장음표시 사용
31쪽
nat ubique. Auctoritas epistola Leonis. Par Zodmi factu.
mina ad altare non recitentur,nec sanctorum nominibus sine discretione misceantur . cum II I. Temperamentum tamen huic AE ct strit in damnata- impi ratem non desierentes, Vsissiua hibisuis a Leone ,prudent imi . Nς ς , t si P - emnent, monvenit aut percella
cδω: Roniana fasia non ad ingit inde epistola de iis qui superiorem locum in Afrisio frit a Pontis Chrstianos, nisi acredat universalu Ecclesia onsensus. synodo Ephesima vindicarunt , sit resipisce Q. M probatur auctoritate Quinta Synodi. rent, eorum satisfactionem maturioribus apo-I V. Summus Pontifex rerum in Cos liis se stolicae sidis consiliis resemat, ut examinatis omnio sanetendarum auctor esse aec et ni , perpensis , de usis eorum actionibus
Dua igitur auctoritates in onodo, una, Leonisi altera, que dissicultatum quae In hoc negotio emer isnodi. Ex his duabus irretractabitu rerum preposita- gere possent sollicitudinem ad se trahit. 2 m definitio consequebatur. Quare certum est & indubitatum apostolicae I V. Comparatio relasionis imperatoria ct pontifriae. sedis auctoritate assertaini fuisse fidei verita- .' Maphni eam definitiones in synodis examin εμη - , tem adverssi, perfidiam Eutychis , synodi constaret an scriptum canφν b- ωπ I E phesiinae latroc inium castigatum Episeopos
mam ct moimam habet pro veritat. sementiam, .ae epistolam pro sincera fidei definitione Facunde. susceptam. VI. Explicatur ius ιρώιὰ Diasiora quaestum est in II. Non me latet olim in provinciis erum. Desori Ephes O. ob inima, et Maalam rescripta pens haereticum virus, synodorum provincia-Th odosii. Ea auctoritas in eo vero r, Mi I 'μμ liiiiii decretis expulsum , haeresi atque haereticis damnatis. Sed haereticis tantii in in prorum quod probatur ex ipsius Diosori verbis iis Coiseia vincia degentibus poena a synodis indiceba Iis Chaleedonensi prolaris. tur. At vero Leo I. haeresim in Oriente na
tam , & haereticos non solium in Occidente
I. T T Is positis, aggredienda est discep- sed etiam in Oriente damnat, ejusque solatatio pontificiae potestatis in Syno- epistola vim sententiae δc definitionis cano do Oecumenica Chalcedonens. Acta fidem nicae obtinet , synodum quae faverat haeresi faciunt corum quae ibi in utramque partem rescindit, & perturbationis auctores suo ju- gesta sunt. Ac deinde ad stnodum Ephesi- dicio reservat. Sic olim Pelagianis a ZOZimo ,- . . nam regrediemur. Sed antequam huic dis- damnatis, eorum haeresis per totum orbem VT,A- ..'cussioni incumbam , necesse cil paucis dicere proscripta est , ut disertd scribunt Augusti i de auctoritate qua Summus Pontifex usus est nus & Prosper. ante Concilij congrcgationem. Non solum III. Enimvero summae huic auctoritaticiam synodum Ephesinam secundam resci- temperamentum quoddam adhibuit ipsedit, sed a communione quoque sita ejus syno- Leo; nempe, ut si rebus a se definitis aliquidi participes removit, Legatosque sitos misit Episcopi non assentirentur, tota negotij di DConstantinopolim, qui Anatolio urbis regi ς ceptatio ad generale Concilium referretur. Episcopo ceteri sique Orientis Episcopis sub- Nec immerith , clim optimE sciret universi scribendam praeberent epistolam de incarna- lis Ecclesiae fidem nullibi apertius explicari, tione a se editam. Subscripsit Anatolius; re- vel splendiditis eminere, aut securius praedi- tulitque ipse Leoni, una cum Legalii, plu- Cari, quam in compendio universalis Eccleres in Oriente Episcopos communionis Ro- siae, quae Conciliis generalibus repraestenta-manae cupidos dolere quod adversum terro- tur; ubi Spiritus sancti presentiam testatur n- ἡ res Dioscori non tenuissent constantiam. gregatio Sacerdotum, quemadmodum loquitur Qua de re plena auctoritate Leo decernit Celestinus. Quare licet nullo pacto Summus, quid agendum esset: Cum Legasis nostris, quos Pontifex Leo de doctrina fidei dubitares, .uis lata=... misimul participata tecum sellicitudine volumus quam elistola sua luculenter exposuerat; at- disponat tir quatenus hi qui plenis satisfactioni- tamen synodi necessitatem agnovit, si aliatus male gesta condemnant , O accusare magis se quot Episcopi suae definitioni refragarentur. eligunt quam tueri .pacis O communionis nostrae Etenim formam fidei per Legatos suos ad
irate taetemur; ita ut digno trius anathemate, Theydosium mittens , ait: Sin vero aliqui a ia. o. ii. qua contra aedem catholicam ut recepta , dam- paritate nostrae fidei atque patrum auctoritate disnentur. Quod autem attinet ad Dioscorum sentiant, Concilium universale intra Italiam, μ& Iuvenalem perturbationis auctores, Ana- cur synodus que ob hanc causam Romae conveneristolio praescribit ut ca custodiat quae Legati m cum petit, clementia veBra concedas s ut in facienda esse dixcrint , nempe ut eorum no- unum convenientibus omnibus his qui aut ignorantia
32쪽
8 Imperi j Lib. V.Cap. VIII. 23
Mia aut errore ρrolapsi sunt, correctionis reme- sint, sicut sanctitas tua fecundum ecclesiasticas diis consulatur. Et aliis literis Pulcheriam ro- regulas dii iniverit, sa dispositione declarent. gat ut si qui a confessione fidei dissentiam, Quae paraphrastice concepit Marcianus, inquam ipse explicuerat, synodum cogi pro- unum verbum contraxit Pulcheria Augusta, cureti A qua id est, fidei confessione in s fori eadem de re loquens in epistola ad Leonem,
stan ab aliquibas discrepatur, universate Concia nempe, ut eo auctore decernant Episcopi ilium Sacerdotum haberi intra Daliam clementia Facto Concilio, G de catholica confessione, o dea, F. . v Inu annuente Iubeatur , quo remora arae fal- his Di pis qui ante hoc segregati sunt , sitis μ' tendi , tandem pateat quid altiore tractatu aut fides 9 Chrisiana pietas exigit, re auctore δε- coerceri debeat, aut sanari. Noverat pruden- cernant. Itaque quemadmodum in Senatu ntissimus ille Pontifex definiendi auctoritate, consultis olim, sic in Synodi Chalcedonensis qua vigebat, Episcopos populumque Chri- decretis duae auctoritates in unam senten-stianum non adstringi tanquam indubitata tiam confluebant. Altera Leonis . qui non
fidei regula nisi accederet per provincialium solum censebat, sed etiam referebat ad sy- Episcoporum subscriptiones universalis Ec- nodum cum praerogativa suffragij alteraclesiae consensus, vel recusantibus plerisque synodi, quae suis quoque sussragiis orationem unius confessionis concordiam, Synodi O seu epistolam Leonis confirmabat, ita ut ex cumenicet publica professio Pontificis defini- hac consensione irretractabilis rerum propo tionem amplecteretur. Verissime enim ob- sitarum definitio consequeretila. servatum est a Quinta Synodo, quae factum V. Quemadmodum autem relationis im-Vigilii non probat, quod praesente Oecu - peratoriae haec erat necessaria & velut innatamenica Synodo. seorsim ab illa Constitutum conditio, ut rectae rationis praescriptum se- suum de rebus propositis a Iustiniano edere queretur , atque utilitati publicae consule volebat in Apostolos docuisse in rebus fidei ret, vel sane non incommodaret, s qua de re
communem tractatum esse neces Larium. Li- libera erant Senatorum suffragia j ita quo-cet enim, inquiunt illi in definitione fidei, δε-- que relationis pontificiae partes crant ut in ' eri Spiritus gratia se circa singulos Apostolos tide& pace Ecclesiarum constituenda , a sa-
abundaret, ut non indigerent alieno consilio Mea cris scripturis, a canonibus, dc a traditione quae alenda erant , non tamen alitervoluerunt de majorum nullo pacto discederetur. Quare
eo quod movebatur, si oporteret gentes circumcidi, illud anxie a synodo disquirebatur, an Pon- definire, pri quam communiter congregati, di- tificum epistola cum scripturis & canonibus vinarum Acripturarum testimoniis unus usque congrueret, ut ita demum auctoritate illius
sua dicta consimarunt. Vnde communiter de eo omnes tenerentur, atque duobus veluti vin
sententiam protulerunt, ad gentes scribentes: VL culis in fide confirmati essent, definitione symes Spiritui sancto se nobis cis. Pontificis, & declaratione synodi. Hic est IV. Sane quamam futura sit Summi Pon- Marciani sensius, cum scripsit illa quae L Leo-tificis potestas in Concilio Oecumenico, fa- ne secundinia ecclesiasticos canones defini cile animadverti potest. Nempe rerum se- relatur, a synodo declaratum iri. Sane cumrendarum & sanciendarum auctor esse de- semel traditae fides haerendum sit, ut docet bet , quemadmodum Senatusconsulta olim Iudas Apostolus, hinc sequitur eam esse fidei
in Imperio fiebant auctore Principe. Vnde Christianae rationem , ut vetera cruantur, Marcianus Augustus de proposito suo co- non autem nova condantur;quemadmodum' gendae synodi ad Leonem ita scribit, ut eo rectὰ monuit Vincentius Lirinensis. Quare auctore illam celebrare velit, id est, eodem Summus Ponti sex de Syaodi Oecumenicae jure quo Principes Senatui auctores fiebant in id totis viribus incumbunt, ut vetustatem aliquid censendi. Si cui autem sublesta&Di- fidei adversus haeres on novitates decretis vola videatur haec interpretatio, nolim mihi suis post consultationes accuratas constanter succenseat, sed ipsi Marciano , qui planis & vindicent. In asserenda autem veritate, Ro- disertis verbis sic Pontificis auctoritatem exa manae siedis antistes primam & maximam ac- pressit, ut Leoni definiendi secundum cano. cepit potestatem, & pro veritate plus ceteris nesjus tribuat, & synodo sua quoque consti- consacerdotibus potest; ut loquar cum Fa-
, ., ψ. ii .i ' rimone declarandi. Si vero hoc onerosem eis ut cundo Hermianensi. Duris.e. ι . . n. . . -- tu ad has partes ahenias , hoc ipsem nobis pro VI. Ut autem liquidius constet in quo
priis literis tua socriias marisisset: quatenus in versaretur prima illa praesidum potestas in omnem Orientem, se in il Thraciam, se Abia Synodis Oecumenicis, praeter illam quam Ericum, sacrae nostrae litera dirigantur, ut ad quen- Marciani literis protulimus interpretatiodam di itum locum, ubi nobis placuerit, omnes nem, adjungenda quoque est Dioscori Ale-
sanctis mi Episivi debeant contenire , o qui xandrini explicatio in Concilio Chalcedo Christianorum religioκi atque Otholicae fidei proa nensi, ubi ab eo,tanquam a Synodi Ephesin Tom. II. D
33쪽
secundae praeside , ratio exigebatur eorum gruos. Synodi de ea receptione duretum confirmat eouae Der eram decreta erari r . iis Q. Marcianas. I V Hineam colligantar. primam: omnes Episcopos vimia Leonii subscripsisse. quod rivis Actor u rimonstrat. AI sertim i mras synodo visum, si ιιι
Ι, II 'HAE hujus & maximae auctorita. tis periculum faciamus in Actis Sy
quae perperam decreta erant; ideoque illius valde intererat ut eam Potentiam, quantum, i--,s,ia fieri posset, Oratione sua labefactaret. Col lata illi fuerat rescripto Theodos' Mosesi primatus & auctoritas Synodi Ephesinae , ad-3unctis tamen duobus collegis, Iuvenali A rchiepiscopo Hierosolymorum, & Thalassio Arcniepiscopo Caecareae Cappadociae. Agnoscit ergo Dioscorus non soli sibi judicium commissum fuisse, sed suis quoque collegis in Iuvenali & Thalassio. se quidem una cum il- nossi Chalcedonensis. Agebatur de opinione lis judicavissse, & definivisse; attamen syno- Eutychis, an fidei contraria esset. Ea de re dum quoque universam consensisse. Itaque quid sentiendum foret, Leo summa auctoria judici j auctoritatem sibi assumit, nempe ob late perscripsit epistola ad Flavianum Con jus relationis cum praerogativa suffragi' : sed stantinopolitanum data : quae recitata cum necessitatem consensus synodi admittit . ut non esset in Concilio Epite sino, per fraudem inde plena definitio consurgat. Haec sunt Dioscori Alexandrini, honoris illi periculum verba Dioscori: Co erit vestra clementia quia creavit in Concilio Chalcedonensi. Huic er non mihi soli sacratissimus noster Imperatur com go synodo pro scandalis evellendis coactae misit quietum . suo beatismo Iuvenali, ct per Legatos tuos Leo quidem praesedit, prae- - rissimo EpiscopoThalassio, auctoritatem no terea vero literis suis ad synodum datis', siuDae devit. Nos re IIudicavimus qui judicatasM. fragij sui praerogativa snceram fidem consti Consensit nobis es universa L odin. Guare in ruit, perfidiam Eutychis a se damnatam in me βolum Issa extenduntur, quando auctoritas priore ad Flavianum epistola significavit, re mecutionibus data ei Oiudicatis a nobis conserar stituendos Episcopos decrevit , qui pulsi sis ut dixi in unitares synodas , ct confessa es erant a sedibus suis eo quod haeresim non re 'quis vocibus , o subscriasis, O relatum est cepissent , ceteris, si errorem relinquerent, istas Imperatori diva memoria Theodosio, se honorem conse andum. Vnde fratres carisia iis sermavit omnia quae judicata seunt a sancta se m , inquit, rejecta penitus audacia disputandi i emali synodo , generali te Quare pro- rasiam divinitus inspiratam, vana erran miscue ista accipiuntur primatum synodi ge Dum in desitas conquiescar s nec liceat defindirere, auctoritatem sive oωirer us obtinere , & quia non liceat cressi ; cum secundum evan melios
curitates , secundum propheticas voces, aposto
licamque doctrinam pleni Ae ct lucidissi pre
liseras quas ad beatae memoriae Flavianum Oscopam mi mus fuerit declaratum quae sit de Macrumento incarnationis Domini nostri Iesu Christi
definitionem Leonu. Recitatur epistola eius ad Flavia- in exilia deportatos, atque in locum operitumnum quam synodus recepit tan'uam eontinentem ve- alios substitutos , vulneribus Hs primitus adhi-
cunque apud onodos proferuntur, ab iis noti simpliei 'u ρ r debeat; sed illis qui pro delatona ιer, sed cum inquisitione an rebiari. Formulam fidei verunt , cum omni privilegis oporteat ius pro- pro ui Iudices postulanti prium resormari. ν
34쪽
Leonis ad Flavianum. Post lectionem, confestim omnes Episcopi clamaverunt hanc ecse Apostolorum de patrum fidem, se omnes ita credere , Petrum per Leonem locutum, Dioscorumque Ephesi hanc epistolam sue- pressisse ne legeretur. Attamen de sensu trium locorum ejus epistolae dubitantibus Episcopis Illyricianis& Palaestinis, interpretatio adhibita ab Aetio Archidiacono Constantinopolitano & a Theodoreto,quae Leoni cum Cyrillo convenire docebat, commotam dubietatem ab eorum animis statim eximere non potuit, licet reliqua synodu s profiteretur nihil dubij superesse. Quare Iudices interlocuti sunt ut intra dies quinque qui du.bitabant Episcopi penes Anatolium Con
stantinopolitanum convenirent, ut a ceteris
qui jam Leonis epistolae subscripserant doce rentur. Actione quarta, interrogantibus Iudicibus quaenam esset synodi de fide sententia, respondit Pascha sinus synodum cam fi dem ampleehi quae a Concilio Nicaeno, Constantinopolitano , & Ephesino exposita est, quamque Leo sua epistola declaravit. Ite rum Iudices interlocuti sunt, a singulis Epis.copis declarandum an haec epistola contentiret cum Symbolis Nicaeno de Constantinoia politano. Ac statim quidem profesitis est Anatolius Constantinopolitanus eam con
nare cum expositione fidei tribus Conciliis prioribus edita, atque adeo ante synodum se illi subscripsisse. Sed Paschasinus aegre videi tur hanc interlocutionem tulisse. Retulit enim manifestum esse , nec dubitari posse, quin epistola Leonis cum superioribus Sym. bolis concordaret. Quod omnes Episcopi suffragiis quoque suis testati sunt, seque illi epistoria subscriptiones suas apposuisse. Illyriciani vero & Palaestini, qui dubitationem Actione secunda injecerant , proselsi simiambiguitatem omnem, quae ex linguae Latinae vocibus proficisci videbatur, sibi a Lega. ris ademptam, ideoque se quoque epistolae subscripsisse. Unde recte Quinta Synodus ex ista Achione collegit, quaecunque apud synodos proseruntur, ab iis non simpliciter sed cum inqui Dione approbari , nempe si congruant cum expositione & doctrina patrum. Ceterum occasione monachorum qui factionem Eutychis tuebantur, Iudices interia
locuti sunt a synodo formulam fidei dandam,
III. Formula vero iis verbis concepta est quae Leonis auctoritati aliquo pacto adversam videbantur, & ambiguitate quadam officere veritati. Ea itaque relecta Actione quinta, etsi ab omnibus Episcopis filmmo applausu excepta suerit, Romani Legati &aliquot orientales repudiarunt. Hi etenim
cum animadvertissent aliquot verba cpistolae Leonis a formulae concinnatoribus dissi mulata fuisse, in has voces eruperunt: Si non consimiunt epistolae apostolici cor beatissimi viri Papa Leonis, iubete nobis refripta dura uir eratamur, O ibi nodus celebretur. Discordiam istam. componere Iudices tentarunt, postulantes 1 synodo ut aliquot Episcopi e singulis Dioecesibus una cum Legatis&Anatolio coram magistratibus istis in oratorio de fidetractarent. Sed reclamarunt Episcopi, nihil addendum definitioni pertinacissime contendentes , professi quidem se Leonis epistolam suscipere nolle tamen inserere formulae quaecunque epistola illa continebantur. Contentio accensa erat ob verba epistolae , quibus Leo aiebat salvam utriusque naturae proprietatem in unam coluisse personam , scilicet ά γγ πις, , Q αῖ-ρε-ς. Negotio ad Imperatorem relato, praecepit ille ut Epiccopi selecti hac de re disceptarent secundum interlocutionem Iudicum , aut quisque per suum Metropolitana fidem sine ulla ambiguitate exponeret, vel synodum scirent in Occidentalibus partibus celebrandam. Necdum
sopita erat concertatio, cum Iudices Episcopos interrogarunt an Dioscorum sequereniatur, an vero Leonem. His vero respondentibus se Leoni adhaerere Iudices dixerunt addendum ergo definitioni duas esse naturas inconfusc, inconvertibiliter, & inseparabiliter secundum judicium Leonis. Statim vero collatione facta cum delectis Episcopis, se mula fidei omnium votis ita concepta est, ut diserte Leonis epistola recepta sit tanquam Petri confessioni congruens 5c omnia dubia juxta praescriptum illius epistolae explicata sunt. Quae iterum confirmata sunt Actione sexta, praesente Marciano Principe: qui patribus interrogatis an ex omnium sententia
fidei definitio edita esset, synodi consensum suo qicique edicto confirmavit , poenis in
contumaces decretis. IV. Non frustra, ut existimo , in narra tione hujus disceptationis moram traximus.
Etenim duo praecipua colliguntur. Vnum est, omnes Episcopos epistolae Leonis subscripsisse. quod ejus auctoritatem demonstrat , cum decretis subscribatur,&non Episcoporum suffragiis. Alterum est, nefas tan dem synodo vilium, si vel uno verbo ab ea epistola discederetur. Etenim clim superioribus Actionibus praejudicatum fumet omnium patrum suffragiis epistolam Leonis
congruere cum traditione majorum, auctoritas Romanae sedis id exi sat ut formula fidei edita a Concilio & Leonis definitionem disertis verbis amplecteretur & ex ejus praescripto ambiguitates.tolleret , nempe ut
35쪽
6nodus declararet quod Leo definiverat, quemadmodum loquebatur Marcianus Im perator. Quare jus illud relationis cum prae rorativa suffragij Concilium quoque Chalcedonense in Leone disertissimis verbis ag novit. ne quis per adulationem hoc a me confictum putet. Etenim in synodica epistola ad Summum Pontificem patres profitentur eum fuisse in expositione fidei, Petri interpretem , seque ipsos duce & auctore Pontifice veritatem Ecclesiae filiis deprompsisse. ν- i ου υλς mesς ὼς αυ
ὰ - -ῆρον Sed ut dignitatem auctoritatemque Pontificis non distimulant, ita quoque synodi partes non omittunt, quae
uno spiritu, una constratione, auque concordia,
Ussionem fidei declaravit, Christo spiri
ruales delicias per literas Leonis Episcopis, in synodo velut in convivio quodam considentibus , praeparante.
υincia Tarraconensis Ina m . qui serandam furrinam Episcopi Barcinonensis molin natem in ea sede as is instituim Ohrat, auctoritate Romani Ponti is comismari petunt. Hane consaliationem Hilarus retalie
Hamulionibus. Post aeelaminiones tamen . Senatores interdum interrogas rari avianabetae aut amissiones sequebantur sementiam effas qui primas censuerat. Atia GnsAstis formula IX. Eadem aeriamatione consensus omniam ostem
Hsarajia Coneuit, 'hesiis. O Chalcidonens, ct ing/manis sub Hiiar. ιν Symmacto. Sapienter id nota rum a Symmacho.
I RIMAT us quoque sui & principa. I lis auctoritatis vim Leo in Concilio exercuit adversus Dioscorum Alexandri anum , quem in ipso synodi exordio ab his
coporum sede amovendum per Legatos suos edixit, & inter reos constituendum, ut causam diceret. Pascha nas et ero reveranis mus
Episvin o Vicarias Mis apostolicae , tam in meaeo ara cam his viris reverendisti cogetis Iais setisses, disti gratissimi atque aposotici
miri Papis uris Roma, Pa aes caput omnium Ecclesiarum, praecepta salemus pre manius; qui spraecipere dignatas es ejus apostolatas us Dioscorias Alexandrinorum Archi piscopas non sedeas in Concitio . sedatidiandas inrromittatar. Hoc nos observire necesse es. Si ergo praecipis vobis magni centia , istit isti egrediaIών, atit nos eximus.
Idem jus statuerat Theodosius adversus Fla vianum , quem jusserat stere se in Concilio Ephesino secundo, iudicii sui adversus Eu tγchem in synodo Cp. lati rationem reddi turum. Tergiversati quidem sunt Iudices.
acerbam existimantes de duram Dioscoro impositam conditionem. Attamen cum Le gati mandata Leonis urgerene, & Dioscoro objicerent quod synodum celebrasset absque sedis apostolicae auctoritate , etsi hoc videretur aliquo pacto convellere imperatoriam potestatem, qua fultus sinodo Ephesi nat Dioscorus praesederat, Iudices praeceperunt ut Dioscorus in medio consessu resderet inter reos. Vicevetia Theodoretus Epic
copiis Cyri , qui honore dejectus fuerat a Dioscoro in synodo Ephesina secunda , in Concilium Ct alcedonense admissus est epis copali dignitate ornatus , quia locum suum Summus Pontifex illi restituerat, & Impera tor adesse synodo jusserat. Sed restitutionem istam Theodoreti accurate discutimus in exercitatione de judiciis canonicis Episcoporum.
II. Vtriusque vero auctoritatis coniunctionem , nempe Romani Pontificis & Conacilsi , ora fert cognitio habita de Dioscoro. Quaestio canonica praesentibus magistratibus disceptari non poterat. Quare illis absentibus
oudo judicii constituendus fuit a Legatis Ro
36쪽
manis, qui de se his verbis loquuntur: No- mine Pontificis, ficto approsante Concilio cum amparvitatem huic sancto Concilio pro βρυ- traxerint exemplum ab hac formula , Leopersidere praecepit s Leo j. Ideoque necessarium es, Vic rara δει os sincta synodo consentiente lyc. haec qua in medium proferuntur,per nostram in- IV. Hoc proficiscitur E primatus jure, k n e terlocutionem disceptari. Statim vero libellos quod auctoritatem tribuit Pontifici, dc syno adversta Dioscorum porrectos recitari ju- do consensu na. Sic munia cujusque partiturbent , ejusque contumaciam tribus edictis Leo, loquens de scriptis asynodo Romana; e evocati, & sistere se judicio recusantis, con patriarchali missis in Orientem ad Martia-demnant. In qua damnatione illud obser- num Faust simque Presbyteros. Potiori enim vandum est, Legatos primam sententiam ratione Summus Ponti sex in synodo Roma 'protulisse , synodumque sententia quoque na utebatur jure relationis & suffragij prae- sua Legatis suffragatam. unde conflata est rogativa. Cujus rei usus cleganter expressias plena Dioscori damnatio ex auctoritate est in synodo Romae habita sub Hilaro Papa. Pontificis & Concilii. Hunc vero ordinem Refert ille synodo de transgressone cano tenuit Paschasinus. Ter sinodum interpella- num , quae frequentissima erat in ordinatio-vit quid videretur agenaum de Dioscoro. nibu Episcoporum , ad se, qui potissimi Sa- Respondit synodus, canonicis poenis subden cerdotis administrat Officia , talium vitiorum dum. Iulianus autem Hypaeporum Episco. Culpam pertinere dicens, nisi huic malo om-pus a Legatis petivit, qui τι κυροι Leonis haia spiciat. Deinde vetat ne bigami, inscii lite
berent, riusque locum occuparent, ut conia rarum , membrorum damna perpessi ,& pcxtra Dioscorum poenas a canonibus inflictas nitentes, ad sacros gradus adspirent. poenis decernerent. Omnis enim o tota universalis in Ordinatores latis. Tum petit a patribus sy-ssaeus concors Usciturvestra sanctitatis serien nodi ut huic Constituto subscribant et quateriae. Quod etiam Maximus Antiochiae testa Inodati iudicio aditus claudatur illicitia. tus est.Tunc recitatis Dioscori flagitiis, ejus. V. Non opus erat diligentiori examine inque perspecta in scelere obstinatione, Pan re tritissima & a canonibus toties vetita. cha sinus non solum censiuit a synodo cori Quare omnes Episcopi dc Presbyteri in ae
demnandum, sed etiam ex auctoritate Leo ς amationes eruperunt, Hilaro vitam preca nis condemnavit. Reseram ejus verba , prout ii, quae proposita erant confirmantes. Exau in η'
s. habent in epistola Leonis ad Episcopos Christe , Nilaio vita. Dictum sexies. Hae
Galliae, cui exemplar sententiae latae ad ver c firmamus, haec docemus. D. VIII. Haec tenemsiis Dioscorum adjunxit, iisdem verbis quae ἀψ sum, haec scrvanda sunt. D. V. Doctrinae ve- Paschasinus protulit, qui Latine loquebatur μή Ir tio agimus. D. X. Isa ut in perpetuum
A uti irem reni in synodo. Vnde Ioctus ac beat simns Papa ca- semeritur rogamus. D. XV. Per Dominum ρο- . ' Σ.- put universalis Gisia Leo per nos, ut Legatos tr m, inperpetuumserventur rogamus. Dictam
n suos, sincta synodo consentiente, Petri Apostoli VIII. Sed majori cura discutienda fuit in eat praeditus dignitate, qui Ecclesiae fundamentum, dem synodo consultatio Episcoporum pro-st 'uni. -- Ο pGra dei,Wcaelestis regniIanitor nuncupa. Vinciae Tarraconensis ; apud quos Barcino--τ ι - πε . tur, episcopali eum dignitate nudavit, o ab om- nensium Episcopus supremae voluntatis arbi-
imi '' nisaeeris uti opere fiat exurrem. ciuisese re triossibi Irenaeuin quendam Episcopum sub-
his congregata veneralitis synodus canonicam stitui optavit. quod clero Sc plebi civitatis contra praedictum Di Porum proferat iustitias - Barcinonensis & Episcopis provinciae gradente sentenriam. Recensentur deinceps in cum fuit & acceptum qui hoc situm judicium Achis Episcoporum omnium suffragia qui auctoritate Romani Pontificis firmari pe- Dioscorum dejiciunt. tunt. Hanc consultationem retulit Hilarus
III. Sed observandum est. judicium con Papa ad synodum, sed cum suffragij sui praeceptum suisse a Pascha sino sub nomine Leo. rogativa. Sic enim infit, post repressam granis , de synodi consensu , quem consensum vibus verbis sacerdotiorum successionem: patres statim verbis explicuerunt, & senten- αὐήρ am grave M. aestimate. Atqνe ideo , sti. x Pascha sini subscripserunt , nulla sentenia placet, etiam hanem otiam goreuliter de Eccleriae formula sub nomine modi concepta. Ais auferamus IM, Pod turpe dictu ei , homini-Fateor quidem missium esse ad Dioscorum bus se putet debere quod Dei ext. Tum relectis sub synodi nomine Commonitorium, quo Episcoporum Tarraconensium literis, qua- doce Datur damnatum fuisse, & episcopatu rum recitatio variis acclamationibus synodi dejectum a Concilio. Sed rescriptum illud interrupta est, Hilarus Epit copus dixit: -- longe differt ab exemplari sententiae patri- ceptis quae recitata sunt de omnibus nunc, fratres, bus subscriptae. Itaque mirandum non est si Oecialessententias Deo vobis inspirante dePromi- posteriora generalia Concilia in Occidente se. Sex Episcopi provectiores ea de re cen- celebrata concepta sint utplurimum sub no- fuerunt, prout oratione sua Pontifex synodo
37쪽
auctor fuerat. Et statim , Ab universis Fpsc pDd Iamini Sententias fratrum omnes sequimur , omnes confirmamus, or observandas esse decernimus. Hanc cognitionem his verbis claust Hilarus: I uomam praestatis definitionis formam, quae secundum riurum eis flatura' s nuntiam , in omnium Eccusaram notitiam fervenire decernimus, ne cuiquam prasi pessit 1 oratione licere quod non licet, ederensia Noa rariorum silicitudo curabit. V I. In hoc synodi Romanae exemplo expressam habemus imperialis auctoritatis imaginem , cum de Senatusconsilitis ad ejus r lationem Sc orationem condendis agebatur. Quare scripto quoque sententiam suam Pontifices aliquando recitabant quae sententiis δc acclamationibus totius synodi muniebatur. Sic edita sunt decreta Felicis contra iteratum baptisma Africanorum & rebaptizatorum poenitentias. Proinde, inquit, ut 3 - in I seper hoc nostra sententia , quae M is funi vis recitemur.Sic quoque in si nodo Romana Symmachus , recitatis per Notarium decretis quae ipse opportuniora judicavit, post acclamationes Episcoporum dixit: Ergo uni etestati placet se ab omnibus recognoscitarmel probatur isa sententia ρ Vniversa θniatis dixit: Placet; ct quod omnibus placet, t. Tandemque adjecit Symmachus: Acclamationes
vestras θηρῶ que Judicium praesentia gesta se f
cipient. VII. Ordo censendi in his synodis, mos depromendi sententias per acclamationes,
judicium factum perdiscessionem .petita sunt
ex more recepto in Senatu, quando Senatus consultuin fiebat. Hunc acclamandi Princie. Ea, pibus ritum viri eruditi jam olim illustra MV. --αν - runt, qui e theatro in Senatum est admissus. Non temere autem quid quisque vellet acclamabat. sed, ut in choris, erat aliquis cujus vox ceteris praeiret. hic formulam acclamationis concipiebat. reliquus coetus nihil nisi acceptas ab eo oces reddebat. In acclamando autem modulatione quadam utebantur,ic saepius eadem verba resonabant. Semia per autem in Actis Senatus adnotatum quo-ries quidque suisset repetitum. quod ne hiatorici quidem neglexerunt. Nam legitur cepe apud scriptores historiae augustae , DLctum quinquies, dictam denes , dictam vicies,mo defixa es apud Trebellium in Claudio. Hinc vetus Ecclesia N acclamandi morem usurpavit id sormulas iis similes quae in pratiam Principum proserebantur: quas in Achaecclesiastica per Notarios pari diligentia referebat. Extant in Actis Concilij Ephelini acclamationes factae Celestino & Cyrillo;&in Actis Concilij Chalcedonensis, acclama
VIII. Sciendum autem est Senatusconsulta aliquando facta fuisse solis acclamationibus, nullis sententiis dictis. quod factum resert Pollio in Senatusconsulto de Valeriani censura. Aliquando vero post acclamationes , interrogabantur Senatores. quod factum in elechione Taciti Imperatoris, apud Vopiscum. Quandoque vero a sententia dicenda incipiebant ι poli sequebantur acclamationes approbantium sententiam ejus qui primus sententiam dixerat. cujus moris exemplum apud Capitolinum in Maximo &Balbino. Cum enim Sabinus sententiam dixisset,acclamatum est uno consensia: aequum
es, a sum es. Sabini sententia omnes consenti- CH u rara.
mus. Quandoque brevioribus verbis consensum suum exprimebant , solenni formula,
I X. Simili acclamatione in Conciliis Ephesino & Chalcedonensi, & m Romanis
sub Hilaro & Symmacho, communis con sensus omnium ostendebatur ι ac praeterea eadem varietate , post acclamationes , vel ante, sententiae rogabantur, vel omitteban
tur , ut seri solebat in Senatu. Quare non absque gravi causa Symmachus interlocutus est acclamationes Episeopor ira & judicium synodi in Acta esse redigenda; quia sententia de consensus synodi his acclamationibus explicabatur.
I. Ius relationi, quod in I adis usurpatum .st ab Episcopis Romanis, acceptam referat non inbet Maseri uno. Prahasar ex Actis δεηοῶ0hska. tibi Cetist nas eo iure tisus est. Θnodus sita aperie profitetar se Orestini epistola eaaeiam ad ferincium sententiam aimerias Nestoriam. I I. Magni momonii fiant illa verba. Aisoriosep .la Ponti is ea est M parinia Bhesliarem in cas , si sin pruri, ct tris ιioni maνο - evngruere ν periarum V, a Concili' referantur. III. Firmi casa ea Di vi mrela expendumar, qua auctoritur m Romani Ponti ii restician . Acci masiones Episcoportim facta olestina ct Cyrilia refo
I V. Mari tών an licuois Oetam ni Ρηιλ δε aliquo Dei vel disciplina capite decernere sine relatione Pontificis. Ita Ustparum a s noda Chalced nensi
I. D E L AT i o N i s imperatoriae usum , Pontificibus Romanis in synodo Chalcedonensi & in Occidentalibus Conciliis usurpatum fuisse demonstravimus. Quod accepto ferendum non est rescripto Marciani , ac si Summus Pontifex ex indulgentia &
38쪽
delegatione principis Synodi Chalced men- rillum praescripsisse quam synodus executio sis auctoritatem albecutus fuisset , quemad . ni dederit. Quare clim secundis quoque ii modum supra monui. Etenim eodem eximio teris ad synodum Ephesinam datis , atque jure in synodo Ephesina Celestinum usum per Legatos delatis, eandem sententiam dentiae ipi us Oecumenicae synodi testimonio fide confirmasset, post confirmationem lite probare possumus. Nestoris haeresim Romae rarum Omnes reverendissimi Episcopi Amala in synodo damnaverat Celestinus , ipsumque clamaverunt : Hoc Iustum udicium. Nova Parulo Nestorium , nisi perfidam novitatem aper. Celsi novo polo Cyrussa. Celsino custodita dc scripta confessione intra decem dies de- dei. Celestino cum synodo concordi. Celestino
poneret , ab universialis Ecclesiae commu- universa snodus iratias agit. I nus Celsinas. Dione dejecerat: cujus sententiae cxecutio- Inus Cyn Eus. Vna es snodi. Una fides orbis Dein delegavit Cyrillo Alexandrino. Hic ex terrarum. His acclamationibus, ut fieri sole-
sententia Celestini , atque sua , totiusque bat a Senatu erga Principem synodus Ephe- synodi AE ptiacae , synodicam cpistolam ad sina Celestinum ejusque Legatum Cyrillum Nestorium dedit , qua eum hortatus est ut a suo 'uoque nomine valde commendabilem lolidis dogmatibus, quae publice docebat, prosecuta est. Legati autem relectis gestis desisteret. quod nisi intra tempus in literis contra Nestorium subscripserunt. Quae sub- Celestini praefinitum praestaret, certo sciret scriptio a Cyrillo canonica assensio dicitur,
se a communione totius Ecclesiae excidi Te. ηπιονι ' σαχαλα , & a Legatis ε citavis AT Cogitur Ephesina synodus: ubi recitatis Ce- κυνοιά ν, con matio rerum Iudicararum. testini & Cyrilli epistolis ad Nestorium , at- IV. Vnus tantum restat articulus, in quoque prolatis e patrum antiquorum operibus utriusque relationis imperatoriae & pontifi- excerptis aliquot sententiis, Nestorij impie. ciae comparatio ineunda est, ut sciatur antas convicta, & Celestini atque Cyrilli since- illis per omnia conveniat. Inter ceteros re-ra fides omnium consensu approbata est. lationis effectus observavimus Senatuscon- Quare sententia depositionis in Nestorium sulta sine Consulis vel Principis relatione ter evocatum de contumacem fertur a syno- fieri non potui me Quaeri ergo potest non ab do , ita tamen ut ejus condemnandi auctori- surdE an licuerit Oecumenicae synodo de ali
tas in Celestinum quoque reseratur. Etenim quo fidei vel disciplinae capite sine relatione aperte profitentur patres synodi se& a sacris Pontificis dccernere. De synodo Oecume canonibus & 1 Celestini epistola coactos ad nica loquor, in qua Pontifex per se vel per
eam sententiam ferendam. Quasi dicerent Legatos praesidet; non autem de Conciliis Celestinum epistola sua synodo auctorem provincialibus, aut Dioecesinis, quibus nul la fuisse damnandi Nestorij interest sedis apostolicae legatio. Ac sane an II. Magni autem momenti sunt illa veris liquam esse Legatorum persuasionem video, ba, quibus se coactos dicunt, id est, ex offi- ut existimaverint Pontificem rerum omniumcio adstrictos , ut canonibus qui contuma- gerendarum in Conciliis illis auctorem emeciam plectebant, Se rebus a Celestino adver- debere; ita ut etsi forte non retulerit saltemslis impietatem decretis , morem gererent. primam sententiam promat. Hanc disertis Ea est enim auctoritas epistolae Pontificis, ut Verbis expressierunt patres synodi Chalcedo parendi necessitas incumbat, postquam dis- nensis in epistola synodica ad Leonem: ad cussitone facta, sacris Scripturis de traditioni quem scribunt, Palicha sinum Legatum ejus- majorum congruere invenitur. quo examine que socios vehementer obstitisse novae juri Ddefiincta erat synodus Ephesina antequam dictioni quae t synodo tribuebatur sedi Con-judicium ferret adversus Nestorium. Haec stantinopolitanae , ex eo capite praecipue, sunt Concilij verba: Coacti er sacros canones quod Leonem vellent ejus rei auctorem fieri' vi Iam μηcis mi patris nostri σ- commi- ri, quemadmodum auctor fuerat rectae fidei nistri Celsini Romanae Ecclesiae Episcopi, lare . sanciendae. Volebant scilicet ea de re erilis amis subinde perfusi , ad lugubrem hanc contra Leone decerni, cuius auctoritati ceteri dein- eum sententiam necessario venimus. Episcopi consentirent & subscriberent. III. Ne quis autem existimet alienama enim, inquiunt, locum me aes ritatis
verbis synodi sententiam nunc primum a me otiinent sancti simi Discopi Paschasinus se Lu-
confictam suisse, perpendenda sunt quae di- centius, ct qaicum eis est reverendissimus Presb-xit Firmus Caesareae Episcopus post adven- ter Sonifacias, his ita constitutis vehementer rerum Legatorum Arcadii , Projecti, & Phi- si cre tentaverunt, proculdubio a vestra pro Llippi; qui post damnatum Nestorium, Ephe- dentia inchoari ct hoc bonum volentes, ut scat sum accessie K Ait Firmus, primam sena Mei, sic bona ordinationis vobis deputetur ef-tentiam tuli sicaelestinum , camque huic ne- aus. Hanc Legatorum opinionem non omisgorio formam per priores literas suas ad Cy- nino refutare videtur Concilium , ita tamen
39쪽
ut in easu proposto ei locus esse non posset ob temporis circumstantias. Respondent enim, Imperatoris, Senatus, & civium urabis regiae desideriis obsequendum fuisse, qui novam istam auctoritatem decreto synodi
Oecumenicae confirmari volebant. quod se ri non poterat, s ante Omnia Pontificis sen tentia exquirenda suisset. Itaque in his an gustiis se negotium constituisse , non dubitantes quin Leo hoc quoque decretum amplecteretur. quod perinde esset ac si ab ini tio ipse illius auctor fuisset, eo quod recto rum facinorum a filiis gestorum omnis gloria redundet in patres, qui jure patriae potestatishoe sibi vindicant. Quare obnixe rogant Pontificem ut suo quoque decreto synodi ju. dicium honoret, ut sicut in rebus fidei recte constitutis Pontifici tanquam capiti consensum suum adhibuerunt, ita quoque primatus sui jure ipse quod decet filiis impen
mani Ponis is Legati. Socrates est Soe omentis expliaeues , qui aiunt non Iicere qaicquam deeemere di rebin
III. uald si canon ecclesiasticias sua Socratem. Is est canon Nisanus sextus . quo primatus desertur Episeopo Romano prae ceteris Patriarchis. qaod proba
stibatiust Episcopo Hire obmorum . id est , primus
ps tris pa/riarchas. Varia hMus ea anis versones. canone M. dimisi lota trium patriarcha tim. Prob. rar ex verbis canonis a tum auctoritare ripa Leonis ad
sena sem seribentis. V. Ctim primam dignituris locam obtinerit E ses pus Romanas , eo equens est ut jus prima sententia osu's 3 prangarisam ob in jer. G Dii mens Soeratis ct Saeomem. Eam prurogativam agnovit Conciliam Romanum stis Damas. VI. r. .,4 dictis , qua V sunt Socrates est Sota. deerata est ex sententia plurimaram agenda e snt, exeun/nibus Nisanis. Id quoque statutum in canone aps storico xxx III. tibi , . . sumitur pro sententia M tropolitani , atqvie ite . pro collectione fassia Arain omnium Episcopo m. Hae earim notione vox ista usurparur in eanone apostolies xxx ι x. cst in eamne
VIII 'III re Mia, signi utioris restimoniam ex is in f nodo Chaerarinensi AEBone quarta. Vnde
Iluitur Onona Nicano statutum tit omnes Episcopi sementiam sui Friminis .v λην. est nihil arduo agant pratermissa lilius sementia. r, uta Alexandrini
Uevi definitionem interpretati sunt Iuciices. IX. Jus ab . En iis Alexandrino Episcopo reia
harum Romano asserit Petrus cir Mutis. Concilia Ojeam nisis nihil in Ecelsa deserni posse putant assque sententia Romani Ponti is , eum de ea a tinia mers ibas altari probarin etiam auctoritate Macedo-ndi Patriarcha Cp. a. QMinta Disoavis rogar tum M ad Conritium accedat, est coetui prodeat i missa etiam ampli a ct
I. C I quis autem illud quoque requirat ut
o exponam quaenam esset veterum sententia de hoc jure relationis cum praerogativa suffragii ante Concili j vhcsini tempora,
consulenatim est Sardi cense Concilium , in quo Osus Romani Ponti scis Legatus refert ce rebus canone constituendis, sed ita ut primam sententiam addat. Deinde rogat patrum sussragia, qui consertim in ejus senten Nam transeunt. Pulcrum sanc antiquitatis monumentum, in quo jus relationis eminet. Gaudentius quidem & Ianuarius Episcopi tres canones proposuerunt, Osio connivente. Sed hoc nihil detrahit de jure legationis; praecipue chm ad suam auctoritatem trahat, quando lubet, quae ab alio Episcopo proponuntur , ut accidit Olympio Episcopo, qui suggessit ultimum canonem , cui Osus de cretum addidit: ossas dixit: Saggerente fruueo ea isvo nouiso Olympio, etiam hoc placuit.
Ad hanc praerogativam referendi sunt So- foetat. lλ. . p.
frequentissime proseruntur , sed quae a pau- Σ .cis, ut quidem puto, sincere intellecta sunt. Eusebiani coegerant Antiochiae Concilium Orientalium Episcoporum . quod Athanasio Georgium Cappadocem substituit. Socrates
40쪽
ejusdem facti narratione severioribus verbis hanc legem Sozomenus exprestit. Ait enim Iulium cum Orientalibus expostulasse quod
. contra leges Ecclesiae ipsum ad synodum n- --c enet. Nam legem sis saceristatim Pa tronuntiat acta ista irrita esse quae abrique sententia Epsopi Romani constutiuntur. insignis alicujus auctoritatis vestigia latent in significatione horum verborum, HL γν inta, cum γ, υε illius defectus irrita reddat synodorum decreta. Unde patet hac locutione non
nudum aliquod suffragium, sed praerogativam suffragij, de qua hucusque multis diximus, signincari. Ne quis vero meae conjecturae hanc interpretationem imputet, profiteor eam me liausi illa a verbis Iulij , unde Socrates & Soromenus sua quoque traxe - ' runt. An ignoratu, inquit Iulius, hanc esse consuetussinem , ut primum nobis scribatur, sisque
hinc qua usas.nt desinianiar. Si ergo tuis sespicio in eum Episcopum inciderat, huc eam opor-ν tebat ad isam Ecclesiam deferri. ή άγνοεῖτε A,
II. Primam itaque sententiam Sc suffragij praerogativam disertissime sedi suae asserie Iulius ex recepta consuetudine; qua in rebus communibus Ecclesiae universalis statum contingentibus, squalis erat Athanasse caussa, quae fidem respiciebat non autem in ceteris disciplinae negotiis, uteretur. atque hoc est quod contendimus. Ceterum hoc non adimit suffragiorum libertatem ceteris Epi copis; quemadmodum profitetur Iulius in eadem epistola. Nam si, ut dicitis, inquit, em. nino an culpa fuerunt, oportuit secundum cano nem, o non iLIo modo, Iudicium fleri. Oportuit scribere omnibus nobis, ut ita ab omnibus quod justam esset decerneretur. Quorum verborum hic est sensus; oportuisse de negotio ad Romanum Epit copum & ad Synodum occidentalium perscribi , ut communi omnium Occidentalium dc Orientalium decreto,quae justa essent . constituerentur. Ex hoc loco mihi videntur collegisse Socrates & SoZomenus necessitatem sententiae Romani Pontificis in synodis niti canone ecclesiastico.
II I. Quaerunt anxie viri eruditi quis cicanon ille ecclesiasticus. Sed non est quod
tantopere vexentur in re alioqui catis aperta.
Is est canon Nicaenus sextus, quo primatus desertur Romano Episcopo prae ceteris P triarchis, quemadmodum & Synodus Oecumenica secunda & Iudices Cognitores in Concilio Chalcedonensi canonem illum interpretati sunt. Relectis enim canone vi. Nicaeno & canone C P. in Synodo Chalcedo- Tom. II.
nensi, Iudices Pronuntiarunt primatum deberi Romanae sedi juxta canones Penaeia e ... mus omnem quidem primatum es honorem praecia Au. . , tuumsecundum canones antiquae Romae Dei amaniatissimo Archiepiscopo conservari. Hunc quoque canonem Nicaenum respexit Novella Valentiniani , clim ait beati Petri merito , urbis dignitate de auctoritate, firmatum fuisse primatum Romanae Ecclesiae. Vnde in vetus finsima canonum interpretatione , quam Pancha sinus in Concilio Chalcedonen si protu. Iit, lemma canonis Nicaeni ita conceptum est: aduod Ecclesia Romana per habuit pri
I V. Non sollim enim canonibus Nicaenis Patriarcharum potestas sancita est , sed etiam ordo dignitatis constitutus. Id eximi Edocet canon vi t. quo quartus honoris gradus tribuitur AEliae sive Hierosolymorum
Episcopo, id est, post tres Patriarchas, Romanum , Alexanarinum , & Antiochenum: a uia consa ludo obtinuit O antiqua traditio ut 2Etiae Episcopus honoretur, habeat honoris consequentiam it salva metropoli propria dignitate. Quod in Graeco contextu habetur ἐχ- της 2AO SM, Dionysius Exiguus vertit honoris consequentiam , antiqua vero Teilonis versio relata in Concilio Carthaginensi v r.
ordinem honoris , id cst, ut primum gradum post tres Patriarchas, de quibus actum cano. ne sexto, Hierosolymorum Episcopus obtineat. Si Concilium curam ordinis gessit in an
signando hujus Episcopi loco , ntelligere
nos oportet id actum quoque canone sexto inter priores Patriarchas, ita ut ordine scripturae Antiochenus sit tertius, Alexandrinus autem secundus, primus vero Romanus. Primatus ille colligitur ex ipsis verbis canonis, quae Romanum Episcopum vel ut exemplar eiis. constituunt ejus auctoritatis quae Episcopo C t Alexandrino confirmatur in AEgypto. Certa enim de recepta est illa regula, quam proposuit Aristoteles, quod primum est in unoquoque genere , exemplar eme ceterorum quae genere illo comprehenduntur. Quare vere Leo I. Anatolio CP. exprobravit quod secundum gradum dignitatis Alexandrino Episcopo & tertium Antiocheno contra Ni
caenos canones auferre conaretur : Doleo
etiam in hoc dilectio m tuam esse prolapsam ut sacratissimas Nicanorum canonum conestitutiones conareris infringere, tanquam opportune se tibi hoc tempus obtulerit, quo sicundi honoris privilegiam stris Alexandrina perdiderit,' Ho-Grna Ecclesia proprietatem tertiae dignitatis amis rit.
U. Itaque cum primus dignitatis locus perspicue a Nicaena synodo deseratur Ro-