장음표시 사용
481쪽
FC tiumq; esse addit ubi su p.
Suar. in nu. Io.ut iniustitia sit sic clara, nec satis esse quod sit dubium, an sententia sit iniusta, nec ne, per rationes, quas ipse ibidem adducit. Et Frat. Τhomas a Iesu in d. c. II. num. 6. censet, prohibitiones appellandi Religiosis factas in tali sensu este accipie das, ut ipsis appellare non permittatur, quando Piae latorum excessiis non fuerit manifestus, quam- uis alijs in casu dubio appellatio concessa sit. Et idem tenet Le Zana ind. c. 9. num. 7.ubi probat in raro,& graui casu, in quo euidenter costaret, quod Religioso fieret notabilis intuita in fama, honore,&reputatione a suis Superioribus , esse illi licitam , appellationem.
Ideoq; euidentia prς dictam in appellatione Regularibus necessaria esse dicunt, citati DD. ac etiaCouarr. in prael. qq. c. 23. num. 6.ucti. 5.2 8.& kntiunt Summistae commv. niter in ver b. appellatio, ut testatur Suar. in d. nu. Io.
quia in casu dubio est obediendu Pr lato, & ius eius est praeferendum, ut dicit Suar.supra; sed tu dic magis iuridice, qa in fine cauis potius est fauendum sententiae, quam appellationi; & in dubio pro ipsa sententia est iudicandum,
ut dicit Franc. in cap. de priore num. a. de appellat. per notata in I. Herenius
S. Caia ff. de euict.& ita etiam resert dixis e notabiliter Bald. in addit . ad
Speculator. in tit. de apopellat. col. I I. in ver in
dubio potius desertur, &pro quo in simili dicit esse glossin cap. cum ad sedem de restit. spol. Et prς terea aut Praelati corrigunt, &puni ut Religiosos sibi sub ditos quoad excessus Regulae, siue costitutionum , & decretorum suae Religionis, S sic tantum qu ad ea, quae secundum re
482쪽
affecta; aut quoad ea, quς sui delicta,& pqna a flecta de iure communi. Et in priori casu scire procedat Praelati Regulares secundum regularem obseruatiam, siue procedant per viam processus iuridici, ex duplici capite oriri potest dubium circa iustitiam punitionis , &correctionis, scilicet,vel quia factu ipsum negatur sufficie teresse probatum ; vel quia arbitraria est pςna a regula posita; quia si est deteris minata, ex hoc capite dubium oriri non pol. Quado autem dubium ex eo procedit, quod subditus prstendit sactum non esse suffcienter probatum, &Superior praetendit contrarium in casu, quo procedit sine processu iuridi-co,sed secundu regulares obseruantias;& tunc praeis sumendum est pro facto Praelati propter conditionem status, ut dicit Suare Evbi supra; & quia inter religiosos huiusmodi correctiones patienter substi. nere non ad iniuriam, sed ad qdificationem compu.tatur ; Et Monachus, siue Religiosus quilibet, qui non ficte, sed vere ad Dei seruitium accessit, eor, &anima suam ad huiusmodi
tribulationes praeparare debet secundum S. Doro theu in serm. 13. in princ. Et hoc maxime in nostra Religione seruandum est, in qua specialiter, facteq;
determinatu est, ut Superiores infligentes poenas regularem mortificatione praeferetes pro transgressione C sistitutionum, De cretorti, vel Ordinationunostrorum,non teneantur iudicialiter inquirere, nec testes vocare, nec latς pons rationem reddere, cu
huiusmodi sint apud Reli giosos viros mortificationis , humilitatisq; potius exercitationes, qua pqnς aprςcipiturq;vt ab eis,ne ad Superiores nostrς Religionis appellatio admittatur, prout ex determinatione
483쪽
tione Capit. Gener . anni I 62 I. habetur in I p. no
6 Quando vero Superior procedit per viam proces.sus iuridici ad inflige damps nam contra transgressores Regulς quod tamen
in nostra Religione est vetitum per supra dictum deo cretum & per subdituu negatur, factu esse plene probatu, & ipse illud negat, tunc sta dum est actis, & in casu dubiς probatio nis subditus non est iuxta sententiam latam, vel serendam puniendus, quia sibi imputare debet Praeis Ialys,si hanc viam elegit, in qua pro puniendis deis lictis probationes esse debent luce clariores; dein casu, quo Praelatus sententiam punitionis ferat, Tappellare potest subditus
a tali iniusta sentetia . quia in tali modo procedendi euidens est,& manifestata' iniustitia ex actis ; S pro Praelato praesumi non po. test, ctiai excedat modum regularis obseruantiς puniendo per viam iuris, quoi punire poterat securi dum ipsam regularem obserua trita, ut per Inn Oc. in cap. cum speciali nu. 9.de appellat . Et quando Praelatus excedit modum in corrige do, subditus appellare valet, ut tenet Doctores citati supra in c. 8.nu. I9. de Siluest .in ver b. Appellatio q. 7. &est lex. in cap. de priore de appellat. ubi Franc. in num. 2. in
vers. fallit quando, docet quod quando Praelatus
diti quatumcuq; religiosi iniquε correcti appellare
possunt,& Praelatus tene tur deferre appellationi alias punitur, ut in d. tex
sint ponienda, in quo casu sola via iuridica procedipotest pluribus modis dubia esse potest iustitia punitionis, seu sententiae; naves ad illam se redam proceditur
484쪽
ceditur lac udum formam iuiis,& tot. modis dici potest sententia dubia, quot modis dubitari potest, an in actis , ex quibus fuit
probata, interuenerint so. lemnitates a iure requisitq; aut proceditur simpliciter,& de plano sine stre. pitu,& figura iudicis,& de
iustitia punitionis dubitari potest tot. modis, quot dubitari potest, an interuenerint, vel defuerint in actis ea, quae sui essentialia iudicii, Et quia delictu habet
aliquado a iure determinatam pς nam, aliquando arbitrariam,& determinata ex circumstat iis minui,
bus his causis sententia, seu iustitia punitionis potest esse dubia, & cum Io- quamur de sentetia finali, in dubio sauendu est sententiae; & pro ipsa sententia est iudicandum , ut dictum est supra innum . . Nam, etsi in dubio appellationi sit deserendum, Ut post Innoc. in cap. dllectus ita. de rescript. dicit
Franc. in d. c. de priore ianu. I. ct Nauar. in coni. q. de appellat. num. a. quia
appellatio semper dicitur elle iusta, quatum ad hoc, vi Iudex a quo deserre teneatur; quando scilicet in appellatione est expressa tu ita causa graua minis, di manifeste non est salsa; nam luc vel causa expressa est manifeste vera, & non est dubitandii, appellatione valere r vel est dubia , di quia tunc ad Iudicem a quo non pertinet iudicare, an iusta,vcl iniussa sit causa illa in appella- 'tione expressa , sed hoc pertinet ad Iudice in ad quem , ideo ipse Iudex a quo supersedere interim obligatur, iuxta tex. in cap. dilectus il a.de rescrip t.&in l. chyrographis f. i. ff. de administr. tui. & ibi
485쪽
Marcelli Megal. Cap. XVII. 637
procedit in sentetia finali, ct dissinitiva, sed in sente-tiis interloquutoriis, vel' in grauaminibus quae fiuia Iudice in principio causae, ut in d. l. dilectus, nec procedere dicit ide Frac. ibidem quoad sententias, quae feruntur in medio causae , quia tunc in casu dubio ita aequalis est conditio sentetiae, & appellationis , ut pariter utriq; fauendum sit. 8 Et qua uis accessus ad Superiores valeat sicut appellatio a iusto grauam i- ne, ut dicit Cardin. Bel- Iarmin. infra cit adus, quia plus est facto appellare, quam verbo, ut dicit glossi. in c. meminimus de appellat. per tex. in c. dilecti I.& a.& c. ut nos rit eod. tit.& Regularib. sit vetitu a Conuctu recedere praetextu accedendi ad Superiores , sine eorum facultate,ut in Conc.Trid .ses . 2 . c. q. de regularibus,tamen appellatio non vide
decretum, ut per Naua .in cap. non dicatis n. 6 I. I a. q. I. & tradit Card. Bel tarm. in obseruation. ad doctrinam d.c. q. in vers. etiam praetextu,& Nau. in coni de appell. post n. F. in ver. ad secundu . Sed ut resert Bellar m. in d. obser
liceat, hinc eman kuit decretum sacrς Congregat. Regular. incipit . Quoniam anno II 8 7. Ne liceae
Regularibus omissis tuis Superioribus habere recursum ad Urbem Romanam, nisi gradatim in a Priopi ad Prouincial , ἀ Prouinciali ad Generale, O a Generali ad Protectorem , ct contra facientes ad suos eossem . Superiore euiorippia pleri uri remittatur. Et paulo inferius idem Bellarm. in obseruat. ad vers. etiam prytextu, addit ex declaratione eiusdem Sacrae Co- gregationis a Protectore ad Sac. CongregaliQnem appellandum esse. Refert etiam eandem Sacr. Coia Maam grega
486쪽
gregationis declaratione buar. to. q. de Relig. c. I I. nu. . Nec fuit opus, ut ind. declarat . addatur a Sacra Cogregatione, ad Papam esse appellandum , quia ad R omanam Ecclesia ab omnibus maxime tame
dam, concurrendu, quasi ad maίre, ut eius υberibus nutriatur, auctorιtate dein
fendatur, uis oppression Lbus releuetur, quia non potest,nec debet mater obliui- si lium suum, ut d. terminatum est a Zephirino Papa in c. ad Romanam it a. a. q. s. dummodo quis ad se releuandum , nos sautem ad differe dum appellet, prout declarauit es
le intelligendam pr dicta Zephirini determinationem Iulius Papa in cap. ideo huic factς in fi. a. q. 6., 9 Appellareq; ad Papam
possunt omnes , omisso medio, in causis Ecesesiastici fori, & etiam in causis temporalibus, illi, qui sunt de temporali iurisdictione Ecesesiar , ut per
Franc. in c. dilecti it 3. nu. II. de appellat. per tex. ind. c. ad Romanam, & idem Franc. in rubr. de appellat. num. T. dicit, quod etsi secundum leges gradatim est appelladum ad proximum Superiorem, ita ut nec possit appellari ad Imperatorem , Omisso meis
dio, ut l. Imperatores is de appellat. tamen secudum Canones appellari potest ad Papam, omissis me dijs,
ut in d. c. ad Romanam 2. q. 6.& in c. si duobus appellat. Aret in .in d. l. Im perat Ore S nu. I. Dec. in d. c. dilecti num. I7. fulcn. 3. Marant. in s. pari. spec. inver.& qua doq; appellaturnu. 369. & addit tex. in c. sollicitudine de appellar. ct alios citat. Et in n. 37Ο. limitationem addit, quam etiam ponit una cum aliis Franc. in d. c. dilecti n. et S. tenet etiam supra dictam sententiam Lanc cito t. intrach. de attentat. par. 2. c.
487쪽
Marcelli Mega I. Cap. XVII. 639
s.& alij multi, quos citat,& sequitur Sigil m. Sca cc.
in tract. de appellat. num. 6. ubi, & in aliquibus sequentibus respondet aduersariis, qui contra prindictam canonicam determinationem male scripserunt ; & rationes reddit,
Papam absq; medio, non autem ad Imperatorem. Io Cum autem predidi a iuris Canonici determinatio uniuersalis sit, comprehendutur in illa Regulares omnes, ita ut & ipsi possint sine medio, qua doa Superioribus iniuste gratiatiliant, ad Summu Pontificem appellare, si volui, alioquin praedictum sacrae Congregationis positum ordinem seruare obligantur,& in nostra Religione, in qua Prouinciales non habemus, ut a Praeposito ad Prouincialem p ppellare quis possit, determinatum est, ut a Praeposito ad Visitatores sit appellandum,& a Visitatoribus ad
P. Generalem,& eius Co-sultores , prout determinavimus in Capit. Gener. anni I 6 a I.& habetur in 3. p. nostrorum decretorii
1 Sed est aduertendum, quod appellare prohiberitur in crimina lib. omnes
junt conuicti, & illud etias ponte confessi sunt, ut est teX. in l. 2. C. quoru appellat. non recipiunt. Sed secus est si sint conuictitantum, non autem confessi, vel confessi, non tamen a sponte, sed metu tormen torum, ut ind. l. 2. habetur,& per Paulum de Castro . ibide, & licet dicta l. a. lO- quatur solummodo in casu homicidiorum, veneficoru, maleficoru, adulterorii, de eoru , qui manifestam violentia comi seisit, tamen determinatio pre
dicta locum habct in Diu nibus delictis secundum
communem omnium sententiam, de qua testatur Mmm 2 I: DCl.
488쪽
Imol. in I. fi . f.iustus nu. 8.1f. de appell. & Deci . in c. . cum speciali g. porro de
appeti. Si autem appella. Merint Rei co uicti,& sponte confessi, eorum appeI, latio reijcitur,& sententi et contra ipsos latae exequutio non suspenditur, & ita consuetudinem seruare dicit Bart. in I. qui ultimo versus fin. ff.de pq n.& refert Clar. in s.fi. q. 96. n.j. in vers. si ergo talis reus.
di ratio est, nam cu conuicti per et aras probationes, & spoto confessi sint,
appellando celantur hoc facere ad impediendam a sententiae exequutionem, . cum tunc nullo modo hare contrarium possint. idi Conuictus autem de furto manifesto, etsi con-
sesus non sit,appellare non valet, ut post Andr. . de uern. in Const. Regni
in tit. quae sint regal. in vers.& bona,&c. colu . ΙΟ. dicit Maran .in 6. par. in avers.& quandoq; appellatur nu. 3Jy. nec etiam apis pellatur ex Rit. Mag. Cur. a sententia irrogandi torturam, quando contra
quandoq; appellatur nu. 329. Multi etiam relati a Sca cc. in tract. de appell:
conuictum testibus appellare non posse, quando nihil contra testes illos fuit oppositum, nisi aliquam iustam causam alleget, Pquam appellatio iustificetur; sed ipse Scac. post Doctores, quos citat in n. 73. contrarium esse verum probat, & commune rhanc esse sententiam,&in praxi receptam esse testatur. Et quia multa delicta, ct causas,in quibus appellare non licet, enumerat, di late examinat Marant. in d. 6. par. in ver.& quan doq; appellatur a nu. 28 usq; adnu. 367. ac ipse Sca c. in d. lim. q. ubi etiam ampliationes,&limitationes ponit, tu vide ibi, de
489쪽
aduerte , quod ex eius dictis generalis regula colligi pot,ut appellare liceat, quoties allegatur iusta, &rationabilis causa illico probanda, etiam si prohibita sit appellatio, ac etiaquod in omnib' casibus, in quibus est prohibita appellatio celetur permissa, quando sententia esset notorie iniusta, ut post
ver. sublimita sexto, tenet ipse Sca c. in d.lim. qm. 99.i3 Aduerte tamen, quod in appellatione a sentetiad illinitiva est necessariti, ut ponatur causa graua minis, sufficit in , si appellas in genere dicat se est
grauatum, di sententiam esse iniustam sine alia causae expressione, ut patet ex text. ini. I.infin Ede appeti.& relat.& notat glo.& Abb. ac Franc. in c. ctim in Ecclesia num .qde appeti.& lari. in d. l. I. S. fin. 2 glo'. in c. quoad consultatic nem in vers. non e Xptimcns dore iud.& post illos Marant. in . f. p. spe c. in vers. & quan doq; appellatur nu. I 3. At in appellatione ab interlocutoria nominatim est exprimenda causa graua minis,ut est tex. in c. videbitus de appell. & tradit Franc. in d. n. q.& alij cit. a Maran. in d. nu. I II.
itavi appellatio ab interlocutoria iustificari no possit nisi ex causa in appellatione nominatim eXpressa, ut in clem. appellati de appeti.& tradit Idanc. ubi supra. Imo qua do. plures sunt causae , omnes sunt exprimendae nominatim, nec sufficit se remittere ad acta, ut est text. in d. cic m. appellanti, & tradit Marant. post D D. quos citat vhi supra . Aduertit tamen Franc. ubi supra , in num . . quod etsi appeIlatio ab interloquutoria iustificari no possit ex noua causa, iustificari tamen pol ex nouis, di diuersis
490쪽
appell. & c. cum Ioannes de fi d. instrum. habet locuetiam in appellatione ab
do ad piobationem causet expressae cocludant,& ita tenere rcfert Cyn. Bald.& Speculat. appellatio a
dissinitiua iustiti cari potest
etiam ex nouis causis, &ex nouis probationibu S, iuxta ti X. nota b. in i Titianus is quod cum eo; nam
in causa appellationis a tali sententia, quod non est probatium probari potest,&quod deductum non aest, deduci potest,ut in d. I.
per hanc, &in d. c. cum Ioannes.; & tunc tantiam
in appellatione a diffinitiua cit exprimenda causa gravaminis , quando appellatio est prohibita a le-- ge, vel ab homine, alias appellatio no valet, ut per Naran. post Doct. quos citat ubi supra in n. II 6. Et communis cst Doctorum semetia, teste Decio in c. ad nostram nu. I 3. de appellati tam in appella-
tione' a sententia dissin . tiua, quam ab interlocutoria habete vim diffinitiuae esse exprimedam caussa, quando in casu illo est l-hibita appellatio. Sed in nostro Regno nec etia in appellatione
ab interlocutoriis necessarium est exprimere causam grauaminis, nec ut
appellatio fiat in scriptis, cum in illo quoad omnes causas summarie proce datur absque strepitu, &figura iudicij, ut notat Pollerius in addit. ad Maran. in o. rubr. & quandoque appellatur post num. I q. ex Angel. in cons. 267. &di Franc. in c. ut debitus n. I7. de appell. ubi Franc. ideo etienire hoc dicit, qui aut praedicta scruetur in appellatione, maxime ab interlocutoria ad iuris solemnitatem pertinet,
ideoq, omitti possunt ubi summari e pcoceditur, &sine strepitu , ct figura iudicis. Quapropter Omitti possunt a Rosularib. gauden