장음표시 사용
11쪽
sibi conciliavit, ac facile quisque videt, quum insigni prudentia
et consilio opus suerit ad tantam pecuniam, quam Strabo novem millia talentorum fuisse ait, incolumem servandam. Sub Phile. taeri imperio Pergamum floruit et ditionis incrementa accepit, praesertim quoniam ipse, liaud illiberaliter educatus, artibus et literis favebat. Fides ejus erga Lysimachum laudatur; quin et causa, cur deficeret, Agathoclis caedes et Arsinoes odium, haud pudenda erat. Cum ira tribus Eumene et Attalo eorumque filiis
summa concordia vixisse videtur: certe nullae dissensiones inter hos memorantur. Multis et insignibus virtutibus praeditus, itaque dignus fuit, qui regnum conderet, praesertim ea tempestate, quam idem Strabo καιρους ἐπιτοδείους προς νεωτερισμν eat. Octogesimo aetatis anno diem supremum obiit Incertum est, an Plii tela crus, ejusque successor Eum eum,
cum regia diguitate regio quoque nomine usi sint. Summi enim auctoritate historici Polybius, Livius, Strabo Attalum, Eumenis filium, primum regem fuisse appellatum referunt λ. Perperam Justinus 3 Eumenem Bilhγniae regem vocat. Sed et hunc in
Luciari. Macrob. I, lit inster h. IlI. p. 216. a Id quidem Livins XXXIII. 21. dborte indieat, dicens: Victis proelio uno Gallis,sqnae lum gens retenti adventu terribilior Asiae erat, Attalus) regium nomen adscivit. 'sibi sorte Polybii iΕae. ex Lib. XVIII de viri. et vita Ed. Schweigb. Tom. IV. p. Minauctoritatem seeutus est, cujus haee sunt verba: γαρ μάχη I άλαιας, δ
ficare, Attalum non primum regem suisse appellatum regum Pergamenorum, sed nouante regium novien adscivisse, quam postquam serocissimam Gallorum gentem devicerat; itaque apud Strabonem aut πρωτον scribendum , aut πρωτος adverbialiter sumi. Quae tamen interpreta ἰo mlhi quidem speciosior quam verior videtur. Neque enim video, cur Attalus, si Philεtaeius et Eumenes reges appellati suissent, non statim ab intuoidom ius sibi asseciasset. a Lib. XXVII. c. a. tibi vidd. Inle p. De loco pluia infra dicemus Cap. II.
12쪽
Pergamenis rebus iue morandis saepe hallucinatum fuisse, et satrapas quoque a Romanis nonnunquaui reges appellatos fuisse constat i. At vero in Plii letaeri numo, cujus meminerunt Golgius et Scaliger, βασιλεος vocatur, et in Pellerinii num o diademate cinctus conspicitur. Hinc Sevinus cum regio non tantum imperio, sed et nomine usum fuisse arbitratur. Alii aliter rem expedire conati sunt. Egregius numorum interpres
khelius . , cum propter Polybii et Livii auctoritatem, tum
quia Plii letaeri imago in omnibus Dum is non eadem cernitur, omnes Pergami reges Pliiletaeros dictos fuisse censet, sicut Aegyptiorum roges Ptolemaei, Parthorum Arsaces vocantur 4. Quam opinionem recte resollit Chois l-GOussierius, qui sagu-cissime conjicit, hos num os in Pliiletaeri honorem ab ejus successoribus cusos fiuisse Quidquid autem statuendum est, Attalum primum ab exteris quoque nationibus regem appellatum , indeque cunctos Attalidas reges dictos fuisse constat. Neque
verosimile duco stilletaerum, qui modo huic modo illi vici-uorum principum se addictum simularet, regium nomen asse-etasse , quo ceteros Asiae tyrannos, ct in primis Antiochum magnopere offendisset.
ι G. gr. I p. Vit. Datam. mP. a. a Mem. de l'Aead. des ii e. et hell. leti. XII. p. 20S, 209. 3 Boet r. vet. num. II. p. 473. Eadem est sententia Viseontii Itonograpiae Gretque II. p. 200. '' Vnyage pittorerille de la GHee Tom. II. Chap. XII l. p. M. Da Pergameliorum regum iminis infra plura diminua. α
13쪽
De Eumene I. Philetaerum Olymp. CXXIX. 2., P. U. C. 49l, Λ. C. N. 263, cxcepit Eumenes, Eumene Pliiletaeri si atre natus. Malchio a nonnullis Plii letaeri frater dicitur i, quod satis refellitur
Strabonis testimonio, qui, accuratam Perga tueuoru in regum successionem exilibetis, diserte uit: ἐσαν-ανοοῦ Φιλετωρ ' ὁ ἀδελφοὶ, πρρο υτερος ιον Enμενος, νεωτερος δε 'Moαλος δε ιι ἐν Ουν τού Ευμενους ira raro τω πά*ι ομώνυμος ειμένος, ος διεδεςuro τὰ LIgο--. Idem auctor refert illum vicinis jam regionibus imperasse ct adeo viribus cm isse , ut apud Sardes, adversus Syriae regem Antiochum τὰν γλενκου, Proelio commisso, Victor disce
serit. Omnino hoc de Antioclio Solere, Seleuci Nicatoris silio, accipiendum videtur. Perperam vero Simsonius λ Antiochum IIieracem intelligit, qui Strabonis verbis 'PIιπιοχον του γ κου non υἱον, sed taελνον subaudiendum existimat, ita ut non S leuci , Syriae regni conditoris, filium Antiochum Sotcrem , sed Seleuci Callini ei fratrem Antiochum Hieracem spectarent. Recte autem Wo elingius ad h. l. animadvertit rariora esse cxem Pla , ubi sic loquuntur. Equidem vero haudquaquam arbitror Strabonem minus usitata loquendi sorma usum fuisse, ubi rem explicare, non obscuriorem reddere voluit. Antiochi enim 'nomini illud H, adjecit, ne cum aliis Antiochis confunderetur. Itaque si de fratre, non de filio, Seleuci accipiendum esset, prosecto addidisset Γαλυνίκου, aut aliud Mid ejusmodi,
14쪽
ad sensum ambiguum tollendum. Sin vero Antiochum Soteremi' celebris illius Seleuci Nicatoris filium significasset, minimo opus erat cognomentum addere, quibuslibet auctoris mentem et mugarem verborum constructionem satis superque intelligentibus. Simmitius autem in errorem ductus est Iustiui loco depravato, cui frustra mederi conati sunt interpretes. Hic enim ita refert: nInterea rex Bilbyniae Eumenes, sparsis consumtisque fratribus s Antiocho Hierace et Seleuco Callinieri bello tu testiuae disco ndiae, quasi vacantem Asiae possessionem invasurus, Victorema Antiochum Gallosque aggreditur. Nec difficile saucios adhuenex superiore congressione, integer ipse viribus superat. Ea namque tempestate omnia bella in exilium Asiae gerebantur: uti quisque fortior fuisset, Asiam velut praedam Occupabat. n Seleucus et Antiochus fratres bellum propter siam gerebant: BPtolemaeus, rex Aegypti, sub specie sororiae ultionis Asiae Binhiabat. Hine Bithynus Eumenes, indo Galli , humiliorum η al. horum omnium) mercenaria manus, Asiam depopulabam nlur, cum luterea nemo, defensor Asiae intor tot praedones ninveniebatur. Victo Antiocho, cum Eumenes majorem Partemo Asiae occupasset, ne tunc quidem fratres, perdito praemio,vpropter quod bellum gerebant, concordare potuerunt: sed nomisso externo hoste, in mutuum exitium bellum reparant' Vcra sunt quae hic de misera Asiae conditione dixit Iustinus. Sed quis non videt eum turpiter peccare, ubi Eumenem Bithynum et Bithyuiae regem vocat 7 Inter Bithyniae reges nullus hujus nominis rex memoratur Sin autem cum Gronovio pro Eumene Nicomedem restituas, quod vix admitti pdssit, cum eodem capite Eumenis nomen ter inveniatur, res etiam magis obscura redditur. Nicomedes enim nunquam cum Gallis pugnavit , sed contra ipso adjuvante Galli in Asiam pervenerunt et,
15쪽
arctissima societate inita, perpetuo amicitiam ejus coluerunt.
Imo his temporibus Nicomedes jam vita discesserat Quod si vero Pergami dynasta intelligitur, non Eumenes, sed Attalus Gallos aggressus est, cujus nomen etiam pro Eumene in Tros Pompeii epitonae legitur. Quocunque vero modo Iustini verba Explicanda sunt, nobis quidem minime Persuasum est, quod Simsonius inde colligit, Eumenem hoc tempore Bithyniam iii
suam Potestatem redegisse. Quo magis autem credamus Antiochum Sotorem cum Eumene
congressum suisse, saciunt verba Memnonis , qui diserte tradithunc Syriae regem , Philetaeri morte cognita, cum exercitu venisse ad Pergami opes occupandas , sed ab Eumene, qui magnas copias collegisset, susum fugatumque fuisse apud Sardes. Et omnino verosimile est Antiochum Soterem , ad cujus patrem Seleucum Philetaerus defecerat, in Pergamenas opes jus quoddam sibi vindicasse, cum et ipse Philetaerus , ut supra vidimus, specie quidem illi se addictum simulasset. Cum vero Antiochus , propter patris cineres remissos, pietatis vinculis prohibitus fuisset, quo minus Philetaerum aggrederetur, statim, hoc mortuo, successorem ejus bello petivisse videtur. Quin et temporum ratio minime obstat. Antiochi enim Soteris tempora ultima cum prioribus Eumenis regni annis conveniunt a Praeter memoriam hujus proelii cum Antiocho nulla alia res ab Eumene gesta commemoratur, nisi quod regnum multo majus reliquit, quam acceperat. Philetaeri exemplum secutus literis favit, et postquam viginti duos annos regnaverat, morbo ex ebri tate contracto, e vita decessit, nulla , ut videtur, prole relicta 3.
16쪽
Pergamenum regnum, quod, Philetaero et Eumene imporantibus paulatim creverat et viribus auctum fuerat, ad summam dignitatem evexit Attalus, qui Eumeni successit Olymp. LXXXIV. 4., P. U. C. 513, A. C. N. 241 Patrem habuit Attalum, Philetaeri fratrem natu minorem; matrem vero Antiochida, Achaei filiam. ηHuic viro,' ut ait Livius, Apraeter divitias, nihil nad spem regni fortuna dederat. His simul prudenter, simul 'magnifice utendo, effecit, primum ut sibi, deinde ut aliisn non indignus videretur regno. Victis deinde proelio uno Gal-nlis , quae tum gens recenti adventu terribilior Asiae erat, re-γγgium adscivit nomen, cujus magnitudini semper animum a nquavitV De regio nomine supra diximus. Res vero ab Attalo gestas ubi exposuerimus, facile cuivis apparebit eum hoc Livii praeconio minime indignum fuisse. Quo tempore igitur Attalus rerum potitus est, Galli ex Europa in Asiam trajecti jam magnam Paphlagoniae Phrygiaeque Partem, quae ab ipsis Galatia sive Gallo-Graecia dicebatur, occupaVerant, et Viribus ingenti sobole auctis, etiam Syriae reges, eo tempore potentissimos, tributarios fecerant. Quod autem de recenti illorum adventu Livius memorat, minus accurate dictum
rat, quippe qui jam Olymp. LXXVI. 2. a Nicomede, Bithyniae
a Vid. Obserat. chron. III. a Liv. XXXIII. 21. Cf. Strabo l. I. Eadem sero verba sunt Pol bii Exc. de viri. et vit. XVIII. M. Schwe h. IV. Ss. ναρ- ιεν ονδεν
17쪽
rege , in Asiam traducti essent rantum vero terroris omnibus, quae cis Hiarum incolebant, gentibus iniecerunt, ut quas adissent, quasque nou adissent, pariter ultimae propinquis, imperio Parerent, et ut etiam reges non lacessiti, ultro pacem ingenti
Quis igitur in Attalo aegro tulisset, si, ceterorum exemplum secutus, iniquis Gallorum conditionibus morem gessisset, eoque magis quod non adco copiis quam pecunia valeret 3 Sed generoso animo tale consilium indignum ratus, primus omnium Asiam incolentium Gallis stipendia dare abnuit. Facile praevidebat ferocem populum id haud aequo animo passurum. Itaque copias Paravit, quibus se contra hostilem impetum defenderet. Ubi vero mox Galli finem imperii Attali invaserant, haud multum abfuit, quin a consilio desistere cogeretur. Nam non solum nullus finitimorum regum auxilia praebuit, sed et Pergamenos milites
tantus terror Occupavit, ut vix ulla spes Victoriae Ostenderetur.
Attalus vero, callido strategemale usus, labantes militum animos excitavit. Ante pugnam scilicet sacra faciciis, ut refert Polyaenus in extis victimae apparere fecit hanc inscriptionem: θα, κquo commento militibus animus additus est. Frontinus autem, ejusdem strategematis mentionem faciens, illud haruspici δὲ Liv. XXXVII l. I 6. Memnon aput Phot. e. Is ibique Oreli. a Li.. l. l. , Iust. XXIV. 4. 3 Lib. IV. cap. Is. Straing. I. II.
1 uariaspidi noluen erat Indities. a put Frontinum quidem legitur Innides, sed vati, nomen Dribitur, ut nos habemus . non tantum a I ud Polyaeniam I. c., sed et apud Strabonem XVI. p. So5. cf. et Sinis. ad. auu. 3464. Idem Santides dicitur Sevino pag. 2la, qui Frontinum lioe strategema Eumetii li tribuere testatur. Hie igitur pro ιides perperam legisse videtur Eumenes. Attamen haee addit: v Ne vavdmit il pas iniera eemudant attribuer a Attalus premier te strat ageme, doni ii 1'agit Z Lan terreur de soa armis ne venoit Sans diste, que de Ia longue possession, oti estotenta los Gaulois de baitre les peuples de PMie. et wus te regne d Elimenes iis estolen a sori de hiis de . ette haute res ninthia, qtie leur avolt aequi se te ea in de tant de . hatailles. '
18쪽
tribuit, qui Attalo in sacrificando aderat. Ut ut est, signis collatis, Pergami rex superior suit, et victos Gallos a mari recedere coegit. Proelium commissum videtur Olymp CXXXV. I P. U. C. 514, A. C. N. 240 Bae pugna Attalus ingentem gloriam adeptus est, et opes insigniter auxit; neque tamen Gallorum animos ita infregit, ut absisterent imperio. Pausanias diserte tradit eos ab Attalo intra Galatiae fines fugatos fuisse: Γυλοπας γαρ , inquit, ἐς τήν
σε Mia νυν εχουσιν, Δωρογειν ἐν--εν Quam tamen regionem , Strabone teste, non nisi aliquot annis post a Prusia et Pergamenis regibus acceperunt Illud certum videtur, Gallos etiam post Attali victoriam complures urbes ad Hellespontum sitas tenuisse . Idem Pausanias Phasinnidis, mulieris fatidicae, mentionem facit, quae Gallos ab Attalo caedendos praedixerat his verbis :ἀοσσητῆρα --ν ωρμήσει τω οιο διοτρέφεος υἱον, ε in πασιν Γαλάτησιν Ωἐθριον--γm. Quo modo autem illud oraculum intelligendum sit, auctor ipse monet: πωδα δε εἶπε ταυρου του ἐν Περγάμω βαψευσασα Arria-τον--ν τούτον Mu τανγκερων προοψmra χρ ηστηρι- Aliud Pythiae oraculum legitur apud Suidam, quo regnum promittitur huic Attalo, eiusque filio et nepoli: Θάρσει ταυρογαρως βασιληίω τιμὴν καὶ παίδων πωδες, τουτων γε μν rara παῖδες
19쪽
Cur vero Attalus in his oraculis ταυρου υἱος et ταυροπιμος dicatur, incertum est. Nuin haec verba Taurum montem sI ectant, cis quem Pergamenum regnum situm crat 7 Haud verosimile arbitror. Sed fieri potest, ut res aliter expedienda sit. Et vulgo notum , Baccho a positis et artificibus cornua taurina tribuuntur,
itaque Euripides, Sophocles, Orpheus i cognomina ei imponunt
ταυροκερους, ταυρομο-ος quin etiam absolute ταυρος vocatur λ. Causae asseruntur vel quod de vacca natus sit, Vel
quod primi homines cornibus ad potandum usi fuerint, vel quod
ebrietatis ea vis est, ut quasi det cornua vel quod piusmodi cornua summorum legislatorum, Moysis , Conlacii. Bacchi In- diei fuerint insigne. An forte Attalus, alios reges imitatus, Bacchi specio se depingi . voluit, ideoque dictus est y quemadmodum Alexander saepius sub Herculis imagine in numis conspicitur, et commodus quoque Herculem Romanum dici se voluit. Spania emius quidem docet, projectam cervicem et cornua ideo successoribus Alexandri usurpata , ut se ct oris et habitus similitudine ejus quasi legitimos heredes probarent ε. In Τhesauro Brandenburgico niamus est Lysimachi cum cornibus, quae aliis arietina quod scilicet Ammonis se filium credi voluit Alexanded, aliis taurina videntur. Laudatur illic Appianus Alexandrinus β , narrans Lysimachum sylvestrem taurum in Alexandri sacrificio olim elapsum manibus tenuisse L In eodem Thesauro ' numus est Antigoni, cujus facies cornibus et clava est
Spanh. de Num. Diss. XII. Tom. ll. p. 4sa. Lamprid. In vit. Alex. Severit x AlexandH habitu numos plurimoa fguravit ' cet. p. I M. O Tom. I. p. 244. . Syriae. laudat. Politiano Mise. e. zs et Caelio Rhod g. Ier. l. lib. XX. c. II. 7 CL Beger. ad lume nn m. et Const. Lanδὲ Sel. dum. p. 23. 8 Pag. 247.
20쪽
conspicua : in alio autem Prusias capite alato cernitur, de quo
multa quidem nugatur Begerus; quamquam mihi alis iis nihil aliud videtur indieari, nisi regem Mercurii se imagino depingi
voluisse. Alio modo Viscontius rem expedire tentat. Credit enim Achaeum. Attali avum maternum , Seleuci Nicatoris cognatum fuisse, qui tauri nomine nonnunquam indicatur. Haec autem,
uti et reliqua, quae do Attuli origine idem Viscontius conjicit.
vix verostin ilia arbitror Sed ad propositum redeamus. Devictis Gallis, Attalus majores res aggreditur, et omnia, quae sunt citra Taurum, loca in Asia occupat. Quod cum haud aequo animo pateretur Seleucus, Seleuci Callinici filius, cogit mine Ceraunus, ad quem Syriae regnum pervenerat, Attalo bellum infert adjutus ab Achaeo , Andromachi filio. Seleucus enim Andromachi sororem in matrimonio habebat. Itaque maximis copiis Taurum transscendit; sed ibi post paucos dies ab Apaturio Gallo et Nicanore dolo circumventus atque occisus est Achaeus autem, de percussoribus supplicio sumis, solus Attalum bello persecutus est, atque adeo feliciter rem gessit, ut Attalo nihil praeter Pergamum reliquerit. Qua victoria elatus Sardes occupavit, et ab Antiocho Magno, qui Seleuco fratri successerat, defecit, seque regem salutari jussit . Id factum est Olymp. XXIX. 4, P. U. C. 533, A. C. N. 221. Eodem tempore inter Rhodios et Bytantinos bellum ortum erat. Ab utraque parto inter Asiae reges sibi socios quaesiverunt. Rhodii quidem ad Prusiam, Bithyniae regem, legatos mis runt, qui eum ad bellum Byzantinis inferendum impellerent. Hi vero et ab Attalo et ab Achaeo auxilium petiverunt. Attalus
autem, quamvis ad eam rem promtus esset, suis rebus consulem
cogebatur, jam intra paterni imperii limites redactus. Achaeus
Il Id. p. 26s. - Visont. Icon. Gr. T. II. e. s. β 2.3 Polyb. IV. M., Appian. 'T. e. M. CL et Hieron. ad Daniel. XI. I s. ε Polyb. l. e.