장음표시 사용
31쪽
- 26 Suas minit, quibus statim ad ipsum collectis, ad orae Asiaticae stationes sine periculo se contulit. Quae dum aguntur, Macedo
nes , qui cum Rhodiis dimicabant, jam diu laborantes proelio
excesserunt, et alii post alios per causam subveniendi celeriter suis navibus sese receperunt. At Rhodii naves, alias suis revinctas trahentes, alias rostrorum ictibus quassatas relinquentes,
Chium navigarunt Haec puma commissa videtur Olymp. LIV. 4 , A. U. C. 553, A. C. N. 201 Insignis victoria, quam Attalus et Rhodii de Philippo repo laverant, iis tamen parum profuit. Horum socordiam et negligentiam valde carpunt Polybius et Livius propterea quod Philippum in Hellespontum trajicere et in Graecia vires colligere
passi sunt. Qua in re tamen hoc observandum est, multos homines negligentiae accusatos fuisse propter id quod non fecerunt, aut aliis faciendum reliquerunt; quos profecto aut culpa Vacu esse, aut etiam prudenter egisse arbitraremur, si omnes et singulas causas non ignoraremus, quae eos prohibuerint, quominus ex nostro judicio agerent.
Philippus igitur cladem dissimulans victoriam sibi vindicabat, eo in primis, quod, Attalo in terram expulso, navim ipsius
ceperat. Secum vero de accepta clade dolens regio animo praesentibus malis mederi studuit. Itaque classe relicta Heraclidi, ut Maroneam peteret, ipse terra eodem cum expeditis duobus
. millibus peditum, equitibus ducentis pergit. Capta vero Maronea multisque aliis urbibus ot castellis, Abydeni, ne legatis quidem admissis, regi portas clauserunt. Ea oppugnatio diu Philippum tenuit, eripique ex obsidione, ni cessatum ab Attalo et Rhodiis foret, potuissent. Attalus irecentos tantum milites in
32쪽
- 27 praesidium, Rhodii quadriremem unam ex classe, quum ad Tenedum staret, miserunt. Eodem Postea, quum jam vix susti, merent obsidionem , ipse Attalus quum trajecisset, spem tantum auxilii ex propinquo ostendit, neque terra, neque mari
adjutis sociis LInterim, dum haec a Philippo aguntur, Attalus, statim post
pugnam navalem ad Chium, Piraeeum, renovandae firmanda que cum Atheniensibus societatis causa , trajecerat. Huc a P paeo Atheniensi ad regem legati missi sunt, non lautum gratulatum ob rem bene gestam, sed etiam, qui peterent, ut Athenas de summa rerum consultum veniret. Rex , sine Romanis nihil
agendum sibi ratus, cum horum legatis colloquium habuit,
cumque iis una et cum Atheniensium magistratibus magno comitatu urbem ascendit. Quanta populi benevolentia cum erga Romanos, tum et multo quidem magis erga Attalum fuerit, vix dici potest. Magistratus, sacerdotes, cives Omnes cum conjugibus et liberis ei obviam venerunt. Omnia ei templa patebant, omnibus aris victimae paratae erant, cupientibus Atheniensibus, ut ubique rex sacra faceret. Inter summos honores, quos illi decreverunt, qualesque nemini fere unquam contigerunt, illud non minimum ducendum arbitror, tribuum unam de regis nomine Attalida nuncupatam fuisse. Cum enim ceteras tribus agentis suae auctoribus Athenienses appellassent, Attalum tribus
nomino inter eos recipere videbantur. In concionem vocatus rex
suae dignitati magis consentaneum esse duxit scripto agere quam verba facere. Recitatis literis, in quibus eos ad arma contra Philippum capienda adhortaretur, accedentibus quoque Rhodiorum legatis idem potentibus, populus ingenti consensu bellum decrevit. Hinc rex Aeginam ad classem se contulit
33쪽
Romani autem Philippo propter ruptas foederis leges graviter
os imi bellum contra eum decreverunt A. U. C. 554, P. Sulpicio Galba C. Murelio Coss., paucis monsibus post Pacem Carthaginiensibus datam qua re valde laetatus Attalus cum Sulpicio, qui Graeciam provinciam nactus erat, per legatos convenit, ut ipse Aeginae sibi enim hibernabat) Romanam classem opperiretur, cumque ea contra Philippum rem gereret Aetolos quoque Attalus frustra ad bellum excitavit, quamvis antea his opem tulisset a. Iam vero classis Romana, cui L. Apustius legatus orat praesectus, Attalo regi se conjunxit. Primo Piraeeum , hinc Andrum navigant, ubi praesidium a Philippo in arce positum erat. Ur- hem aggressi facile capiunt, civibus in arcem fugientibus, quae tertio die se dedidit, ea conditione ut omnes, et ipse, et Ma- donicum praesidium cum singulis vestimentis Delium Boeotiae transveherentur. Romani. pracdam , quam lacerant, sibi se vant; ipsam insulam et arcem Attalo tradunt. Hic autem regi nem ab incolis desertam parvae utilitatis sibi fore censens, recto judicio omnibus sere militibus civibusque, qui aderant, no ρο- triam relinquerent, persuasit; magnis quoque promissis eos,
a Vid. Observ. chron. VI. a De hae Attali et Romanorum societate eontra Philippum Sibyllae oraeulum sui me refert Paninnias Achaic. S. his versibus :
Romani enim sui ipse Pansanus explicat) , qui ad oecasum sniit, Attali et tirsorum,
ςii ad solis ortum vergunt, auxiliis assumtis, sae onum regnum everteritnt.
1 Liv. XXII. I5. CL Polyb. IX. 66, ubi di itur Attalus ouinem apparatum mu-iliendae urbi Elaeo Aetolis suppeditavisse.
34쪽
qui Delium abierant, Andrum revocavit. Atque ita insulam sibi subjectam tenuit Relieta Andro Attalus et Apustius Cythnum trajiciunt, alquo ex aliis quoque urbibus magna praeda potiti in Euboeam reve tuntur. Hinc Apustius et Attalus decem navibus expeditis Malia acum sinum petunt, ut cum Aetolorum legatis snam hi quoquo bellum susceperant) de summa rerum consulerent. Sipyrrhias, legationis princeps, ab Attalo petiit, ut mille milites mitteret, qui tamen Aetolis id negavit, quoniam sibi quoque nullum auxilium praestiterant, quo tempore Philippus Pergamum premebati Ea igitur legatio nihil effecit. Rex et Apustius ad
Inde Oreum urbem, ubi Heraclides, Philippi praesectus,
elassem tenebat, Romani et Attalus diversis partibus oppugnaverunt , eamque valde munitam et firmo praesidio instructam ceperunt. Haec quoque urbs regi tradita est. Hujus autem vigilantia et in agendo celeritas etiam in eo conspicua fuit, quod dum oppugnationis opera a militibus conficerentur, ipse repentino adventu Aegeleon, civibus nihil minus quam tale quicquam timentibus, oppressit sibique subjecit. Quibus peraclis Ap tius eum Attalo Piraeeum trajeciti Hinc Romanus legatus co cyram petiit, Attalus autem aliquamdiu remansit, ut Cereris sacris adesset; hinc quoque ipso in Asiam se recepit Sequenti anno a P. Villio consule, cui Macedonia provincia sorte evenerat, nihil memorabile gestum est . Interea AttaIus, quamquam Romanis auxilia praestitit, ipse tamen rebus suis consulere cogebatur. Nam Antiochus Magnus, quem Philippus in suas partes traxisse videtur, Pergamenum regnum invaserat.
Tum vero patuit, qualem gratiam Romani pro Attali fide habi-
ε Uv. XXXI. 44, M. a Uv. XXXI. 46, 47. a Uv. XXXII. 6, ubi Valerius Ant Iis refellitur.
35쪽
turi essent. Rex enim, ubi proximo anno , cum T. Quinctius Flamininus consul Macedoniam sortitus esset, Romam legatos miserat, qui de Antiocho quererentur, peterentque, ut Romani vel praesidium darent ad Pergamenum remum tutandum, vel regis auxilia remitterent, honestum quidem, sed, ut equidem aibitror, rege non satis dignum responsum tuli L Quod quo melius appareat, ipsa Livii verba hic transscribere operae pretium erit: nSenatus legatis ita responderi jussit: nquod rex Attalus classe copiisque aliis duces Romanos juvisset, Bid gratum Senatui esse. Auxilia nec ipsos missuros Attalo asnversus Antiochum, socium et amicum populi Romani, nec ηAttali auxilia retenturos, ultra quam regi commodum esset. BSemper populum Romanum alienis rebus, arbitrio alieno,nusum. Et principium et finem in potestate ipsorum, qui opensua velint adjutos Romanos, osse. Legatos ad Antiochumnmissuros, qui nuntient, Attali, naviumque ejus et militumnopera adversus Philippum , communem hostem , uti populum n manum. Gratum eum facturum et Senatui, si regno Attalinabstineat belloque absistat. Aequum esse, socios et amicosnpopuli Romani reges, inter se quoque ipsos pacem servare . Talis erat Romanorum agendi ratio. Socios et amicos reges tanquam subditos 'habere solebant. Itaque copias quidem Attalo negarunt; at legatos mittere, qui ex Senatus jussu res
decernerent, non recusarunt. Verumtamen, etsi regis auxilia
haud ita magni facere videbantur, satis intelligebant soci tatem cum illo sibi maxime adversus Philippum profuturam. Bellum igitur inter Attalum et Antiochum, missis in Syriam legatis, composuerunt. Inter pacis conditiones etiam haec fuisse videtur, ut Attalo Antiochus pecuniam solveret Pro
36쪽
- a1 quo beneficio rex, ut gratum animum ostenderet, coronam
auream CCXLVI pondo per legatos in Capitolio posuit LPace facta, Attalus L. Quinctio, Titi consulis fratri, in expugnanda Eretria et Carysto opem tulit. Corinthum quoque aIiquamdiu una oppugnarunt, quo cum Philippus nova praesidia misisset, Attalo suadente, lucensis operibus oppugnationem omiserunt Ineunte hyeme, T. Quinctius consul cum Philippo colloquium habuit, cui et Dionysodorus, Attali legatus, interfuit. Huio Postulanti, ut naves captivosque, quae ad cium ) navali proelio capta essent, Philippus redderet, Nicephoriumque et Veneris templum incensum restitueret, ab rege responsum est, Attalum belli auctorem fuisse, se vero, Romanorum gratia , naum reddiaturum vastatique luci sationem suscepturum. Frustra tamen pax tentata est, sed induciae in duos menses factae sunt Attalus Aeginae hibernavit. Ad quem, uti et Elatiam ad Quinctium , Nabis , Lacedaemoniorum tyrannus, quem Philippus Argis praes crat, legatos misit, omnia quae posset ex ejus sententia se lacere velle significans. Quinctius ad eum se venturum pollicitus est, Attalumque monuit, ut secum Sicyonem conveniret. Hic igitur consulem Sicyone oppertus, cum Romanum imperatorem non decere tyrannum adire, huic ad Romanum eundum esse diceret, Quinctium in sententiam suam traxit, colloquiumque haud procul ab urbe habitum est. De Argis frustra disceptatio ab Attalo rege nata est. Nabis autem cum Achaeis inducias fecit, consuli vero auxilia misit. Attalo Sicyone, ubi illi jam antea magni habiti honores fuerant, attributi nunc sunt novi. Pro veteribus honoribus rex
a Liri XXXII. m. a Lis. XXXII. 1ε sqq. . Fortasse legendum; nam ad cium, Bithynorum urbem , erresti , haud --vali proelio Mmiratum est. Li.. XXXII. 32 sqq.
37쪽
sacrum Apollinis agrum magna pecuuia iis redemerat, pro novis autem decem talenta argenti, et decem millia medimnsim frumenti dono dedit. Ipse Cenchreas ad classem rediit Initio autem veris A. U. C. 55i Attalum cum T. Quinctio proconsule Thebas profectus est ad concilium Boeotorum, ibique primus omnium verba fecit. Postquam vero de suis majorumque suorum in Graeciam meritis quaedam dixerat, infirmitas corporis eum prohibuit, quominus pergeret, subitoque interclusa voce concidit. Cuncti de regis casu solliciti fueriint, concionemque paulisper ' intermiserunt. Quinctius etiam aliquot
dies Thebis moratus est, ut quantum posset regi succurreret, neque prius abiit, quam omnia ad curandum necessaria reliquisset. Attalus autem parte membrorum captus Pergamum transmissus altero et septuagesimo vitae anno diem supremum obiit, cum quatuor fero et quadraginta annos regnum tenuisset . Attalus ex Antiochi de Cygicena, quam uxorem duxerat, qua
tuor filios Eumenem, Attalum, Philetaerum, Athenaeum superstites habuit. In eo laudando omno consentiunt. Quid Livius de eo censuerit, supra jam vidimus initio hujus capitis, qui et haec addit: n Summa justitia suos rexit: unicam fidemn sociis praestitit: mitis ac munificus amicis fuit: regnum adeon stabile ac firmum reliquit, ut ad tertiam stirpem possession ejus descenderit. V Iisdem sere verbis Polybius Attali laudes celebrat, additque eum singulari modestia et gravitate cum uxore ac liberis vixisse De insignibus hujus regis in literas et artes meritis infra dicemus. Quod ad uxorem ejus attinet, egregia fuisse mulier videtur,
I LiV. XXXII. ag, M. a Uv. XXXIII. I, 2, 21. Strib. XIII. p. 624. Plui. in Flamin. et symp. VIII. LI. et Polyb. Exee l. Leg. XXV. Vid. quoque, quae diximus in Observ. thron. VI. 3 Strab. et Liv. l. l. Polyb. Exee t. et Lib. XVIII. de viri. et vit. M. seli e gh. Tom. IV. p. 8s sq.
38쪽
quam filii summa pietate colebant. Eumenes II et Attalus II eam mortuam consecrarunt, eique splendidum Cyetiei templum dedicaverunt. Epigrammata, quae in hoc templo legebantur , stili simplicis, sed omnia pietatem in matrem spectantia, ab ipsius templi conditoribus, vel certe ab aliquo fratrum con-iscripta fuisse conses Viscontius
Do Eumene II. Optimis auspiciis Eumenes, Attali filius, patrem in regno excepit Olymp. CXLV. 4, Α. U. C. 557, L. C. N. 192 .
Diuturno et sapientissimo Attali imperio opes, quibus Pergamum semper valuit, insigniter auctas erant. Ad stabiliendum domi regnum faciebat summa concordia fratrum, magna benev lentia amicorum, qui, Attali beneficiis obstricti, filium quoque heredem ingenti amore prosequebantur. Exterorum autem infestissimi hostis, Philippi Macedonis, vires adeo fractae erant a Romanis, pugna ad Cynoscephalas commima, ut ne spes quidem amissa recuperandi illi relicta esset Inter pacis quoque conditiones diserte adjectum, ne cum Eumene herulum gereret ε. Eidem decem legati, qui de pace Roma missi
39쪽
erant, urbes Oreuin et Eretriam 3 concedere volebant; verum
dissentiente Quinctio venit res in arbitrium Senatus, qui libemtatem his civitati hus dedit Eumenes; patris consilium secutus, amicitiam cum Romanis colere studuit. Itaque in bello, quod T. Quinctius Flamininus adversus Lacedaemonios eorumque tyrannum Nabidem gessit A. U. C. 558, Romanis auxilia praebuit, et ad Cycladas insulas venit cum decem tectis navibus, triginta lembis mistisque aliis minoris formae navigiis Eodem bello L. Quinctius, Tili frater, Gythium, validam urbem et multitudine civium incolarumqtie et omni bellico apparatu instructam oppugnavit. Cui rem haud facilem aggredienti rex Eumenes et classis Rhodiorum supervenerunt. Ingens multitudo navalium sociorum e tribus contracta classibus intra . paucos dies Omnia, quae ad Dypugnationem urbis terra marique munitae facienda opera erant,
effecit. Attamen urbs dissicilis captu fuisset, ni T. Quinctius cum quatuor millibus delectorum militum supervenisset. Tum vero urbs tradita est. Quo audito Nabis colloquium petit, cui et Eumenes interfuit. Paulo post, pace tyranno data, praeter Rhodios et L. Quinctium, etiam Eumenes ab Lacedaemone ad classem mittitur, qui se inde Pergamum contulit
Pro Eretria perperam apud Sevinum p. 24 I bis chaleis Iesi inr, ceter in dehoe Senatus arbitrio ita reete indieati a Rien de plus sage en esset, que de partager
sia Greee en disserenis pel ta Elata totas indεpendanis les una des aut res , et de tes metire par-la dans Pimpuissante de formee de grandes entreprises. Ies datonsi es et ales lia ines est olent aulant d bstaetra Punion de res Republiques enir elles, et moe. Ies Bois meresseurs d Alexandre: union la saveue de la queIle iis aurolent pu aisὰν ment arreter Ira progias des Romains , et deconterier Ies projeis ambitieux d'iuie
40쪽
Eumenem ab hac cum Romanis societate Antiochus Magnus distrahere conatus est. Hic enim populo Romano bellum in re
cupiens vicinos Aegypti et Cappadociae reges amitate sibi adjunxit atque Eumeni quoque filiam in matrimonium obtulit.
Quas tamen nuptias Eumenes recusavit, tum quia Romanos superiores fore credebat, tum quia ab Syriae rege, si victore proelio cessisset, periculum sibi futurum praevidebat. Qua de re etiam mirantibus Attalo et Philetaero Batribus, quod hano amitatem sperneret, persuasisse videtur Et sane belli exitus Eumenis consilium probavit, sed Romanorum quoque amicitiam non satis fidam extremis vitae temporibus expertus est. Eumenes igitur sitam Antiochum graviter offensum lare non dubitabatin ultro Romanos de Asiae rebus certiores secit. Ad Antiochum vero amicitiam cum Romanis simulantem Senatui
legatos mitti placuit P. Sulpicium, P. Villium, P. Aelium λ; e quibus Sulpicius et Villius A. U. C. 56l cum Eumene collocuti sunt, ipsos quam maxime ad bestum mestante. Antiochus vero per Minionem legatis persuadere studuit, ut Eumeni fidem non haberent. Hi itaque omnium lucerti Romam redeunt Senatus itaque, ut de rebus, quae ab Antiocho agerentur, melius cognoscerent, in Graeciam legatos misit. Interim Attalus, Eumenis frater, Romam venit, Antiochumque regem uel-
Eppiali. syr. h. CL et Liv. XXXV. 13.2 Iia Livius XXXIV. 5s. Verum hujus se tionis prineipem satasa P. Sripionem Aleieanum ex aliis traditum ab Appiano ait Vesaelingiua ad Sims. ciam . ann. MIS. Verba autem Appiani SIriae. s Mee aunt: ετεροί τε , και Σιαπίεων κ. T. 1., quibus significare videtur Scipionem huic legationi intersuisse, ine tamen principem legationis nominat. Ipse quoque Livius XXXI. 14 liis memoriae proditum refert P. Asrieanum in ea fuisse legatione. Notum est eolloquium, quod Seiseo eo tempore Ephesi eum Hannibale habuisso dieitur. Vid. Liv. l. l. , lineian. Bial. Mori. xli, Appian. Syriae. 10 ibique Seli eigliaeuser. a Liv. XXXV. Ia sqq.