장음표시 사용
361쪽
Seeulum XI tinia illam prosequitur a Semlo XI ad nostra tempora.
Antiquissim is temporibus disciplinam eclesiastieam ad negotia civilia se protendisse, assirmat Λutor, idque probat ex Cor. V . quam etiam post Constanti ris NM us peculiaribus onstitutionibus confirmarint quamque, ubi pietas antistitum ac Clericorum, itemque plebis sacrae decreverit, instaurari Carolus f. et Ludovicus Pius, piseopos Prin-eipes imperii constituendo, eisdemque integras terras regendas dando. Qui cum tanto oneri ferendo non essent pares circa A. iis instituisse leuntur ut sacerdotes in eonsessionum oeis judierim internum, senatus ecclesiasticus consist rium externum, exercerent. Inde de initio corruptionis ecclesiae disseritiae, post factam operis partitionem ostendi-ria. ἔφη, tur Sect L primum exemplum exercitae diseiplinae ecclesia. sileae haberi r Cor. V. ubi legatur, Paulum hominem incestus reum satanae tradere decrevisse, cui autem, posteaquam ecclesiae per poenitentiam fecerit satis, intercedente coetu saero Corinthiaco, absolutionem indulserit. Per interitum carnis non anorbum aliquem corporis, sed jejunia abstinen-I6 23. tiam a rebus, quaesorpus fovent, Autor intelligiti iterum
exemplum est juvenis , ad doctrinam Christi per Manuem
Ephes adducti, de quo Eusebius . . tib. III Cap. s.
qui vero post latronibus associatus, quorum caput factus erat, praesentia Apostoli in tantum terrorem est conjectus, uta spistentiam multis lachrymis fuerit testatus verum, hoc non 28 3s obstante, Ephesum redux , poenitentiam ecelesiastieam subire debuit, quae vero non diu duravit. Ex Seculo II producit Autor historiam Martyrum Lugdunensium c lapsorum, uti dieebantur, qui, ubi, fervente vexatione sub M. Iurelio, fidem abnegaverant, errore agnito, multa eum laetitia incommunionem coetus Christiani fuerint reeepti quam hist riam autoritatibus firmare annititur. Rigidiores existebant Montanistae, quorum dogmata instituta exhibentur iter que Tertulliamu ex quo locus de poenitentia ecclesiastica adducitur, Μ, quid per Θμψωσιν intellectum velit, demo
362쪽
stratur, per illam Deo ipsi satisfactionem praestitam esse qui tamen post in Momam traductus castra, omnem remissionem quibusdam peccatis negavit. In ecclesia per illam tempestarem hane dominatam fuisse opinionem, illicius competere, non quaedam solum, sed omnis generis, peccata remittendi. Colligit hine, Seculo iam II poenitentiam, sive ἐφομωλογη- σιν, quae haud exiguai disciplinae ecclesiastica partem con fagos sistituebat in usu fuisse. Idem probat ex Constitutionibus Apostolicis, Ire Deo, Hermara 'astore. Ex Seculo III addueunt Origenas, qui de poenitentia' eonfessione peccatorum O .. 73. cultorum loquawr, Martyres item lexandrini, qui lapsos,
ubi seriam resipiscentiam animadverterant , receperunt, quorum tamen judicium autoritate Episcoporum confirmandum
fuerit. Cum saeviente furore Decii, alii a fide defecissent 73-8 . vel lihellos a praesecto sibi expetiissent alii fuga se subduxi sent quod re Curiam fecit quidam lapsorum, benignitate
Martyrum abutentes , Episcopos cogere laborarunt, ut iuerelasse foetetatem reciperentur, nonnulli in partes sede serunt Novatianorum. Enarrantur hinc motus, qui hac super te exorti sunt, quibus Cyprianus in Concilio I Cartha 87 o giniens finem imponere contendit in quo de renovandaptista disciplina ecclesiastica cogitatum est, quod ipsum
Romae tentavit Comelius. Sed, cum nora imminente perse sti. rex eutione, animo prospicerent, multos periculo expolitum
iti, in Concilio Carthaginiensi II, pariterque Romae est meretum, ut lapsis pax daretur, quibusdam etiam sine poeni. tentia Getesiastica , dummodo certa Vera resipiscentia signa os ii ederent. x iis, quae Cinyrianus habet, elieithaee eorollariario ipsum sermonem facere de poenitentia ecclesiastica ahab illa solos Episcopor, vel quibus id ob certas rationes fuerit eommissum immunitatem dare potuisse; 3 marino non
nisi ut intercetares spectatos fuisse; 4 populo judietummodo simifieatum suilla. Ex doctrina Cypriani satisfactio ti6nem pro peccatis levioribus etiam ct occultis dari de huisse. atque illam non politicam solum , verum etiam divinam reis
putandam esse. Inde se convertit ad Seculum IV, in cujus arcia X initio
363쪽
initio enm vexatio ara Distetitiane causa mn i vaei arent
deficerent, diversi Canones de pariliternia fiant in si qui exscriptoribus ullus temporis atque C, ethis, speciatim , caeno, ad euntur, ex illisque essicit, inice utentia non saltim satisfactionem celasiae, veruin etiam Deo, datam, a queri Iam non mere politicam esse. Quando autem Aserte dieit. vel sam poenitentibus ab ecclesia datam non fuitae, nisi pos tuticationem impetratam, in iustificatione vero plenariam peccatorum veniam peccatori ob lingere, contraria sibi loquitur, nisi quis dicat, Deum duplieem ab homine flagitare latisfa-istionem , alteram, quae rationem in merito Christi habeat, Pag. 29 I6a alteram in hominis actibus Sectione II viam ad sequentia staturus, agit de diversis poenitentiae gracibus fletu, auditisus, sub ratione , con tintia , qui gradus, illorum atro,
effectus, ct proprietates , quoniam ex Patribus, ct illoruin temporum conciliis, cognoscendae, doctoresis Concilia Se Hr-37s cun IV V αUI ordine chronologico nominat Contra Λrianos in Concilii Nicaeno, filexandrino, ct speciatim ab Athanasio est decretum ut redeuntes ad celesiam a dise iis 1 Is Ira plina ecclesiastica et sene immune , modo idei confellionem edereat. Idem de Donatistis in Concilio relatensi est stati tum, ut piseopi redeuntes, absque poenitentia publica, confessione edita, praevia mamium impositione , melasci 28-IQ4 de novo auoetarentur, inque dignitatibus suis premanerenti Cum indemnatisti ad Imperatorem Constantinum provocarent, hie indignationem suam est testatus, decreta Concilii eotatamavit, ac graviora remedia contra refractarios orditiavit; qua re ei sectum fuerit, ut plures ad ecclesiam redieritu.
Intersperguntur iraedam, impositionem manarum pro aptismo habitam uiue a stericum, disciplina ecclesiameae
subjaetum, ad ordinem suuin redire non potuiuepsa omnes Orbis terraruit, eeesesias in societate quaslata eum Roma a Diue Quid praeterea de Donatissis, nondum a valescenti
ars bus, Rem constitutum in sequentibus exponis. Quod ipsum quoniam Patres Africani ex consenuis istopia iam verint, effinusitania esRomanos protiniversalibus iudiciis
364쪽
iudieiis ct disciplinae eclesiastidie usodibus ae praesidibus Seculo IV agnitos ibile. Quid porro Pacianus, Gregorisu se inr, Basilius, Augusti ν. de poenitentia docuerint, monstrat, qui peccatis invalescentibus poenitentias adit ra peccata protenderint,is graviores illius gradus consitu rint. Erant, qui sese legibus his subjicere renuebant; quarulegibus civilibus 4 magistratuum tussibus sunt eoacti. Aliquando privata poenitentia pro iis quae circumstabant, sussu ciens habebatur, aliquando sequebatur publiea. Quoniam per cenitentiam peccata expiari judicabantur, non per solam fidem hominem iusifieari, existimabatur. Absolutio seque batur poenitentiam . quae in celes Mediolanensi die memoriae mortis Christi saero, in Graeea die memoriam
ejusdem ex mortuis excitati proxime antecedente, in Romana die se dicto Uiridium peragebatur. Ex antiquo ri Pag. H-Gsituali, Λ issi edito, quod Seculos ex Concilis Agathensi
mutuatiun putat, rationem qua absoluti in societatem reci si fuerint recepti, explorat Autor Anci versariam hanc expia. tinem uri naturae imo gentium,in Iudaeorum , qui anniversariam solennitatem piacularen celebraveritΗ, institutis, eonvenire, judicat. Ἀbsolutio primis temporibu compete. ha sacrorum antistitibus, successu temporis, crescente re 26 24..dentium numero, d peecatis invalescentibus, demandata est
Leerdotibus cujus rei vestigia iamdum in Concilio Nieaeno offendantur quae qua in re eonstiterit, ct secundum quis regula fuerit instituta, traditur Pnhli eam absolutionem Episeopi sibi servabant, nec a saeerdotibus, nisi ipsa ab Epi 28Oscopis Oncederetur, poterat administrari. Seculo IV men, 86- 28 . tentiarius connituebatur. . Poenitentiam Saeramentum habis tam suisse , asseverat, externum signum fuisse manuum impositionem, quae quia in singulis obtinebat gradibus, illa, quae post substrationem fiebat saeramentalis reputabatur,asue edentes praeparatoriae, ae proinde non mere politicae, censebantur. Indiagemiam definit et remissionem poenae an 'dos temporalis, quam poenitens etiamnum post absolutionem sacramentalem Deo debeati Trogressu temporis poenitentis X a cele-
365쪽
Nelesanie est ollapsa, maxime quoniam honoratiores dd. tiores pudore ducebantur, se illi publice exponendi introducta igitur est paenite ιιia Iemiplena, quae exerrebatur a m . nacliis, ad quos se recipiebant, quarum aliqui mitiores im- Pag. ponebant poenas: qua occasione de origine ascetarum, anach μο-32q. retarum, monachorum, Aivor commentatur. Hi alios includebant conclavibus se dictis poenitentiariis alii, peregrinationes ad loea sancta injungebant, quae inde originem suam sumunt,in secutis temporibus cum reliquiarum cultu, indulgentiis, igne purgatorio, tandemque anno iubilaro, ar-essissime conjunctae tuerunt. Hujus generis peregrinationes ex Vel pariter atque NovoTest ad Seeuhim usque IV adstruxit, inque Iocis illis saeris multa miracula facta fuisse contendit. 4.34q. maiis dare laborat de reliquiis. ueritur, Clericos, e 349-3s . opibus locupletandis nimium intentos, munia sua negligentius tractare coepisse ut hine in plebis voculas inciderint; cui malo ut obviam iretur, Seculo I a ronomos 3s4-337. Donorum ecclesiasticorum fuisse constitutos. Nec negat, aliis quos ex Clericis, qui quaesium ex peregrinationibus ad reIiquias aptarent, falsas pro veris venditasse, aliquando furtosus hilisto quin illarum ausa graves sepe concertationes a
bella exorta fuisse. Ignem purgatorium primo tamdum 337-μ tempor ereditum fuisse . docet ex Dion o reopagμω. x Tertulliano oblationes pr mrtuis ast allare de talas. De Montanistis notat ipsos cenam sacram porre.
xisse defunctis, MI in illorum locum alio nibstituisse, quod
ante Reerint Cerinthiani o Marcionitae, quomin errΘrem,
notet nudus 1 Cor. XV, m Unde etiam fluxit ut tempore sequenti panis sacer mortuis in os ingereretur, vel panis &Ps. 373. ix oculis immitteretur , sacerdotum potissimum, quo etiam refertur osculum demortuis fixunti Λ sanctis, fato functis, etiam auxilium aliquod exspectari posse, probat ex Origene, Cypriano ambrosto unde consuetudo exorta, ut intemplis prope Sanctos se Iir eupiverint quo illorum preeibus ae meritis juvarentur epulas etiam sepulcrales in 373-38 . mortuorum morumentiun cessisse asticinati irere pro defunctis
366쪽
det unctis litat ex desiderio Asom e matris Rugustini, ut sui inter offerendum mentio fiat, quod eum probet augu- sinus, ct oblati, ut ipsi videtur non nisi sacramentum aItaris fuerit, quod hodierno die missa dieatur saerificium mi g satieum, illo jam tempore obtinuisse, putat. Cantus, qui in 3M 33Mstituebantur, dum exequiete dueerentur mortuis prodesse mdieabantur. Ἀdhaeo recenset ritus sepulcrales superstites adhuc in eclesia Pontificia, quos aegre fert a Protestantibus abolitos fuisse. Preces pro illis, iii in igne purgatorio
erant, ut et liberarentur, saltem cruciatus eorum levarentur, ex prima ecclesia repetere non veretur. Itide de libris 3γ-4O8. poenitentialibus sermonem facit, qui consignari coepti tum, cum munus poenitentiariorum in humeros monachorum est dev latum. Primum exaravit Danuer Jejunator dictus , Seeu-I,VI, qui tamen se nimium lenem p ebuit qualem librumetiat consarcinavit Theodorus. Per illos fere omnem dise,plinam ecclenasticam pessum ivisse, Antur queritur, ut tantum remanserit e telusio a sacra cena, i confessio aurieularis. Ab illis tempore invaluerunt abstinentia a certis cibis , eju- gog nia quae vero post in certorum Psalmorum recitationem, vel alia devotionis exercitia, fuerunt converse. Sed enim, quibus & haec minus arridebant, pecuniam certam solvebant, impendendam vel redemtioni captivorum, vel altari, ct Cleriis
eis, vel pauperibus. Abusus irrepsisse, non dissitetur, qua ratione, quod rectum suberat, defendi posse, ostendit. acedi 4aa-43 tatem sie dictae simoniae, quae omnis ordinis homines invaserit, eosque, qui pecunias, in absoliationem, pro pauperibus, ae in alios usus, datas, bi vindicant , atro notat carbone eon tra quem abusim etiam Canones in diversis ConciIiis sint facti. 437 - 47LIllo item tempore obtinuerunt peregrinationes versus urbem Romam, quo absolutionem a suprena poenitentiae judice obtinerent,ouod institutnm eonfestim sequebantur abusus tem re enim sibi persuadebant homines, si urbem vidissent, a peccati, si iis se immune esse. Adversus abusus istos leges in Coneiliis sunt perlatae, sed tolli non potuerunt. Inter monachos vel pro 7r Arv
367쪽
aliqua ex stilavi adducuntur verbum Misara vi r cor. II, 7, non notat sagellationem ex mente Greiseri, sed a1 ctionem corporis per jejunia. Apud Patres altiun de ea es sis lentium , post species aliqua pie attentiae ecclesiasticae est facta, quae ad monachos transiit. Seculo VIII prostat ex ei plum. Pag pardulphi, Benedicti ni In moralitate in illius inquirituri
47s-497. Spontanea flagellatio vel maxime Seculo X vigere coepit,ae illa etiam progressa est ad homine non celeliasti eos, qui .el se ipsi agillarunt, vel quibus a Beerdotibus poena laetecessi injuncta . quae, quqniam durior videbatur ab ecclesia es abrogata verum Seculo XIII flagellatio spontanea promordia duxit, quae in Italia propter bella aliasque calami.
tale , quo ira Dei averteretur, omnis ordinis a sexus ho. minea invasit, quam eo tantum numine improbat Rev. Λutor quoniam eam sine consensu Pontificis susceperint, quare etiam laxander IV eandem condemnarit. Recruduit, cum
497 i 34 saevissima pestis Europam assii geret quoniam aulein superstitione ad haeresin declinabant, Clemens V Λ. 349
his hominibus interdixit sacris, quorum cum aliqui adhuc in Thuringia Malibi locorum deprehenderentur, Gregorius IXΛ r371 illos de novo condemnavit. Tandem sub finem Seeuliae tota hare secta evanuit. Quoniam autem flagellationes ad desideria earnis supprimenda, vel exstinguenda, Iacere videba tur Henricus III, Rex Galliae, a Pontifice Λ. 383 impetravit, ut certis temporibus flagellantium processsiones fierent, quem morem aliae regiones sunt secutae, ac inde adhuc superesse proeessiones, quae die Veneris ante Pascha instituantur, docet
sis s& utor Quae diXerat, perbrevemάνααεφαλαωσra repetit, abusus non reticens, qui tamen ob intentionem ecclesiae mutat, vin ra mala evitarentur splendor ejusdem non officiant.11 - 137. ιctione III, justificatione facta, ex sententia ecclesiae Romanae poenas temporales remanere, tradit per poenitentiam expiaudas, quae expiatio pro rabatur per peregrinationes in urbem Romanam, vel alio locos. Occasionem priebueruut Sarais ceni, qui, ubi variis provinciis imperii orientalia essent potiti. in ipsa in Italiam impressionem fecerunt, ac tertia Pontifieiis
368쪽
terrorem ineusserunt ubi quaedam de or in Moham me danismi, ct uiteritu imperia orientalis in oecidente, immiscentur. Quaeres Mamrem VIII coegit, ut A. 88 non solun auxilium Caroli Cras imploraret, veruin etiam illis, qui in hoc bello perirent, plenariam indulgentiam, liberationem ex is ne purgatorio indulgeret Indulgentiae dispensantur a Pontiliis, Pag. 38. y quum potestatem sibi post arrogarunt Episeopi. ae dividuniatur in imperfectar, perfectar, perfectiorei, re perfecti mar, quam distinctionem jam Seeulo Xl obtinuiste, ait Autor Inclo 3 3 462.
eum peregrinationum in terram sanctam successerunt peregrinationes versus certa templa, ct preces in illis, ae Psalmotarum decantationes. In indulgentiis ense essemia ab aerieidentali distinguendum esse quorum illud in sincera animi
ad Deum eonversone consistat, hoc 'utem pro ratione eccle
sis variare possit, adeo ut graviores gradus in leviores comverti possint, quod pluribus deinde declarat. me indulgenistrae emeacia pronuntiat, illam pendere a conditionum impletione, de qua eum pauci sint certi, paucis quoque persuasum esse posse, num illius participes sint facti. Quid illa prae s63-ss
stet in stat naturae x gratia evolvit. Inde explicat doctrinam de merito ex cong=uo, ct condigno, item quid sit mur op ramisis opus operarum, atque illam sese protendere adie eata, quae oatificiis dieuntur venialia. Thesaurus e eelesiae
est meritum Christi Q anetorum in indulgentia loci in habet applieatio partis alicujus hujus thesauri, ii quom do ad allium transferri possit, restri trinibus adhibitis, indi. eatur. Mormis dispenta meles indulgentiam non per a s84-6itidum absint mis sedi stragii quae autem mortuis, in pu ratorio existemibus, applicantur, sunt vel immedFata vel Hrecta, α πειabiles. Indulgentias pro mortuis primus dedit Da me VIII A. 8 8, quae protendebant etiam sese ad illos, qui in flatu naturae decesserant speciatiis illos, qui templa ct monasteria exstruebant. Et, quoniam Gregoriuae VII plenarias indulgentias illis pollicebatur, qui ad struct ram templi eujusdam Romani aliquid eollaturi essent, hujus vitam Micribit cui mullas tribuit vistines. Hic erua Sara ou My.
369쪽
eeniis Turci provineias orbis chrissiani intestarent, Principes Europae contra illos sollicitavit, quod, quouiam, morte praeventus, perficere non potuit. Urbam II conti iuravit, maxime ubi Petrus Eremita rem hanc sitenue uriit His an, r g plissimae promittebantur indulgentiae, innumegabilis colligeb ca9-64 r exercitus, sed essectus non aeque fortunatus fuit. Hujus generis post concessae sunt cruce signatis , qui adversus Ualdenses, Graecos, wiclefitas, mussitas, belligeraturi essent; porro illis, qui terras Pontificias contra hostes defenderent. 54o-647 nee minus Regibus Hispaniae adversus Saracenos. Ad public tionem indulgeotiarum constituti sunt pracones, quaestores, item se dicti praedicatorer i stuarii, qui cum commodis suis velificarentur, ac inde multi murmurare inciperent in F s 6sI Coneilio Lateranensi A. ais offendiculis istis obviam est itum. Agit hine Autor de indulgemus, a portiuncula nuneupatis, item indulgentiis sationum, quae templo Vaticano sunt conia visis. apiscopis quidem ius hoc fuit datum ut indulgentias dispensarent, gravioribus causis Pontifici reservatis eum autem modum excederent praeeeptum est, ne ultra antium illas extenderent di quidem ubi templum aliquod initiare. 6 14 661. ur, χο dies in memoriis initiationis. Misieritur deinda de peregrinationibus versus Composellam, Romam, Hiero. solymam, de indulgentiis quae datae sunt altaribus, speciatim et templis primum Romae inde alsis in loeis. Pergit ad altaria privilegiata, in quibus sacrificium missaticum ad tui.
mediatam remissionem peccatorum hominum emortuorum peragebatur, quorum tamen vis post a Paula U . 16o est 661-668 restricta. In diebus etiam festis Sanctorum indulgentiae sunt dispertitae; eum autem etiam hic abusus aliqui irreperent, modus ipsis est statutus Precum recitationi, redi. Pater no-ser, ve Maria, ct rosario, rebus etiam esens ratis, v. c. elavibus, tagmentis catenarum Priri, indulgentiae sunt datae, numis item, figura .maria notatis, aliis Quoque rebus, quae ad spirituadem hominis perfectionem aliquid conferre judieabantur Quoniam autem etiam his multi se abusus m.
370쪽
MENfI IUNII A. MDCCVII. P. II. 333
tias erant etiam personales , Iiae velimversales, vel partio stes Hujus generis erant indulgentiae Principum, qui de Getesia bene meriti erant verbi divini ministrorum judicum, justitiam recte administrantium, quibus adduntur in dulgentiae jejunii ct eleemosynariae quaeque illis sunt datae, quidua virtute ac pietate alios excitant. Ἀnimadverterat, in pag. seriptis anti-jubilaeis lupanaria, Romae publice tolerata notari. 499 7o Dolet quidem, talia proslare , simul tamen observat, multos Pontifieiun illa evertere studuisse sed ob majora incommoda, inde oritura, fine suo excidisse Certis monachorum op. dinibus uidulgentiae sunt concesse, quae ubi ad alios extendebantur, commmeatio indulgemiarum dicebatur. Pontifex pro potestate sua indulgentias dilargitur, quae quoniam vel 1cripto, vel Ore tribuuntur, priores bullata, posteriores viva vocis oractio, diruntur; quae vero ob lites, inde ortas, a Stat IV Λ. 1478 omnes sunt revocatae quod decretum a sequentibus Pontificibus ex parte confirmatum, ex parte ruitigatum est Etiam quibusdam Coingregationibu dc Constarermia o - να
tibus indulgentiae sunt additae , quibus post Climen VIII obabusus medelam attulit. Indulgentiae, morituris conferendae, cum tempore tam late sunt extensae, ut non facile aliquis Pontificiorum inveniri posset, cui ultimum spiritum d utenti, applicare non licuerit. aer multitudinem indulgentiatum dileiplinam Getesiasticam prostratam sere, ac peccandi licen Iaa- 3o. tiam fuisse introductam, Autor iugenue fatetur quare in gravioribus ea si hua hoc sibi reservarunt Pontifices, ut peccantes Rocnam eontenderent, ae sententiam Praesulis Romani exspecta .rent; cujus rei memorabile exemplum in Telphone. Duce Su vita, notat. reservationes illas taxa Caneeliariae memintentiaria Romae est constituta, cujus moderatores cavere debebant ne pecuniae male collocareatur Per induu 3 . 4s. gentias ex ecclesiae Romanae sententia veniam peccatorum
aliquis impetrat, adeoque plus aecipit, quam date lepide igitur infert Autor, dici nunus posse , illas pro pecunia emi. Τ.ndem venit ad annos iubilaeos, quibus pleniores indes et s. ngentiae avspensantur, quorum primus actus eii Λ. 3oo Ponti.