in provincia. illi enim iu Comitium Carthaginense ulla ui dictio illi man-
Legatis Proconsulum disserunt,& a Vic PI rriis Praesectorum praetorio , dc d xςmpR, Mab, h,n,is repti Faustinus eius μή secyprovinciam administrandam obtinent, an M AI Heami. Non poterant sententiam dicere infrdato Principis speciali, puta Praeside desun- rid. te a iure proprio , quia peregrini, nec Iurecto vel aliam ob causam. Vndest ut non- delegationis. Qua per iteret ur peregni o Episcopo.
o missusus in Ecclesia ante Probteros. Et facultas est
nunquam procurator Caesaris, Praesidis vice fungatur , ut contigit Pilato in Siria. Ei autem qui vicem alicujus judicis obtinet per missa sunt omnia quae judici cujus locum tuetur , ut docet Cmacius in Tit. Cod. de os scio ejus qui vicem alicujus judicis obtinet. X. Restat ultima Legatorum species, quae jure gentium apud Omnes populos consecra in est i de quibus unica lege in toto Iuris cor uiri bompore agitur. Lesaei hujua generi dicuntur, M. oui fi Principe delecti negotia publica cum
renui. r qua conressu a Coneuio Arelatensi. Olim pera in s Eanapistia fanitim missa dismum: de nae in δε- Eitim ab Aniceto ut parrigeretur illis in Eeclem. Explieitis ea cie re. nota inserpretatione, Irenai locus. VI I. Fatistitias illis ti/ se . ex benescio se ne oram , is snsdum a is , sententium quo a. diaxerant. Territis Iocus illis datus. quia negotio m tam ιum pro ratores erane . nulla iurisdictasne in tri. . . VI I I. R Eguntur Notatores , qua ex hoe Concilio M.tropolitas Legatis omnibus Romanis auteponenia
exteris gentisus adeas mini disceptant , vel, I. πN Ecclesia locum quoque habent letaut Belitarius cos descripsit apud Procopium. gationes diversi generis. Quidam enim si quid a conterminis gentibus desideratur, id Legati mittuntur ad ne otiorum publico- postulatum iis mittitur per Legatos. Ij pro rum prosecutionem , qui Legatis prvincia- rei tractandae magnitudine nunc illustriores, libus respondent. Quidam instructi sunt ju. nunc vero inferioris gradus mittebantur. risdictione quadam quae illis mandatur, qui Ouod usurpari solitum ab imperatoribus aliquo pacto componi possunt cum Legatis Constantinopolitanis, & 1 Regibus Persa- Proconsulum. Qui diusdam plena jurisdictiorum observavit Menander in Eclogis. De in provincias vacantes conceditur, qui ali-Lectatis istis copiosam & eruditissimam Dis- qua ex parte Legatos Caesaris & Consulares sertationem edidit V.C. Carolus Paschalius; referunt. Quidam suxjurisdustioni Orci inari a Quo neti possunt quaecunque ad materiam in aliquot provincias adjunctam habent virali 3 ensem ara stolice sedis auctoritatem i quos, illam pertinent.
I D sersa Legatorum jeciei .n Ecclesia. Indicatur breviter in quo componi possint Legati Ecclesia cum Legaris Imperti. I. Legati a synodis provinciarum mi se ad Roma nam sedem , vel ad Principem . orari eum Legaris provincialibus. Gas generis Legis misi a Cno σad Cornelium Tapam, pro gerenda maeotio Nosust absque usta juri lictione. Letario non absimilii missa a
cariam apostolicς sedis auctoritatem ι quos, ratione Dioeceseos quam administrant, conferre licet cum Vicariis praesectorum praetorio. Legatis aurem a sede apostolica missis sanctitas illa , quae Lesatis principum debe tur ex jure gentium, a Christianis principiabus conservari debet. Unde patet quantam lucem dicendis foenerari polumus ex iis quae capite primo adnotata sunt.
II. Ac primo quidem Legati quia synodis
provinciarum ad Romanam sedem vel ad principes mittebantur olim, nullo iure alio censeri poterant quam illo quod in Legatis
' egario non a imm3 m provincialibus obtinebat, adeo ut nulla ju-
13쪽
Fortunatus, Legati a Cypriano & Synodo
Carthaginensi ad Comesium Pontificem de Romanam Ecclesiam missi, ut quantum fieri posset eniterentur ad componendam consiliis suis Ecclesiae unitatem . quae factione Novatianisci inerat, δc ut de Corneli j ordinatione quae sibi essent comperta reser rent ad Africanos, quo scrupulo omni excusso, Corneli j communicationem , id est, catholicae Ecclesia unitatem paritercse caritatem probarent misero tenerent. Hos Episcopos ad Cornelium missos disertd Cyprianus Legatos vocat. In Concilio quoque Carthaginensi legatio decreta filia anno CD i. ad Maastasium sedis apostolice Episcopum, ad Venerium Sacerdotem Mediolanensem, & ad Imperatores, ut Ecclesῖς Africanet necessitatibus consuleretur. Etenim cum in Concilio Capuano generali vetitum fuisset anno trecentesimo octuagesimo nono ne bapti Zatia Donatistis in clerum aliquando adscisicerentur, Africanet Ecclesiae ad eam Clericorum inopiam redactae ut plerisque earum desertis ne unus quidem Diaconus vel illiteratus reperiretur, hanc necessitatem suggesserunt Episcopis Romano & Mediolanensi. Ex his enim sedibus , inquiunt dii, hoc fuerat prohibitum. Quare eorum Ope communi periculo
providendum aiunt. A generali autem prohibitione eos excipi postulant qui apud Donatistas parvuli baptizati , agnita deinde veritate ad Ecclesiam catholicam accedentes, per manus impositionem suscepti sunt. Tun-rum de his qui infantes baptiῆati sunt satagimus , inquiunt, ut nostre. splacet, in ii emordinandis consentiam voluntati. Quare ad interpretandam Concilij plenarij definitionem necessarium existimabant Africani se dis apostoliciet consensium. Hoc enim ab ea sede maxime pendere profitentur in simili specie de Clericis Donatistarum; etsi ad ce teros quoque transnarinos Episcopos literas suas dirisant: ex quorum consilio, & praecipue Mediolanensis Epii copi, qui erat Italiae Primas, Romanus Pontifex res istas consti
III. Eadem legatione postulatum est ab Imperatoribus ut templa paganorum abolerentur in Africa, & aliquot alia capita, quae recensentur in dicto Carthaginensi Concilio. Anno quoque c c c c I v. cx altero Concilio Carthaginensi Theatas & Evodius Episcopi ad Principes missi sunt adversus Donatistas; quibus Legatorum nomen impositum , & litere datς ad Imperatores &i magistratus. IEad praeterea cunctis nobis placuit , ut titerae de ciet tu nostro ad glorio laetos Imperatores se eminentissimas potestates dirigantur, quius in antur nostro omnium consensu ad beati simum comitatam Legatos 2 nobis esse H
Frequentes visentur in Conciliis Cartha ginensibus decretae ad Imperatores legationes adversus paganos & haereticos. Sed observanda est in primis illa quae injuncta est Vincentio & Fortunatiano anno C D v I i. de qua his verbis constitutum est: Placuit ut te rationem liberum habeant ad comitatum mus δε- lecti Legati. V bi alio sensu accipienda est libera legatio quam usurpetur ab Ulpiano: .eui libera legatione abes, inquit, non videturreipublicae causa abesse. Hic enim non pubtici commo
di , sed sui causa abest. Apud Vlpianum enim libera legatio dicitur quae nulli neUtio ge
rendo adstricta, nec ullo tempore finita , vi ris clarissimis a Senatu olim deinde ab Imperatoribus concedebatur titulo tenus, ut in provinciis privatas res suas curantes , Vel etiam voti solvendi causa, fana & sacra loca adeuntes , Legatorum dignitate ornarentur. uae ultima legationis species etiam votiva icebatur. Vtriusque autem legationis frequens mentio apud Ciceronem dc aliquot veteres. In dicto vero canone Carthaginen
sis Concilij libera legatio dicitur quae libea
ris mandatis constituta erat. Libera mandata voco cum Livio ea quae Legatis dantur nulli formulae adstricta, quaeque rem omnem gerendam eorum fidei & prudentiae committatunt. His autem verbis libera illa Legato. rum potestas explicatur a patribus Africa nis : Placuit o Hud, ut adversus Donatissas se Paganos , vel eorum supersitiones , Legati missis hoc glorioso Concilio, quicquid utile perviderint , de gloriosissmis Principibus impetrent. Itaque istiusmodi Legati sinules videntur Procuratoribus , quibus mandato generali libera rerum administratio commissa est, de quibus Iurisconsulti.
IV. Ab Orientalibus Episcopis missos olim ad Romanum Pontificem Legatos docet epistola Iulij apud Athanasium, qui dicceptationem Martyri j Presbyteri & Hesychi j Diaconi Legatorum Orientalium apud se habitam cum Legatis Athanasse & Synodi
Alexandrinae refert , his communionem Athanasse non esse rejiciendam ά Pontifice Romano contendentibus, illis vero damn ti hominis consortium non esse amplectendum asserentibus, & postulantibus novum judicium t Iulio , si opus esset, instaurari. Praeterea Lampsacenum Concilium Episcoporum Orientalium, tres Legatos ad Liberium misit, Eustathium, Silvanum,& Theophilum, qui repudiato Ariminensis& Seleu ciensis Conciliorum decreto , Nicaenam fidem se retinere profiterentur. Lampsacenae
synodi legationem sibi ad Liberium in-
14쪽
iunctam & ad ceteros Italiae de Occidentis po erat jure proprio, nec etiam jure deleg Episcopos profitentur apud Socratcm : Dus rionis, cum ZOZimi mandatum ad tractanda sinoae letationem obeuntes , admo benignita- capita quaedam de privilegus Ecclesiae Rotem se Id omnes Italos Occidenti Aque Epimpos manae restrictum esset. Illud unum ex usu literas aferimus. Praetermitto infinita hujuc hujus seculi obtinere poterat , ut in Ecclesiacia odi exempla, quae facith cumulari pon Carthaginensi post Episcopum civitatis an-sent cum ista sufficiant ad ostendendam hu- te Presbyteros consideret. quod peregrino jus moris vetustatem, in mittendis ad Ro- Episcopo dabatur, ut eis manam sedem ab Oriente & Cecidente Le cam in Collatione Carthaginenti. Adde, ad' saerifieij ob tionem peragendam admitta''VVicissim quoque Romani Pontifices potuisse ex canone Arelat. Concilij primi, hujus primi generis Legatos quandoque inita quo inductum est anno c c c v. ut peregri-tebant, qui nulla jurisdictione instructi, ea nis Episcopis ad osserendum dem locus,m tantummodo negotia curarent quae nanda- sivis peregrinis , qui marnm mveniretis continebantur. In hunc sensium referri placuit eιs locum dan, ur erant. Etenim ante debet legatio Elpidii de Philoxeni decreta a hujus Concilia definitionem Eucharistia tan- Iulio adhortenta es in causa Athanari , ut tum in Ecclesia illis porrigebatur, Juxta mo- incitarent eos aut iudicium siriptis psal O rem ab Aniceto Papa inductum , quo usus iis talis eierint. Quare nulla causae est erga Polycarpum Smyrnensem quem cognitio illis concessa erat solo tantum mO . Eucharistiae communione in Ecclesia dona nendi dc evocandi ad Concilium ministerio vir , lic Et ante illud tempus peregrinis Epi defungebantur. Ad hanc spectent Legato- Copis Eucharistia rimum mitta consuevisset, riim pertinet quoque legatio Faustini Epin ne a communione viderentur alieni. Vtrius copi t Philippi atque Aselli Presbyterorum que consuetudinis & illius antiquum .dc Ecclesiae Romanae , missa aditiandati prehensa , de appellationibus menta non misisset domum, sed Pol rpo Episcoporum de Clericorum ad Romanam permisisset tis participare contra Ecclesiae sedem In aicta sum nolis a sis apostolica ali- Cancellos. Male enim interpretes hunc lo aua periaturam, aliqua etiam in mandatis, cum ad celebrationem Litu ae ab Aniceto I-- liaritiatae tiractanda. Insta : De his permisiam trahunt , quemadmodum adno o. ereo primitus , si placet beatitudini vestra, traia ravit vir doctissimus, cujus censura hac no-χὸma . postea cetera quae acta vel inchoata stra Observatione ec canone Arelatensi Om- 9. 2.. ...c.. sini insina mabuntur, ut ad sedem apost L nino confirmatur. cam 'rescriptis mesis intimare pusuis. Vnde VII. Cum ergo in eo positi essent Lega- patet negotiorum gerendorum causa decre- ti ut res Africanas attingere non possient ad tam fui legationem a Zogimo dc ab Ec- consessum tamen una cum ceteris Episcopiscuae Romanae synodo. Qu9d patet evi. admissi sunt, illis praesentibus, de negotiis
tione ne otiorum, non autem maliqv- J J orisdictionis sunctione. F.bis commisia negotia ab uxoribus , quae dum. FMutim censiente
im. auia nostra ibi in vobis prae nita es, cuncta nensis Jure metropolitico praefuit synodo.
perarius maxim cum O hocnostrum syliis ha- Proximum ab eo lacum te Ialentinus
'yci Nil tu em Letati Romanae Ecclesiae Iram Piceni, Legatus Fclesiae Remana, qui ce-
15쪽
curatoribus, vel potius Legatis provincialibus a Synodo Romana & Pontifice missis tantus honor habitus est, dubitandum non est quin Legatis mandata sibi jurisdictione pontificia fungentibus integra dignitas olim in synodis conservata fuerit. Quod obtinuisi se videbimus non sollim in Conciliis Oecu menicis, sed etiam in Conciliis provincialibus & dioece sanis. Discrimen horum Legatorum ex eo proficiscitur , quod isti magistratu quodam funguntur, & vices Pontificis gerunt in jurisdictione exercenda; illi ve ro nulla jurisdictione instructi, Legatis provincialibus resipondent. VIII. Frustra ergo sunt Novatores; qui hoc Legatorum discrimine non animadverso, eorum jura & dignitatem foede perini Dcentes, Concili j Carthaginensis praejudicio Legatos quoscunque Romanae Ecclesiae Metropolitis postponendos ex jure veteri
Censent. Licet autem concoquere non posii . Caid Perro- sint excogitatas a viro eruditissimo ad rem muR explicandarn voces , scilicet Leg x0,
cathedraticos, & personam Papae agentes,& judiciariam , attamen verbis a jure ipso petitis, quae ad hujus difficultatis interpretationem attulimus, eos nullo negotio cessuros existimo. Neque vero tantum illis in dulgendum censeo , quantum vir ille eruditissimus concedere videtur : qui Legatos Conciliorum praesides in Conciliis Oecu menicis tantum agnoscit, non sitem in particularibus , ita ut consessus praerogativam a Conciliorum conditione, non autem a legationis discrimine. potissim lim trahere videatur. Mihi vero certum est , non sollim in Conciliis Oecumenicis , sed etiam in aliis traordinariis, Legatos Romanae Ecclesiae
jus illud obtinuisse, ex Concilio Sardicensi.
menus solos Visonem G Vincentium Legaros Roman. Ponti is agnose l. Distinctio Legatorum in exteraroso internos non satisfacit. VI. Loeus Eusebis mutilus in codice quem Socrates sequebatur. Labes illa manifesta . qua collae. Gelasii radice faciti deprehenditur. VII. Aliis qκoque argumento id sum ostenaun Gnimirum auriritate meetae Choniatis, qui scopum urbis regia apud Eusebium explicat de Metrophane Episcopo Constantinopolitano. VI I I. Sodomenus emendatus , qui Vitonem ct
Viscentium Julii Visori Romani Ogator fuisse .
seri t. Rejetia Carginalis Perroni rura i qua tamen piam aperit ad veram emendationem, qua india
I. A Li u D Legatorum genus in Conciliis reperitur, qui mandata sibi jurisndictione utuntur , in iis articulis quorum causa legatio illis imposita est. Hi sunt Episcopi quos provinciarum synodi ad
Dioecesiana Concilia, quae vulgo Naitonalia dicuntur, vel etiam ad Oecumenica mittere consueverunt. Et si enim indubitatum sit
Episcopis illis ius sufflagij competere, attamen injuncta legatio id praestat, ut non solii in sua , sed etiam aliena, id est, totius provinciae auctoritate instructi, de rebus in synodo propositis decernant. Quare clim coetibus illis intersint non tantum suo sed etiam
provinciae nomine , iride illis datum est Legatorum nomen , ut constat ex Coneilio Carthaginensi: Singulis qui sique annis Con- comi'. i z. cilium convocetur: ad quod omnes trovinciae,quae Coo h n Cat- rimas sedes habent, de Conciliis suis binos, aut ca .c-- ι quantor delegerint, Episcopos Legates mittunt. Hi
Vnde passim occurrunt in Conciliis Cartha ginentibus Legati provinciarum Numidiae, Mauritaniae , Byracenae ; de Tripolitanae: qui porrectis legationis suae literis, iisque recitatis , & in acta redactis, a Concilio admi tebantur; ut patet ex Concilio anni quadringentesimi tertij. Enimvero quia plerunque accidebat ut mandatis fines quidam Legatis
praescriberentur , quos excedere piaculum cucerent, constitutum fuit anno c D v. in al-I. Distyi a synodi1 που culibui mi si ad θη
das Diaereseon. vel ad Oecumen eri, sua ct mandata iurisdictione utebantur. Legati Heuntur in Conciliis Africanis, in Aquileiensi, cr alibi. In f)nstri Ephesi . Leetati dicti absentium EpiscoporMm Viearn. II. In Lega is hujus se ris emicuit olim auctoritas Romiana cedis. Eorum discrimen a Legatis synodorum provincialium. III. Inquiritur an Legati Romani praefuerint Con-eiliis Oecumenisi . osim Corduba Di eam praefati Nicano, una eum Probteris Virone est Vincentia. I V. Legatione Romani Pontificis fungebatur. Quod probatur ustu solum argumentis . sea etiam testimonio Euseb3 . apud Gel tam is ire M. e quo meminit mutis V. Letatio OA d est in editione Euseb, vulgata, est in ea qua relata est a So rate. Theodoretus O Sozο-
tera Carthaginens synodo ut libera legatio ab eo Lo. Asila. omnibus provinciis ad Concilium dirigeretur Hujus autem vocis usus non in Africa sola
obtinuit, sed passim quoque in ceteris Occidentis Ecclesiis, quemadmodum docet A m-brosius in epistola synodica Concili j Aquileiensis ad Gratianum, cui ex omnibus provin-cys Occidentalibus missos adfuisse Legatos scribit in tet quos Constantius & Iustus Legati Portim in actis referuntur, qui Episcoporum Gallicanorum provinciae Viennensium& Narbonensis primae & secundae vices gerebant , corumque praesentiam supplebant, ut fatetur Aquileiense Concilium. Quamvis e Min Ephesina Synodo Legatorum nomen ad ' i m . . t Vicarios
16쪽
Uicarios absentium restringatur: ubi Philip- subscribit Osius, cum Vitone &. Vincentiopus Presbyter ait Concilium illud confla- Romanae Ecclesiae Presbyteris. eum fuisse ex Episcopis Ecclesiae Orientalis IV. Sed probandum nobis incumbit& Occidentalis, qui aut praesentes aderant Osium legatione Romani Pontificis in hac ipsi, aut per Legatos. synodo functum. Sanc si argumentis agere II. In Legatis hujusce generis emicuit tur, disticultas ista uno verbo confici posset.
olim amplissima Romanae sedis dignitas de Cum enim E Srnodico Athanasij habeamus
auctoritas, quae Legatorum suorum ministe- Vitonem& Vincentium Romanae Ecclesiaerio Synodis Oecumenicis praefuit, haereses Pre byteros . Egypti dc Orientis Patriarchis profligavit, haereticos prolcripsit, canones pr latos, s quod alio jure niti non poterat de disciplina ccclesiastica una cum ceteris quam jure legationis illisi Romano Pontifi- Episcopis ad Concilia evocatis decrevit. In Ce impositae, ut sedium jura in eadem synodo
eo autem conveniunt Lcgati Romanae sedis confirmata , illibata servarentur j nemo cum reliquarum Ecclesiarum Legatis, quod absque perVicacia negare poterit quin Romani Pontificis, a quo mittuntur, vices Osius Occidentalis Ecclesiae Episcopus eo- v a vii sivisci,
agunt, dc integram ipsius dignitatena atque dem legationis jure de Patriarchis 8c Roma h auctoritatem repraesentant , quemadmodum nis Presbyteris praelatus fuerit. Alioquin il ceteri Legati suarum provinciarum praesenta lud quoque absurdum sequeretur , Alexantiam & suffragia exhibent. Sed in eo maxi- drinum Episcopum non secundum locum simc differunt, quod Romani ea jurisdictione bi juaera mores antiquos decretum, sed ter aucti sunt quae illis legatione dempta non rium occupasse, si Osio legationis Romanet competeret, cum provinciarum Legati suo dignitas adimatur. Donec ergo judicio syno- nomine suifragia ferre possent in synodis etsi di N icaen ς aut Constantini delegatione do-
legatione destituerentur. Sed Pascha sinus de ceatur Osio delatam fuisse ,οεθίαν, necesse Lucentius Episcopi , multo minus Bonifa- estur ejus dignitatem a legatione Pontificiscius Presbuter, Concilio Chalcedonensi S Synodi Occidentalis accersamus, praeseria non praefuissent, neque jure relationis&su D tim cum id quod asserimus docuerit olim fragij praerogativa usi forent. nisi ob legatio- E subius, juxta fidem Gela iij Cyziceni, quinem a Leone injunctam, qui jurisdictionem Circa annum CD L x xx. a Concilij Nicae
suam illis ad Eutychen confodiendum in Di collegit. Hic enim auctor ex tertio libro synodo mandavit. Eusebij de vita Constantini se ista ad ver III. Qiapniam vero magna contentione bum transcripsisse profitetur. se ex Hispanis
certatur an primum locum in Synodis Oecu- v Me cclebrarus Osus , obtinens locum magnae menicis Legati Romani obtinuerint , non Asim scopi Silvini , cum Presbyteris Roma alienum erit ab instituto, quae ad rem istam Vi me es Vinc tio, cum plurimis aliis conside pertinentia aliquando observavimus, brevi- ιμι. UrbiJ autem istius quae nunc imperat Episco- ter & dilucide promere. Primus pugnae gra- fu , MorophaΠes nomine , propter senectutem dus in Synodo Nicaena, quae ex orse Chri- non fuit , i us vero Presbyteri qui ad runt,stiano a Constantino coacta , Orientalium Uμή locum supplevere , quorum unus erat Ale- Episcoporum frequentissimo numero cele- x-Br, qui urbis episiopasum post Metrophan m
Socrate , qui Athanasij Synodicum securus, Gunim γογν- πιλεικ. Ne quis autem suspic ' Episcoporum insignium qui synodo inter- tur editioni Gelasij Cyziceni per impostu- fuerant nomina recensens ab Osio Episcopo ram a nostris, qui opus illud E Bibliotheca Cordubae, Vitone de Vincentio Presbyteris, Vaticana & ex altero codice Constantino auspicatur , quibus subjungit Alexandrum politano publicarunt , pericopam illam m- AEgypti, Eustathium Antiochiae , de Maca- sertam fuisse, praesto aderit Photius Patriar-rium Rierosolymorum Episcopos , eodem cha Constantinopolitanus, vir quidem mul- ordine in recensendis Episcopis illis servato tiplicis lectionis de eruditae , sed amaro in Hem Nicaeni canones Romanae, Alexan. Pontifices animo , atque auctor schismatis rinae Antiochenae , S: Hierosolymitanae Orientalium. Hic ergo testatura se perlecta hi ii , h, i .
sedi assignarunt. Primus denique Concilio Concili j Nicaeni acta a Gelasio Cyziceno x ς Tom. II. B
17쪽
interpolata , in quibus referretur Osium Cordubensem Vitonem & Vincentium Romanos Presbyteros, vice Silvestri Romani
Episcopi interfuisse , ipsumque Eustathium
Antiochenum , Alexandrum vero Presbyterum vice Metrophanis Constantinopolitani,
qui decrepita senectute laborabat, synodo adfuime. Quam sententiam ipse Photius sunfragio suo probavit in epistola ad Michae lam Regem Bulgarorum, ubi legationem a Silvestro injunctam fuisse Cordubensi Osio& duobus Presbyteris Romanis scripsit. V. Sed testimonio Gelasij Opponitur non solum Eusebij editio, quae hodie extat, sed etiam illa quae Socratis historici tempore, qui paulo antiquior est Gelassio , manibus omnium terebatur qua verba illa de legatione Osi, Vitonis, & Vincent ij omnino absunt. Ita se habet locus Socratis: Eusebius
libro tertio de vita Constantini haec ait ad ver. iam ' 0 sque ex Hispanis valde celebratus, cum aliis multis consedit. Vrbis ver. illius quae imperat Epimpus , propter senectutem non adfuit. q. us vero Presbyteri qui aderant, Uus locum FV-
doretus fianc Eusebi j lectionem quae a So. crate prosertur secuti, Osij nulla mentione facta, Pontificem Romanum ingravescente aetate praepeditum ne synodo interesset.duos Presbyteros delegasse scribunt, quos Vitoiams & Vincenti j nomine Sozomeniis desig- nolim audaciae Graeculi cujusdam adscribere qui e Socrate de Eusebio verba illa craserat, clim e Theodoreto & Sohomeno constet illorum aetate codices Eusiebij & Socratis vitio illo laborasse, ut statim dicam Proclivis
error ex amanuensum incuria, qui unum aut alterum versum inter cxscribendum omiseriint. Neque enim in verborum immutationibus , sed in pericopς unius omissione error iste versatur. Fatendum quidem est absque subsidio melioris codicis labem illam deprehendi non posse, ita ut de negligentia Socratis , Sozomeni, & Theodoreti nemo conqueri possit, neque de illorum bona fide ali quid sinistri suspicari : qui si codices integriores nacti filissent, veram lectionem non dissimulassent, quemadmodum neque G lasus Cyzicenus eam dissimulavit. Sed pro
steri ausim ex indicio Gelasij , facillimum
esse cuique non obtusi omnino ingensi viro hiatum illum apud Eusebii codices vulgatos deprehendere. Quis enim non statim a1ver
tit aliquid deesse in his Eusebii verbis, Ex
Hispanis celebratus iste adfuit cum ceteris Quis tandem erit ille Hispanus, licet famae celebritate conspicuus, si nomen ejus taceatur 3 Hoc loquendi genus aliquo pacto ferri posset in oratione panegyrica : quod tamen sine vitio usurpari non potest in historia, quae virorum illustrium nomina posteritati commendare debet. Si consulatur Gelasij codex, statim labes illa deprehenditur. Verbis enim
illis generalibus Eusebi j subjungitur OG
nomen dc legatio. S VII. Deinde si quis accurate expendat nat. Ex horum trium historicorum testimo- Eusebiuin, cum agit de urbis regiae Episco nio duo quaedam colliguntur, quae hanc dis- eo ob aetatem ingravescentem impedito neceptationem profunda veluti caligine invol vunt. Vnum est, legationem Oiij in codiciabus Eusebij, quibus illi utebantur, omnino dissimulatain. Alterum, legationem Romani Pontificis ad duos Presbyteros a SoZome no dc Theodoreto restrictam. quod legationem omnem adimit Osio. Non me latet viris eruditis placuisse distinctionem quandam Legatorum , quos in externos dividunt &internos; ita ut de solis internis id veluti domesticis Ecclesiae Romanae Legatis a latere Pontificis missi loquantur Theodoretus dc synodo interesset, de Metrophane Constantinopolitano accipiendum intelliget , non autem de Silvestro Romano. Hic enim undecim annis superstes fuit Concilio Nicaeno. Metrophanes ver 5 morbo & aetate fessus, statim post synodum obiit; in cujus locum sissecuis est Alexander, ut demonstratum est a viro dochistimo Ioanne Morino. Itaque Nicetas Choniates, emunctae nariS, haec Eusebi j verba ad Episcopum Constantinopolitanum referenda esse subodoratus est: Eusebius Pamphili, inquit, in tertio libro uiri Soromenus. quod legationi Os' non detrata vitae Constantim abfuisse ait visiopum Constan ' hit, quam ex mandato Papae de Synodi Oc- tinopoleos ob senectutem, sed i ius nomen noncidentalis gerebat. Sed distinctio ista in sexta declarat j illius vero locum tenuisse ejus Presb teros. Sed Acta synodi referunt tunc Metropha nem Constantinopolitanum Episcopum fuisse, ob
decrepitam vero aetatem non interfuisse cincilio,
vusique locum supplemisse Alexandrum. Quam explicationem assecutus est ope Actorum Concili j Nicaenia Gelasio Cyziceno coli chorum. Hoc subsidio destituti Theodoretus Synodo initium sumpsit, ut dicemus suo
V I. Verum, ut sine ullo partium studio loquar quod contio, locus Eusebi j in vul-ςatis editionibus mutilus esse mihi omninopidetur. quod ante me professus est vir erudi tigimus Ioannes Morinus. Illam vero labem
18쪽
& Soromenus locum Eusebis mutilum a So. crate prolatum, de Romano Episcopo , cis contra historiae c ircumstantias, interpretati sunt. Theodoreti haec sunt verba: usopus
R. manus propter aerarem admedam ingravesem
V i II. Posita uera & sincera Eusebis in
terpretatione , quod attinet ad Episcopum urbis regiae , quis non videt statim lacunam
illius loci , ubi deest legatio Silvestri, quae supplenda est e codice Gelasi 3 Alloquin ac cideret Eusebium in exacta illa quam inivit
provinciarum enumeratione ouae Episcopos
tuos ad synodum miserunt, Italiam & urbem Romam omisisse. quo nihil absurdius fingi potest. Quae ratio impulit Theodoretum ASOZomenum ut veteri Romae tribuerent
quae de nova scripserat Eusebius. Locus so-zomeni non tant lini presbyterorum Ecclesiae Romanae meminit , sed etiam nominibus suis illos effert, Vitonem scilicet SI Vincentium , imo vero Iulium fuisse doeet Roma num Pontificem . qui illis legationem imposuit: Iulius . inquit, Ramanorum Episiopmpropter feniam a Vatur i us autem vice interfuerans
error in nomine Iulii ad mallus est. Etenim post undecim annos iblidos a Concilio Ni caeno Iulius Romanam sedem adeptus est, ut monuit ipse soromenus. Itaque vix fieri potest ut mira supinae oscitantiae hunc scrip torem damnemus, ut in re adeo seria, adeo que manifesta, in errorem lapsus si, Iuli unique Silvestro sit, stituerat. Scio quidem mendum esse vetus quod in HistoriaeTripartitae interpolatione E Soromen O retinuit
Epiphanius Scholasticus , eumque secutus
P M. in Beda. Tentavit vir illust imus medicinam& R . facere huic morbo, legendo π pro Ioi
λιος. Sed praeterqu1m quod dictio illa poetis familiaris, insolens est apud historicos, hoc
loco locutionem redderet omnino barba taram. Attamen non insciandum est, ex coliti lemira illa viam aperiri ad veram emenda
cti ciue ita constituatur, πιλε ri I. DP ιν res, Vcu autem Romanorum Episcum.
STEPHANI BALuz II. I. Hus rati Pamphili locum de Episeopo. λι- , qui Propter senium non accesssit ad Concilium Nicaenum, diuti in diversum nonnulli trahant . pronuntiaveritque non ita pridem xit elatis. simus Henricus Valesius isti non posse explicationem quae de Constantinopolitano Episcopo heie agi docet, orerat pretium me facturum putavi , si in eam rem paulo accuratisis incumbetem ; pr sertim cum in me susteperim curam illustrandarum harum Disserta-Nonum asserendarumque opinionum illustiissimi Ar chiepiscopi. Quae disputatio ut ordine procedat, reserenda sunt ipsa Eusebij vel M. Sic ergo loquitur ille iri
libro ii l. de vita Constantini cap. v I i. 6ς I. Mi - , -- πο --πιπισως δε iras ἰω- viis. Hunc locum iisdem omnino verbis refert Socrates ex Eusebio. Sor
menus autem & Theodoretus existimantes heic agi de Episcopo urbis quae regnabat ouo tempore Nicaena S'nodus habebatur, illum intellexerunt de Episcopo Romano, qui tum erat Silvester. At Gelasius Cyzicenus , Nicetas Choniates , & Epiphanius Scholasticus interpretati sunt de Episcopo urbis penes quam imperium fuit post tempora Concilii Nicaeui . de Metro
phane nimirum Constantinopolitano. Valesius vero illos redarguens in Notis ad Eusebium , ait hanc ex inplicationem festi non posse. nondum enim dedicatam fuisse Constat itinopolim , nec regiae urbis vocabulo decoratam. cum 'nodus congregata in in ut be Nicaea. itaque haec Eusebii verba de Episcopo urbis Ro-ntie necessario intelligenda esse. Gravissimum san ear mentum . si constaret libros de vita Constantini editos ab Eusebio mille statim post habitam syn dum. Sed cum Eusebius ipse nos doceat scriptos illos satile post mortem Constantini, id est, tredecim sal tem annis polt eam synodum. adeoque dii, post dedicatam Constantinopolim, qua statim post synodum habitam decorata est uitas regiae vocabulo, nihil votat quin locum Eusebii capiamus de Episcopo Constantinopolitanae urbis , habita videlicet ratione, non ipsius rei, sed temporis quo ista scribebat Eusebius. Nam de ipse non loquitur simpliciter de urbe regia,
sed de urbe quae tunc regnabat, , ad diis rentiam Romae, quam insea in libro iv . de vita eiusdem Constantini eap. v x i x εὐι --, o constanter
vocat in duobus locis . nunquani μοι 1 ηαν. Quare ut
verus ac genuinus Eusebii λnsus retineatur, sic Latindverti debet hie locus, Epimpm urbis illim penes ριι imperium est, ut tecte vertit Christophorsonus apud Eusebium & Socratem , vel qua nune i erat, ut est apud CVasum Coieenum. Recepta veri, semel hac interpretatione, facile intelligemus necessarium non esse ut Eusebii verba aeeipitamus de Epistopo urbis Romς : praesertim eum apud omnes in consessis iit Silvestrum , qui tum Romanam cathedram tenebat, decem saltem annis superstitem suisse Concilio Nicae no. Proclivius est ut Gelasii Curicem aliorumque explicationem sequamur , qui de Metrophase Constan tinopolitano heie agi pumunt. Nam & ille tum valde senex erat. δe non ita multo post obiit . si qua eidem Gelasio fides . de auctori Polit ae sanctorum Metrophanis be Alexandri, quae ex xat in Bibliotheca Phocij. II Scio viros eruditissimos contendere Metro
19쪽
aciem obiisse aliquot annis ante habitam hnodum
Nicaenam argumento ducto ex morte Alexandri, quem mortuum ille volunt anno cccxxx ix. vel x L. ciam per annos tres & viginti cathedram Con
stantinopolitanam tenuisset post Mettophanem. Sanes te, ita se habet, fateor Eusebium non posse intelligi de Metrophane. Sed non inde tamen i equitur heic agi
δe Episcopo Romano. Superest etiam adhuc antesta explicatio loci Eusebiani, ea quae de senectute Episcopi ut bis regnantis dicta sunt reserendo ad Alexan drum: qui ii excessit e vita anno Christi trecentesimo
trigestino nono, aetatis vero suae Octavo&n nages-mo , ut Socrates scribit, annum omnino octuagesimum quartum agebat eo tempore quo Nicamas γn dias habebatur.
IlI. Quanquam si libere loqui liceat. Deile crediderim et ratum a libratio ene apud Socratem in nota numeri , ut saepe contingat. pioque ri oeso legendum esse I. . e a. quod cum sortassis scriptum esset per
abbreviationem . ut in Chronograpina Nicephori, proclive librario suit scribete pro es. Nam cujus magni boni gratia fingi potuit tota illa narratio, quae extat apud Gelasium Cyricenum & auctorem Politiae, desiimnia senemite mortEque Metrophanis. sea v
ra non esset Immo tot argumenta concurrunt quae
suadent Metrophanem pervenisse usque ad tempora synodi Nicaent . ut pene necessaria mihi videatur emendatio illa, cum apud sociatem . tum apud Smetomenum, qui ex Socrate accepit. Nam re Theophanes & Nicephorus sedisse eum Omnino scribunt annos decem. Quod si anno nono imperi j Constantini,
ut C renus tradit, id est, anno Cntisti trecentesimo decimo quarto, ordinatus est Episcopus. & Concilio Nicano intersitat . ut idem Cedrenus scribit, non quidem per se, sed per Presbyteros suos . necesse est omnino aistinare mendosam es e lectionem quae hodie
extat apud Socratem, diceiadumque Alexandium in cathedia Constantinopolitana sedisse per annos tantum tredecim, quot excurrunt a Concilio Nicaeno unque ad annum quo ille moituus est. unde patet reiiciendam esse sententiam Batonii , qui contra script tum omnium fidem, de absque ulla vetusti codicis auctoriUte, tempora sedis Metrophanis coercens intra
triennii spatium. falli eos ait qui eum Ecclesiae praesuis
I V. Attamen. ne quid dissimuleira, huic meae conia Dei irae de initiis episeopatus Alexandri. & de numero annotum quibus Constantinopolitanae Ecclesiae prae suit , obstare prima non te valde videntur ea quae te ir apud Theodoretum in libro primo historiae,. 'ρ ecclesiastic t in quo recitatur epistola ab Alexandro Episcopo Alexandrino seripta ad Alexandium cogno minem suum . , quem titulus epistol apros tus eum esse docet qui Constantinopolitantis Epist
xandri Eri Opi Alaxandrini epistis La ad Alexandrum Episcopum Cis,i 7 ιἰnopoli anum. Nam si ista cetra sunt, clam Theodoretus dicat hane epistolam scriptam
esse ante quam Nicaena Srnodus haberetur, certum quoque esse debet Metrophanem eo tempore in t iatini nisi ille . adelique Alexandrum squod scribit Ni
cer horus collistu lib. vi i i. hist. eccles cap. vi a.
in c. thedra Metrophanis se sisse ante Concilii Nicaeni
tempora Qua unica argumentatione pessumdantur quaecunque de annis Metrophanis & Alexandri dicta hactenus iunt. Gravis sane das ultas quae nullo in
do solvi pollet, si constaret heie agi de Alexandro
Constantinopolitano. Verilm aliter se res habet, ut ego quidem arbitror. Nam Theodoretus tractans hanc causim. non ait epistolam illam seriptam esse ad Alexandium Constantinopolitanum ;. illud tantum ait, scriptam esse ab Alriandro antistite Alexandrino ad cognominem suum , nihil praefatus de dignitate ejus neque de regione in qua ille habitabat. Tum refert ipsi in epistolam , cum hac inscriptione: . μυ-
' θν. Reverendissimo O tinan mi fratri Alexandro Alexander D Domino saltitem. In titulo tamen epi- solae adnotatum est . uti diximus , eam esse scriptam ad Alexandrum Episcopum Constantinopolitanum. V. Hunc titulum illustrissimus Cardinalis Bar nius putavit non esse Theodoteti . ea de causa, quod nondum ea tempestate Byrantium suetit in Constat tinopolim commutatum, inde porro erroris occasionem suxisse quo desina eoistola illa antistitis Alexan diini fuerit communis ad omnes p piscopos, ejusdem exemplar inter Alexandri Episcopi CP. monumenta repertum, eo titulo suerit pariter consignatum. Ego vero tanti viri praeiudicio fretus omnino persuasum habeo titulum illum non esse Theodoreti. d librarii cuiusdam posteriorum temporum aut interpretis: ruicilm epistolam illam datam videret ad Alexaniarum AleYandri Episcopi Alexandrini coaetaneum,d eeptus similitudine nominum & fortassis etiam auctoritate Epiphani j Scholastici aut Nieephori Callisti,
putavit ad alium Alexandrum reserti non posse quam ad eum quem per eas tempestates noverat administrasse C p. Ecesesiam. At ego comi a sentio cum illustrissimo Cardinale Baronio, ut mox dicam; si prilis admonuero titulum illum qui hodie legitur in editionibus Graecis historiae GHesiasticae Theodoreti, non extate in duobus vetustissimis codicibus M Ss. Bibliothecae regiae, in quibus eadem Theodoreti historia continetur, neque in editione Graeca Roberti Stephani, editionem vero Latinam Basileae emissam anno M o e x x. haec tantilim in titulo haberet Epistbia missa ab E sevo Alexandrino adstitim cognominem. Vnde concludi certo potest titulum illum non esse Theodoreti , cum non repetiatur in codicibus antiquis nec in antiquissima editione Roberti stephani.&diverso modo legatur in editionibus, adeoque ad Getiim esse a librario, vel ab interprete. v I. Quoniam vero semel emendato isto Theodoreii loco, eversum quoque est argumentum quod asserti poterat adversus coniecturam meam de numero annorum quibus Alexander rexit se lesam Constantinopolitanam, libertimque deinceps euivis est investigare ad quem istius nominis hominem tima viventem ea epistola scripta sit; quanquam non sit operit pretium, promam tamen meam sententiam, ut etiam lioe ecclesiasticae historiae eaput illustrem Pro mea virili. Existimo itaque eam datam esse ad Alexandium Thessalonicensem. magni tuna nominis Episcopum.
5e qui nobilissimi Ecelesiae apostolicae praesidebat. 4dque ea de causa factum ab Alexandrino antistite quod soletent tum Epistopi, quoties oc sones incidebant ingentium causarum, ad apostolicas sedes recurrere. Etenim per ea tempora nihil gravioris momenti agi in Ecclesia poterat extra conscientiam spiscoporum sedibus illis praesidentium , uti diximus ad librum Ago bardi de eomparatione utriusque regiminis. Itaque cum Arrii dementia turbaret g esiam Alexandianam . Ecclesi illius Epitcopus de ea re selibens ad Episcopum Antiochenum & ad alios quosdani. Alexandrum Thessalonicensem non omisi. cujus Eccle
20쪽
sa non ultimem locum obtinebat inter apostolicas. Quo posteae emplo magnus Athanasiis, qui in sede Alexandrina successit Aletiandio. cum se multis malis accusationibus circumventum videret, ac praevalere inimicorum suorum fraudes & potentiam , de causistra certiorem in primis secit Alexandrum spiscopum Thessalonicensem : ut docet ejusdem Alexandri epistola ad Athanasium, quat extat in secunda istius apologia. Quin de ex epistola quam idem Aleiandet in causa Athanasij seripsit ad Dionysum Comitem, m niselu, collisimus magnam ejus auctori ratens suisse, dum invehitur adsedili, calumniatores Athanasij, qui
Nonnulla recenter adversas eum tentaverant, nMlla
nobis, inquit , Hu, rei indisio fam. ipse qlimite miserrutyches, tamenetsi Constantinopolitanae ui bis Ar chimand tha , cum appellaret nodos Ecclesiarum apostolieatino post sententiam a Flaviano CP. adversus ipsum datam in Concilio Constantinopolitano, Thel salonicensem quoque appellavit, ut recte observatum est ab illusti illimo Archiepiscopo in libro v a.
VII. Ex his quae dicta sunt facile colligitur non constate de epistola Alexandri Episcopi Alerandrini ad quem scripta sit, videri porro datam esse ad Alexandrum Thessalonicensem. Nondum enim ea tem restite Bizantinam scesesiani regebat Alexander. Praeterea. nondum ea erat sve dignitas sue auctoritas Episcopi Briantini ut de gravioribus causis ad eum scriberetur e longinquis provinciis . nondum videlicet dedicata Constantinopoli neque ut bis regiae vocabulo decorata, unde illi initium claritudinis & adiumentnmingens. non solum aA eapessendam auctoritatem apud exteras gentes . sed etiam ad invadendum imperium in provincias finitimas.
aucturis confirmatur vetoritate Leonis I. papa.
I Vuo duxi Nicaenam excepit Sardicensis, a Constante & Constantio cx provinciis occidentis & Orientis evoca ta, ut diis diade fide per Arrianorum fraudes exorta componerentur , & judicium de Athanasio & aliquot aliis Orientalibus Episcopis instauraretur. Huic Concilio Osium praefuisse nemo dubitat. quod patet ex epi stola Orientalium , e subscriptionibus Con cith, . Sozomeno , & ex Allocutione Con cith Chalcedonensis. Sed lis iterum movetur de legatione an ei imposita suerit a Iulio, praesertim cum Osus primus subscripsis, ereperiatur non adjecta Legati mentione, deinde se cundo loco Iulius per Archid inum & Philoxenum. Sed constituta legatione quam in Concilio Nicaeno Osius obitavit , super suum videtur laborare de secunda
in Concilio Sardicensi. Etenim dignitas illa Ledati , judicio Pontificis semel collata in Osium, & ab eo in eorentissimo universe
Ecclesiae coetu cum sumiana laude obita, ab illo sine graui injuria in alium transferri non potuit. Obtinebat namque ea tempestate aequitas illa iuris quam lege deinde sirinarunt Imperatores, ut is qui dignitatis alicujus meruerit missonem, ejus o otineat insis-nia,& aliis omni us in ordine & consessu praeferatur qui postia illis dignitatibus orianantur. Quare ad exemplum Synodi Ni caenς tribus Legatis vices suas Romanus
Episcopus commisisse censendus est, Osio Episcopo Cordubensi, Ac Archidamo &Philoxeno Presbyteris. vel si quis novam legationem Olij pertinaciter rejiciat, dicen dum praerogativam consessus illi competivis se ex veteri dignitate quam in Synodo N ica na ex Silvestri delegatione obtinuerat. Neaque enim ait apostolicς sedis dignita; , vel etiam synodi generalis , patitur ut illustria