Elucubratio de dogmatica Romani pontificis infallibilitate eiusque definibilitate per R.P.D. Iosephum Cardoni

2쪽

EIUSQUE DEFINIBILITATE

4쪽

INTRODUCTIO Pag. v ICAPUΤ I. An sit desinibile Summum Pontificem in rebus sidei et morum ex cathedra loquentem esse prorsus insallibilem . . a dARTICULUS I. λrgumentum ex Sacris Litteris ibi

g. 1. De Matth. cap. XVI. V. 18-is a gg. 2. De Lucae cap. XXII, V. 32 s 1 ARTICULUS II. Traditionis argumentum exponitur . . . . . 25 ARTICULUS IU. Reseruntur Monumenta ecclesiasticae Bistoriae ad eamdem traditionem confirmandam lΑRΤlCULUS IV. Argumenta ex ratione theologica petita . . a filCAPUΤ ΙΙ. Diluuntur praecipuae dissicultates ex ecclesiastica B

storia contra demonstratam verilatem depr0mptae . . . . v 66

LRTICULUS I. Argumentum ex Concilio Constantiensi deprointum refellitur ου ibi ARTICULUS H. Obiectio ex Liberii gestis eruta dirimitur . . M 80 ARTICULUS III. Argumentum ex Vigilii agendi ratione in controversia trium capitulorum depromptum diluitur . . . . ni θελRTICULUS IV. De Honorii I lapsu a128 CAPUT III. De conditionibus requisitis ut Pontifex ex cathedra loqui, et ideo insallit,ilis dicatur . 1 6 ARTICULUS I. Conditio ex parte obiecti s 14 ARTICULUS II. Conditiones ex parte actus v 149kRTICULUS III. Conditiones quae ab aliquibus immerito postulantur, reiiciuntur s150 g. 1. Pontificia in rebus fidei et morum deerela absque concilio Oecumenico edita, irreformabilia inni, et vim obligandi obtinent a151 g. 2. Ut Decreta Romanorum Pontificum in rebus sdei, ac morum irresormabilia habeantur, et fideles obligent ad credendum, non requiritur ut accedat tacitus Ecclesiae consensus . . 155 g. 3. Tertia conditio exploditur a 161 ARTICULUS IV. kn teneatur sv mmus Pontifex ex Cathedra aliquid circa fidem ac mores definiens consilium seu Episeoporum, seu Cardinalium, seu Doctorum exquirere a164

CAPUT IV. An expediat hanc veritatem ut fidei dogma definire . . 1 θDissiliaco by Corale

6쪽

INTRODUCTIO

finis Constantiensis Concilii celebrationem nemo unquam cathoi, corum sententiam de insallibilitalo R0mani Pontiacis ex cathedra loquentis, in rebus si dei ad morum, ausus est oppugnare, sed ab omnibus catholicis uti universalis Ecclesiae doctrina habita semper suil, privilegium hoc Divo Petro, eiusquo in primatu succesoribus, suisse a Chisto Domino tribulum. Seliis mali ei lanium Gracei id insidiali sunt. Neque mirum ess0 debet, homines ab obedientia, et subiectione Romani P0nlisicis, voluntarie subtractos, et eius Prim lum negantes, etiam quod est negessario cum Primatu coniunctum respuisso: quin imo eorum pertinaeiae sundamentalis error fuit Romanos Pontifices in rebus fidei, et m0rum saltibiles esse, uti ex iis quae tempore Pholii Aeneas Parisiensis el R0tramus, Monachus Combeiensis, scripserunt, eruitur. At luculentissimum hac de re testim nium reddit Anselmus, Havel burgensis Episcopus, a Lothario Secumdo Imperatore Constantin0polim missus, qui a sapienti0ribus Graecis Episcopis provocatus in celebri eouventu de controversiis, quavsunt inter Graecos et Latinos, disputati0nem eum Nechilo, Nicomωdiae Archiepiscopo, instituit. Narrat itaqud in suo opero in Arma dialogi iussu Eugenii III eonscripto, Nechilem Romani Pontificis primatum, ac in Oec menicis Conciliis praesidentiam ultro concessisse hisce verbis: a Romana Ecclesia, cui n0s quidem inter has sorores prima- et tum non negavius, et cui in Concilio generali praesidellii, pri

7쪽

- 2 -κ mum honoris locum retognoscimus a: at potissimum doctrinam respuendam esse contendebat a catholicis omnibus eo tempore

releniam, Romani Pontificis iudicia in rebus fidei ac morum e se prorsus irrelarmabilia. Haec sunt Archiepiscopi verba: et Quida igitur nobis Scripturarum scientia' Quid nobis literarum si et dia' Quid sapientum Graecorum nobilissima ingenia' Sula Ro-u mani Ponliseis auctoritas, quac , sicut tu dicis, super omnesa esl, uniIersa haec evacuat. Solus ipse sit Episcopus, solus Ma-u gister, solus Praeceptor, solus do omnibus sibi s0li commissis, et soli Deo, si ut solus b0nus Pastor respondeat s. Ε contra Anselmus lum Pontificis Primalum. lum in rebus sidci eius inerrantiam ad catholi eam fidem pertinere ostendit. et Ad hoc etiam, i α quil, Sancta Romana Ecelesia prae celeris a Domino praeelecla a speciali privilegio ab ipso donata est, et beatificata, et quasia quadam praerogativa omnibus Ecelestis praeeminei, et iuro diu vino antecellit. Aliis namque diversis in lem potibus variis haea resibus oceupalis, et in fida Catholi ea nutantibus, illa supra ρο- α iram landala, et solidala semper mansit intoneussa, nullis sal-s sis, et sophisticis haereticorum argumentis a simplicitate fidei ...u avelli potuit; quia seulo Divinae Sapientiao, Domino largiente, e eontra dolosas quaestiones semper munita sui l . . . Undo et D a minus seiens alias Ecclesias haeretica impulsi0no nimium vexama das, et Romanam Ecclesiam, quam ipso supra petram funda-α verat, nunquam in side debilitandam, dixit Petro: Ego rogariu pro te, ut non deficiat fides tua; et tu aliquando e serius con-

et firma fratres tuos: ac si aperte ei dicat: Tu qui hanc gratiam. ae episti, ut aliis in side naufragantibus, semper in side imm a bilis, et constans permaneas, alios Iaeillantes eonfirma, et eorri-κ ge, et tamquam omnium provisor, el Doctor, et Pater, et Magi-α ster omnium curam et sollicitudinem gero. Merito ita privilegium v praelationis super omnes accepit, conservanda integritate fidei, a prae omnibus privilegium a Domino suseeperat s. Ex his aliisque Anselmi verbis in eo Dialogo relatis apparet schismaticis su damentum fuisse Graecorum errorem do saltibilitate Romani Ponti-Diuiti reo by Cooste

8쪽

seis in fidei ac morum controversiis, ei e eontra Catholicos omnes contrariam veritatem veluti da fide habuisse. Bane autem sententiam universalem apud Catholicos ante Concilium Constantiense suisse, illi ipsi qui auctoritali Romanorum Ponliseum invidentes inter eatholicos Graecorum errorem invexerunt, Gerson nimirum ae Maior, insciari non possunti Gerson De Potest. Ecel. Cons. 2ὶ ita scribit: a Ante celebrationem Sacrosanelao ε huius Constantiensis Synodi, sic occupa erat mentes plurimorumalilleratorum, quam illitteratorum ista traditio, ut oppositorum a dogmatizator fuisset do haereti ea pro italo vel notatus, vel da- a malus Huius rei signum accipe, quia post declarationem, et a quod urgentius est, determinalionem, et praelieationem eiusdem a Synodi, inveniuntur qui talia passim asserere non paveant a. Idem Ex communic.) p0sila controversia, an detur a Summo Pontifico ad 0eeumenicum Concilium appellatio, haec habet: e Dixea runt olim anto concilium generale Pisanum, et Constantiense, a quod hoc nullo modo licebat, et allegant iura sua pro se valde, a ut cis videtur, expressa. sed eonstanter nune asseritur, quod esta haeresis damnata, per Constitutionem Concilii Constansiensis. . Idipsum elarius dueet Maior De Potest. Eccl. , cap. 15ὶ. α Duo u sunt modi oppositi dicendi, quorum unus tenet Papam esse sura a Corellium universale; hunc modum tenuerunt aliqui Cardinalium a et tenent communi let Thomistae, et Romae, ut asseritur, nullia tis est oppositum tueri. Alium modum semper nostra Universia ius Parisina a diebus Coneilii Constantiensis imitata est; sic quode in ea qui praedictam viam tenuerit, tu eam preogitur eam rex a care u Falentur itaque ipsi huius novitatis Doctores nedum primis Ecclesiae saeculis apud Patres, sed posterioribus quoque usque ad saeculum decimum quintum constantor omnes catholicos ine rantiao privilegium in Romanis Ponlisicibus veneratos suisse, et solum post Conciliam Constantiense ad diuturnum schisma tollendum convocatum, perperam ab iis intelleclum, tune novam sente tiam ab aliquibus catholicis luisse exeogitatam. Quod autem iudicium sit serendum de nova doctrina, quae universali Ecclesiae traditioni adversatur, quae eommuniter, aliquibus Gallicanis exceptis, Duiligod by Cooste

9쪽

ab Episcopis, et Doeloribus, et fidelibus suit reiecta, nemo est in Theologicis dis diplinis etiam parum versalus qui non videat. Ab hac erronea opinione quam sequuti sunt non pauci ex Gallia Theologi, ortum habuit illa propositio a Conventu Cleri Gallieani edita, anno 1682. quae negat irreformabiles esse Ponti seis desinitimnes in rebus fidei et morum, nisi Ecclesiae e0nsensus accraserit;

quao propositio in celebri Declaratione illius Conventus continetur. Besensio huius Declarationis, anno 1 730, Luxemburgi prodiit, quae communiter Bossueto, alioquin de Ecclesia optime merito, tribublur; hane autem articulatim plenissime resulavit eruditissimus Pater Orsi De irreformabili Romani Ponti sieis in definiendis fidei conir versiis iudicio . Non desuerunt vero scriptores aliqui, qui distinctione instituta inter Ecclesiam Romanam, seu Sedem Apostolicam, et ipsum Romanum Ponti sirem, Apostolicae Sedi, non autem Pontifici insallibilitatem tribuunt. Inter hos adnumerantur Launotus, Vigorius, Bossuetus, Alexander Natalis, Dupin, d Argenire, P. Serry. De hac sententia ita Tournelius Iom. 2. de Ecelesia : et Praeter

duas opiniones, quarum una negat, altera assirmat, errori obnoxium

esse posse Summi Pontificis do causis fidei iudicium, tertia quaedam est inter duas extremas veluti media, qua sibi videntur quidam omnia facile conciliare posse. Distinguunt illi ac discernunt inlor Romanum Pontificem, et Romanam Ecclesiam; inter Sedem Ap Slolieam, et sedentem in ea. Petri successorem Pontificem quidem errare posse salentur; non vero AI stolicam Sedem seu Romanam Ecclesiam. Ita imprimis Launuius, et alii ex recenti0ribus, quotqu0l Latinoium ex fribuni, ac fleri Gallicani causam defendendam suscipiunt s. Tournelius vero distinguit duplieem insultibilitatem,aelivam et passivam, et passivam quidem Sedi Apostolicae adiud, care non recusat, qua lil, ut Deo providente nunquam l0laliter, et ad longum tempus desectura sit in verae sidet doctrina. At loquimur hic de insallibilitate activa iudieii, ei doctrinae, et quaerimus, an cum Summus Pontifex ex Cathedra loquitur, tamquam Magister docens Ecclesiam, errare possit, Sede ipsa n0n errante. Tandem, 0bservandum est Laun0ium, Bossuetum aliosque Seri-pl0res eam solum insallibilitatem Apostolicae Sedi tribuere, qua ad Diuitigod by Corale

10쪽

kngum tempus et per contumacium, aut omnino a vera Iule desectura non sit, prout Alexandrinae Ecclesiae, et Constantinopolitanae conligisse vidimus; quapropter hi scriptores Sedi Apostolicao hoc privilegium habitualiter lautum eum aliqua possibili interruptione tribuunt, et admittunt esse privilegium h0c moraliter lanium conlinuum, quod ad breve tempus, pro lubito ab ipsis distentum, perd0ctrinam erroneam interrumpi possit. Cum autem huius elucubrationis sinis sit, ut sundamenta exponantur, quibus iudicari possit, an in revelationis deposito do irre- formabili Summi Pontificis in rebus si dei ac morum iuditio doctri-Ba contineatur, lotum opus in veritate due trinae stabilienda non a tem in aliis scriptoribus refellendis impendemus. Ut autem aliquo progrediamur ordine, tria distinclis ea pilibus discutienda erunt. 1. An veritas desini bilis sit, Summum Pontificem in rebus fidei ac morum ex cathedra loquentem insallibilem esse. 2. An et quae conditiones requirantur ut Pontifidia decreta irreso militia prorsus sint. 3. An expediat ei opportunum sit, ut in Vati-eana Synodo haec veritas definiatur.

ARTICULUS I.

Irgumentum eae Saeris Litteris. Duo sunt praecipua Evangelica monumetita, ex quibus ostenditur Petro eiusque successoribus Christum Dominum insallibilem in docendo auctoritatem, circa res fidei ac morum iribuisso. Ea nos duabus distinclis paragraphis ad trutinam revocabimus. Diuitiam by Corale