장음표시 사용
141쪽
- 13sinsunt utrique naturae unius Christi et Dei Filii per commulationem. Summam redditionem, subtuseri: Unde et unam coluntatem
fatemur Domini nostri Iesu Christi: quomodo ait: quia profecto
a diuinitate assumpta est natura nostra non culpa. Propemodum cum magno essitus. Athanasio, qui haec contra Apollinarium impium seribit; Natus est de muliere, de prima pilasmatione hominis formam sibi erigens in ostentione carnis absque carnalibus Voluntatibus, et humanis cogitationibus in imagine n0vitalis: voluntas enim sola divinitalis est, quoniam natura tota divinitalis est n. I si a vero retensilis Honorii verbis: Nam Ler alia in membris, aut voluntas dirersa non fuit, rei eontraria Salpatorie ita prosequitur : u II ine ostendit, non quod uon habuerit humanam Voluntatem, ei naturalem n0n enim hoc dixisse videtur) sed quod sicut h0mo, neque secundum corpus per membra quamlibet habeat
praeter naturae leges operulionem: neque rursus seeundum animam, Voluntatis contrarium, vel sine ratione motum, veluti n0s. Quia et supra leges natus est humanae naturae Unde eum n0stram quidem naturam de divinitalis voluntate dicit assumptam unius mentionem laeti. illud autem quod introducit: Non veni facere voluntatem meam, in medio verbum proponit omisso numerro. N0n sunt, inquit, haec diversae voluntatis. id est contrariae atque adversatricis: ex quo duas secundum naturam existere in Salvatore voluntates, manifesto colligitur. Si enim contrariam non habuit, naturalem habuit tamquam homo. Quod enim n0n est contrarium naturale profecto est v. Haec. lam aperta sunt, ut nulla c0mmenlatione indigeant: eamdem sententiam, quam S. Maximus primam Honorii epistolam pervolvens, de Sensu Verb0tum quae in eadem leguntur tulit . quisque allento eam legat proferre cogi-lur. Perspicuo quidem de una humana voluntate, quae nullam c0ntrariam secundum ea nem voluntatem patiatur, Π0norium loquutum fuisse colligitur.
Idem iudicium de hac epistola Ioannes IV protulit, qui post
142쪽
- 137 Oeeidentales partes standaliratae turbantur, Dalro nostro Pyrrho Patriarcha per litteras suas hue atque illuc transmissas, n0Va quaedam, et praeter fidei regulam praedicante, et ad proprium sensum, quasi sanetae memoriae Honorium Papam attrahero sestinante, quod a mente Catholici Patris erat penitus alienum De sancta quoquo ipsius incarnata dispensatione docebat Honorius), quia Redempt0r noster, sicut esset Deus perseelus, ita esset et homo perseelus: ut quam Primus Homo per praevaricationem amisit. s, ne aliquo peccato natus, primam imaginis nobilem speciem ren0Varel. Natus est ergo Secundus Adam, nullum habens nascendo,
vel eum hominibus conversando, peccatum ... Ende Scientes, quod nullum in eo, eum nasceretur, et converSaretur, esset peceatum, decenter dicimus, et veraciter eonfitemur, unam voluntatem in Sanctae ipsius dispensationis humanitate, et non duas contrarias mentis, et carnis praedicamus; secundum quod quidam Haeretici velut in puro homine deliraro noscuntur. Secundum hune igitur modum , iam dictus Decessor noster, praenominato Sergio Patriar chao percontanti scripsisse dignose itur. Quia in Salvatore nostro duae Voluntates contrariae, idest in membris ipsius, penitus n0neonsistunt, quoniam nihil vilii traxit ex praevaricatione Primi Η0- minis Praedictus igitur Decessor meus docens de mysterio Incarnationis Christi, didebat, non suisssi in eo, sicut in nubis peccatoribus, mentis, et carnis contrarias voluntates. Quod quidam ad proprium sensum convertentes. et divinitalis eius, et humanitatis, unam Voluntatem ducuisse suspicati sunt, quod veritali omni-m0dis est contrarium n. Probal itaque Ioannes IV suum deeess0rem Honorium doeentem unam esse in Christo voluntatem humanam, et negantem duas esse, secundum carnem, et secundum Spiritum sibi oppositas voluntates Otholi eo loquutum fuisse. Plura alia addere possumus, sed quae dicta sunt, salis ostendunt, qu0dpr0baro aggressi sumus, Honorium in suis Epistolis nullum contra fidem errorem docere, ac omnia orthodoxo sensu ab eo Ser,pla suisse. Nunc vero quod secundo loto asseruimus probandum breviter est,
nullam in hiseo Litteris fidei desinitionem conlineri. Et huius n0-
143쪽
- 138 strae asSerlionis veritas appareat, susticit, ut Sergii ad Honorium Epistula, et huius ad Sergium responsum simul conserantur: i spectis enim hiseo epistulis facile intelligere quisque pulesl, Honorium lotam controversiam lotum Orientem agitantem in sola quarumdam vocum interpretatione consistere, pro cert0 habuisse, adeoque ad pacem conciliandam non solum ab asserenda in Christu gemina o I eratione, sed ab ipsa una operatione praedicanda abstinendum esse dixit. Sergii Epistola in Actiono duodecima Concili VI l cla est, et videri putest apud Labbh, Col. 951. In ea narrat primo
βergius, quod dum bellum adversus Persas Heraclius gereret, redarguens Paulum unum ex haereticis Severianis principem, eoram
eo controversia excitata est utrum una, vel duae operationes ac Voluntates essent in Christo dicendae. Imperator Cyrum tune LMorum Metropolitanum de hac re inlerogavit, qui respondit, neseire sub liliter, uirum unam, an duas operationes Christi veri Dei nostri adstruere necesse sit. Al ab Imperatore per litteras de hae quaestio
ipse interrogatus, unam operationem asserendam esse responderat,
spe laetus, ito ad unitatem Eeclesiae satiliori ratione Severianos perducendi. Γι silentium quidem eae illo tempore huiusmodi susee-pst Capitulum. Postea Cyrus Laetorum ad Patriarchalum Alexandrinum promotus et unitalem fovens, septem addidit Capitula, inter quae unum eristiι eapitulum de una operatione Christi magni Dei et Salpatoris nostri: ex quo laetum est ut populi Aegypti, Ibebaidis, et Lbbiae, aliique, qui in innumerabilem haereseon mulsitudinem eranι diseissae, unum labium faeti essent omnes, una vox. et in unitate spiritus recta Ecclesiae dogmata consilerentur. Addii; cum gravi unitalis damno huic Capitulo Sophronius Monachus ad Hierosolymitanum Patriarchalum postea evectus, sirm,ler obstitit, duas operationes Christi Dei nostri dignum inquiens censeri: at quoniam nihil prosecerat eum Cyro, dicente quod oporteaι utique etiam in praesenti, dum tantorum millium populorum salus prae manibus ponitur, nihil de hoe per contentionem altercari, idcirco quod elium a quibusdam sanolis Patribus ror huius modi dista est. nihilque de hoe laedatur reela fidei raIlo. Sophr0nius mox Constantinopolim veniens secum egit, ut ex iis Capitulla
144쪽
- 133 hoc controversum adimeretur. Subiungit: Durum nos hoe arbitrati sumus. 9uomodo enim non esset durum, eι valde onerosum, quando hoc resolrere. erertereque erat futurum, quidem omnem illam concordiam, atque unitatem, quae bene fuerat ejecta, tam apud Ilerandrinam magnam Civitatem, quamque per unirersas sub ea prorincias, quae nulla tempore usque nune aequiererant 'Addit se Sophronium exellasse, ut testimonia Patrum duas nomin lim, et ipsis verbis operationes in Christo dicendas tradentia prom rei; ille autem hoc sedere penitus non valuit. Et subdit et Nos vero considerantes, incipientem ex hoc inter quosdam hic contentionem exardeseere, et scientes, quod semper ex huius mulli deterlationibus haereseon dissentiones essectae sunt, necessarium iudieavimus, omnes ludium ponere ad sedandum, atque amputandum talem supersuum verborum conflictum, et ad saepe dicium sanctissimum Alexandrias Patriarcham scripsimus: ut postquam unitalem cum his, qui pridem separabantur, Deu auxilianio composuit, de cetero nullam permitteret unam, aut duas proferri operationes in Christo Deo nostro. οInserius dicit hoe silentium praecepisse: et Eo quod ustius quidem operationis Vox, quamquam a quibusdam sanetis dicta est Patribus, tamen peregrina xideatur, et perturbare aures quorumdam suspieanlium ad peremptionem hane proserri inconsuse, atque Secundum subsistentiam unitarum in Christo Deo nostro duarum naturarum, quod non est unquam, nee sal. Similiter autem ut duarum operationum dictio mullos scandaliret: ut pole a nullo sane l0rum, et pro-
habilium Ecclesiae institulorum edita n. Ex his et aliis quae postea adiungit, diserte apparet, subdole Sergium Hon0rio demonstrare intendisse hanc controversiam, quae initas pacis eum haereticis, et unitalis iacturam induxerat, non de aliquo dogmate sed de solis vocibus esse, quapropter hisco verbis Epistolae finem imponii, Pon tificem rogans, ut quaequo super his vobis suerint placita, significare velit.
Honorius qui nunquam de Sergii fide in suspicionem venerat, his litteris deceptus est. et ratus Sergium quoque, aliosque, qui bulus Patriarchae partem sequebantur, duas naturas, id est divinitalis, et earnis assumptae, in una persona unigeniti Dei Patris inconfuse, in- Dissiligod by Corale
145쪽
dixi sei et ineonvertibiliter, Secum praedicare propria operans es Iacile existima ii, dogmate in luto pugilo hanc Solam votum questionem eSS , ex qua gravia oritura essent se indula, nisi utrique parti silentium imponeretur: quapropter muneris sui esse existimavit, adluendam pacem sive de una, sive de diisthus operolionibus silentium praeeipere. Sedulo autem est animadvertendum quod huius hadresis initio, eius principes paule errorem suum verborum involueris legere curarunt; et in Orien o parum haeresis nota ac divulgata erat, in Occidente autem prorsus ign0la, ade0que nullum ex hoc silentio standalum venire videbatur. Mirum itaque non est, si dum adhuc in vi-Υls erat Honorius, ei p0st eius mortem, statim neque ui haereticus nequo uti improvidus damnatus est. Tunc primum ipse reprehensus est quando Monolhelitae Itonorii litteris, ae lato silentii praecepto abutentes, apertius, ac tutius suam haeresim disseminaverant. Cum itaque Honorius suis litteris ad Sergium hunc tantum finem sibi proposuerit, ut ad impedienda gravia quae imminebant scandala , in quaestione, quam salsis eiusdem Sergii artibus deceptus de s0lis vocibus existimabat, silentium sive da una sive de gemina operatione imponeretur, nullam fidei definitionem edere voluit: nihil enim damna, ii, nihil credendum proposuit, sed catholico Sensu in iis loquutus, silentium de conlpo ersis vocibus imposuit. His vero aeeed uni. .1' Quod in his conscribendis litteris Honorius nullo usus est adiutorio, quo uti superius adprobavimus, e0nstanter in dogmalicis definitionibus ex ea thedra edendis Summi P0ntifices usi sunt: Nullum institulum suisso examen apparet, nulla Synudus eoaela fuit, unde ipse ad Sergium seribit; u non oportet ad dogmata haec Εeclesiastica retorquere quae neque Syn0dales api-ees super hoc examinantes, neque auctoritates ea nonicae xisae sunt
explicasso, ut unam, Vel duas energias, aliquis presumat Christi Dei praedicare: quas neque Evangelicae vel Apostolieae litterae, Denque Synodalis examinatio super his habita visae sunt examina Sse n. Ipse enim saletur nullum de hac controversia examen institui SS0, quod desinitionibuli Ponlisidiis praeeddere solet. 2' Honorius ape lissimo declarat in Epistola seennda, se de veritale dogmatis, Bullam velle definitionem edere dicens y u Non nos op0riel unam X et duaSDisitired by Corale
146쪽
- 1 l operationes desitulantes .praedicare η, ac ideo ad solum illarum x cum usum istud praeceptum esse reserendum: rutundis igitur verbis dogmaticam desinitionem ipse cxcludit. Cum itaque Honorius ipse declaraverit definitionem de sententiae Veritate nolle proferre, quomodo dici possit, eum in d0gmatica fidei desinitionc errasse non
Falendum igitur est, Honorium nimia credulitate abreptum, improvida . oeconomia usum esse, quam tamen ipso in Ecclesiae ut, litatem cessuram esse putaverat, sed e contra malis Mono the litarum artibus pessimos esseelus habuit: haec vero causa fuit, ut eius in hoc negotio agendi ratio censura digna fuerit repulata. At adversarii quae in Concilio Oecumenico sexto adversus Honorium aeta sunt opponunt. Huius Concilii Putres Aetione VIII Honorii Epistulas iudiearunt, omnino alienas ab apostolicis dogmatiabus . et festa ilionibus Coneiliorum, et eunetorum probabiliu in Patrum, sequentes rero fulsus doctrinos haereticorum. Hinc damnatis Mono the lithrum principibus, de Honorio ita loquuntur: a Cum his vero simul proiici a Sancta Dei catholica Ecelesia, simulque anathematirari praevidimus, et Honorium qui fuit Papa antiquae Romae, eo quod invenimus per seripla quae ab eo laeta sunt ad Sergium, quia in omnibus eius mentem secutus est, et impia d0gmala confirmavit. v In Aeliouo vero XVI pluries Honorio haeretiso anathema
Gravissimi Scriptores non desunt qui Aela sextae Synodi eorru.pla ab haereticis suisse sentiant; inter hos est Baronius qui ad annum 684 efficaciter ostendit, manu impii Theodori Patriar hae depravatam fuisse sententiam latam a Patribus sex lao Synodi contra haereticos Monothe ilas, apposito uonorii nomine ac Suo Sublato. Nolumus in exponendis horum Scriptorum argumentis immorari , at praeterire non possumus, quod conciliari non possint quae adversus Honorium Patres dixerunt, cum maxima illa reverentia qua figathonis epistolam susceperunt. In eadem enim Aelione lecta est haec epistula, in qua, damnans Pontifex nominatim M n0lhelitas haereticos, nedum. ullam de Honorio, saltem tamquam de illo errore suspeelo mentionem facii, sed diserto asstrmal omnes Dissiligod by Gorale
147쪽
- 442 praedetessores suos Romanos Ponti silees ab omni haereticac prati- talis suspicione prorsus immunes suisse. Si igitur Concilii Patres ad millere non dubitaverivi, nullum Romanum Ponti sirem de ha resi suspectum fuisse, quomodo in eadem Sessione sententiam illam adversus Honorium ferre potuerint' Sed hae methodo dilseullalom obieetam diluendi omissa, ne variis implicemur iri eis, dicimus. I a Concilio sexto Honorius damnatus suil, non uti haereticus, sed ut haereticorum savior, quia ex nimia credulitate improuvida oeconomia utens, ei aliquibus incautis loeulionibus, quas haeretici ad haereti eum sensum ex malitia detorquebant, ei super gemina operatione silentium indicens, auxilium et sa-vorem, licet absque sua formali culpa, haeresi praestitisse visus est.
Optimus quidem huius Cuncilii interpres est Leo II, qui post sextam nodum Agathoni successit; hic in Epistola, pro consirmatione ii ius Synodi ad imperatorem Constantinum P0gonatum, hisco verbisuli novi erroris inventores Mopolhelitas damnal : et Pariterque matbemali ramus novi err0ris inventores, id est, Theodorum Pharanii num Episcopum, Cyrum Alexandrinum, Sergium. Pyrrhum, . Pa Ium, Petrum, Constantinopoli lanae Ecclesiae subsessores, magis quam Praesules: necnon ei Honorium, qui hanc Apostolieam Eeelesiam non Apostolicae traditionis doctrina illustravit, sed pr0 sana traditisne immaeulatam maeulari permisit, . Pryos itaque uti adi-venl0res err0ris seu uti haereticos damnat . at secundum, nou uti haerelicum, sed quia sua in Moholhelitarum causa agendi ratione, officio suo defuit. et incendium statim ac ortum suit, non extinxit,
imo sua negligentia confovii; prout idem Leo in Epistola 2, ad Episeopos Hispaniae scribit: α Qui vero adversus Apostolicae d0euinae puritalem perduelles extiterunt, abeuntes quidem aeterna condemnatione muletali sunt, id est Theod0rus Pharani lanus, Curus Alexandrinus, Sergius, Pyrrhus, Paulus, Petrus Constantinopolitani, cum Honorio, qui flammam haeretici dogmatis, non ut decuit Apostolicam auctoritatem, indipientem extinxit, sed negligendo eonso iis . Idem eruitur ex Edicto quod constantinus Pogonatus praecipiens ab omnibus Concilii decreta esse servanda, lulit, quodque legitur post Actionem VIII. Imperator plerisque Concilii Actionibus inter-
148쪽
- 1 3 suit, et omnia qliae in eo pertractata suerunt optime noverat, ac Concilii mentem in condemnatione H0norii facillime assequi poterat: haec itaque in eo Edicto tradit: si Super haec omnia anathema ligamus eus, qui Supervacu0rum et novorum dogmatum haeretici
Auctores, alquo Fautores sunt. Dicimus autem Theodorum qui latipharantianus Episcopus, et Sergium qui fuit huius a Deo conservandae nostrae Regiae Urbis Antistes . . . . Ad haec et Honorium, qui fuit antiquae Romae Papa, horum haereseos in omnibus saul
inter haeresis Auctores, et Fautores, illos uti vero haeretigos an themato perculii, lautores Vero. quia haeresi favorem auxiliumque praebuerunt, atque ister hos H0B0rium damnat . Agnovit igitur non uti haereticum, sed uli haereticorum saul0rem a Concilio Hon
Haec confirmari possunt ex iis quae in Diurno B0manorum P0ntificum habentur. In formula sidei professi0nis in eo relata, quam
novus creatus P0uli sex pronuntiare consueverat, una cum Mon
thelitis, etiam Honorius sed diversim ade anathemate perculsus eral; illi vi haeretici, hic vero uli haeresis fautor; haec sunt Professionis verba: c Inter veneranda universalia quinque Cuneilia, etiam sanctum sextum universale Concilium centum septuaginta quinque venerabilium Praesulum praedicamus., quod favente Deo, ei volum piae mem0riae magni Principis n0stri Domini Constantini clementer implenio, in Urbe Regia, eo praesidente, celebratum est, cui Apostolicae recordali0nis Agatho Papa per Legatos
Suo S, et Responsales praefuit, cuius' venerabilem Tomum celebriter assequentes, eos qui novo et haerelleo d0gmale immaculatam Boi Ecclesiam polluere nitebantur, et errasse manifestius probaVe. runt, et cum sui erroris Auctoribus atquo Fautoribus, perpetuonnathemale damnaverunt Auctores vero novi haeretici dogmalis Sergium, Pyrrhum, Paulum et Petrum Constantinopoli, inum, una eum Honorio, qui pravis eorum assertionibus lamentum impendit n. Non igitur ob haeresim anathematigabatur Honorius, sed ob saxorem haeresi impensum, ex quo error radices obtinuerat ea poena dignus repulalus suil.
149쪽
Neque dissicultatem faciunt verba a Patribus in Honorium prolata in Aetion. XIII, XIV et XVI. quibus Patres in eodem eum Sergio
aliisque haereticis erimine. Honorium quoque copulare 1identur: etenim licet in Actiuno Xul de eius Epistulis ad Sergium ita loquuti sint: et hasque invenientes omnino alienas existere ab Apostolicis Dogmalibus, et a definitionibus Sanctorum Concili0rum, ei cunei0rum probabilium Patrum, sequi vero salsas ducti inas Haereticorum,
eas omnimodo abiicimus et tamquam animae n0 iaS eXeeramur a.
Statim enim post haec, eos quorum impia erecrantur dogmata, et quorum nomina ob professam haeresim . a Sancta Dei Gelesia proiici iudiearunt: ab Honorio distinguunt, eumque anathema seriunt, eo quod inveniunt per scripta quae ab eo Reta sunt ad Sergium, quia in omnibus eius mentem secutus est, et impia d09 malaeon firmavit. Execrantur Patres Honorii ad Sergium Epistolas . non quia haeresim continent, aliter cum aliis haereticis Seroo Pyrrho etc. anathemate eum mulctassent; sed quia sua omissionis, ac negligentiae culpa, Sergio quaerenti ut unius et geminae operationis Voces supprimerentur, cum lanio Ecclesiae damno indulsit, atque hac de causa dicunt, eum damnare, quia sua negligentia haeresim novam eousirmavit. Neque obstant verba illa et quia in omnibus eius mentem secutus est n; quid enim subdole requisiverat Sergius Τ hoc unum, ut in hac Foeum, prout aiebat, contro ei Sia, ad vitanda seandala hae voces supprimerentur, et hanc eius mentem secutus est Honorius de hisce vocibus silentium praecipiens. Haec itaque verba non ad hae religam Sergii mentem, seu non ad errorem ab eo mente conreptum, sed ad eius intentionem reserenda
sunt, cui ob nimiam credulitatem obsequutus est Pontifex, et qua per optalum silentium a Pontifice imposiliam haeresim confirmare, aelutius et latius spargere cogitaverat. Supra vidimus catholicam doctrinam Monothel ilico errori adversam diserte in his litteris ab H norio tradi, quae Monothel imo haeresi, cui mento Sergius fuerat irrelitus, et pro qua pervicaeiter dimicabat, pi orsus repugnat; qu propter verba illa Concilii Patrum nbn ad ei rorem, sed ad Sergii
150쪽
- 1έ5 Verba vero Coneilii Patrum distentium et alienas epistolas, ob spostolieis Dogmatibus, eι a Deliustionibus conelliorum, et eunetorum probabilium Patrum, sequentes vero falsas doctrinas haereticorum s , hunc sensum habent. Est quidem alienum ab Λ postulicis et 8S. Patrum mandatis et ab eorum exemplis, omnimodam vigilantiam non servare, ei non cavere ne ab haereticorum artibus, in rebus fidei de dipiamur; fidem strenuo ae palam non defendere, n0Vas pullulantes haereses statim Apostolico gladio non eonfigere, ac omnem diligentiam in insectandis, et coercendis haereticis non adhibere, ei silentium servare quando vera fides in discrimen venit. Ecclesiae Patres, ac praesertim Summi Pontifices in his inrandis omnem di- 'ligentiam, curamque adhibuerunt. Recolantur ea quae Celestinus Iad Episeopos Galliarum seripsit: et Timeo ne connivere sit hoe lacero: timeo ne magis ipsi loquantur, qui permittunt illis taliter loqui. In latibus eausis non caret guspicione latiturnitas: quia oecurgi ei veritas si salsa displiderent. Merito namque causa nos respicit, 'si silentio faveamus errori s. Et Sanctus Leo in Epistola ad Theodoretum dicit: α Λd maiorem Dei gloriam proficit finis examinis, quando ad hoc se accipit exorendi siducia, ut vineatur adversitas, ne quod per se probatur reprobum silentii praeiudicio videatur oppressum n. Merito Imperatores Honorius ei Theodosius, in Rescripto ad Aurelium Carthaginensem Episcopum hoc essalum dicunt: a una e demque culpa est eorum, qui aut dissimulando, conniventiam; aut non damnando, favorem noxium praestiterint s. Atqui sexta Synodus eum gravissima mala vidisset, quae ex silentio ab Honorio in suis litteris servalo, et aliis imposito super geminam operationem, in Ecclesiam venerant, easdem literas alienas esse dieii a traditionibus Sanelorum Patrum ae Pontificum, qui in novis erroribus pro-lligandis ac in haeretieis mercendis solliciti ac diligentissimi semperfuerunt. Ob imprudentem itaque oeconomiam, qua siluit Bonorius, quando, nova erumpente haeresi, loqui di buisset, eamque pro Su0 munera insectari, ac prostigare, et praesertim ne haeretici eius a ctoritate in sua confirmanda haeresi adhuc abuterentur, tum graVis simis verbis concilii Patres eius memoriam reprebenderuui.