장음표시 사용
341쪽
Ibidem, apud eosdem , 7si, 4. Paefatio historiam doctrinae de origine mali recenset ab Asiatieis Sapientibus ad Graecos , dc hine ad Christianos
ipsos, translatae, alii R illorum, qui eum eonfutarunt, cona. tus ubi satis iversatur in iis, quae hac de re scripta sunt. Λutor ostendit, sed nemini nostratium persuadebit, quod post Lu-- therum Calvinus deblateraverit, peccatorum ommum, me in m indo porpetrantur, nullam penes eos, qui illa perpetrasse di-ιuntur, residere culpam, sed totam in Deum refundia ei nitio, dum non nisi optimum a Deo proseisei posse affirmat, fatalismum objieit, quae objectio quoties jam confutata sit, Autor Praefationis P. Ignatiuriata Cruce, Augustinensis Discalceatus, Saer. Dogm. Theol. Pros ignoravit. nelli vero mathematiearum rerum philosophicarum peritiam laudat. eumque in hac Dissertatione punctum omne tulisse affirmat. Ipsum vero vinelli opus, aliquibus de menteis corpore, dataeultatibus mentis, de attributis constitutivis voluntatis dici praemissis, de libertate Deiis omnium creaturarum agit, statuitque Deum non esse autorem mali, sed illam oluntatem creatam, quae usum boni pervertit, tota adhaerena bono euidam finito quod illam sustinere non potest. Liberta. tem in indisserentia aequilibri ponit sed ita, ut voluntas ab intellectus lumine regatur qua de re, ut sententia ejus su obscura rectius intelligatur, addemus, quae habet de ea conditio. ne mentium creatarum, qua non possunt amplius a summo
bono sejungi uitando erat in ejusmodi mente beata, inquit, libertas indifferentiae, hoe est, inhaerendi Deo, vel sibimet ipsi, ut ultimo fini eum Deo inhaerere voluerit, quomodo posis si ab ipso amplius separari illa in gestu inditserentiae, cum esset in perfecto aequilibro, voluit lancem sui aestus versus Deum pendere , ideo, quomodo amplius potuerit in aliaua partem illam deflectere. In isto actu , illa eum se a lumione intellectus duet verit, in Deo invenerit illud forte, illud infinitum, objectum desideriorum duoriim, quod semper Qeontinuo illam sustentabit, in sua deficientia, quam uti
342쪽
terminata, debet semper in semet ipsa sentire. Jam ad lapsum Adam progreditur, eoque primo natum malum amrmat, quod in posseros propagatum sit, ut morbi haereditarii generatio. ne propagantur educatione vero, aliisque, pravae cupidines augentur. Nunc tribus Baetii quaestionibus respondet: Cur im- peccabiles nos Deus non fecerit hominum hane eulpam esse, qui, dum contra conscientiae stimulos agunt, impeecabiles esse uolunt cur creaverit eum, qui damnari debebat, cui hae rein geri r En aliam oblectionem prima viliorem, scilieri velle ex nihilo non eductum fuisse, eum ultimum omnium vilissimum sit, non esse; sed esto, tibi minus malum non fuisse. ergo tu Dei praescientiam introspicere ea parte tantum aD sebas, ut insultes ei 3 et Tertia alii quaestio haec est Curaterna sit damnatio. Respondet, hane voluisse peccatorem. respuendo auxilium divinum. Uno verbo igitur originem mali in abus libertatis quaerit, in quo quidem recte sentit, sed vix quaestionibus his unde nascatur hie libertatis abusus euecreaturas, libertate abusuras, produxerit Deus, cte satisfecerit. Ceterum eleganti xornato sermone utitur, ingenii multum
Subjunctae sunt Epistolae aliquot, ad idem negotium pertinentes. Inter alia illis, qui, quod revelatione usus sit, ipsum carpserunt, regerit, tribus illis Balia quaestionibus ex natura voluntatis responderi. De Bono Dissertatio negat, optimum, quod Dibnitius affrmavit a Deo semper esse, sequendum, quo Deus Jovis Ho- merita instar fato alligaretur, illique superius quid optimum illud praeponatur quasi esset optimum illud extra Deum, eopereturque, qui sapientissime agit, contra libere agere esset stulte agere. . Hine ad universalium divisionem in Sub antiva , ut substantiae, hominis. Adjectiva, ut bonum, verum, c. delabitur, uinctu bonum ad universalia seeundi ordinis pertineat, illud in se non existere, adeoque nee meislius, nec optimum, assirmat. quas hoc quisquam somniasseti bonumque Dei summum, quod idem est optimum, infinitam ejus perfectionem esse, dieitchine de lapsu Adam verba S 3 facit,
343쪽
Deit, de societatibus, inter homines institutis de redemtora Christo, variisque aliis, quibus pluriina vera assere, sed, quantum nos videmus, boni deam parum illustrantia, multo minus profundiorem, solidiorem Philosophiam pserantia , nedum, quod in Approbatione libri dieitur. Leonitim jaculo confodentia, cujus esset illud sitis impie dictum, Deum ad opera ad dixtra fatali quadam necessitate adigi. Quod si illi in clarissimis perspieue scriptis Leibniti operibus reperiunt illa se non intelligere a.
tentur, cum tamen, Scholasticorum ricas intelligere se eredant, hoc est, noctuarum more, in erepusculo anus a acute venantur, in luce plena coecutiunt.
eo naplexum, quibus historiam Italiae, Galbae, a que
Germaniae, illustra A DAMUS RIDERI cssGLA FEU Atus, Potenti mi Polon egi se ita
tam a Consiliis aulae atque jus tuae, ut O ab Archi vis secretioribus, ureditarius an Suuteria Laue, a Lipsae , 749 ma, Plag. ir, cum aliquot g. ren
Quam lustris Autor serinarum gnatoriarum tolletctio. nem a socero Celebe lino. Mehario stliis in. hio Aiueee re Altorfino , haereditate relictam, acceperat, ejus hoe opere splendidissimo decadem cum orbe literario eommunicat, eamque in nomine Purpurati Eminentissimi Duentinis P onei, apparere jubet. Collegerat eas formas primo Sertorius Ursatur forte etiam hujus majores, quia non unius Seculi esse labor videtur, a quibus eae dehi. eeps ad Stric aerum, confoederati Belgi apud Venetos Con stilem, ab hoc autem ad Gesselium mercatorem Norim digensem, a rerum rariorum, o ad memoriam insignium, apprime studiosum, pervenerunt, a quo eas Rinctius aere suo
344쪽
si redemit, easque tandem filiae meae, xori Illustris Glasti, reliquit Mysis sciam in Itineri P. II pag. a οἶ-llectionem hane summis laudibus extulit, quae, trecentas, amplius, signandi formas, e Germania, Gallia, Italia, ii Primis vero ex agro Romano, republica Veneta, Archim lago, orea, aliisque regionibus, callide coactis comis plexa, vix usquam parem, certe apud privMos habebit. Unde quanto eruditos beneficio affecerit doctissimus Autorip cipuas illarum eum ipsis communicans, facile est inteuligere. Idem vero, ut in amplissimo, quo fungitur, mi nere satis ad eam rein saeuitatis nactus ires alias feeit gillorum collectiones is ipsa luee publica inprimis dignas: unam cereorum, documentis olimis Diplomatum exemplis appensorum4 deinde principum virorum, nostra memoria per Europam summorum quae literarum involucris detraxit . tandem sigillorum originalium, quae ex tabulario Saxoniae, cui praes ipse magnis sumtibus deformanda euravit, eorumque seriein, a primo Marehione Misensi ac Landis gravio Thuringiae, ad Potentissimum inque Regem, a gustum III instruxit. Id unice dolemus, Illusrem ut rem spem eruditis non faceres, fore, ut hoc opus tontinuet, nisi bibliopola se offerat, qui, sumtibus minime parcens, impensas in gilla, accurate describenda, feeiendas, suo periculo ferre velit. Jam totum Me opus in tres Partes descii piae est, quarum prima septem sigilla tanea, stera duo Gallica, tertia unum Germanicum sinit in quibus singulis illustrandis ita versatur utor amplissimus, ut primo regionem, quae a gilli nominatur inseriptione, deinde autorem formae, sive qui ea usus sit, ac denique figuram, in gno exhibitam , contempletnr, atque unumquodquo Caput ideo in tres Sectiones dividat. Iam in Parte prima Cap. I sigillum M. G. Car. S. Μ σPaIrsare aequi . hoc efl, arisi Grimani Cardinalis S. Mareelli aut . Maria , ct Patriarchae Aquile'nsis, exhibetur, Cap. II gillum . Ugolini Dei Apsolieae Sedis gratiancti Peresim Cap. III.sgillum S. Capituli Perusini ad causarecclesia
345쪽
Pag. et ecclesia vacante quod tempore magni interregni, ad remis pus quoddam usurpatum finiti, ex iterarum ductu conji- ei Illustris Λutor Cap. IV sigillum Francisci Uani Messi D
lum fratris Iacobi, Dei gratia Festrensis Belunensis Discopi s cimii, quem comitis titulum ad Comitatum a sanum refert Autor, quem, teste Diplomate Caria IV, Bellunenses Episcopi, Imperatorum beneficio, ab antiquo inde tempore tenuere vid. Helia in Italia sacra T. V pag. iso Usus vero est eo sigillo Iacobur, ex ordiae Minorum, a Dola I ad Bellunensem Felirensemque sedem promotus . in la98 a tumultuantibus Asserti caligeri militi. bus obtruneatus. ii th gillo eum stans repraesentetur 3 esset Jacobus agit, oceasione inde sumta, Illustris Λutor de a.
tiis modis, quibus se sistant Episcopi in signis suis conspieiuntur nempe in iis modo stantes, modo sedentes; qua in re Imperatores ct Reges Romanorum, ex gente Teutonica, imitentur, qui iam inde a temporibus murici Sancti eo habitu eorporis in sigillis comparuerint ita quidem, ut, quo hae antiquiora sint, eo simpliciores sellas repraesentent, d ne paulatim in thronos, variis decorationibus ornatos, abierinici modo provoluti in genua sanctumque quendam adstantem adorantes. Simul de variis etiam mitrae speciebus exponit eamque vel pretiosam hoe est, vel gemmis vel laminis aureis argenteisque contextam, vel auri. phrygiatam, sine gemmis o aureis laminis, sed vel aliquihus parvis margaritis compositam, vel ex serico albo, auro intermino, vel ex tela aurea simpliei, sine laminis marga. ritis consutam tertia, quae simplex vocatur, ne auro , ex simplici serico Dalva sceno, vel alio, aut elim, lintea is ex tela alba confecta, rubet laciniis e vittis pendentibus, orn
ta est. Cop. VI eouspieitur sigillum Matthaei Sanuti Discopi Con. eredienses Cap. VII fgillum Conradi, Comitis Montis Feretris Urbini. Partis alterius Capo exhibetur gillum Iani
putili Monaserit S. Maria de Grignano. Partis tertia
346쪽
Cap. I sistit gillum Convenetus Fratrum Benedictinorum in Umberg, eujus Abbatiae, quae nomen a S. Vidi liabuit. fata docte enarrat Autor, deinde etiam D. Minerum, in Annalibias Norimberg. ea persequentem, laudat, eju*que verba subjicit. Neque vero satis habuit, hae Sigilla ex
omni, quam late patet, historia illustrare sed oceasiona ab iis acoepta, multa inuniscuit, partim ad historiani, partiin ad Ius publieum imperii, partim ad alias disciplinas, perii. nentia iit controversam de jure nominandi Patriarchae Pag s eq.Λquilejensia, rationibus in utramque partem allatis ex curia sitim de Praesulibus elestis, at nondum infula sacra Ornatis, ex legi hu ritibusque Germanorum; de mitrarum varietate 3 seq.di via de iure Summi Pontificis nominandi Duces ac priniscipes. α aliis rebus, quibus tam Oblectationi, quam liisti, Iecstorum consulere quam maxime studuit.
Friptor . sve de moribus doctrina, O rebus gestis. divi toron mi Stridoniensis, catholicae ecclesiae docto. ris maximi, commentarius, ex Vsismet ejus operibus decerptus editus, lustratus. Accedun ejusdem S. Patris vindiciae adversus auarum aliosque, Autore P. F. SEBASTIANO DOLCI, Rhacus o Ord. μου. Fr esse. Contionat Generali S. Theologiae Lemream hilari, Coloniae 3ulti 'spelli eademico, cte ad Linentissmum Reverendi mum Principem D.
S. R. L Cardinalem. Ane ae typis Nicola Bellelli, Irso, . Λlph. I plag. r. Satis iudex tam longus significat, quid in ipso refluum sit
opere Triennio ante foras dederat Autor hisorie monmmenta de rebus is ruico Abacu a provinciae, unde eum vironidam Dalmatariun doctissimus, concepta de ejus doctrina
347쪽
.pinione praeclara,rogare cepit,ut D. Hieron mi, Illyrici doca ris,uitam Latine conscriberet. am provinciam etsi jam Bollanis a continuatores, MarianwM Uictorium, Reathrum Episc tam Baromo probatum, Isbadmeiram, Cornelio a Lapiis udatum, administras noverat manum meo admovere tabulae statuebat ideo maxime, quod virorum summorum, quos diximus, opera Bibliothecas tantum e parent, qua
num instequena esset Illyriis seis usus. Fabricii igimr, vistae ciceronia inuioris, ingressus vestigia , Tullii CHistiam vitam ex ejusdem libris pam totain decerpsit, neque imaginem solum ejus, diligentirumamme controversiarum enariaxationem, quas cum Rufino, Damis Hieros micam, iam gis, aliis, habuit, exhibere studuit, sed etiam temporum
rationes adclimam revocavit. Ita duar vero Partes divisum est totum opus, quarum altera, in o Capri delaipta. ipsam vitam altera, undecim eoustin minoribus Secti inbur, vincliciar, OiNplectitur. tque, ut uno quasi eonis
spectu , quomodo provinciam suam Antor administraverit,hitelligi queat, Capitum argumenta hic subjiciamus. git itaque Partis priori Capiι I de Hieronymi ortu, quem , s sutus Vallemontium, anno Λ. C. N. 343 adseribit. V. II de Hieronym patria, quain Stridonem esse eonstat, hane sequato jure ad Pannonios Dalmatasque pertinere, Illyricisque regionibus sed neutiquam Iliriae aecenseri debere,
docet. cap. III disserit de ejusdem parantibus σαωangu mis cap. IV de ejusdein primi studiis a baptismo cap. de eiusdem os bapti tum vita sanctiore, in Gallias per
arinatisne Cap. VI de ejusdem diutina commoratione in quia Mensi urbe Cap. VII de ejusdem in Oriemem peregrinatione, gujus causam fui ne eontemtionem in patria, ex Dis ad He- si vitae seliraria praeonii Autor suspicatur, non excluis Llamen, qua alliceretur, religiosorum celibum, per orie rem dispersorum, fama. cap. VIII audit pollinarem rioelia is in eremum comedit sed, illud fachim este lautor iudieat , quod mira vafritie obtexerit errores suos apollinaris, atque alios etiam Meleta dociores , ut magnum Athanasium,
348쪽
ut Basilium, ut Diphanium, aliosque deceperit αρ. II git de ejusdem in erem tentationibus e Delir Cap. X de .rianarum in eadem Dexationibus Cap. XI id e mira ejusdem a sua Iocularium iterarum fractione, ubi somnium illud, no in in vulgus, fabulis accensere non vult. Cop. XII de ejusdem res teriatuci cap. XIII de Hieron mi auditore Gregorii Nazianzen in urbe Constantinopolitani Cap. XIV da eodem Romam a Damas advocato, quo eum A. C. 382 pervenus credit. o. a idem scribit Rome contra Helaidium, Luciferianos quorum hi a Lucifera , Calaritano Episcopo, censebant. Episcopos, Arimini lapsos nulla alia
paenitentia, ni Episcopatu deposito, purgari posse ille
autem eo sceleris, ut ait Autor, prolapsus erat, ut non solum nuptas foeminas iis, quae casae erant, coaequaverit, sed
Degari quoque . deiparam Virginein ejusmodi fuisse pes
partum Cap. XVI memorat de matrouis, D. Meronγmi discipulis Cap. XVII idem regreditur Hierosolymam, quo variis adductus calumniis, ut Roma discederet anno 33s ferme exeu
te pervenit. Cap. XVIII audit idem Diomu , s lustrae
monasteria Nitria. Cap. XIX Barratam Judaeo tititur praeoptore scribit librum de Viri itaseribur, Cap. XXI adversus Iovianum, qui praesertim curae habuit, ut virginea Deo saerae abigerentur in nuptias, quibus passim inculcabat : Tu ergo melior, quam Sara melior, quam Susan a melior, quam Anna Cap. XXII cca controDersia cum Joanne Hierose*mitan haec ponitur, quod Rusinu, de Meum hune ad Origenis partes pelliciebant. Cap. XXIII Ieribit adversus eundem Cap. XXIV seribit d. versus Vigilantium smontanum, quorum ille, Martyrum, negabat, sepulcra veneranda esse impugnabat virginitatem , vigilias damnabat jejunia despieiebat. Cop XX ejusdem cum Augustin primum amicitia, deinde multas
aliqua narratur. Haec autem ideo orta est inter viros pios.
quia Augustinus sententiam Hieron mi, de mulata Petri reprehensione, minus probaret Cap. XXVI gravis eum Rusino controversa L Cap. XXVII ejusdem ros alia gesta
349쪽
contra Origensas, exponuntur. Cap. XXVIII seruis rursus adversus Rust m. Cap. XXIXejusdem lanidatur in peregrinos ras, dum interim explanat Ezechielem Prophetam, quod anno eirciter ii factum esse ostendit. Cap. XXX ejusdem prima in Pelagium vel tutio osenditur, dum libros interpretatur H
beta Ieremia Cap. XXXI idem insignes feribit Dialogorum libros adversus Pelagium , ct Cap. XXXII tanquam sare rius Christiana religionis ora iam ridequaque consulitur; die Cup. XXXIII linguai gladis a Pelagianis impetiatur. Cap. XXXIV agitia de Pammachis, Oceano, Eusebio, non Ilisau aliis insignibus viris, Fumma Hieroum necesse rudine conjunctis Cap. XII de Paula F Eustochia, nonnussisque aliis illustribus feminis, quarum curam Hi ronymus Hieroselma gessi Cap. XXXVI de libris, quον Hieronymus pos librum de Viri ill ribus elucubravit rhoe enim . 39 scripto, nunquam vir ius manum amovit a tabula ; sed plura eonfeeit vo limina, quorum hieindex satis longus exhibetur. V. XXXVII de apoc phir, supposititii ejus libris, Autor disserit, quo Beliarmini adique Alexanis secutus autoritatem, refert aestiones Hebraieas in libros Regum re Paralipomenon; annotati ne in Acta Apostolorum 3 Commensarium in umerumtiones Ieremiae ad Eusebium 4 Commentarium in obum ad ecterium; Commentaria in Ualmos omnes; hcin mentar in Proverbia Salomonis; Epistolam quandam ad Demetriadem, quae Pelagium habet autorem; 8 Symboli explicationem ad Damasum s Commentaria in omnes Epistola Pauli; o Explanationem in Marcum Evangelissam. cap. XXXVIII de virtutibus ejusdem πώnctifimis moribus Cap. XXXI de crebris ejusdem eis gritudinibus obituque sancti λο Cap. XL de inustrium a16. aliquot virorum δε eodem elogiis agitur Sequuntiar vindicia, quinus scripta ejus a Darii, Andelli, aliorumque asserunis tu censuris, ii quales sint , ex ipsis horum virorum seriptis uiuis facile conflabis. Ut autem, qualem se , ironum illius p stiterit oster, appareat, agite, videa-
350쪽
mis, quomodo eum a Balia defenderit erimine, arguen . Iulia, ae si negasset in Commentar Epist ad itum, eam suisse altaris Atheniensis inseriptionem, quam dixerit mutaro XVI Negat primo mersumum mendacii arguere pO- solum, sed tantum non ita erat dicere aliud enim esse mentiri, aliud opportune pluralem numerum singularis numeri efferre terminatione. Deinde, eundem etiam s. tionem dare ait ob quam recte riteque Christi legatus pro plurativo usu sit sagulari numero quia nempe nompluribus iis indiguisse ignotis; sed uno totum ignoto Deo. Ex quibus ad reliqua sacile poterit conjectura fieri.
PUBLII VIRGILII MARONIS BUCOL s
ca Georgica, O meis, Ilustrata, ornata, ct accuraιi me impressa.
Horarius, de quo proxime dieemus. Virmitur a lueem editus conseicitur. Eadem est charta, idem tramentum, idem in typi Priefixa est ita Virgilii, Caro μω Autore S in fine variantes additae sunt Iectiones sed nullae, ut in editione Horatii, conlecturae. Tabulae, quae hic conspiciuntur, majorem adlius laudem, majorem etiam merentur attentionem. Nec enim ex impressis libris di operibus omne sunt semice sed quaedam etiam noviter accesserunt, tum ex Museis Ricbardi massii, Comitis de Oxford, Donaini e Bourdaloue QCaroli Frederiest, Armigeri, tum etiam .ex antiquissimo Codice Vaticano sub num. Iaas, quem
-ι a Sches irato descripsit, euius ex archetyp Tt 3 . desumta