장음표시 사용
171쪽
- 166 prudentiae sequentes de allorum consultu eas ediderint, nunquam lamen existimarunt, eos necessario ad valorem adhibendos esse, sed ex plenitudine potestalis a Christo Domino Petro eiusque Successoribus concessae se loculos suisse declararunt, ui ea decreta legentibus apparet. Haec ex iis confirmantur quae Nicolaus I, Epist. 10ὶ ad Carolum Regem seripsit: e Sedes haec sancta, alquo a praecipua cui Dominiel gregis sollicitudo, curaque commissa esl, a in omnibus mundi partibus recti ludinis suae dispositione salubri, a cuneta ordinare, proficereque divino laeta procurat auxilio, olu quod singulari etiam auctoritato perficero valet, mullorum saepe a Sacerdotum decernit desinire consensu M. Raec quoad val0rem Ponti sicum definitionum dicta sint: mine quoad licitudinem. Dicimus 2. Ut Summus Ponlisex in fidei ac m0rum deerelis e0ndendis, licito se gerat, studium ac consilium adhibere tenetur doctorum virorum, qui in S. Scriptura, Theologia, ac in iure canonico sint periti. Exploratum est, des nitiones in fidei controversiis, quibus quid sit credendum proponitur, ex Sacra Scriptura, vel ex Traditione esse eruenda, uti vel ipsa Theologica ratio d0cet, ac Romani Pontifices in suis decretalibus, et ipsa Cuneilia Oecumenica
salentur; unde Hormisda Epistola I 0 dieii Traditiones esse s quendas, alioquin a recto iramite deviatur; et Adrianus I Epistola i) ait, se defendero Septimam Synodum quia ex Traditi une Imaginum sacrarum cullum definivit: idque confirmatur Epist. 79 Eu,risti, Epist. 1 Alexandri l. et Epist. 4 Xygli I. Atqui licet Summus Pontifex doctissimus ac in Sacris Scripturis, in Sanctis Patri, bus, ad in Sacris Canonibus maxime sit versalus. quod, ut ex Ecclesiastica Historia apparet, n0n in omnibus, qui Pontificias claves tenuerunt, verisieatur; attamen Pontificalibus ac lutius Ecclesiae curis distractus, est moraliter impossibile, ut per seipsum Patrum, ac Sacrae Scripturae interpretum, ac Theol0g0rum volumi, na pervolvere valeat; sed est necessarium ui eos ductos viros adhi-Mal, qui summa diligentia ac studio. quid in his sacris sontibus contineatur, submissa veneralione eius iudicio subiistiani. Hanc methodum ipsa Oreumenica concilia, quibus plures semper duelissimi Episcopi interIuerunt, sequuta sunt, congregati0ues Theol ἈγDuitiaco by Cooule
172쪽
- - rum statuendo qui malariis discussis, quid ex Seripluris hxpliciis vel implieite erueretur, quid Shneli Ecclesias Patres ac veteres D clores docuissent, quid ex Beclesiasticas Historias monumentis dolligi posset, quid Catholicas Universi tales Theologicasi sentirent, in medium proserreni, ut mature Episeopi Spiritus Saneli assislanila
sententiam desinitivam edere possent. Idipsum egisse dicendum est Romanos Pontifices Anael elum, Damasum, Leonem, Gelasium, Hormisdam, Agathonem, Hadrianum, qui in suis litteris sententium extis quae Sacra Scriptura, et Traditio docet, prolatam esse salantur: praesumi enim non polagi, lempus iisdem super suisse laniam voluminum molom evolvendi, sed do lorum virorum studio ac consilio ipsi usi sunt ad ea maturo examine decernetida . Si itaque Pontifex sua doctrina conssus omnem doctorum consultationem in desiniendis fidei ac morum controversiis negligeret in re gravissima imprudenter operaretur: alqui in re gravissima deliberato imprudenter ager0 illlellum est: Paulus sad Timoth. Cap. 3ὶhil: e Oportel Episcopum esse prudentem s. Petrus Apostolus: α Egloin ergo prudentes et xl gilate in orationibus vestriss Epist. I, cap. 4). In proverb. cap. 24 : a Eril salus ubi multa consilia a. Ecelesiasticus Cap. 32, v. 4 : α Fili, sine consilio nihil facias, et a post factum non poenitebis n. Ergo illiciis ageret Pontifex, si per se ipsum absque ullo studio ac consilio Doctorum rem sidet hvi motum ex eathedra desiniret. At sotlasss aliquis dicet: Christus assislentiam silam Petro sius quo successoribus promisil. ne in iis desinitionibus decipiantur. Ergo Pontifex de hac divina assislantia securus, non lanetur quasi esse dubitaret, lis uti prudentiae regulis quae in aliis gravissimis n gollis adhiberi solent. Respondeo: Divina promissis ponit fidem ab obligatione non eximii, qua ex iure natarast dexi ne itur, prudenter quae Ecclesias prop0nj l. ad examen revocandi. Si quis in gratia susirit a Deo confirmatus, lenetur lamen ei praecepta fer are, et eam, sicut antea, diligentiam adbibere, quae necemaria est ut perieula pereandi vitare ae suas ohligationes agnoseere possit. Consi malis enim in gratia emit, ut ob di tuam providentiam, et assistentam in mortalis nuxae reainm ille non incidal, ves ut aliqni v Disiti od by Corale
173쪽
- 168 lunη nequeat peccare mortaliter; sed est providentias divinao ut
loli suas obligationi satisfaciat. Idem in nostro casu dicendum est. Petrus eiusque successores ita in fide sunt a Domino confirmati ulla ea fidelibus tradenda errare non possint: at haec confirmatio obligationem n0n aufert, ad examen prius vocandi, quae Suni pr0- ponenda, et quemadmodum eonfirmatio alicuius in fide interna, non eum eximii a naturali obligatione prius e0gnoscendi, an quae credii, sint suffieienter proposita, sic eontii malio in side externa proponenda obligationem naturalem non tollit examinis circa ea quae aliis proponuntur, sed emeil, ut ob divinam providentiam, et assistentiam nil a Pontifice absque sussieienti examine fidelibus credendum praebeatur, prout ex ipso laeto eontingisse constat. Dicimus 3. Romani Pontifices prudentiae regulas sequentes a Sancto petro usque ad haec nostra tempora fidei morumque decreta ediderunt, ac novas erumpentes haereses desinitivo iudicio profligarunt in aliquo Generali Concilio, vel saepissIme coacto prius Episcop0rum particulari consensu, pluries Vero, praesertim p0sterioribus saeculis, adhibito S. R. Eeclesiae Cardinalium studio, ae consilio, nunquam lamen absque Thelogorum ac Doelorum consultatione. Huius Romanorum Pontificum praxeos indubia a primis Ecclesiae saeculis monumenta ex lant, quorum n0nnulla speciminis gratia indieabimus. Victor nonnisi in Concilio Episcoporum celebrem controversiam do die eelebrandi Paselialis definivit, ac Theodorum Byrantinum Christi divinitatem ei mortem negantem damnavit. Cornilius eo, clo Episcoporum Concilio ad instantiam S. Cypriani, e0nstituit l, mos ad poeni lentiam ad millendos esse, ac Novalianorum et Callia. rorum haeresim anathemato pereulit. Melchiades ad dirimendam controversiam Caeciliani, et Donatistarum Carthaginiensium Conei, lium convocaVil. Quatuor Coneilia convocavit Damasus, ae in tertio Apollinarist Drum haeresim prostigavit. Nestorianam haeresim, ae ipsum Nestorium in Romano Coneilio Caelestinus I damnavit, eiquo decem dies ad resipiseontiam dedit: vidimus autem qua veneralione Ephesini Patres Caelestini decretum amplexi sint. Gelasius in Concilio 70
174쪽
Εpiseoporum libris apocryphis proseri plis, sacrorum librorum canonem conlaeti. In Concilio Romano 105 Episcoporum Monolhelii rum haeresim anathemate eonfixit Martinus I, cuius decretum eius successor Agatho in alio Conditio 125 Episcoporum, novo decreto confirmavit, ac postea ad Patres sexti Oeeumenici Concilii tran
misil, ut superius enarravimuS. Inutile esse existimamus alia promere exempla, cum sxploratum sit, nunquam summos Pontifices fidei ac morum decreta condidisse, nisi prius adhibitis Conciliorum ac Theologorum consuli lionibus, prout quisque ea decreta pervolvens observare potest; et licet post Ioannem XXII provincialia Concilia usquo ad Benedicium XIlI ipsi non celebraverint; lamen Cardinalium Congrωgationibus squis Concilii partieularis locum lenenq, ac Theolog
rnm eonsilio constanter usi sunt antequam fidei, morumquo comtroversias dirimerent. Nolum est quanto studio ac cura Bullam
Unigenitus Innocentius X consederit. Narrat in Vita Alexandri VII Cardinalis Pallavicinus, pluries duodecim Consultorum, quorum ipse unus erat . ac qu0rundam Cardinalium Congregationem eoram se Innocentium collegisse, qui, discussione usque ad quinque volsex h0rarum spatium protracta, vola singuli seripto tradebant. Ita quoque Pius Vl gravem adhibuit diligentiam ac prudentiam, antequam Bullam duetorem Fidei ederet. Tandem nos ipsi vidimus quot studia, ac diligentiae adhibilao fuerint, antequam Immacu- Ialao Conceptionis dogma definiretur. Constat igitur quod superius diximus, cum ob divinam inerrantiao promissionem Summus Pon-lllax ab obligation0 naturali exemptus non maneat omnem adhibendi diligentiam antequam quae sunt credenda, sidelibus proponat; ex divina providentia laetum esse, ut nunquam nisi malum adhibito examine, et requisitis sive Cardinalium, sive Episeoporum, sive aliorum doelissimorum virorum suffragiis, et nisi sor- ventissimis precibus divino implorato auxilio, Summi Pontifices quasi ab omnibus essent do sido credenda, fidelibus solemniter exeathedra prop0suerint.
175쪽
Ex iis itaque quae hactenus ea qua potuimus brevitate, exposita a nobis sunt, manifestam si in revelationis divinas deposito hane veritatem eontineri: Christum Dominum Petri, at elus successorum Romanorum Pontificum Primalum hac praerogativa exornasse; nun-qllam eos in tradenssis fidei ac morum doctrinis posse a udrilate deseere: quin imo mihi 'identur Dum esse nostrae fidei dogmata, quas iam perspicuis gloriari possint divinae revelationis signis ac argumentis, quemadmodum haec veritas gaudet. Prosecto nedum Sacrarum Scripturarum testimonia hermeneulice ex sita, ad don- glans SS. patrum tradillo, inerrantiae privilegium Petro, eiusquesnecessoribus suisse a. Christo tribulum nos edocent, verum etiam ipsum huius praerogativae exercilium, cum universalis Eoelesi adtonsensu eoniunctum, hanc inter fidei veritales esse recensendam leslantur. Prosecto universao Ecclesias consensus aliquid es fido constituere potes , quando enim fideles omnes in aliquo dogmale firmiter eredendo unanimi tonsensu conspirant, cum eo consensu salsilas et deceptio consistere non potest; quia Deus assistentiammam Ecclesiae praestat, ne in side lola erret, ac decipiatur. Ex quo principio validissimum argumentum desumitur ad probandum inerrantiam Summorum Pontistum, de qua tinnimηr, inter fidei veritales essa collocandam; elenim a primis Ecclesias exordiis si- deles omnes fidei deerela RR. Pontilleum tum in tonitovsrsiis em finiendis, in m in novis haeresibus profligandis edita summa vendi ratione ac universali consensu exceperunt, ac quemadmodum aliis dogmaticis veritatibus a Deo revelatis, ita quoque his definitionibus limiter per intelleelus assensum adhaeserunt. Quod in anteactis saeculis saetam inisse legimus, nos superluribus annis nostris Deu-lis vidimus; omnes enim fideles a Summo Ponti sim desinito dogmate de immaculato Marias Virginis conceptu, hanc sidet veri, latem siugero cordo venerali sunt. At quia veritas aliqua uti fidei
176쪽
- dogma haberi non potest, neque ea firmissimum fidei assensum inclinare valet, nisi etiam credatur insallibilem rem aueloritatema qua fuit desinita, aliter posset subesse dubium, quod sidet divinae repugnet; sidoles lamquam fidei dogmata decreta RR. PP. in rebus fidei ac morum excipientes, ae uti haereticos reputantes eos, qui iis desinitionibus obtemperare renunt, eos a Christo Domino fuisse hoc privilegio donatos, ut sidet dogma facile constanti et
Factum istud est iam histori eo certum, ut ipsi novitalis parentes,, Gerson, et Maior, haud ausi sini negare, imo expresso lesiali sintanis Constanti ense concilium sententiam nostram tam firmas in mdelium animis habuisse radices, ut tamquam haereticus qui eam negasset, haberetur. At nos ipsi qui Episcoporum conventui occasione dogmaticae d sinitionis do immaculata Virginis Conceptione coacto lutersuisse gloriamur, testimonium reddere possumus universam citholicam Εωclesiam in eo convenire, ut si decreto dogmatico Summi Pontistis
aliquid desiniatur de fido eredendum, nil verae fidei divinae oblecto ei sit adhaerendum. Etenim postquam Episeopi ex variis Orbis Catholici partibus collati sententiam suam in Bulla dogmatica redigenda pr0lulerunt, 0mnes uno ore conclamarunt nullum in ea Bullade Episcoporum consensu indicium apparere debere, sed Petrum per Pium loqui atque ila sola insallibilis Summi Pontifieis auctoribialo deerelnm illud firmandum esse dixerunt, cum insallibili auci, rilato praeditus sit Pontifex, quando ex cathedra loquens quid credere oporteat, docet. Huic autem universae Ecclesiae consensui nil ossicit quod post Constanti ense Concilium plures ex Gallia Theologi ac Episcopi eo trariam sententiam sequuti fuerint, quin ea damnata uli haeretica suerit. Etenim eorum sententia a communi Episcoporum, ac mdelium iudicio uti salsa, erronea, et haeresi ac schismali favens semper habita suil; quod si haereseos nota ea sententia adhuc comfixa non fuit, id solum explicitas desinitionis Ecclesiae deseetui tribuendum est. Disiti od by Corale
177쪽
172 Cum itaque agatur di veritale quae communissimo a fides ibus saltem ut proxima fidei huc usque relenia est, cuius contradictores, qui hisco postremis aetatibus adversus eami insurrexerunt, modo valdo numero imminuti ac paucissimi sint. iam quaeritur utrum expediat, eam uti dogma fidei desintro. In hac quaestione est quoque animadvertendum, non solum Protestantes, sed illos quoque perversos homines, qui catholici nomine lanium Vocari curant, quin catholicam sdem praelice sequantur, per publieas Ephemerides promulgasse unicum Coneilii convocationis finem a Summo nostro Pontifico sibi praefixum esse, ut sua insallibilis auctoritas in robus fidei ac morum uti dogma definiatur ut securius ol maiori estieacia doctrinis quac humanitatis libertati ac progressui faveni, censuras inurere valeat, et quin ealh0lieorum ullus iis decisionibus obtem perare deuectet. His animadversionibus ae eaul elis prae oculis habilis, nostra set lentia est, expedire, ut in Concilio Vaticano Pontificia insallibilitas dogmalico decreto desiniatur. Rationes sunt. Vidimus superius alia de consillulione Ecclesiae dogmata, eius nimirum unitalem, Pontificis primatum, necessitatem cum eo communi0nis ad salutem, cum
insallibilitate Ponti si eis connexionem habere, ita ut hac do fido non admissa, faciliori ratione Ecclesias Callioli eao inimici illa possent
impetere. Cum autem hisco nostris lemporibus communiter hominum societatem error invadat, ut ratio omni auctoritalis iugo excusso, in primaevam, ac naturalem se redigal liberialem, opIUrtunum mihi videtur, ut Romanorum Pontilicum auctoritas hae definitione roboretur, ac ita fideles, si in communione catholica perseverare velint, Pontificiis desinitionibus novos pullulantes errores damnantibus
adhaerere summa cordis veneralione cogantur.
His autem accedit, quod a guberniis hodiernis libertate concessalypis edendi, dummodo politicam non offendant auctoritatem, omnes errores Ecclesiae ei fidei contrarios, latissima sternitur sidoi catholicae inimicis via novarum doctrinarum venenum inter fideles, cum gravissimo animarum damno, disseminandi: eum aulem oecumenica concilia non ita facile ae frequenter cogi possint, expedire mihi videturi ut promptius, et essicacius his malis rem0dium asseratur, Diottiaco by Corale
178쪽
ctrinae et errores solemniter profligantur, irreformabile prorsus e se, ae vim habere omnes fideles obligandi. Hoc desinito dogmata omne occluderetur contradictoribus effugium, qui ad enervandam et eludendam Ponliseiae condemnationis vim dicitiare solent, Ponlimcem in hisce definitionibus insallibilem non esse, et hanc lasallibit, talem Ponliseis novam esse aliquorum opinionem, ad rem in enlam,
prout scriptum legimus in Ephemerido II Mediatore Fae. XI, pag. 3δοὶ, ubi dicit: a It magisterio det Pontesico rispellabile
a Popinione di alauni. eolla infallibilita delia Castedra sua u. P, riler Fase. XXXIlI, pag. 113 ): α Ε prima di omi altra cosa so a so aBehs certa scome non h), l' infallibili is det papa nel desinimst lo Verilli rixelatos. Sed nemo ignorat doctrinam de infallibili lato
Romani Ponti sicis, licet adhuc definita de sido non sii, tamen certi simam esse, ac ut fidei proximam communiter haberi; ita ut inter opinabiles res retenseri non possit, neque, meo adderem iudicio, absque peccati laethalis labo, saltem publice, impumari. Hisce ii quo calamitosis lemporibus, tum ad Summi Pontificis auctoritatem defendendam, tum ad eius in rebus fidei ac morum deerelis vindicandam Vim, valde expedire videtur, si proposita doctrina ui fidei dogma definiatur. Opportunissimum autem submisso iudicio existimarem, pro do- suillone hane nancisci occasionem, quae nobis in praesenti Concilio ossertur. Ab omnium Episcoporum coetu luculentissima obsequii, veneralionis, ad devotionis signa erga Dixi Petri cathedram exhibentur: serventissimo omnes Episcopi Sedi Apostolicas adhaerere
alleslanlur, atque ila eum eo communionis, ac charitatis vinculo copulati sunt, ut unum compactum cum Summo Pontifico corpus esticiant. Prolacio haeo singulorum Episcoporum cum Ecclesiao Capi- pile arctissima coniunctio, quae nunc conspicitur, anteactis saec lis non apparet; ex qua etiam universalis inter eos consensus orl-lur, quo Regnantis Summi Pontifidis decretis submisso obsequuntur.
179쪽
universi fideles modo sentiant, ex his quae in dogmatica definiistions de Immaculari coneeptione nos ipsi conspeximus, eruitur. Episeos enim ut insallibilis Pontiscis auctoritas in dogmalo definiendo refulgeret. pelierunt quemadmodum meminimus; sdeles vero communi consensione tamquam verin fidei divinae dogma illam exceperunt; alquo ita omnes testati sunt, hanc tu eorum animis persuasionem insidere, Summum Ponlisirem in huiusmodi deerelis edendis infallibilem esse. Quaro mihi videtur, quod si haec veritas est do-llaienda, opportauior occasio exhiberi n0n possit, ut desiniatur; lum duim ex hac definitione verendum est inter Episcopos dissidium. Bulla eonteulio, quin imo a maiori parte ea desideratur: neque etiam inter catholicos excitarentur turbae, qui in hoc insensissimo bello a diabolo adversus Ecelesiam excitato, videntes ipsingenitis societatis sandamenta periclitari, maiori cordis, ac amoris assectu eum Apostolica Sede conglutinantur, a qua societatis praes,dium expediant. Cum itaque nullum limendum sit malum ex hac
desinitione eventurum, et maxima pro animarum salute sint bona ex clanda, mihi videtur viade opportunum hanc verilalem conciliari docreto saueire.