장음표시 사용
21쪽
legatio , quae Metropolitis & Patriarchis praeesse debebat , duobus Presbyteris sine Episcopo, qui caput esset legationis, imponeretur. Si quis Opponat epistolς synodicit Coneiiij subscripsisse Episcopos ordine,wab Hispania, Iutius Roma per Aschidamum OPb Ioxenum, P otogenes Sardice, unde colligi videatur solos Archidamum& Philoxenum legationis munere ornatos , respondendum
mihi videtur id factum eodem consilio quo Flavianus Philippensum in Macedonia Epi scopus sententiae a nodo Ephesina lat et adversus Nestorium subscripsit, nulla mentione facta legationis quam a Rufo Thessa lonicensi Episcopo & a synodo Illyriciana susceperati Hamirus Phil pensium Episcopus una cum saηcta snodo decernens subscripsi. Atqui actione prima Concili j Flavianus dicitur vices gessiisse Rufi Thessalonicensum Episccopi , qui morbo detentus, ad synodum accedere non potuerat.
II. Scilicet eum ordinem servabant patres, ut Episcopi legationis suae literas proferrent in ipQ Concili j exordio , unde constare poterat an suo tantum vel etiam alieno nomine sententiam seirent. quod in Acta referebatur , quemadmodum superilis adrimtavimus ex Concilio Carthaginensi, dc nunc ex Concilio Ephesino. Deinde suo tantum
nomine subscribebant, minlis sollicitos se delmatione imposita praestantes,quia jure proprio suffragium serre sibi liberum est e duce
bant. Hunc ordinem tenuit OsiuS: qui veteris legationis jure laetus, quae fortaue renovata erat a Iulio , satis Labuit nomen proprium inscribere cujus munere aliunde constabat. At vero Archidamus de Philox nus Presbyteri, quibus nulla ratio suffraga batur alia , praeterlesationem, cur synodo interessenr, lulii nomine subscripserunt. Ce terlim, quam alienus esset Osius a minuenda sedis apostolicae dignitate & auctoritate, inde constat inanistitissimE, quod eo reserente, in hoc ipso Sardicensi Concilio de appellationibus dejectorum Episcoporum ad Episcopum Romanum ex tota Ecclesia deferen .dis, & de Legatis ad judicia retractanda init
2 ire, Concilij omnia negotia ad sedem apostolicam tanquam ad caput Ecclesiarum re .
ferenda esse professi sunt. Itaque ex os scriptis de Ori gestis judicium feratur, & de
laesa apostolicς 1edis dignitate illius acerrimus vindex nullo modo periclitabitur. III. Cum Synodus secunda Oecumeni . Me iiij- , ς se Orientis Episicopis conflata. nul - , . .is a. N lis ornata fuerit Romam; Ecclesiae Legatis, e non est quod de eorum cons ibi disputemus. Relatione ad Romanam Ecclesiam totius-
que Occidentis synodum facta, atque mutus Orientis & Occidentis consensu , Macedonij haeresis ceteraeque pravorum dogmatum pestes extinctae sunt , & Concilium illud Oecumenici auctoritate per universam Ecclesiam celebratum est. IV. In tertia Synodo Oecumenica seu
Ephesina extat splendidissimae legationis exemplum. Cyrillus Alexandrinus vices agens Celestim, tresque alij sibi adjuncti Legati a Celestino ad synodum missi , huic Ornatissimo Concilio praefuerunt. Nestorius Constantinopolitanus Episcopus admissa se cietate quadam naturς divitas in Christo, personae unitatem perfidi: in sic labatur. Ea dere monitus ά Cyrillo, eb prorupit audaciae, ut Romanis auribus hanc blasphemiam ingereret. Disputatione tota ad Celestinum Cnidii e . ,
delata, ille Concilium Romanum contrali it, Nestoriumque universalis Ecclesiae communione multat , nisi intra decem dies a die conventionis numerandos scripto sacrile sam novitatem condemnet. Sed quia praesentiam suam necessariam videbat Celestinus ad sententiae executionem, Ob gratiam qua Nestorius apud aulicos flagrabat, vices suas Cyrillo Alexandrino delegavit. Et g ia can--, a
nostra, inquit ille, in tanto negotio trapemodum tu α ξ' ce presensia necessaria videbatur , vicem nostram
propter marina se terrena dati alas ancto fratri
meo Cyrin delegavimus, ne morbus i e longitudinis occasione ussetur. Ad ipsum vero Cyrillum literis datis, non solum vicem suam illi, sed etiam locum, de sedis suae auctoritatem mandavit: Guamurem nostrae sedis auctoritate ad cita, nostraque vice se loco cum potestare us , 9usmodi, non Arique exquisita severitate , femtenIiam exequaris. Hanc legationem Cyrillus avide arripuit , ut majori pondere Nestorium dejiceret , & perfidiam sacrilegam ulcisceretur. Itaque synodo AEgyptiace Diocceseos Alexandriae coacta, ex cius sententia Nestorium per epistolam synodicam conte.
statur, una cum Synodo Romana cui Celsinus
praefuit . ut juxta tempus a Pontifice definitum resipisceret. Ipsa quoque synodus Ephe- sina Celestinum vices suas Cyrillo commisisse docuit in relatione ad Imperatores. V. Ista quidem urunt Novatores. Sed excipiu't vices suas mandasse Cyrillo Pontificem ante coactam synodum Ephesinam.
Verum illa a Theodosio indicta, coactam quoque Romς a Celestino alteram synodum Occidentalium Episcoporum, in qua priore .
contra Nestorium conlirmato decreto, alias
literas ad synodum Ephesinam Celestinus dedit per A rcadium & Projectum Episcopos& Philippum Presbyterunt , qui ejus p
22쪽
asserere primae senodi Ephesinae praesides fuisse Celestinum apostolicae sedis Episcopum , 5c Cyrillum Alexandrinae. Imo verbsynodus Chalcedonensis hoc apsum profitetur in definitione fidei: ως ήγ amas οἱ Aio. οι
que testatur Marciani Edictum Act. iii. Concilij Chalcedon. cap. i v. & x II. Quod
AM, ut loquuntur patres in eadem relatione. 'in Concilio Chalcedonensi , non dubitarunt Quamvis ergo Vicarius Celestini Cyrillus fuerit ante synodum Ephesinam , attamen in
ipsa synodo alij suerunt Legati. Quod ipse
quoque fatetur Celestinus in epistola ad Theodosum Augustum α Huic synodo quam esse vi ii , nostrum praesentiam in his qtios mis mus exhibemus. In epistola quoque ad synodum : Direximus, inquit, pro nos a seolicitu
dine frauetis fratres se consacerdotes no os una-
nimes nobis o probatissimos viros Arcadium or adeo constans eli apud ipsos quoque schic Prosecum Episcopos, O Philippum Presbyte um malicos, ut, teste Balsamone, Patriarchae nostrum, qui iis quae aguntur intersint, Cr quae a Alexandrini sacra celebrent cum Phrygio; nobis antea statuta sunt exequamur. Vnde, ut cujus serendi privilegium Celestinus Cyrillox s ex Iure hoc quoque addamus , posteriorem communicavit , qui eo capitis ornamentor: et procuratorem dando , priorem prohibuisse instructus, Ephesinae synodo vice Papae prae-
videtur. Quae regula tamen sic intelligitur, sedit, & Nestorium condemnavit. Cum non
si res sit integra. Lite enim contestata, qui posset , inquit , Celsinus adesse Ephesi judi-
procuratorem dedit, eum mutare non po- care Nestoriam , visim est ut sanito Cyrilla a test, nisi causa cognita. In hoc autem nego- Isino permitteretur huic synodo presidere. Vitio Cyrillus legatione usus Nestorium scrip - itaque constaret eum habere ius o auctoritatemto monuerat. Quid autem tergiversamur Papae, sidis cum H gis , O condemnavit Neso-Imo & synodo quoque Ephesinae ante trium rium. Ab eo ergo tempore cum eodem Phrygio sa-Legatorum adventum, non solum ex praero- cri cant O procedunt Patriarchae Alexandrani.
gativa sedis suae , sed etiam vice Celestini VII. Aliquis fortasse petet, cur Cyrillo praefuerat. Legantur Achai Considentibus is tres alios Legatos adjunxerit Celestinus, Mancrisima Ecclesia, quae appellatur Maria , relia de in quo versaretur , si quod intercede glosis mu O sanctissimis Di pii, CyrisD AD- bat inter cos discrimen. Sed illi quaestio xandria . quies Isini quoque sanctissimi si- ni facile fatisfieri potest. Etenim Theo cratissimίque Romane Ecclesia Archiepiscopi D- dosius Imp. a I restorij fautoribus circum xiii εἴ nis. cum obtinebat, ct Iuvenali Hierosolymorum Gre. ventus, distidium in Ecclesiam invectum Cy-Qu n etiam posh adventum Arcadi, & socio- mllo imputabat, qui contentionibus ex invirum, Celestini locum obtinere dicitur Cy- dia adversus Nestorium accensis, pacem Ec-
clesiae turba iset. Itaque literis ad omnes universae Ecclesae Metropolitanos datis synodum generalem indixit, quo se illi conserrent cum aliquot provinciae suae Episcopis. Quare necessarium omnino fuit ut Celesii nus alios praeter Cyrillum Legatos mitterer, qui posteriores curas ad generalem synodum deferrent, Sc Cyrilli anathematismos confirmarent. Accesserunt ergo Legati cum
rillus in Achis. Neque injuria ; clim sciret delegatam sibi 1 Celestino sedis apostolicae auctoritatem , ad executionem sententiae con .
tra Nestorium in Romana Synodo latae; de quo negotio agebatur in Concilio Ephesino. VI. Si quis autem scrupulose inquirat an jure A lexandrinae sedis, cui siecundus locus in Ecclesa competebat secundum canones, d absente Romano Pontisce primuS, an Vero ovicario nomine synodo praesideret, respon- mandato exequendae siusfragiis suis sententiae debo , nomine Pontificis primum obtinuisse contra Nestorium a Celestino in secunda locum. Conjuncti quidem erant duo illi dig- Romana Sinodo iterum latae. Propterea rutatis gradus in persona Cyrilli, sed confusi ego quoque, inquit Projectus Episcopus , -- non erant , quia synodus Oecumenica Pon- cromate legationis apostolicae sedis , una eum tificis Romani praesentiam de auctoritatem fratribus sententiae executor exsens , definio. exigebat, quae a Cyrillo supplebatur. Is auia Unde consurgit differentia quaedam inter tem se ipso prior erat & posterior, ratione Cyrillum ceteros Legatos. Etenim ille habita utriusque sedis. Vnde in inscriptione non mittebatur a Celestino , sed vices ejus epistolae ad hynodum Ephesinam datae ab suae auctoritati ordinariae adjunctas suscepe- Episcopis Constantinopoli repertis, Celesti- rat, & proprio jure atque alciditio censebat.
nus Cyrillo praesertur , id est, Cyrillus ipse,
asens vicario nomine , antecedit Patriarcham Alexandrinum. Quare Episcopi provinciarum Macedoniae Helladis , Thessaliae, utriusque Epiri veteris A novae , & insulae Quod plenius erat de ulterius quam esset jus Legatorum. Etenim Cyrillus vices Celestini obtinens, respondebat in hoc negotio ei qui locum Praesissis tuebatur jussu Principis aut Praesecti praetorio ; qui omnia administrabat Cretae, scripto sententiam suam promentes eodem jure quo Praeses, si adesset. At verib
23쪽
Legati sentent s locum Iedis apostolica toti-s sic o siti m meum Diaconum Hilarum, qan eaeque onodisanctissimorum Occidentalium uisim latere meo vice mea misi Osiporum , ut loquatur Cyrillus, missi sunt ad se synodum, dc solo jure legationis ea quae sibi mandati su acta essent, velut formulae addicti , executi sunt. Deinde, dignitate Cyrillo cedebant , ideoque in ejusdem legationis
consortio, aliunde quoque tempore postersores, inferiores erant jure. VIII. Ceterum observandum est tres
I. Agenavim nunc de Legatis ad 6nodum DisH
m secundam misis. Et occasionem ne buit Eutyches
V I 1 l. taeterum Oinc V V, S nodo CP. a Fla viam. Uxxx. iseopla d --- istos Legatos , etsi Celerimum e Occiden tui. Sγnodi sententiam eonfirmaυit f., 1. incelebritatem synodum repraesentarent, attamen se illa ad Flavianum epistiti. Eutychei a Thebae si os mari Erasis mel apostolicae sedis Legatos IN. θnodum Ephest euendam impetrare quo Leo inseripsisse , & iisdem nominibus 1 synodo i in Leg τρι misit, ei que pMaservandum e et prasse
quoque designatos. Quod autem attinet ad ordinem quem inter se Legati tenerent, qui perturbatus aliquando videtur in Achis syno di , non aliunde rectius constitui potest quam ex literis Celestini ad synodum id ad Theodosium , qui se fratres id coepiscopos suos Arcadium & Projectum & compresbyterum suum Philippum iansisse ait. Eundem ordinem secuta est Synodus Ephesina in sua interlocutione quae habetur Actione ii l. &in Actione i v. ubi post Cyrillum vices gerentem Celestini Arcadius & Projecti
II. Eauctis Graninionis certus, Flavianum ais atrio repellere nititur rescripta Priseipis, ranquam lis inter FIasianam ct Fauchetem iudicanda esse . Dein Dioscoro . lexandrina primarum θmai a principadeferri euris , praetexta canonum , sperans Legaros hane injuriam minim. Iasinos, arqae adeo discessaros. Hi, quod praefessis sessi Romana non λπιιών, in Comcilio assiciere noItierant. Rogalerunt autem tit epistola Leonii de damnarione Ea vehesis in f nodo releger tum quod erudere conariar Diosciras: o' ρemitas. Vn vi damnasti, est in Chaseedon UTConcilio.
III. Nolae ni Lurui in eo essum Episcoporum admitti. Probatar ex Actis 'si, o noui, ira Leonem Episcopi & Legati Philippo Presbitero & - fynodo expulsum esse testis auri Adfareant tamen tie Legato praeseruntur & eos Iuvenalis Hieia stemistre/ .ct animosi contruci eram viola tori Id iro tumorum subsequitur. Atque sine dubio se . . .... censendo autem sepe primus loquitur Phi- Iara Legati sedis Romana ne ant Dioscorum in Cin
lippus: & in subscriptionibus , Cyrillum & cilio Chalcedonensi posse segere, quia sine ejus auctο-
Arcadium sequitur Iuvenalis Hierosolymi- ris i synodum Epis in pereg/- i Absque cujustanus , qui Projecto & Philippo praetertur. semim non licet Oeeumenicam si nodum celebrare.
- . V Paschasini sententia ex quorundam opinione damnare videtur eo nomine vi cor quod prim tum usurpaverit in ea f3nodo. Explicaatur emen dantur Actorum Chalcedonensium verba, cytis id asserere videntur. Verba ista non habentur in exemplari eius sententia quod Leo misit ad Episcopos Gallicanos.
Aliquando etiam Cyrillum & Philippum excipit Iuvenalis, quem Arcadius de Projectus sequuntur. Quandoque vero Iuvenalis tres Legatos in subscriptione antecedit. Quae perturbatio ab exscriptorum incuria proflu
I. NT V N C agendum de Legatis ad 1 l Ephesinam secundam synodum
perturbatio ab exscriptorum incuria pro
Marinum vvno xit. Summa vero amanuensium oscitantia in
te' na eo mandato consipicitur quod a Concilio Episcopis ad comitatum proficiscentibus injunctum est , quod eo ordine conscriptum missis; quae anno CCCC xo x. jussu Theo- est, ut Plii lippus Presbyter Legatus dicatur do , novemdecim annis post primam, ha- apostolicq sedis, & Arcadio atque Iuvenali bita est Ephesi, Dioscoro Alexandrino prae qui Legati nomine non ornatur in praefera- side. Hus indicendae occasio profecta est etur. Vnile vir eruditus colligebat Philippum damnatione Eutychetis Presbyteri & Ar Presbyterum ideo Arcadio praelatum, Quod chimandritae Constantinopolitani. qui nova a latere Pontificis misitis esset, reliqui duo a haeresi publicata de una in Christo natura , a synodo Romana. Quod tamen repugnat Legatorum subscriptionibus. qui is ex aequo pro Legatis apostolicae sedis de Ecclesiae Romanς gerunt. Sane negari non potest quin Legati quoque a latere ex aequo dici debeant , rejecta distinctione quae viris eruditis tantopere placuit. Quod unico Leonis loco confirmabo, petito ex epistola ad Iulianum
Coensem Episcopum : Per fratres nostros Iulianum Episcopum , O Renarum Presbicrum,
Flaviano & a synodo triginta Episcoporum Constantinopoli liabita propter haeresim iacerdotio& monasteri j administratione deturbatus est. Ea de re statim Eutyches conquestus est apud Leonem Summum Pontificem , antequam relationem rerum gestarum Romam, ut detiit, Flavianus misisset. Sed quia communionem inaudito Flaviano a Romana sede extorquere non potuit, synodum
a Theodosio Ephes cogendam impetravit Ope
24쪽
ope Chrysaphii Eunuchi , qui Principis inge- comes. Nempe suggestum fuit Imperatori,
i .i . m. , .a n Oerga se indulgentissimi abutebatur. Inte- juxta canones Nicaenos , ut primui locus rim Leo gestis episcopalibus adverssis Euty- Romano competit, ita secundum deberi . ... . . U. . , chem a Flaviano millis de nova haeresi cer- Alexandrino Episcopo. A synodo quidemtior factus , senis illius imperitiam aperte Constantinopolitana praelatum Alexandri damnat, exarata in eam rem luculentissima no Constantinopolitanum Episcopum , sed - f. σπι ad Flavianum tractatione potius quam epi- in eo nunc Flaviani esse causam , ut a judi- stola , qua gravissime Incarnationis sacra cum consessu remotus, inter reos se sistere mentum contra Nestorij & Eutychetis pro- teneatur. Quare absente Leone Romano, fanas novitates asserit. Praeterea vero licet primas partes deberi Dioscoro Alexandri Thcodosio se ad Concilium evocanti india no , etiam prae Legatis apostolicae sedis. -- , τω-- etionem necessariam non fuisse Leo script- Quod praejudicio Ephesine synodi prioris: ,..rit, quia non talis quaestio orta erat unde confirmabatur ; ubi Cyrillus potiorem to aut posset aut deberet dubitari , attamen ut Cum prae Romanis Legatis obtinuerat, &aliquatenus statutis Principis pareretur, stu- summa cum auctoritate in ea synodo erat dium suum commodavit, de ad dispositionis versatus. Vnde facile fuit Theoclosio obre imperatoriae estucium, auctoritatem aposto- pere cui perspectum non erat vicem suam
licae sedis adhibuit. Quare Iulianum Episco- Cyrillo Celestinum delegasse, ut dixi supe-pum Puteolanum, Renatum Presbyterum, mus. Admissi in Concilium Legati,quid conata. Hilarum Diaconum delegavit, qui vice si iij caperent dubij, temperamento quodam
sua sancto conventui interessent, & commu- & fidei, quae delarenda non erat, A dignini sententia omnia constituerent : qaibus ta- tati sedis apostolicae prospexerunt. Etenim mcnfecuniam causam satis sui ta gessorum Ferte Dioscoro allidere noluerunt; ut testatur Licti us Eutychis professione patefaιIam, evidem beratus Diaconus Carthaginensis : Ecclesiae term plene quid jejundum esset oinndis. Romanae Diaconi vices habentes Papae Leonis afII Eutyches certus damnationis sibi in sidere non passi sunt, eo quod non fuerit dataρυ- synodo infligendae, tum Flaviani Sc primo- fesso sannia sedi eorum. Insuper etiam quo non rum judicum sententiis. tum apostolicae Q- Iecta fuerat ad Flavianum epistola in Eutycheiis dis auctoritate, cujus sententiam se per om- damnatione a Papa Leone scripta , ct occultata. nia secuturum libello ad Leonem inita spo- fuerat vi ola evus pir supra memoratos Legatos ponderat , ad consuetas artes & versutias ad Vsam synodum direcIa. Sanc nullum pote iubsidiumque Chrysaph ij confugit. Consi. rant occupare locum Romani Legati, doneclium ejus hoc fuit, ut Romanae sedis Lega- literae ad synodum Ephesinam a Leone dire ros, & Flavianum , Husique socios 1 judicio chae, quibus eorum legatio continebatur, re repelleret. quod obtineri aliter non poterat citatae client, & in Acta redacti; . Quare inquam rescripto Principis Itaque Flavianum ipso synodi introitu , post recitatas Principis ... Husque socios, qui secundium canones de ec- literas evocatorias, Hilarus Diaconus po cita a. clesiasticorum judiciorum ordinem inter ju- stulavit ut Leonis literae, quae ad synodum dices in hoc instaurato judicio adesse debe- per Legatos missς crant, relegerentur. Acbant, ad partes reorum redigit, ac silis ali- Dioscorus quidem interlocutus est ut recita qua inter Flavianum & Eutychetem judi - rentur, septiesque juravit sis id omnino procanda esset. Haec quidem aperta vis crat, curaturum; sed promissis non stetit. Qua de quae innocentissimis Episcopis , rescripto re graviter conquesti sunt Orientales Upin Principis per fraudem elicito, inserebatur. copi & Aetius Archidiaconus in Concilio
Sed callidiori via grassatus est ad rejiciendos Chalcedonensi, & judices severis sine expo Romanae sedis Legatos. Primatum synodi stulaverunt cum Dioscoro Sc ceteris Praesi- Dioscoro Alexandrino deferri curat decreto dibus Concilij Iuvenali Hierosolymorum speciali Theodosiij, non autem literis gene- & Thalassio Caesareae Episcopo , eo quod
ratibus, quae eodem exemplo ad Papam & literς illς relectae non essent. Illi vero tergi- ceteros Metropolitas scriptae Concilium in- versationibus eludere conantur interroga dicebant. Iis enim Leo contradixisset, & suae tionem. Dioscorus ait primo & secundbsedis injuriam vindicasset. Quare machinatio interlocutum ut relegerentur. Iuvenalis ve- illa post adventum Legatorum in ipso Con- rb, prolatam eo momento epistolam quan-ciiij exordio ad provocandos Legatos ad- dam Imperatoris quae lectionem illam distu- mota est; sperante veteratore eos aut omni- lerit,neminem vero deinde monuisse ut Leono discessuros , aut Principis animum per nis epistola leseretur. Thalassius se non ejus novas contentiones accensuros Subreptum auctoritatis criste ut solus de lectione illa Principi praetextu canonum. Primatus enim decernere posset. Quae impudentia Diosco-
a Theodosio decernitur Dioscoro secundam ri inter praecipua capita ob quae damnatu Tom. II. C
25쪽
fuit in Concilio Chalcedonensi recensita
III. Qiagre, ut antea dixi, nullum locum occupare poterant Legati de quorum legatione nondum conflasae in synodo. Vnde factum ut neque etiam in consessum Episcoporum admitti voluerint. Quod non solum diserte docuit Liberatus , sed patet etiam evidentissime ex Achis Ephesinae synodi. Cum enim in Concilio Chalcedonensi haec verba recitarentur, Residentibus Dissem Alexandriae , ct Iuli.mo Episcopo agente vices se tenente locum sanctissimi lealtissimi Romanae EGclesiae Leonis , Orientales Episcopi reclamarunt , & mendach Acta redarguerunt. OGctus es, inquiunt, nusius vis nomen Leonis. Quid apertius 3 Expulsum Leonem ἱ synodo tellantur patres, neminemque ejus nomine intersuisse.Tentavit quidem Dioscorus a Iu liano su Tragium exigere. Sed ipse atque Hilarus responderunt ante omnia legendam epistolam Leonis. Tunc Eutyches Legatos sibi suspectos esse protestatus , quod a Flaviano & domo & convivio laute excepti ensent. Enimvero licet pro Legatis non segesserint, ut spectatores adfuerunt, dc omnibus quae in perniciem fidei & canonum acta
crant, animo,e contradixerunt.
I V. Frustra ergo laborant viri docti in Novatorum argutiis refellendis , qui .egatos de injuria sedis apostolicae ob primatum Dioscori conquestos non fuisse, nec Ephesi, nec etiam in Concilio Chalcedonensi, inconsulto asserunt. Non erat enim cur de negata sibi consessus praerogativa conquere rentur, qui legationis suae fidem facere non oluerunt. Intempestiva omnino fuisset de oco disceptatio antequam de personarum conditione constaret. Haec erat praejudicialis quaestio , quam discuti noluit Dioscorus, dilata literarum Leonis lectione. Itaque Legati de hac injuria quae gradum struebat ad secundam quaestionem de ordine consessus & Ephesi & Chalcedone gravibus verbis conquesti sunt. inare in ipso Concilij Chalcedonensis exordio Legati Romani dixe. runt siemandata habere, quibus eis praecipitur ne Dioscorum in synodo considere patiantur. Interrogati autem a judicibus, quod illi crimen impingerent, Lucentius unus ex illis respondit Dioscoro reddendam esse rationem judicii suit quia cum persenam Iudicandi non haberet, praesempsit, ct synodum .imi est facere sine auctoritate sedis apostobcae. quod n- quam factum est, nec fleri licet. H oc ergo flagiti uin admiserat Dioscorus, quod sine sedis apostolicae auctoritate synodum Ephesinam peregit,& in ea judicium exercuit, Eutychem restituendo, & Flavianum ceteros alie Episcopos damnando, ac si legitima fuisset illa synodus, cum tamen juxta veterem Ecclesiae canonem non liceat synodum Oecum cain celebrare absque sententia sedis apostolicae. Rite quidem indicta fuerat haec synodus literis Theodori Imperatoris , evocato quoque Leone Summo Pontifice , ut suae sedis auctoritatem huic synodo adhibe ret. Missorum Legatorum praesentia ut nihil desideraretur ad plenum legitimumque Concilium eelebrandum efficiebat , sed Dioscori impudenti versutia delusi vel potius repudiati sunt. Itaque recte de usurpata cognitione synodali Dioscorum objurgant Legati , eo quod nondum rite constituta synodo & omnibus numeris persecta judicium
in ea synodicum exercuerit, vel potius omnia per tumultum , minas , & caedes peregerit.
V. Adduci solet i quibusdam formula
sententiae Paschasini , qua videtur damnare eo nomine Dioscorum, quod primatum sibi usurpaverit in synodo Ephesina. Quod tamen ad quaestionem istam nullo pacto pertinet. Licet enim ibi dicatur Dioscorus praesi mens sibi trimatum , Eutychem in commu nionem suscepisse, ex Graeco contextu, ubi Dioscorusia, ἀσου dicitur, vox illa primatus significat eum omnia cum imperio, non autem ordine & canonice , sive ακολου-ς,
egisse, suscepto Eutyche in communionem sub ipsa Concili j initia, non expectatis synodi suffragiis. Quare verba illa absunt ab exemplari illius sententiae quod Episcopis
Gallis Leo misit: quae sane non omissi et, si ad contumeliam Romanae sedis ulciscendam aliqua ratione referri potuiment.
I. Miasori rasu ιιa repressu in Concilio Chiati/donensi. Roti iuri. Etit Aeris Flaviam damnatio. ingrata Dori i qui snoduo generalem in Italia eri brari postulat a Theodoso. Negat Theodosius, actamen respondet eurataram se ne fides contalis P be iἱnjuriam pateretur. ει Anaroliam, Flaviani in fida CP. fuerassorem . a Pomifra suscipi contendis: qai ue- sat id firi pos . His edi fide Anatolyconstet. Dein Legatos mittit is Theodosium, qui veram fidem ἁoc rem', si qui coni Actores essent, Conciliam uni mersati intra Italiam ratisrari postularent. Verum a te es m advent vim Theodosias excelsit e vitar eui su e/st Marcianus, a quo suscepti sunt. II. Mare antis fouietitis iaὸ Glebrandis Contario in orienter quo Leonem aeterire hortaturi Episcopi mo cantur iccam ad Conciliam sese, is , quod chati
26쪽
V. Agath. Constantini Imp. petitioni AsDutus est, missi, ait88sis legationistis. Prasa vir ex epistola Constamini ad Geo iam Constantinopolitanum. Di-yiis Aia ista sues maris est in f, solitonibus. Legisti Cοηci I Oeririnfatis mariam Aerant a primo Ioco. VI. Falsum qitar quod qui in existimant . in superiori bas Contariis Episcopas Ue s nisi s. Conrii occi extaris, Presbyteros vers. Episeopi urbis. Pr harur ex si reis lustionum . idi ex subscriptionibus. VII. Soli is se natas adversus I noci in Glebra a. notae, haltiit L gatos Hadriani I. qui ρ
Iebrata est . praefareunt eam summa se Aritare Luaris dis apostolicae. I. ONTu M ELr A. apostolicae sed illa
ta in Ephesino latrocinio, deleta fuit in Concilio Chalcedonenti Oecumenico quarto , unde peti debent sincera testimonia
ad confirmandam Romani Pontificis auctoritatem, quam Dioscorus imminuere tent, verat. Sed ante omnia breviter rei gestae series pandenda est, ut ex facti narratione jus Romanae sedis melilis constitui possit. Lut cliis restitutio, & Flaviani damnatio per vim decreta a Dioscoro excidium vera: fidei probis omnibus esse videbatur , sed praecipue Leoni Pontifici, qui Romana synodo coacta, reserente Hilaro Diacono , quae terrore Rminis Ephesi gesta erant constanter damnavit. Attamen ut omnes offensiones repellerentur aut mitigarentur, nec aliquid ultra
esset vel in fide dubium, vel in charitate divisum, petiit a Theodosio generalem synodum in Italia celebrandam una cum Orientalibus Episcopis. Institit quoque Valentinianus lireris datis urgere Tneodosiuim; quo de fides a majoribus tradita competenti devotione defenderetur , dc dignitas propriae
venerationis B. Apostolo Petro intemerata. conservaretur , quatenas beatissimus Eomanae
civitatis Di pus , cui principarum sacerdo
super omnes antiquitas contulit, tuum haberet ac
facultatem de fide es SacerdotibusJudicare. Oborabat Summus Pontifex de fide restituenda, de de Flaviano redintegrando, qui libel- Tom. II.
Io sedem apostolicam appellaverat. Sed Theodosius noluit judicium repeti, quod de personis latum erat. Id unum autem dissertε professus est Summo Pontifici, se curaturum ne fides Concilij Nicaeni injuriam pateretur, Flavianum fato functum , eique successisse Anatolium in sede Constantinopolitana; cujus ordinationem a Dioscoro Ephesi factam, a Pontifice suscipi contendebat. Resipondet Leo sibi gratam fuisse Concili j Nicaeni com
mendationem , de ordinatione vero Anato-lij nihil in alterutram partem temere sibi reccribendum , donec constet an sinceram fidem Anatolius teneat. se nihil arduum ab eo
vel dubium exigere, sed ut relegat quae a sanctis patribus Incarnationis dominicae fides fuerit custodita. Cyrilli epistolam , & quae inserta lunt gestis Ephesinae synodi I. catholicorum Sacerdotum testimonia perspiciat. Non aspemetur etiam, inquit, meam epistolamr misere, quam pietati porum per omnia conco ad Pa . dare reperiet. Cumque a se hoc quod eidem profuturum sit expeti desiderarique cognoverit, cathoiaticorum sententiis toto corde consentiat s ita ut
ceram communionis dei professonem absilui illi ma subfriptione coram omni clero O unmersa plebe declaret, apostolica sedi ct universis Domi ni acerdotibus atque Erasis publicandam. Vt autem velocior & plenior effectus his curis Praestaretur, Legatos quatuor ad Theodosium misit , Abundium & Asterium Episco pos, Basilium & Senatorem Presbyteros, per quos quae verae fidei forma effet Princeps
agnosceret , ut si in eandem confessionem Constantinopolitanus antistes' consentiret, pax ecclesiastica consequeretur; sin aliqui 1 ML puritate fidei dc patrum auctoritate dimentirent, Concilium universale intra Italiam celebraretur , ut in unum convenientibuS Omnibus his qui ignorantia aut timore prolapsi essent, correctionis remediis consuleretur. Ante adventum Legatorum obiit TheodOsius , cui successit Marcianus, ducta in uxorem Pulcheria Augusta , Theodosj sorore. Legati quos Leo miserat honorifici a Mar. Ciano os ἐκ uis λογισμω suscepti simi. LN p . qua de re certiorem secit Summum Pontiscem , missis uno Presbytero & duobus Diaconis. Legati, quos pro fidei libertate Leo direxerat, quemadmodum ipsis loquitur in epistola ad Martinum Presbyterum, pluri- ε mium laborarunt in fortitudine fidelium roboranda , & in restituendis lapsis, ut infra di
II. Ceterum suscepto imperio, prima fuit Marciani cura ut per celebrandam in Orien te synodum Leone auctore pacem Ecclesiae restauraret. Quud suum desiderium Pontifi- mici per literas Marcianus & Pulcheria signis
27쪽
carunt, eum hortati ut in Orientem accede ret , synodumque celebraret. Evocantur ita
que ad synodum Oecumenicam, literis Principis , Episcopi , quae Nicaeae indicta pri muni, dein Chalcedonem rescripto Marcia ni translata est. Summus Pontifex, qui sibi auctoritatem synodi ex antiquo jure a Maraciano delatam videbat, adestie quidem synodo contra veterem consuetudinem noluit,
sed Legatos auctoritate sua instruchos misit, Pascha sinum de Lucentium Episcopos , &Bonifacium Presbyterum , qui sua vice si- nodo praesiderent. Haec sunt ejus verba in . . epistola ad synodum : Amplectendum est cle mentis uni Principis plenum religione consilium, quo sanctam fraternitatem vesiram ad destruemaeis insidia, Zanti O ad reformandam ecclesiast,
cum pacem voluit convenire , beatissimi Petris soli iure atque honore servato , adeo xt nos quoque is ad hoc citeris invitaret, ut venerabλώ snodo nostram praesentiam praeberemus. quod quidem nec necesseas temporis nec usta conficturipuerat permittere. Tamen in his fratribu, Pascha o O' Lucentio viscopis, Bonifacio ct Bumlio Presbieris, qui ab apostolica sede directi sunt, me θηρῶ vestra fraternitus exi mei praeuire; nec junctim a vobis praesentiam meam confidat, qui nunc in meariis meis adseum, ct jamdudum dei catholici praedicatione non desum. praecipua synodi sollicitudo commissa est Paschasinor . 14. Episcopo, ut patet ex altera epistola ad Mar cianum. Ceteris vero Legatis adjunctus est Iulianus Coensis Episcopus, provinciae Hellesponti, qui immobili pietate erga Flavianum semper steterat adversus Uio orum de Eutychem. Quare cum illo nomine valde commendatus csset Leoni , legationis quoque munus illi injunxit. Legatio ista longEdiffert a prima. Pascha sinus itaque , iisque socij Lucentius Episcopus de Bonifacius Pr λγter, ad definiendam fidem & judicium in synodo de Episcopis agendum missi fuerant, collata quoque praesidendi facultate. Eo jureus fiunt, ut patet ex Actis synodi Chalcedo nensi Basilius tamen admissus non est a patribus, ea scilicet de causa, ut existimo, quod numerosior quam par esset videretur legatio; quae juxta Vespasiani edictum, de morem in synodo Nicaena usurpatum, ad tres Legatos redacta fuit dempto Basilio ; nisi forte ob morbum a sinodo abfuerit. Quod attinet ad Iulianum , ille quidem synodo interfuit cum Legati Romanae sedis apstellatione, sed una cum ceteris non praefuit. Quod prosectum cst ex eo quod in literis ad synodum I Leone datis nulla fieret Iuliani mentio, sed tantum in epistola ad Marcianum. unde potius ad . consilium quam ad plenum 8c integrum legationis consertium adscitus v1debatur.
Deinde numerosior fuisset legatio quam ab Anatolio ferri posset, qui non sine stoma cho intueretur sibi praelatum Episcopum provinciae Hellesponti jam tum sibi subditae. Itaque sola dignitate nominis concessa, Iulianus post aliquot Metropolitas subscripstr. II l. Vnde colligi potest, jus praesidendi
synodo non fui illa Leoni collatum a Marciano , quemadmodum jactant Novatores, sed conservatum. Ita enim rescriptum Marciani Leo interpretatus est in epistola ad syno. dum. Nec injuria, cum Valentinianus Tneodosio rescripserit principatum sacerdotij su per omnes ab antiquitate Epistopo Romano
I V. Quintae synodo nullus interfuit L gatus , quia Vigilius Papa aderat Constanti nopoli, quando Concilium in ea urbe habebatur : quod ipse Constituto suo quam praesentia sua confirmare maluit. Sed in Sexta Synodo, quae habita fuit contra Monothelitas, tria genera legationum apostolicae sedis interfuerunt uorum alij . vicarij Agailaonis Papae dicebantur , alij Legati totius Conciliu apostolicae sedis , alij vero, Legati apostolicae sedis , scilicet Epistopi Thessalo
mcae dc Corinthi. De tertio isto genere dicem I cap. xi M. Hic autem explicanda est distinctio Legatorum qui destinati sunt a sede apostolica ad comprimendam de damnan dam haeresim Monothelitarum, quae vigebat in Oriente, & ad sopiendum dissidium ex ea
Occasione natum inter Romanam Ecclesiam de Constantinopolitanam. Constantinus Po- Onatus curam unitatis suscipiens, literis suis ortatus est Donum Papam ut religiosos dc cruditos aliquot viros mitteret in urbem regiam , auctoritate de libris instructos, qui tractatu habito cum Patriarcha C P. de Macario Antiocheno, veritatem dogmatis controversi indagarent. Sed nota petitione antiquum ordinem immutavit. Etenim cum antea ad synodos Orientis Legati sedis apostolicae mitterentur qui vicem Romani Pontificis gererent, de per consequentiam,COnciiij quoque Romani, in quo eorum legatio decreta erat , Princeps nunc contendit a Pontifice ut dirigat non sol iam suae personae Vicarios, tres numero, vel amplius, si vide
tur , sed etiam seorsim Concili j Romani Legatos, usque ad duodecim Metropolitas de Episcopos, de Abbates quatuor. Petitionis istius novae haec niihi ratio succurrit, qu bd Romana sedes invidia quadam laborabat apud Orientales , ob damnatos in synodo Martini Papae, propter novam haeresim, Patriarchas Orientis. Itaque ut major fides Legatis apostolicae sedis adhiberetur, Constantinus prudenter exegit ut Legati quoque
28쪽
Concilii Oecidentalis veritatem fidei assererent; praesertim clina su nodus apostolicae s dis non ex solis italiae provinciis constaret, sed etiam ex variis Conciliis provinciarum quae sitae erant in regnis ab Imperio alienis, Francorutii scilicet, Britannorum, Gotthorum, & Longobardoriim. V. Agatho Papa, Doni succeor, pacis cecies allicae studiosus, Legatos misit, cum distinctione, nempe Theodorum & Georgium Presbyteros, δe Ioannem Diaconum, qui suam vicem implerent; de Ioannem Por- . tuensem, alterum loannem Regij,&Abundantium Tempsanae civitatis , Episcopos, vice totius Concili j occidentalis, cum aliquot Clericis & monachis, ut docet Constantinus
in epistola ad Georgium Constantinopolitanum. Haec distinetio observata est: in subscriptionibus Concilij: ubi primo loco subscribunt Theodorus ec Georgius Presbyteri Ecclesiae Romanae, & Ioannes Diaconus, locum tenentes Agallionis Papae; deinde, secundo loco, Georgius Episcopus Constantinopolis novae Romae , tertio vero loco Petrus Presbyter , Vicarius τι - imis sedis Alexandri iana: i quarto Theophanes Episcopus Antio chiae , quinto Georgius Presbyter , locum tenens Theodori Presbyteri de Vica rhapostoli eae sedis Hierosolymorum , interjectis dein tribus Episcopis Thessalonicς, Cypri, ta Ravennς . nono demum loco ii ibi cribu
Ioannes Portu ensis Episcopus, Legatus totius Concilν vi soli se dis Romae, undecimo Basi lius Gortynae Episcopus, qui eodem se titulo Legati Concilia ornat s quem Abundantiusta Ioannes Legati sequuntur. Itaque Legatis qui vices Agallionis gerebant ad ternarium numerum redactis , dempto Constantino Subdiacono . primus honor delatus est. LGgati vero Concilii oecidentalis, non sollim post Patriarchas, Led etiam post aliquot Metropolitas locum suum obtinuerunt.
V I. Quare non est 'qod viri docti sibi
persuadeant in superiori us Conciliis Epis copos 1 Celestino ta Leone millos vices gessi se Concili j occidentalis, Presbyteros vero Romanae Ecclesiae personam Pontificum repraesentasse Etenim de legationis literς, Ω subscriptiones Legatorum, se Romanae Ecclesiae A sedis apostolicae Legatos, non autem Concili j , profitemium , hanc opinionem refellunt. Hoc quoque argumentum id demonstrat, nempe Episcopos illos primum occupalle locum in Conciliis: quod Patriatachae non aeque tillissent, nisi Pontificis legatio illis imposita esset; quae decreta quidem erat in Concilio Romano , sed omnis ejus dignitas & agendi auctoritas i Romana sedependebat.
VII. Septima synodus coacta est anno
Dcc Lxxxvii. adversus imaginum hostes studio Constantini & Irenes ejus matris, qui literis suis Hadrianum I. ad ejus celebra iationem invitarunt, enix E rogantes ut de more Legatos apostolicos mitteret. Delegavit
ille Petrum Archipresb)terum Ecclesiae sancti Petri, & Petrum Abbatem S. Sabae , qui
ejus nomine Concilio praefuerunt, primumque locum obtinuerunt , Tarasius vero Coniariantinopolitanus secundum , ut patet ex omnibus Actionibus Concilii. VIII. Octavae sinodo , quae adversus Photium Patriarcham CP. & ejus socios congregata est,summa cum auctoritate praesederunt Donatus & Stephanus Episcopi, &Natinus Diaconus, Vicarii , Legati, Missi. Apocrisiarii, seu locum tenentes Hadriani
Il. Papae. Totidem namque nominibus ab Anastasio variis in locis efferuntur.
I. I silan m ntine quis se Hidfectus primatus seu praesidentia Let roram f. v brio in Concilii Oeenmemris, o quisnam in ii, Sammi pomife s --nbritas. Vi Conciliam I himi cerebretur. nec a ι' Summi Ponti eis pia sntia, tier rar habitio. Quaenam fierit 6tis auctoritas in concilia jam constrituro. II. Si summa fuerit, peril tibi mi su ragiorum. Concessa liberias ista, aqualitatem in Acere videtur imrer poni cem Romanam ct rateros Episcopos. Iraque aut liberias sti fragiartim aut Romaesi Episcopi dignitas periciis itin aviarendam lique qua circa materiam hane se riι EMIUM p aeis i iustis iris seculis. σι hactentis insensatum nostris intentis. poni sex Romantis in hac parte arebatur jara easdam imperatorio ; ac tamen libertas s fragiorum remanebas. III. De jure Hlationis . OVm fis quanta esset, ostendituν leae Polybi. . ct Taelio. Ius illis a consuliabus au Imperatores transiis. Probatur ex Dione. A plicitum sas sequentis is Imperatoristis , ut paret eAIalia Capitolino Fl. mpius. Hassticinario quorun iam δε ethar. qui is, illaci male inrerpretari sunt. I V. principes in X natu consalarim potestatem sede causa exere bane Ajiamen apb sep tim p imo cel uia timo lora rensendi Ini res abant. Proba vir ex Taeiato. Vnde patet falli eos qui rigam sententiam a F, .ncipibus in Senata dictum. pHκυρι Isententiam Senatasiariorem mitigare poterat. De prarogativa sufragi . ex Tertulliano. V. si via pacto fer/t ista νὸlisis a principibus. Se tusconsulta quininae seqviebantae , auctore Princia e feri die tantari Oriso holus Leutionis, ex L υἰo. Se natas jus facere poteris , ex Vlpiano , o Gratiano Imperatore. utilia Theo oso placi vim. S/narus octo ritis prorsus imminata stis Iastiniano. Quomodo inre luencia siti a Gnitis auctoris i. Et an surima priκ-mptim aumritati inciret.
29쪽
I. π π Ic sese prodit illustris quaestio, quam si raetermisero , dii sicultatem reiugere, ec dignitati sedis apostolici; in videre , aut ejus odium reformidare videbor, prout disceptationis eventus tulerit. Proba vimus huc usque luculentissimis testimoniis Legatos sedis apostoliciet Sinodis Oecume nicis praesedisse , de Marcianum literis suis synodum Leone auctore celebrandam indi xisse. Sed nondum explicuimus quis esset cffectus illius primatus, seu mavis praesidenti οῦ, uaenam esset Summi Pontificis auctoritas inlis Conciliis. Non me latet tria hujus primatus privilegia vulgo observari. Vnum est, consessus praerogativa, alterum, jus rogandet sententiς , tertium , idque maximi mo menti , necessitas praesentiet Ponti scis , vel ejus rati habitio, ut synodus legitime & canonice haberi possit, quemadmodum supra monuimus. Sed indagandum restat quaenam fuerit Pontificis auctoritas in Concilio jam
potestatem illi tribuamus, perit libertas si is Dasiorum , quam tantoperc commendant Celestinus & Leo. At vero concessa suffragiorum libertate, aequalitas quaedam hac in parte induci videtur inter Romanum Pontificem & ceteros Episcopos. quod multum de summa ejus dignitate detrahit. Itaque aut unius libertas aut dignitas alterius periclitan tur; quemadmodum in disputatione de ali
xiliis gratiae, vel hinc arbitrij humani liber ras laedi , vel illinc grati et vis & essicacia minui rerum istarum inexpertis videtur. Non quaero quid utrinque doceant Theologi ra tionibus e sacra scriptura petitis, clim de au .ctoritate Concili j & Pap et anxii: & scrupulose disputant. Id tantum mihi rimandum propono, quaenam esset universalis Ecclesi praxis in Concilio Ephes no & Chalcedonens, quis tunc Summorum Pontificum & universet Ecclesς sensus in usu auctoritatis illius quae in apostolica sede vigebat. Arduum opus atque invidiosium aggredior, quod nondum quisquam , ut existitia', in se recepit, quo tamen defungi aliter nec possiim nec debeo , quam recitatis testimoniis unde regulae colligi possint quae torum negotium cxtra disputationis taleam evidentissime ponant. Quod ita temperabitur, ut quodam iure imperatorio usum hac in parte Summum Pontificem ostendam , & synodum plena atque integra suffragiorum libertate.
servandum est ex instituto Augusti omnia magistratuum Romanorum jura in Princi rem translata fuisse, & inter cetera , jus relationis: in quo non minima pars constularis potestatis olim posita erat, quemadmodum observavit Polybius: De iis, inquit, quae δε- liberanda incumbunt, referum Consules, FH-que universam decretorum Senatus rationem embernant. Saepe tamen factum ut absentibus vel praevaricantibus aut inussantibus Consia
libus referrent aliqui E principibus amplissimi ordinis, puta Consules designati, vel aliquis Praetorum aut Tribunorum. Tanti vero momenti jus illud erat, ut Senatusconsultum fieri non posset sine relatione , qua nego - . tium de quo Senatus consulendus erat , IConsule exponebatur. Hus necessitatis illu stre habetur exemplum apud Tacitum , qui refert Thraseae sententiam in senatu dictam, deinde haec verba subjungit: Magno assensu
celebrata tententia. Non tamen SenatusconseLtum perfici tuis, abnuentibus Coss. ea de re rela tum. Et si enim liceret patribus, quoties;us dicenda sentcntia accepissent. qua viarent expromere , relationemque in ea postulare, ut notat idem auctor , attamen a Consulum arbitrio pendebat an referrent ea de re ad Senatum,
cumque consulerent. Hoc quidem jus sublata Reipublicae libertate Consillibus ademptum non est, sed pars quoque fulcimperatoriae potestatis, id principibus paulatim sibi vindicantibus. Exemplum est ab Augusto, ut dixi , in cujus honorem decretum refert Diout assumpta in perpetuum Tribunitia potestate , liceret ei. quoque Senatu , unam de quacunque re vellet relationem facere, etsi Consul non esset. Postea ampliato honore Principum , inventa sunt ad similitudinem decreti hujus jura secundae, tertiae, quartae, quintae relationis , ut patet e variis Capitolini de Vopisci locis , hoc est , ut quoque Senatu possent de duabus , tribus , quatuor, quinque rebus, quas vellent cunque, etiam non Consules, facere relationem. Augusto unius tantum negotij relatio unoquoque Senatu permissa fuerat: sequentibit, Imperato. ribus quarta vel quinta concessa, eodem Se .
natusconsulto quo illis imperium confirmabatur. Quare falluntur viri docti, qui jura quartae vel quintae relationis sic accipiunt, ut de negotio eodem Principibus liberum fue rit quarto vel quinto referre. Certum quidem est ea teste qua imperium Vespasiano
delatum est sic constitutum . Vt ei Senarum halere , relationem facere. reminere, Senatus
consultum perrelationem discussFon mque facere licear. Sed remittere relationem non significat quod eruditi viri contendunt, scilicet in terrupta deliberatione ad primam relationem facta, consul lationem disserre ad iteratam relationem. Ea verba id tantum volutar,
ut Principi liceat vel referre statim , vel relationem remittere , id est, in aliud tempus
30쪽
di Terre, aut omnino supprimere. Non solum autem jus illud referendi verbo χρηματί-- A, Graeci explicare solent, sied etiam alia locutione quae aliquoties extat apud Dionem, γνώμta cis βουλlio ει ,πέρων, id est, sententιam
I U. Ceterum ita se gerebant Principes in
Senatu , ut consularem potestatem cum novae aucraritatis incremento exercerent. Comsules namque relatione facta rogabant sententias, auspicantes ab eo qui princeps Senatus vel Senator primae sentcntiae dicebatur, numerabant Senatum, dividi sententias , si opus esset dubebant, & decretum pronuntiabant. Imperatores vero post relationem censebant , eo quo vellent ordine, scilicet primo vel ultimo loco, ut colligere licet existis Pisonis verbis ad Tiberium. aeuo loco cenis flebis, Caesari Si primus , habebo quod sequar. Si post omnes, vereor ne imprudens distentiam. Quod si uiri doctissimi expendissent, non negas lent sententiam a Principibus in Senatu
ciciam. Ia quidem locum habuit in Consuli
bus , qui sententiam non rogabantur, nisi referente Caesare , ut monuit Tacitus. Sed Princeps vel primus vel post omnes censebat, ita tamen ut formula: omnino adstrictus
non esset , sententiamque Senatus duriorem
posset mitigare. ut accidit in cognitione Pisonis de Germanici nece accusati . Quando autem primo loco censebat, ejus sententia maximi momenti habebatur , quae 1 Tertulliano dicta est prerogativa sus in . V. Relatio illa cum praerogativa suffragij, frequentissime per orationem fiebat; quam per Quaestores suos , qui Candidati dicti,
Principes in Senatu ex scripto recitabant; ut notum est E Tacito , Symmacho, & alus. Senatusconsulta quae orationes illas shque bantur , auctore Principe dicebantur fieri. Qu9d, praeter varios Taciti locos, egregie probatur ex Vlpiano, qui ait de Antonino Aug. loquens: Oratione in Senatu habita, auctor fuit Senatui censendi ut aliquid laxaret ex juris rigore, circa donationes inter virum & uxorem. Locutio illa tracta est ex usu veteris Rei p. quo inductum, teste Livio, ut priusquam populus suffragia iniret, in incertum comitiorum eventum paues auctores fierent. Cum autem Senatus de rebus omnibus vice populi consuli coepisset, Principes Senatusconsultorum auctores fieri voluerunt. Quod eam vim in se habebat, ut oratio Principis in Senatu recitata, seu mavis, relatio cuia Praerogativa suffragij, non sollim cum unaquaque gravissimorum Senatorum sententia comparanda esset, sed etiam decisonis auctoritatem indueret , si consensus Senatus accederet. Inde fit ut frequenter in jure ali-
quid oratione Principis constitutum dicatur, quod alibi Senatusconsulto tribuitur ad orationem illam facto. Scilicet oratio continet in se auctoritatem quandam non sollim censendi, sed etiam definiendi , dummodo consensu & sesagiis Senatus juvetur: quemadmodum etiam vice versa Decreto Senatus res propositae summa auctoritate definiuntur. Ea vigebat in Senatu auctoritas, tempore Vlpiam , qui testatur non ambigendum quin Senatus jus facere possit. Gratianus i , i . d. in . quoque Imperator scripsit anno CCCL xxxiv. i. un. c. de Senatusconsultum perpetuam per sie obtine ' ' re firmitatem. Theodosius autem , permista
Principis & Senatus potestate, praescripsit leges generales 1 proceribus Palatii & et Se-
praeferenitatis auctoriIate metur, inquit ille. Tandem summa Principis potestas Senatus auctoritatem absorbuit Dab Iustiniano. Unde non insulse Leo Philosophus Novella sua No. -- ν. constitutione legem Digestorum abrogavi quae condendi juris facultatem Senatui tribuebat. Quae vero de Senatus auctoritate dicta sunt, non adimebant Principibus auctoritatem edendarum constitutionum vel negotiorum terminandorum sine ullo consultu
Senatus, cum populus in eos suam potestatem contulisset , sed docent Senatum, quando consulebatur, summo jure usum in decera
VI. Observandum verb est relationem Principis longe disserre a relationibus quae fiebant ad Principem. Hae namque a magistratibus mittebantur ad Imperatorem , ut res dubias arbitrio suo temperaret i quae locum quoque habent in Episcopis provincialibus , qui Romanam sedem consulunt , de quibus actum est libro primo. Relatio vero P rincipis habetur in Senatu, ut auctare Principe de re proposta decerna r.
I. in redienda est disceptario pontificia pate Zaliis
iis Concilio Chalcedonensi. Agensium tamen mihi de iseex ς auctoritate qua Summus Pontifex usus est ante Coneui congregationem. Legati Leonis I. Constantinopolimmis, ut epistolam ejus ad Flavianum proponerent fu feribendam Anatolio C P. ct ceteris Orientis Episcopis. Subserinis Anatolius. post haec egerit Leo, ostenditur ex eius epistola a Anatolium. Uuid de iis pro ditur ex eius epistola ad Anasolium. Quid de iis pronuntiarat qui superiorem locum in synodo Ephesina Inbi vindieaοι m. Quanta fuerit ejus auctoritas , σquid essecerit. II. Haeresis emergens, primum in provincia da-nabatur in qua nata eratis ed poena extra provinciam non ured ibatur. Leo haresim in Oriente natam dam