장음표시 사용
181쪽
ei potest, expeditionem illam, ex mente Herodoti, referri oportere ad annum 34oo. secus quain alii quidam sirono -gi rationes inierunt. quoniam Herodotus assicinat, quod etiam abunde constat, Herculem Λrgonautis in expeditione illa aliquandiu interfuisse Λutor noster nativitatem illius he. roi rejicit in annum 337o quod etiam aliis rationibus, ex Herodoto petitis, evincit, eaque occasione locum quendamissius Scriptoris, aliunaque Mephani Detantii, perquam docte ingeniose ernaculat. De Baccho, qui eandem cum Heseeule stirpis originem habuit, quem Graecia mendax iis suis addidit Herodotus affirmat, ab illius aetate ad suum usque tempus emuxisse annos ireiter mille, sexcentos, κατα ἐξακοσιαίτεα καλκίλια, quod rei veritati, iisque, quae dixe rat Herodotur, aperte adversatur. Viderunt jam alii locum hune egere emendatione. Sed praeferenda aliis sine dubio ista, quam Lydiatus ad Marmora xoniensia, probante Auritore nostro offert, legens ἐξ κοντα ετια κοὐ κίλια id
est anno circiter mille di sexaginta. Tandem Biserius ea, quae adversus aetatem expeditionis Argonautarum, a se eoiniri tutam, objici possent, edulo excutit, eoque sententiam suam stabilit, Multimo tironologicam hane rerum omnium, quae pellaeimis erat, Tabulam adpetit
Bacchus vixit anno circiter I7Ο. Hercules natus anno circiter TO. Theseus natus anno circiter 337s.
Cis οὐ Pollux nati anno circiter 3332. Expeditio Argonautarum suscepta anno . 34OO.
Graeei conspirant contra Trojam - - - 444. Pan, filius Peneves, nascitur anno circiter 34ss. Troja capta anno 3462.
Homerus nascitur anno 36I2. Xerxes Graeciam invadit anno Az34.
182쪽
MENSIS MARTII Λ. MDCCLIII. P. II. iis
Caput XII Chronologiae veterum Regum Cyrenaeorum dieatum est. Historiam regni Cyrenae jam molitus erat illustris Λ- eademiae Inseriptionum Parisiensis sodcilis, Har n; verum illa ultra fundationem hujus regni, δ historiam Batti I non pro-eessit. Desectus ille hie suppletur, ex Herodoto praecipue, qui Lib. IV seriem Regum Cyrenaeorum tradit, deque eorum g stis quaedam memoriae prodidit; sed is Scriptoribus aliis, qui Regum horum, re actoruni ab iis, mentionem injiciunt.
Seriptores hi sedulo. exquisit,cum judicio, excutiuntur, seis piu seu te etiam aeute deliciter emendantur, quae omnia hie exponere iucundum sane, sed nimis longum foret. Neque vero tantum Regum istorum acta acturata diligentia hic res runtur verum etiam, quod Autori inprimis eurae suisse videtatur, temporum auibus vixerunt, ratio constituitur, quod ex breui hae tabellaisutoris omnium optiine intelligi poterit: Battus I regnavit anno. - C3I.
restius III lss. Battus IV l96. resilaus IV aso. occiditur anno a8a. cap. XIII de aetate agitur, qua Leobora Lacedaemone regnavit, heurgus leges tulit, secundum Herodotum. Refert Hero. datur Lib. I Cap. vis, Lacedaemonios assirmasse, securgum eo tempore leges civitati suae tulisse, quo erat tutor Leολω, sui ex fratre nepotis musu iam dudum observavit, isto Herodoti verbis errorem subesse inanifestum, cum, ut alia praetereamus, certum sit, Jcurgum leges suas non nisi anno trigesimo Archelac qui erat in morte Leobota centesimus teristius, in publieum edidisse. Ex eo liquido apparet, textum Merodoti in mendo cubare, quamvis Pausanias verba illa suo empore eodem modo legerit, quo hodieque in Codicibus no-
183쪽
Bris lagunuir. Illustris uberius apud Herodotum Leobota Lbsti ut velle Charillum, qui erat L cur ri fratruelis, &4eddsieultas omnis facesseret. Potuit tamen evenire rit Her
Atur ipse hune erroren commiserit. Quod ad Leobotae, vel Labotae aetatem attinet, regnare ille coepit anno Per-Iul. 369 mortuus autem est an. 3727. Quod si igitur, secundum Meuis ealculos, incurgus leges suas publicavit anno a moriste Labotae in sequitur, acrum id fuisse an. 383o. Et hunc in modum Potavius rationes suas disposuit. Ne autem Sti . da rationes has eonturbet, affirmans Ucurgum anno octavo
post Trojae exeidium natum esse, docet Autor apud eum pro ματα ετη ἡ post amor octo, necessario legendum esse μιτωστη r post annos duce=stor. Capti XIV in veram aetatem mutat rinum, quas tempore Pseurati Λthenae expertae sunt, inquirit. Dissertatio illustris A toris,quam Caput hocce exhibetAdita jam fuit Ephemeridibus Eruditorum Trevostinis anni Gos. Verum, quia aiuillustra dam Chronologiam Herodoteam spectat, hic merito etiam lo- eum inveniti Pi rasum Athenis regnum ter ad se rapuisse, apud omnes in confesso est; sed non inter ipsos convenit, quoto semper anno Pi ratus tyrannidem usurpaverit, quamdiu unaquaeque trium ipsius usurpationum duraverit. Postquam Autor omnes aliorum sententis fideliter examinavit,in difficultates, quibus premuntur singulae, Ilicite ex-3sendit, ex testimoniis certioribus veteriam talem rei hujus o dinem chronologicum constituit, qui ab aliorum ealculis nonhviter declinat: P praetu regnum invadit anno - . IS P seratur pellitur anno i6ia Pisistratur iterum regnum invadit i66. Pisistratu iterum pellitur anno - - 4l7
Filii ejus pelluntur anno q2Oq.
184쪽
MENSIS MARTII A. MDCCLIII. R II. arr
sed hae apud ipsum Autorem variis ingeniosisque observa
tionibus, ac emendationibus etiam Seriptorum veterum, orn
ta legere priestat. GD XV pertinet ad chronologiam Cypselidarum, ultimae Regum Corinthiorum Dynastiae. Satis illustris est nasti a Cypselidarum, quae fuit ultima Regum Corinthi. Fundavit eam C Uelus, filius uionisi qui succetarem habuit Periandrum filium,in hune excepit Psammelichus, Gordii filius Regum hujus Dynastiae ultimus. Sed Chronologia horum Regum.
etsi a viris doctissimis iam tentata, multi etiamnum dissicutitatibus obnoxia est. Ea omnes, ab litore doctes raro cum judicio discussas, omnique ex parte versatas, repetere hie non possumus. Omnibus vero sollicite expensis totam a.
Eselidarum Chronologiam sic disponi debere, auguratur: pselus regno Corinthi potitur anno - - χ9.
Periander anno circiter 89. Numineticis succedit anno circiter - - 4 39. Finis Dynastiae incidit in annum I63.
Caput XVI de aetate, qua soruit Sotin disserit Autori illustra hie propositu in illud alitum est, ut lueem aliquam asserat illi historiae, quam de colloquio Sinnis cum Croeso Herodotus memoriae prodidit quoniam illa eruditos non parum torsit. Autor itaque est Historicorum princeps Lib. I CV as,so. Ionem, poliquam Atheniensibus leges tulisset, ad Craesum se tu Lydiam eontulisse. Constat autem, ex omnium consensu. Solonem leges Atheniensibus tulisse Olymp. XLVI ex quo non potest non sequi, factum hoc fuisse ante annum Per. Jul. 4l 22, ut qui concurrat cum Olymp. XLVII anno r. Et vero se, mus, Crainum patri suo Abatu in regno non laeeessisse, nisi anno Iss, vel iso, quod adstructum videri potest Cap. V. Quae quidem dissiculter conciliari posse videntur diam. etiamsi regeras, iter hoc Sosinis ad Croesum fuisse ultimum eorum, quae post latas civibus suis leges suscepit, ct quae teste Herodoto per annos decem continuata fuerunt, subsistendum tamen esset in anno I3a Sed Crassium anno delaum
185쪽
vigesimo tertio, aut quarto pol hunc annum, patri suecessTse, modo intelleximus. Autor noster praestantissimus, apud quem autoritas Herodoti magnum pondus habet, aliorum so-ctionibus d responsionibus non contentus, ad assirenda in Herodoti, etiam in hoc negotio, accurationem re bonam fidem, observari vult, verisimillimum esse Solonem non iulico, post lege civibus suis latas, sed compluribus demum annis post anno nempe circiter i*3o, curriculum itinerum suorum fuisse auspicatum. Sic igitur circa an I44 Croesum convenire potuit a Multas esse rationes, qua lectori attento cordato persuadere debeant, quod etiam Petavius jam vidit, rasum, antequam Ratri suo demortuo succederet, satis diu ante junctim eum eodem regnum administra G. Nili Inos credere vetat, administrationem hane coepisse sero anno 344O, quo raros annos natus erat viginti, inuo refle diei potest, Solonem in Lydiam venisse ad Croesum Sententia haee novum ex eo robur accipit, quod Herodotus de eodem freser Lib. Icap. 7, quod eum, subactis Graeeis in Asia minori insulas quoque maris 2 ei adoriri vellet, monitus a mraco, sententiam minaverit. Novimus auten ex ingrue Laertio, Pittacum diem suum obiisse anno 3 Olymp. LVII. id est anno i44. Itaque hoe jam anno, probabiliter an te eundem Croesus regnaverat; unde apparet, rationem temporum historiae illi de oone Herodote non repugnare. Caput VII est de annis AEgyptiorum variis deque varia pitarum forma. Hic ea tantum, quae de annorum AEgyptiorum forma alio loco disseruerat illustris Autor adversus reobum Martinium, Familiae Benedic tinae Sodalem, asseruntur, di solide vindieantur. Dixerat olim Buberius, in explicatioue antiquorum nonnullorum marmorum, forma in anni fixam Julianam, quam post vietos Antonium QCleopatram Alexandrini receperant, a reliquis AEgyptiis illico admissam non suisse. Observaverant hoc de alii eruditi, o ellus, igno-Bus, Nicotaur Averantur, J Joannes Hagenius, ab Autore HO-ininati, ae ante hos jam dudum Iacobus Golius ad ferga num ne de aliis dicaurus, qui noRr aetate id vel agnovernnsi
186쪽
MENfIs MARTII A. MDCCLIII. P. II in
.el etiam adductis rationibus domerunt, Dum vero Autor noster adversarium si inm s nitur, alia passim observat cinterspergit nova singuhri eruditione referta. a Stratone χ' Diodoro Siculo colligit, Thebaidos ineolas in AEgypto, dudum ante Augusti aetatem, forma illa anni, quae dicitur Iuliana usos suille, quod viri docti huc usque in dubium vocamini, quod etiam nos suo loe relinquimus Ratio certe, quam ex Plutarcho adducit, quod Thebaei, rejecto cultu an malium, creaturarum mortalium, solum Deum aeternum immortalem sub nomine Geph adoraverint, talo non ita
firmo sat quin examen accuratius mereatur. in uni ceteroquin illius Iuliani fixi initia in AEgypto, eum Dami Ha
ni contendit, eadere in annum Urbis conditae aq, non vero
7a9 quod rationibus perquax speciosis ae inge'iosis nuper Vignotius adstruxit S ante hunc Petavius. mox de varia annorum forma, quam Reeessive IZgyptii receperunt, disIerit, docetque apud gentem hanc dies quoque nomine annorum aliquando venisse. Habuerunt quoque AEgyptii annos mensruos, quod veterum multi testantur; sed menses illos AEgyptiorum antiquissimos Euherius non existimat diebus constitisse triginta, quae est recepta adhuc sententia, veru in
vult a neomenia ad neomeniam putatos fuisse. Auno men-stiuo apud aegyptios sueeefferunt anni bimesrer, uti Censor nur loquitur Cap. Verum, ibi pro bimestrem legenduin
esse trimestrem, erudite docetur Dum vero hae occasione Ioeum Hori sollim Lib. II CV M paulo obscuriorem explicare conatur Vir illustris, nescimus, an satis recte adve sis Jacobum Manissimis Dion ium navium negaverit, AEgyptios annum habuisse, ex quatuor annis compositum, quem viri illi eruditi aianum medioerem appellant. Certe,cumdo sibi persuadet, errorem hunc, ut ipsi videtur, ex uno illo Hori Apollinis loco male intellecto, haustum esse frustra utique est Nam, ut alia nunc taceamus, Censorinum produeere possumus de anno illo gyptiorum, quem viri eruditi asserunt, si loquentem Cap. y Itaqu quatuor annorum circuitum, in modum ταετη ιλ de qua Cap. ιδ annum
187쪽
dicebant. Tandem Autor aceedit ad annum sol rem AEgyptiorum, ex quo illi occasio subnascitur, alium H mi Apollinis locum, Lib. I cap. s, adhue ab eruditis minus re cie intellectum, egregie explicandi. Caput XVIII de sui Araxis, fluvii, deque Massagetarum, ac sentium finitimarum aliarum, situ, disserit Herodotus, Lib. I p.2M,2οa,loquens de bello,quod Cyru cum Massagetis gessit.
ait gentem hanc transraraxem ad Orientem habitare, e Ggione Issedonum Araxem porro, idem addit, a quibusdam Istro majorem, ab aliis minorem, perliaberi, oriri vero non Deus atque Gyadem ex montibus Manti enis vel Mattienis, esse etiam in eo insulas frequentes ejusdem cum Lesbo magnitudinis atque dividi in ovo alveos, quorum alter in mare Caspiunt feratur, alter vero per ostia triginta novem iupaludes se effundat. Fluvius, jic ab I onto descriptus, tam dissimilis est illi fluvio Armeniae, quem Geographilaraxem
vocant, ut id crucem fixerit Criticis. Post allata aliorum, tam veterum, quam recentiorum, de Araxe illo Herodat sententias Autor ostendere annhitur, intelligi ab Herodoto fluvium, quem hodie Volgam nuncupant, idque rationibus idoneis pererudite firmat, quas apud ipsum legere oportet. Inter alia, quae inviti praetermittere cogimur, observat illiustris Autor, nomen Araxis fuisse olim generalius, de pluribus fluviis tribui v. g. et fluvio Armeniae, qui id nomen, tanquam ses proprium, etiamnum servat; a hodierno Volgae a iuvio, qui Persepoli in Persia alluebat hodie dicto Bendemies ita nomen hoc est scribenduin, 4 Oxo, qui ab Oriente in ma- . te Caspium volvitur 3 Saocorae Mesopotamiae fluvio36 Thermodonti, flumi Ponti Non major apud veterea e titudo deprehenditur in assignandis Massagetarum finibus,
quos Herodotus ait trans Araxem habitare; nam gentes.
pra mare Caspium ad septentrionem positae, ps parum e gni se erant Herodotus eos ad occidentem maris Casei l eat, in qu cum ipso faciunt Solinus, Theopharas Maritius. Ammianus Marce rur, iphilinus, Procopiur, duoque Teterra, quorurn aliqui Massagetas ostia habent cum Alanis. Eodem
188쪽
Eodem etiam propendet Theophilus Antiochenus qui apsu quodam μννμιοναρ hic appellatur Patriarcha Alexandrinus,)nam Lilro III ad Auto eum I. is de oro sit quod subla.
tus fuerit πο Ῥαάμ ε Mεσαγγια , ut haec leguntur α. editione Parisiensi majori, qua uius esse Buherius videtur.
gos vero Λlanorum vicinos fuisse neminem fugit. Moneis naus tantum, Joannem AEum, in editione omniens uinori, haec ipsa sic corrigere: υπο ομυρsce ἐν se σαγιτία, quod QB Nol r in tractum recepit,' vera omnino ieetio esse videtur. Λd situm Massagetarum verum quod attinet, quia Herodotus affirmat, eos trans Araxem fluvium. Odiernum Volgam, habitare, probabile videtur Bussieris, fluvium illum, separasse terras Massagetarum crassedonuna, ita ut illi quidem orat iuvit hujus orientalem, quae a mari Caspio in septentrionem extenditur, incoluerint, Issedones vero regionem oppositam ad occidentem habitaverint. Dum vero in his est Autor, loca etiam Herodoti quaedam,Editoribua omnibus inlaeta feliciter emendat.
Caput IX sontes Danubii, ct situm Cestarum, secundum Herodotum, deseribit. Scribit He Historieorum princeps Lib. II CV. M QIV, o Istrum oriri apud Celtas, urbemque Pyrenen, Celtas vero habitare extra columnas Her iis, ct fines contingere Cynesiorum quae plane mirifica videntur. Buberius haec Herodoti verba nova ratione eum veris iuri sentibus conciliare tentat. Et primo quidem rectissime Panni clerico adstipulatur, in laeo Herodoti pro his verbis Jρα νβων Στηλέ- legere jubenti, ἔσω Heis, . Στηλ. ut sensus sit, Celta Cyn os habitare
intra eorumnas Herculiin. Deinde docet, Celtarum nomen latius patere, x non tantum Galliam complecti, verum Geomauiam ct Illyricum, qui ct Hispaniam, insulasque adeo, Britumicas. Quando vero putat, hisce positis diei posse, Hero durum vetos Iliri sentes cognitos habuisse, & designare voluisse, quod sane ingeniose, docte adstruit nos poeius veremur, ne utor dignissimus hic uidem affectui suo ia
189쪽
Herodotum nimium indulserit. Nam scriptor ille eoneeptis uerbis asserit cista hos, in quorum regione oritur Ister. Omnium, qui in Europa ad occasum habitant, ultim esse, sem finitimor neris, vel Cynesis, qui ultimam urspe oram ad Occidentem incolant. Et id sane de Cynetis, vel Cynesiis, diei vere potest, quippe qui in ultima Lusitania sedes ad mare habebant sed illi protecto a veris Istri fontibus immane quantum distant. Dicendum igitur potius, quod cx opportune Bularius monuit, multis post Imrodotum Seculis fontes Isti utplurimum ineognitos adhuc fuisse, ut proinde hae iure Herodotus, Scriptoresque vel uni alii, errare lacile potuerint. Postremo loco illa flumina, quae, teste Herodos Lia . IV Cap. 3, s illabuntur in Istrum, examinantur omnibus his genuinus situs assignatur, di nomina, quae hodieque gerunt, de
Caput XX de morbo muliebri, quid apud Herodotum fgH-
fidet,disquirit. Narrat Scriptor iste Lb. I CV ros, Scythas, cum in Palaestinam excurrissent, di potiti essent Ascalone, templumillie Veneris coelestis diripuisse, Deam vero, sacrilegium hoe ulturam ct ipsis c posteris eorum, poenae loco mimisisse morbum foemineum, Θηλειαν νουσον. Quid per morbum hune nemineum intelligatur, non eodem modo ab eruditis exponitur. Autor noster, postquam sententias aliquas erudiis totum explorasset, repudiasset, in Casauboni explicatione tandem aequiescit, qui morbum hunc interpretatur patientiam muliebrem cinaedorum Casubonum secuti etiam sunt viri docti tulit, qui ct ostenderunt, hanc loquendi raisonem veteriis
bus satis familiarem fuisse, idque exemplis idoneis probarunt. quibus hic nova alia adjiciuntur. Longinus in libro de AH mitate Cap. a dictionem hane Herodoti laudat, eamaue inimitabilem esse pronuntiat, 'nod judicium hic adversus Petri Bolii eavillationes optime defenditur. Caput XXI de Sardanapalo Rege Allyriorum ultimo, imperii illorum fine, exponit. In Dissertatione hac, quae olim lueem jam viderat, sed hic aeeessionibus quibusdam aucta recusaest,distulit Bu--:i quoinam suerint Reges.nomine Sard napali
190쪽
napali insignes veteres onceptis verbis tinantur fuisse duos Sardanapalor, Assyriae Reges, fortem bellicosum ait rum, alterum mollem, eisdeininatum de quare igitur dubitari non potest. Sed addendus his quoque tertius, a No. Iasar, pater Nabuebodonoseris, quem Babylonios etiam dixissa Sardanapalum, scimus ex testimonio Alexandri Pol isorina Quae sit originatio & signifieatio nominis Sardanapalus. Autor illorum sententiae caleulum suum adjicit, qui Dia pali nomen idem esse volunt cum nomine Uarhaddonis, amctum voee Baal vel Pal. Significare autem Sardava docet Belum Principem c dominum. jusdem compositionis vestigia lueulenta tu multis aliis Regum Assyriorumis Babyloniorum nominibus deprehenduntur. 3 Quam varia ct multipliei nomina gesserit saepe apud Assyrios Rex unus idemisque, quantum obscuritatis hoc ipsum intulerit historia re. Hi ab ipsis gestarum 4 Qua aetate vixerit Sardanapselas. Ne de aliorum opinionibus hie dieamus, Buberii haec est sententia, primum Sardanapalam, quem historia nobis repraesentat tanquam fortem c bellieosum Principem fuisse illum ipsum, quem Seriptura Asarhaddonem appellat, Regem. si quisquam alius, virtute laudeque bellica clariim i cujus nomen quod observatum jam est, a nomine Sardanapali parum, aut nihil dissert. Nec etiam ratio temporum adversatur. In hoc tamen Autor, qua est modestia, profitetur, se meliora certiora doeentem libenter auditurum atque secuturum
esse s Quis fuerit Sardanapati ejus nominis secundus. Eis historia Surdanapali multiplici obscuritate laboret, dubilaiari tamen non potest, quin ille vere exstiterit Bulenus noster in eorum sententiam it pedibus, qui, eum, censent, fuisse filium a rhaddonis natu minorqm, quem Cano Ptolemaei Ginitidanum appellat. Alia quoque nomina eidem passim tribu-tur. Satis nota reteroqui sunt, quae ex Ctesia Diodorus reissere de Regis hujus moribu etsceminatis de rebellione adversus eum Mneis Medi, Belas Babylonii di secuta hanc morte Sardoapali luctuosa, demini occupatione d imperii l*riorum destructione. Quae autem de exitu Sardanapali a