장음표시 사용
21쪽
laeos in Codice suo, velut dubiae probitatis, asseriseo notacset, eoti qui pone veniebat librarius, illine novum odietinexseribens, omittebat. Quae ad marginem sui Odicis, aut inistra versus, notasset scholia, in eontextum recipiebat. Inde crevit, ct mirum in modum luxuriavit Codieum dissimilium seges; de qua queritur augustinur. Itali in non ab una manu prosectam esse dictionis arguitanaequalitas. Negat tamen Gartiiatis, propterea plures Itilliincas eum Martianae confingendas esse. Ex diversa in dii bus Codieibus structura verborum divisione versuum αε-pitum facta item vocum aequipollentium permutatione nou consei, duas quoque diversas interpretationes esse Plures a Blem potuerunt, ut Garbellius quidem animo suo rem fingit, in eadem confieienda interpretatione elaborasse Naitonum3 ecte, ait, asseverasse, nunquam potuisse Romanam Ecesesiam Latina Novi Testamenti interpretatione carere fidemque Mil-
diversa eensenti, jubet negari. Quamprimum ergo, ait luher Canonteus Romanis in manus atque nBtitiam perveniret, protinumad ejus interpretationem concinnandam procedebais
tur Credibile autem fieri plures Romae fuisse dextros probos interpretes, qui preesentes absentium, aut vita desumctorum, te ea supplerent. Pertendit quidem illius Rona nam Melesiam primo a suis natalibus dimidio Seetilo de compilando Canone Novi Testamenti non ogitasse, nedum de adornanda ejus Latina interpretatione, primumque forte eam curam agitasse Papam Pium, qui primus fuerit Latinus Papa post meos, ct diutius, quam antecessores Ecclesiae praesuerit. Romanam certe Ecclesiam primis temporibus Laistina interpretatioae non indiguisse, ut quae Iudete is aliisque peregrinis gentibus, constaret, quibus familiaris fuerit Graecus sermo, tam late per terrarum orbem tum susus, ut nequiverint pauci, qui sorte fuerint, indigeme, Romanae Eeelesiae addicti, eum ignorare. Verum artilliin, in toto hoc ratioeinio falsum animi Millium fuisse, asseverat, geminoque demonstrat argumento uno hoc Si Latina Novi Testamenti liis Morum interpretatioue ante Pu Papae tempora opus nonia fuit,
22쪽
suit neque postea fuit. Non enim eonstat neque evinei potest, Pii aevo Graeci serinonis usum Romae desiisse. Reee tior illo Papa esse nequit Italica. Quod ergo eonfecta tum fuit. pus illa utique tuni fuit alias confecta non fuisset. Atqui, si opus illa tum erat, opus illa quoque jam dudum
antea fuerat. Quamvis enim Graeeu sermo Romae celebrare. tur; non tamen eum eallebant nisi beatiores quo magistri eum doenissent, mercede eonducti Ramano autem, Christo Pauli 1υirique ministerio comparator, paene omnes sequioris
ex inopia fuisse sortia homines Meundum argumentum Garbialii, quo milium refutat, hoc est Pium inter Papas primum Latinum non fuisse, sed quartum, ut quem tres alii Latini, Linus, Clitus, ct Clemens, praeeesserint. Atqui, si uni ea nunquam non fuit Italiea, qui tandem se. ctum ut Latini Patres, Tert ianus, Urianus, Ambrosius, Lais sanitur, alii Ioeos Novi Testamenti tam diverse citentqMultas ejus rei eausas allegat arbialius Patres Ecelesar saepe tantum ex memoria citare Scripturae loeos, ut passim pro
sacrorum eun Iorum, aut primorum interpretum, verbia suastholia substituanti Tertullia Aisuo nullus Patrum freque tis Seripturam allegat tanta id taei libertate, memoriae suae saneta, ut aliis aliisqne locis aliter exhibeat, α unum Enangelis iam passim nominet. E. e. initium Eva uis gelii Manni modo se citat, in principis erat verbum, modo sie, in principio erat sermo. Ea oeeasione multis ag,
alia, rectiusne Clericus, quam ceteri, Meam vocem λογος Latine rata reddiderit,in satisne eausae illi fuerit, eur imperitiae aceusaret omnes, qui aliter fuissent eam vocem interprointati. Quod Latinis exemplaribus contigit, id idem, pergit Garbellivi, Grecis quoque contigue, upore, socordia, de impietate librariorum, non Romanae celesiae culpa, quam Greea Novi Testamenti verba post renatas literas eorrupinse, per calumniam asseveravit Hasemus Roterodamensis. μι- ροπm institutum, qui jussu amas Papae veterem Italieam
ad mentem suam Letormavit, non om uia probat. Inde a nem
23쪽
nempe opiam factam librariis Italicam interpolandi. Ipsum Hieroumum multa in deterius mutasse. neque laudem in eo mereri, quod Codices Graeco maluerit, quam Italicam, sequi, illos corrupto I hanc sanam e probam. nito erte faei. lius potuisse in catella Latina, seu Oeeideat ali quam orientali, seu Graeca honae notae Codices conservari, tum temporis exstare, quandoquidem illa inivus almicta persecutionum furore, quam haeci fuerit. multos amplius ea aetate Codiees autographos saerorum librorum exstitisse. Tr ditionem, quae Evangelium Ianni apud Ephesum septimo adhue Semio asservatum, ferebat, ad fabellas pertinere. Printerea tum temporis Hieromum, eum sacrum Codicem inisterpretaretur, multis aliis negotiis implicitimi fuisse, narnon verint ipsum debitam euram operi adhibere maturumque S persectum dare. In fine Epistolae, vel opustuli sui Garbellius ita mentem suam de Italiea interpretatione deelarat. Non quidem se cer is fiducia velle, aut mi asseverare, in illis quatuor Evangeliorum Codicibus, aut eorum uno, quos Eunchinius exhibuerit, puram putam Italicam. qualis primis Se eulis inacelelia oecia dentali fuerit lectitata contineri; at id tamen certum sibi atque exploratum esse Evangeliarium Blanchimam citalicae veteris multo ampliorem, tu lentiorem, re puriorem partem praestare, quam Omnia illa monumenta, e quibus aliquiis siluer italicam pro deperdita habitam, studuerint. Multo expeditiorem nune esse viam illis patefactam, qui genuinam Italicam olim orbi terrarum reddituritant. Erunt procul du-hio, quibus hae redolere strophas videantur. qui putenti voluisse Romanam sedem libertatem sibi relinquere, novas identidem Italicas excudendi, donec tandem genuina prodesta quae prorsus ad Ponti talorum mentem eonficta sit. Placuit speciminis gratia haec opusculi Garbelliani summa capita perstringere. Erimus deinceps breviores, Ontentioque opustulorum indices dare. Prolegomena igitur Evangeliarium ipsum sequitur, de cuius ordinatione diximus paulo ante, quantum satis sit Matthat Evangelium elaudit Volumen
24쪽
primum Secundum vero Volumen post Mareum exhibet haeerprimum Tabulam, aere expressam, α speeimina maestantem, Q Codie is Fuldensis, sexto Meulo exarati, de Epistolas Pauli.
eaministis Apostolorum, Epistola Apocalypsi st a
monia Evangelistarum, eontinentis ah diei vereellensis,
ius idem ipsum quoque Mediolanensis editio reddit, nonne lectomin admiratione, variisque suspicionibus, quas hoe loeo prodere necessa non est, neque ad nos pertinet eastigare, si quae huic negotio subsit praevaricatio 3 Codicis Vermnensis, αε tandem Brixiani. Excipit hane Tabulam Epistola Blanthini ad Garbessium, sex Capitibus absoluta. Quorum primum describit Codiem Graeco- Latinum Novi Testamenti cantabrigiensem, quo Theod. Beza olim usus fuit, ct quem Nosset a seiolis ontaminatum fuisse judieat. Sequentia Opis Epistolae Blanchiniam partim producunt locos, in ui-hua Hieronum interpretatio Graecum Codicem deserit, Italica stricte sequitur partim comparant Evangeliarium quadruplex eum decem pervetustis Codieibus Graecis Novi enam. Romania. Ultimum tandem Caput stit Tabulam aeneam, eum expositione quarum illa quidem septendecim Graeeorum Codieum manu exaratarum specimina proponit, hae vero illorum unumquemque describit. Sunt inter illos Codiees spectabiles antiquitates fama eeleberrimi, ut Vatie nus ille, e quo Romani septuagintaviralem ediderunt; offerti s quo antiquiorem Graecum Codicem hodie exst re, negat Grabius item Alexandrinus, e quo Grabitis suos in Viro edidit ut reliqnos praetereamus Epistola ad Garbessium subjecta est alia, cum quatuor Tabulis aeneis spmeimina viginti duo Codicum Graecorum utriusque sacri odi- eis, ad Coenobium hieromonachorum S. MMU . de Urbe pertinentium. Conscripta est ad Blanebinium a Philippo Vitali, Romano, hieromonacho Cryptae erratae S. Basilii Mas, Congregationis rituum oriemalium consultore, & Leetore
25쪽
Codicum saerorum manu exaratorum, quos Bibliothee S. Maria in Vallieella Congregationis oratorii Romani servat. eum speciminibus, aeri inlculptis, octo Codicum. In fine da tur notitia Evangelii S. Ioannis, in Codie Vallicellano ex-eerptis Patrum animadversionibus ditati quales libros Catenas solent appellare Ediderat quidem Balthasar Corderius An verpiae . 63 talem in Joannis vangelium Catenam; dum vero hae allicellana multo sit Corderiana locupletior, jubet italis, ejus editionem a se exspectari. Sequitur Tabulas aeneas hactenus indicatas, una, quam ad pag.13a Parris prima referri debere, inseriptio monet. Sed, ne quem fallat inscriptio, tenendum, Tabulam illam ad pag. sv artis secunda pertinere. Ibi enim explieat Autor hist riam omnium illarum tredecim memorabilimn Codicum Grae corum, quorum specimina dicta Tabula sistit. Quomodo eon tigerit iste error. cui sit imputandus, non liquet. Eminent inter illos Codices quondam Cotiliniam pervetustus, Barberiniam1 Qἄπλους, tres majores duodecim minores Prophetas continens, eum variis interpretationibus aquila S machi, buritimis, septuaginta virorum,' aliorum.1bidem quoque conspiciuntur aliquot odirem specimina, qui adjunctam habent Graeeis Latinam interpretationem quam lis est Bezanu quondam, nune Cantabrigiensis Psalterium Graeco Latinum veronense mittimus reliquos. Vitalis libellum excipit conspectus quatuor Evangeliorum Syriaeorum mirae antiquitatis, qui in Bibliothecis Romanis alservantur. Inscriptus est ab Editore hi conspectus Gorio, eoque tendit, ut demonstret, Italicae veteri melius eum Syri ca, quam cum Hieroumiana vulgata, convenire. Promittit Editor Gorii de antiquia Codicibus manuscriptis quatuor sanctorum Iesu Christi Evangeliorum , deque internis externisque eorum odi in ornamentis, Dussertationem, velut partieulam promissi Goriani Diptychorum thesauri. Reperiemus
eam in secunda hujus Evangeliati Parte suo loco. Notitias uno Codicum Syria ruinaeditor partim ex senioris AF auri
26쪽
Bibliotheea orientali, partim ex iunioris Bibliothera Medieres. desumsit.
Pon conspectum hune brevis quidem legitur, at momenti tamen non exigui Epistola Blanchini ad Grium qua qua
Ilio agitatur, quomodo genuina Italica in ea tribus, xversio. nibus orientalibus, deprehendi, inde erui, queat. Inter tres nempe Latinos, quos in chandis sacris vephis eundem teis
norem non tenuisse, supra dietum fuit, curianus' Augustianus deprehenduntur tam sollieite Italicae adhaesisse, ut, quae iaeoru a scriptis loca conspiciantur cum Hieron'minia consentire, secure possint pro corruptis reputari. Solebant nempolibrarii posteriorum temporum ad introductam in celesias
Huronymianam Codices suos omnes consormare. Luculeu
ium ejus rei dederunt exemplum Monachi Benedictini, Operum Augustini editores, qui plus nille locis e Stis probae notae Italicae verba renituerunt, existare iussa Hieron iana. Cum autem, quo quae sit antiquior interpretatio, eo sit e purioribus fontibus derivata versionesque orientales primis sa-tim Eeclesiae Seeulis adornatae fuerinti mirilis jam non esse. s Italime tantopere eum Syriae consentiat. Non dissitetur quidem potuisse lapsu temporis in omnes interpretationes, adeoque in Italicam quoque errores irrepere; at illisiamen o praecipue Italicae, tot ines, ait, vetustae sinereitalis notas ut perspicuum sit, Graecum textum, qualis hodie ei reumfertur, multis in locis corruptum esse & ex Italica posseae debere emendari. Finem rima Parri hujus Evangeliarii faeliin Epistolae duae amoebeiae. Blanuini Vitatis, cum duabus Tabulis eis, quibus specimina duo in Codicum Hebraeorum, quatuor mecorum, duorum Latinorum, nestantur, ad Bibliotheeam Cardinalis Passione pertinentium. Omnes hos Codiees Epistola Vitalis susus describit Catalogum odi. cum Oinnium manuscriptornm, quos laudatus Cardinal sio
sider, promittit propediem edendum probitatem dicti Pan. mi Tres Iuni, qui resantur, multis demot strat, in. sertam impertit Monaidini notitiam Codicum Biblicorum
27쪽
Cryptae ferratae. Blanchinis autem amieo suo gnifieat, se in odire quodam Gisiam reperisse interpretationem Dani lis septuagitta viralem, adhue nondum editam, sed pro deis perdita habitam Nam, quae in editionibus LXX virorum legitur Danielis interpretatio, Theodotionis est. Continet C excisanus, cujus edendi ipem facit Noster, tres majores Pr phetas, ex Origenis exam de Tetraptis sollieite expressos, geminam Danielis interpretationem, unam X X virorum, alteram Theodotionis,&Hinobri Martyris eoique Commentarium in Danielem. Gressum promovemus ad secundam Partem Evangeliarii nostri. Primum ejus Volumen Lucam ct Marcum continet, eum concordantiis, seu indieibus locorum, quibus Italica melius tiraecis, quam Hieron'miana, consenat. Secundum imseribitur Appendix ad Evangeliarium quadruplex, continet Evangeliarium Foroiuliense, eum stagmento Codicis Perusini. C ex Foroiuliensis eomplectebatur olim omnes quatuor Evangelistas extrema tamen Mamris,d totum Marci Evangelium, inde variis casibus avulsa fuerunt, alio translata.
Interpretatio, quam Codex ille reddit, neque Italici est, u que ieroumiana, sed confectum ex utraque opus Scriptura venusta estis lectu facilis, Seculumque prodit amat Christi quintum, ut e specimine addito liquet. Iuvat miros hujus Codiet easus ex Epistola Laurentii a Turre, Praepositi Congregationis Oratorii S. Philippi Nerii de ruina ad Edito.
rem reterre. Quo primum pertinuerit non constat; eonj, ei tamen Drumitius, pe lium eum fuisse Coenobii cujusdam
in territorio Mediolanens, vel forte in ipsa urbe regia, beino sti. Colligit illud e nominibus, quibus margines a. diei oppleti sunt, Longobardicis ignorabilibus Principum,
Episcoporum, Monachorum, lateorum, utriusque sexus sceonditionis omnis, quorum antiquislsimum, ait, se reperitia Theode da, reginae, quae Seculo v exeunte vixi ineum
runt ibidem nomina Mitrandi, Ratcbir. ix Asia i Regum Longobardorum item stemma Principum Bulgarieorum, ut
28쪽
α Imperatoris cujusdam Constantinopolitam Jomini &'ixoris Ibem de quibus historia si et opinatur Laurentius, Damrem Tetimi rem designari. Atqui uxor ejus Theodora, non Tricla fuit, neque eonstat, illum Imperatorem unqualm pedem in Italiam intulisse. Conjectura hine fiat Codieem hune iee diptyehi ecclesiastici gessisse. Cum autem Mona chorum essent partes eorum qui sibi aisque Coeno hii bene Nectenti nomina in acta, vel diμlycha, referre Leonficitur ex eo Codicem hune fuisse olim alicujus Coenobii, quod in agro Mediolanensi fuisse stum, probabile ex eo fit, quod vestigia ritualis Ambrosiani non in alia, quam Mediolanens e etesia usu recepti, prie se ferat Ticinensem tandem fuisse olim hune Codicem, id prodit, quod Episcoporum ieinea-sium bene multi nominarim in eo inemorentur, Patriarcharum Aquilriensium, praeter Neurimarum, nemo unus. Inaterfuit autem ille Theurimarus uni duarum illarum Synodotum; quae apud Tieinum Λ. C. sso, re quinquennio post, celebrabantur. Fadite ergo potuit fieri, ut Codicem nun a Foroiuliensem olim Aquiujensem secum ieino ad sedem suam reserret. Mansit ab eo inde tempore Code apud A qaelejam integer usque ad annum Christi I 3s , quo Carolus IV Imperator in Italiam veniebat; cujus grauam cum ambiret, qui tuiti prieerat Ecclesiae Aquilejensi, Fri Nicolaus, e suadebat Imperatori, pro illorum temporum mplisitate, impostoribus pi tuta penes se arci Evangelium esse ipsa
Evangelistae manu exaratum, di venerabilis monumenti particulam ultima Marci folia, Imperatori dono offerebat. Quod Carolus lubente animo venerabundoque aeceptabat, ct ragam mittebat, ubi hodienum sancto cultu asservatur, eum
ii eris ad regni Bohemici proceres; quas Ludemigius in Mae Diis cidicum intorum edidit. Quinquaginta propemodum annis post turbae civiles Italiam cum miscerent atque quassarent Aquilejani, quod urbem incolerent moenibus destiis tutam semel atque iterum pretiosa sua in deni Foroiuliensum dabant, qui tandem Codicem Marci autographum, quo jure injuriave haud liquet, suum 'cerunt verum, eum
29쪽
ipsi, hostibus haud pares, protectionem Venetae reipublica implorarent, eique se suaque eommitterent, postulabat resis publica Simari patroni sui, reliquias. Itaque factum, ut inperster arci particula solenni pompa Venetia A. C. I ro deduceretur, a magnifico eultu induta in Basilie D. Mare deponeretur in qua etiamnum adhue ubat, sed vix amplius ulli usui apta Humidus enim salsusque aer, qui Vene. ea pervaditin subruit aedificia ita exedit membratiam, aut ut 'us asseverat, chartam ombyciuam istiusmodicis, ut nulla litera possit amplius agnosci. Musonus Anglus, exeunte superiore Seculo, Codiem cum inspexisset asseverabat, Grae. Quin ella Monifaueonius, initio hujus muli eum tractans, pertendebat contra, Latinum esse. Quid ejus rei esset, quo fieret eertior, Franciseus ranulinius, Nostri patruus inspiei
bat Codidem A. t a magna eum cura, ereos intre ac em
s. . armato perspicillis oeulo sed frustra, ne hilum qui dem amplius agnostere poterat. Eo evast eum fructiuntulit, superiorum Semlorum superstitio.
DE ANTIQUA PICEN CIVITATE UPRA
Montana, MAURI SARTII, Monaehi Camaldulensis, Epidola ad Hirum Curi mam, IOANNEM FELICEM
Onam de cupra Montana Massatienti in rogam,eonseripserat Autor Epistolam,mense Iulio A. 7 7 Venetias, ut C Merianae collectioni insereretur missimi, quaeque quod seri , eo perferebatur,cum ejus operis rimus XXXVIII iam sub prelo non ante Calendas Novembria ibi separatim foras data est, eam nunc, Massatiensium sumtu immutatam ct eore viam edit quia in illa priore editione nonnulla vel non G-
30쪽
ti perpensa fuerant, vel inemendata e prelo prodierant. In . primis vero ad retinam simul revocavit Epistulam Iani Planes quae in Ephemeridibus Florentinis iteraritis ad Crulend. Decemb. eluta. Λnni exstat. Λd ipsam vero Samii Epi stolam quod attinet satim ejus sub initio exponitur Garat mm, per literas postulantem, ut scriberet ad ipsum, ecquid esset rei Massatium hoc, cujus fortasse ne nomen quidem ante audiisset, quaeque ornamenta essent loci, qui tus, confietem dae ejus occasionem praebulis. Contulera quippe Noster se Pag. . eo Ravenna valetudinis recuperandae ergo Hine primo deloe situ, quem praealtum esse dicit, sed non dissiellem aditu, saluberrimumque, ac de agri cireumjacentis natura eleganter exponit Tum, se ait, diligenter investigasse, num quid de origine urbis, antiquitate invenire posset quod dignum esset eruditorum hominum cognitione. Tandem audivisse, a d erravitos, quae familia loci est apprime consplaua, Latis nam inseriptionem in grandi lapide asservari quae esset hujus M. modi:
In qua illustranda primo varia descriptorum menda observat, :ut L. mo, pro T. Ain , atque tertium, a postremo versum ita legendum, ex ipso lapide, apud Fram. Vidum Ferrantium
inspelio, gnovit p. P. PUERI ET PUELLAE; extremum autem omnium: CUPRENfE MONTANi Medius inter hos duo versus,
cujus literae erant exesae, Delio natatore videbatur opus hab C a re,