장음표시 사용
441쪽
sed quia non erat opus ad ista descendere , sed Aduersario opus fuit ista exprimere ad odium concitandum. Illud vero ipsis autem fas sit Principes suos iudicare Inon solum Beliarm nusio dixit, sed falsum esse credit Haec enim verba significant,Fas esse cuicumque Ecclesi
stico, etiam maxime priuatos Principem suum iudicare . quemadmodum nusquisque Ecclesiasticiis, etiam maxime priuatus,exemptus esta subiectione Principis laculatis. At unicui que Ecclesiastico, etiam iriuato, fas esse Plincipem strum iudicare, Bellarminus numquam dixit, numquam credidit, numquam somni
Decimo tertib, Denique quhd obedientia, quam Clerici tribuunt Regibus, etiam inm, nimis mereque ciuilibus negoti js, non sit an cessaria aliqua subiectione, sed tantum ex disicretione,&propter obseruantiam boni ordinis atquc moris ibidem.
Respondeo,non esse hanc propriam senten tiam Bellaimini, sed omnium Catholicorum Doctorum, tum Theologorum, tum Iuris consultorum quamuis enim Catholici Scriptores disputent, quo iure data sit exemptio' leticis: tamen datam esse, usu receptam ab antiquissimis temporibus, nemo Catholicorum in dubium vertit. Quae cum ita sint, cum Aduersarius colligit immane discrimen esse inter librum Dei, Bellarminiano Codices,&non magis Deum
Belial, lucemi tenebras, Coelum denique Inferos distare,quam Bellarminianum iudis
442쪽
eium de Maiestate Regia a diuino de ijsdem iudicio dissideat eadem facilitate, sed maiori temeritate colligere potuisset sanctos Patres, ipsam diuinam Scripturam de Maieitate Regum,co traria iudicia protulisse niliit enim Bellarminus afferuit de Pontificum potestate, de Clericorum exemptione de Regum dc Principum obedientia, quod ex verbo Dei, Conciliorum auctoritate, doctrinis Patrum, dc Ecclesiae sensu, atque consensu non hause
Restat pars Apologiae postrema, quae tribus Conclusio Multimis paginis continetur. In ea laudat Ad uersarius verba cohortationis, quibus in epistola sua utitur Bellarminus sed reprehendir, quod tam sianctis sententis ex ipsa Scriptura petitis nonnullas voces admiscuerit, quarum aliquae prophanae sunt i cuiusmodi est illa de Pontifice Maximo, quae in tota Scriptura nu- quam legitur aliae soli Christo conueniunt, ut
illa de capite fidei,quam Apostoli soli Christo
A dellarminus legit in lib. Iudith cap. s. Ioacina autem summus Potifex, quem librum tametsi vos Caluiniani cum Iudaeis non recipietis inter sacros librosci nos tamen Catholici cum Nicaena Synodo libenter recipimus. Et quamuis vestri Magistri librum diuinum esse negent: non tamen prophanum appellare audent. Sed praeterea,nomen Pontificis, nonne in Scripturis Testamenti veteris frequentissime legitur Midem nomen cum adiuncta vo-
magnus nonne legitur in epistola ad die-
443쪽
braeos sic enim habemus cap. . Habente ergo Pontificem magnum, qui penetravit cm-- Iesum. qua fronte igitur vocem proph nam audes appellare, quam Spiritus Spnctus Christo ipsi tribuiti Nisi forte latum interelle putes inter Pontificem Magnum. Pontin-cem Maxinuam, ut Pontifex Magnus sacra vox Potifex Maximus vox prophan dicendavi quasi Christus non potueritii dici Pontifex Maximus, sicut dictus est Pontifex M gnus Deinde tot sancti Patres Romanum ypiscopum Pontificem Summum, vel Maximum appellauere, ut eorum auctoritas plane lassiciat ad huius hominis temeritatem et
tandam. Vide Stephani Episcopi Carthaginensis epistolam ad sanctum Damasum, Gregorium libro primo Dialogorum cap. 4 Anselmus pretatione libri de Incarnatione Verbi ad Urbanum Papam Bernardum in omnibus epistolis ad Romanos Pontifices Innocentium I I. Eugenium III. . Ouod cro attinet ad nomen Capitisticlel, op Isem, ut aduersarius qui assirmat nomen
illud soli Clit illo ab Apostolis fuisse cibutum clunum locum notasset in toto volumine Bibliorum , ubi Apostoli hoc nomen Christo tribuerint. Auctorem fidei, put Ecclesiae legi Clitisium ab Apostolis ap-zllatum sed put fidei non legi lacine-Le Bellarminu; hanc vocem excogitauit eclex sancto Gregotio retulit. Non igitur Beuiatminum sed Gregorium aduertarius accuset, si audet.
444쪽
Claudit Apologiam Auctor ectores rogas,
Ut alieni a studio partium, de veritate se tentiam ferant, prout illam candide a se descriptam protestatur ad discutiendas illast
nebras mendaciorum, ac calumniarum cluae
in Regem Serenissimum contra ius fasque collatae indignissime fuerant. Ego quoquo responsionem claudo. quoniam spero me calumnias, mendacia huius Apologiae luce ipsa solis clariora fecisse non rogabo lectores, ut iudicium ferant, quasi de re dubia, sed ut
oculorum sensum latum ad Scripturas admoueant, a re ipsa edocti, lucem veritatis aspiciant. Illud in extrema oratione lectorem admonendum esse censui, unam ex notis Vera: D. ,.m
Ecclesiae semper fuisse Catholicae nomen, de cis quo sanctus Pacianus in epistola ad Sympronianum Catholicum,inquiit, neque Marcionem, neque Apcllem, neque Montanum sonat, neque haereticos sumit Auctores catholicum non est ab homine mutuatum, quod pei saecula tanta non cecidit. Item Chri stianus mihi nomen est, Catholicus vero cognomen illud me nuncupat, istud ostendit. Sanctus item Cyrillus Catechesiis Si ueris, inquit, in aliquam Urbem, non petas ubi sit Ecclesia, vel domus Dei , nam etiam haeretici dicunt se habere domum Dei d Ecclesiam sed petas ubi sit Catholica Ecclesia id enim nomen proprium est huius Sanctae Ecclesiae Matris omnium nostrum Sanctus Augustinus sit in ore duorum vel trium lcstium stet omne verbum in libro contra
445쪽
epistolam Fundamenti cap. 4 describens notas Ecclesiae, quet illum in Ecclesia Catholicaretinebant Tenet postremo, inquit, ipsum Catholicae nomen, quod non line causa, inter tam multas hereses, ista Ecclesia sola obtinuit. Vbi ergo Lector pologiae tertio quoque yerbo videbit Catholicos appellari in ipsa Apologia illos, aduersus quos ipse Auctor Apologiae scribit, a quorum communione se alienum esse profitetur; cert ex ipsa Apo-Ιogia discet, non Catholicum, sed plane Hi reticum esse huius Auctorem Apologiae Euequo denique facile iudicabii, quana a sit illi habenda fides in rebus caeteris, qui se ipse prOrnotinicio condemnauit.