장음표시 사용
121쪽
vineiae formam agros hoste reumates fuisse redactos, negat,as tum partem provincia, Tacito elle, constitueri uti illa nivis dubium incertumque maneat, an ad Germaniam Iuperiorem,
an vero ad Lugdunensem provinciam, agri isti fuerint relati. igines Λlemannicas a Marcomannorum, Rheni litus retia. quenlium temporibus perperam' falso a plerisque repeti.
48. contendit Sedulo tertio potius cum omnis generis barbari regi ne Rhenuin inter Danubium, Moenumque occupassent, eo dem,invento ab ipsis fortasse nomine, Alemanno fuiste vocatos,
observat Alemannis autem Seeulo quinto per Franeos deviisseis utramque Λlsatiam Alemannico Ducstui, a Francis infit. tuto, subjectam esse, adeoque lemanniam diversis tempori-2 diversos habuisse limites, pronuntiat. Vias Romanorum militares, per Altitiam olim stratas, ex itinerario ct tabula Theodosiana, studiose disserit cum de viis Romanorum, e a I. rumque fabrica in genere fuse prius disputasset De nationi-.bus, ct cursu publico, per Alsatiam tunc temporis instituto va-Μ7. ria itidem proser in medium. Post magnam illam orbar tum in Galliam irruptionem, quae . o contigit, quae medium quendam statum inter Alsatiam Romanam atque Francicam introduxit, istam regionem neutiqusma Burgnndionibus, prout recentiores Historici tantum non omnes exiuimant, sed potius ab Alemannis oecupatam fuisse, eontendit, istamque sententiam multis rationibus confirmati Romanae filiatiae divisionem oblivioni tune datam fuisse ae n mina locorum, a Celtis Romanisque imposita, cum ipsis, bibus, munimentis, castris,in castellis, fuisse sepulta, Germ
nicas vero pagorum, vicorum, villarum, rivorum, fluminum, silvarum, saltuumque,eompellationes invaluisse, commemorat.
Us. Divisionem filiatiae in pagos ab Alemannis repetit, ipsamque istius regionis in pagum meridionalem, septentrionalem An grauis Nor au divisonem illis temporibus natam 267. fuisse, existimat. b Alemannis vero ad Alsatiam Romanam Ili Autor reversus flatum ejus civilem, a quibiis praesdibus recta, quibus iuribus di institutis usa fuerit, narrando: depin.
titi in V. C. 697 Mediomatricos, id est, superiorein ins
122쪽
MEΗsI MARTII A. MDCCLIII. P. I. roy
rioremque Altitia in Romano imperio usium Caesarem si ictus, ast Augustum postea A. . . a novas leges, novamque rempublicam, ibi constituisse, adeoque in provineis formam istam regionem redegisse eommemorat. Universam rig. Λltitiam inter Gesari provincias fuisse relatam, contendit. 7o. Superiorem Alsatiam a Propraetore Galliae Lugdunensis Gestam mus inferiorem ad Germaniam superiorem pertinuisse, Oeet, ct Henricum Valesum, Galliae Belgicae eam ad ari. scribentem, confutat. Quamvis autem filiati ante Augustum et . in plenam provinciae serinam redacta non fuerit praesulibus tamen paruit, qui Casar rerum potito, non interrupta serie, usque ad A. U. C. 727, trans Rhodanum, adeontinendos in obsequi Gallos, mitti solebant. Omnes igitur hosce Praesdre quotquot ex antiquitatum monumentis eognostere leuit, Ili Autor recenset, inque reliquos, qui post A l L . a usque ad C antinum M. Alsatiam, ceu veram perfectamque Romanorum provinciam gubernarunt, subjungit, res sub illis gesta mira dexteritate, studio describens ars seq. Eo praeterea Praesides, quos vel Lugdunens Galliae, vel Germaniae luperiori, erio, R citra omnem controversiam, praefuisse reperit primo loco in scenam produxit, quq illi dein , rem, de quibus dubie loquuntur scriptores antiqui, quosque Galliam rexisse, vel Germania eis Rhenum praefutile, telJaciis lur, ita tamen, ut, quae potissimum illa Gallia fuerit, an Belgi- ea, an Lugdunensis, an alia, vel an duae, aut omnis simul, di ex Germaniis, an superior, an inferior, an ambae, sint intelli. gendae, certo constitui nequeat, exeipiunt. Iure et constitn- 83. tionibus Romanorum usos esse Alsatas, Ill. utor nos docer,
ubi diversas urium classes, quae populis, sibi subjectis, tribuere solebant Romam, edisseruerar, filiatiam superiorem fure civitatis a Galba donatam esse, existimat quamvis dubia 9o. quaedam contra hane sententiam moveri posse, non diffiteatur ' Antonius Caracalla autem imperante, omnem lsa.
tiam isto ure gavisam esse, pro erto fiunit. aegiones, per Alsatiam inferiorem, a primis quippe Caesarum temporibus semper legionibus munitam, eum superior Λltitia manu mili-
123쪽
a93. tari parem instruet esset, dispositas, recenset. Sinem procuratorum, qui reditus Principis per Alsatiara administrarunt,
recenset nomina tamen eorum, cum rarissime apud seripto res occurrant is in inscriptionibus antiqui chronologicuseharacter desit, seeundum ordinem alphabetieum disposuit. Ipsi Tribulais vectigalia Romano imperio pependisse Allatiam,
omni dubio caret, quamvis eorum quantitatem in tanta veterum monumentorum penuria Ili Autor definire non audeat.
Vieesinam haereditatum solvisse Alsatas, inscriptio vetus, hiea 96. allata, docet. Post divisionem imperii Romani, praelectu rasin vicariatus, a Conflantinoi peractam Alsati superior, Galliae Lugdunensi nuper adscripta, nune pars Maxilii Se quanorum evasit, Alsati inferior autem Germaniae superiori semper tributa est, quamvis ab hoc tempore Germania suis 297 perior, prima Germania vocari coeperit. Superiorem porro Λllatiam Praesidi inferiorem viro Conlulari, tunc subfuisse,a98. Ill Autor observat. Seriem inde Praesectorum praetorio, qui Gallias rexerunt,is Treviris sederunt, ubi multa de isto in 3oo gistratu prius disseruerat, exhibet. Ossicium Uieari Gallia-3Oq. rum ex Notitia dignitatum imperii enarrat, omnesque dein magistratus, civiles pariter ac militares, in Galliis eonstitutorieoninaque insignia, autoritatem ae jurisdictionis limites, studiose exponit. De moribus inde cultu, ac religione, filiatarum istius temporis disputat Romanam ominationein omnia vitae eommoda, elegantiorem cultum, sed, eum his illecebras voluptatum, in Alsatiam adduxisse, narrat Linguae Latinae praeterea usum bonasque artes cliteras, historia lo-3II cis tune invaluisse, commemorat. De aedificiis, quae Romani per ea loca ex floexerimi, disputat. Religionem Romanorum perilsatiam fuisse introduetam, contendit, cum antea eris curio potissimum, sub nomine Teutatis, sive odani sacra
314. Deerent istius regionis ineolae Christianae religionis prima semina eiron annum Christi r7a, quando Photinias, oelebris ille Lugdunensium Praesul martyrium subiit per Alsatiam su-
eriorem, Galliae Lugdunensi quippe adjectam, spatia esse vi-entur. Irynaeus vero, qui Libros suos adversus Haereses circa sinem
124쪽
MENSIS MARTII A. MDCCLm P. I. vi
sinem Seculi secundi composuit, inter regiones, quibus Ecclesia Christianas tribuit utramque complectitur Altitiam, quocum Tertulliam locus, aball. Autore citatus, conspirat. piseoporam interim ordinariorum, in ora Rheni superiore lag. 3a' iconstitutorum ante Seculum sextum nullam in idoneis, numentis memoriam reperiri, rejectis, quae de sancto Materis m, aliisque Christjanisini per ea loca praeconibus, narrantur, Ill. utor observat. Acta Concilii Agrippinensis, Seculo. 33 quarto contra Euphradam, Coloniensem Episcopum,eelebrabiueui Argentinensium & Basileensium Praesules, una cum aliis, interfui e foribuntur, tanquam adulterina rejicit. Ἀnte tam 33ersantinum omneu Alsatiae hierarciliam ab Episcopo Lugdunensi pependisse, existimat. Imperante autem Constantino, Uesontinum Praesulem, in locum Lugdunensis uecedentem, Helveticarum, Rauricarum, o Sequanicarum Ecclesiarum, adeoque superioris Alsatiae, metropolitaniim evasisse, nos cet cum ista urbs Maxima Sequanorum evaserit metropolis. Inferioris Alsationetropolin o matrem Treviros antiquitus 34, fuisse, commemorat quae urbs primam Christianismi nolitiam per ea loca disseminavit; Constamini autem tempore, sedi Moguntinas jura metropolitica eandem cessisse, Iss. Autor pronuntiat. Uarias postea mutationes sedis metropolitica per ea 346. Ioea exponiti Λlemannis gentilibus Seculo quinto ad superiorem inferioremque Rhenum furentibus antistitis Trevirensis autoritatem revixisse, re ad ea usque tempora perdurasse,'
narrat, quibus Bonifacis, Moguntino antissiti, Apostoloque
Germaniae, vetus non autum in Argentoratum, Nemetes, at
que Vangiones, sed, tu omnes magna Germaniae Ecclesias, uuas Christo adduxerat, urisdictio reddebatur. Num vero εν metropolitani, quibus Alsati suberat, Primati paruerint, an porro hierarchia ecclesiastiea juris divini, an humani si hieloe non disquirendum duxit. His autem absolutis, filiatiae Romanae annales Ili Autor perrexit, qui quanta cura, diligentia, dusagaeitate, sint composit, quam diserte, elegante in studiose, res per Alsatiam in ista periodo gestas, Ili Autor descripse nisu, ipsemet ruditus Lector facile ognoscet. Plura enim
125쪽
ex illis hie assotre, brevitas, cui sudendum maximopera nobis est, eum longiores in aliis hujus libri capitibus esse cogamur, prohibet Monuisse duntaxat satis est, copiosam lu-tieorum istius aevi eventuum narrationem iuuanto Historico. rum defectu exspectari non posse, cum non tam res gestae, quam indicia potius, ct fugientia quasi fragmenta rerum gestarum, ex latebris suis hic protrahantur. Sterile igitur argi mentum ut fieri fertilius, non vicini modo, verum remotiores subinde populi in auxilium vorandi erant. Alsati
enim non una tunc civitas, aut provincia, sed plurium civita tum Rauraeorum nempe, Sequanorum, ct Mediomatrico.
rum, quibus postremis Triboci dein, atque Nemetes, ex Germania novi incolae aceesserunt, non nisi extrema pars fuit, adeoque non propria, sed aliena luee radiavit Gallia
Lugdunensi enim, ad quam superiori, Germania superiox. ad quam inferior fati pertinuit, prosperis adversisque nintis plerumque fuit implicita, usque dum sub Francicis Regiis
bus, in unius provineiae formam coalesceret Monument rum Romanorum per Λlsatiam, multis barbarorum incursionibus misere vexatam, insignis quidem est penuria, neque ullus civium isthi regionis illis investigandis ae deseribendis dedi operam Ili Autor vero, benevolentia summorum Principum pariter, ac regni Gallici procerum, quorum nomina debito eum laudis praefamine affert, adjutus, quotquot ex illis.
Pag 43 reperire potuit, diligentissime descripsit. Nullum autem
Trajam antiquius, nullum Iuliano recentius, monumentuin reperit. Interiorem Λlsatiam antiquitarum multo fertili rem esse, quam superiorem, testatur. Sacris monumentis,
eultum Deorum respicientibus, primum profanis secundum, eoncedit locum, atque ex antiquaria supellectile, quam Italico itinere sibi comparavit, nonnulla, illustrationis ergo hine in de adjieit Mercurii cultus eum apud Alsatas quondam se quentissimus fuerit, nomina ejus, signa,is aras, in eius hon 436. rem per ea loca positas, singulari cum cura describit Excipit illum Apollo ub Bedeni nomine veteribus Gallis, testem iam cultus, quem primum a Mercuris locum obtinuisse, Caeso
126쪽
MENfI MARTII . MDCCLIII. P. I. iis
memoriae prodidit. Belo nomen a flavedino Apollinem accepisse, cum illud epithetonis a Romanis illi fuerit inditum, Ill Λutor observat, quamvis nullum sub Belin nomine Dionumentum apud Alsatas supersit. Ἀram Apollinarem, quae apud Argentoratenses olim exstitit, inscriptiona de eo ra. m. rejus rudera ab Illustri Domino de Brou dono aecepit, Ili Autor exhibet. Itatuae postea, ct inscriptiones, in Mam Pag. inutis, Iovis, Junonis, inervae, Vesa, ct Veneris, honorem p sitae, ae per illa loca inventae in scenam prodeunt. In oppido Helvere, quod hodie I vocatur, ara quadrata, cui in 46st. seriptior iis matratus sacra, incisa est, deprehenditur. mcem matrabus neutiquam medii aevi barbariem, aut opifieis Ignorantiam, prodere uti nonnullis visum est, Ili Autor eon. tendit, sed in aliis itidem monumentis eandem scribendi rationem obtinere, in nonnullis quoque Diis miratus legi, nos d et Nomen Dearum matrum a Celtica lingua derivat, ubi uox Mair mar prepositum, Meirion sacerdotem, miri ne saeerdotillam, denotati mihi autem histe Deabus eum C eis, Ope Vesa, ct aliis, quae itidem matre vocabantur, commune est, enm potius Druides, Celtarem sacerdotes, se minini sexus, inter numina relatae, eo nomiii indieari via deantur. monumenta quaedam Herculi, aliisque Dii Dea. D. busque, communia. ni. Autor describens, de numinibus συμβωμοιcasque συνναοι varia hae occasione disputat. Vogesum 434. montem divinis affecisse honoribus antiquos liatiae incolas,
Inseriptio vetus, hie allata, comprobat Urbibus enim, minibus, silvis, atque montibus, divinitatem tribuisse Rometiano. lli Autor multis exemplis declarat. AEgyptiae sacra, 436. ae praesertim I disjultum, in istis regionibus invaloisse, multa elus Deae signa, ibidem enita demonstrant. in Triboeis vero Udis ullum ex Germania in Alsatiam inferiorem fuisse
translatum non abhorret a vero, cum Germanos sub figura
quadam liburna simili, Grim colunta, Tacitus commemo- re Plurima, hae occasone, ill Autor de cultu eorum. AEgyptiis familiari, nec non de scriptura eorum hieroglyphi , disputat neque statuam illam Leerdotis Germani, Vidit M.
127쪽
uigium portauiti . cujus estigiem Thesauri Antiquuatum Gramearum Tomo Isi inseruit Jacobus Gonoesus, silet, quam ta- mei aut novi peris esse, aut ser' tunicati, pondus gestan- 498. elligiem stere, contendit Monumentum aliquod rupi in stipantino Ducatu inseulptum, a Deo Mithra dieatum, ne non sacellum, sive antrum, rupi illi adstructuiaue idemque Deo sacrum, cujus quippe cultus a Roma inis receptus, hisquaoris illatus est, describit, ac varia notatu digna cum lectori hus Io R. cominunicat integrum praeterea aevi Romani templum so4. Altitiam Sequanicam hodienum servare, nos docet, eui Seculo X monasterium adjectum est, quod nobiles Canonissa jam oecupant. Praestantissiunum hoc antiquitatis monume tum, quod tot seculorum injuriis LIum resistere potuit, alm dum ollieite Ill. utor describit, Martem, it lo sui e cuia tum vulgo, quamvis o rationes parum idoneas, credi assev sor rans. Sepulcra Romana, quotquot reperiri potuerunt, itidem, describit more suo, plurima de funeribus Romanorum,
profecto erudita, ct aliis non observata, affire Paucissima vero ex illis sepuleris hodienum supersunt, quamvis hic tractus, qui totis sere quinque Seculis Romanorum agnovit imperiurn magnam orin copiam comprehendisse videatur. sit. Inscriptiones denique varii arguinenti, per Altitiam repertas, Ili Autor exhibet, illustrat, in quibus ineredibilem omnis antiquitatis peritiam, ingenium re doctrinam, nostra laudes76. majorem, Lector agnoicet Monumenta varia, in Ioel filia satiae vicinis inventa, illis junguntur. Nummos per lis satiam elisos, ct ehicae periodi antiquitatem actitantes, emugarunt laescripserunt nonnulli. t enimvero, cum Celtis Graeca duntaxat inglia familiaris fuerit nummos illos, Latinis quippe literis insgnitos, ad Romanam periodum referri necessario debere, ae illos duntaxat nummos, qui inscriptione carent, Minus affabre, ex plumbo, stanno, Maere, contiatiss8. sunt, ad Celticum aevum pertinere, Ili Autor pronuntiat nummos posse Galli eos, Romanis in Gallia inperantibus eusos, qui Rauracos χ Mediomatricos respiciunt, examinans.
Cum autem in an nissimo hoc antiquitatum campo Ill Λ
128쪽
to verseretur eonsiliis amicorum inductus, monumenta inscriptiones, maximam partem ineditas, quas ex Italico illis nere attulit, adeoque in Alstitiam deportavit ut nimirum a liquariam supellectilem suam cum eruditis communicaret,
hie addidit, do tissimisque observationibus, more suo, inscriptiones illas veteres illustravit Coronidem denique periodo
Romanae impositurus, de duobus sequioris aevi monumentis Romanis quibus in ordinandis Alsatiae rebus geographieis potiuamuin usus est, Tabula nimirum Theodosiana, citineraiario anIonini, disputat. Tabula illa, qua ab aevo Theodosiano. quo confecta esse videtur, nomen sortita est Peutingeriana etiam vorari consuevit, quoniam a conrado Ceste, natione Franco celeberrimo Germaniae Poeta meographo, qui Λ. I ro et aruit, in quadam Italiae Bibliotheca reperta, atque ab eodem dono data fuit Conrado Peutingero, Augustano Patricio, qui eam evulgare apud animuin constituerat. Tabula
insuper Augustana saepius vocatur, cum Rugustae servata a Potingeri haeredibus, am Vesero, Duumviro Augustano, in lucem ex parte emissa sit. Ejusdem postea Miser eon. his factum est, ut a Damae Morrio, Λ atmerpiens, tota, sed dimidia fere parte contractior, quam in authentico est aeriincideretur. Theatro postea geographico quod Petrus Bemtius Λ. 16i edidit, est inserta, in Veseri etiam Operibus, quae Λ. 168 Norimbergae lucem viderunt, comparet Authenti. eum tabulae exemplar, Serenissimo Principi Eugens a Pe tingerorum postremo venditum, cum omnibus Bibliotheeae gemanae thesauris, in Caesaream indobonensem . 738 translatum est, ibique hodienum servatur Tabulam igitur illam, in schedis membranaceis, diligenter conglutinatis, chaiaractere Longobardico scriptam ct pictam, a pedes Parisinoactio pollices longitudinis, unum pedem latitudinis, habere,
Ili Autor notat. Prorsus itinerariam eam esse, a metatore
fitens vias Romanas designandi causa, delineatam, in usum eorum, qui nillites in provincias, vel ex una in alteraim de- dueebant, castrisque ordinandis praeerant, observat. Cum auis Pag. 6io. tem terrarum situm Autor Tabulae, Matheseos, ut videtur, ex- a per
129쪽
pers, doeere noluerit, nullas hie provinciarum limitum deis seriptiones quaerendas esse, unicam potius viariam rationem esse habitam, lineasque viarum numeros spatiorum, indices eas. 6u esse nos docet. Itinerarium Antonini circa finem Seculi quaristi eonfectum esse videtur quamvis libelli istius natales prioribus Imperatoribus, inque his Antonino fortassis, debeantur. quorum Aeeetares illum multis modis auxerunt, temporisque progressu ita immutarunt, ut in aliud diversumque opus tandem converteretur varia deinceps de compilatore operis Ili Autor disputat, ct variantes lectiones, e Codicibus Bi-ei4 bliothecae Regiae Parisiensis axeerptas, subjungit. In Franeue periodo duos liatiae status esse notandos, ex quibus t in 6im idem epochae oriuntur, constituit. Primum enim Alsatia, sub lemannie eomprehensa utatu extrema Alemanniae pars fuit occidua, nullo axiomate peculiari distincta. Post haec, filiatia, ab Alemannico avulsa Ducatu peculiarem ipsa
formam Ducatus induit, quod paulo post initia Meun VII
sub nichone Due factum est. Utroque in statu Alsatia uis strasani regni par fuit, cum nempe Francicum imperium, sub Meroveadis a Carolidis, in usiriae Nevstriaeque regna ad annum usque 343 sub divideretur. Cum enim tune Vi dunensi paotione, Lotharingicum regnnm inter Austriam Neustriamque medium exortum esset, Lotharingiae pars factus est Λlsatiae Dueatus. lemannorum temporibus antiquatis
Rauracornm Sequanorum, Tribocorum, d Nemetum. Ποα
nibus, nova illis sumesserunt nomina, ipsumque voeabulum H se ab Meolatu fluminis di natum tunc esse vide. ur eum nomen illud scriptoribus, qui primam ejus mentionem injiciunt, longe antiquius ensendum sit. In pagos vero, qui tractum vicorum apud veteres significant, comitatus, ct dynastias, divisam esse Alsatiam Francicam, ill Antor noa 624 d et origines Ducatus Alemanniae diligenter avestigat. eum sub Merovingica Franeorum stirpe, ad eculum usque septimum, res Aliaticae eum Alemannicis arctissimo vinculo 6a6. conjunctae fuerint Limites Alsatiae, qualus sub Franci immi. riodo fuerunt, definis Pagos Alsatiae irrajores postea edisserit,
130쪽
quos minores pagi excipiunt. ameter pagos Alsaticos, tractus Pag. 32. quidam insignes, oppidis, castris, vi eis, ct villis, divites, itidem 636.
occurrunt qui nee pagi nec comitatus, nec vicariatus, nomine veniunt sed emumitate vocantur, quod a Ducum Cainmitumque iurisdictione manserunt immunes, quos tractus ab immunitate a Regibus concessa, nomen sortitos esse, Ill Autor existimat. minore perint satiam pagi in marea subdi. ' vili sunt, quo nomine limiter designari solent quas a cas omnes, quinquo in antiquis deprehenduntur tabulis, Ili Autor reeenset a deseribiti me loci quibusdam, qui sis 'stilo in documentia recepto, Gera B, id est, si e virgultis Marboribus spoliatae dicuntur, quorum varii per Alsatiam exstant, disputat, ct privilegia, quae istorum locorum incolae actitant, describit campum illum, eum, quem et ' 3. Ium civile inter Ludovicum Pium filios A. 833 gestum, celebrem reddidit, nihil differre ab hodierno eampo bovino sch-fensio, contendit, aliorum sententias explodens Comitatus inde, ae dynanias, Ducatus Alsatiae ample recenset, eorum liniites studiose definit, de munere Comitum etiam dii putat.
Pagos porro re comitatus Alsatiae contiguos nexus gratia de ossseribit oppida, astrahis vici, pagis' comitatibus uece. 67 dunt oppidum iosis moenia habet castrum est oeus Το- munitus, defendendae provinciae causa exstructus, qui illa aetate a minore oppido vix diversus fiat. Infimae latinitatis seriptoribus villa appellatur, 'io Romani visum dixerunt. Palatia, vilIas regias, mitesque scales, per Alsatiam plurimas quondam emtisse,ali Autor contendit. Palatia, vel in urb-bus, vel a villis regiis exstrueta fuerunt. M urbium parvitatem vero cx quia Francie more Reges in agris habitate malebant, major palatiorum numerus in villis regiis fuit, u
de ipsae urbes palarina nonnunquam vilia regiae dilati sunt. De talium igitur palanorum apparaturali Autor ample dispu- 6sq.tat, singula Altitiae mediae palatia, ordinis geographici habita O9a. ratione recenset, illisque vim filiatiae, quos Latinitas infima Tiq. vina anpellat, subjungit quas monasteria, per Λlsetiam tune temporia elebria, chronologie ordine servato, excipiunt.