Disputatio medica inauguralis, De flava febre : quam, annuente summo numine, ex auctoritate reverendi admodum viri, D. Georgii Baird, S.S. T.P. Academiae Edinburgenae Praefecti, necnon amplissimi senatus academici consensu, et nobilissimae Facultatis

발행: 1799년

분량: 63페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

DE FLAVA FEBRE. 29

excernitur aut exhalatur tanta vis acris humoris, quanta potum multo eXcedit. Verum enimvero nigra, quae plerumque, ante mortem, Supra erumpunt, e hoc humore, ut verisimillimum videtur, maxima e parte constant, vel ex hoc forsitan commiXto cum cruore e vasis effuso, et haud scio annon etiam tunicis ipsius ventriculi erosiS.

Lx Morbida cerebri plenitudine, quam indicant facies rubore suffusa, in ammati, inte dum hebetes, oculi, et palpitationes carolidum, oriuntur non vigilia modo et graviscimus capitis dolor, quibus per totum morbum, premitur aeger, verum altus quoque sopor, quo moribundus obruitur. LXI. Eorum, qui flavam febrem nacti sunt, jecur semper sanguine, supra modum natur

lem, impletur patefactis enim cadaveribus, nunquam non distentum deprehenditur haud

Tarb

42쪽

so DE FLAVA FEBRE

raro etiam ulcerosum, aut gangraena depastum. Haec jocinoris plenitudo, causa fortasse abdominis doloris est, itidemque acris bilis, unde tot malorum, quorum faecundus hic est morbus,

nascuntur.

LXII. auteus uti color, quo ava febris insignitur, oritur, ut quibusdam videtur, exhile absorpta, et per vasa bibula, in circum- suum delata sanguinein unde per arterias cutis exhalantes, effusa, summum ubique o pus luteo colore tingit. 'uperrime autem alii contenderunt, vitiato sanguinis sero effici neque prosecto vero absimilis haec opinio videtur; quoniam Summum corpus subito plerumque et celeriter flavescit, praecipue: sub sinem morbi, ubi prae aegri debilitate, fieri vix potest, quin vasa bibula languiditas absorbeant. LX iii. Pelechia, vibices, sanguinisque pro' fusiodeSdi

43쪽

D FLAVA FEBRE. gr

fusiones, quae sub finem morbi, accidunt, partim, uti videtur, ex arteriarum laxitate proveniunt, partim ex quodam, at nondum satis coranito, vitio sanguinis. PROGNO3IS.

44쪽

DE FLAVA FEBRE.

PROGNOSIS.

LXI v. MULTAE notae, tam quae spem, tam

quae periculum ostendunt, ab auctoribus memorantur. Sequitur igitur, ut has quam brevissime XplicemuS. LXv. Ubi aeger neque plenus est, neque intemperantia vel satigatione debilitatus, plerumque bonum est. Maribus, quam foeminis, lethalior hic morbus est nigris hominum, quam albis, mitior Mitis morbi testimonium est, ubi interpositis aequalibus temporibus, evidentes signorum remissiones sunt ubi mollis cutis est, et subinde sudore humida ubi aret in- rua et subfusca cooperitur crusta, Vae, X Utroque margine, dishiascit ubi in facie, potissimum circa os, pustulae oriuntur. Oculi demque constantes, et vultus futuri intrepidus, securitatem plerumque pollicentur

45쪽

DE FLAVA FEBRE. 33

XvI. Contra, gravis morbi periculum est, ubi ipso initio, maxima vitalium debilitas occurrit. Pessimum tamen est, si aeger stupore aut sopore obrutus jacet. Neque vero signum bonum est, summum corpus, triginta se post

morbi initium horis, flavesceres eoque pejus, quo saturatior color est. Mali etiam morbi testimonium est, suspiria e imo pectore frequenter duceres vehementer et crebro spirare urinam retinere atque infra nigra quaedam, pici similia, transmittere periculosissimum tamen est, si lingua tremiscit, tumet, vel languide move' tur, vel etiam nitida est et levis. I xviI. Mali etiam morbi signum est, caput gravissime doleres nervo singultire aegrum submissa voce secum mussitares continua vigilia premi et dissiculter ferre morbum. Mala etiam febris est, et vi non lethalis, in qua arteriarum pulsus contractus est, inaequalis, formicans, aut intermittens; iuod tamen non per

petuum est Si quis incidit vomitus mi Storum

46쪽

34 DE FLAVA FEBRE.

ex bile et pituita, non terrere protinus debet: at periculosus est vomitus sincerae lentaeque pituitae. Ac nigra quoque in flava febre vomuisse, pestiferum est, et interitus periculum ostendit pauci enim post hoc, servari possunt. CLARRIUs, ut certiores ipse nos facit, quatuor non amplius aegrotos novit, morti, post nigrum vomitum, ereptOS. Lxv111. In praecipit jam esse aegrum, de nunciant oculi languidi magisque, si illachrymant angorem et metum significant pigre moventuro quaeque in iis alba esse debent, ru-hescunt aut in iisdem venulae et arteris e pallent aut ipsi immobiles haerent. Ad ultima

iam ventum esse testantur, vultus Vacuus, tristis et luridus facies faccida et rugosa, cujusque notae minuuntur squalida et livida cutis. UAE A TIM.

47쪽

DE FLAVA FEBRE. 33

o LXIX. CAETERI rei propositae partibus absolutis, sequitur, ut solam, quae restat, quam paucissimis persequamur in qua considerandum est, quibus medicamentis et remediis flava febre laborantibus optime subveniatur. LXX. Hoc morbo implicati essicacissima deinceps medicamenta ferme omnia Subvenerunt. Sed de horum effectibus, scriptores di-Versa, contraria, et inter se pugnantia testati sunt, ut non facile discerneres, quae responderint, quae fefellerint. Cum ita sit, ex indigesta mole pauca medicamenta separabimus, quo rum utilitatem approbavit dissimorum uict Oxum experientia.

48쪽

16 DE FLAVA FERRE.

LXXI. ROBORANTIA.-Quum ava febre aegrorum vires, brevi et mirum in modum, labantur, medici haud pauci medicamentis, ex iis quae vires sustinent aut reficiunt, praecipue cortice inchona et vino, opitulari haud ita pridem solebant. Hodie vero, inter omnes ferme medicos, consentitur, haec medicamenta, vel magna copii assumpta, pariam prodesse, nisi febris, aequalibus temporibus intervenientibus, manifeste reia mittat. LXXII. EXINANINO. -Alii medici, et hi quidem multi nominis, contra hanc febrem pugnant missione sanguinis, alvi purgatione, aliisque quibus ex corpore demitur materia. Sed, de hujusmodi curatione, non inter ipsos auctores qui proponunt, per omnia, convenit.

LXXIII. Sanguinis missio. MOsΕLEIUS, quod

scimus, sanguinem eliciendo flavae febri primus opitulari

49쪽

DE FLAVA FEBRE 37

pitulari solabat. Huic ipse remedio maxime credebat atque ait, quo maturius adhibeatur,

et quo uberius, eo plus prositurum. LXXIv. Auctore MosCLEIo, RUsHIUs, aliique medici eum sequentes, avae febri, quae, baud ita pridem, PHiLA DELPHIAE tot hominu 'absumpsit, sanguinis detractione subvenire conati sunt, et hoc omnibus aliis remedium ante

Lxxv. Alii vero medici sanguinis missionem improbant. Asserit enim CLARI IUS, Sanguinem emittere flava febre implicitis, perniciosum esse ; nisi junioribus et validis, brevi post hoc morbo correptis, quam EUROPA in INDIAM OCCIDENTALEM advenerint quibus, modo nondum viginti quatuor horas aegrotaverint, forsitan putat, nonnihil opituletur. Sed vel his, uti censet, post viginti quatuor horas ab initio febris, sanguinem detrahere, periculosum esto post triginta sex vi non lethale.

50쪽

at DE FLAVA FEBRE.

LXXvi. Hoc ver remedium denuo approbat JACKsom quamvis alio modo utendum cuiaret, atque is, quo VsHIANI. Hi enim, ut pote quibus consilium esset nimios cordis et a teriarum motus sedare, solebant sanguinem dentidem, at rarissime sexdecim amplitas uncias una vice, licere, atque interim aliis modis ex

corpore demere materiam LXXVII. JACKSON, contra, cui consilium CSt, ita, quae in corpore existunt, ex toto mutare,

e n Cos ciere nottis, primo febris flavae adventu, sanguinis triginta haud minias uncias pleno rivo emittit. Eundem in sinem, praecipit, Ut CO-dem sere tempore quo elicitur sanguis, inferiora extrema in aquam tepidam immergantur, simulque capiti fiundatur aqua frigida, atque nrurias hydrarg3ri descis una cum pubi e Iacobi,aῖSumatur. Quinetiam, ut superdicit hic auctor, licet quaedam hujus febris formae sint, in quibus,

SEARCH

MENU NAVIGATION