장음표시 사용
21쪽
- 16 solidilus: promittentes in sequenti tempore sequestratos a communione Eeelasiae Catholicae, id est in omnibus non consentientes Sedi apostolieae eorum nomina inter sancia Non recitanda esse mysteria... Buic vero professioni subseripsi mea manu, eι dir
si per seripla tibi Bormisdae Sancto et Beatissimo fratri et P pae magnae Romae η T0m. 5 Concit. Col. 662, in Epistola Ioa nis Constantinopolitani ad II Ormisdam . - Hae fidei sermula ab omnibus Orientalibus Episcopis subscripta, ab universali Ecclesia recepta, Sequentibus lemporibus usi sunt Episcopi, additis lanium haeresibus, et haereticis suis temporibus ortis; eaque usi quoque sunt Patres in oeeumenico Concilio VIII sub Adriano II convoealo. Manifeste hinc apparet, perpetuum SS. PMirum, ae Orientalis et Occidentalis Ecclesiae fuisse consensum, eamdem in rebus fidei insallibilitatem a Christo Domino in relatis evangelieis verbis Petro promissam, ac traditam, n0n suisse illius personato privilegium, sed ad Romanos Pontifices in Primatu suo-
Falendum lamen est, unum extitisse celeberrimum secundi saeculi scriptorem, Tertullianum scilicet, qui Libro do Pudicitia,Cap. 21ὶ verba Christi: Tu es Petrus, etc., ad solam Petri personam reserenda esse apertissimo d0euit; scripsit enim, personalia Petri privilegia fuisse, quod ille immobile sit Ecclesiae sundamentum, super quo Ecclesia aedificata est, et quod in dirimendis silet comtroversiis irretraelabilem auctoritatem obtinuerit. IIaec sunt Tertul- Iiani verba: u De qua nune sententia quaero, unde h0o ius Feci siue usurpes 8 Si quia direris Petro Dominus: Super hane petram aedificabo Feclesiam meam, etc., ideirco praesumis et ad te deriatasse solvendi, eι alligandi potestatem, id est ad omnem Eeelesiam Petri propinquam qualis es evertens atque commutans manifestam Domini intentionem personaliter hoc Petro eonferensem p Super te, inquit, aedifieabo Ecclesiam meam: Eι dabo tibi elares, non Ecelesiae: Γι quaecumque soleeris, non quae sotrerius reI alligaverint. Sic enim eritus Oeel. In ipso Leelesia eatruela ess, idest per ipsum. Ipse elavem imbuit. . . Sed et in illa disceptatione eusi diendue nec ne legis, primus omnium Petrus Spiritu instinctus, et
22쪽
de nationum roeasione praefutus: Et nune, inquit, cur tcntastis Dominum, etc. Haec sententia, et 30 Iru quae omissa sunt legis, es alligaris quae reserrata sunt η. Λl licet huius primaevae antiquitalis Scriptoris, sit in pluribus maxima auctoritas, nullius lamen hoo loci momenti est; etenim hunc librum edidit quando eatholica Ecclesia deserta ad haeretica Montani castra defecerat: nil mirum igitur si evangelica verba, non catholico sensu, ab omnibus SS. Patribus unanimi consensione retento, exp0suerit, Sed perVerS0, achaeretieis favento commentus sit. Quapropter ex hoc ipso Tertulliani testimonio deducimus, non callioli eorum, Sed haereticorum PS-Se, verba Christi, Petro eiusque successoribus privilegia insallibilitatis conserentia, ad solam Petri personam Velle coarctare. Probatum igitur manet communi Sanctorum Patrum expositione, et traditione atque Occidentalis ae Orientalis Ecclesiao suffragio sidem a Petro consessam ac in aedificanda Ecclesia ab eo praedicatam, landamentum esse lolius Leelesiae aedificii, a Christo Domino
positum; eidemque fidei ad Ecclesiae unitatem luendam perpetuam soliditatem suisse promissam; atque hoc in rebus fidei morumque insultibilitatis privilegium non soli Petro, sed eius in primatu successoribus Romanis Pontificibus ab eodem Christo Domino iis evangelii verbis fuisse collatum. Quapropter ex hoc ipso uno testim0nio concludi potest fide divina profitendum esse, in dogmaticis doctrinis tradendis Romanos Pontifices Divi Petri successores inerrantiae privilegio a Christo fuisse insignitus. g. 2.
Alterum SS. Scripturarum testimonium quo Romanos Pontifices privilegio insallibilitatis in doctrina fidei tradenda gaudere, re elatum esse ostenditur, sunt verba Christi a S. Luca, cap. 22, v. 32, relata. Praeviderat Christus Dominus Satanam post eius ascensum in c0elum, ad discindendam unitatem, turbas ac dissensi0nes in Ecclesia esse exellaturum; hinc Patrem suum pro Petro r0ga ii,
23쪽
- 18 ne unquam illius sides deseeret: n Simon, Simon, ecce Satanas pelivit, ut eribra rei ros sicut trilicum: ego autem rogari pro te, νι non deficiat fides tua; et tu aliquando conversus confirma fratres tuos. n omnium perieulum ac lentationem circa fidem perspiciens Christus, ut idoneum praeberet remedium, pro uno Petro Patrem suum rogat, uti ex verbis ad solum Petrum repentina mulatione e0nversis: φο pro se rogavi, Et tu aliquando conversus, liquido apparet. Duo privilegia hae essicaci oratione pro Petro Christus a Patre obtinuit: alterum ut a Daemune lentalus firmissime usque ad finem perseveraret in fide, sicut loquitur Augustinus Lib. de eor-repl. et gratia, cap. 8 : π 0uando rogavis ut non deficeres fides eius, rogaris, uι haberet in fide liberrimam, fortissimum, inriellas mam, pergererantissimam voluntatem ηοῦ alterum, ut fratres tu sido confirmaret; qu0rum primum partim suil personale, sed partim quoque una cum feeundo ad universam reserebatur Ecclesiam, in Petri successores Rumanos Ponti si es transferendum, ut hi in d0ν malicis proponendis ductrinis insallibiles essent. Inter Scriptores qui noxissimis hisco saeculis hoc insallibili luis privilegio Romanos Pontifices exuere contendunt, et quorum .huius sacri textus interpretationes refert Bossuetus, aliqui dicunt Christum Patrem suum orasse pro singulari Petri persona, ne ipsius personalis fides deseeret; ideoque ad Petri successores n0n erat haec insultibilitas trans millenda. Alii dicunt Christum pro Petro orasse uti universalis Ecclesiae personam gerente, ac proinde ex Christi promissione numquam universalis Leelesiae fidem desceturam lare. At nus c0nstanti SS. Patrum et universalis Eeelesino e0nsensu ostendemus, non ad singularem Petri personam Christi promi SSiones esse reserendas, sed Petrum primo firmitatem in sido aB0mino obtinuisse, celeris Apustulis per eum conserendam, et S eundo auel oritatem omnes alios fideles in fide confirmandi; haeo autem privilegia ob iurisdictionis Primatum illi concessa, eius suγcessoribus suisse a Christo promissa ac demandata. In Patrum i stimoniis reserendis lacilo quisque animadvertet, quam inscite La Boius assirmel primum Agathonem docuisse Christi promissionem ad Romanam Ecclesiam, per Petrum landalam, esse reserendam Diuitigeo by Cooste
24쪽
- 19 et inscitius quoque, Leonem IX primum fuisse, qui pro Sede Apostolica, sive pro Petri Sede orationem Christi esse intelligendam tradiderit. Ea autem Patrum testimonia quae explicite Christi verba
iuxta nostram thesim exponunt, hic esse recensenda arbitramur; ali 0s vero qui in asserenda Romanorum Pontificum insallibilitate. implicite in evangelico textu eumdem sen Sum agnoscunt, deinde
S. Leo Ι Sermon alias δ) in die anniversario assumptionis suae, ita verba Christi exponit: et Commune erat omnibus Apostolis a periculum de lentatione formidinis, et Divinae prolectionis auxi-u lio pariter indigebant, quia diab0lus omneS exagitare, omnes a cupiebat elidere, ei lamen speetalis a Domino Petri cura susebet pitur, et pro fide Petri pr0prie supplicatur, tamquam aliorum
a status certior sit futurus, si mens Principis victa non fuerit. Inc Petro ergo omnium serti ludo munitur, et divinae gratiae ita omet dinatur auxilium, ut firmitas, quae per Christum Petro tribubet lur, per Petrum Λpostolis conseratur. Nam ei post resurrectio- a nem suam Dominus Beato Petro Apostolo p0st regni claves, et ad irinam aeterni amoris professionem, mystica insinuali0ne iera dixit: Pasce oves meas, quod et nune procul dubio laeti et mama datum Domini prius Past0r exequitur, eonfirmans n0S h0ra tali 0nibus, et pro n0bis orare n0n cessans, ut nulla leniali 0- et ne Superemur . . S. D 0ctor ea ratione seribit Christum pro si- de Petri proprie supplicasse quia Primatum a Christo obtinuerat, ut vox Priseipis, qua S. Leo utitur, indieal; quae ratio eum sit omnibus aliis Petri successoribus communis, pro fido eorum omnium Christum orasse, ac eumdem orali 0nis e Delum in eos omnes transiisso dicendum est; undo idem S. Doctor loco superius lauda-
is dicit, quod soliditas illius fidei quae in Apostolorum Princita
laudata est, perpetua sit, ei sicut permanet, quod in Christo Petrus credit, ita permaneat, quod in Petro Christus instituti, et quod adhue in Petri sede eius vival potestas, et excellat auctoritas. Quapropter haec divina dispositio manet, ut Petrus ὶn suis successor,hus omnium sortitudo sit, ei firmitas quae per Christum Petro iubbula est, per Petrum omnibus in sua Sedo viventibus eonseratur. Disiligod by Corale
25쪽
- 20 Verba S. Leonis rationes continent, quibus clarior verb0rum Christi sensus ostenditur. Loquitur prius Christus ad omnes Apostol0s, ae e0s lentandus esse praedicit; p0stea sermone ad solum Petrum converso ait: Ego rogari pro te, aliquid igitur speciale etiam pro illo roga it, non pers0nalem perseVerantiam, quam pro omnibus Apostolis petiit, quando oraxit dicens: Pater Sancte, serraeos in nomine ιuo quos dedisti mihi Ioan . cap. 17ὶ, sed eam quae Ecelesi ad Capitis propria esset, ac successoribus transmillenda. Et sane Christus in singulari illo modo voeandi Petrum ut allendoret: Simon, Simon sic enim habent Graeea , et orandi specialiter pro illo , aliquam specialem praerogativam significare Voluit. Si autem haec duo Seripturarum testimonii Lucae, et Ioannis simul conserantur, apparet in utroque pro Petro, et omnibus Apost lis et universa Ecclesia praesente, et sutura Christum Dominum orasse, diverso lamen m0do: elenim apud Ioannem pro omnibus Apostolis, ex quibus unus, ei praecipuus Petrus erat, prius expresse oravit, ei in illis Ecclesia villule continebatur, propter quam opserebatur oratio, quam postea consummaVil dicens: α Non pro eis tantum rogo, sed pro eis qui eredituri sun ι per rerbum eorum in me ut omnes unum sint si uni lato quidem fidei ac charitalis. Λpud Lucam vero Christus directe ei expresse pro Petro lanium oravit, in directe vero, et consecutione quadam pro aliis quoquo Λpostolis Patrem rogavit, ui ex sequentibus hisce verbis liquet: u Et tu aliquand0 conversus confirma fratres tuos v, et quemadm0dum S. Leo
dicit u ut firmitas, quae per Christum Petro tribuitur, per Petrumh0stolis conferatur is, atque loli Ecclesiae seu omnibus sdelibus, qui sub fratrum n0mine c0mprehenduntur, uti optimo observat The phylaetus sin Cap. 32 Luc.): a Tu vero conversus confirma fratres lu0s, plane huius intellectus est, quia lo habeo principem diseip lorum postquam negato me fleveris et ad poenitentiam veneris, confirma taeteros ... h0c enim te decet, qui p0si me petra es ο; et Eulymius Zigabenus in Luc. 22): et Et tu aliquando conversus c0nsi ma fratres tuos. Conversus post negationem, videlicet post fletum amarum hoc est in pristinum locum denuo restitulus. Fratres autem dicit reliquos Apostolos, aut illos qui per eum erant credituri. η
26쪽
- 21 Hisce postremis Christi verbis: Γι tu aliquando conrersu3, etc. prioris promissionis: O non delicius fides tua, apertius ratio declaratur. 0uemadmodum apud Ioannem iussus est Petrus oves Christi pascere, ita hic fratres confirmare iubetur: iidem enim sunt oves et fratres, ibi propter mansuetudinem et obedientiam quae est sub- dil0rum, Oxes V antur, hie vero fratres, quia ecclesiastici Pastoris ossicium est non dominari, sed imbecilliores tamquam stat res e0nfirmare. Non autem Petri personae, Sed Petro, pro munere eidem collato et in suis successoribus duraturo dixit Christus: Pasce oves meas: atque ila quoque quando dixit: Confirma fratres tuos, praeci, pua quaedam pars illius muneris praeiudicatur, quae est confirmare, et in vera fide fratres et Ecclesiam sustentare: et licet aliorum Pastorum ossicium quoque sit oves sibi creditas docere, id lamensi supremam auctoritatem et ordinariam in universam Ecclesiam potestalem, in discernendo verum a sals0, in haereses damnando, et
catholicam doctrinam desiniendo, illius proprium est, cui dictum suil: Confirma fratres ιuos. Quod munus, cum ad unitatem Verae fidei luendam ac servandam sit in Ecclesia necessarium, ita Petron Q si ratione Primatus perpetuo duraturi fuit demandalum; ergo et prior liromissio, quod eius sido non sil unquam de se iura, non personae,
d hius muneri successoribus trans millendo est tribuenda. Cum itaque pro munere perpetuo duraturo in fide confirmandi fratres, ac omnes fideles, qui erant in Christum credituri, hoe requirebatur in- lallibilitalis privilegium: idem pro Petro eiusque successoribus a Patro impetravit Christus; hoeque significavit S. Leo illis verbis: a Pro side Petri proprie supplicatur, tamquam aliorum status certior sis futurus, si mens Priseipis vista non fuerit s. Et clarius Theophilaeius, postquam dixit: et Quia le habeo ut Principem di-α scipulorum confirma celeros n. addit: e Intellexerit aulam quis et non solum de Apostolis dictum, quod confirmati fuerint a Petro, a sed de omnibus qui usque ad consummationem saeculi suturia sunt fideles M. Quapropter pro eadem verborum Christi interprelatione ii omnes Patres laudandi sunt qui in postremis verbis: Et ut aliquando conversus, etc., Apostolicae Sedis primatnm, eiusque summam in omnes fideles auelori talem agnoseunt, quia si haec ad Diuitiaco by Corale
27쪽
- 22 Petri suetessores sunt reserenda, necesse est, quemadmodum diximus, ut illa qu0que quae praecedunt, reserantur. Ex hisce itaque colligitur, si haec Lueae verba cum aliis locis conserantur, in quibus Petri Primatus stabilitas, prout S. Leo verba: Confirma Iratres tuos, eum illis: Paue ores meas, compdravit. veritatem adductae interpretationis magis elucescere. II inc cum PetruS, eiusque Sueress0res ratione Prima lus munus a Christo oblinuerint in sidet doctrinam oves paseendi, ac auctoritatem omnes cogendi fideles ad eamdem sidem prosilendam ab ipsis praedicatam pel cum teneatur Ecclesia eamdem relinero sidem quam Petri eiusque successores Pontifices ex cathedra dorent, nisi insallibilitatis privilegium obtinuissent, lolius Ecclesiae fides periclitari posset, contra Christi promissioneS. S. Gelasius Epist. V ad Honorium, adv. Pelagian. haer.) ex eo probat lolius Christi 0vilis curam sibi incumbere, quia Petro Christus dixit: Et tu aliquando conrersus, etc. I ad ita agn0Scit, non ads0lam Petri personam, sed ad eius quinuo successores ea fuisse diela: . Licet inter varias, scribit, temporum dissicultates continuis . oecupali 0nibus implieali vix respirare valeamus; pro sedis lamene Apostolieac moderamine lolius Ovilis Dominici curam sine ce si salione tractantes, quae Beato Petro Salvatoris ipsius nostri voco e delegata est, eι tu conversus eo firma fratres tuos . et item Petrea amas me Pasce ores meas, dissimulare non possumus nee debee mus, quae nostram sollieitudinem serma perstringat n.
Pelagius II Eliam Aquileiensem ac celeros Istriae Episcopos le-merarie o communione Eeclesiae R0manae ac ipsius Pontificis a horrentes ob probalam trium Capitulorum damnationem, qua Chabcedonensis Concilii fidem eonvelli, ae violari iudicabant. ex eo perstringit quod eadem fides ob Christi promissionem apud Lucam datam immola, in successoribus Petri semper vigeat . a Nostis enim e inquit, in Evangelio D0minum proclamantem: Simon Simon, etc. a Satanas rapetivis ros, etc. Considerale, carissimi, quia veritas a mentiri non potuit, nec fides Petri in aeternum quassari poterita vel mutari. Nam cum omnes Diseipul0s diabolus ad extribran- η dum p0Msceril, pro solo Petro se Dominus rogasse testatur, et
28쪽
κ ab eo voluit celeros confirmari: cui etiam pro maiori dileelione, a quam prae celeris Domino exhibebat, pascendarum ovium sol, a citudo commissa eSl: cui et claves regni c0eturum tradidit; ei sua per quem Ecclesiam suam aedisicaturum esse promisit, nec p0 a lae inseri adversus eam praevalere testatus est. v
S. Gregorius, in Epistolam ad S. Eulogium Patriarcham Λlexam drinum, iisdem Christi verbis Lucae 22 eum aliis evangelicis verbis utitur, ut ostendat Apostolicae Sedi ratione primatus in universam Ecclesiam munus suisse a Dumino traditum , nedum regendi, sed et in vera side omnes confirmandi fideles. si duis enim, inquitu Lib. VI Epist. 37, loin. VI Conciliorum), nescit Sanctam Eeclea fiam in Apostolorum principis soliditate firmatam; qui firmit
a lem mentis traxit in nomine, ut Petrus a petra voearetur' Cui a veritalis voeo dicitur: Tibi dabo clares regni coelorum. Cui ru α sus dicitur: Γι tu aliquando conrei su3, confirma fratres suos. a Ilerumque: Simon Ioannis amas me 8 pasce ores meas. Itaquee eum mulli sint Apostoli pro ipso lamen principatu sula Ap0slol a rum principis Sedes in auctoritate convaluit. η duod si ex Gregorio verba posteriora Petro uli Ecclesiae principi dicta sunt a Domino, etiam pri0ra sunt Petro principi, eiusquo success0ribus applicanda.
S. Vilulianus scribens ad paulum, Archiepiscopum Cretensem, dicit: et duae praecipimus tibi secundum Deum, et propter Domia num, tuaeque Synodo, stude illico peragere, ne cogamur n0na misericorditer, sed secundum virtutem sacratissimorum Canoa num conVersari, Scriptum namque est: Dominus inquit Peιro rosi gari pro te, uι non deficeret sides tuae et tu aliquando conrersus a confirma fratres tuos. Et rursus: Ouodcumque ligareris, Petre. BProfecto non ita ad Cretensem Arehiepiscopum eiusque Synodum minacibus etiam verbis, Christi promissionibus innixus scripsisset Pontifex Vitalianus, nisi omnibus persuasum iis temporibus eSSel, privilegium a Domino Petro tribulum, suisse qu0que suis SucceSSoribus demandalum. His Christi verbis ad insallibilitalis in rebus si- dei praerogativam sibi vindicandam utitur Lucius Papa in suis lil-leris ad Episcopos Galliao et Hispaniae circa sinem, ubi suam Apo
29쪽
stolidam Sedem esse normam dicit Apostolicae silet. et reserens eblala S. Lucae verba addit, iuxta dixi nam Christi promissionem, prout ab Auctoribus suis Apostolorum Principibus accepit, eam illibatam semper relinuisse. Similia habeni Summus Pontifex Marcus. in Epistol. ad Allianasium Tom. Epistolar. p. l) et Felix I. Epist. 3 ad Benignum) quorum, aliorumque quae referri possent, testimonia brevilalis gratia omittimus. Neque audiendus est qui ad infirmandam tantorum Summorum Pontilicum auctorii, lem, obiiciat, eos in propria causa l0quulos suisse; elenim sido dignissimi sunt, l. quia multi eorum inter Sanctos adnumerantur, et plures sanguinem suum pro veritate catholicae fidei asserenda eL fuderunt, et ab Ecclesia ut martyres coluntur; 2. quia antiquissimi sunt, et quasi per continuam traditionem hane fidei veritalem d cuerunt; a. quia etiam alii antiquissimi Patres, uti partim iam ubdimus , et disertius ostendemus, in S. Petri sucressoribus hoc idem privilegium agnoverunt; 4. quia ut Episcopos et ipsos Patria chas ad sdem Apostoli eao Sodis relinendam facilius cogere possent, hoc insallibilitatis privilegium in promissionibus Christi apud
Luzam contentum, in medium asserebant, quin aliquis fuerit, qui in dubium illud revocaverit, quod prosocio evidentissimum argumentum est, in omnibus persuasionem hane viguisse, revera illud a Christo Domino Divi Petri successoribus suisse elargitum. Αl ut pauci0ribus verbis ostendamus SS. Patres communi co sensu hunc totum Evangelicum textum Romanis Pontificibus aplas-M, alque ex eo collegisse eorum in rebus sidei et morum inerra liam, salis sit locum asserre Agathonis Papae in Epistola ad Constan- linum P0gonatum, quae eum a Patribus Sextae Oecumenicae Synodi suerit summa reverentia suseepta, et approbata, abunde demo
stral quis sueril hac super re totius Ecclesiae Occidentalis et Orientalis consensus. et Haec est inquit Pontifex) verae sidet regula quam κ et in prosperis et in adversis vivaciter tenuit Apostolica Christic Ecclesia, quao per Dei gratiam a tramite Apostolidae traditionis a numquam errasse probatur, nec haereticis pravitalibus unquam et depravata succubuit, quia dictum est Petro: . Simon, Simon, ecce Satanas, etc. Ego autem rogari pro te ut non deficiuι fides
30쪽
- 25 a tua, ele. Hic Dominus fidem Petri non desecturam promisit, ela confirmare eum fratres suos admonuit, quod Apostolicos Pontifi- a res meae exigui inlis praedecessores considenter secisse, semperet eunctis est agnitum v. Ideo iuxta Agathonem munus in fide confirmandi fratres constanter in universa Ecclesia Summi Pontifices exercuerunt, quia Petri fidem in ipsis de laeturam non esse Dominus est pollicitus; quam divinam promissionem non ad solius Petri personam, vel ad eluq tantum Sedem, sed ad eius in Primatu suceessores Romanos Pontifices in eadem eathedra sedentes reserendam esse doeel, et sicut Christi promissa deligere nequeunt, ita el Roman0rum Pontificum ex cathedra definientium non posse fidem deseere.
Traditionis a rigumentum erponitur. Argumento ex Saeris Scripturis aecedit illud ex constanti trad,sione desumptum, quod ui maiori, qua p0ssumus, perSpieuitale e. ponamus, tum Patrum sivo Latinorum, sive Graecorum, aliorumque Scriptorum, tum Ecclesiasticae Historiae monumenta ab Ap Molorum aevo per singula saecula distribula distinctis Articulis reseremus, quae apertissimo demonstrant hanc semper in Ecclesia viguisse doctrinam: in rebus fidei ae morum insallibilitatem rationo Primatus Petro a Christo promissam, ad Romanos quoque Ponti st-ces Petri successores fuisse transfusam, illa quidem ut eorum iud, eri in his controversiis dirimendis ob divina promissa prorsus irre-sormabilia sint. S. Irenaeus Lugdunensis Episeopus, Graecus origine, ab ipsis Apostolorum discipulis, maxime a S. Polycarpo, institutus, Ecclesiae regimen a Christo per Apostolos consillulum ignoraro quidem non poterat. Hic ad refellendos sui temporis haerelicos praesertim Valentinianos, eos ad Apostolicarum Ecclesiarum, ac praecipue Ε .clesiae Romanae traditionem revoeat, ae ostendit a vera fide eos aberrare, quorum fides eum fide Romanae Ecclesiae non convenim