장음표시 사용
151쪽
- 146 Probavimus itaque in suis Epistolis, eat holitam doctrinam de duabus in Christo voluntatibus et operationibus Honorium exposui se, et quando in epistola prima unam voluntatem in Christo esse dicit, diserth de voluntate humana loquutum fuisse, ad exclusionem duarum voluntatum, quae sibi invicem opponuntur, una secundum Spiritum, altera secundum carnem. Secundo nullam in his Epistolis desinitionem fidei edidisse, imo aperte declarasse, nullam ea do redesinitionem dare voluisse; ae ad evitanda quae a Sergio deceptus metuebat scandala, sola imprudenti oeconomia usum fuisse. Tertio ob hanc imprudentem octonomiam, qua Monotholilao abusi sunt eum gravi fidei damno in sexta Synodo tam graviter eius memoriam suggillatam fuisse. Non videmus itaque quomodo Pontificiae in sali, bili lati adversarii ex Honorii laeto pro se argumentum validum exquirere valeant. Catholicus ipse semper suil, ac eat holico in suis litteris locutus est, nullam fidei desnilionem edidit, quapropter eius lapsus in fidei definitione dogmatica certe non fuit; sol nin ipse omisessio , subreptione. ac improvida credulitate, ae oeconomia, quam optimam in circumstantiis existimavit, usus est, quae ex malitia ha relicorum in scandalum cessit. Al nemo eatholicorum dixit Summos Pontifices insallibiles esse In rebus gerendis, ac saetis peculiaribus; eum assistentia divina sit illi promissa solum, quando uti univers les lolius Ec Iesiae Doetores in rebus fidei ae morum omnes fideles doeent, aliquid definientes ab omnibus erodendum, ad relinendum.
Cathedra moraliter sumpta, est potestas vel aueloritas superi0r, et laeus doctrinae supremus, a quo omnps doceri debent, iuxta illud Matthaei: a Super cathedram Moysi sederunt Scribae, et Ph8risaei. omnia quaecumque dixerint vobis ser ato et satile n. Γnde Aue
stinus Tracl. 46 in Ioan.) dieit: a Cathedra Ioeus dotιrisae est de quo praedicatur fides v. Petri itaque Cathedra loeus signifiealuz
152쪽
- supremus potestatis, ac eFangelieae doctrinae magisterium. Summus autem Pontifex in hac Petri cathedra sedens, aliquando loquitur rogatus ac respondet et aliqua pronunciat tamquam privatus Do-elor, uti aperte dicit Ioannes XXII Exiravag. Ouia quorumdam de Verb. Signif); aliquando vero tamquam Ponti sex'ae verus Divi Petri successor. Cum autem sit apud omnes notum Summum Pomiiseem solum in saltibi talis privilegio gaudere dum tamquam Dixi Petri successor et ex Cythedra loquitur, hinc inquirendum est, quaenam Pontiliciae desinitiones habendae sint ex cathedra latae, seu an in his edendis aliquae sint conditiones a Summo Pontifice servandae, ut tanquam insallibiles sint ab omnibus excipiendae.
conditio ex parte obiecti. Prima conditio est ut intra proprii obiecti limites desinitio eoni,neatur. Duo sunt in Christi Religione rerum genera, unum respicit ea quis sunt ab omnibus credenda; alterum versatur circa praec pia morum, ea nimirum quae sunt agenda, quaeve omillenda. Buius secundi generis alia omnino necessaria, ac immutabilia sunt, sic velitum semper est adulterium, etc.; alia Vero libera, ei mul
lioni obnoxia: alia quoque sunt saluti sidelium necessaria, alia sine salutis dispendio ignorari ac omitti possunt. Hisco eosilis certum est, Summum Ponliseem erraro posse non solum si ut privatus Doctor in quavis materia loquatur, Verum etiam si loquatur ut Pontifex in quaestionibus lacu non pertinent, bus ad communem Ecclesias sidem, Religionem, ac morum sanet, talem, et nullatenus cum lure connexis; item in quaestionibus savii quae nimirum ad privatas personas et Ecclesias reseruntur, ac tandem in rerum gestarum iudieio, et in Ipsis privatis praecepsisae legibus. Christus enim ad fidei et communionis unitatem luemdam pro Petro eiusque successorihus a Patre obtinuit, ne unquam In iis quae ad hune sinem consequendum sunt necessaria, errarent, ne detrimentum unitas eaperet; sed ad illud bonum assequendum ImDiuitig Corale
153쪽
- 1 8 sallit,illitas Summi Ponliseis in his haud est necessaria; nullum siquidem praeiudicium unitali irrogaretur, ex. gr. si Summus Pontifex erraret in serendo iuditio, an aliquis Εpiseopus sit crimini obnoxius, ae puniendus vel non. Ratio a priori est quia haec iudicia, hae privatae leges, ac privata praecepta, testimoniis hominum innituntur qui salti, et sallere p0ssunt. Divus Thomas 0uodl. 9 ari. 16): et In sententiis quac ad particularia saeta pertinent, ut eum agitur de possessionibus, de criminibus, vel de huiusmodi, possibile est iudieiuna Ecclesiae errare propter salsos testes n. Hinc Summus Pontifex licito alicui privato homini quibusdam positis eircumstantiis id praeeipere posset quod rationi, ac Dangelio adversatur, si ex. gr. ubi Tridentini decretum promulgalum non est, viro praeel-pial ut uxoro clanculum prius duela, relicta, posteriorem aeeipiat, quam in laeto Ecclesiae, ac pubblico sibi matrim0nio copulavit. Rationem asseri Innotentius IlI in Capilo I nobis De sententia ereommunicationis in haec verba: ο Iudicium Dei veritali quae non fallit, nec sallitur, semper innititur. Iudicium autem Ecclesiae nonnunquam opinionem sequitur, quam saltero saepe contingit, et salii; propter quod contingit interdum, ut qui ligatus est apud Deum, apud Ecclesiam sit solutus, et qui liber est apud Deum, Ecelesiastica sil se lentia innodaliis h. Si vero agatur de doeli ina morum quae ad sal lem neeessaria sit, ei ad omnes pertineat, quemadmodum Ecclesia, ita et Romani Pontifices in suis deerelis insultibiles sunt. II id esset exponendum, ad quao Summi Pontificis insallibilitas extendatur; sed hoc ita breviter designamus. Summus Pontifex in iis omnibus insallibilis est dicendus, quae ad insallibile Ecclesiao iudicium pertinent, quia in singulis huiusmodi materiis eadem argumenta oeeurrunt, quae libe privilegium ad tuendam unitatem necessarium a Christo sueoessoribus Divi Petri est alum fuisse ostendunt. Eadem enim est insallibilitas et in Romano Ponti siee, prout est Ecelesiae caput, et in universa Ecelesia docente: imo ex Capite in Ecclesiae corpus insallibilitas profluit. Episeopi sine Romano Pontifim, insallibilitatis praerogalivae non gaudent, etiamsi in generalitandilio congregentur, neque huiusmodi Concilii Decreta irrelamabilia essent, nisi Romani Pontilicis approbatione aecedente. Disiti su by Corale
154쪽
Conditiones eae parte actus. Seeunda conditio, quae ipsum desinitionis aelum respicit, est Pontificis libertas ab omni vi, coactione, ac metu. Si enim ab ipso civili iure irriti habentur aelus, vi aut metu extorti, eo vel magis nullam cogendi vim ad assentiendum obtinent ea, quae a Summo Pontifice vi, vel melu gravis mali adaelo credenda proponuntur. Lael halis peccati reus esset Pontifex qui intentata sibi nece ad v, iam conservandam verba Verae fidei contraria pronunciarei et non suam sed alienam fidem proponeret, quam ipse interius non crederet, neque eam proclamaret, nisi ad id cogeretur. Christi promissio ad servandam Ecclesiao unitatem Petro data, ne eius fides unquam in suis etiam successoribus desectura esset, illam lanium sidem respicit, quam consessus est Ap0stolus, ei quam libere, ac solemniter pro silentur eius legillimi sucessores, non aulem eam, quae persecutionum metu ab altero eis imponitur. Quapropter si Pontifex metu victus aliquid contrarium sidei definiret, non esset quidem asserendum. Pontificem ex cathedra loquentem errasse; non enim loqueretur ex cathedra. Tunc solum dicimus Ponliseem ex Cathedra loqui, quando nulla vi, ac metu cogente, libere ad tuendam Ecclesiae unitatem, et ad dissensiones in rebus sdei ac morum compescendas aliquid circa sidem credendum proponit, vel aliquid tamquam sidet oppositum damnat, ac eos qui aliter sentiant, uti haereticos, et a communione Ecclesiae separatos anathemato punii. Allera ex parte actus conditio est ut matura deliberatione sit imperatus, nimirum ui Pontifex adhibita morali diligentia, ac serio examime de SS. Scripturarum, et uniformis traditionis Ecclesiarum sensu, articulos in materia sidei ac morum desiniat, omnes cogens fideles ad eos credend0s.
155쪽
Conditiones quae ab aliquibus immerito postulantur,
Recentiores aliqui Boetores qui post Constantienso Concilium scripserunt, auctoritali Romanorum P0nlisieum invidentes, tanquam conditionem necessariam, ut eorum in materia fidei et morum desinitiones irresormabiles sint, exigunt, ut ea in aliquo generali concilio tradantur. Alii vero animadvertentes, Concilium gener te non ita lacile et frequenter cogi posso ac eonsequenter dimcillimum, ac sere esse impossibile in omnibus qllae in rebus mdei ad morum exoriuntur controversiis hoc uti remedio, facito admittunt in Romano Pontifico ratione primatus primas in iis demniendis partes, easque desinitiones irreformabiles esse dicunt, ac vim coactivam oblinero ut omnes iis assentiantur sideles; sed requirunt, ut Ecelesiae dispersae consensus aecedat, si non e1 e sus, saltem lacitus. Hi enim allendentes, plura ad errores lia relicorum profligandos a summis Pontificibus edita suisse decreta quin in aliquo generali concilio discussa suissent, aut plurium Episeoporum expresso consensu confirmata, quae vim apud omnes Christi fideles oblinuerunt, hanc vim nou Summorum Pontificum auctoritati, sed totius Ecclesiae, vel Episcoporum lacilo conse
sui adscribendam esse existimarunt.
Alii landem, inter Cathedram Romanao Sedis ei inter Pontificem in cathedra sedentem distinguentes, Iidei decretis a Summis Pomlificibus editis obedientiam hac conditiono praestandam esse dicunt si iuxta eius cathedrae doctrinam et communem Ecclesiae catholicae traditionem edita suerint. Bossuet Lib. Desens. deel. c. l. in Append. novae edi l. : α Quousque, dicit, paloal, quid Concilia, quid deniquo Scriptura, et seri plurae interpres traditio poscat v. Et Lib. 10, al. 15, c. 2 ita expressis verbis dieit: et duoties suc
156쪽
At vera et eat holida doctrina est, nullam harum conditionum necessariam esse ut Romanorum Pontificum deerola in rebus fideiae morum vim cogendi obtineant, sed satis esse ut Summus Po lisex non tamquam privata persona, sed solemniter tamquam omnium sidelium supremus Pastor ac Petri success0r, eademque Petri auctoritato aliquid in rebus sidei ac morum ita desiniat, ut e0s, qui contrarium teneant, errare. et a xera side, et Ecclesiae cathoi, cad communione deficere etiam declaret. Et licet Romani P0 liseos in iis decretis edendis uti soleant consilio sive Episcoporum qui vel in oecumeni ea vel in particulari SS nodo sint colloeli, sive S. Romanad Ecclesiae Cardinalium, si vo aliorum Do- clarum; altamen haec externa subsidia ut licito et prudenter
agant, requiruntur, non autem necessaria sunt existimanda, ut
ea decreta vi cogendi fideles poliantur. Quao omnia lulidem distinclis paragraphis ostendemus. g. l.
Pontifeia in rebus fidei et morum deereta absque conet Iio Oeeumenteo edisa, irreformabilia sunt, et vim obligandi obtinent.
Generalia Concilia utilia valde sunt ut sidei controversiae s lemnius discutiantur, ut facilius fidei ac morum decreta exequutioni mandentur et haeretiorum pervicacia essteacius retundatur; al sine concilio Summus Pontifex fidei, ac morum decreta e0 dere potest ea rue irreformabilia sunt. Ex SS. Seripturarum testimoniis superius expositis ostendimus, Christum Dominum ad tuendam ei conservandam in Leelesia mdei, et communionis unilalem Petrum non modo eum iurisdicti ne Eeclesiae Caput, sed etiam supremum Doctorem e StiluiSSe, eidemque omnes suas oves docendi, ac in salutaribus doctrinae Pascuis pascendi munus commisisse; et quoniam lola Ecclesia eius si dei, quam in Ecclesia praesertim Romana aedi sicanda erat Praedicaturus, tamquam lolius aedificii landamentalis inconeussae
157쪽
- 152 petrae adhaerere immobiliter debebat, ne ea fides ex diaboli insidiis, quas ipse praeviderat, eum lolius Erclesiae damno esset aliquando desectura, insallibilitatis privilegium a Deo Patro pro
Petro eiusque successoribus obtinuis3e, ne in consit mandis fratribus. eb in luenda unitate unquam eorum sdes deficeret, al-
quo ita eadem siles immobilis ac ineoncussa sundamentalis illa petra esset, cui usque ad mundi exitum Ecclesiae aedificium inniteretur. IIoc autem Divinum privilegium nulli conditioni alligatum sed absoluto Petro ac eius successoribus tantum tribulum a Domino fuit; et quemadmodum uni Petro dictum est, paseeores meas, ita quoque eident solum dixit Christus: Κι tu ut quando conrersus confirma fratres tuos. Si enim Petri sides alio praeter divinum indigeret auxilio, ut immobilis ac indeseelibilis esset, idem privilegium et ipsi adiumento tribulum fuisset ne polius erroris esset Oeeasio; sed exclusive pro Petro tantum Christus Patrem rogavi l. a Pro fide Petri proprie supplicarii, inquit S. Leo loc. cil. , tamquam aliorum status certior sit futurus, si mens Principis 1 icta non fuerit. v Ipsa itaque Petri mens fuit divinae gra-liae auxilio confirmata, ut nunquam ex diaboli insidiis vinceretur, et si eul per su0s successores Petrus Ecelesiam regit ae fideles docet, ita quoque eorum mens, ne unquam a verilato deflectat, eodem auxilio confirmata est. Hinc Ecclesi ad Patres inerrantiae privilegium personae Petri, ratione primatus suis successoribus transmillendum, .sutSSe abS0lule tribulum, ex Christi verbis agnoverunt, quin aliqua, ut adllelum reduceretur, necessario requireretur conditio. Quapropter
tisces n0n posse habere accessum, eosque vicem Christi gere ius angularem totius Egelesiae aedificii petram constituere, cui omnes sideles ne ab unitate deficiant, per sidei communi0nem adhaerere coguntur; solam igitur Pontificum sidem, quin alio coinmunita sit auxilio, petram imm0bilem agnoscit. Et S Irenaeus loe.cil. propter solam prinei palitatem Ecclesiae Romanae, in qua, ob Christi promissionem Petro laetam, apostolica conservata est tradi- Dissilired by Corale
158쪽
adhaerere. Recolantur Patrum lest m0nia superius adducta, ex quibus man si s e probatur dixi num hoc privilegium lanium Petro, ac eius sacressuribus suisse tribulum, quin in eius exercilio aliqua necess rio servanda sit conditio. Hac absoluta p6lesiale sidei ac morum edendi deerela sine oc-eumeni eo concilio usi sunt et Petrus. et eius successores. Orci Apostol0rum tempore celebri illa controversia de necessitate circumcisionis pro gentilibus ad silem conversis, Petrus sine universali Concilio neo conversos Gentiles a ei reumcisionis necessitate absolvens, sententiam protulit. Illud autem Concilium n0n pnive salo, sed particulare suisse supra demonstra imus. Summi autem Pontifices nedum tribus primis Ecclesiae saeculis, quando nullum adhuc Oecumenicum coactum fuerat Concilium, Sed etiam postea plura fidei ac morum condiderunt deerela ac novas exurgentes haereses desiuilivo ac irreformabili iudieio damnarunt. IIuc revocanda sunt ea exempla quae superius adduximuS, praeser lim ubi ex monumentis historicis nostrum thesim probavimus ; ibi namque ostendimus, Summus Pontifices suis tantum dogmaticis decretis plures haereses damnasse, ae nedum fideles, sed et ipsa Oeeumenica Concilia omni subiectiune ea excepisse. Extra Concilium generale Novalianum eiusque sectatores damnavit Cornelius, Bebapi,
Zantes Stephanus, Damasus Apollinarem eiusque discipulum Timmlheum, etc. Ita quoque vidimus, qua veneratione Patres Concilii Ephesiui Sancti Caelestini decretum exceperint, quo Nestoriana haereSis damnata, eiusque audior Nestorius anathemate fuit perculsus et qua animorum submissione ad anathematirandum se ex mandat OPonlisistis coaetos esse, lassi sint. Aliud attulimus splendidissimum m0numentum Chalcedonensium Patrum, qui veluti ex ole Petri dici γlam Leonis Epistulam habuere qua Eutyches damnabatur. Quid Vero dicam de iis quae in sexta Oeeumeni ea Synodo acta sunt, in qua Patres Summa consensione sententiis, quae in Agathonis epistula le- fiuntur, adhaerentes, hoc divinum privilegium Pontilicio Primatui tribulum, ibidem disertis verbis memoratum cognoverunt ' Ex his Dissiligod by Corale
159쪽
Synodos tamquam sidet regulas excepisse Romanorum Ponliseum ex cathedra loquentium extra Congilium in rebus fidei ae morum decreta, alque ita apertissimum lestimonium de hoc dixino privilegio, quo sola Sedes Romana exornatur, exhibuisse. His addi potest, non alia ratione quarumdam Synodorum Provincialium deer la uti fidei regulas in Ecclesia habita suisse, ut de Concilio Ara sicano. Mileuitano, aliisque constat, nisi quia a Romano Pontifico confirmata suerunt; ex quo etiam evincitur extra Oecumenicum Concilium in Summis Pontiscibus ei rea res fidei ac morum Spiritus Saneli assistentiam ac insallibilitatem haberi. Nequo ex his consequitur inutile esse Oeeumeni ea Concilia eo vocare, si solus Pontifex extra Concilium omnes fidei controversias Insallibili iudicio desinire, omnesquo haereses profligare P0Mel. Etenim sedulo est animadvertendum hoc inter Ponlisicia, et Conei, liorum generalium decreta intere dero discrimen: Pontifex in iis fidem ae traditionem exhibet Romanae Ecclesiae, centrum totius Εeclesiae unitatis, cuius fidei propter eius principalitatem omnes aliae Ecclesiae, omnesquo fideles assentiri coguntur, ne ab unitalo do- sciscant; Cuneilia vero generalia sidem ac traditionem singularum riclesiarum Catholi et Orbis reserunt, quae necessario cum iis, quae Pontifex docet convenire, invenitur, atque ila manifestius apparet, Summum pontificem eam proponere fidem quae inlius est Calliol, eae Ecclesiae. Quae igitur a Pontifico fido divina credenda dere nuntur, iam per se vera de side sunt, neque eorum veritas ab Oecumenici Concilii definitione pendet, sed extrinsecum ab ea roburaeeipiunt, ita ut evidentius erroris revineantur adversarii, ae haere-Morum pertinacia appareat, atque etiam pii fideles exul leni aspicientes, quam maxima intercedat evnsensio inter ea quae a Summo Pontilice eredenda proponuntur, et ea quae omnes Ecclesiae per O hem dispersae fide divina tenent. Quae a S. Leone Eutvehis causa gesta sunt, haec demonstrant. Dogmatica S. Leonis Epistola vim ante Chalcedonense Concilium obtinuit obligandi omnes sideles, ad ren-eiendam. tamquam haereticam, doctrinam ab Eul Sebe propositam;
160쪽
et eum omnium Ecclesiarum commolione non .esse necessarium existimavit S. Flavianus Oecumenicum concilium convocare. All men ad Eutychianorum pervicaciam retundendam, nedum eidem tapistolae suum expressum consensum Orientis, ac occidentis Epige scopi manifestantes subscripserunt; sed eum haeo salis non suissent, Caleedonense Concilium suil celebratum. Equidem Concilii Patres nequo de verilato d0gmalis, nequo do vi coactiva Leonis Epistolae cui iam consentientes subseripserant, dubitare poterant, sed tantilii audiori talem Eutychianis obiicientes ut elarius eorum pervicacia manifestaretur, nullum illius Epistolae auctoritati, quam ex iussu Pontilicis absque ullo examine receperant, praeiudicium asserro existimarunt. Haec salis mihi videntur demonstrare Romanos Pontifices in rebus fidei ac morum etiam extra Concilium G nerato prorsus insallibiles esse. g. 2.m Beereta Romanorum Pontilitam in rebus fides, ae morum irreformabilia habeantur, et fideles obligent ad eredendum, non requiritur ut aeeerat
Haec praenotanda sunt. 1. Exploratum est, Summorum Ponlisi- cum in rebus sidei ae morum deerela, ut vim sideles obligandi oblineant, ad iis tamquam irreformabilibus fidei regulis sirmiter assentiendum, sussicienti promulgatione necessario indigere. a Lex imponitur, ut ait S. Thomas si, 2. qu. 90, Art. l), aliis per modum regulao et mensurae; regula aulem et mensura imponitur iis qui re gulantur et mensurantur. Unde ad hoc quod lex virtutem obligandi
obtineat, quod est proprium legis, oportet quod applicetur hominibus qui secundum eam regulari Mebent. Talis autem applicatio sit per hoc quod in notitiam eorum deducitur ex ipsa promulgatione. Unde promulgatio ipsa necessaria est ad hoc quod lex habeat suam ii lutem. v Unde Paulus Apostolus ad Romanus Cap. 10) dicit Quomodo credent ei quem non audierunt ' Quomodo autem a