장음표시 사용
121쪽
2 S. Hectoris Fulgenti ibendis versibus foelicitatis, ne dicam facultatis,&clegantiae habuisse videretur. Vcrum ut se res habuerit, non usque eb literarum imperitus fuisse censendus est huiusce tituli conditor, quin illum multa cruditione resperserit, ut te, quas subiicio, notae satis superque
Nec te moueat prim,versuum subrustica simplicitas hanc enim aetas Vandalorum barbarie vitiata ferebat, ut muti etiamnum lapides, quamuis silerent libri, eloquuntur. Eapropter saxeum illud carmen , Sidonii Apollinaris lib. 1. Epist. 8 voce utar' non solum numeris crassum, ac rude sonantibus astrictum est nam illigari versibus hae naeniae solebant, ut obseruauit Scaliger oci cap. 23. 26. resque per se ipsa loquitur in verum etiam contra Literatorum leges, producit aliquando corripienda syllabas , dc verborum articulos , nexusque perparum pensi facit. Hoc autem mirum e miniis videri debet scriptorem huius carminis, elogiive sepulchralis praestitisse, quo senesia ccnte una cum imperi Romano latinitate , magis pietati piaeque simplicitat , quam ex pictae verborum elegantiae studuisse certius , apertilisque videamus. Vnum instar omnium sit illud funebre carmen Syricio Papae positum, quod Baronius ad ann Christi 368. Annal. refert , in quo carmine Grammaticorum vi Poctarum praeceptiones foedum in modum violatae, alaque pessundatae leguntur. Sic autem se habet:
Liberium Lem , mox O Levita secutus Post Damasum iam totos quos vixit in annos, Fente sacro magnus meruitsedere sacerdos cinctu τι poputas pacem tunc solidam daret, Hic pius, hicium felicia tempora fecit. Defenssor magnus multos τι nsbiles ausus legendum Regisbtraheret Ecclesiae aula defendens j, ' Misericors, largm , meruit persaecula nomen. Ter quinos populum qui rexit in annos amore,
Nunc requis sentit carisina regna potitin.
122쪽
Quid hoc Elogio barbarius 3 quid contra versuum leges hac sepulchrali naenia ineptius Neque te Secundo moueat, quod huiusce carminis Scriptor de Episcopatu Carthaginis Spartariae Diuo Ferrando nihil miniis cogitanti impacto dixerit ni hil, quodve de Montano , viro sanctissimo , qui ipsi successor fuit, eiusdemque olim intino agens, dubitanter loquutus sit, quasi res a Beato errando gestas non satis bene perspectas habuisse videatur. Nam id accidisse crediderim, vel quia tam exiguo tempore Ferrandus noster Carthaginis Spartariae cathedram Metropolita impleuerit, ut de illo facere mentionem
Epitaphista vox Sidonii est lib. i. epist. 9. visus sic neglexisse , vel quia riuod verosi milius est hilla Episcopatus Carthaginensis ara Ferrando gesti omissio, atque silentium, Quadratorio, qui tabulae sepulchrali carmen indidit, rei literariae fit in imperito deberet adscribi. Qui enim ipsi uenerit , quod Sidonius Apollinaris , sibi ne eueniret, sapienter admodum verebatur, cum haec Secundo scriberet Peto , ut taluti
carmen hoc, qualecunque es, celeriter indatur, sed vide vitium non faciat in marmore Lapidicida , pud factum siue ab industria seuper incuriam mihi magis , quam Sariat riolluuius scriptor adscribet Atque haud scio , an miam Librariorum incuria perquam supina,vel praeceps non parum ad tantam Elogi deformitatem contulerit, quod plerunque,suuenire soleat , ut negligentia Librariorum ad Autorem nihil minus merentem refuratur , ut Aimoinus iure conqueritur. Quod venbconditor Elogii, de Montani ministerio quondam S. Ferrando praestito videatur dubitasses, non temere su--spicer hanc dubitandi voculam , forsitan , ad hiatum versus explendum a malo Poeta fuisse insertam. Quandonam vero positum fuerit istiusmodi elogium piissimis Beati Ferrandi manibus, ingenu fateor me ignorares hoc tamen unum suspicol non ad-
123쪽
modum sorte alienum a veritate; illud carmen funebre aliquandiu postquam Ferrandus noster e vita discessit, fuisse conditum, iiisque inscriptum monumento. Quid ita quoniam dei Montano, S. Ferrandi succetare iam vita functo ut quidem verba Epitaphistae prae se ferunt maxima cum viri commendati ne fit mentio. Atqui iam olim aperte satis euicimus
Diuum Montanum, non immediate ac proxime a
Sanino Praesule Ferrando, sed post Celsum pari eruditione, atque sanctimonia spectabilem, Toletanam Sedem insedisseri consequens igitur est, ut aliquandiu post quam utriusque antecessor Ferrandus ad Bonos, Superosque abiisset, sepulchralem suam naeniam virpius condiderit; qua naenia, siue elogio perquam eximia S. Ferrandi acinora, pro S. Triade, Christo,
Dei para, Ecclesia, fideque orthodoxa fortiter, ac praeclare gesta, non tam ornare voluerit inconditis vertibus, Quam Catholicae posteritati testatissima pias lisimplicitate, relinquerenae tanti Doci oris,atque Pontificis memoria is sunt rerum fugacium,i humanarum vices inuidiosa obliuione penitus obtereretur. Atque hinc factum fuisse forsitan non temere dixerim,ut elogi scriptor de S. Montano, Diui errandi Ministro dubitanter meminerit. Haec nostra est coniectura, cui verisimilitudinem facit maximam veterisui consuetudo qua Episcopis, siue facientibus ad al. tare, siue de superiore loco ad Christianam concionem dicentibus isti olim retulimus Diaconi,sive Munistri adstabant, atque adeo persaepe iisdem demo tuis Cleri, populique suffragiis, volentes, nolentes sese
ficiebantui Prius elogi Ferrandini conditor, ut remi minoris momentiac splendoris , atque a sua aetate semotam dubitanter asseruerit4 posterius ut rem maioris momenti,in splendoris, suaeque aetati propiorem aia
Undecumque illi errores profecti sint, eiuscemodi
124쪽
Ferrandi Vita. 91Beatos errando posituna titulum , hactenus obscurum notis aliquot illuminare non pigebit.
ERgόne auere, ac saluere iubentur mortui cimo&valere, tametsi eos valetudo prostrauerit Huic dubitationi satisfacit Varro ideo, inquit , mortuis sadue, o mala dici, non quod valere , aut salvi essem in se quod 1 p. . ab iis recedimas nunquam visuri. Pluribus de hoc veteri ritu apud Ethnicos usurpato Seruim in lib. II. neidos , ct caeteri Interpretes Virgiliani urissonius lib. . de formul salutem mortuis adscriptam ex antiquis sepulchrorum inscriptionibus docet paῖ. 796. Apud Christianos ea pariter consuetudo inualuit Ennodius
Salve sancte Parens semper salvete recepit, Cristini cineres. Totidem verbis Maro,quem Ennodius legerat,2Eneid. s. Ralpertus S. Galli Monachus in laudem Naikeri, magistri sui , apud Henricum Canisium tom. .lp. a. lect Antiquar verso . Aue beati germinis Inuicte rex, ct inclyte &c. Atque ut reliquas Orbis Christiani nationes praetermittamus in Hispania Prudentius S. Innocentes in hunc modum salutat. Salxeteflores Martyrum c. Quem imitatus Harmannus apud citatum Canisi vers 1 eosdem SS. Martyres in haec verba salutat. Salueιe innocuo corpora fusa neci
Quin ergo Elogii B. Ferrando positi scriptor , homo Hispa
125쪽
Hispanus, Prudentium Hispanum po 'erit aemulari Has vero mortuoru salutationes nihil aliud bisse autumem, quam luculenta de animorum immortalitate testimonia , quae ubique gentium victrix veritas de Atheis extorsit. Coeterlim in Ecclesia peruetustam mortuos salutandi fuisse consuetudinem tradit S. Dios Dion nysius Areopagita, ah ἱερααους, αὐτος τε
de Ecri eum scilicet orationem fabsoluit Antistes , ct ipse mor- istumsalutat, o ordine, qui adsunt omnes. Cuius rei rationem ibidem habes, wapud Ioannem Fabrum , aliosque interpretes in hunc locum.
Livianum stylum sapit. Nam Potiti, inquit, lib. I. Decad. ab F-ndro edocti, Antimus sacri eius per multos an- nosserunt Antictitem sanctum dixit Ouidius lib. 3. Trist. eleg vlt ad discrimen Antistitum profanorum , ut equidem reor Arrisit Scriptoribus Christianis haec vox, quippe qui viros Ecclesiastica dignitate praefulgentes promiscu vocaverunt Antistites. Abbatem Abrahamum Sidonius Apollinaris lib. . epist. I. An-ngitem appellimi , quod in coenobiora Cyrici urbis RS aereliquos antistabat' unde Antistes di lus est , ut pharibus ibid. Savaro annotauit. Eadem significationet eadem de causa Patres Graeci religiosarum familiarum praesides 'Mεἀτire vocitarunt: S. Basilius imprimis in Regul fuse ac breuiter explicat Episcopis tamen id nomen Latini Patres plerumque tribuerunt. S. Paulin lib. . de miracul S. Martini Sidon citat Ennod in Vir. S. Epiphan.&hym. 6 de S. Ambros e ii deS-
A nostro Hectore Fulgentio Areas do , deinceps T. randi nomen tulere plurimi, infimae mediae, summaeque
126쪽
Ferrandi vita. 97que sortunae viri, quorum longiorem instituere catalo. gum, ecquid necessitatis, aut operae pretium est omnes omnino nominauero, cum dixero tot I errandos extitisse, quot Fernandos, aut Ardinandos, Belgium , Sicilia, Italia, Hispaniae , Galliaeve procrearunt , videruntque Leuis est in literis , syllabisve mutatio i res eadem, quemadmodum iam olim annotarunt, Aldrete lib. 1. de orig. linguae Casteli Molin lib. i. de No bit Baetic Sebast de Cobarruvias in thesaur ling. Ca- steli lit. f. verb. Fernando, & ut semel dicam , 'UOt-Quot res Siculas, Belgicas, Italas Hispanas Gallicas sunt prosequuti, eosdem modo errandos , modo Fer
nandos, Feruandeα,, Feraemandos nuncupare consueue
runt. De reliquo suspicari mihi in mentem venit ex Africa in proximam Hispaniam primum errandi no- naen, tum in reliquas Europa prouincias pedetenti miliatum, ma nostro Carthaginensi Diacono inuectum fuisse , cum ad Episcopatum Carthaginis Spartariae euectus fuit. His refragetur arque etius superius olim a me laudatus, utpote qui ex eo D. errandum gente I sanum fuisse putat se omnino euicisse, quod errandus, nomen Hispanum sit quid ita λ quoniam veteri illo aeuo sine N. cum gemino R. apud Hispanos pronuntiabatur id nomen , vel uno Martino Polacco testes, qui cum tempore Federici Imperatoris Gregorii non summi Pontificis floreret Fernandum Io I. Castelliae Regem vocat e=-um. Id ipsum titulo sepulchrali, quo eius tumulus Hispali ornatus est. Maxime confirmatur, qui sic habet. A qui race et e mu honorari
Perantiquae autem Iberorum Orthographiς testes producit vir eruditus Gonetalum Argote de Molina lib. I. de Nobilit Baetic cap. I ri Bernard Aldrete supra amicitat Paul. mil. lib. . rer Fran ad ann. I a Ti. Dcuter..tib. a. cap. 7. c. Esculan. lib. . hist. Valentin.
127쪽
cap. 2. num. 8. O Samium Lucomonis acumen scilicet Arrandi nomen duplici R R. scribendi mos, ususque ita insitus, i proptius Hispanis fuit, ut neque ab Afris,
neque ab ulla natione, quae sub coelo est, potueritvsurpari iugo contra pari, ne dicam potiori iure suspicari, imo de affirmare positam, errandi nomen , eiusdemque cum gemino RR. scribendi rationem ex Africa in Hispaniam, cum Diacono Carthagincnsi nostro delatam commigrasse,quoniam Ferrandi nomen is de Donatori Angustinus epist. 61.dixit Afrum esse oleat. Huc vero me animus ducit, ut de errandi nomine censeam , siue quia ante Beati nostri Diaconi aetatem Ferrandum apud Hispanos nuncupatum inuenias penitus neminem siue quia non pauca cum locorum, tum hominum nomina in Hispaniam ex Africa fuisse olim inuecta norunt, vel qui aere lauantur. Et vero una Carthago Spartaria, cuius Episcopalem cathedram Diuus Ferrandus insedit, satis supEr-que hoc loquitur: Asri enim sub Annibale maritima Hispaniae occupantes Carthaginem Spartariam construxerunt Isidoro teste lib. Lue Orig., ante illum Plin. Tarraco Scipionum opin sicut Carthago Poenorum , qui de veteris suae
Carthaginis nomine ut fieri a victoribus .fundatoribus astilethab se exaedificatam ciuitatem appellitarunt. Quam conteisturam meam iure miretur nemo, qui meminerit, Plinio lib. 3.hist. nat cap. i. dc Pompon. Mela lib. 2. cap. 6 auetoribus ad utramque freti Gaditani oram Poenos habitasse. Quod Horatium pellasseverisimile videtur, cum lib. 2. Carm oderi caneret: Latii regnes , auidum domando
Spiritum, quam si Libyam remotis
Gadibus, iungas, 2 uterque Poenus
Iam enimvero arduum erit credere citius errandi nonae ad Hispanos ex Africa Poenorum Ope inuectum,
quam ab Hispanis in Africam fuisse illatum 3 Ad sum
128쪽
Ferrandi Vita. 99mana cui bono ille titulus sepulchralis ad probandum nostri Ferrandi nomen esse Hispanum 3 illone, vel posteriore potius aevo, quo Ferrandi tertius Castellae Rex vitam vivebat, vixeratve Beatus errandus fuit in vivis, ut coniecturae locus aliquis esse posset arque -Σio, illius nomen i natale solum fuisse Hispanum citius, quam Africanum verum aliquid viro pererudito dandum est, quem suus in patriam amor in hanc super Diui Imaia nomine , ac natalibus nouitiam,& minus veritati historicae consentaneam sententiam
praecipitem egit. Maneat itaque fixum , ac ratum Hrrandi nomen ex Africa frequentem, ac mutuam
Afros inter ωHispanos fuisse communicationem obseruauitatuarius ad Chronicon Dextri ann. 2 8 pag. 8 i. 483. ad ann. 23 . hex Africa, inquam , primum in Hispaniam , tum ex Hispania in caeteras Europae regiones sensim se penetrasse. Ab uno Flandriae Comite errando, quem sua clades , dc infamia Lutetiaca famosissimum feceruti coniecturam trahes de quo Britto fidelior Historicus, quam bonus octa lib. i. suae Philippido sic cecinit. Hic Hrrandus erat Hispanus gente , neposque bilis istim Mathildis Porrugalensis. c. Vero enim simillimum est ab Africa in proximam Lusitaniam nomen errandi prosedium fuisses confirmari id ipsum potest a nomine S. Antonii Paduani , quem
constati Lusitanum gente, d cognomine Fernandum siue errandum extitisse Auc'. it illius Ferrandum Ceptensem Episcopum ego una cum Philippo Luxem- burgico Cardinale in Lud Albiensi Episcopo ab Alexandro, Pontifice delegatum in causa dissolutionis matrimonii Ludovici xij Francorum Regis, & B. Ioannae Frizon lib. . Gali Purpur p. J44.
Iam quid sibi id nomen velit , inquiramus. Apud
Nostrates veteri aevo, errans, ferrum candens, vel rubi-
sine exesum a maioribus vulgo significasse memini
129쪽
coloris similitudine equos ab ardentiori colore ad ferrum igne vel rubigine infecta proxime accedentes, Ferram fuisse vocitatos. Vnde mordax, piperatus ille Parisiensium in Ferraudum Flandriae Comitem , a Philippo Augusto Francorum Rege detriumphatum iocus, quem iocum Britto proxime laudatus in hunc modum expressit lib. 1. Pilip p. Αι Ferrandus equis suisectiusve duobis Lemia, duplici temone ιhentibin Vsum, Nomine quos illi colo aequiparabat , ut tNomen idem Comitis, o equorum , Parisiacis Ciuibus Fertur Lupra laudendus in arce.
- ζ Vixus Marchialerus in epist dedicatoria ad Ferdinan
' dum L. Imperatorem, quam suo de Regibus Persarum tractatui praefixit, docet Ferdinandum , me Ferrandum seodem enim recidere diximus idiomate Germanico idem esse, atque Fermernant, hoc est i procul nominatum, siue nomine celebrem virum significare. Quod quam apposite, atque feliciter I tr o nostro conueniat , nemo non videt.
Cceterum in gratiam pereruditi antiquitatis nummariae studiosi Leetoris, hic opportune inserendum duco perexiguum ex aere numisma, errandi Regis imagine insignitum, inscriptum nomine, tesserario
aenigmate spei tandum, lemmate iliteratum , quo me pro sua humanitate R. P. Petri Franc Chiiuetius, e
Societate nostra Theologus, simul antiquarius non postremus,recens donauit post pauid, quam .Ferrandi opera doctis abs se illustrata notis quod ego iampridem agitabam animo in lucem edere occupauit, quδtanto, tamque claro nomini aliquid insuper lucis possem affundere. rides
130쪽
Vides ergb in altera numismatis facie, Resis Egiem,
vultu praepingui, promissa mediocriter caesarie, mento, ac genis ad cutem abrasis , capiteque radiata corona redimito, ad cuius occiput Romanis characteribus expressum est nomen FERRANDVS REX Auersa eiusdem nummi fronte, equum cernere est suo penitus instructu nudum, sublato anteriorum pedum altero incedentis in modum cui tum rosae quam simillimus superimminet flosculus, tum Aquila passis alis anteuolitans videtur applaudere Superiorem numismatis marginem hae intercurrunt , implentque voculae. Equitas Regni Inferiorem verb solitarium T. gemino hinc inde flosculo cinctum, Occupat. Agedum iam nunc ecquem ex omnibus Hispaniarum Monarchis errandum siue, ut recentiores amant eloqui Ferdinandum uernandumveo hunc Regem effedixeris si Ferrandum Legionis i Castella primum Regem, quem eximius gentis in amorem , ne dicam in assentationem ut filo effusae studium aut palpus, 2 Qxi. Imperator cognomine donauit, hoc nummo a M. expressum fuisse suspicer, vel credam , faciunt argu lis. 9.rer. menta non leuia, quae faciet auersa symbola submini Hisp. cap. strant mihi ea diligentilis, enucleatius, morosius ex Rq. . pendenti. Illa vero sunt huiusmodi i .cim