장음표시 사용
41쪽
mano Episcopo, hinc sequitur illi quoque agere talio γαύα ου 'λσκόπου, id est, sine aἁ-cam auctoritatem competere qua potieban- cIoritate Disico . tur in politia civili qui principem locum ob- VIII. Sea illustre hujus significationistinebant, id est, primam sententiam , dc suf- testimonium extat in synodo Cnalcedonen fragii praerogativam , quemadmodum recte si : ubi post damnationem Dioscori Alexan jus illud e verbis Iulii interpretati sumus. Ea- drini, cecem Episcopi Dioeceseos AEgyptiadem quoque sine dubio mens fuit Socratis & cae invitati a synodo ut subscriberent episto Sozomenit qui, ne quid ardui Gῆγνιήμω, lae Leonis & damnationi Eutychetis, respon- Episcopi Romani constitueretur in Ecclesia, dent hoc tentari a se non posse, donec in lo- canone ecclesiastico vetitum fuisse scripse- cum Dioscori ordinatus fuerit Alexandriaerunt. Hanc praerogativam agnovit quoque Episcopus, ex cujus sententia & praescripto Concilium Romanum ex Episcopis Italiae & ceteri Episcopi AEgyptij deinde subscribant. Galliae sub Damaso coactum : quod Arimi- hanc auctoritatem olim Episcopo Alexanianense Concilium ex eo elevat, inter cetera, driae delatam a canone Nicaeno. In omnibus, quod Episcopus Romanus illi non interfuic inquiunt , expecta-us sententiam sancissimi siet. cujus praecipue erat expectanda senten- Archiepiscopi , s petimus vetiram clementiamitia : Siquidem , inquit, numerus Episoporum expectari aesidis nostri sententiam, quia eum in ... , iaci qui erant Arimini in unum congregato , pr Iudicis simitas sequemur. Nam ct snctissimi patris 4 vim habere non debet; praesertim cum formula iI- qui in Nicaea congregati sunt trecenti decem sta camposita sit neque osopo Romano , cujus octo, hanc regulam dederunt, ut sequatur omnis sententia prae ceteris omnibus expectanda erat,ne- AEgyptiaca regio Archiepscopum magni nominisque aliis eidem consentientibus. civitatis Alexandrinae, o nihil abrique Us a VI. Non frustra autem γωstis dicti Q a tur ab aliquo ei subjacente Disivo. Itaque cum Concilio Romano & a Socrate atque Sozo- ab Episcopis urgerentur ut eandem cum sy-meno usurpatur. Etenim notio illius vocis simplex nudumque se Tragium sed
nodo Oecumenica fidem profiterentur, iterum Iudices & synodum flebiliter obsecra etiam auctoritatem cum suffragio conjun- runt ut ordinatio Archiepiscopi expectar ctam significat in antiquis canonibus. Exem- rur , quatenus, juxta veterem confietudinem, il-plum est obvium in sexto canone Nicaeno, lius sequerenturFentemiam. uo extra volun-
ubi statuitur illum non esse pro Episcopo ha- ratem praesidis no i aliquid faciemus ,sicut praebendum qui ordinatus fuerit γνώμas suam semptores, se non servantes secundum canones κοπολιμ , id est . praeter sententiam Metropoli- antiquam consuetudinem , omnes AEgyptiacae retani, juxta Dionysij versionem , vel praeire monis insergent in nos. Vnde colligere licet consilium, ut habet versio Teilonis, vel sne auctoritatem sive ἐξ Mm, primatus patriar arbitrio , juxta vetustissimam interpretatio- chalis a canone Nicaeno confirmatam in eonem. Quo loco γνι usi sumitur pro Metro- Versari, ut omnes Episcopi γνώμta, sive sen- politani suffragio & auctoritate. Prima au- tentiam sui Primatis expectent, & nihil artem sententia erat penes Metropolitanos, ut duum agant praetermissa illius sententia, colligere licet ex corum dignitate,&diser- αδ- γνω alta, id est, sine illius decreto , detissime docuit Leo primus. praerogativa suffragij. Tanta vero ratio ha-VII. Ab ipsis quoque pendebat rerum bita fuit illius auctoritatis quae sedi Alexania gestarum confirmatio, sive το χῶρος, ut loquia drinae competebar, ut Iudicum interlocutio-tur Concilium Nicaenum. Ita tamen in defi- ne, ipsiusque Paschasini Legati , Episcopis nitionibus suis versari eos oportebat ut om- . Egyptiis dilatio quam petebant concessania communi cunctorum decreto rationabili se F- fuerit. Sed notanda sunt verba Iudicum, qui eundum ecclesiasticam regulam comprobato tran- γνώμta, illam Alexandrini Episcopi , desinitio- hsgantur, obtineatque sententia plurimoram, nem esse interpretati sunt Quare Patriarcha- - ' quemadmodum loquitur canon sextus. Ea- rum prima sententia, & praerogativa suffra-dem omnino decreta fuerant in canone apo. gh , definitionis vim hinet, modo synodi stolico xxxiii. vel xxxv. ubi quemadmodum quoque consensus accesserit. sententia Metropolitani γνή in dicitur', ita IX. inod Alexandrino Episcopo jus vinetiam collectio su Tragiorum omnium Epic dicabant AEgypth Episcopi, Petrus Raven- coporum γνάαν quoque dicitur , sicque ex nae Episcopus , cognomento Cli sologus, duabus auctoritatibus una integra solidάquo asscrebat Romano Episcopo in Italia: Nos rotius synodi sententia consurgit. Hac ea- enim, pro studio pacis O fidei, extra consensim
dem notione γνωuin accipitur in canone apo- Romanae civitatis Epippi caussas fidei audire stolico xxxi x. vel x L. unde transcripta est non possumus. Imb vero cum de caussis uni- pars ultima canonis LVII. Laodiceni, quo versalibus agitur , Concilia oecumenica
prohibentur.Presbyteri de Diaconi aliquid eandem in Summo Pontifice praerogativam
42쪽
a Jnoverunt, ut absque ejus sententia nihil
in Ecclesia decerni pollit: quam quidem per epistolam & per Legatos, qui vice sua syno
do praesidebant, explicare consueverat. In
de manavit vox illa Macedoni j Patriarcha: CP. qui Anatasio Imperatori , Chalcedonensis Concilij nomen abolere satagenti, idque a Macedonio exigenti , respondit hoc laeti non polle sine Concilio Oecunimico
Anagnostem. X. Quare tantopere laborabat Quinta Synodus Oecumenica ut Vigilius Papa, qui Constantinopoli aderat, ad synodum acce delet , & coetui praesideret. Tanta vero disenitatis apostolicae sedis ratio habita fuit, ut licet Nestotius Archiepiscopus Constantinopoleos A Dioscorus Alexandrinus a Sy nodo Ephesima de a Chalcedonensi per tres Episcopos tantum evocati fuerint, Vigiliuster invitatus fuerit ad Concilium per tres Patriarchas atque decem & septena Metro politas , quibus ultima vice tres Patricios &Quaestorem suum Iustinianus Imperator adisjunxit. Ille ver3 cum eis convenire noluit; sed suam Lententiam, seorsim a synodo Principi se porrecturum dixit. Itaque in hoc rerum articulo de quaestione proposita deceranere Quinta Synodus sibi liberum esse duxit, etiam absente Pontifice. quod diserte in de finitione sua adnotavit; ubi quoque Vigil ij sententiam sequi se non obscure profitetur. Vistilius vero suo Constituto confirmavit definitionem synodi: quae tunc sine contro versia synodi Oecumenicae nonaen praetulit. quod adnotatum est a Concilio Sexto : VL uiui Iustiniana consensit; ct rauinta Synodus
rem , ut Socratem eximam suspicioni malae fidei in qua eum ponere voluiste visus est nuper Henricus Valesius vii Harissimus ; simul ostensurus. quod instituti mei ratio postulat, verissimam esse observationem illusitissimi Archiepiscopi, qui Socratem eaqliae scribit de canone ecclesiastico, quo cavetur ne res Ecdesiarum ad nocinam dirigantur praeter auctoritatem Romani Polit: ficis. traxi te ait ex epistola Iuli j ad Orientales. Proponam itaque primam Socratis locum integrum, tum vero annotationem valeiij, di rationes quibus ego permoveor ut eredam injuria vapulare hoc loco Socratem ; ut coram positis in omnium oculis
utrorumque argumentis, lector milius judicet suis
eorum in culpa sit. Hae sunt verba sociatis :JHi, a. itaque contrariis literi, is ipsam missis, res iben, mi ' scopis qui Antiochia eo eneravit, graviter conque est primum qaidem ae actAstare ipsorum epistola, de inde quou eontra elanones ipsum ausi Modum non τι- cassent, eum ecessastiea rutila interiactam Ia ne prater sementiam Romani Ponti is qki viam ab EcHesiis decernatur. Valesus illa non videns apud Socratem , c fidenter pronuntiat ea nuspiam in illa episto
la legi. Iulium porto nihil dicere de regula illa eceleia sanie a. Quod meis addis Soerates , inquit valesius, Juliam in suis lis eris cin usum esse qtioui tim non itassent ad finisatim. rvulam enim es ecclesiast eam ut ab ae conse a D sopi Romani nihil in Ει-elesia a cerni pissi, tu ia opimia inna piam legisur. Et paulo post de eadem Iulii epistola loquens, Ilaec additi S a de illa ecelsastica rutila nihil aicit.
dius est vetus ae genuinus sensus vel botum Socratis, ut videamus an congruere possint cum vel bis epistolae Iulii. Ait ergo Socrates, Iulium, cum accepi isset lit ras quas at eum miseripserant Episcopi Antiochiae congregati adverssis Athanasum, ad eos releritaniatem graviter eonquestum esse de acerbitate ipsorum epistolae, deinde quod contra canones ipsum ad syn dum non vocassent, cdm tamen ecclesiasticus canon dicat non oportere res E esarum ad norinam dirige re prater auctoritatem Roaeani Pontificis. - G
tatem , secutus observationem illustrissimi Archieois copi . qui voeem illam adnotat in ecclesiasticis rebus significare sententiam cum auctoritate coniunctam. Qi aeterisus superest apud Iulium canon ecclesiast:ciis cuius meminit Socrates. Ait ergo Iulius de Athanasio Alexandrino de Marcello Ancyrano loquens:-:ὰρ h
ut He iis, omnino in enim scierant, oporrebat secundum ieelisi istim Onon m ct non im modo Iudirium feri. voret bat ferisere omnibtis nobis. us ira ab omnibus quod justam esset decerneretur. Quotum ver botum hune puto sensum esse. si Athanasius & Ma cellus in culpa fuerunt, ut dicitis, ptixcipitandum non erat iudicium. Debueratis enim primi im nobis sib re, ut ita ab omnibus quod justiani esset decerneretur, nimirum secundum GHeliasticum eanonem. qui iiihil gravioris momenti. citiusmodi sunt cause taese satum apostolicatum. agi in Ecclesa sinit absque conscientia Romanae Ecdesae. Ex hoe loco existimat illustiissimuuApchiepiscopus Socratem de Sozomenum eollegisse neces litatem sententiae Romani Potiti scis iti synodis niti canone ecclesiastico.
f spiris in Episcopam concepta faeris, tu hae M -- stram Ecclesiam referri opstrauit. Nunc autem nos,que sesteriores minimὸ ferarunt, postquam jam egerim qιοί libais , suo a fores sua damHatioκis, cui non ime tit mu . esse volant. Albitror his verbis manifeste exples
sam esse Iulij quodam adversus oti tales, quod
43쪽
θnodum adversus Athanasium celebrallent se incon sulto , cujus ante omnes erat expectanda lententia; cdm ea eonsuetudo sit . ut ad Romanam Ecelesiam re serti oporteat de maioribus causis, ut deinde quod justum .st definiti possit ab omnibus, id est, eoaemu hus summiis Episcoporum occidentalium & Orientalium. Male autem secisse Episcopos Orientales , quod ipsum non admonuerint de Concilio celebrando. itaque flustra petere eos ut consensum suum addat sententiis adversiti Athanasium N Marcellum latis , eilmipse neque voeatus ad eam synoduin fuerit, neque illi
I V. Scio non extate in epistola Iulii verba illa quae ex Iulio resert Socrates, nimitum fixum ecclesiastico canone esse non oportere praeter auctoritatem Episcopi Romani Ecclesas regulare. neque illa Sozomeni. quae ex eadem epistola resert r--
o H. Qua sic versa sunt ab Henrieo Valesior L gem enim esse pomi iciam . ni pro ieritis habeantiar quae praeter sententiam Episcopi Romani merinissa. scio. inquam .hac non extare in epistola tulit. iit necesse non erat reddi iplamet verba. satis enim sibit historieiqilli, s sensum verborum Iulii redderent. Id vero illos
secisse manifestum est. Ait enim Iulius canone ecese fastico constatutum ella ut causae Ecclesiarum apost liearum non desiniantur inconsulta sede Romana. hane esse consiletudinem ut primum ad eam selibatur,
ut deinde quod jussum est definiri possit eommunibus
sussiastis Episcoporum occidentalium de orientalium. Frustra petere ab eo orientales ut consensum suum addat rebus jam constitutis. Hoe est dicere secundiam Socratem de Sohomenum. Debueratis, o Episcopi qui apud Antiochiam eonvenistis. debueratis primum vocare nos ad Concilium , hoe est , priimam nobi ς scri bete de hae causa, cam scitetis canonem sive legem reclesiasticam esse . seu illa scripta esset, sive eonsuetu. dine tantum inducta. ut nihil gravioris momenti age. te in Ecclesia liceat absque autioritate nostra. Itaque ouoniam judicium non servato ordine peregistis, judicium quod a vobis latum est absentibus nobis, eum
consensu nostro praeterea destituatur, quem non obtinebitis , irritum erit.
V. At, inquies, ubinam est ille cujus meminit Sozomeniis 3 iam respondi necessarium non esse ut historicus retineat ipsamet auctorum verba ex quibus historiam tuam conficit; & adhuc respondere possum ira putasse etiam Socratem & s et metrum, qui diuertis omnino vobis usi sunt in hae causa, i, meis uterque se profiteatur acceptile ex epistola Iulii. Quod enim so mentis dixit. m. t. mta . . alter dixit , iis. Quin Fe interpretes quoque in re dum suppletit sensum auctorum sumam luteiram V
leiij exemplo piobare possamus. Legitur apud Euse.
bium in libro iii. de vita Constantini cap. v ii.
gia. I AE mum quemcie ex fata prasaere. Hunc imcum des et ibens socrates, Galatiam & Cappadociam
omisi. di Pamphyliam post Asiam & Phiniam nominavit, quamuis apud Eusebium prior ordine recen sita inveniatur. Nam haec omnino sunt verba Socratis, ex Eusebio . ut ipse ait, ad verbum descripta: is et .
κυ H. Et tamen Valesias ne quid helepusebranum deesset .versonem quam Eusebio dederat, integram retulit ad hune locum, supplem videlicet errorem Socratis quae ab eo praeposterὸ dicta erant in ordinem revocans. Nam in istius versione sie ad verbum redditus a Valesio est locus Euseb)j: Pomus it M. Galaria.
Pamphylia, ct Cappadocia, Asia quoque, o Phrygia.
I A simum quem cie ex suis praebuere. VI. Ecclesiasticum illum canonciti, cujus ex Iulio meminit Socrates, Nicaenum sextum esse probat illu-ntissimus Archiepiscopus. Quod si quis tamen contentionem in verbi controversia ponere velit, reiectaque eruditissimi antistitis explicatione adhuc quaerendum putat de quo canone ecdesiastico loquatiat lu-lius, possum non incongrue respondere canonem illum live legem neerdotalem nihil aliud esse quam consuetudinem illam quae exigebat, quemadmodum contendit Iulius, uti de majotibus causis ad apostolicam sedem referretur. Legum enim alias esse scriptas, alias vero non scriptas quae consuetudine δ: usu nutuntur. Nam de aliquando seniscat consuetudinem. Et cisia apud auctores e lasasticos fgnis tregulam & norinam vivendi. Regularum autem eccles isticarum quadam ordine & canone tenentur, quae
dam consuetudine firmatae sunt; ut in Concilio Carthagine habito anno eo xv ii. disseruit Faustinus Episcopus potentinus . Legatus Romanae Ecclesiae. Itaque sive canonem illum intelligamus de Nicaeno sexto . sive de regula ecclesiastica eY consuetudine dencendente , manet idem verborum sensus. Ab hae igi
tur contentione disputationis animum curamque la
VII, Sed ante quam huie Additioni silem imponam . necessatium mihi videtur . id quod in prima libri istius editione secimus, admonere lectorem . hanc de Legatis Dillet rationem ab illustrissimo Archiepis
copo scriptam esse anno M D e x x i. nondum inventa
deeretali Papae vigilij epistola pro confrmatione Quinta synodi. quae anno tantiam sequenti emissa in lucem ab eo est. situm, cilmista scribibantur, epi stolam illam Marca prae manibus habuisset, hauddu bie ejus auctoritate usus esset ad probandum Quintam Sγnodum a Vigilio cons a tam salse, quemadmodum illud ipsum testimonio Sexis Synodi probavit in calce istius capitis. Ceterilin epistolam illam Vigilii una cum illustrissimi Archiepiscopi as eam Disserta tione, in gratiam eluditorum Wpis Francisci Mugileti
exprimi curavimus eodem tempore quo secun ta hiei statum Dissertationum editio procuratur in ossicina
I. R irientia sessi apostoliea d ira , in Cori L. Sext. Gh Ihis fisit. Agebastir de proscribendo errore Manoth. I tuom. Et pia erum Legari Pape Agatham, o qui jtire prima ui de quastione proposita rei Ierunt . oe qua m est apostolica sedis sm ntia sis
ni uoxt. Imperator ordini iussicioram im nebat. Maza tis Antiochenus au Mur. I I. Legari recitant testimonia pirum qui duas in Christo voluntates operationes pria abunt. Fia conferri eum authenticis patrum eogicibus postulam alia νηυ Episcopi. Distola Agathonis suscepta sunt a B- , lao quam a Spiritu sancto dictura. Anastasim
Boriothecariam explicaturi in eo ectura repudiatur.
III. Actione x. facta est publicὸ contio Ioram ab Agathone Ataro m. Iiem locoram Disi haeretici
44쪽
dilationem tibi concedi, ut loca citata cum codicibus qui in patriarchio erant conferre possent. Prima deinde inensis Martii dae, interrogatus Georgius a Principe, retulit se, diligenti codicum collatione tacta cum au. thenticis exemplaribus, cognovisse recitata
Pro Mone ira aci Constans inum patres recensent hareses damnaras ausoritas. 'Principum O Romanae sedis Ponti ictim. ζιο exemplo Coristantinum Poronatum
e gregas aiunι hane se odiam . illoque υνιιι suas in relationibus Agathonis testimonia cummi λ thoum. O- -Euritati tribuunt de ista' sanctis patribus conto esse; ideoque se re.. ri lationes illas amplecti proseis est. In cuiustifice confirmationem se indi. d. o filiam a Leone se
V facta observavimus in superioribus Conciliis, sequentia Oecume-udiosissime amplexa lunt, & debitam
apostolicae reverentiam detulerunt.
epistolas Agathonis ran tiam a Spiri sanias um sum intario tin peros sanciri O beatissimi principis ''Vfluorum Petri , O Hora praedicti ter beatis imi Papa Agathonis scriptas , se suscipere, duxque
voluntates credere testati sunt. Anastasius
Bibliothecarius , in vita Agathonis , postquam dixisset die xias. Februar ij relecta Agebatur in Sexta Synodo de asserenda fuisse patrum testimonia prolata a Legatis, adversiri novitatem a Cyro Phasidos deinde addit et Sequenta He in eodem Secretario residen- Alexandriae Episcopo de Sergio Constanti te synodo una eam Princ e , s lodica senetissiminopolitano praecipue inductam, duarum in Agathonis Papae reticia cu , O ad gula comis Christo voluntatum , humanae & divinae, probata ,patrum dicta inserta. Quam tamen lo- consessione. Hanc fidei sincerae prosessio- corum collationem prima die Martis factamnem , a Marciano Papa praedicatam olim, fuisse Acta docent. Itaque apud Athanasium Agatho & tota occidentalium Synodus sequens dies signiscat, non decimum qua confirmavit duabus epistolis ad Constanti- tum diem Februarij, ut Binius existimat, sed num Pogonatum Imperatorem datis , ad sequentem confestus Concili j diem , qui in- eumque per Legatos delatis , qui Sa nodo cidit in primum Mart ij. Frustra itaque ex Sextae Pontificis nomine praefecerunt. Le- hoc Anathaiij loco conatur inlicere suspicio gati, praesente Constantino Imperatore & nem in lectorum animos, ac si luxata essent universiali Synodo , jure primatus in ipso Acta Sextae Synodi, ut inde fidem conciliet Concili j exordio de quaestione proposita re- depravationi quam conjicit 1 Graecis prose- tulerunt, & quaenam esset apostolicae sedis clam in nomine Honoris Papae. Sed hoc sententia, epistolis illis comprehensa, bre- aliam Controversiam respicit. viter significarunt , unius voluntatis asser. IV. Quare post accuraram illam disquisitionem damnantes, dc a Constantinopolita- tionem . die xi. Septembris synodus fidei nis novitatiς hujus rationem exisentes. Im- definitionem exemplo decessorum suorumperator deinde partes suas interposuit, ordi- sic concepit ut se fideliter suscipere dc expanni judiciorum interlocutionibus suis immi. sis manibus amplecti epistolas A gathonis Anens. Itaque cum Macarius Antiochenus, Concili j occidentalis pro confestione dua-
qui Monothelitarum sectam tuebatur,opl- rum voluntarum profiteatur : η -ροί- α α Lanionem suam cum prioribus Conciliis & tra- αἰ ο- λι- σάοδ- in radicione majorum congruere contenderer, τί ς χροι δαπαπα η ἡ αὐαφο,ν Agatho-inandatum illi est ab Imperatore ut impleret nis Papae & Hus Concilii , utpote quae cum exceptionis probationem. Relectis Conci- synodo Chalcedonens & Ephesina concor-liorum de patrum codicibus, haeretica Maca- det. Quod uberius exequuntur patres illi inrvi fiducia , ejus artes, & falsitates, de sermone prosphonetico ad Constantinui Tuc ων detruncationes propalatae sunt ipseque ubi recensent haereses in Synodis Oecumenicum suae haereseos continibus anathemati cis est e damnatas auctoritate Principum M
tini & Silvestri in Nicaena Synodo . Theodo-sj lc Damasi cum Gregorio & Nectario in Secunda Synodo , Cesestini & Cyrilli in Ephesina , Leonis in Chalcedonensi cum Marciano Augusto & Anatolio , Vigil de
Iustiniani in Quinta Synodo. Illo exemplo Constantinum Pogonatum Sextam istam Synodum congregas te dicunt , quo Legatos suos miserit Agatho , arcis apostolicae prae
devotus. Christiana vero fides vindicata est juxta definitionem Agathonis Papae, cujus epistolae relectae sunt Achione iv. II. Sed Actione vii. x iri. Febr. anni DCLxxxi. ὶ Legati recitarunt testimonia patrum qui duas voluntates & operationes praedicabant. Interrogati ver5 a Principe Georgius Archiepiscopus C P. δc Macarius Antiochenus an consentirent definitioni Agathonis, petiverunt exempla relationis ia
45쪽
ceteris Pontificibus ei ni inentissimus antistes,
ωἴ ω χερια ἔπει προεθος. se dogmaticis 1llius lueris constementes, grassantem lueresim repressisse, seque illius traditiones,quem. admodum ille & ante synodum & una cum si nodo paternas amplexus erat, secutos suis
λαῖμαυ-Veritatis cnim lucem ex Occidentis partibus eTulsisse , chartam atramento illitam exhibitam , sed Petrum per Agathonem fidei mysteria elocutum:
Π-s . γ μετο. Eundem loquendi modum sequuntur in relatione synodica ad Agatho nem , quem gravissimis Ecclesiae morbis peritissimum medicum a divino numine datum aiunt, qui valetudinem illius curaret. Ex ejus literis a praecelso Arestolorum vertice divine perscriptis se nuper exortam haeresim depulisse, ipsosque haereticos anathemate confixisse, juxta praejudicatam a sede apostolica
V. His verbis , suffragii praerogativam illam imperialem significant. Quid enim aliud
indicari potest per illam pi)θεῖ πυ Γ ἀ- φασι. 3 Deinde partes cuique suas in hoc negotio damnatae haereseos assignant. Spiritui sanisto illustrationem tribuunt, Pontifici do et inae informationem , Imperatori tuitio nem, & Gregorio Constantinopolitano Episcopo primam sententiam de primum consensum adhibitum definitioni Agathonis. Quae prima sententia a Consule, aut a primo Senatore , seu Principe Senatus ferebatur, quando Princeps rogabat sententias in Se natu. Contendunt ver5 a Summo Pontifice ut iterum quoque venerabili rescripto suo
synodi sententiam confirmet. Quod Leo II. succetar Agathonis praestitit, Concilij defi nitione auctoritate & αὶ et α beati Petri
I. In vir. synodo primatus Romani Ponti is emia ruit. 2 am summa auctoris in uiti admissa est. Prob tu rex Actis i ubi patres eo inter alia argumento praeda toriam si nodum a Constantino Coprodirmo coactamnniversalem esse non posse non pronuntiant. quod ei Papa auctoritas non adfuisset , ut lex Conciliorum ex gent. Tum . quod Patriarchae Orientis huic pseudo λ- nodo non consenserint.
I I. Hadrianus I. eviis conciliabulum illud in irristum mitti, quod sine sedis apostolica auctoritate habitum fuerat. Hoe vitio caruit Septima Synodus . in qua recitantur epistola Hadriani , qua restituKonem imagianum Praescribunt. Legati uiu τοῦ γωμιν sustinati 1 ρυ- rogarivam Romana sedi conservam in roganda Tarasit C P. sententia. III. Tarasim coluit auctoritarem sedis apostolicὰ: qui se Hadriani literis subscribere testatur. Fadem fuit onodi professio. Ceteraram serium consensus --ee si ad configendos Iconoctastarum errores. I V. Prarogativam suffragi' agnovit Tarasius ad Hadrianum Ieribens. . V Lexari sedis apostolica videntur omenti fuisse festi cons in privilegio in vir. Synodor cujus disponendeauctoritas tota in Tarasio fuisse Gaeturi Ea e te Ilio solvitur. Sy nodus illa admissa non esta Concilio Franc ordiensi. VI. Plena ct integra auctoritate usi sum Legati apostolica sedis in Concilio Octavo. Ea emicuit in I
runt , quasi Ecclesia CP. Romana tanquam anchla δε- mina bbjiceretur. Ea elarobratione commotas Impserisor Aius, chira apta a seriniis Legatorum subripi iussit. qua Anastasii Bibliothecam1 cura reddita sunt. additis verbis in sedem apostolicam honor centissimis. VII. Hadrianus II. ad unarium C P. scribens, jubet ut decretum onori Rom. adversus Photium is omnibus Oscopis Iubscribatur in c.ncilio Oecumen
eo , ct in archiva Ecclesiaram referatur. Itaque Syno dus vr 1 r. Romanorum Ponti se definitionem am
plexa est eum plena causa cognitione. Hinc factum ut ea synodus dicta sit universalis, ut notat Anasta /. VI II. Consensus sediam patriarchalium peri N
Patriariam aut eorum Legatos exprimebatur; ut Minximus Abb, notavit. Probatur etiam ex Met
ρ asse. IX. Sehisma orientalium non impedit hodie quin
ejusdem momenti auctoritatis censenda sint Ecclesia Romana ct Occidentalis decreta a veri.s novώhaereses . tametsi Orientalium Ecclesianum consensu destituantur. Attamen Ecclesia quoque Orientalis suas retia non ita pridem ramulis in damnandis nuperas titi arriculis.
I. T N Septima quoque Synodo primatus
Romani Ponti scis emicuit. Etenim non solius consessus praerogativa dignitanque sedis apostolicae, sed etiam summa illa auctoritas admissa est quae conventibus e clesiasticis Concilij Oecumenici robur conis ferre debet. Constantinus Copronymus collecla trecentorum viginti octo Episcoporum conventu, qui sibi Synodi Septimae Oecumenicae titulum adscripserat, usum imaginum prohibuit. Rus conciliabuli definitio relecta est in vera Synodo Septima, re per capita scripto antirrhetico confutata. Ac prima quidem inscriptionis verba , quae Georgius Neocaesareae Episcopus recitavit, ubi Synodi Oecumenicae titulo se praedato ria illa synodus jactat, hoc pacis patres refellunt. Eam synodum universalem esse non posse pro certo ponunt quae recepta a reli . quis Episcopis universae Ecclesiae non fuerit. quod pertinet ad concordiam unitatemque
46쪽
consensus significandam. Sed praeterea addunt quae auctoritatem si nodi respiciunt, Papam nempe nec per suos V icarios nec per circularem epistolam interfuisse,ut lex Con
ciliorum cxigebat. Suomodo autem magina O universalis, quam neque receperunt neque concordaverunt reliquarum PGFles Ecclesiarum,
sed anathemari hanc transmiserunt ρ Non haluit enim a utorem illius temporis Romanorum Pa t m, τά eos qui circa ipsum sunt Sacerdotes, nee etiam per Vicarios ejus, neque Per encyclicam e sotim , quemadmodum lex dicis Concilioram. Pergit vero de consensu Patriarcharum haec addere t Sed nec eo sentientes sebi Patriarchas orientis ,Alexandriae silicet, Antiochiae , ac sanctae civitatis, vel commini bos se summos Sace
dotes qai eum inis existant. II. Haec Synodi Septimae professio Hadriani I. Pontificis desiderium iri pleuit , qui conciliabulum illud , quod antiquam traditionem everterat, ante omnia in irritum init ii voluit, ex eo capite, quod sine sedis apo stolicae auctoritate habitum fuerat: Inprimis
enorm Ier ct irrationabiliter nequiterque contra, amurum venerabilium patrum traditionem de sacris imagisibus actum in , anathematiqetur
praesentibus Missis nobis. Eodem sensu in epi stola ad Taratium i ubi Misses vocat Apocrisiarios. Hoc vitio caruit Septima Synodus , in cujus actione secunda relectae sunt Hadriam epistolae ad Constantinum & Irenem, de ad Tarasium Constantinopolitanum t quae reia stitutionem imaginum juxta veterem Ecclesiae morem praescribunt, in memoriam venerationis. His literis recitatis, Legati Romani, sui officij memores, sententiam Tara' ro gant , cum ea quae in superioribus Conciliis invaluerat dignitate, et ' γνι ι & sitima j praerogativam, quae his encyclicis epistolis continebatur , Romanae sedi conservantes. Dicat nobis , inquiunt, sandrisimus Patriarcha Tarassus regiae civitatis ,s consentiat literis sun- αβ mi Papa senioris Romae, vel non 'III. At vero Tarasius sedis apostolicae auctoritatem suo iii Tragici ita coluit ut ab ejus regulis in sincerat fidei praedicatione diccedere nemini fas esse putaverit, Apostolotcstante Romanorum fidem annuntiari in universo mundo. Quare clim Hadrianus ii teris suis majorum traditionem asseruerit, se illius definitionibus subscribere Tarasius te-
o r. . ii. statur. Paulas Apostolus, inquit, cum Romanis
6 frueret, an bans studium sincerae sibi eo μ',
quam in Christum verum Deum habebant, sic auo Fides vesba annuntiatur in uniterso mundo. Hoc
testimonium sequi necessarium est ; es inconsulte agit quι conatur resissere. Oes: τῆμα pτυρ α
QM αἰαγκα Aν κώ η vi, τψ α - τάω ερ M. Iterum Legati a synodo exigunt an literas Hadriani amplecteretur: quae professa est se illas sequi, suscipere, dc admittere. Vt autem ad Romanet sedis auctoritatem ceterarum quoque sedium consensus accederet , relectς sunt A ctione tertia synodicς epistoli Tarasij ad Patriarchas Orientis, tum Orientalium Ecclesiarum ad Tarasium. Atque ut illustrius haereticorum vesania consuraretur , Prolatς sunt in medium antiquorum patrum sententiς, quibus legitimus imagi
num usus commendatur. Itaque alienum vi - .
sum fuit a disciplina Ecclesiae ut res seniet
constitutς abolerentur. Verum enim, inquiunt Ast. vii.
patres illius synodi, O remssimum Ecclesiae judicium , nec novum fleri, nec adimi in ea quicquam indulget.
I V. Praerogativam illam suffragis, de qua
loquimur , agnovit Tarasius in epistola ad Hadrianum : qua fatetur quidem Christum in synodo caput fuisse constitutum, sanctis Evangeliis in sancta sede propositis , quae toti conventui judici j sincere ferendi necessit tem imponebant , sed literis Hadriani ante omnia relectis, Christum per eas veluti quibusdam spiritualibus eduliis universos pavi Dse , ipsumque Hadrianum , velut oculum
quenaam, ad rectam veritatis viam corpusiani versum direxisse , id est , ut loquebatur Concilium Chalcedonense , eo auctore Sco omnia decreta fit ille. ως όt αλ o TMasi a4
V. Non dissimulanda tamen est dissicultas
quae a viris eruditis movetur, quod attinet ad officium Legatorum i qui dignitatem suam omnino tenui me non videntur, ex eo quod solo consessus privilegio & τη me δρία contenti, omnem actum Tarasio permiserint, qui interlocutionibus suis ordinem synodi constituebat. Sed observavimus superius eos in praecipuo capite , de quo erat controversia , jus suum usurpassie , sententiam a Patri archis & ceteris Episcopis exigendo 1 in aliis vero articulis, quae ab exercitato viro & lin guae Graeci; callentissimo expediri debebant, Tarasio ordinem omnem concessisse, qui Legatos Latini; linguae onere illo levavit. Quod tamen ultro aggressus non est, ac si jure proprio haec auctoritas sibi competeret, sed post Synodi delegationem, id est, ex Legatorum de reliquae synodi mandato. quod illi datum est ad suggestionem Episcoporum Siciliae. Cur autem in Concilio Francosor diens haec synodus admita non fuerit, dixi
mus libro tr. cap. x v II. g. H.
V I. Plena vero & integra auctoritate usi
sunt Legati apostolicae sedis in Octava Sy -
47쪽
nodo, non tum primum consessias locum occupantes, sed etiam interlocutionibus suis constituentes synodi ordinem, & sententias uniuscujusque rogantes. Summopere autem auctoritas illa emicuit in libello ab aposto lica sede per Legatos directo; quo, ante Omnia, iis qu. x a Nicolao I. Papa& Hadriano II. decreta erant adversus haereticos & schis
malicos se obtemperaturos Episcopi lapsi profiteri sita & testam adhibitorum subscripti ne debebant, libellumque eo modo subscriptum Apocrisariis tradere. Libello in Actione prima synodi relecto assensum praebuit universa synodus, interrogantibus Legatis. Et se cunda actione admissi Episcopi, Presbyteri, & monachi, qui Photium adversus Ignacium sectati fuerant, clementia Ro-nonibus consentirent. Extant in editione La- ,--ix'
tina Anastasse , quae copiosior est quam Gre- x,cus Synodi Octavae contextus a Radero pu- It blicatus, Legatorum interrogatio, & Con in iij responso. Quae autem confertim de uri in is ν. Iluti per saturam a Concilio declarata erant, iterum deducuntur in examen Actione quar iu. ta Sc sequentibus , ita ut cum plena cause cognitione, exquisitis omnium votis, atque Photio exhibito , Synodus Celava Romanorum Pontiscum definitionem amplexa, suo quoque judicio eandem confirmarat. Ex hac omnium concordia factum ut Octava iliata Synodus universalis diceretur,quemadmodum observavit Anastasius his verbis i Ctim
Christus in corpore sua ,suia est Ecclesia, tot pa-
lo subscripserunt. Quod factum adeo com- Ecclesia in amnesta sedes unisu fiserini volunmendabat auctoritatem Summi Pontificis,nt tam Isicut nihildosis motui corporis se omnes idEpis copi quidam Constat inopolitanaenice- quinque sensus integri communc me fuerint saces eos in invidiam trahere conati sint, Baslij nitatis. Inter quas videlicet sides aut i Rem O τλς-pImperatoris&Ignarii Patriarchae auribus in praecerit, nimmerito usi comburatur . qui pro μ'
quemadmodum observat Ana- . ruinis se, is, α , α, '
stasius Bib. iotnecarius, qui rebus gestis prae- seni , communionem sicut unus eorum cum non bene faumfuisse quod Ae- omnibus habens
,, . . 'U' siam CP υπtassea one Romanis Iosia Aeeti permis m, ita ιι λκc et Ii a.- domina ancussam Irididerim. Qua exprobratione commotus Imperator , clancullim chirographa
illa subseripta a se iniis Legatorum subripi iussit. quod ex parte impletum , iustam Legatis conquerendi occasionem dedit. Sed opera & industria Anastasi Bibliothecarii VIII. Consensi is ille sedium patriarchalium per ipsos Patriarchas aut eorum Legatos exprimebatur, ut patet ex Actis Conciliorum. Quod Maximus quoque Abbas adnotavit i oui ex eo synodum quandam EPyrrho allegatam respuit . quod Episcopi
qui convenerant, nullis est Iis commendati. Lo Abbat
VJ - - I DV instructi, nec Episcopa d Metrapesitanis n/ . Iinterator chirograntia restitui oraecepit, iis que Metropol ma Patriarchis, ni epistri, neo 'verbis alectis quae sedem apostolicam ut ne- que sub tuti ab aliis Patriarchiis missi essi mgotiorum ecclesiasticorum magistram profi- Simeon Metaphrastes in vita Stephani Iunioris :α, Oecumenicum Concilium is ad vocaritentur. Ego quidem, inquit. magi rum GHesa coram negotiorum Irim a solitam per meos Leguus My ; o ideo vegrum praesentiam Iris datus sum , uimestra decreto O sotinia Eiariosa risera remedia ianiratis acri res nos, non nostris motitas, sed vesrae seni nita pare-
II. Eximiae quoque illius auctoritatis specimen extat in epistola Hadriani I I. ad agnatium , qua summus Pontifex concilia bula in urbe regia a Photio congregata adversus Nicolaum & Ignatium in irritum mis sa sui se synodi Romanae decreto docet: quod decretum in Synodo Oecumenica subisscriptionibus omnium Episcoporum roboraiari de in archiva Ecclesiarum reserri constituit. Quibus literis recitatis, Vicarii Romani consensum synodi eliciunt, interrogatione eo modo concepta quae partes cuiusque &
: ' Concilij demonstret , nempe parta z. ψςhnicndi auctoritate pontisci concessa, At
s. . . Riaisa 4 Synodo, declarandi an res definitae cum ea
Goritatem nuEo modo erantesut res ecclesiasica ad normam dirigamur , gratum habuit, nec Alexandrinus comprobavit, nec Antiochenus, nec
denique Hierosolymitanas γ Vbinam eorum libelusent aut quinam per diversi loca missi sum in quibus fusum vestrum Concilium cons maretur,us hac ratione Oecumenicum censeri posis λ
s 2 I vita Stepliani junioris ab illustrissimo
I Archiepiscopo laudatum visum est heie GraeEt dere, ut auctorem illum lectot vel in hoc loco, qui magni momenti est . habeat sua lingua loquentem. Hactenus enim haec .ita Graec/ non prodiit. sod Latine tantam ex .ersone Iacobi Billii viri doctissimi. Sunt autem verba Stephani iunioris advetatis leon mactos disputantis, qui conellium Constantinopoli
48쪽
liabitum anno septingentesimo quinquagesimo quar- Lucifer Calaritanus. ωmeis exui. vi legationis P, to , in quo sacta contumelia suerat imaginibus septi- Iinum Episcopum instituit in Ecclesia Gilochenis quamum oecum cum vocabam; tamenetsi consentien- schisen te laborabat. quod poticis propalarii scio mates non haberent Episcopos illustrissimaruin Ecclesia- in in Ecclesia Daui extinxit.n . praesertim vero Romanum. Nam isti aperte IV. Eusebim quoque Vercellensis , ct ipse exul, adicebUt huic synodo. Me ergo habet lotus ille antiqua Legati m Q rate usu est in si nodo Alexam
I. RATER cos Legatos qui a pontiscibus Romanis ad Concilia Oecu meraca mittebantur, non erant infrequentes eorundem legationes ad Imperatores Chri IX. Dissipato in varias partes & veluti stranos pro negotiis Ecclesiae universalis prodisiecto per Orientalium schisma Ecclesiae curandis Isseu de fide, seu dedisciplina, age. corpore, non ideo minoris momenti & auia retur. Ejus generis Legatos ad Constantium domatis hodie censenda sunt Ecclesia1 RO Liberius demnavit, ut Concilium Aquileiae manar 5: Occidentalis decreta, quae emer cogendum impetraret, ubi de novo adver gentium de novo haereseon necessitas ali- sus Athanasium delato crunt ne majestatis M. quando exprimit, quod Orientalium sedium de verae fidei restitutione tractari post ei. Ete consensu & concordia destituantur. Etenim nim Arriani, veteri in Athanasium odio in cum Dei Opt. Max. singulari beneficio sum flammati, hominem innocentem eo praetex-ma & veluti arx quaedam Christianae religio- tu in Oriente condemnant, quasi consilianis in fastigio sedis apostolicae collocata se, adversus Principem cum Magnentio tyran- ubi depositum verae fidei majorumque tradi n participasset. Literas illas Episcoporumtiones tutissime custodiuntur, nihil ossicere Orientalium , & AEgyptiorum aliquot, Epi- potes h veritati temeraria Orientalis Ecclesiet scopis Italis in Concilio Romano Liberius desectio. Residet enim penes Ecclesiam Ro recitavit, qui fideis & sententiam suam man in eadem definiendi auctoritas quam Orientalibus commodare noluerunt . quod Ecclesia universalu colebat olim, ita ut ea in eodem tempore septuaginra quinque Episcoporum parte nihil immutatum sit. Restricta est tan AEgyptiorum de Athanasio sententia repugnabat. tummodo sincerae Ecclesiae diffuso: quae, li Vnde contra divinam legem viseum ea, cum fcet arctioribus limitibus fortasse circumscri coporum numerus pro Athanasio majorexisteret apta, consensus sui auctoritatem apostolicae parte aliqua commodare consensem. Missi ergo sedis auctoritati adjungit. Imo vero indam se ad Constantium Vincentius Capuensis Epi, nandis nuperae sectae articulis ipsa quoque copus, cum Marcello aeque ex Campania Orientalis Ecclesa per Hieremiae Patriaria Episcopo : qui Arelatem accedentes , Athain. s. p. chae Constantinopolitani censuram suffragia nasii damnationi. Constantij minis inflexi, siua contulit , si quis ad plenam da novitate subscripserunt. Quare fidem Nicaenam in
causa Athanasi valde periclitari cernens Pontifex , secunda legatione Constantium adivit, misso Lucifero Calaritano in Sardinia Episcopo, Pancratio Presbytero , dc Hilario Diacono , ut Concilium impex rer' i . ia GAd exorandam igitar mansuetudinem 1 am , ut uitii viti seMe oti animo isPegationes nosvis audire dit-
victoriam hoc quoque desideret.
I. Mittebam etiam Romani οἱ πί Legatos ad neris, frurram ct coepiscopum meam snctum G
Imperatores Christianos pro negotiis Ecelesia univeo rum Luciferam cum pancratio compresbiero mosatis praearandis. Prohinar exempIo Liberiq; qai --- legation/ι ad Constantium mi is in ratio Athana- A, ut concilium impetrarent. II. M uiolan isse Concilium ea δε eausa habisum anno c e civ. in qua Episcipi damisati/ni Athanasii impetrare
per vim susscripsserant. Luciri R.mani, qaodsisbseria I I. Eusebium Vercellentem Episcopumbere neu aluent, .n exilium missi edim Principis. epistolis quoque suis hortatus cit ut se Lega III. Restituto . itanum post obitum Constantiq. adjungeri: t. Votis respondisse visus est
rum Luciferum cct Hilario Diacono placuit proficiscis quos credimus de Elementia tua ad pacem omnium Ecclesiarum catholicaram non dissoster posse Conciliom
49쪽
effectus, indicto a Principe universali Con- potest e mandatis ciuae vigilantissimus Ponti
cilio , quod Mediolani in palatio praesente sex Leo I. dedit olim Iuliano Coens Epis
Imperatore habitum anno CCCL v. luctiao- copo, post celebratum Chalcedonense Coti
sissima elade Ecclesiam vastavit , plerisque cilium. Etenim statim a soluta synodo, haerea, Occidentalium Episcoporurn , qui trecenti lici per insidias verae fidei ossicere molieban
& amplius aderant, ad damnationem Atha - tur, connivente Anatolio Constantinopoli
nasi per vim coactis. In Legatos Romanos tano. Quare Iuliano Episcopo Coensis Ee- illitque adjunctum Eusebium Vercellensem, clesiae, quae in Cycladibus insulis sita erat, qui iii bscribere recusarunt, exilium detre- hanc specialiter curam Leo commendavit, tum est edicto Principis, quo relegati sunt in ut prospiceret solerter ne haeresis Nestoci Orientem. na vel Eutychiana convalesceret , quae fugia II l. Tandem post obitum Constanti j, gerenda Principibus forent, vice Pontificis
Athanasius ab exilio redux, turbatas Orien- insinuaret , de rebus ambiguis Pontificem tales Ecclesias componere moliens anno tre- consuleret , eumque de statu Ecclesiarum centesmo sexagesimo secundo, usus est ope Orientis creberrimis relationibus admone ra Eusebii Vercellensis de Luciferi Calarita ret. Studeat ergo dilectio tua piam ct necessariam tisin. . iani , qui Exlegatorum dignitate ornati , factis caram sollicitudini apostolicae feris impendere, suis quanta taet apostolicae sedis auchoritas γα tibi apud se nutrito catholicam contra Nesto
in Oriente docuerunt. Etenim Lucifer ex Dcnos G Eutychianos haeretices acrionem materno
consilio Lusebij collegae sui Antiochiam se Iure commendat; ut divino fultus auxilio ,
contulit, ut statum illius Ecclesiae schismate laride Consantinopolitanae usiis oppo1ttinitaten . laborantis ordinaret. Pars enim Paulino G sinas, ut praedi Ioram dogmatum impius nun is . Presbytero adhaerebar, pars vero altera Me- 7 AEm turbo consurgat. Et quia tanta eis gloris se τὰ ti: ,. let ij Episcopi, quamvis exulis, communio- rum Principum clementia ut confidenter ess possis nem sesuebatur. Itaque Lucifer Antioche- ενα sunt insinuanda faggerere, pietate tuorumnis Paulinum Episcopum ordinavit. Quod in ad utilitatem Ecclesia universalu uta A. Sed ob aliena Dioecesi agere non potui Tet, nisi pri- servandum est, eo temperamento adhibito stina legationis auctoritate , quam ratione delegatam Iuliano mille vicem apostolicae muneris sui reddita deposuisse nondum omia sedis, ut nullam caussie cognitionem susci nino videbatur. Certum quidem est id a Lu- peret; quae relicta est Episeopis provincia cisero minus prudenter actum quod schisma rum. Hic est enim sensus horum Leonis ver potius in illa Ecclesia propagavit quam ex- borum: Consilente autem dilectisne rua de his tinxit, Meletio ab exilio statim reverso ple- in qui I putaveris ambigendum, non de is re rosque fidelium ad communionem suam tra- lationibus tuis meae responsionis instructio; ut se hente. Sed AEgvpiij & Occidentales Pauli- Pestrata eorum actione ea a, fortasse legen-nO tantum communicabant. dum, ' frata actione caussarum j quae in qui-IV. Eusebius quoque Vercellensis anti- b quae Ecclesiis Praesulum sortim delent co qua Legati auctoritate usus' est in synodo nitione firmari, hac speciati cura vice mea sun Alexandrina , quam una cum Athanasio ctus utaris , ne haeresis Nestoriana vel Eutychiana coegit, ut observavit Socrates. Ceterum ad in aliqua parte reviresiat: qca in Episcopo Con illius auctoritatis consortium adscitus non stantinopintano catholicin vigor non est. fuisset ab Alexandrino Patriarcha, nisi prae- . VI. Itaque extraordinaria quaedam selli ter episcopatus Vercellensis dignitatem, ad- citudo, illacialis cura, & actio catholica ad junciam habuisset Exlegati auctoritatem. versus haereses erga Principe, Iuliano de Plena enim & integra legatione non uteba- mandata est ι ηon autem jurisdictio aliqua tur, cum secundum tantum in synodo locum vel causse cognitio, u actio judicialis. Cum obtineret, ut patet ex epistola synodali. autem & mora trahenda illi essiet in comita- V. Nolo lectoris otio abuti in conperen- tu, & sermones conserendi cum Principe, dis legationibus quas diverss temporibus ad necesse quoque erat ut Principis consensus Imperatores Romanos antiqui Pontifices accederet. Quare Marcianum Augustum ea desimarunt , quae frequenter occurrunt in- de re literis suis Leo certiorem fecit. Nam,inter legendum. Earum tant uia mentionem Pare, sede et ejus s Iuliani sinceritate con faciam quae longiores moras in comitarii dens, vicem i meam contra temporis nostri hae- traxerunt, quaeque non alicui negotio spe- reticos delegavi , atque propter Ecclesia-m pa-cialiter adstrictae, ad quascunque caussarum c fue custodiam, ut a comitan vestro non abesset emergentium figuras porrigebantur; id est, exegis cuyus suggesiones pro concordia cathoti
quae non extraordinaria potestate , sed ordi- - tatis , tanquam meas audire dignemini, ρι natia potius & assidua sollicitudine niteren- comes Deo , qui vobis praeter re iam coronam,tur. Harum legationumήinitium deduci etiam sacerdotatim conferar paω m. Hujus
50쪽
S Imper ij Lib. V. Cap. XVI. 43
vicarii munus, Leoniique erga Ausustos urbem Constantinopolitanam Responsa obsequium , elegantius explicant ista ad lium apostolicae sedis ἰ praecipue post Iusti- Pulcheriam verba : Cum in causa Mei, cui mani tempora, qui felicibus armis triumpho gloria vestra famulatur, vicem ipsi meam eatenus de Gotthis acto, Italiam Imperio consolida delegarim , si ab ea quae vobis debetarobsi antra vit. Tunc enim assidui erant in comitatu non recedens ,pierati me vestraepresentare non δε- Diaconi responsales ; qui & caussas proprias sinat, exequens in custodia dei oris ecclesiasti- Ecclesiae Romanae apud Priacipem proseiacis disciplinis per omnia sibilicitudinem , ct ρο- quebantur, &pro negotiis fidei & disciplinae portunis sensionibus quod universi Ecclesiae excubabant, simulque veluti fidei publicae prosit insinuans, ut in ipse nec Otholicis v rum obsides in comitatu degebant , obsequi j praesidium, quibus volumus solvenire, nec vo- Principibus debiti fidejustionem praestantes. bis meum desii obsequium. II. Legati hujus generis, Apocrisiar' αRespons Aes dicti sunt ab illius seculi scri o- ribus, quod responsa seu mandata eorum exissequerentur a quibus missi erant. Vt enim rescripta Principum dicuntur non solum ea quae Principes libellis supplicibus rescribunt, unde ejus nominis origo, sed etiam omnia I xcuset is si Mi Archiepiscopi obi V ti Principum jussa . ita quoque resonsa dicta mire confirmat idem Leo in epist la sunt ii on quae δε relationes rescribe-
Aummum. quae nuper ab Holitenio edita est anter
AL synodi Romanae sub Bonifacio II. habita, bantur, sed etiam omnis generis mandata: Usiones autem , inquit, fratris ct Coepiseopi qu* ex eadem origine a Graecis MnxI M.; di-
mei /uliani. quem pietati vestra commendo, quase cuntur.
ubenignius . sicut faritis, audiatis. Hoc etiam fra- III. Cujus significationis illustrior exhi-tri meo Anatolio proderit, fleum quem P qc thM ' beri iron potest interpres quiana Iustinianus, o dumine i te esse volui, di aut h-ες - qui Principis jussa, sive a m η, ' G, a decesseribus suis responsa dicta futile docet: άα mcti is ὶ ο 6s οἰ - ω - ΕΓ-λουν βααλεῖς νe Nou. Vnde Procopius munus veredariorian describens , eos esse ait qui ad regia ruponsa deferenda mittuntur, I. Legatio hae sequentibiti feeuIis occasionem dedit eis τοῦ λα- κα m ρισεις. Et illo antiquior mittendo um Reyemsalium ad urbem Constantinopoli- ZOZimus, loquens de quodam Erote qui in ,-ώ i, utanam. Eorum o iam aput Principem. palario adsidebat, γπ α. οθεν. - αιὸν Wi-I I. Dim etiam fore ar' rescri si um g ηηi τι et ιδ Quare miles ille qui desti- plex apud υ terei, ita es pqvor 'a' ρος ρ nabatur a Magistro in litum ut judicum mi-
or Anastasia Imperatore. Iuliamu Antecesse titia. dicitur ab Anastasio Imperatore .& a I V. Qui causas E esiarum agebant. Apocrisia 3 Iustiniano, id est , ad jussiones & responsa dicebantur, ex Iustiniano. Sedibus tantum patriar' exequenda. Quanquam Iulianus Antecesibinalibui tirebat Apocrisiari s mittere ad comi tu . esse tum respiciens potius quam caussam, o eo mi ab Apoenilia tu distincti. 'cris responsum interpretetur minisserium, loquens
mini γνοι palatinos. a Constantini Por Drogemura. ' - V. Restonsatis qtioqu/ μοι Romarii 'Pomi es ἁ IV. Hinc factum ut qui caulas Ecclesia pinas int a in sem ν/tiam, qui Ecclesiis tiniversa com- rum agebant, Apocrisiarij dicerentur, apud modu inii labant. Hinona ι natatvir, i , poeri Iustinianum, qui vetat Episcopos ne ad coa iorum 2 aesponsaliam originem arcessit a tempori- mitatum accedant. Pra erea Mancimus . s .ha, Constantini Magni. Pelagini Agapera Dp 'ο- db ecclesiasicam occasionem inciriris
plicatus, qui primau partes Pelagis tribuit ora rei bH, ram Eccusarum , quos Apocrassaraos vocum, Patriarchv. aut per aliquos Clericos huc desinatos , os per UI. Gregari ut Magnus Resipans em Ecclesia Ro- suos arce mos notam Imperio facere, aut nostris manae erit in urbe regia. Iubetur subsidium implo ure administra oribas . ut impcirent quod competens adverius Longobardos. eis. Quod ita intelligendum est, ut non singulis Ecclesiis sui essent A pocrisiarij sed tan- I. v TER a A Leonis ideo retuli , quod tum singulis sedibus patriarchalibus, qui suae V ex hac delegatione occasio profe- Diccceseos negotiis in comitatu immine tacta sit nequentibus seculis mittendorum ad rent. Quare Iustinianus recte Clericos aut