장음표시 사용
161쪽
- 156 dient sine praedicanto' Ergo fides ex auditu, auditus autem per verbum Christis. 2. Non desunt Theologi ad Canouislao qui nedum civilibus, sed Ecclesiasticis quoque legibus 1im obligandi
adimunt, nisi post earum promulgationem sidelium eonsensus et aeceptatio aecedat, quac lamen sententia validiori ad veriori ratione ab aliis communiter relicitur. Αl usque ad haec postremalem pura. inauditum in Ecclesia suil, Romanorum Pontificum decreta in rebus fidei ae morum, saltem tacito et peno universali Episcoporum ac sidelium consensu indigere, ut iis omni intellectus submissione assentiri opus sil. Primas quidem partes hi Novuores ratione Primatus Pontificibus non denegant; sed eorum fidei decretis vim coactivam, ad insallibilitatem non per se tribuunt, sed dum modo Ecclesiae consensus saltem lacitus aceesserit. Quantum autem hi Pontificiae auctoritatis osores a verilato aberrent, facile ostendi poteSi. Est dogma fidei in Oecumenico Concilio Florentino post plures collationes et disputationes inter Graecos et Latin0s, omnium consensu desinitum, Romanos Pontifices eadem potestate regendi ac paseendi universam Eeclesiam praeditos esse, quam Petrus a Christo Domino obtinuit: u Definimus Sanctam Apostolicam Sedem, ei Ro-c manum Pontificem in universum Orbem tenere Primatum, et ipsum et Bamanum Pontificem successorem esse Beati Petri Principis Apo-a sl0lorum, et verum Christi Vitarium, lotiusque Ecelesiae Caput, si ei omnium Christianorum Patrem ae Ductorem existere, et ipsi in si Beato Petro pascendi, regendi, et gubernandi uni sersalem Ecclea Siam, a Domino nostro Iesu Christo plenam potestatem traditam si esse, quemadmodum etiam in gestis Oecsmenicorum conciliorum, a el in Sacris canonibus continetur , . Atqui Petrus absoluto, et inmdependenter ab omni Pastorum, sidelium et Ecclesiae consensu pa seendi in verae doctrinae pascuis omnes fideles ac regendi Ecclesiam a Christo Domino potestatem mutuatus est. Ipsi soli lamquam Primatum gerenti omnium Ecclesiarum cura, et sollicitudo concredita est hisce Salvatoris verbis, in amoris toties asserti praemium pum Me agnos meo3, pa3ce oves meas, quin discipulorum, aliorumque qui Pascendi erant, consensu in huius muneris exercilio Indigeret. I H
162쪽
- 157 est petra et erepido Catholicao Ecclesiae, et rectae fidei landa mentum, ut eum una voeo appellarunt Chalcedonenses Patres: eidemque tradidit Christus nedum fideles pascendos, sed et ipsos Pastores, ut in Sermone de Natali SS. Petri, et Pauli S. Ε ueherius Lugdunensis Episcopus seribit: u Prius agn0s deinde oves commisit ei; α quia non solum Pastorem, sed Pastorum Pastorem eum constituit. a Pascit igitur Petrus agnos, pascit et oves, pascit filios, paseita igitur ei matres, regit et subditos, et praelatos. Omnium Pastore est quia praeter agn0s et oves in Ecclesia nihil est n. Rursus: u Petrus inter duodetim unus eligitur, ut capite eonstitulo, sellisma-u lis tollatur oceasio n S. Hieronymus lib. 1, in Iovi n. n. 26ὶ; scilicet ut in eius fide tamquam in centro omnes Ecclesiae particulares conglutinarentur, et in una Cathedra unitas ab omnibus servaretur, prout inquit S. Optatus Milevilanus; et praevidens Christus perie la el fidei dissensiones. no Ecclesiae unitas ac sides periclitaretur, uni Petro, ei ira fratrum aliorumque discipulorum consenSum, munus siteles omnes in sile confirmandi commisit, ac pro. eo tantum neolus fides unquam deficeret, Patrem rogavit. Ergo Petri sueeessores, Romani Pontifices, ob tribulam sibi a Domino eamdem absol lam potestatem Pastores ac fideles omnes pascendi ac regendi, quas Petro collata suil, vim oblinent cogendi ei ira eorum consensum omnes fideles sive oves, sive agnos, ad a Ssentiendum veri latibus fidei ad credendum propositis. Haec autem ita eonfirmantur. Ul in Ecclesia fidei unilas ad com- munionis servaretur, iurisdictione praeditum Primatum insiliuit Christus, hac do causa prae aliis unum petrum elegit, eique lantum ac eius successoribus supremam regendi ac gubernandi lotam Ecclesiam polestalem contulit: al hune finem assequutus non suisset Christus, si desiniendi auctoritatem in rebus fidei ac morum, ac potestatem omnem Ecclesiam, sive Pastores sive eeleros fideles cogendi ad assentiendunt absque lacito eorum consensu Petro eiusque successoribus non tribuisset. l. Hac posita conditione, ut ii reformabiles Ponlisiciae desin tiones haberentur, Primalus ipse destrueretur, qui in suprema auctoritate consistit regendi ac gube nandi universam Ecelestum, ad omnes fideles cogendi ad unitatem Disitigod by Corale
163쪽
- 1 8 fidei ae communionis cum centro Romano Pontifice; suprema in eo munitalo auctoritas est quae sola vim suis legibus devinciendi su dilos praebet; ea autem suprema dici non valet, quae alterius co sensui obuoxia, nisi eo aceedente, Vim obligandi legibus suis co Ierre non potest: atqui talis esset Romani Ponlisicis auctorios, si in decretis eondendis pene universali Episcoporum, et Εσlesiae consensu indigeret, eo enim denegato nullam obligandi vim eius deerela oblinerent. 2. duisque leneretur, antequam iis assensum praestaret quae a Summo Pontifice sunt in rebus sidei ac morum desinita, examen instituere, utrum Ecelesiae ac Episcoporum eo sensus iis decretis accessisset; quod neque brevi tempore, nequo sine pluribus ac gravibus dissicultatibus ab iis praesertim obieelis qui contrarium sentiunt, expediri posset. Facile autem dissentientes. ac suos errores contra fidem disseminantes ad Sedis Apost licae iudieium labefactandum, simplicibus, atque inmaeis suadere possent, pro talis desinitionibus Ecclesiae consensum adhuc des, derari, atque ita haereses et schismata, eum unitatis danant, , allioribus defixis radidibus valde dissicilius possent extirpari. 3. Constanter apud Ecclesiae patres catholicitatis signum habitum est, ac vetuli tesseram ad haereticos' et schismaticos discernendos sempor fideles habuerunt, cum Ecclesiae Romanao fide convenire, uti palol ex iis quae narrat Ambrosius Lib. 1. num. 17) de ultima fratris sui Satyri die: a Advocavit ad se Episcopum, nec ullam veram putavit, nisi veris fidei gratiam, percunctatusque ex eo est, utrumnam eum Epis opis catholicis, hoe est eum Romana Ecelasia conveniret' o Cupiens Satyrus cena nota dignoscere uirum Episeopus loci, quem advocaverat, Catholicus esset, salis esse ex, stimavit, eum interrogare, uirum cum Romanas Ecclesiae sideconveniret. Patres concilii Constantinopolitani IV, Aelione i, sequentibus verbis proclamant, idem esse Apostolicao Sedi non comsentire, ac a commanione Ecclesiae Catholicae separari: a Sequen- a les in omnibus Apostolicam Sedem, et obser antes eius omnia a constituta, speramus, ut in ipsa communione, quam Sedes Apo-u stolica praedicat, esse mereamur, in qua est integra et vera ChrLα stianae Religionis soliditas: promittentes eliam sequesualos a Diuitiaco by Corale
164쪽
- 159 a eommunione Ecclesiae calli0lieae, idest non consentientes Sedie Apostolicae, eorum nomina inter saera non recitanda esse my-κ steria f. Atqui si Ponlisicia decreta ea conditione indigerent, eo cordia cum side quae a Sede Apostolica proclamata est ac desinita,eatholici talis tessera non esset; posset enim quis illi repugnare absque haeresis ac schismatis nota, donec certo sibi constaret
utrum Episcoporum ae Ecclesiae conSensus accessisset. 1. Ea eo
dissono posita, haec praeterea sequerentur: si quis dissensus adesset inter Ponti Dem qui aliquid ut fidei obiectum suo decreto pro poneret, et praesules ac fideles, qui decreto repugnarent, Vel f premus controversiarum sidei iudex in Ecclesia deficeret, vel ad generale Concilium tamquam supremum fidei tribunal esset recurrendum, atque ad illud possent fideles appellare; si enim Episcopi ac fideles renuendi potestatem haberent iis quae tamquam fidei dogmata a Summo Pontifico sunt desinita, quia in deposito revel
lionis ea non conlineri existimarent, iudex aliquis in hoc dissensuesset constituendus, ut sententiam proferret, an vera ac de fido essent, quae a Pontifice proponerentur. Αl quisnam esset hic iudex 'Nullus alius exeogilari potest nisi Oecumenicum Concilium. Quapropter ves nullus in Ecclesia daretur snpremus controversiarum fidei ad morum iudex, vel ad concilium Oecumenicum esset appe, Iandum; atqui neutrum dici potest. Non primum quia haereticum est asserere, non salis Christum Ecclesiae suae eiusque unitalis hono consuluisse, eam absque supremo controversiarum iudice relinquendo. qui sideles in dubiis docere posset, ac in Ecclesia viva fidei regula esset. Non secundum, quia oecumenica Conditia convocare, eorum acta retractaro et approbare unus Pontifex potest, uti ex Epist. S. Leonis ad Imperatorem Leonem, atque ex aliis traditionis mo umentis evincitur, quae, apertissimo demonstrant Poni, em esse supra euacilium; in Bulla autem Coenae anathemat,
Eanlur ii qui a Pontilletis decretis ad generato concilium appellant. 5. Ex eonflanti traditione sessius monumenta superius recensuimus ab ipso Apostolorum aevo constat, sidoles summa animorum soli,eitudine fidei causas ad Romanum Ponlisicem uti ad supremum Iudicem a Christo in Ecclesia positum, ad eadem cum Petro pol Duiliaco by Corale
165쪽
- 160 state praeditum retulisse, ei vera humilitato eius responsa, ac definitiva iudicia excepisse. Romani autem Pontifices mature eum suo concilio, seu congregatione di Seu Κsa, d0gmatica responin concesserunt, quin Episcoporum Vel Ecclesiao consensum exquisierint; neque suerunt solliciti ut per lotam publicarentur Ecclesiam, sed postulantibus responsa data, per accidens evenit, ut in aliis quoque provinciis divulgarentur. Ex his quae iam in medium protulimus, manifestum si, quanta stdelium veneratione, eo tempore quo Patres floruerunt, hanc supremam potestatem desidiendi in rebus sdei ac morum citra Episcoporum ac fidelium acee plationem exemcuerint Pontifices; et qu0 modo praecipuarum Oibis Sedium Mil-stiles, quorum interfuisset h0c ius imminuere, nunquam reclamaverint: quin imo pro viribus hanc insallibilem ad supremam auel ritalem celebrantes, lam in silet, quam in diseiplinac quaestionibus desiniendis Romanae Cathedrae iudicium, uti viventis Beati Petiloraeulum exquisiverint. Ii tantum sequentibus saeculis insensissimi Primatus hostes eius iura impugnarunt, qui propter ambitionem in schisma conversi, non a Capite solum, sed a vera fide recesserunt: quapropter Augustinus Iulianum his verbis coarguebat:
a Quid adhuc quaeris examen, quod iam laclum est apud Sedemu Apostoli eam Τ n Lib. Oper. impers. tontra Iulianam 403 . Et Innocentius Primus ad Palpes Concilii Mileuitani haec scribit: a D, et ligenter ergo et congruo Apostolici consulitis honoris areanae honoris inquam illius quem praeter illa, quae sunt extrinsecus,
et sollicitudo manet omnIum Ecclesiarum) Super anxiis rebus, quae et sit lenenda sententia, antiquae Settieel regulae sormam sequuti,u quam lolo semper ab Oibe mecum nostis esse servatam. Veruma haec missa facio; neque enim hoc vestram credo latere prudem c liam, quid enim actione firmastis, nisi scientes quod per omnes et provincias de Apostolico sunt e petentibus responsa semper em a nent' Praeterea quoties fidei ratio ventilatur, arbitior omnes a Fratres ei Coepiscopos nostros nonnisi ad Petrum, id est sui no- minis, et honoris auctorem re se ire di bere, veluti nunt relu i ve- η Sira dilectio, quod per lotum mundum possit omnibus Ecclesiis K in commune prodesse n. Agebatur de eausa sidet Pilagianoruae Diqitigod by COR
166쪽
- 161 ac nullum praebet indicium de necessitate Praesulum ac Episcopo
Tandem haec conditio nulli m0do convenire potest cum hae pii IV fidei professionis sermula lolius Orbis catholici veneratione consecrata, in qua Pontifex haec lenenda esse praescripsit: e Agnoseo a Sanctam Catholicam Romanam Ecclesiam omnium Ecclesiarum a Matremi et Magistram: R0 manuque pontifici, Petri Apostolorum e Principis successori, ae Iesu Christi Vicario, veram obedientiam
Facile erroris rex ineuntur ii qui tertiam superius expositam conditionem exigunt, ut Pontificia fidei decreta irrelarmabilia sint ac vim obligandi obtineant. Primo animadvertendum est, distinctionem illam inter Romanam Sedem et Summum Pontificem esse salso consciam. quasi possit aliquis eum Romana Sedo communicare, et in eius fidei unitate uniri, licet a Summi Pontificis eum munione sit priaecisus. Etenim Romana Sedes Apostolica, quam Christus Dominus tamquam unitalis centrum posuit, est ipse Summus Ponlisex Dixi Petri suceessor. cui ad unitatem servandam Primatus iuribus ac praerogativis ornatus a Christo Domino collatus suil, ut capile constituto schismatis tolleretur occasio, ei praesertim unitas ab eo vindicaretur; quae omnia perfunalia sunt Pontificis, adeoque qui a fide, ei communione Romani Pontificis scinditur, ei ab ipsa Apustulissa Sedo separatur. Equidem quando Ecclesiae Patres necessarium esso tradiderunt, ut fideles omnes ad unitatem servandam eum Apostolicae Sed is fido convenit Ul, his diversis nominibus Calbedrae, Sedis, vel Ecclesiae Romanae, Bonnisi Summi Pontificis fid0m intellexerunt; quia Primatus praerogativae, ae iura pers0nae Petri eiusque sue ess0ribus alligata, ideo Romanae Sediconveniunt, quia in eadem Petrus sedit, eiusque Sueeessores Pontisces Romani sedent. Quapropter S. Hieronymus Apostolicae Sedis
167쪽
- 162 sitam inquirens Romanum Ponlisicem eonsuluit, eiusque responsum nulla interiecta distinctione uli Sedis Apostolicae habuit: a Ego, i qnil, Bdalitudini tuae idest cathedrae Petri comunione confoeior B. Iu quoque S. Augosiiuus loquens de iudicio ac damnatione Pelagi norum ab Innocentio I pronuntiata, passim promistae Poollucis et Apostolio e Sedis verbis utitur, ae si unum idemque iudieium esset, ideoque do diceato Origin. cap. I) Apostolieae Sedia Epia
scopale iudieium, V0eavit, seu Summi Ponti sieis; et S. Prosperscripsit seontra collat. num. 15ὶ Sacrosancta Petri Sedes per ua fersum orbem Papae Zosymi sis ore loquitur. Cum itaque semper iuxta communem Ecclesiae loque i modum in fidei tradenda doctrina, ac in aliis Primatus iuribus exercendis nulla unquam ante posita distinelio fuerit toler Summum Ponliseem, et Apostoli eam Sedem, merito S. Petrus Damianus ita ad Alexandrum Secundum scripsit: et Vos Apostolica Sedes, Vos Romana estis Ecclesia v 0per. 20 e. l) Quando autem S. Irenaeus digit, necessarium e se ut omnes Meles cum Romano Pontifice communicent, ae euri eius fide converiant propter polentiorem principalilalam Romanas Etelesiae, bon nomen pro Romanis Pontificibus aecipit, prout erublur eg eorum recensita serio quam statim subtexuit. Masilasturii laque est distinctionem inter Summos Pontifices et Romanam S dem uti prorsus salsam esse respuendam. Hisco positis si Ponti sicia decreta antequam vim fideles cogendi oblineant, inquirendum esset an cum anteaelis desinitionibus Romanorum Ponliseum qui praeresserunt, seu cum Romanae Sessis traditions, atque etiam cum aliarum Ecelesiarum traditione, convenirent, iisdem gravissimis, quae supra indicavimus, malis cum udblatis Eeclesiae damno aditus pateret. Quisque enim ab iis desiniti nibus huius conditionis praetextu dissentire posset, nisi prius sibi constaret utrum nova Pontificis definitio eum aliis Ponliseiis decre-lis, ac cum aliarum Eec starum traditionsi conveniret: hine lassis, me cum unitalis discissi 'ne haeresibus, ac schismalibus via aperiretur. Quisnam autem in hoc dissensu supremus iudex consiliu retur, qui sententiam serrei, uirum Pontificis decretum hac gaud0rel condi ne, ut vis coactiva esset et tribueudat Vel suprema ita-
168쪽
- 163 quo fidei regula in Ecelesia desideret, vel ad oecumenicum Concilium esset reeurrendum. Cum ergo eadem pericula, ac gravia in commoda ex hae conditions eum lolius Ecclesiae damno oriri certum sit, quibus praecedens conditio obnoxia, idem de hae postrema conditione est serendum iudicium. Praeterea si praedecess0rum Pontificum decretis ratione prim, lus est vis mactiva tribuenda, eamdem vim cuiuslibet Pontificis deerela oblinent, cum par in quolibet Ponti sieo sit auctoritas agnoscenda. duilibet Pontifex est Divi Petri in primatu sucossor, quilibet Primatum oblinet; cuilibet ergo omnis Primatus auctoritas, ac iurisdietio, ac eadem iura competunt. Christus Divo petro eiurius singulis sileeess0ribus, non autem ipsi Pontificum seriel Primatum cum suis dolibus, ae iuribus tradidit, aliter, ceu pluries diximus, unitatis bono non consuluisset. Tandem Leelesiae Patres in Summis Pontificibus rations Prim, lus ad Ecclesiae unitatem luendam hane supremam, ac absolutam auelori talem agnoverunt irrelarmabili iudicio sidei controversias dirimendi, ad vim fideles ad obedientiam e0gendi, quin aliquam ad haec eonditionem requisierint, atque uno ore assirmarunt, absolute ac sine ulla conditione Romani Pontificis fidei deerelis summo eo dis obsequio, esse ineluelabiliter assentiendum. Concilia quoquε Oecumenica Romani Pontifidis in rebus sidet, ac morum definiti nes ea veneratione exceperunt, qua Divi Petri, ac ipsius Divini Salvatoris oracula excepissent, et Petrum in suis sudeessoribus vive lem, per e0rum os l0quenlem, et Ecelesiam fidei veritales doce lem in Summorum Pontificum decretis venerati sunt. Recolantur ea, quad superius adduximus, Patrum ac conciliorum generalium
169쪽
In teneatur Summus Pontifer er Cathedra aliquid eirea fidem aemores definiens consilium seu Discoporum, seu Cardinalium,
Reiectis conditionibus ab iis invectis qui Romanorum Pontificum auctoritali detrahere, eamque imminuere conantur, m0do est inquirendum, an saltem aliquibus consiliariis uti debeant Pontifices antequam in sisset ac morum controversiis definitivum iudicium proserant. Tria hic discutienda sunt. l. An ut decreta fideles cogero valeant ad assentiendum iis quae fide divina credenda proposita sunt, a Summo Pontifice sint condenda adhibitis prius consiliariis, qui mature re discussa consul livum saltem pro desinitione suffragium dederint. 2. An peccet Pontifex si absque ullo doctorum virorum consilio fidei ac morum definitionem condal. 3. quae fuerit Romanorum Pontificum praxis in hisce desinitionibus tradendis. 0uoad primum haec praemillimus. Plures Doetores tenent, Pontifices e rare non posse, licet diligentia, et consultatio n0n praemittatur, ut
Valentia squaest. l. punci. I, ti. 4, obieci. 6 . Alii vero dicunt, eo ipso quo Deus assislat Pontifici ne decipiatur, assistere etiam ut debitam diligentiam adhibeat, et ex certitudine illius primi inferri certitudinem istius secundi, ut Canus de Locis lib. 5, cap. 5 ad 2), et Granado Iract. et, disput. 2, secl. 8, num. 13 . His praemissis dicimus: si Summus Pontifex in Sacris Scripturis, ac in Theol0gicis disciplinis sit maximo doctus, ad ea doctrina praeditus sit, ut
absque aliorum virorum doctorum auxilio, ac consilio Sacrarum Scripturarum sensum, Ecclesiae traditionem, ad Theol0gorum Sententias exquirere ac distulero per se ipse valeat, ac etiam propositionem aliquam in Scripturis ac in traditione contineri iudicare possit, atque ila absque aliorum c0nsilio ipse solus, post maturum ex
men, aliquid de fide credendum definiat, absolute loquendo insallibilis est, et fideles propositae fidei assentiri coguntur.
170쪽
- 165 Absolutam ae independentem a quocumque aliorum eonsilio Christus Dominus potestatem regendi, pascendi, in fide confirmandi fideles Petro eiusque successoribus contulit, uti ex recensi iisSS. Scripturarum testimoniis manifestum apparet: absoluto enim, et absque ulla irritante conditione ei dictum est: et Tibi dabo elafra - Pasce oves meas, - Confirma fratres tuos s. In hiseo Christi verbis plenariam potestatem Petro eiusque successoribus Christus dedit, et nullum apparet vestigium, supremam hane potestalem docendi, ac ad fidei unitatem cogendi omnes siteles, intra limites aliorum consilium prius exquirendi eoarctatam suisse. Siquidem plenaria potestato non gaudet is qui eam exercere Naijde non potest nisi alterius suffragium intercedat. Prosello si ex Christi institutione in hisco Pii malus ae libus stxercendis, ad eorum valorem, aliorum consilium Pontifices adhibere lenerentur ad finem sibi praest, lulum in Primatus institutione assequendum, Christus indigare do-buisset, quinam esseni P0nsulendi: ne aulem hi in errorem Summum Pontificem, qui eorum consilium teneretur sequi, cum damno fidei lolius Ecclesiae inducere possent, insallibilitatis privilegio eos donasset. E contra Christus Petri ac eius successorum fide lamquam unitalis centro ac landamento posita, pro sula fide Petri nounquam desceret, Patrem rogavit, ne corruente landamento totum Ecclesiae aedificium corrueret. et soli Petro, eiusque suecessoribus,
non eorum consiliariis, hoc privilegium contulit. Quod si neque ex Scripturis, neque ex Traditione aliquod iudicium erui potest, insallibilitatis privilegium tonsiliariis Summi Pontificis suisse tribulum
consequitur, absolute necessarium non esse, ut Pontifices eorum consul livum suffragium, quod sequi non lenentur, eXquirant. Si pervolvantur Patrum ac Conciliorum generalium testimonia superius relata, facile quisque tolligere potest, Patres ac Concilia Sum morum Pontificum d0gmalim decreta lania suscepisse veneralione, veluti si ab ipso Petri ore di elata suissent: ita Patres Chalced nenses epistolam Leonis, Patres Concilii sexti Agathonis Episto iam, et septimi decretum Adriani habuerunt, nunquam inquirentes utrum tonsiliarii a Summo Pontifice in iis decretis condendis adhue bili suissent. Pontifices in suis decretalibus Lileris, licet regulas Diuitig Corale