장음표시 사용
11쪽
mnum, meminerimus. Cujus si quod mem M. qui futurum is dat, factos si aliquando participes felicitatis tau ipse iderint, qui conatuum ostr
rum aemuli vocari amant, haleb unt utique, cursu ita fatis prospectum famae ut i, quam multum iidem falluntur, sisnendaciis, ad perdendos alios aeompqliatis, acquiri posse, aut aliquantulum augeri, sperant.. Nobis autem, qui, pro ingenio ostro, nec disse eos, quibus sua artes iliberales incrementa debent, nec
sis inuidere publicos applausus, possumus, incrediabili ho alienae laudis peyaculum voluptati erit,
tanquam in communionem laborum, bouis studiis tam salutarium admissi, consociatis miribus Musarum fmera procurabimus, nec pudebit nos Societatem, omnii ex parte illustrem, es quam imitentur omnes, pro
seu dignam, ita, ut vir quisque bonus Bisi, hoc es, honeste, ae sine obtrecta-
.tione, aemulari. Diuitiae by Ooste
12쪽
EVA NGELIARIUM UADRUPLEX LATINAE
Versionis antique eu veteris Balicae, nune primum in tacem editum ex Codicibus manuscriptis aureis, argentibo, Veronens, Presbpero Con egoιionis Ormoras . ,
Romae typis Antonii de Rubeis, 7 9, sol mal. P. I Alph. , P. II Alph. 7 plag. 6, eum plurimis' abuli
erit mirum accidat, qui contigerit, ut per tr
paene exacta a rena is literis, ct inventa typ oraphia, Secula, post tantam contentionem doci
hominum, chartas vetulias omnes omnibus ef
nσnlisin latebris Bibliothecarum eruendi, Italica se dicta, Novi Foederis verso, toties laudat Autoribus, atque tan-itopere desiderata, lateret. Non aeque mirum, rura pro ximos ab aetate nostra paveo annos repertos ejusden, quinque Codices suisse. Facile est, monstratam ab uno repertore viam inire Martianaeus, Benedicti ordinis Presbyter, Parisiis exeunte superiore eculo duos Co- ejus aetatis, qua nondum Italica ex usu ho.
13쪽
minum excWserat continentes quatuor Evangelium Latia, nam interpretationem In sua cum deprehenderet dotes, quas a talio veteris Ecelega Patres laudant, non studiose exeultam rudiusculani dictionem, di diligentem Graeeoruni verborum imitationem edebat ejus specimen, at thaurn Phrisiis A. i69 sub Italieae elogio. Aliquo tempore post animadvertebant veronenses, in Bibliothera Capituli sui λmilem latere Codicem quinti, aut sexti, a Christo nato Seculi,
euramque illina edendi civi suo, Blanchinio, commendabant.. Interea dun haec aguntur, evocatus ille Romam A. 3732, dum
illuc tendens Florentiam transit, aceipit Vercellis magnam religione asservari Codieem, duobus Seculis veronensigntiquiorem reputatum,' quod fama fert S. Eusebii, p, seopi Vereellensis manu Seeuli IV medio fere, exaratum, ideoque Codicum Novi Testimenti Latinorum omnium, qui hodie exstant, antiquissimum, d Qeontaminatione haere-licorum purissimum. Huju itaque tam eximii, pretiosi Comet exemplum rogatus Nostro mittebat Franci merem Ruggierus, tanta eian sectum cura, ut folium apographi solio membranarum, versus versui, liter lilerae, responderet, lapsusque omnes calami, etiam crassiores, exhiberet. Ex hoc itaque Codice Romana haec expressa fuit editio,in Mediolanensis D. Marea Irici, de qua proxime etiam in his Actis dicetur Romae tandem eum ageret Manebimus, nactus fuit a literat, imo
Abbate, phivpo Garbellis, apographum Codiei Brixiani, re a Benedictinis arisensbus exemplum amborum Codicum, e quibus Martianaeus Matthavm Aderat, angermanens ducor lani. His opibus aliisque quas deinceps sigillatim commemor bimus, instructus Blanchinius, unituebat operis nobilissimi editionem, quo earendum nobis procul dubio fuisset absque regia liberalitate Ioannis V, Lusitani Regis qui sumtus excudendo ei feeit Laudavimus ante aliquod templis optimi Regis prolixum erga literas animum,cuin de Martyro io SPriaco junioris Azgemanni exponeremus. Neque poterat melius digniusve regia opulentia collocari. Superabat grande hoe opus vires
14쪽
nnius bibliopolae Commercium literarium eum doctis alia, Gallis, Germanis, quale ipsius operis ratio requirebat, tantaque
maginuin aere expressarum copia quanta refertum est, opes fia. gitabant regias Laudes ergo cum Rege meretur rerum ipsius apud Romanam sedem curator, Cardinalis Nerius Corfiniur,
quod commendatione hujus operis persuaserit pio Principi, ut
egregium institutum liberalitate sua cultra Romani annales nunquam non erunt memores adjuvaret Optabusi quibus luere luat in pretio, ut multi sint utrique maximoruin viro rum tu dignitate, ita sapientia re amore literarum, pares. Regno Lusitanico, Urbique aeternae perhonorificum est, fellei talem temporum nostrorum arguit, quod opus diu desidera. tum & omnibus, si non ad palatum, eerte utile futurum tui rint. Erunt nempe, qui maxime id reprehendant urgeantque, non evictum perspicui terrisque argumentis fuisse hane, quae iactatur, Italicam genuinam esse. Docti quidem Viri, qui syn
holas suas hue eontulerunt, omnem moverunt lapidem, ut senarent Iasi suae fidem conciliarent, quam dare certam rebus tam
vetustis, iam obseuris, sane perarduum est. Erunt ouoque, qui Mistitionis huius, ut rentur, nequam deprehendisse sibi videas tu strophasin finem, intelligere, Romano illae tendere. ut autoritatem,Graeco fonti, vel textui primogenio, abrogatam, ad Italicam interpretationem transserant illumque ad hujus no maria repurgandum esse credulis persuadeant. Ad quos ea res specitat, Theologi de illa censeant Literatoribus certe magnoti sui di delectationi hoc opus erit. Nihil enim eorum omisit Editor,quae gratiam cultumque ipsi adderent Frequentes eum suas, tum aliorum doctorum hominum, observationes atque lucubrali nnes, ct imagines aere expressis, adsper fit quarum illa potissimum id agunt, ut Italicam cum Hieronymiana mugata ct Patribus comparent, demonstrentque nullo non tem pore in Ecclesia recte sentiente lectitatos sie ut hodie solent. fuisse locos, ab haereticis aut deletos, aut depravatos. Oti tias quoque peram plas praestant tam quatuor illorum capita4vum Codicum, quos paulo ante nominabamus e quibus derivatum sui hoc Evangeliarium, quam multorum aliorum.
15쪽
. quo praestantissimae desceleberrimae per Italiam, Gallia in or
Germaniam. Bibliothecae asservant, utrumque Foedu non Graece tantum Latineve, sedis Hebraice Syriae ei rabiee, Copi, ee,'rmenice. Ε hiopice, continentes. . Quos inter qui anti, quitate, aliisve praeclaris dotibus, praestant, eorum specimina aere excusa spectanda proponuntur, eorum in gratiam, qui non tantuin oculos pascere, sedis dexteritatis suae in legemidia Codinibus manu exaratis periculum facere, cupiunt Critiei, quos Latinae linguae studium exercet, promi dubio ex ea, quae hie prodiit, tot lectione Evangeliorum, rudiores plebejadietione Latina exaratorinn, nonnulla elui digna haurient. -Τheologi qui Criticam Novi Testamenti, di, quae illii qum dammodo pertinet, haeresum historiam, agitant, ubereu in messem seitarum observationum hic incident. rage vero jam tandem aliquando totam hiijus operis infli--tutionem dei meemus ' De Italica ipsa quae dicamus, multa non sunt; neque enim aut eam Graeco cum Codice, aut quain
uor illas Codires, quo Noster reddidit, inter se comparare, apimus est Pro omenis vero, aliisque, operi medio inte *ersis, doctis opuseulis longius inhaerebimus, veniamis sanies, si tanta in eopia rerum utilium, elegantium printereamus quaedam silentio, alia levi tantum digito attingamus. Primum Volumen continet Evangelia Matthaei, secundum annis, tertium Mea mares, quartum, quod ad ceterorum molem non accedit, Evangelia Matthaei, Joannis i Lucae, e Codieo Forojuliensi, de quo deinceps plura narrabimuri Ubique hune servavit ordinem Editor, ut prima pagina, seu ea, quae sinistrae manu occurrit, per binas columnas digestuin exhiberet, literis satis luculentis expressum, Codicem Vercellensem in opposta pagina eodem columnarum typorumque modulo Ueronensem infra snistram paginam autem lineis continuis typo minore Codicet Corbejensem, elim additis in margine variantibus, si quae occurrerent, lectionibus Codiris Sangermanensis, infra paginam tandem dextram lineis pariter non interruptis, o exiguo quoque typo daret Codicem Brixianum Pro gomena conticiunt opuscula decem. plu-
16쪽
plurima Epistolarum habitu induta Primum est Philippe
Abbatis Garbelli, Patri ei Brixiani, doctissima de eultissima E. pistola ad Bumbinium de Codlae urbis patriae; secundum Praeis fatio arιiana ad Italicam a se editam Matthaei interpretationem ex editione Parisiensi tertium Epistola Rugieri de Codie vereellensi; quartum Blanchini de eodem odie judicium quintum ejusdem Epistola ada pileopam Gu censem, Comitem de Thuun de primaevi SS. Seripturarum versionibus, ct de Coὸice Evangeliarii Vindobonensi semtum deseriptio ejusdem Codicis Vindobonensis, Autore Nireistis orto , Angustae Bibliothecae Custode primario septimo. octavo, et nono loco leguntur eiusdem For ae ad eundem Gureensem Comitem eodem de argumento tres Epistolae. Claudit agmen Epistola Blanchinii ad D Franc se Μufetium, Veronensis Eccletiae Archipresbyterunt. de Codie Evangeli
Hae sunt breviter recensitae partes horum Protegomeno rum, quae ad paginam, usque decurrunt, essetque nostrarum partium, non nuda illarum nomina recitasse. Verum spatii. quo circumscripti sumus, angustia et eorum, quae mem randa supersunt, ubertas, lopiosos esse vetat. sulfecerit e oo harum rerum eupiit . si primi tantum opustuli ambelliam, quod inter aetera caput efferre nobis quidem , Tum fuit, argumenta potiora perstringamus. Mireris in eos .ro non tantum castigatae dictionis studium, di proximorum arenatis iteris Italorum aemulationem, sed etiam, a que principue quidem, modestiam, qua Transalpinos excepit haeretiώcos, non Protestantes tantummodo, sed di pejoris notae homines, pestilentium, ut reputantur, opinionum patres atque ρο--tronos, Gratium, illium, clericum Quid jam a seculorum -decursu non exspectes Hieronymianae interpretationis autoritatem tantopere videntur elevatum nunc ire subrutumque, quantum eam extollere atque asserere ridentinum Cone lium nitebatur animique Italorum erga nos ita mitescunt, α
ad liberaliore de sieris rebus opiniones ita propendent, ut, si,
17쪽
quae nune in vulgus spargunt, antetano Secula protulissent. in rogum forte incidissent. Primo itaque loco exponit sar-bιllius oceasionem suae scriptionis. Patruus nempe lania ni nostri, Franciscus suasam Vitis Pontificum, aliisque iaml-tia editis operanis, clarissimus, acceperat aliquando ab eodem Garbeia specimen Brixiani Codicis, quod eum Jομ-phus nosser, in schedis patrui repertum, inspiceret, sentiebat sibi desiderium variantium ejus Codici omnium cognosce darum nasci. Rogabat itaque Garbessium per literas, cur te illas olligi, ct sibi mitteret Quod dum agit Brixianus, monetur secundis Nostri literis gratius fore totius Codicis pngraphum quam excerptas variantes. Laudabat Gariassius amici consilium,in summa, qua poterat, cura fid
que curabat sub oeulis suis apographum eonfici Codicis qui an Coenobio virginum Deo sacrarum. De eris, Rege Longobardorum, apud Brixiam eondito, latet. Solebat olim ille Codex Breviarium Reginae se quae Desiderii conjux fuit, appellari, ignotusque vel ipsimabillonis suit, qui ejus in It
lieo Diario non meminit Lodex est oblongus, membranae . purpura tinctae sed eolor tot Seculorum decursu passim evanuit, aut expalluit, o in violaceum degeneravit Literis exara- tus est uncialibus argenteis. Modus autem, aureisis argenteis literis Codiera exarandi, seeundum Garbellium talis erat. D rebat librarius atramento literas, quae duin adhuc rerentes essent cx tantum non maderent, penicillam ipsis glutine quodam argenteo aureove onustum inducebat. altera initiales, odiet Brixiani sunt aureae. Conjicit Garbesiius, eum per aestatem exaratum fuisse, ideo, duo integram muscam alicubi repererit, recenti adhuc glutine irretitam. Frequenter
permutavit librarius iteras bis v, item ut is bH, pro verbum. Tendit libras quatuordecim, adeoque e tinet ad illos Codices, quos Hieronymus onera magis, cpwamcidius, appellat. Diutius est per quaterniones, quorum cubque in aversa ultima quaque pagina librarius quaternionis numerum hac formula sit L quaternio primus, Z II, IL se porro adseripsit. Ea occasione observat Garisiaui, in
18쪽
rem, fibros per quaterniones exarandi compingendi, perinouam vetustum esse, eamque in rem testimonio approba dam allega loeum ex Dinebit vita cinstantivi, quo narrat Episcopus Caesararae mandatum sibi ab Imperatore fuisse, ut euraret, dexterrimis librariis quinquaginta saeri Codiei ex ei nispla in nitidissimis membranis exarari, enitu quanto maximo compingi. λυτι ιδ το εργον Dra1κολιθει τω λογιου, per
κα τετρασσα δαπεμψάντων κω Quae verba Latine vulgo sie convertuntur, non improbante Garbellio musa Princia pice vestigio excipiebat Opure Tmis uerunt ternisne σ3u
tereiones tu voluminibu magnisice excustis. ut interpres non recte Graeea cepit, aut Garbellius non assecutus fuit nisterpretem. Volunt Graeca significare Codices exaratos pervices fuisse initas, nunc ternos, nune qua ernos, ut occasio rerum rationes ferrent. Ad qualerniones erte, seu folia quaterna, de quibus iarbellio sermo fuit, nihil faciunt. Porro re fert Vir Do imus, Codicem Brixianum passim torrectricem manum nasuti hominis expertum fuisse, qui veterem lectionem ad Hieronymi mentem refugeret. Unde intelligatur, odi-eei ex illis derivatum filige, qui Hieroaemiis Hilarii ret tem seperarent. Quomodo re quando in Brixianum, quod supra diximur, Coenobham illinus fuerit, eris non constat. Conjiei autem Garbesus, Desiderium Q fam filiae suae, eum eam in Coenobio, a se fundato, una cum aliis nobilibus virginibus deponerent, illum Codicem cum reliqua saera si
pessectile addidisse. Semper enim antiquis temporibus Codire Evangeliorum, auro argentoque sericola gemmis ornali, Feelesarum inter pretiosa rePalati fuerunt. Inter notas, antiquitatem Codicis Brixiani prodentes, numerat hanc quoque, quod in summa quaque pagina nomen Evangelistae e hibeat, eaque occasione adversus Mugium Λnglum, e loeo Tertialiani quodam vinest, usu receptum primae Ecclesiae fuisse, ut vivis libro Biblieo nomen utoris inscriberetur. Aliam antiquitatis notam in serie Evangelistarum ponit, quae eum hodiere nostrate non consenutivulgatus ordo aBHier
19쪽
omi temporibus repetendus est vetustioribus autem se eia. Ioeabantur Evangelistae, ut collocati habentur in Brixiano Matthavs, Joannes, Lucas, de Marcur. In his dum versatur Ga bellius, pluribus disputat, quae Ecclesiae quo ordine digesserint Evangelistas,is quare aliae aliter, is quo temporemo cuique suus coeperit, , Richardi Simonii sententiam, quae censet ordinem Brixiani Codicis Latinae Ecelesiae pecu- vatem fuisse Tertulliam testimonio refellit, e quo patet Λ- ries nam quoque Ecclesiam eundem ordinem amplexanisuisse Siniolii us,speciem assertioni suas conciliaturus,ad Druth. muri locum, Exposit in Matιh. Cap. I. provocat. in quo mentio fit Codiei Graeci, ab Hilario, si fides fanaae haberetur, ex. arato. Ea occasione Garbellius de Codie murians disputat, dc variis evincere nititur argumentis Brixianum Codiiseem e likris Hiiario antiquioribus derivatum fuisse primum, quod, quam Hilariu perhibet in omplurimis exemplaribus Graeei ct Latinis desiderari, particula de sudore Christi sau. guineo in eo desideretur; dein, quod in eo legatur duodecim millia legiones angelinum, atth. XXVII, II, ut Hilarius e tali di quod Luc. XV, A non everrit domum ibi legatur eum vulgata, sed scopi mutndavit domum. Nolumus harum argumentationum pondera librare. Urget porro Brixianum C dieem ab illis exemplaribus deductum ruisse, quae tum exarata fuerunt, cum adhuc recte legereturi , o Vra, , non autem siquod in Vulgatam ct Graecos nostros Codices irreis psit in irrisoribus religionis occasionem eonviciandi. me daei arguendi Evangelium, dedit. Legitur enim in illo odi. - , ego autem nondum adscendo ad diem sum hune Loeum
vero Fannis V de piscina, ct VIII de adultera, ibi desiderari, id
inter naevos Codicis refert, ct soli socordiae librariorum imputat Clericum ea occasione mitius,quam pro merito castigat,qui eum historia de Christo, in arena sententiam describente, ob .scoenam e Diogenis Laertii II, 27. narrationem, oblitus judicii sui, comparaverat. Comparat deinde Garbellius varia i ea Codieis Brixiani cum Vulgata, eo fine, ut evinceret, illuinhvie practria debere. . c. LM XI, si habet Spiritum fam
20쪽
e iam, o in meo est, re nunqnam esse nequiit, quia Πrtulliantis ex ea lectione adversus haereticos argumentatur.
Vulgata piritum bonum habet codex Brixianus additamen. tum habet Luc. IX, s , scutis Helia fecis, ω κή Ηλιικεπουνσε, quod Tertulliamus quoque videtur agnoscere, Vulgata vero non agnoscit Luc. VI, 6 est in vulgata ad Grate
rum fidem: securidum hae evim faeiebam Aseudopropriti parre eorum Brixianu autet eum Tertulliano habet Dei
bant f Prophetis. Ab ista lectionum diversiis te disputationem orditur Garbellis de origine variarum lectionum, quae ex ejus sententia hodie est. Primo christianita Meulo. negat, potuisse lectionulla varietates, aut monstra, in Codiem irrepere superstitibus adhue Evangelistaminin Apostolorum autographis, quorum conservationi aeerrime invigilabanteeelesae, quae illa possiderent, eurabantque ex illis apographa fida ct intemerata periuratos notarios, spectatae fidei homines. eonfici, quae proximis Eeclesiis mittebant, a quibur ulterius ad remotiores quasi per anus tradita propagabantur. Hae retici ergri non poterant, etiamsi vel maxime voluis ent, tam vigiles eustodes fallere. Seeundo Semla incipiebant privati homines ad privatorum suorum C leum margines Seholia sua bona mente, aut simplicitate ducti, partim re scioli, mon strandae sapientiae pruritu, allinere. Non tamen inquinabat haec lues publieos, in ecclesiis depositos lectitatos, Codiees Teditio tandem Seeulo magnum in diserimen ineurrebat sinceritas
verbi divini, lavientibus in Christianos eorumque Lera fero eissimis persecutionibus, per quas gentiles a Christianis saeros ipsorum libros importune flagitabans, per vim extorquebant. Iam mi aliisque modis delebant. Quos sorte secum ferrent diem autographos aufugientes Christiani, aut caveis rimis vesterrarum atque scopulorum abdebant illi peribant igno. ratione seorum casuum. Perditis igitur primigendis Coiadicibus, lirebat jam haeretieis se re grassari, cum palam ratun sturarum agi haud possent Corrupti odires inunda. hant relesiam. Ipsi recte sentientes Christiani labem hane imprudentes, partim quoque audaculi, augebant. Quos quis