장음표시 사용
131쪽
aeui illius, vel artificis institia' aequitatem , inquam, inscribi voluit Rex Magnus , cam scilicet repraescntans, qua primum Legionis , deinde Castella regna duplici adluit iure, illud patrio , hoc uxori eam, qua fratris sui, si tamen fratris Garsiam loquor clandestinas machinationes prudentia clusit apertas, pari scelicitate , ac fortitudine iustissimis vlius est armis. Eam, qua non publicas solum , vertim etiam priuatas iniurias , facinorosorum cruore expiauit eam , qua pace domi parta, atque reipublicae statu nauiter , firmiterque fundato, pium bellum vi viis icia in Mauros, intolerabili tyrannide,Christianam gentem opprimentes arma conuertit, fudit, fugauit, d ad ultimum domitis eorumdem Regibus annuum imperauit vectigal legesque accipere, qui ante dederant, vel inuitos cocgit Marian. cit. Ad ultimum Rodericus Toletanus eundem Iusti titulo exornauit..hi id autem equm,in aquila sibi volunt 3 Imperi potentiam, bella frequentissima, simul id vi tricem exhibent celeritatem qua Rex Ferrandus tot iusta , tot religiosa, totque plena aleae certamina', toto Hispaniarum tractu prudenter suscepit , confecit sortiter, affecit gloriose. Cum enim equus currendi , Aquila volandi pernicitati, atque impetu valeant quam a xime, nemo non videt duobus hisce animantibus prae-u, Erlib. . properam in agendo celeritatem tam apud lacros,
o quam profanos Scriptores egregie significari Apposi-
Hierosi tissime ad institutum nostrum Ieremias cap. 4. V. 13. inquit Velociores Aquilis equi illius, Consule in hunc locum Diuinorum Codicum interpretes, si plura voles. Quae autem hinc manarunt adagia non minus sacra, quam profana, Del-rio, Sanche , c. e Nostris, ex aliis Manutius, Erasmus, Iunius, Drusius, coeterique
di ad agiographi copiose docuerunt haec symbolic hi-ιὰ g, A, Oric vero , me naea fallis opinio, quo dc qui- eo. la allusum reor, ad easdem victorias, quas de coelo Rex
132쪽
Ferrandus, auxiliatorem Iacobo, summa celeritate, retulit plurimas Rem Marianae nostri stylo denarratam sic accipe. Dum Conimbricae Obsidio ducitur, Graeculus quidam Ἀριsiopum nomine Hostianum vocitat Roderic Santius 3 part hist. Hispan cap. o. Composiel , quo religionis causa venerat , cum frequenti multorum sermone audisset as mari, Iacobum sepe equo insignem, o armis in praliorum conflictu visum inter utrasque acies imminere , nostiss-que opitulari Iacobin, inquit in , non miles fuit sed piscator. Proxima nocte, cumse quieti dedisse , oblata postili oecies est , nostris ad Commbricam votulantis , fides somnio habita iam eadem hora urbem esse captam, post dies aliquot est renunctatum. Hactenus Mariana, his addit Rodericus proxime laudatus D. Iacobum equitem Hostiano apparuiis eique claues ostendisse , dc ostentasse , quibus portis Con imbricenses se aperturum , simul MChristianos in obsessa ciuitatis possessionem missurum recipiebat. Tau vero, quod ad inferiorem numismatis marginem inscriptum fuit, hostilem Regis Ferrandi Toletum usque excurrentis quae mea suspicio est Lexhibet irruptionem, quam in hunc modum memorat Mariana: Belli impetum in Carpetanos conuertere certus , agrάmque Toletanum , unde grauia incommoda rei Chrsiana a Mauris inferebantur , dcc quibus profectis rebus in Toletanae urbis es irrumpit, transcensi ijs montibus, qui utriusque nationis ditionem finiebant f Iterum post pauca insistit dicere. Praesenti calamitate 'maioris mali metu Almenon oleti Rex prouocatus , magno auri, atque argenti pondere pacem μdimere compulseus es. Non tamen responso, quin T. illud, crucis Dominicae symbolum,i figura, isti eruditissime Gret serus noster Bositus , Lipsius , aliique sunt
prosequuti quin, inquam, . illud significet , piissimum Imperatorem in hae signo vicisse s quod Constantino Magno de coelo praenuntiatum ferunt' hoc est, triumphali crucis virtute , atque praesidio potias, quam
133쪽
numeroso, ac fortissimo milite, tam illustres de hostibus nominis Christiani victorias reportasse Ferrandum. Quid flosculos reseram , cum se ipsis loquantur satis quid symbolice repraesentent 3 In moribus enim
tam veteris, quam huius aeui, receptum fuisse nemo unus ignorat, triumphantes, atque in paucis Principes viros, a populis gratulabundis dent flosculorum imbre perplui consueuisse. Vide iraque numina lex. geniat. lib. . cap. 6. Quin vero hic nummus ad Ferdinandum, seu Ferrandum III attinere , ac de illo explicari commode possit non abnuo, simulque pererudito Lectori, ne sim longior, volens, sciensque curiosius expendendum relinquo.
omnino, ac iure merito Beatus, vir sanctissimus, idque multiplici nomine. I. quia miser in terris vivere desierat in a. quia scelicior in coelis coeperat vivere. Graecis quidem ad δυσφνέαν, mortui olim, χαμαι, lices dicti sunt quod huiusce mortalis vitae laboribus, aerumnisque defuncti essent. Synesius ep. 2 o. ad Diogene Theodorum ι μκαριτ, vocat& epist. 8. haud aliter Latinis mortuos vocare fruces placuit. Horat .lib. I sat. 9.onmes compsi faelices, nunc ego reso. Verum, an mortui Beati & felices merito dici possint, necne Linquirit erudite suo more, Philosophiae Genius Aristoteles lib. i. Eth. cap. ii ubi afferit Soloni nunquam venisse in mentem dicere mortuos simpliciter
λημάτων sed tum denique aliquem turio beatum dici posse, cum omnib--His , o infortuniis ales longissime. Recte quidem ille , si res ad naturae lancem expendaturo at si natura fines egressi altius seramus animum, cogitationem, atque beatam illam , dc Aristoteli, dc Soloni, Ethnicisque incognitam vitam , quam homines coelo donati
134쪽
donati cum Angelis vituant, vitam spectare placeat, quidni mortuos non beatos, seu faelices modo, sed etiam Beati mos ac farsicomos appellitemus3 Agedum vero putetiam mortuorum beatitatem ad solas Aristotelis regulas exigamus j agedum inquam quid ad perfectam beatitatem corum , qui vita ex virtute acta in Domino mortui, ac coelo adscripti inter Coelites degunt, Aristoteles desideret velitne, ρ-
dum ess 3 At Coelites nunquam ab intuitiua diuinae essentiae , ac perseistionum ipsius contemplatione istdocentri loquuntur Theologi nunquam ab aristissimo eiusdem amore quas operationes animi omnium facile principes existere Aristoteles ipse admittit vel minimo momento auelli possunt, poterimive in omnem aeternitatem Velitne eum, qui ad multam sene.'utem beate vixerit, ε secundiim rationem mortuus fuerit,
non tangi sensu, assicique animo suorum, quos reliquit superstites, commodis , infortuniisque , quae posteris nimium multa accidere, uenit, hoc nomine beatum esses Coelites nequaquam iis tanguntur ad dolorem, cuius expertes omnin sunt , sed ad liquidam voluptatem, quae in ipsos duntaxat cadit , quod illa posterorum incommoda , commodave ex unius Dei cuncta sapientissime moderantis, arbitrio pendeant,&adnepotum utilitatem psi iis bene uti velinto non mediocriter faciant. At de iis satis Caeterum eb spectasse arbitror Epitaphistam nostrum, cum Ferrandum vita funchum 4 melioris vitae , sortisque commutatione , in Beatorum album relatum Beatuni nuncupauit.
V. Ibera vocat. Allusum vides ad illud D. Pauli ad Hebraeos scribentis, cay. F. V. q. Nec qusquam sumit sibi honorem , sed
qui vocatur a Deo, tanquam Aaron. Id autem peregregiesin
D. Ferrando factitatum est, quando eum Hispania
135쪽
primum ad Carthaginis Spartariae insulas, tum ad Toletani Pontificatus apicem accivit, nihil, ut opinor, cogitantem minus: Admirabitis o amabilis est Eccissuram ludin, quotiens fraterna charitate supplet altera defectum alte
nus, non pecuniarum ratiocinio , pedisesonarum commercio.
Vna est columba Domini, inconsutilis es tunica im , o in uno corpore partes robi deseruientes consentiunt , ut quod si commune omnium, proprium aestiment singularum. Ita ingeniose, ac lepide omnino Stephanus Episcopus Tor-nac. Epist. 73. Laudunensi Capitulo scribens pro Magistro Michael e Decano suo, in Parisiensem Episcopum electori quod Capitulum ferre videbatur aegerrime. Idem habet epist. i. Eodem religionis artificio ut eiusdem verbis eloqui pergam in eodem spiritu charitatis se studio prouidentiae , quo Ecclesia Carthaginensis sibi errandum e Mon alterio Diaconum olim assumpserat mox alia Carthaginensis Ecclesiastinuo pariter, ae festino saltu, ab Africa scilicet ad Hispaniam, Hi raripuit eum, quem fama eruditissimum, simulatque sanctissimum vulgo depraedicabat. Denique Carthagini Spartariae ab Ecclesia Toletana ereptus est,
maxime ambiendus, quia minime ambitiosi . Non enim ex eorum numero unus erat Ferrandus noster, quo S.
Gregorius Papa lib. . epist. 33 setabit, ad Episcopatum praeci ii saltu conpendere, o qui discipuli non sit, incon siderata ambitione magister e citur; o quoniam quodposii
docere non didicit sacerdotium tantummodo gerit in nomine.
Nam laicus in sermone pristino perseuerat, o opere, Q. Verum id perfecte obseruauit, quod idem beatissimus Ponti sex monuit obseruandum lib. I. epist. IIo Ordinate ad Ordines ascendendum est; nam casum appetit, qui ad summa loci fingi p positis gradibus , per abrupta, 'aerit ensum. Et post pauca: id Me celerius quidve pracipitantἰus , quam ut exoriatur a summitate principium, o aniam ipta esse Episcopus, quam iniser, Olim enim non nisi rogati, vel etiam coacti, ac renitentes
136쪽
nitentes Episcopi creabantur. Audi S. Clementem epist ad Iacobum Domini fraarem . Tantum ab ambitu Elis opus debet esse sepositus, ut quaeratur cogendus, rogatin recedat, initiatin refugiat. Et post pauca Profecto indignus ensacerdotio isserit ordinatus inuitu . Quid ita su iapericulos,conscenditur ad Crucem. Acute peraeque, ac sapienter uo Carnotensis epist. i7.Gi eis tibi Episcopaliti, nisi cruciatis 3 id aliud est h: honor, nisi onm niden haecsublimitas nisi naufragosa tempestas Idcirco mirum videri non debet, quod de se Beatus Synesius epist i I ad Sacerdotes data memorat: γα . -
huic muneri pontificio anteposuissem scio enim me dignam non esse tanto munere,, reliqua. Vide ipsum me Ferrandum de S. Fulgentio ad Episcopatum Ruspensem consecrato, vit. cap. 7. Palladium de S. Chrysostomo, S. Gregorium Nazianzenum de se ipso orat. 11. Ennodium icinensem de S. Epiphanio Episcopo Ticin in vit ipsius. S. Cyprian. lib. . epist et Sidonium Apollinarem lib. . epist. 14. de Maximo Palatino. Et ipse lib. . epist. 3. lib. s. epist. 3. alibi passim sibi reluctanti impactum fuisse sacerdotium queritur.
HIn colliges, non sine causa Iulianum Archipre- myterum Toletanum dixisse errandum in Sede Carιhaginensi Archidiaconum fuisse, ut in eius vit. cap. s. retuli. Noster enim Gretserus in cap. I. Codin. lib. i. Comm. I. cap. II. .secundum ipsum noster pariter
137쪽
nop. cap. de Archidiac referunt ex Io Citro, Archidiaconi ossicium non esse dignitatem v σντρο, neque ambitu,& voluntate Imperatoris, aut Patriarchae cligi, ut dignitates Archonticas quas quis obtinet per literas, codicillos υτ ρυντων Principum, siue ij essent, vel Imperatores, vel Patriarchae)sed esse ειφορας ἐκ
temporis, o propri laboris donum, Archidiaconus habet praerogatiuamsuper omnes Diaconos. Quem in Archidiaconis eligendis morem seruabat Ecclesia Constantinopolitana, eundem a Carthaginensi usurpatum 4 obser uatum in Ferrando ad Archidiaconatum electo manifestissime constat. Verum quid illas duas tantum Ecclesias memorem' Viguit, viguit aliis in locis, Ecclesiisque illa itidem consuetudo S. Chrysostomus Antiochiae ordinatus a Melitto Diaconus, quinque annos venerandis ministrauit Altaribus, Pallad iniit. ipsius: S. Epiphanius in Diaconatu a vigesimo incipiens, octo annos expleuit, Ennod in vit Sidonius agens de Ioanne ad Cabillonensem Episcopatum e Diaconorum gradu evecto, ita lib. . epist ι; loquitura Post laborum, temporumque processu, Archidiaconus, in quo se gradu stuminiserio multum retentus propter indu iam diu dignitate non petuit augeri, ne potesate posse absolui. In quem locum doctissimus Savaro testatur miro Q
caces, ac Henuos , diutius in hoc Diaconi munere retentos
fuisse quia penes istos erat summa rerum ad Eccusam pertinentium, ut de Sancto Laurentio cecinit rudentius
hymn. de ipso. allusit S. Hieronymus epist. 8 . ad Euagrium scribens contra superbiam aliquorum Di conorum, qui se Presbyteris,ac Episcopis aequare im pudenter audebant. Vide locum egregium, simul cycreruditum opusculum piissimi Doctoris, Dionysij Carthusiani de vita regimine Archidiaconorum. II. Fruitur
138쪽
II. Fruitur Carthago Ministro.
Ex his pauculis verbis quatuor obseruanda reor . Ferrandum e Monachismo ad Clericatum adscitum, adigente ad id Clericoru penuria, vigente tunc Arianorum persecutione in Africa , superius enarraui Donatistarum , pariter ibidem factione subigente , ob Clericorum & Diaconorum paucitatem, illud idem factitatum fuisse docent illa Aurelii Carthaginensis Episcopi ad synodum Carthagine congregatam verba quibus Pontificem Romanum , muli Mediolanen
lem Episcopum monendos ait: οτι τοσαντι Ἀλκοκων
να διακονον, Mikακαιιμ ῖν se ευροχεθ. 2 sed tantas Curι- corum inopia .er multae Ecclesia adeo desertae μι, ut nullas possit Diaconus etiam istiteratus inueniri. Atque hinc est, quamobrem eadem Synodus Carthaginensis can. 3 . Clericis imperet, ut Episcopis morem gerant, cum se ad maiores in Ecclesia honores promouendos voluerint , iusserintque ob urgentes Ecclesiae necessitates. Illi: s verb, qui se minus obtemperantes praestarent, Bal samon ait minime non solum ignoscendum ; sed etiam κολα ωρ Qiri, animaduersione dignos esse ac si Diaconus fuerit, protinus deponendum Idem pene decernitur in Concilio uerdensi can. 3 ut refert Loalsa in collect.
in Concit. Hisp. Ad hoc facit S. Augustini epistolarat.
ad Monachos Caprariae insulae. Vos inquit fratres exhoretamur in Domino, ut 'opositum vesbum usuriviis o adnem sique perseueretu ac si quam operam vestram mater Ecclem demerauerit, nec oblatiene auidas cuiatis , nec blandieme desidia respuatu sed militarde obtemperetis Deo, nec vestrum otium nec itatibus Ecclesiae praepanalis, cui parturientis nulli ministrare vellant, quomodo nasieremini λ Et reliqua perquam eloquenter. Vide epist inter opera S. Hieron. 6o super ordinatione eiusdem S. Dochoris Obediit D. Ferrandus corde mitissimo , ad Diaconatum tum P. catus ex umbra. O
139쪽
II. Animaduerto eundem uni Ecclesiae Carthaginensi suisse addictum Iuxta Canonem sextum Concilii Chalcedonensis, ubi Balsamon subdit , quemadmodum
Antii ies ad hanc vel in JEcclesiam ordinantur , Clericos quoque ordinari ad hoc templum , vel ad hoc monasterium, non autem absolute ordinari. I ii Obseruo Ministrum pro Diacono sumi quod vox ipsa Diaconi satis aperte sonat, quia non adscerdotium sed admini simum Diaconus conse cratur, Ut loquitur Canon Concit Carthag. quo
spectabat illa bibi Diaconi responsio , qui teste Metaph. F. Novembr. rogatus a praeside Lysinia , qua esset conditione 3 responditri se esse Gras minis m,
hoc est , Diaconum vide S. Ignat. epist. Σ. ad Trall.
Diaconi munus eleganter explicantem. IV subodoror
Epitaphistam sub dubiis illis vocibus tarthago Minisu: voluiue cum errandi Diaconatum Carthagine in Africa, tum Episcopatum Carthagine Spartaria in Hispania gestum innuere , ac significare. Dixi sub vocibus dubiis' quod nomen Isbiistri pro utroque gradu surpatum sciam. Testes sunt Conciliorum subscriptiones in quibus Episcopi se suarum Ecclesiarum humiles mi nistras passim subscribunt. E Patrious Iu Carno tensis , Hildeberius m alii complures eodem se titulo in Epistolarum fronte appellitant, minscribunt. Eces lia ministrare, pro, Episcopum agere dixit S. Augustin. ep. I 8 Veruntamen obserues velim, Ministrum, clim Diaconum significat, simpliciter, ac solitari,plerunque poni , cum autem Episcopum , assigi alliquid: v. g. α' ia nomen, cui praeest Ennod lib. 6. epist. 9.Diu enim renisus sum, ne arrogans videretur, Minister Antistitem , o apud sanctissimum conscientiam potissimum, rmediocris assereret.
Nobilissimum hunc tituliam ante M post beatum Ferrandum bene multi praetulerunt. S. quidem Augustinus
140쪽
stinus a Ditio Hilario epist ad Amatum , vocatur θ-ctor excellinus imus oris sidei minae defensione Oduas: ex pressius de eodem Cassiodor.ait cap. 11. de diuin lect. Ipse etiam Doctor eximius B. Augustinus, bellator haereticorum, Defenso filium, o famosorum palma certaminum. Sanctus autem Hilarius in epitaph. Hilarius cubat hac pistiuus Episcopus maDefensor nostrae terribilis fidei. Confirmatur ex S. August. lib. r. Contra Iulian Pelag. cap. 3. .lib. si de Trinit. cap. 9. Eundem S. Hieronymus vocitat Deucalionem Orbis dial contra Lucifer. S. Olympius Episcopus Toletanus apud Iulianum Archipressa Chron. N. tu i fuit Impto nobilis, o cerrimusfidei defensor. Eodem rcferente, coronatus es oleti D. Imperator desensus , Raimundisilius in aede B. Maria maiori Toletana Dedit illi pomum aureum Petrus Gomesius amrsu , ct alii aliasigna Imperatoria Coronauit, ct unxi D. Bernardus Patrian hau samarum cum Episcopis Metropositanis, ipso die Natalis Domini praestentibus multis viris Patitinis, Episivis tinetropolitanis, cum mitris, sepluuialibus, o Abbatibus omnibus acclamantibus : Vivat, vivat Imperator,
fidei Catholicae defensor, o omnis perfidia vastator Sicilienum. 626. Augustum hunc titulum, superiori saeculo, tulit Henricus V HI Angliae Rex, de fide Catholica tum tem poris tam optime , quam deinceps demutata in peius mente ac fide orthodoxa de eadem pessime omnino meritus. Quod enim Lutheranam haeresim adhuc in cunis vagientem manu, ac stylo regio conficere conatus esset, Leo X. Pontifex Mara. Defensiorem de , testos andero, proclamauit. Quam iustius absit verbo inuidia 2 meliusque haereseo in Astica , orbe Christiano per id tempus grassantium acerrimus X pugna tor , errandus noster appelletur . ei defensor, o vltor '