Disputatio medica inauguralis, De flava febre : quam, annuente summo numine, ex auctoritate reverendi admodum viri, D. Georgii Baird, S.S. T.P. Academiae Edinburgenae Praefecti, necnon amplissimi senatus academici consensu, et nobilissimae Facultatis

발행: 1799년

분량: 63페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

DE FLAVA FEBRE I9

XXXIX. His XXXu111. argumentis adductus est Ac RsON, ut avam febrem nunquam pestilentem esse morbum crederet. Ei, hac de re, assentiunt CLARRI Us et ACLEA-N1us, qui rebus itidem observatis, et experientia cognitis, eandem opinionem confirmant. Ad eandem quoque, ut a MACLEANI accipimus, sententiam accedunt, RIGHTIUs et medici quidem fere omnes, qui in Is PANIOLA medicinam faciunt aut fecerunt. N L. Contra, in AMERICA, inter omnes fere medicos, uti videtur, febrem, de qua scribimus, pestilentem esse consentitur. Ex his vero alii tabum, quo concitatur, peregre navibus importatum esse contendunt aliis videtur, domi putridis seu terra natis, seu excrementi et eadaveribus, generatum.

XLI. Quod si horum scripta attento quis animo volutaverit, ei fortasse videbitur, hos id circo inductos esse, ut pestilentem morbum cre-

et derent;

32쪽

uo DE FLAVA FEBRE.

derent quod in quibusdam partibus, quasi pestilentia, cito et lethali gradu evagatur. Paucas, si ullas res adducunt, quibus pestilentem esse probent a multarum meptionem injiciunt,

quae contrariam confirment opinionem, grassantem, nimirum, atUra esSe morbum, quem solito graviorem et magis lethalem incognita quaedam coeli gravitas, seu loci vitium, reddidit. XLII. Quinimo, UsHIUs, qui Strenue On tendit, pestilentem layam febrem esse concedit, That it id not sprea in the country hen carried therei person who were in- sected, and who sterwariis ted illi it and he adds that durin seu times, in hicli it prevalle in CHARLEOTON, in no ne instante, accordinito D LININO, Was propagate in any the par of the

state. XLIII Idoneus, hac de re, testis CHISHOL-MIU vix habendus esto quandoquidem pestilantissima

33쪽

DE FLAVA FEBRE II

Jentissima febris, quam describit, multis a fava febre differt, et, etiamsi prorsus eandem, atque

haec esse concederemus, de fide tamen eorum, quae de ea literis mandavit, haudquaquam semel derogatum St. N LIV. Verum etiamsi iis scriptoribus opinione accedamus, qui flavam febrem neutiquam pestilentem esse contendunt concedendum t me est, quadam coeli intemporantia, et loci vitio, vim ejus magnopere intendi. Tempestas enim anni, qua in hominum genus ingruit, calidissima, ut serunt omnes auctores est, etiamque siccissima ; ubi silent omnes aurae, neque DIEsPITER igne unquam corusco nubila di vidit. XLV. uocirca, quin aer coeli multum vitietur, dubitari non potest. De hoc vero vitio, sicut de omnibus parum cognitis, in contra vias, et pugnantes inter se partes disputatur.

34쪽

DE FLAVA FEBRE.

xLvI MIT CHEL Us, Novi EBORACI civis, asserit, quo tempore, in ea urbe, sava febris anatam stragem edebat, in communi aere coeli, uti periculis ch miris compertus est, plus solito gasis o genii insuisse, haud enimvero minus triginta septem partes, pro sexaginta tribus gasis azotici. SMITHIUS quoque, PHILADELPHIEN- sis, ex periculis factis idem concludit.

XLVII. CLARRIUS, Contra, contendit, aera

coeli, dum in Is PANIOL flava febris infestissima erat, solito minus gasis o genii continuisse. Neque enim sulphuret potassa, neque ferri ramentis cum sulphure commixtis, quibus exposuit, quinta amplius parte volumine minutua est etiamsi iisdem, postquam evanuerat febris, expositus, sese in molem, quarta fere parte minorem, Contraxerit. Insuper addit, in multis perimentis, quae post cepit, quam salubritatem coelum adeptum esset, aera nunquam in molem, quarta amplius parte minorem, receSsisSe. XLvIII. Haec

35쪽

DE FLAVA FEBRE. 23

XLv1II Haec inter se XLVI et XLv11. coΠ-traria, conciliare non possumus. Ea vero, quae

XLv11. concludi CLARK1 Us nobis ad fidem aptiora videntur. Veri enim similius est, rivore coeli ac tranquillitate gas oxynemrem aeris ambientis minui potitis, quam augeri. XLIX. At etiamsi vero haud absimile sit,

rationem partium aera Communi constituentium

causis supra XLiv. memoratis mutari, et mutatam, ad vim dis, febris intendendam conferre; est tamen, quare opinemur, causam, quali modi bus excitatur, subtiliorem esse, quam ut hucusque a medicis detegi potuerit. JACRSONI, itemque,ACLEAN1o, id tur, halitum paludum et palustrium locorum verum parentem esse, quo genCratur flava fe- S, quae tantam EUROP in im TALI stragem edidit Hanc opinionem, quae verisimillinia est, multis validis argumentis, quae

36쪽

u DE FLAVA FEBRE.

quae in eorum scriptis fuse narrantur, summa ope nituntur confirmare . LI. Praeter autem causas, quae avam febrem concitant, alia sunt, quae silentio praeteriri non debent, quoniam aptos homines faciunt, quos hic morbus adoriatur. LII. Harum LI. vero praecipua ea est cor. poris constitutio, quae omnium ferme hominum, frigidas regiones habitantium, aliquatenus communis est. Etenim in INDIA OCCIDENTALI, ii prae caeteris, in hanc febrem incidunt, qui nuperrime LUROPA illuc pervenerunt. Quinimo, uti medici haud pauci caeperientia didicerunt, EUROPgos complures illic annos commorari, quam eorum corpora coelo se sic assue cerUnt, ut causis, quibus concitatur ava febris,

37쪽

DE FIAEVA FEBRE. 25

bris, impune objiciantur. Atque adeo, si, post,

quam commoratio coelo eos assue sit, in loca frigida navigaverint, reduces in INDIAM OCCIDENTALEM, aeque, ut antea, flavae febri opportuni sunt. Mirum quoque in modum, hic morbus in AMERICA SEPTENTRIONALI lethi-fer est, propterea haud dubie, quod frigidissimas ibi hiemes calidissimae testates Xcipiunt. LIII. Flavae porro, febri validi hominum et pleni, prae caeteris, obno cii sunt; mares, prae ceminis gravidae Dominarum, pro vacuis atque albi hominum, quique, inter puberratem et quadragesimum annum, vitam agunt, prae nigris et impuberibus. LIV. Aliae, denique causae, quae reddunt humana corpora apta, quae ava febris invadat et absumat, sunt, quaecunque horum Vise

38쪽

α6 DE FLAVA FEBRE.

sunt, metus, maeror, magna vis sive frigoris sive caloris, fatigatio, intemperatus vini et ar nium usus. A UAE A

39쪽

DE FLAVA FEBRE MI

CAUSA PROXIMA ET RATIO SIGNORUM. LV. RUUM, quae sit febris natura, quae ratio, medicos etiamnum lateat, nos posse hanc rei proposita partem clare e onere, Hon CXpecotandum est. LVI. Signa, quae memoravimus, inter soadmodum diversa sunt, et morbidas corporis affectiones haud minus diversas indicant. RU-SHIUS medicorum, quantum scimus, primuS

conatus est, communem omnium causam com

prehendere et exponere. Sed cognitis iis, quae de hac re, literis prodidit, et inter se comparatis, facile cuiquam apparebit, causam, quam proposuit, non solum conjecturalem esse, sed etiam haudquaquam idoneam, ex qua Omnia signa oriantur. a vii quan

40쪽

, DE FLAVA FEBRE.

LvII. Quanquam vero communei omnium signorum causam clare Xponere non possumus, tamen nobis in potestate est quorundam saltem rationem redderes; quae, utcunque manca, qua tamen Via prOSperrime curetur hic morbus, suggerat.

a viri. Huic morbo, prae plerisque aliis, proprium est, efficere, ut, in quibusdam partibus

interaneis, maXime stomacho, ecore, et cerebro, sanguis, supra consuetudinem, cumuletur.

Ex his enimvero partibus, sanguine ultra modum impletis, enascuntur multa malorum, quibus aegri siliguntur. LIX. Nimia ventriculi vasoriam plenitudine fortasse oriuntur nausea, anxietas, et dolor; quibus ab initio adversae valetudinis, flava fe-hre aegri vexantur. Viisdem item plenitudine oritur vomitus, quo hoc in morbo, mirum iu modum concutiuntur aegrorum corpora, Iuventriculos cnim eorum, hac sebre laborantium.

SEARCH

MENU NAVIGATION