장음표시 사용
681쪽
promotionibus t&oretieis men nosra diversimodeuntiatu par rium, ex quibu quaeliber propositio theoretica constat, operatur. Nunc enim, positis certis ditionibus, perven mur ad conclusi nem, quae deinceps prvositionis formam induit, demonstrationi praemitti solet nune hypothestor cum thes nexum, vel pugnam tauquam fati notam, nobis repraesentamus, s in contradictoriam tbs nostrae sententiam plerumque inquirentes, adi xitatem asserti nostri Aucimur. ΜΟΔ prior formandi proposa ne theoretica manifestu es ex Propos Gelides Propos
cinamen II prirrcipia Logie quantitatum exponit, breviter quidem, sed solide eademque aecommodat ad theoremata malidis, quae Elim. II continentur, investigands..cinamen III. cujus index Philosophia prima exauclide re. ituta, explana generalitrimas rerum notiones, ingeniose ex Elem. III ct IV Euclidis erutas Nova plane haec est,eaque simplicissima, Philosephiae primae forma, in qua manifesto falsis
rectiora substituta, sterilia nonnullorum recentiorum coiν- menta eliminata, omniaque ex genuinis fontibus dedueta esse, vides. Recte enim vidit Claris Autor, ideas, in Metaphylica ecurrentes, esse primas, in nullas alias simpliciores resolubitis, quo T. C. pertinent voces existentiae essentiar, identitatis,
diversitatis, similitudinis, dissimilitudinis, aequalitatis, absoluti, relativi,extensibnis, compolitionis, spatii orporei, materiae, &α quo quidem fundamento superstructa Metaphysie aliam plane, eamque implicissimam adepta est torinam. Praeter a a, quae tro cinamine continentur, liceat adducere ea, quae X- fiant ea Π quantitatis vox notat omne id, quod augeri potestis mi L mesens tribuitur non solum magmtinfinibus, ut lineis, superficiebus, συοlidis; sed etiam ideis nostri prout in anal imminuimus notionum complexum, quem in f res augemur addendo generi novas determinationer. v. c. Wrriangu Murabo figuram, praeterni o numero liaterum, qui-Ariparium commehenditur , notionum complexum imminuo, vero in triangulo addo, duo latera esse aequalia coni xum notio m audies Mea igitum, qua augeri c minui possumr.
682쪽
Momponωxtur, addendo generi peridiares αι mationes, scisividuntur, resemendo ideas particularer in universatir Itinc, divisonem reompositionem ideis tribuere, absonum non est. Conamen denique IV, ad Hem VI λι lidi aecommo daria migenerales scrutatur magnitudinum assechtiones uti pen trabilitatem realitatem, compositionem, extensionem infinitatem, divisibilitatem, recipua, quae hoc in loco argumentis satis idoneis confirmantur, sunt sequentia: λTres magnitudinum species elle nudas capacitates, ideoque penetrabiles ἔ, M tres magnitudinum species esse reales, non imaginarias, ubi simul, quomodo intellectus humanus corpora physica ct geometrica concipiat, accurate disquiritur 3 spatium, seu capacitatem corporea in. esse id, in quo materia locatur, ab eadem
diversum; 4 spatium corpore vacuum privile dari, c. ἐsyspatium esse substantiam, non accidens id quod Geom
triae Getidea ope solide evincitur, adeo ut de hisce omnibus reliquis nemo rationis usu praeditus possit dubitare..
senatio de Literarum Graecarum pronuntiatione.
torum, hine Erasmi, Reuehlini illinc, exereebat, nostris his diebus Roma revixit, doctosque tu Urbe aeterna viros diuidit. Pugnae classicum canebat ille, qui sub Minisbi Sarpedonii nomine latet de grege Erasmiano, edito libello, in quo modum Graeea pronuntiandi, qui Graecis hodie in usu est oninibus, cnominatim P. Gregorium Placentinum, illum, qui Monifauconi Patigrapluam Graecam in compendium misit, arpsit Cautim suam suaequ partis dicere non neglexit laeeminus dixitque satis humaniter graviterque idem Paulo atrius ampliusque idem egit Thom Danis laur Vela δε homo Latiniri lup, inter Graeeos in insula Chio natus educatusque, ct qui .
sua aliorumque confessione, omnem paene Orientem Oecidentemque peragravit, ' magnam aetatis partem in Graecis exegit. i argumenta pro Reuchliniana profer . quamvis non
683쪽
nesciamus, nova non esse iuvat tamen, strictim recensere pra,cipua Primo quidem loco, illos ait, selli, qui aut studio paristium se, putent, abreptum illis plaudere solis quae ab ineunte
aetate in Graeco solo audierit desimbiberit,aut, se, mirentur, hominem Latinum, a fide, ritibus, ct institutis, Graecorum paene omnibus, pro indole Chiorum Latinorum, prorsus abhorremtem Graecis tamen factum velle, ipsorumque causam perorare. Opellam hane alii rei, praeter veritatis amorem, deberi, negat. Flagitasse eam a se eum suam recti verique conscientiam, tum muneris sui rationes. Nam, si taceat, si dissimulet verum, alumnos Collegi Graecorum in urbe Gregoriani, quos Graecam lino guam autoritate publica doceat id vitio sibi vertere, qui lupe. riore anno palam a Sarpedonio lacessiti, respondere ob aetatem S. vii institutum non ausi ut mon concedere denique judiacio Emin Cardinalis Ouirini se nequiisse, qui a se postulata,
quae in promtu adversus Sarpedonium haberet, ut viderit iuchartis exarata, digna typis udieaverit,in prelo protinus tradi jusserit Ouatuor Partibus absolvitur haee opella Prima de unia versa Graecarum literarum pronuntiatione agit fecunda docet. 1 valere ita re uulsonum esse cum .ώω, ualertia in veram diphthongorum re literata pronuntiationem inquirit; quarta denique de aecentibus disputat. Initio igitur, literae Graeeae omnes, quae quidem in controversiam veniunt, ut pronuntientur, praescribit, in quibus memorabilia vi potissimum visa nobis sunt, γ ante a 4 valere Italum. ut γεμιις feras, γενομα, tuom: valereis, ut τραπεζα, tra-
ν ante, , ut τον ποδα, tom poda, ἀυ non ari neque f. sed m, seu Germanico more attriti ἀυγη aetji vel alpthbi, gemisnas consonantes non ut geminas, sed ut linam simplicem, proinferri. In hune modum, ait, Graecos omnes enuntiare, non illos tantiim, quos Graecia, quos Asia, quos Thracia, sed etiam quos Dacia, Issyricum, Sicilia, talia tenet, patres Basilianos, infiniatam Ruthenorum multitudinem Deinde id urget Velastur, septimo, aut octavo, Seculo a barbutis, a Saracenis, illatam, quod vult adversarius, barbariem in Graecam pronuutiationem nullain fusi Ut enim iunii igrari ut tu Graecum orbem cum barba-
684쪽
MENSI NOVEMBRIS A. MDCCLIII. 663
tis barbara voeabula, quod multo quidem cititis a Gothis Vandalis Gntigit, in pronuntiationem tamen, in saera id nihil valuisse Batharis plebejis G EeeIesas, ad sacra tribunalia, non patuisse aditum, ubi a doctis hominibus antiquae linguae purissima monumenta, textus Evangeliorum, Litu giae Sanctorum Patrum, cantica ex vetusta, o a majoribus ad pollero prop8gata, velut permanus tradita,modulatione recitata fuerint. Neque capitalem Platonis locum, Sarpedonio tam ambitiose actatum, eo valere, ut probet, ab Alexandri M. ein-poribus, quod Sarpedonius velle videatur, in deterius isse Gratis eam pronuntiationein,quae nullo tempore passa corruptionem, nisi ab Damiarus fuerit. In eam tamen potius vergere se tentiam, idque perspicuis verbis assoverare, Sarpedomum Grae-
eas literas integra furitate ad Concilii Nicaeni tempora floruisse, magistris clariminis. publico stipendio conductis, eas in amplissimis urbibus docentibus, deineeps declinasse grassantibus Saracenis. Ea vox fuerat Sarpedomi mane Noster ex gitat, ut chronologicis rationibus parum congruam. Duo nia mirum Secula intercedere Sibi quoque id favere, quod Sarpedonius, velut adversaturum, ex autore Fleurio produxerat, i
tam Graecae linguae hientiam apud Iolos Melchisa conservatam fuisse s hodiemum pronuntiandi modum e Melchitarum suo lis ad nos manasse Melchitas enim, seu imperiales, esse in eo. Ias orbis Graeco. Byzantini, eoque suo se gladio adveriarium uis gulare. Non desisse illis temporibus,qitae Cuncilii Nicaenuin meram medii sevi barbariem intercessere, Academias, o quubus Graecae litem doeerentur,cteastissima Atticismi monumen. t usu contererentur; non defuisse ingenia editis libris et ara. quos recenset. Ex eo, quod vulgaris Graeea dialectus Redissum sto Platome dictioni dissimillima, non tamen confici, eorruptam pariter fuisse pronuntiationem, cum, nihilo puriorem fuisse Graecum plebeculae Platoni aequalis sermonem, tam certum sit,quam quod certissimum. Itaque profligata Sarpedonii sententia de natalibus novae pejoris pronuntiationis, illam tam
i, sed eam omni veri specie carentem, resutat Auto assere iis, veterem quidem veramque pronuntiationem Graeci sermo
nis ad excidium usque imperii Constantinopolitani non intereiduse,
685쪽
eidisse, at,Graeculis e patrio solo in Italiam commigrare eoactis, egestatem di quaestus cupidinem suasisse, ut conficia nova proin nuntiandi ratione, linguam suapte natura difficilem adhuc imis
peditiorem facerent, quo diutius tenerent audit ores, re ipsi idoctiores imperitis haherentur. Quam utilem elle conjectu.ram, ex Historia literaria Sectili XV demonstrat Autor Delmeeps redit ad Sarpedonium eujus repudiat excusationem, in nullius quamvis emollissiini, potestate postum ess t causam, o easionem, epocham, processum, corruptionis indicet, ct digito velut demonstret Negat se id Sarpedonio debere, quoiuille
postulaverat Postulaverat autein sibi vioissim ostendi,quando, ouave occasione,factum si,ut pristina Latini Germanicique se monis pronuntiatio in hodiernam commutaretur. Nam illam quidem prorsus desisse, Grateam desiisse nunquam. Quod a Lseverare, ni clara documenta accesserint, Verendum, ne parum satisfaciat. Nam, Germanicum quidem sermonem vetustum, quamvis insigniter ab novo discrepet prorsus tamen in ille interis mortuum negate non dubitamus. Denique, quod linguae non uni neque alteri, sed, quotquot notae quidem sunt. Omnibus, contigit a Graeca quoque non alienum existimare, videtur et, quum humanum esse. Ecquid tandem non abripiat temporum praeceps ruina, rebus novam faciem inducere semper a. tagens Multus porro est Velia scin extollendo studio G corum erga veterem sermonem Liturgias, illo conceptas, pii Tulis inculcari vulgus ipsum memoriter ita callere, ut legere indocti discentes tamen doceant. Qui multum in studiis liteis rarum prolietant, non illis doc trinis, quae a nobis excoluntur. animum adjicere, sed in legendis Patribus, profanis seriis pioribus Graecis consenescere. Quae, quamvis specie non careta ant, non videntur tamen Autoris causam multum luvare, si quidem aliae linguae, quae non minus, quam vetus Graeca, in sacris, in soris, in scholis, in omni vita, multae ct totae sunt, ni hilo tamen minus a seculis in secula mutantur. Porro urget Velasus hoc Damum, novae pronuntiationis patrem ea numquam, sed semper vetere, a majoribus accepta usum suisse, sive inventi sui probitati diffideret, sive credulitatis ipsum suae puderet. Ajunt enim Henricum Glareanum, Parisis advenam ct
686쪽
Lovgni ad Erasinum visenduin venientem, laisei tanti, aed novi adserret, novam a se hidibrii causa eonfialam pronuntiationem Graeci sermonis tradidae, avide anci pienti, ct inter familiarea
spargenti.Λliquo tempores in Damum omperisse os sibi fuiLse inblitum,se risum praebuiae Negant tamen Damians, viruiu novam excogitasse. Non eum, junt nisi longa oblivione sepultat in lucemis usum revocave. Atqui prudenter, nec astur, etiamsi vere id amrmetur, repugnandum mutantiabus nisi ipso illo artieulo, quo Graeca pronuntiatio in pejus
ire minaba: ur; abrogata retineres revocare, autore Ouintili
m insolentio esse, ct frivolae in parvis jactantiae. facere denique ad turbandum hene constituta. Κακον εὐ κεια ενον ἀλIpsum Erasmum veteri illa sua, tuuuilo excitata, pronuntiatio. ne auditorum, qui plurimi ab ejus ore pendebant,neminem minbuisse, contra Reuch ianam semper docuisse Post dudum ediatam illam, cui tota haec his debetur. Diuertationem exhibuisse Rugero formulam Graeea pranuntiandi.manu sua scriptam, non ad suam mentem, sed ad morem Gracarum Omnium Toties praesulsi suorum operum iteratis editionibus in illo tamen opusculo, quod Echo inscribitur, nihil movisie, quamvis ibi eruis ditionis eum Avic Episcopi cum aωποι, hariolari eum λαφοι. composuerit. Deniqua paucos amatores, neque eos primi subsellii. Damianiam forenulam invenisse; pro veteri e contrario fletusse summa nomina Italorum, Gallorum, inter quae nomiisna Scaligerum Ialma m.
Haee e prima Parte. Audiamus nunc,quae Noster pro seno ουλ --τα in medium assert Putarunt cum Erum multi, num istius literae ut i eum Turci Conrianthiopolin rapientibus, in Graeeum sermonem irrupisse, extrus veteri, qui e longum referebat. Sed illos falli, arguit exemplis, ei sathio prolatia, ut passim πω irae, seu alliterationes perfectas remotisci allusiones, erepa in in Homero reperiisse gaude vanum, si bene Homerum novimus gaudium Argutulus profecto ulisset, si Graeculus, si Grammaticus sequioris aetatis, si E. piseopus Theualonicensi fuisset. Exeinpia alliterationis ex miroque genere sunt haer: οὐ&4ῆος, - μῆνι ausos
687쪽
se Ga im rereri, Atticos balatum ovium non per βα- sed per ex preticisse. Unde conficitur. η non ut ci sonuisse. Recte id quidem, at non illud item inde conficitur, Qui i sonuisse. Sunvenim, qui valere longum , negant, sed ni ai efferunt M loris ponderis hoc est argumentum, ex eodem petitum. Autor ille, Ssitat&b certe antiquior, o non suo loco sub sed sub ,eolloeat in Lexim, secundum Alphabeti literas eonstructo.
Idem porro perspicuis verbis, iis αγλάχων, νήφων δ νι φων, cum eadem sono sint, diverta ignificare,monet; si illa unquam a Suida profecta, re ipso digna sint. Quis enim γλίχων unquam dixit, nisi forte de vulgo liomo Politiores γλ κερλη, cupere, dicunt oriarum quoque,seu Philoponumsexti Seculii
iriinem, in Lexico vocum, pro diversa vorati,aut accentia alia atrique alia significaintium promiscue habere H in ἀρlaia ηις astuic δεσπότης&ἄσποτιe Antiquissimus horum Ammoniurdistinguere jubet inter δαριαληe αδεμιαλικ πέρα ὁ πηρα, alia sinitia Quae facturos illos non fuisse, si pronuntiando idem non sonuerint. Eodem ex fonte manasse tam crebros librariorum errores in permutandis , in 'taris diphthongis e atqueis uorum ingentem texit indicem, multo ampliorem potuisset texere, tanto majore dispendio, quanto res notior, malum in plures libros fusum ess Quem enim e rum id non amavit Quem non tanto magis quanto propius ab aetate inventae artis lypographicae abest Graeeos Latinorum i itera , reddidisse, porro ad sit Autor quod seMentis exemplis, ait, Dion sium Halicarnassensem, Ptolemaeum, Strabonem, Novum Test. alios,probare. Visces bene Graecas veteres in inquinatiore illa, quae Graecorum vulgo hodie in usu est, retentas, in quibus quidem 1 olim exaratum fuerit, per Perserri, ut νηλα:hodie sonare pios κλιος Gobvit alia omittamns exempla, magno numero congesti, absque uiu, quod nobis quidem videtne. Ea enim de re non agitur; neque recte advocatur accusatorum in causa sua suifragium. Illam pronuntiationem, ut novam ut corruptam, rasmiani repudiant, ct Graeciae terminis ejectiim eunt. Rectius Rutheni, Armeni Maronitae, qui min, PBebaia, item Hispani, qui Ernutanno ab in της, ne non
688쪽
tiant, tenes citantur. Qui autem Germani quoque possint d beantque causa hute patrocinari pronuntiatione sua vocum μα--, κώμη ΗMδα non intelligimus, non exputamus. Voces enim nostrates, quibus retem illas reddimus, a Graecori rum sono toto, quod junt, coelo distant. Ipsos tandem veterea Latinos uis extulisse, urget. Genitur ge=utor, delirare, navia
Aram emo, immerito in controversiam trahi Positis in medio his argumentis, quae Graecorum causae favent, illa submotumit, qua pars adversa in contrarium affert. Η vel ipsa figura Egeminum referre.unum alteri obversum. At geminum', unum alteri appositum, transversa virgula junctum, imaginationem inde essirere atque eommode, ni aptius, posse, recte arguit Λutor. E porro, junt, quorsum putes 8 An seu breve, fuisse adipellatum, nisi longum esset, cui opponeretur Sed negat Auto il=ιλον breve notare Sie illud dici a Grammaticis, ad di respieuentibus, illud huic duo idem son ntia, comparare. Similiterypsilo opponi eadem de causa diphthongo M. Quidni vero ειμον opponatur diphthongo es, αλλον composito in Abejus porro voluntate, qui matristino consonantis aspirantis, notae immericae, valore ad usum vocalis primus traduxit Sim nides ille fuit , idoneum, negat, argumentum adversariis peti. Sive enim id contendas longumi, sive longum I tantundemeausa fuisse literae inveniendae, & in usum immittendae,quae hoc, quam quae illud,significaret. Neque officere,quo minus es sonet, id,quod ab Tra diversum non sonet. In multis linguis literas esse binas pluresve sono easdem, figura divinas ut N&ν. Quod argumentum,ipse viderit,quomodo tueatur apud homines orientain sum linguarum, Arabicae praecipue pernos, qui omnes uno 2Dficinant ore sonos literarum, αν esse haud parum, haud o
sire, dissimiles Capitalem denique Platonis illum locum pag. 443 edit. H. Stephani , quem Sarpedonius ambitiose actaverat. velut ulmeientem toti rei consciendae, asseverat Noster, illius spem multum fallere. Nam ex eo planissime confiei, , ab Atticis non ut a suisse pronuntiatum, quod tamen ramiani factum contenduut Qui enii nterroga .s, αε idem sonuit, ab is cla
689쪽
delabi pot9errunt illi veteres , ikrim, pura disputat 3 Rectius igitur credi, Auleos. φκσ hilosophus ait, antiquissimo tempore Iustere, medio sνιψα, novissimo aeque suo aevo viam, pr nuntiose egille aliud mihil, quam quod Romani non unci exemplo egisse deprehenduntur. Quid autem hoc omittebant' mala haud raro antiquum scribendi morem, novo mutabanto Hujus ipsius quoque tandem subrepente taedio,revocabant vel rem delitum quasi postliminio Gravis alia est accusatio, qua Reuehliniani invidiam eo eum ad vel farii. Intolerabile tinnitra a ianorum auribus tota cismus, ni negent,suavissimo sermoni is enim perhibetur vetustus Graecus suisse) potuisse tam se. a Im, tam execrabile,vilium insedisse Atqui, ipsum illum tantopere exosum exagitatum Otacilinum a vetusta lingua non fui s. M alienum constat. exoce me. qui, Cottam, in Bruto ait, a duo
Graeca Aγoidi Qua dilatandis literis Latinis se abfraxisse Ἐγgo pressuis parum hiante ore locuti sunt Graece veteres. Ergo Frequentius litera taris, quod exilius senat, Et presta profert ne me, quam Ε, quod rictum diducit, utebantur. Quamvis quoad sonum vacet . Labesse commode a Graeco sermone possi , nota tamen prorsis otiosum esse. Non eam linguarum esse rationem, in omnes literae ad solum sonum excogitentur ut nulla adsit, quae tolli nequeat. Quod liquido constet in liter Κ4,8d Latinos. Testinionium, quo CDero Atticos o mat, pressos eos esse,perhibens emunctos, nihil apud eos in v nihil superfluum, densia omnia s nervis quibusdam intenta, ad orationem non ad Pronuntiandi scribendive morem petinere illos enim ι passim addidisse vaeans,ejus rei argumento esse, quod olim nihilo plus. Quam simplex e,notavit ut e Plutareti libello de EI Delphis iciis seri pio constat Dionysis Halicarnassensi autore de tribus re vigi ti Graeci Alphabet literis,ejus aetate usitatis, decem non necessarias a quibusdam fuisse judicatas, ab aliis plures Derivationem vocum opponunt Erasmiani amprobent , propius ad e, quam ad accedere opponit Noster Plato. aliam autoritatem, quamntrafium liquido eonficitur. Illa μῆλα ver, volunt a μεipis dicta fuisse liod hominum primorum prima maxima cum pastura gregum sita fuerit fitqui Plato solem, τα ηλιον, ab eι-
690쪽
marem urgant. Nugas nugis oppugnari, aequum erat. Tandem illuc
adversae partis argumentum de validissimis unum agreditur, quo seu . tentiae robur illinc arce sint, quod Latini consueverint ii vocum Graec
rem qua civitata sua donabant, in e convertere, e. c. προβλ.ntae ,
problema. Duo praeeipua sunt, quibus vim argumenti frangit Pri ilium in exemplo Hetruseae hodiernae eulis dinguae monstrat morem gentium omnium,vOees,ahunde adscitasHd palatum suum deformandi
de lorquendi. A quo generis humani more Latinos quoque veteres non abfuille non tantum credi probabili ratione, sed etiam cons l. re' exemplis, quorum copiam affert; quae Oeent, Latinos Graecorum, se
adscitorum,.Vocabulorum, e c. o modo per , nod pero, nunc per P.
pero nunc reddidisse E ipsis modo e more Ioniana odor, sonuisse. Deinde nimium eonfidenter ab adversariis edici, Latino, ubique per reddidisse Quod reus habeat. Illos enim . modo e brevi modo caduabus syllabis.modo, brevi longove, modo a brevi, modo a reddidisse. Voces illas quas firmandae opinionii suae allegant adversarii, plauseris integris a P. Giraudeam convectas, pro maxima parte fami lues Gelesiae scriptoribus id, everso a barbaris Latio,eorruptas potius,quam natas fuisse videri. Latinorum in pronuntiando η iff. cfationem diserepantiae a Graecis novissimo xillustri exemplo Martini Crusi disti, quin fissima in insula Chio gentium aliquot illustrium nomina Κορεσης,
Σὸικe de tam eis ipse saepius audiverit Coressis, Smsis e pronuntiari, nunquam tamen non in sua Turcograedia reddiderit Coresses, Sepseris Idem eontigisse nomini celeberrimi Cardinalis Busirionis, qtiem ominnis tamen Graecia missarionem appellet Largiamur denique, ait Nostero Erasmi regi, Latinos, pere extuliae Ideone causa ceciderimus Λωqui, aut ore Fabio, veteres Latini cita pronuntiabant, ut, I audires, an F, non distingueres.Gessius perhibet, consuetum veteribus fuisse,E I uti ind.fferenter Largiamur c hoc, sic pergit Velastat, liberales in ampla re simus. Pronuntiaverint Latini risic,ut nos hodie solemus. Λtqui me-ivinisse oportet, eos aeolum sitisse sobolem, quorum erat,illum exile di angustum, quo i effertur, senum in latiorem, diducere, quem sic amabant πλατυ μοι σῆες, ut illum oderant. In his finitur secun a Pars Tertia re quarta quod argumentum sit, e superiorioribus teneri, confidimus. Non enim juvat,illas quoque ea deni cura. sermonis amplitudine, persequi, qua secundam recensuimus, in qua nervus eontroversae incidi, o arx ipsa partis adversae everinti nobist videbatur Minore studio si digna judicamus reliqua non eo detraehim dei pellae pretio quidquam imus, sed brevitali, quam sibῖποι tum institutum deposcit, consulimus P D E M TAE