장음표시 사용
4쪽
CATHEDRALIS ECCLESIAE CANONIco
Editio quarta auctior , et emendatior.
5쪽
Quod nisue in hae Ecclesiae uricultura e Patrum ratum est, hoc idem sutorum industria decet exco-IMur , et obseroesur hoc idem florem e et maturescat, hoc idem proscias , et persciatur. Fas est etenim, in prisca coelestis Philosophiae do-'
6쪽
SEU TRACTATUS DE MYSTERIO INCARNATIONIS
Cm de primo Adam , in quo umnes moriuntur .
satis Libro dia erimus superiore , jam de secundo Adam , in quo omnes vivificantur , disserendum est ά . Sic enim Deus dilexit mundum, ut Fili m suum tinigenitum daret ut omnis qui credit in eum , non . Pereat, sed his at pilam aeternam Ioan. III. '16. .Erit igitur Libri hujus argumentum Verbum carocti m , magnum pietatis Sacramentum , Re caelestis Jerusalem landamentum, ac basis ; Fundumentiam enim. aliud nemo potest ponere , praeιer id , quod positum est, quod est Christus Iesus I. Cor. III. . LI. Deum tamen, et Patrem Dom. nostri J. C. Vehementer ore. imus , ut dum si amentum hoc fide nostrae a con tibus hostium , qui multiplici illud molimine eonvellere asgressi Suin, vindieare studemus , super. illo aedi dari, atque tu aeternam manere mereamur lapides viri.
C A P. I. Quid sit natura , quaa Pors a r, quid sit, natura m subsistere in pro is, Mes in alieno Persona, s quid Ecclesia doceas de Incarnaitionis uerio.
QUoniam in varios olim errores inducti 'sunt ha retici, eo quod naturam a persona non distinxerint, diligenter haec a principio perspecta ham
7쪽
4 2Τeolog. Instit. Lib. II. Cap. I.
here oportet , quoruna alii sua jam Lib.,III. cap. I. explicata, hic repetenda sunt. Naturam dicimus ipsam rei eSSentiani , Dora eo Sensu , quo a Metilphisicis rei essentia appellatur in abs tracto attribulum illud , quod rem in specie sua constituit , scd rem e istentem in pluribus singularibus ac proinde natura est id quod pluribus singularibus commune est , sive illud sit unum nil mero , ut diti SS. Trinitate : sive sit
unum specie, ut in crealis rebus. Sic. tiatura humana ua pluribus est individuis, Socrate , Plato
II. Unumquodque vero individuum naturae communis appellatur hypostasis , suppositum , si 'natura illa irrationalis est: si ver natura est rationalis , praeter Domina' Posia is , et suρyssiti, appellatur etiam diginiori vocabulo persona. Unde a Boetio persona desinitur rationalis naturae in dioidian substantia. Porro quod in strigialari . sive individuo existit, non commune est sed communicari alteri nequit; unde natura quidem communicari sa) ; persona Vero nequa- 'quam committiicari potest. Hinc persona , et Suppositum est ultimum Daturae complementum, ae terminus , illud vero , quod es sicit , ut natura in individuo existat , et alteri communicari De ueat, dicitur a Scholasticis personalitas , subsistentia i licet subsistentiae nomen aliquando pro ipsa persona , et suppo
III. Quid vero sit personali as. Scholae disputant. Nonnulli enim volunt, perso itali latc m esse aliquid a natura distinctum , quod naturae ipsi stirperadditum reddit eam ultimo completam. Sed alii melius , no siro qui rim iudicio , opinatatur , pcrSon dilatem , et
ipsam personam non esse aliquid a natura distinctum ; sed modum existendi naturae ipsius. Modus autem ille in eo positus est, quod natura existat:in
se tota, natura enim in se lota existens illi lino completa est , ac terminata : natura Vero, quae in se
rota non est , Personam propriam non habet: ideo- . quela Scholast. Natura communicabilis est, persona is coma munieabiIis.
8쪽
De Incarnationis mysterio. que anima rationalis a corpore separata Persona nota est, cum sit naturalis pars totius hominis. Hino ires aliqua tu se tota existens , ac proinde in sua li3 Postasi subsistens , evadat pars alterius totius, scii assumatur ut pars ad totum aliquod componendum ,
licet nihil in compositione amiserit , tameti vel hoo ipso , quod rationem totius amisit, et evasit pars , omittit etiam proprium suppositum , atque in supposito totius compositi subsistere incipiet. Quod si, iterum sejungatur a toto , ut ita rursus rationem totius adipiscatur , licet nihil novi ac litisivorit , tamen vol hoc ipso proprium habebit suppositum , quod ipsa per se totum aliquod constituat. Sic duae aquae
guttae quo exemplo passi in Theologi utuntur si
seorsim singulae existant , habebunt ambae propriam subsistentiam , at si eas simul in unam guttam com Pingas , amittent ambae subsistentiam propriam , Ut subsistere incipient supposito totius guttae ex utra- ue compositae : si vero iterum sciungas , acquirent enuo propriam subsistentiam; licet nillil amiserint in conjunctione , nec in divisione acquisiverint. 'Quod exemplum si ad substantias rationales transferre volumus , singamus, animam rationalem, et corpus humanum , a se invicem sejuncta, propriam habere personam , ot Iite suppositum ; manifestum enim est, Iuod si duae istae substantiae secum invicem coμ- iungantur, utraque amittet personam , et suppositum proprium , et subsistere incipiet persona totius h minis ; si vero iterum seiungantur, acquiret iterumuiraque propriam personam , et suppositum , quod anteqnam conjungerentur, habebant. IV. Hoc igitur ratum sit, atque immotum , quod natura quaevis in se tota existens propriam hypostasim habet : quae vero in se tota non extat, sed Pars est aliciijus compositi nobilioris, ea non in De
FDua , sive hypostasi propria , sed in hypostasi alie na subsistit , sciIicet in hypostasi totius compositi.
Jam vero quia omnis natura ita a Deo creata est ,
ut in se tota subsistat , sit hinc , ut cluaelibet creata natura propriam postulet naturaliter habere hypo-εlasimo Sed si natura siqua vel ita a Deo creetur ,
9쪽
s Theolog. Inst. Lib. Cay. Lut sit aIlerius compositi pars : vel postquam creatae est in se tota , ita a Deo alteri naturae iungatur , ut evadat pars alterius ; constat , in ea hypothesi , naturam tuam vel a principio caruisse propria hypostasi , si principio eondita est ut pars totius ; vel si a principio ereata fuerat in se tiau , tamen PTO priam hypostasim in ipsa compositione amisisse.
V. Ex quo sequitur , ut si duae naturae ita seeum Iungantur , ut uti aque sit totius eompositi pars , tunc utraque natura propriam amittat hypostasim , et subsistere incipiat hypostasi totius eomposili ; ut patet ex duobus exemplis , quae sopia posita sunt. Sed si ex duabus naturis , quae secum conjunguntur , Una quidem eVadat pars compositi ; altera vero ita per- Iecta sit, ut Itbii possit novam ex compositione persectionem adipisci, ideoque dici non possit pars totius pars enim semper toto imperfectior est ) qua-
Iis est natura divina k tunc natura quidem illa , quae creata , et finita est ideoque vera pars compositiessicitur , propria hypostasi in compositione carebit , at Datura divina erim infinite persecta sit , ideoque Vera pars compositi esse nequeat , relinebit rationem totius , atque idcirco propriam personam ; ita ut natura creata non subsistat in hypostasi propria , sed in divitia hvpostasi sive persona , quae per composi tionem cestrui non potuit. VI. Atque hoc persecto accidit in Incarnatione Verbi divini. Sicut enim Deus animam rationalem , et corpus humanum ita in creatione coniunxit, ut triam Cossit luerent personam hominis ; ita Verbu divinum, et naturam humanam sic conjunxit in Incar-Datione, ut una esset persona Iesu Christi. Illud tamen intercedit inter creationem hominis , et Incarnationem discrimen, quod in creatione quidem hominis cum utraque substantia , anima scilicet , et eorpus , Vera pars sit totius hominis, ideoque imperfectior toto, utraque etiam subtantia hypostasi propria caruit , et subsistere coepit hypostasi totius compositi. At in Incarnatione, cum Verbum divinum sit infinite persectum, ideoque nequeat esse Vera pars alterius re
sinuit tu compositione rationem totiua , ac proinde
10쪽
perimaam Propriam : natura vero humana in compositione caruit hypostasi propria , et subsistere incepit in persona Verbi divini. VII. Haec igitur est de Musterio Incarnationis ea tholicae fidei summa: nempe erbum divinum , simul operante Patre , ac Spiritu Sancto , assumsisse ,
seu eonjunxisse sibi naturam humanam veram, atque
Integram in unitatem personae ipsius Verbi ad redimendum de perditione genus humanum Per Veram, et propriam satisfactionem , quam in natura assumta exhibuit justitiae Dei. Quaenam autem sint contra hane doctrinam, haereticorum , et incredulorum commenta , sequenti eapite explicandum est.
Recensentur brepiter ναria contra incarminonis 'u ritim haereticorum , et incredulorum commenis.
Era, qui contra veritatem Incarnationis errarunt, tres in partes dividit Augustinus Lib. I. Quaest. EMang. Q. 25. Aut enim , inquit, de dirinitate risu ) aut de humani-- , aut de utraq- fa mur. Sed
quia tertiae hujus classis homineo rursus Partiri possumns in partes tres ; hinc commodius omnes quinque classibus terminamns , quarum unaquaeque variam in partes distracis , in novas haeresum formas , abiit. I. Classis eorum est , . Di in Christo personam Verbi negant. II. eorum, qui negant humanam naturam Vel omnino, Vel ex parte. III. eorum, qui naturas duas in una persona negant subsistere. IV. eorum , qui --
gant , desum .Christum vere , ac proprie Pro peccatis hominum satisfeeisse Vi eorum, qui adeo Christum pro nobis satisfecisse putant, ut non liceat Sanctos eum illo regnan tes venerari , et orare; nec ullam μ' num opus sit nobis ad salutem necessarium.